Short Fic Hey! Say! Jump by Mo-Chan

ลำดับตอนที่ #6 : [SF]ไข้... (SP Happy Birthday Chinen Yuri) TakaChii

[SF]ไข้... (SP Happy Birthday Chinen Yuri)
Paring :: Takaki X Yuri
Author :: Mo-Chan
Rate:: PG 15+
.
.
.
สถานะตอนนี้ของผมคือ ป่วย 

จิเน็น ยูริ ปีนี้อายุ19ปี แต่ต้องมาเป็นไข้หวัด ในวันเกิดตัวเองนี่อ่ะนะ = =

เพลียที่สุดในสามโลก เพราะพี่ยูยะคนเดียว ฮืออออออ อิชี่น้อยอยากจะบ้าตาย - -*

วันเกิดปี้นี้ก็อุตส่าห์นัดกันไปสังสรรค์ สักหน่อยต้องมาติดแหง็ก อย่างนี้ นี่อ่ะนะ

ฮือออออ พระเจ้า!!!

“นี่ คนดี หยุดงอนพี่ได้แล้วนะพี่ขอโทษ มานี่มา พี่ต้มข้าวต้ม ให้เรากิน กินซะนะคนดี ^ ^”ตัวการยิ้มหน้าระรื่น เหอะแก้มหน้าหยิกชะมัด แก้มดำๆ -.-

“จะไม่ให้ผมงอนพี่ได้ไงเล่าๆ ก็ดูฝีมือตัวเองสิ!”พูดแล้วยิ่งโกรธ คนบ้าเอ๊ย หื่นจนเกิดเรื่องจนได้...
.
.
.
.
.
.
.
29 พฤศจิกายน 2012
“อื้อ พี่ยูยะฮ่ะ ทานข้าว ทานยาก่อนสิฮ่ะ”

“พี่ ไม่อยากกินนี่ พี่อยากกินยูริจังนี้”คนป่วยยังคงดื้อรั้รนไม่เลิก ก่อนที่มือจอมซุกซนจะ ล้วงเข้าไปในกางเกงบางของร่างบาง พยาบาลจำเป็นของเขานั้นเอง...

“งั้นก็กิน ข้าวก่อนนะฮ่ะ พี่ยูยะ กินยาด้วย นะ ส่วนเรื่องเอ่อ กินผมน่ะ ค่อยว่า หลังจากกินยาเสร็จนะฮ่ะ -//-”ร่างบางสีหน้าแดงวจัดราวกับลูกตำลึงสุก นั่งก้มหน้า พลางบิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน

เพราะอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อย ไหนจะการทำงานที่แทบไม่ได้พัก ทำเอา ผู้เป็นที่รักของตนต้องป่วย นอนซมอยู่อย่างนี้

แต่จะว่าไป ถึงจะป่วยขนาดไหน ความหื่นของคนป่วยก็ไม่ได้ลดลงเลย หนำซ้ำ ยิ่งป่วย ยิ่งหาเรื่องแกล้งตน อ้อนตน และ ลวนลามตนอีก -//-

“ทานหมดแล้วฮ่ะ”ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากมาย เพียงเวลาไม่เกิน10นาที ร่างสูงตัวดำ ผู้เป็นที่รักของตนก็กินข้าวหมดอย่างรวดเร็ว

แหมมมมมมมมมมม พอจะให้ซั่มเข้าหน่อย นี่รีบสวาปามข้าวเชียวนะ ><

“กิน ยาด้วยสิฮ่ะ - -* ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก้ได้หรอก”ผมแกล้งว่าไปงั้นแหละ ใจจริงก็เอ่อ แบบว่า ยาก... กับพี่เขาเหมือนกัน แต่กับพี่เขาคนเดียวเท่านั้นนะ ><

พี่เขาทำตามอย่างว่าง่าย คว้าแก้วน้ำมาก่อนที่จะ กลืนยาลงคอไป...

อ่าาาาาาา มีน้ำไหลลงมุมปากด้วยเซ็กซี่ชะมัด แฟนใครนะ ><

“กิน ยาแล้วก็นอนนะฮ่ะ”ผมทำท่าจะห่มผ้าห่มให้พี่ยูยะ แต่แล้ว มือของคนป่วยก็จับข้อมือผมไว้แน่น ก่อนที่จะเอ่ย ทวงคำสัญญาที่ผมให้เอาไว้

“อย่าลืมอะไรสิ คนสวย”พี่เขาเอามืออีกข้างที่ว่างตีก้นผมก่อนจะพลิกตัวผมและกดผมลงกับเตียง อย่างรวดเร็ว

คนป่วย เจ้าเล่ห์ชะมัด!

