คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] (YeRyeo[Yesung x Ryeowook]) งี่เง่า Part2
Writer:: Mohae Suju of Tennis
Talk มาต่อแล้วนะคะ หลังจากหายไปหลายวันเพราะหมดอารมณ์แต่ง เม้นน้อย TT
แต่เนื่องจาก มานั่งดูอีกที ตรูต้องสิ ใครไม่เม้นช่างแม่ม เมิงต้องแต่งให้จบ
ก็เยได้มาโผล่หัวให้เห็นดังนี้
PS>>>> ขอเม้นให้หน่อยนะค่ะ เร่งให้แต่งก็ต้องเม้นให้กำลังใจบ้างหน่อยนะ ไรเตอร์ เห็นเม้นไม่อัพแล้วมันหมดอารมณ์
PS.2>>> รีเควสคู่ได้นะจ๊ะ เพราะ พาร์ทนี้เป็นพาร์ทใกล้จบแล้ว อยากอ่านคู่ไหนก็ขอได้ แนวไหนก็ได้นะค่ะ
PS.3>>>ฝากฟิคยาวปุริหน่อยนะค่ะ อยากเห็นเม้น ไม่เห็นเลยไม่กล้าลง TT ฝากหน่อยนะค่ะ ^+++^
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงเมสเสจเข้า เป็นเมสเสจ จากผู้จัดการวง
“
เยอรมัน งั้นหรอ
จองฮุนคิดพิลึกอะไรถึงส่งเมสเสจ นี่มาหาเขา
อย่าบอกนะว่า เรียวอุคไปอยู่เยอรมัน
ร่างสูงรีบคว้าโทรศัพท์ สุดหรู แล้วกดเบอร์ ต่อสายหาผู้จัดการวงร่างสูงทันที
“จองฮุน นายช่วยจองตั๋วไปเยอรมันให้ฉันที” ร่างสูงบอกอย่างเร่งรีบ
“หึหึ ได้เลยเยซอง” เสียงผู้จัดการหนุ่ม เอ่ยอย่างเล่ห์
เพราะเขาอยากจะแก้แค้น เยซองแทนเรียวอุคเหลือเกิน
เขาจึงฝากอดัม โฮสต์หนุ่มเสน่ห์แรง แห่ง เฟรชรอยัลคลับ คลับโฮสต์ที่เป็นที่นิยมมากในเยอรมัน
(ไม่มีอยู่จริงนะค่ะ เป็นสถานที่สมมุติ)
และที่สำคัญ อดัมก็เป็นเพื่อนเขาซะด้วย ค่าจ้างเลยถูกหน่อย (ปริ๊นซ์จ๋า อย่ามางกเหอะ L)
แต่การแก้แค้นนี่ก็เสี่ยงอยู่เหมือนกันนะ
เสี่ยงที่เรียวอุคอาจจะโดนเจ้าอดัม งาบไปกินจริงๆไง - -*
“เวลคัม วิคทัวเลียน มาเก็ต ยิปปี้” ร่างบาง กระโดด เหมือนเด็กน้อยที่ได้ไปสวนสนุก
ซึ่งทำให้ร่างสูงของอดัมอดที่จะยิ้มไม่ได้
‘เอะ นี่เขาคิดอะไรกับหนุ่มตัวหน่อยคนนี่กันแน่ ไอ้อดัม นั้นมันคนที่ลูกค้าฝากมานะโว้ย’
ร่างสูงจิกแขนตัวเองเพื่อเป็นเชิงเตือน ว่าอย่าคิดอะไรเกินเลยกับร่างบาง
“เอ่อ คุณเรียวอุคผมว่าเราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะครับ” ร่างสูงของอดัมได้บอกเรียวอุค
“งั้นเราไปกันเถอะครับคุณอดัม ^++^” ร่างเล็กยิ้มให้ ยังมิวาย ลากร่างสูงไปอีก
‘จองฮุนถ้าฉันเผลอ ล่วงเกินอะไรคุณเรียวอุคไป นายอย่าว่าฉันนะ’ ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์
