[SF] รักฉันงั้นหรอ ?? (เรนัจจิ X อันนิน) AKB48 fanfic

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ขอบคุณแบนเนอร์จาก 







:)  Shalunla

เนื้อเรื่อง

[SF]  รักฉันงั้นหรอ ??

 Paring :: Kato Rena X Iriyama Anna (RenaAnnin)

.

.

.

“กินน้ำไหม อันนินจัง ??” เสียงของพี่ใหญ่อย่าง ชิโนดะ มาริโกะ ถามเด็กสาวผู้มีหน้าตาที่สง่าราวกับเจ้าหญิงจากต่างประเทศด้วยความเป็นห่วง

“ไม่อ่ะค่ะ ไม่มีอารมณ์จะกิน” ร่างบางของอิริยามา อันนะ ตอบไปด้วยน้ำเสียงที่เชิงเบื่อๆเซ็ง ทำให้ผู้เป็นพี่ใหญ่อดที่จะเป็นห่วงน้องสาว คนนี้ไม่ได้

“เป็นอะไรหรอ อันนินจัง มีอะไรก็เล่าให้พี่ฟังได้ ^____^ พี่พร้อมที่จะให้คำปรึกษาเสมอ”ร่างผอมสูงยิ้มให้ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ กับเด็กสาวคนนั้นเพื่อที่จะสร้างความสนิทคุ้นเคย

“เป็นไง เครียดเรื่องอะไร บอกฉันได้รึยังล่ะ??”

“ก็เอ่อ เรื่อง เรนัจจิ น่ะค่ะ... ”

“ฮึ ฉันก็นึกว่าเรื่อง อะไร เจ้าเรนัจจิ อีกแล้วหรอ มันทำอะไรให้เราอารมณ์เสียอีกล่ะ” มาริโกะซามะผู้ยิ่งใหญ่หัวเราะ เสียงดีง เพราะเท่าที่เขาได้ยินมาจาก รุ่นน้องคนอื่นๆ มาว่า เจ้าเด็กที่ชื่อคาโต้ เรนะ หรือ เรนัจจิ อะไรเนี่ย มันหื่นไปทั่ว ยังกับ ยูโกะผสมกับมายุ รุ่นเล็กเลยล่ะ!!

“ก็เอ่อ เรนัจจิ เขา เขา ... เขาฃอบ ไปยุ่งกับคนอื่นน่ะค่ะ!” ชิชะ !! พูดแล้วอารมณ์เสีย นี่ไอ้เด็กบ้านี้ มันได้คิดอะไรกับฉันจริงๆ เหมือนที่สารภาพไหมล่ะเนี่ย

“เอ๊ะ ว่าแต่เราเป็นแฟนกับเรนัจจิ รึไงน่ะ ถึงไปหึงเขาน่ะ”

“ก็ไม่ได้เป็นน่ะค่ะ ไม่ได้ชอบด้วย”สีหน้าของร่างบางที่ตอบไปนั้น มันแดง จนพอๆที่มาริโกะซามะ จับได้เลยแหละ เลยแกล้งยอดมุก แกล้งเด็กที่แอบซึนคนนี้สักหน่อย

“ไม่ได้ชอบจริงๆน่ะหรอ แต่เอ๊ะ ใครกันนะที่ทำให้เราอารมณ์เสียน่ะ”

“เรนัจจิ  = =”

“ใครกันนะ ที่เราบอกว่าไม่ชอบน่ะ”

“ก็เรนัจจิ....”

“เป็นไงล่ะ คำก็เรนัจจิ สองคำก็เรนัจจิ นี่อันนิน ฉันว่าเธอน่ะชอบเรนัจจิ เข้าแล้วแหละ” หญิงสาวที่อายุเยอะที่สุดในกลุ่มยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่จะลุกขึ้นมาเพื่อ รอดูปฏิกิริยา ของ สาวน้อยคนนี้

“!! ปะ เปล่า สักหน่อย ไมได้ชอบสักหน่อย มาริโกะซัง อย่าพูดอย่างนี้สิค่ะ”

น่านไง ชอบจริงๆด้วย...

