Short Fic Hey! Say! Jump by Mo-Chan

ลำดับตอนที่ #14 : [SP] TakaChii in Thailand

[SP] TakaChii in Thailand
Paring :: Takaki X Chinen ft. Yabu X Hikkaru
Note :: ช็อตฟิค สิ้นคิดเรื่งนี้ มาจาก รีพอร์ต ยันยัน ของบุฮิคที่ว่า
“RT@NishikidoxUchi (อัดYanYan) ยาบุฮิคกะเม้าเรื่องไทย บอกว่าแต่ละคนนอนห้องเดี่ยว แต่ในห้องมีสองเตียงเลยรู้สึกกว้าง ยูริจังมาหายาบุบอกว่า "ยาบุจังนอนด้วยคนน้าา" ”
โมก็เลย เกิดไอเดีย พิสดาร บ้าบอ สไตล์ โม เลยคิดฟิคขึ้นมา + กับ รีพอร์ต ทาคาชี่ในไทยอีก 
อ่านแล้ว ก็คิดกันด้วยนะค่ะ ที่ว่า “ยูยังเดินลงมาจากรถแล้วชี่เดินตามหลังลงมากับไดจัง ยูยังยืนรอโบกมือเรียกชี่แล้วชี่อ่ะรีบวิ่งเข้าไปหาเลยอ่ะ” อันนี้ไม่รู้ว่าจะให้ Cr. ดีรึเปล่าเพราะไม่รู้ใครเริ่มทวิต งั้น ขอให้เป็น
Cr&v.YuToYaMaforever นะคะ (หาเจอจาก แท็ก “ทาคาชี่” ในทวิตเตอร์)
.
.
.
“นี่ พี่ยูยะงอนอะไรผมอ่ะ” น้ำเสียงใสกรอกลงไปกับโทรศัพท์มือถือของตน โดยปายสายนั้นก็คือ “ทาคาคิ ยูยะ ”นั้นเอง...

“ก็ไม่มีอะไรสักหน่อยนี้” น้ำเสียงประชดประชันแกมเบื่อหน่ายนั้น ถูกตอบกลับไปทำให้ร่างบางที่ถูกงอนอย่างไม่รู้สาเหตุอยู่นั้น นั่งหน้านิ่ว คิ้วขมวดพลางคิดเรื่องของตนกับร่างสูง

‘มันก็ไม่เห็นจะมีเรื่องให้น่าโกรธ สักหน่อยนี่’

“พี่ยูยะอ่า ~ บอกผมหน่อยสิไม่บอกผมจะไปรู้ได้ไงล่ะ ชิ !” ร่างบางทำแก้มพองลมใส่โทรศัพท์ของตนเองราวกับอยากจะให้ปาลสายนั้นได้รู้ว่าตนนั้นก็งอนนิดๆเหมือนกันล่ะ แต่ก็นะ... มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี

“ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร” จะให้บอกได้ไงล่ะ ขืนบอกไปก็หาว่าเรางอนงี่เง่าอีกล่ะ...

สืบเนื่องจากเรื่องราวในวันนั้นมันทำให้ผมอดที่จะอารมณ์เสียไม่ได้ ทำไม! ทำไมกันนะ ทำไมคืนนั้น ต้องหอบผ้าหอบผ่อนไปนอนกับ “ยาบุ โคตะ” ด้วย ทำไม ทำไม!!~

ต่อจะให้บอกว่าเหงาก็เหอะ แต่มานอนกับเขาก็ได้นี่ทำไมต้องไปนอนกับยาบุด้วย ถึงจะชอบอ้อนยาบุ ทำเหมือนยาบุเป็นพ่อก็เหอะ 

แต่ก็นะ อยากจะบอกจัง ว่า‘มันหึงนะโว้ย’

“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก! เชอะ” ร่างบางบู้ปากใส่โทรศัพท์ก่อนที่จะตัดสายนั้นทิ้งไปแล้วล้มตัวลงกับโซฟา ทำเอาร่างโปร่งทั้งสองซึ่งเป็นคนรักันอดที่จะเป็นห่วงน้อง(เกือบ) เล็กของวงไม่ได้

“เป็นอะไรล่ะชี่จัง เห็นตั้งแต่กลับมาจากไทยก็ดูเหมือนจะทะเลาะกับยูยะตลอดเลยนี้” ร่างโปร่งบางของ “ยาโอโตเมะ ฮิคารุ” หันไปถามผู้เป็นเสมือนน้องและลูกน้อยขี้อ้อน ของตนด้วยความเป็นห่วง

“ก็ไอ้พี่ยูยะบ้ามันเป็นไรก็ไม่รู้ งอนผมไม่มีเหตุผลชะมัด” ร่างบางนั่งกัดปากก่อนจะนึกถึงตอนที่ตนนั้นมีความสุขกับคนรักของตนที่ประเทศไทย....