เขาเริ่มอดใจไม่ไหวกับร่างเล็กคนนี้แล้วสิ…
“คุณอดัม ไส้กรอกนี่น่ากินจังเลย ซื้อให้ผมหน่อยนะครับ ” ร่างเล็กชี้ไปที่ของกินอันเลื่องชื่อของเยอรมัน
‘ไส้กรอกเยอรมัน’ยังไงล่ะ
“ได้ครับ งั้นเอาสองชุดนะครับ ” อดัมตอบรับคำขอ ก่อนที่จะสั่งไส้กรอกกับแม่ค้า
ตอนนี้ร่างสูงของ คิม จงอุน หรือ เยซอง ได้ถึงที่สนามบินแล้ว
เขาจะต้องไปตามร่างบางกลับมาให้ได้
“เรียวอุค รอพี่ก่อนนะ”ร่างสูงพูดกับตัวเอง อย่างมุ่งมั่น
แต่ในใของเขากับ รู้สึก เหงาๆเปลี่ยวๆ ชอบกล
มันไม่เหมือนเวลาที่เขาอยู่กับร่างบางเลยแม้แต่นิด
มันไม่มีรอยยิ้ม ใสๆของร่างบาง
มันไม่มีเสียงหัวเราะ ที่เพราะราวกับเสียงนกร้อง ของร่างบาง
มันทำให้เขารู้สึก ‘เกลียด’ สถานนะ ของตนเองในตอนนี้เหลือเกิน
อ่ำ อ่ำ อ่ำ เสียง ร่างบาง กินอาหารอย่างมีความสุข
ซึ่งมันทำให้ อดัมอดที่จะยิ้มไม่ได้อีกแล้ว
“อร่อยจังครับคุณอดัม ขอบคุณนะครับที่เลี้ยงผม ^ ^” ร่างเล็ก กล่าวคำขอบคุณ
“ไม่เป็นไรครับ ถ้าคุณเรียวอุคผมก็มีความสุขด้วยครับ” อดัม เอ่ย อย่างถ่อมตัว
ตอนนี้ใบหน้า ของเขา มีแต่รอยยิ้มที่มีความสุข เขาไม่เคยมีความสุขนาดนี้เลย
ถ้าเขาเลิกเป็นโฮสต์ แล้วมาขอเรียวอุคเป็นแฟนจะดีมั้ยนะ?
“คุณอดัมครับ ผมอิ่มแล้ว เราไปเที่ยวย่อยอาหารกันดีกว่านะครับ ^ ^”
“งั้นเราไปกันเถอะครับ ^ ^” ร่างสูงยิ้มตอบให้ร่างบางเช่นกัน
“ต่อไปเป็นพระราชวังนิมเฟนบูร์ก (
พระราชวังที่ได้รับคำกล่าวขาน ว่าตกแต่งสวยที่สุด ครับ ” อดัมทำหน้าที่ เจ้าบ้านที่ดี โดยการ แนะนำสถานที่
ที่น่าเที่ยว และมีความสวยงามให้ร่างบางได้ฟัง
ร่างบางฟังอย่างสนใจ และเดินชมความงดงาตระการตา ของสถานที่ อย่างพึ่งพอใจ
จนร่างบางชักหลงเสน่ห์ความสวยงาม ของเยอรมันนี ประเทศ นี่แล้วสิ
แต่…
นอกจาก ความสวยของประเทศและสถานที่แล้ว
เขาเริ่มชักหลงเสน่ห์ ของผู้ชายร่างโต อย่าง ‘อดัม’ แล้วสินะ
ถ้าเขาลองมาลืมเรื่องเก่า อดีตความรักครั้งนั้น
แล้วมาเริ่มต้นใหม่กับอดัม มันจะดีมั้ยนะ
‘เรียวอุค นายลองถามตัวเองดูดีๆก่อนนะ ว่านายยังคงรัก พี่เยซองอยู่มั้ย’
ร่างบาง นึกเตือนสติตัวเองในใจ
เพราะถ้าเขา ยังไม่ได้เลิก กับเยซองอย่างเป็นทางการ
คนอื่นก็จะมองเขา ในแหง่ที่ไม่ดี
...
..
.