ชิโนดะ มาริโกะ ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนที่จะเอื้อมตัวเพื่อกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของเด็กน้อยคนสวยคนนี้อย่างนึกสนุก

“เธอน่ะ ชอบ เรนัจจิ เธอนะ ชอบเรนัจจิ ลองไปคิดดูให้ดีล่ะ หึหึ”

สิ้นเสียง ชิโนดะ มาริโกะ ก็หยิบ มือถือของหล่อนขึ้นมาก่อนจะเปิดเข้าไปที่เมล์แล้วส่งข้อความบางอย่าง

‘ฉันชิโนดะ มาริโกะ

อันนินน่ะ รอเธออยู่ที่บ้าน ไปหาเธอซะสิ ’

“มาริโกะซังทำอะไรน่ะค่ะ”

“เปล่าจ้า ฉันใม่ได้ทำอะไรสักหน่อย งั้นไปล่ะ รีบกลับบ้านล่ะ มีคนรออยู่ บ๊ายบาย” เมื่อพูดจบเธอก็คว้ากุญแจรถออกมาก่อนที่จะ โบกมือลาเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าเธอไป ทั้งๆที่ในใจนั้นหวังว่าอิริยามะ คงจะโชคดีได้รู้ใจของตนเองบ้างล่ะนะ....

.

.

.

.

“ฮ้า เหนื่อยชะมัด พ่อกับแม่ไปไหนนะ ทำไมบ้านเงียบจัง” เมื่อกลับมาถึงบ้าน ร่างบางของอิริยามะ ก็วางสัมภาระทั้งหมดลง ก่อนที่จะเปิดไฟ แล้วนั่งลงกับเก้าอี้ ตามนนิสัยอันเคยตัวของตน

แปลกๆ แฮะรู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว

ร่างบางหันขวับไปตามความรู้สึก แต่ก็พบว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

“ช่างมันเหอะ สงสัยคงทำงานหนักไปมั้งไปนอนดีกว่า” เจ้าของใบหน้าเรียวสวยลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก่อนที่จะบิดขี้เกียจ แล้วเดินเข้าห้องตนไป โดยหารู้ไหมว่า กำลังมีอะไรที่รอเธออยู่ในห้องนอนของเธอนั้นเอง...

รู้สึกแปลกๆ อีกแล้วสิ

“ใครน่ะ!! บอกมานะ ” ….ไม่มีเสียงตอบรับ แม้แต่นิด แต่ด้วยความที่หูของเธอ ดีจนดันได้ยินเสียงของ ลมหายใจน่ะสิ!!

“ฉันได้ยินเสียงนะ บอกมาซะดีๆ ว่าแกเป็นใคร! งั้นฉันฟาดแกเละเป็นโจ๊กแน่” ร่างบางเอ่ยขู่เสียงดัง ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหยิบ ไม้เบสบอล ที่อยู่ บนหัวเตีงของตน มาชูขู่

จะว่ากลัวก็กลัว ถ้าเป็นโจรขึ้นมา เราหรอจะสู้ได้....

“ออกมา ไม่งั้นฉันฟาดแกจริงๆนะ!!” สิ้นเสียงร่างบางก็หวดไม้ลงไปเต็มแรง แต่มันก็หยุดชะงัก ดังกึก เพราะมีมือบางคู่นึง รับมันไว้ในท่าของรับดาบซามูไรพอดี

“หยุดก่อน พี่อันนิน! ” เมื่อได้ยินเสียงที่ห้ามตนไว้ก็รู้ทันทีว่า เป็นเสียงของใคร…

เสียงของคนที่ทำให้เธอ อารมณ์เสียนั้นเอง  = =

“เรนัจจิ แกมาทำอะไรที่บ้านฉัน!” ร่างบางวิ่งเข้าใส่ เด็กน้อยที่ตัวเล็กกว่าตน ก่อนที่จะ ดึงปกคอเสื้อขึ้นมาอย่างทุลักทุเล ด้วยความโมโห

“ก็มาริโกะซามะ บอกให้เขามานิ เขาผิดไรอ่ะ”

“งั้นก็กลับไปได้เลย ไม่ต้อนรับ เบื่อ คนเจ้าชู้!”

“ง่า พี่อันนิน งอนไรเขาอ่ะ T___T เขาไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ถึงเขาจะทั่วถึงกับทุกคน แต่เขาก็รักพี่อันนินคนเดียวนะ ”

“ไอ้บ้า รักบ้านแกสิ ไปจุ๊บกับริจจังอีกไป ชิชะ มาสารภาพ กับ ฉัน แล้วไปจุ๊บคนนั้นที คนนี้ที ไม่รักกันแล้วจะมาบอกรักกันทำไม!” ร่างบางของอิริยามะ โมโหจัด ก็เลยพาลที่จะผลักเด็กคนนั้น ให้ล้มลงไม่ได้