~-----------------------------------------~
บนรถตู้....
“นี่ยูริ เรามาแข่งกันม่ะ ใครไปถึงก่อน คนนั้นชนะ ถ้าพี่ชนะพี่จุ๊บยูริ1ที ถ้าพี่แพ้ พี่ให้ยูริ จุ๊บพี่2ที”เสียงตะโกนท้าทายเด็กหนุ่มตัวเล็กซึ่งเป็นคนรักของตน ทำเอาเมมเบอร์ที่นั่งอยู่อดจะหน้าแดงในความหวานของคู่นี้ไม่ได้

“นี่ยูยะ แกมาจง มาจุ๊บอะไรเที่ยวนี้ห๊ะ เกรงใจพวกฉันหน่อยสิ พวกฉันมาไทย จะมาสวีทกันนะเฟ้ย ไม่ได้มาเกือบตั้งสิบปี ดูสิแกมาแย่งซีนฉันสองคนหมด” เสียงบ่นอุบจากพี่ใหญ่ เรียกเสียงหัวเราะ จากทุกคนที่นั่งอยู่ไม่ได้ แน่นอน ร่างบางก็หัวเราะเช่นกันล่ะ แถมยังแอบแลบลิ้นปลิ้นตาไปใส่ร่างสูงอีก....

.
.
.
“เอ้าทุกคนเตรียมลงได้แล้ว ใกล้ถึงแล้วนะ”

“ครับ/คร๊าบบบบบบบ” เมมเบอร์ทุกคนดูเหมือนจะมีความสุขกับการมาเที่ยวในประเทศไทยครั้งนี้มาก ถึงแม้มันจะเป็นการที่ทำงานควบไปด้วยก็เถอะ แต่พวกเขานั้น ก็รู้สึกผ่อนคลาย แถมยังมาเจอ แฟนๆที่น่ารักในประเทศไทยอีก...

เพียงไม่ถึง5นาที ดีเสียด้วยซ้ำ รถตู้ของเหล่าเมมเบอร์ก็แล่นมาและเริ่มชะลอ ก่อนที่จะหยุดกับที่ คนขับรถรูปร่างสูงใหญ่ ผิวสีดำแดงก็ลงจากรถ ก่อนที่จะมาเปิดประตู ให้บรรดาเด็กหนุ่ม จากต่างแดนได้ลงมาเพื่อที่จะสูดอากาศ บริสุทธิ์ จากสถานที่จริง

และแน่นอนล่ะ ร่างสูงใหญ่ของทาคาคิ ยูยะก็ต้องรีบลงจากรถอยู่แล้ว ล่ะ ร่างสูงยิ้มหน้าเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนที่จะรีบวิ่งให้ห่างจากรถตู้ไปได้ระยะนึงจึงหยุดรอร่างบาง ....

ส่วนร่างบางนั้นที่กำลังจะลงรถมาพร้อมกับ ไดกิที่เหมือนราวกับเอา ไม้ส้นเรียวกับไม้สั้นอวบมาวางคู่กันซะงั้น ทำเอาร่างสูงที่ยืนดูอยู่ไกลๆ อดที่จะหัวเราะไม่ได้ 

“นี่เร็วๆหน่อยซี้ พี่รอเรามา ‘จุ๊บ’ จนใจจะขาดแล้วน้า ~ ”

“ไอ้คนหื่น ชิชะ ทำมาเป็นเยาะเย้ย ยังไม่ได้ตกลงด้วยสักหน่อยเหอะ พูดเองเออเองทั้งนั้น - -” ร่างบางพูดกับพี่ชายของตน ก่อนที่จะต้องปลงใจ และวิ่งไปหาร่างสูงที่รักของตน...