“พี่ยูยะจะทำอะไรนะฮ่ะ >//<”

“ก็ เล่นจ้ำจี้ปั๊มลูกกับ ยูริจังไง”สิ้นเสียง มือซุกซนของคนป่วยจอมดื้อก็เริ่มไต่ ราวกับปู เข้ามาในกางเกงของผม ก่อนที่จะดึงกางเกงในตัวน้อยของผมออกไป...

“พี่ยูยะ พอเถอะฮ่ะ พี่ไม่สบายนะ”ผมผลักพี่เขาออกด้วยสุดแรงเกิด แต่ถึงจะผลักออกไปยังไงก็ไม่ออกอยู่ดี คนป่วยอะไรแรงเยอะชะมัด T^T

“โธ่ วันนี้พี่ไม่เก่งยูริจังหรอกน่า วันนี้พี่จะให้ ยูริจัง ออนท็อป”หน้าของพี่ยูยะยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ผมว่ามันต้องมีอะไรม่ใฃ่มาพากลแล้วล่ะ

‘ว่าแต่ออนท็อปคืออะไร???’

“ก่อน ที่ผมจะออนท็อปให้พี่ พี่บอกผมก่อนได้ไหม ว่าออนท็อปคืออะไร”ผมถามก้วยความไม่รู้จริงๆ แต่เมื่อคำตอบที่ออกมาก็เอาผม แทบช็อกเลยล่ะ >+_M<

“ก็ให้ยูริจังขึ้นบนไงล่ะ”

“ขึ้นบน...’’

“ใช่ แล้วคนดี ขึ้นบน หึหึ”สิ้นเสียงร่างสูงของทาคาคิ ยูยะ ก็ใช้มือของตนสอดเข้าไปในเสื้อตัวบางของร่างบางก่อนที่จะใช้มืออันซุกซนของ ตน บดขยี้เม็ดติ่งไต ด้วยความอยากแกล้งพยาบาลจำเป็นคนนี้

“อื้ออ พี่ยูยังฮ่ะ อ๊ะ รู้สึกดีจัง”เสียงของร่างบางครางกระเส่า

“จูบ นะ...”ยังไม่ทันที่ร่างบางจะตอยตกลง ร่างสูงก็ก้มลงก่อนที่จะส่งริมฝีปากหนาใหญ่ ครอบลงที่ปากเรียวบางของร่างบางอย่างทะนุถนอมด้วยความรัก แล ดูดดื่ม...

และนี้เองคือสาเหตุที่ทำให้ผมต้องเป็นไข้ในวันเกิดของผม!!! 

“อื้อ พอก่อนตัวเล็ก พี่อยากให้เราออนท็อปล่ะ”

“จะ เริ่มเลยหรอฮ่ะ”ร่างบางมีท่าทางขวยเขินเล็กน้อย แต่มือนั้นกลับไม่ได้ขวยเขินตามสีหน้าและท่าทางเลยแม้แต่น้อย เพราะมือเล้กคู่นั้นเริ่มที่จะ ปลด เสื้อของคนไข้หนุ่มออก ก่อนที่จะเหวี่ยงมันออกไป พร้อมทำท่านางแมวยั่วสวาท กัดริมฝีปากของตนเองเล่น ทำให้ร่างสูงที่เห็นอากรัปกิริยา แอบตกใจ ละทึ่งในความเซ็กซี่ของร่างบางไม่น้อย...

“ผม จะ เริ่ม ล่ะ นะ” ร่างบาง ทำยั่ว ด้วยการเปล่งเสียงแบบ เซ็กซี่ๆ เล็กน้อย แต่ก็ทำให้ร่างสูง เลือดกำเดาไหลเชียวล่ะ

“หว๊าาาาา พี่ยูยังล่ะก็เลือดไหลซะล่ะ เดี๋ยวผมเช็ดให้นะฮ่ะ”ร่างบาง แกล้งก้มลงก่อนที่จะ ใช้ลิ้นของตน เลียเลือดกำเดาที่ไหลออกมาจากโพรงจมูกของร่างสูงก่อนที่จะใช้ลิ้นสอดไปที่ โพรงจมูกของร่างสูงเพื่อ แกล้งให้ร่างสูงหายใจลำบากเล่นๆ

“นี่ตัวเล็ก หยุดเลยดื้อแล้วนะเราน่ะ”ร่างสูง ผลักหัวของร่างบางออกก่อนที่จะนอนหันหลังให้ร่างบางที่เริ่มดื้อไม่เข้าเรื่อง

“พี่จะนอนแล้ว ตัวเล็กเลิกดื้อเลย”ร่างสูงหันหลังให้พยาบาลของตน ก่อนที่จะจับผ้าห่มมาห่มให้ตัวเอง

ว่าง่ายๆ เขางอนร่างบางน่ะแหละ !!