“โอ๊ย เจ็บนะ พี่อันนินอ่ะ ชอบทำร้ายเขาตลอดเลยอ่ะ” แต่มีรึ ที่เด็กคนนี้จะยอมลงง่ายๆ ร่างโปร่งของ คาโต้ ก็สปริงตัวขึ้นมา ก่อนที่จะมาเกาะแขน บางขาวของร่างบางอย่างกับลูกแมวที่กำลังจะอ้อน

“ไม่ได้อยากทำร้ายเลยเหอะ -0-  ว่าแต่จะเอาแขนออกไปได้รึยัง”

“ไม่อ่ะ ไม่เอาออกหรอก แขนพี่อันนิน นุ่มที่ซู้ดดดดดด” เด็กน้อยที่มาดดูเรียบร้อยแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ระดมหอมไปที่แขนของร่างบางดังฟอด จนร่างบางนั้นอดที่จะจั๊กจี๋ไม่ได้

“นี่จะดื้อไปไหน วุ่นวายจริงๆ ทำให้ฉันอารมณ์เสียไม่พอ ยังจะดื้ออีก  = =”

“เขาทำอะไรให้พี่อันนิน อารมณ์เสียอีกอ่ะ เขาขอโทษน้า หายงอนนะคนดี นะ นะ น้า ” เด็กเรียบร้อยเปลี่ยนโหมดมาเป็นเซาตานมาดร้ายอย่างรวดเร็ว ร่างโปร่งของคาโต้ จับแก้มของร่างบางมาก่อนที่จะหยิกเล่นๆด้วยความนึกสนุกของตน

“ลามปาม ! ”

“ก็ลามปามเพราะรักนี่หน่านะ รับรักเขาเถอะนะ เป็นแฟนกันเถอนะ เขาขอมาเป็นรอบที่100 แล้วนะ พี่อันนินใจร้ายตลอดเลยอ่ะ ที่คนอื่นล่ะพูดดี ที่เขาล่ะ ชิ ! ”

“ก็เรนัจจิ ชอบ ไปหาคนอื่นนี่ ไม่ให้ฉันคิดได้ไง ปากบอกรักฉันอย่างนู้น อย่างนี้ แต่การกระทำ กับคนอื่นล่ะ กี่คนแล้วล่ะ จะให้เปิดฮาเร็มให้เลยไหม??”  ยิ่งพูดร่างบางก็ยิ่งยั้ว เลยอดที่จะใส่ร่างโปร่งที่อยู่ตรงหน้าตนไม่ได้จริงๆ  = =

“โด่ หึงเขาหรอ -3- ไม่ต้องหึงนะ กับคนอื่น เขาก็แค่ถ่ายรูปกันเล่นเองแค่นั้นแหลบะ ก็รู้เขาชอบนี้ ส่วนพี่อันนิน เขาจริงจังจริงๆนะ”

“เชื่อได้ไง จะเอาอะไรมาประกันล่ะ?? ”

“หัวใจเขาไง เขายกให้พี่อันนินต้งแต่แรกเลยรู้ไหม ”

“จริงๆหรอ -///- ” เมื่อได้ยินคำพูดหวานเมื่อตะกี้ ร่างบางก็อดที่จะหวั่นไหวไม่ได้ หน้าขาวอมชมพูสีสวยก็แดงขึ้นใหญ่ทำให้คนที่อยู่ตรงหน้านั้น แอบจะดีใจที่ได้เห็นเหมือนกัน..

“ก็จริงซิ เป็นแฟนเขาเหอะนะ”

“ไม่อ่ะ แต่ก็นะ จะรับพิจรณา”

“จริงๆหรอ !! 0__0~!”เมื่อได้ยินคำตอบของร่างบางเข้าไป หัวใจดวงเล้กของคาโต้ เรนะ ก็เต้นดังสนั่น ทำให้ร่างบางที่ได้ยินเสียงหัวใจดังออกมา อดที่จะหัวเราะไม่ได้

“จริงสิ ^___^ แต่ห้าม ไปหอมแก้มคนอื่นอีกนะ” สิ้นเสียง ร่างบางก็ก้มลง ก่อนที่จะก้มลงมา เพื่อมอบจูบเป็นรางวัลให้กับคนที่ทำตนเขินมาตลอด

“อื้ม ชอบจัง เขาจะพยายามไม่ไปหอมแก้มคนอื่นนะ ^___^ ”

END

Talk :: สั้นไปไหม อ่ะ ไม่เคย แต่ง ยูริ ถ้าแปลกๆ ยังไง ติชมด้วยนะค่ะ รอบหน้าอยากได้แนวไหน บอกกันด้วยเน้อ

รักเรนัจจิ อันนิน ให้มากๆนะค่ะ  บายยยย