“เอาเถอะน่า ถึงจะหื่นเจ้าเล่ห์ขนาดไหน แต่เดี๋ยวก็โดนเรากำราบอยู่ดีล่ะ หึหึ”ร่างบางยิ้ม ก่อนที่จะรีบวิ่งไปสมทบกับร่างสูงทันที 

“มาแล้วหน่า คนเจ้าเล่ห์” 

“แหน่ะ ยังจะมาเรียกพี่อย่างนี้อีก มานี่เลย พี่ทวงสัญญามาให้พี่จุ๊บเดี๋ยวนี้” ร่างสูงสั่งก่อนจะทำท่าปากเผยอ ทำเอาร่างบางอดจะหัวเราะในความติ๊งต๊องปนหื่นของคนรักตนไม่ได้ 

“มาจุ๊บอะไรแถวนี้ อายเขา ไปที่ลับๆเหอะ...”

~-----------------------------------------~
“นี่มันสองชั่วโมงแล้วนะ ไม่คิดจะง้อกันรึไง! ” ร่างบางที่นอนรอการตอบรับของร่างสูงมานานถึงสองชั่วโมงก็ทนไม่ได้ก่อนที่จะตะโกนขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด 

“ก็ไปคุยกับเขาๆดีสิ แล้วอย่างงี้มันจะรู้เรื่องไหมล่ะ ” พี่ใหญ่ของวงที่นั่งดู ลูกน้อยของตนด้วยความเป็นห่วง 

“ไม่เอาอ่ะ งอนงี่เง่าไม่อยากเจอ - 0 -”

“แล้วเมื่อกี้ใครกันนะ ที่บอกว่ายูยะไม่คิดจะง้อน่ะ” เสียงฮิคคารุ เอ่ยทบ ทำเอาร่างบางนั่งแทบนั่งอยู่ไม่ติดกับโซฟาเชียว

“บ้าหรอ ไม่ได้พูดสักหน่อย” ยังไม่ทันที่ร่างบางจะปฏิเสธ ดี จู่ๆเสียงเมสเสจจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาทำเอาร่างบางนั้นหน้าแทบจะจ่อไปที่โทรศัพท์ 

‘ขอโทษนะ... ที่งอนก็เพราะยูริไปนอนกับยาบุน่ะแหละ...’

อะไรกัน นี่มันอะไรกันนนนน อีพี่ยูยะ งอนผม เพราะ ผมไปนอนกับ พี่ยาบุหรอกเหรอ 

แก่แล้ว ซับซ้อนจริงนะ....

“มีอะไรล่ะเรา ยูยะมันว่าไง” พี่ใหญ่ที่เป็นห่วงลูกของตนถามก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์มาอ่าน 

‘ขอโทษนะ... ที่งอนก็เพราะยูริไปนอนกับยาบุน่ะแหละ...’

“ทำไมเพื่อนกู มันปัญญาอ่อนอย่างนี้ว่ะ = = ”ยาบุ โคตะ กำโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะขมุบขมิบปากบ่นเพื่อนของตน ‘นี่ก็อายุเท่ากัน แต่หัวสมองมันนี่เด็กหวงของชะมัด’

ติ๊ดดดดดดด 

‘ไปหาพี่ที่ห้องนะ’ 

“นี่ชี่จัง มันชวนลูกเข้าห้องอ่ะ ป๊าไม่ยอมนะ เดี๋ยวมันจับลูกป๊าข่มขืนจะทำไง ล่ะ” ยาบุที่เห็นข้อความก็แกล้งทำเป็น เลี้ยงลูกคะลูกขา ทำเอา ฮิคคารุ อดที่จะคำ ในความติ๊งต๊อง ของพี่ใหญ่ ที่ตนนั้นสุดแสนจะรักและไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ

“นี่ ว่าแต่ยูยะติ๊งต๊อง ตัวก็ติ๊งต๊องเหอะ ลูกแม่ ทำไมแฟนหนูกับแฟนแม่ มันนอกจากแก่ แล้วยังจะติ๊งต๊องอีกอ่ะ ถ้าทนไม่ได้ก็บอกแม่นะ แม่จะพาไปหาใหม่” 

