ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Knight club #2 (100 % แล้วๆๆ)
2 (100%)
“แก...เดินช้าๆหน่อยสิว๊า!!....ฉันปวดเมื่อยไปหมดแล้วนะโว้ยย!” ไอ้เซนต์บ่นอย่างอารมเสีย เพราะฉันเล่นเดินแบบไม่คิดจะประคองมันสักนิด...เลยเป็นเหตุให้ฉันหยุดเดิน.....
“แล้วแกไปทำอีท่าไหนวะ...ครูเขาถึง...ถึง...ถึง...ทรมานแกอย่างนั้นน่ะหา!!” ฉันไปอยากใช้คำว่าลงโทษเลยจริงๆ..เพราะจะว่าไปฉันก้อเหมือนเป็นคนทำให้มันโดนลงโทษ....TT
“อ้าว!...ไอ้นี่!...นี่ฉันช่วยแกนะเว้ยยยย!....พูดอย่างงี้มันน่าช่วยมั้ยเนี่ย!..ฮึ่ยย!” เดินมาถึงรถออดี้สีบอนด์สุดรักสุดหวงของมันพอดี..ด้วยความโมโหฉันเลยกระแทกซะให้หน่ำใจ...!!...แล้วก้อหันไปเถียงมันต่อ (บรรยายเพื่อ?)
“แกจะมาอะไรนักหนาเนี่ย!...ฉันแค่ให้แกไปท่วงเวลานะเว้ย...ไม่ใช่ให้กไปยืนคาบแอปเปิ้ล...แล้วอีกอย่างมันก้อเป็นความผิดของแกที่คิดไม่รอบคอบ...ฉะนั้นถ้าต่อไปแกไม่ช่วยฉันล่ะก้อ......!!!!!!” ฉันพูดคาดโทษ และโยนความผิดไปให้มันเรียบร้อย...5555...ก้อช่วยไม่ได้นี่หว่า!
“ แกก้อเป็นอย่างงี้ตลอดแหละยัยลินนี่!...ชีวิตนี้เนี่ย...แกจะหาคนหล่อๆอย่างฉันมาปกป้องแกได้อีกหรือป่าวเหอะ!...แกควรจะสำนึกไว้บ้างนะๆ ^^.” เซนต์พูดพร้อมกับเอามือมาโอบไหล่ตามประสาเพื่อนและทำหน้าพูดเหมือนมันจะจริงจัง!!...
“ เหอะๆๆ...มาแนวๆนี้อีกแล้วนะแก...ฉันรู้นะ...แกยังเล่นเพลง A Little Night ไม่ได้ล่ะซี่!!??~...ก้อได้..นี่ฉันเห็นว่าแกยอมเสี่ยงชีวิตไปคาบแอปเปิ้ลกับแบกถังน้ำแทนฉันนะเนี่ย..555” ฉันตอบกลับไอ้เพื่อนตัวกวนไปอย่างรู้ทัน และก้อได้ตอกย้ำซ้ำเติมมันอีกรอบ...สะใจชะมัด 555
“ แล้วแกจะพูดเรื่องแอปเปิ้ลกะถังน้ำอีกทำไมเนี่ย!?~...ถึงฉันจะเป็นผู้ชายหน้าตาดี..แต่ฉันก้ออายนะเว้ยย!” เซ็นต์พูดรัวๆเร็วๆประหนึ่งว่าในชีวิตนี้มันไม่เคย...คาบแอปเปิ้ล?...
“ เออๆๆ...เอาน่าๆๆ..เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันสอนแกเองเรื่องเปียโนเนี่ย...ไวโอลินคนสวยถนัดอยู่แล้วน๊า ^^“
“แกอย่าพูดอย่างนั้นได้มั้ย..เวลาแกพูฉันว่าชื่อมันขัดๆกันยังไงไม่รู้”
“เออน่า..แกไม่เชื่อหรอ...นี่ๆเดี๋ยวฉันจะให้แกดูว่าฉันเรียนไปถึงเพลงไหน...เห็นแล้วจะอึ้งงง!” ฉันพูดพลางเอากระเป๋าสะพายสีเขียวคู่ใจมาเปิดหาโน้ตเพลง...แต่ว่า....
“ เฮ้ยย!!...โน้ต!..โน้ต!!...โน้ตฉันหายอ่ะแก!!~....T^T…ทำไงๆๆๆๆ....”
“จิงดิ!?...ใจเย็นๆๆๆ....เดี๋ยวๆๆ...ขอใช้หมองนั่งมาทิก่อนนะ...” เซ็นต์ไม่พูดเปล่าแต่เอานิ้วแตะน้ำลายแล้วก้อเอามาวนๆรอบขมับเหมือนอิคคิวซังจริงๆ...ฮึ่ย!!...ขี้กากจะกระเด็นมาโดนฉันมั้ยเนี่ย!!~... หลังจากนายนั่นเข้าฌานไปสักพัก...มันก้อ...
“ อ๋อ!...นึกออกแล้ววุ้ย!!!~...สงสัยจะอยู่ที่โรงเรียนสอนดนตรีนั่นแหละ...ตอนที่แกวิ่งหนีลงมาฉันรู้สึกว่าโน้ตแกจะร่วงนะ~” เซ็นต์ตามอย่างใสซื่อ....แต่ว่าความใสซื่อของมันทำให้ฉัน..ปรี๊ดแตก!!
“ อะไรนะ!?~....แกบอกว่าแกเห็นโน้ตฉันร่วง...แต่แกก้อไม่ได้เก็บมาให้...แต่เลือกที่จะวิ่งตามฉันเนี่ยนะ!!~...”
“ (^o^) ( ) (^o^) ( ) “ นั่น!...ดูมันทำหน้า!....
“ โอ้ย!!...ทำไมฉันต้องมีเพื่อนอย่างแกด้วยว๊าเนี่ย...หล่อแต่ไร้สมอง!!...นี่แน่ะ!” ฉันจัดการสั่งสอนเจ้าเซนต์ด้วยมะเหงกหนึ่งที...ชิ...ไม่เก็บโน้ตมาให้แล้วยังจะมาทำใสซื่ออีก!!
“เออน่าๆๆ...เดี๋ยวเราค่อยกลับไปเอาที่โรงเรียนก้อได้นี่นา...ไม่เป็นไรหรอก...แล้วใครบอกว่าฉันไม่มีสมอง..เฮอะ!...คนหน้าตาดีเค้าไม่ใจดีกันทุกคนนะเว้ยย!”
“...เออ...งั้นถ้าแกดีจริงก้อต้องไปโน้ตดนตรีกับฉัน!...ถ้าเฮีย เชลตรวจสมุดการบ้านจะทำยังไงเร่า!!”
“แต่นี่มันจะ 4 ทุ่มแล้วนะวุ้ยย!!”
“เออสิ!...จะกี่โมงกี่ยามก้อช่าง...เพราะแกอีกนั่นแหละ!...กินข้าวช้า...แถมยังซื้อของช้าอีก...รถก้อติดเห็นมั้ยเนี่ย!...วนรถ...วนรถกลับเดี๋ยวนี้เลย!” ฉันพูดพร้อมกับทำเป็นจะหักพวงมาลัยเขา
“ โอเคๆๆ...ไปเดี๋ยวนี้ๆๆ...เอามือแกออกไปเลย!...ฮึ่ย!...จิงๆเลยนะแกเนี่ย..”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น