เดี๋ยวนี้หัดเล่นหูเล่นตา ไหนจะมารยาออดอ้อน รู้ว่ามันน่ารัก แต่ทำแบบนี้มันน่าสงสัยรู้ไหม ว่าใครสอนมาหรือไปทำกับใคร...

“พี่ ยูยะฮ่ะ งอนอะไรผมอ่ะ”ร่างบางที่เห็นว่าร่างสูงไม่ตลกด้วยจึงนอนลงบนเตียงของร่างสูง ก่อนที่จะสวมกอดผู้เป็นที่รักของตนและถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง เพราะตนนั้นก็ไม่รู้ว่าคนรักงอนตอนเพราะเหตุใดกัน...

“พี่ไม่อยากคด อะไรมากนะยูริจัง ต่ท่าทางที่ยูริจัง ทำให้พี่คิดมาก พี่กลัวยูริจังจะไปทำอย่างนี้กับคนอื่นมาก่อนน่ะสิ” << นี่กุแต่งฟิคทาคาชี่ หรือ ชี่ทาคา ค่ะ = =

“พี่ยูยะก็ จะบ้าหรอฮ่ะ ผมเคยทำแบบนี้กับใครซะที่ไหนล่ะ ผมทำ ผมทำเพื่อพี่คนเดียวน่ะแหละ คนบ้าเอ๊ย”เมื่อร่างสูงได้ยินคำตอบของร่างบางก็ทำเอาเขาอดที่จะยิ้มจนแก้ม ปริไม่ได้

‘ผมทำเพื่อพี่คนเดียวงั้นหรอ’เหอะ ตัวเล็กเอ๊ย ได้ยินแค่นี้ ก็หายงอนล่ะ ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ แม่นางแมวยั่วสวาท...

เหอะ ผมนี่โชคดีจริงๆ ที่ได้เจ้าตัวเล็กนี้เป็นแฟน ถึงจะปากร้าย ตัวเล็ก ไปน้อยก็เถอะ แต่ก็นะ ดูแลเขาซะยิ่งกว่า ’แม่’ ซะอีก นี้สิ เขาเรียกว่า ‘เมีย’ ตัวจริง ^ ^

“นี่ๆ พี่ยูยะ ตอนนี้กี่ทุ่มแล้วอ่ะ”

“เที่ยงคืนพอดี Happy Birthday นะ ที่รักของผม...”

“นี่ตัวเล็กขอดมผมได้ไหม”

“อืม ฮ่ะ พี่ยูยะ ขอบคุณนะฮ่ะที่รักผม ผมจะให้พี่ดมผมของผมทั้งคืนเลย แต่หลังจาก.... ที่ผมจูบพี่ก่อนนะ”สิ้นเสียงร่างบางก็กระเถิบตัวก่อนที่จะลงริมฝีปากลงกับ เรียวปากหนาของร่างสูง อย่างอ่อนหวาน จากปากเป็นฟัน จากฟันเป็นลิ้น ที่นัวเนียกันจนร่างบางนั้นเคลิ้มและเผลอพล็อยหลับลงไปคาอ้อมกอดของคนไข้ของ ตน....

.
.
.
.

“นี่ตัวเล็ก ตื่นได้แล้วเช้าแล้ว” เสียง... เสียงของพี่ยูยะ ผมจะตื่นแล้วนะ แต่ทำไมกัน เปลือกตาของผมมันหนักอึ้งจัง หัวก็หนักเหมือนกันมีใครเอาก้อนหินมาทับอย่างนั้นแหละ ผมเป็นอะไร....

“ตัว เล็ก ตัวร้อนจี๋เชียว ติดไข้พี่หรอ” อะไรกัน ตัวร้อน เป็นไข้ ติดไข้พี่ยูยะ !! โอ้ ไม่ มายลอร์ด ช่วยผมด้วย ผมอุตส่าห์นัดเพื่อนไปเที่ยวแล้วนะ แงงงงงงงงงงงงงงง อิชี่อยากจะร้องไห้

“น้ำ ขอ น้ำหน่อย” เพียงเวลาไม่กี่เสร็จเสี้ยวนาที น้ำเปล่าก็มาตามคำบัญชาของผม ฮ่า สดชื่นขึ้นมาหน่อย แต่มันก็ยัง หนักๆหัวอยู่ดีล่ะนะ 

“พี่ขอโทษนะ ตัวเล็ก พี่ไม่น่าจูบเราเลย ทังที่ๆพี่เป็นไข้...” นี่หรอ คือสาเหตุที่ทำให้ผมติดไข้ อะไรกันนนนนนน โอ้ อยากจะกรี๊ดให้ลั่นปฐพี เพราจูบเองหรอกเหรอ -/-

“ไม่เป็นไรหรอกฮ่ะ ผมเองก็อยากจูบกับพี่เหมือนกันแหละ ผมผิดเองล่ะเนอะ” เอ่อ จะว่าแต่พี่ยูยะ ก็ไม่ได้ล่ะเนอะ ก็เรามันต้องการเองด้วยนี่หน่า แต่ก็ยังเสียดายอยู่ดีนะ !!