“ไม่ได้นะ ไม่ยอมจริงๆด้วย เขาขอตัวเองแต่งงานไปแล้วนะ อย่ามาทำอย่างงี้เหอะ ฮิคกะจังงงงงงง ” เสียงโอดครวญของคุณพ่อ ดังลั่น 

“55555+ คุณแม่ไม่กล้านอกในหรอกหน่า พ่อนี่ล่ะก็ คิดอะไรมาก งั้นผมไปหาพี่ยูยะก่อนนะฮ่ะ บ๊ายบาย” ร่างบางโบกมือให้กับผู้เป็นพี่ของตนทั้งสอง ก่อนที่จะคว้า โทรศัพท์มือถือและกระเป๋าของตนออกไป 

~-----------------------------------------~
เมื่อมาถึงห้องของร่างสูง ร่างบางก็เจอกับร่างสูงที่ยืนพร้อมกับ ดอกกุหลาบช่อใหญ่ และยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ร่างสูงก็เล่นตัดบทเอาซะก่อน 

“ขอโทษนะ”ร่างสูงยื่นดอกกุหลาบใส่หน้าร่างบางด้วยความเขิน 

อาจจะเป็นเพราะ พูดไม่เก่งวด้วยล่ะมั้ง ทำให้เขาเขินร่างบางซะขนาดนี้ 

“หึหึ ก็ได้ฮ่ะ ผมว่าไปนั่งก่อนเหอะ ผมกับพี่ต้อง ‘เคลียร์กันยาว’ เลย” ร่างบางลากแขนร่างสูงมาก่อนที่จะนั่งลงกับโซฟา 

“ทีนี้ช่วยบอกผมได้รึยังว่างอนผม กับพี่ยาบุ คืออะไร” 

“เอ่อ ก็พี่ไม่ชอบให้เราไปนอนกับคนอื่นอ่ะ ... ก็ห้องมันเป็นห้องเดี่ยวนี่ มานอนกับพี่ไม่ได้รึไง เราเป็นแฟนกันนะ....” ร่างสูงก้มหน้างุด เล่าความในใจออกมา ทำเอาร่างบางแทบหัวเราะ 

ก็วันนั้นใครกันล่ะ เล่นเมาเละซะ ถ้าไปนอนด้วย มีหวัง โดนปล้ำตาย -///- 

“ก็คืนนั้น พี่ยูยะเมาซะเละเลยนี่ ”

“ยาบุมันก็เมานี่ ไปนอนกับมันทำไม ... พี่หวงรู้ไหม ” ร่างสูงดึงมือของร่างบางมาก่อนที่จะสบตามองร่างบาง 

“ก็ผมกลัวพี่ยูยะปล้ำนี่”

“หึหึ กลัวฉันปล้ำหรอกหรอ 555555+ ” จู่ๆเมื่อได้ฟังคำพูดของร่างบางก็ทำเอาร่างสูงหัวเราะลั่น 

คนเคยๆกันยังจะกลัวกันอีกหรอ... 5555 ไร้เดียวสาจริงๆนะ 

“งั้นหรอ งั้นวันนี้ก็อย่านึกว่าจะรอดเหอะ ตัวเล็ก” ร่างสูงยิ้มร่าก่อนที่จะยกร่างบางให้มานั่งบนตักของตน 

“นี่ยูริจัง พี่รักเรามากรู้ไหม รัก รักจนไม่อยากจะให้ตัวเล็กของพี่ไปอยู่กับคนเลยล่ะ”สิ้นเสียงร่างสูงก็หอมซอกคอเรียวระหงษ์ของร่างบางด้วยความต้องการ 

“อื้อ อย่านะฮ่ะ พี่ยูย๊า ” 

END 

Talk :: สั้นไปป่ะ 555555 แต่เองยังคิดว่าสั้นอ่ะ เป็นช็อตของจริงๆ 55555 
ขอโทษนะค่ะที่สั้นไปหน่อย จะพยายามทำให้มันยาวกว่านี้นะ 
เอิ่ม จะว่าไป มีประกาศอีเว้นต์ ทาคาชี่แล้วดีใจจัง จะมีอะไรให้ฟินอีกแล้วสินะ 
แค่คิดก็ดีใจแล้ววววว 55555