Knight club คดีลับ ขยับหัวใจให้มา love

ลำดับตอนที่ #5 : Knight club #4

4

        “บ้าจริง!...อุส่าเสียเวลากลับไปเอาสมุดโน้ตที่โรงเรียนแท้ๆ...นอกจากจะยังไม่ได้โน้ตคืนก้นกกฉันยังจะร้าวอีกล่ะมั้งเนี่ยT^T”  ทำไมน่ะหรอ....ก้อหลังจากที่ฉันกับเซ็นต์ถูกพี่บิ๊กควายสองคนโยนลงมาก็โดนไล่ตะเพิดออกมาอย่างนี้ไงเล่า...ฮึ่ยย!

        “เอาไงดีเนี่ย...แต่ไม่เป็นไรหรอก...ยังไงพรุ่งนี้ไปเรียนเราก้อต้องเจออยู่แล้วล่ะน๊า...”  เซ็นต์พยายามพูดปลอบใจฉันไปด้วยแล้วก็ขับรถไปด้วย...แต่ไม่รู้สิ...ฉันรู้สึกว่ามันจะไม่ใช่แค่เรื่องโน้ตนน่ะเซ่!!

        “….”
   เฮ้อ...แต่ยังไม่พูดอะไรดีกว่า...เดี๋ยวมันจะกลุ้มใจป่าวๆๆ แต่ฉันคิดอย่างนั้นได้ไมม่ทันไร...คำถามล่าสุดที่เพิ่งลอยออกมาจากปากเซ็นต์ทำให้ฉันต้องหันขวับไปเกือบ360 องศาเลยทีเดียว!!...

        “ แต่ฉันว่า..เรื่องที่แกควรจะกลุ้มในตอนนี้น่ะ..คือพี่ชายของแกมากกว่านะ~”

       “ เฮือก!...จิงสิ!...กี่โมงแล้วเนี่ยๆๆๆ...??.” เมื่อได้ยินดังนั้นฉันก้อต้องถามเซ็นต์อย่างคนไม่มีสติจนได้ -_-“

       “ เที่ยงคืน...”

       “หา!!...ตายแล้ว!!....ทำไงๆๆๆๆ....แก...รีบขับไปเดี๋ยวนี้เลยนะ....สปีท 22!!!”

        “ น้องกล้าขอ...พี่ก้อกล้าให้!~” เซ็นต์พูดอย่างร่าเริงแตกต่างกับฉันมากมาย...ทันใดนั้น...ชั่วครู่เดียว..ฉันยังไม่ทันคิดอะไร..เซ็นต์ก้อพุ่งทะยานรถสุดรักของมันมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านฉัน...ไม่สิ...หน้าประตูบ้านฉันแหม่...ถึงเร็วดีจิงๆ..ฮิฮฺ...หา!!...

       “ ฮึ่ย!...ถึงแล้วหรอเนี่ย?”

       “เฮ้ยพี่เชล...ลงไปๆๆๆๆๆๆ...ลงไปเลย..ฉันไม่อยากอยู่เถียงกพี่แกว่ะ..โชคดีละกันไปละ..รักแกนะ!”

       “ เฮ้ยๆๆ...เดี๋ยวๆๆๆ...ช้าๆก้อได้แกไม่ต้องรักฉันขนาดแทบจะยันส่งกันหรอก...เฮ้ยนี่!!...”
   และพอมันพูดจบก้อรีบเขี่ยๆดันๆ(คน?)ฉันลงไปจากรถ...แล้วเหตุการร์ต่อไปล่ะ...

       “ว่าไง...ยัยน้องตัวดี...กลับมาซะดึกรู้มั้ยว่าต้....”

       “ *^*”
    พอฉันได้ยินฮียเชลบ่นมาแต่ไกลฉันก้อรู้แล้วล่ะ..ว่าไม่นานฝ่ามือพิฆาตจะต้องลอยมากระทบหัวน้อยๆของฉันเป็นแน่...ฉะนั้น..ฉันเลยเอามือกันเฮียไว้แล้วหลับตาปี๋!!...T^T~

       “ นี่!!~....อะไรแกเนี่ย...ฉันแค่จะมาบอกว่าคุณพ่อมานั่งรอแกอยู่ในห้องรับแขกน่ะ!...เข้าไปสิ..”

       “แค่นี้!?~...” ฉันถามด้วยความสงสัย...ดีแฮะ...ปกติไม่เห็นเป็นแบบนี้....^^

ป๊งแหน่วววว!!~...

       “นี่แน!....มาแค่นงแค่นี้อะไรเล่า...คุณพ่อท่านรออยู่รีบไปได้แล้ว!~” นั่นไง..พูดไม่ทันขาดคำ...สิ่งที่ฉันกังวลก้อลอยมาประสบเจอจนได้...เฮ้ออออ

       “ก้อนี่แหละ...ที่ถามน่ะ..T^T” ฉันพูดกะเฮียเชลเพียงแค่นั้นแล้วก้อเดินมาห้องรับแขกอย่างละห้อยเป็นหมาจมน้ำแล้วหาร่างตัวเองไม่เจอ...

 * จบไปแล้วอีกตอนนะกั๊ฟฟ...ยังไงก้อฝากติดตามผลงานเรื่องนี้ไปด้วยน๊า...อย่าลืมมาติชม..แล้วช่วยโหวตกันด้วยนะจ้ะๆๆ...
 ขอบคุณสำหรับทุกกกำลังใจ และการให้ความสนใจในการติดตามจ้า...



                                                                               From...Bbrother ^^