“เดี๋ยวตอนเย็นๆ พวกที่เหลือกคงจะมา ฉลองน่ะแหละ แต่ฉลองให้คนป่วยล่ะนะ ถ้างั้นไม่อยากป่วยโชว์ใคร ก็กินข้าว กินยาซะนะ”

“ไม่ กิน อ่ะ งอนพี่ยูยะ ทำให้ผมเป็นไข้เลย”ก็แกล้งๆงอนไปงั้นแหละ กะจะให้พี่เขาเอาใจเฉยๆ แหละมั้งนะ 555+ แล้วดูสิ สีหน้าของพี่ยูยะ ดูลุกลี้ลุกลนซะจริงๆ น่ารักชะมัด

“นี่คนดี หยุดงอนพี่ได้แล้วนะพี่ขอโทษ มานี่มา พี่ต้มข้าวต้ม ให้เรากิน กินซะนะคนดี ^ ^”ตัวการยิ้มหน้าระรื่น เหอะแก้มหน้าหยิกชะมัด แก้มดำๆ -.-

“กินก็ ได้! ” อื้ม อร่อยจังเลย คิคิ มีความสุขจริงๆ ที่มีคนที่เรารัก มาดูแล ถึงวันเกิดปีนี้จะแย่ไปหน่อยตรงสุขภาพแต่ก็มีอะไรๆ ประทับใจแหละเนอะ

END…

เสียงดังโหวกเหวก โวยวายอะไรกัน น่ารำคาญชะมัดคนจะหลับจะนอนนะ

“นี่ ยูริจัง เมมเบอร์ที่เหลือมาหาล่ะ”อะไรกันนะ พวกพี่ๆ เมมเบอร์ที่เหลือมาหางั้นหรอ แหมจะมาที่นี้ก็เสียงดังเชียวนะ - - * แต่เอาเถอะ ดีกว่าพวกเขาไม่มาล่ะนะ

“เอ่อ พอดีฉันต้องรีบไปถ่ายละครน่ะ งั้นเราๆรีบๆกันหน่อยเนอะ”เสียงของยีราฟยูโตะนี่หน่า เอ๊ะ จะว่าไป ผมจำได้แล้วว่ายุโตะ มีซีรี่ย์เข้ามาพอดี ชื่อเรื่อง share house no koibito สินะ ถ้าออนแอร์แล้วอย่าลืมดูกันล่ะ

“ก็ได้ๆ งั้นพวกเราขอให้ ชี่มีความสุขมากๆนะ”สิ้นเสียงของ พี่ยาบุ ไฟในห้องก็ดับลง ก่อนที่จะมีเสียงร้องเพลงHappy Birthday ของ ยามะจัง ดังลั่นห้องเลยล่ะ

เป็นวันเกิดที่รู้สึกดีที่สุดเลย....
“งั้นพวกเราไปก่อนนะ ^ ^”เสียงของยูโตะเอ่ยลา ก่อนที่เมมเบอร์ทุกคนจะทยอยออกจากบ้านไปจนเหลือเพียงแค่ผม กับพี่ยูยะเพยงสองต่อสอง

“นี่ ตัวเล็กพวกนั้นไปแล้วพี่มีของขวัญจะให้เราน่ะ”

“อะไรหรอฮ่ะพี่ยูยะ??”ผมถามด้วยความสงสัย พี่ยูยะมีของขวัญจะให้ผมงั้นหรอ จะเป็นอะไรกันนะ >[]<

“แทแด๊น!”มันเป็นสร้อย!! สร้อยทองคำขาว มีล็อกเก็ตรูปหัวใจด้วยแหละ ทำไมพียูยะเลือกของขวัญให้เราดีจังเลยนะ

“รับมันไปสิ ข้างในนั้น มีพี่และมีเรานะ พี่รักเรานะยูริจัง” ผมก็รักพี่ฮ่ะ พี่ยูยะ

“ขอบคุณนะฮ่ะพี่ยูยะ”

End Again

จบแล้วววววววว
แอร๊ก ปั่นตาเหลือ ลงไม่ทันวันเกิดชี่อีก งั้นสุขสันต์วันเกิดคนสวยย้อนหลังนะจ๊ะ
ขอให้มีความสุขมากๆและได้นอนบ่อยๆ ตามความต้องการนะจ๊ะ