อยู่ๆเหมือนน้ำตาก็ได้ไหล ออกจากคู่สวย
เขาไม่น่าคิด ทรยศ หักหลังความรักเลย
เขาไม่ควรคู่กับ คุณอดัมเลยแม้แต่นิด
ยิ่งคิด ยิ่งเหมือนน้ำตาจะไหลออกมาไม่ขาดสาย
เสียงสะอื้นของร่างบางเริ่มดังขึ้น
ทำให้ อดัมได้ยินเสียงชัดขึ้น
ก่อนจะควัก ผ้าเช็ดหน้า สีสวย ยื่นให้ร่างเล็กได้ซับน้ำตา
“เช็ดน้ำตาซะนะครับคนดี เช็ดน้ำตา ซะนะครับ อย่าร้องไห้เลยนะ ผมไม่ชอบให้คนที่ผมชอบ ต้องร้องไห้นะ…”
นี่เขาหลุดพูด อะไรออกไป เขาชอบร่างบางที่อยู่ตรงหน้าแล้วจริงๆนะหรอ
….
….
….
…
..
.
ร่างเล็ก เมื่อได้ยินว่าอดัมชอบ ก็หัวใจพองโต
แม้จะเป็นเพียงเวลา ไม่กี่ชั่วโมง
เขาก็เริ่มหลงรักความอบอุ่น ของผู้ชายคนนี้เข้าแล้ว
‘นี่คุณอดัม คิดกับเรา อย่างงี้หรอ T//T’
พี่เยซองครับ ผมขอโทษด้วยนะครับ
ถ้าพี่ไม่มาง้อผม
ผมก็จะไม่มีวันกลับมาคบกับพี่อีกเด็ดขาด
ลาก่อน นะครับ
ประเทศเกาหลี
ผมจะอยู่กับคุณอดัมที่นี่!!
อยู่ในที่ ที่เรารักกันสองคน
ไม่มีการทรยศหักหลัง ความรู้สึก
ถ้าคุณอดัมขอผมเมื่อไร
เราก็เลิกกันอย่างเป็นทางการนะครับ พี่เยซอง
ร่างเล็ก ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขานึกยากจะแกล้งเยซอง ซะแล้วสิ
ตอนี้ ร่างสูง ของ เยซอง กำลังขึ้นเครื่อง อย่างใจจดใจจ่อ
เขากลัวเหลือเกิน ว่าหนุ่มที่ เยอรมัน จะมาคาบเรียวอุค ขอเขาไปกิน
ร่างบางยิ่งหัวอ่อนอยู่…
(ไม่รอดแน่ อิพี่เย่ หึหึ ::ไรเตอร์)
*ก่อนขึ้นเครื่อง*
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้น
เบอร์ที่โชว์ เป็นของผู้จัดการวงคนหล่อ
‘คิม จองฮุน’ นั้นเอง
“รีบไปซะ ถ้านายยังไม่อยากเห็นเรียวอุค เป็นของคนอื่น!!”
ผู้จัดการวงเตือน
“นายทำอะไรลงไป ฮะ ไอ้จองฮุน” ร่างสูงตะคอกใส่สายโทรศัพท์
“ฉันก็แค่อยากจะแก้แค้นนายแทนเรียวอุค ที่นี่ฉันสำนึกผิดมาช่วยนาย ไม่ดีรึไง!” จองฮุนสารภาพผิด
“หนอย แก ไอ้จองฮุน ถ้าเรียวอุค ถูกหมาตัวไหน คาบไปกิน แกตายแน่!”
ร่างสูงว่างสาย ก่อนจะเดิน อย่างหงุดหงิดขึ้นเครื่องไป
‘พระผู้เป็นเจ้า ขอเถอะ อย่าให้เรียวอุคเป็นของใครไปเลยนะ!’
Talk
มาอัพแล้วนะจ๊ะ
ตอนนี้ เรียวอุคก็เริ่ม หลงรักอดัมแล้วด้วย
เยซองะไปทันมั้ยนะ
เอาใจช่วยเยซองกันด้วยนะคะ
ตอนหน้า หน้าจะเป็นตอนจบ
ฝากติดตามด้วยนะค่ะ
ป.ล แต้งค์เม้น แต้งค์อ่าน
เม้นแล้ว เมนรัก เมนหลง ค่า >,,<
ความคิดเห็น