คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 4
CHAPTER 4
งอน
" ว่าไง ได้เรื่องอะไรบ้างไหมซอ "
ซอฮยอนส่ายหน้าให้ยุนอาก่อนจะนั่งลงบนเตียงเดียวกันนั้น
" ดีขึ้นไหมคะ "
" ก็โอเคแล้วล่ะ "
" คุณมินโฮนี่ต่างจากน้องชายของเขาจริงๆเลยนะคะ "
คำพูดของซอฮยอนเรียกความสนใจของยุนอาเป็นอย่างมาก
" ยังไงเหรอ "
" ก็เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากๆเลย ถ้าเทียบกับเจ้านาย......เอ่อ.....นายคริส "
" นั่นแน่ เรียกเขาจนติดปากแล้วหรือไงกัน คำว่าเจ้านายน่ะ "
" ป.....เปล่าซักหน่อย พี่ยุนพูดอะไรก็ไม่รู้ "
" ก็พูดตามที่เห็นนี่ "
" เห็นอะไรกันคะ ซอก็ไม่ได้อะไรมากมายซักหน่อย "
" แสดงว่าชอบเขาจริงๆหรือไง "
ซอฮยอนยิ้มนิดๆแต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอต้องทำกับเขาจริงๆ
" ชอบ.......ถึงชอบก็รักกันไม่ได้หรอกนะคะ "
" นั่นสินะ เรามันคนละฝั่งกันนี่ "
" นี่เราจะมาพูดเรื่องนี้กันทำไมคะเนี่ย "
" นั่นสิ งั้นพรุ่งนี้เรามาเริ่มภารกิจอย่างจริงจังกันเถอะ! "
" ค่ะ จริงจังกับมันซักที "
เช้าวันต่อมายุนอาเป็นฝ่ายตื่นก่อนซอฮยอนเพราะเมื่อวานเธอนอนพักทั้งวันทำให้เธอหายง่วงเร็วขึ้นส่วนซอฮยอนก็ทำงานให้คริสจนดึกก็เลยยังไม่ตื่น
" ครูยุน หายเจ็บแล้วเหรอคะ "
" ดีขึ้นแล้วค่ะ "
" เพราะพี่มินแน่ๆเลย "
" เอ่อ...........คงงั้นมั้งคะ "
" ครูยุนขา วันนี้เราจะทำอะไรกันดีคะ "
" อืม..........เราลองมาเล่นเกมกันก่อนดีไหม "
" เกม! ครูยุนพูดจริงเหรอคะ "
" จริงสิคะ "
" งั้นลอเรนขอไปเลือกเกมก่อนได้ไหมคะ "
" ได้ค่ะ "
ในระหว่างที่ลอเรนและพี่เลี้ยงออกไปหาเกมมาเล่นกันนั้นยุนอาก็ใช้โอกาสนั้นเดินสำรวจไปทั่วห้องสมุดที่ดูใหญ่มากแห่งนี้
" นี่มัน............ "
ยุนอามองสวิตซ์บางอย่างที่ผนังหน้าก่อนจะตัดสินใจกดมัน
ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ คลื่น........
ประตูตรงนั้นค่อยๆเปิดออกเผยให้เห็นว่ามีห้องอยู่ภายในและในห้องนั้นก็มีบันได้อยู่ด้วย
" ห้องลับงั้นเหรอ "
ยุนอาค่อยๆก้าวเข้าไปสำรวจภายในห้องนั้นก่อนจะเดินขึ้นไปตามบันไดลับนี่
ซ่า! ซ่า
ยุนอาตกใจนิดๆกับเสียงที่ได้ยิน ที่แห่งนี้คงเป็นห้องของคริสหรือมินโฮแน่ๆแต่ขอร้องล่ะ ขออย่าให้เป็นคนหลังเลย
" เอ๊ะ! "
เหมือนโชคชะตาจะไม่เข้าข้างเธอยังไงอย่างงั้นเพราะที่หัวเตียงของเจ้าของห้องมีกรอบรูปแสนคุ้นตาวางเอาไว้อยู่
กึก!
ยุนอามองที่ประตูห้องน้ำด้วยความตกใจก่อนจะรีบกระโดดขึ้นไปซ่อนตัวบนเตียงและใช้ผ้าห่มคลุมโปงเอาไว้อย่างรวดเร็ว
เมื่อเวลาผ่านไปสักพักยุนอาก็รู้สึกว่าเสียงนั้นเริ่มเงียบไป เธอก็ค่อยๆเปิดผ้าห่มออกทีละนิดพอเห็นว่าข้างเตียงไม่มีใคร แล้วเธอก็ควรจะลุกขึ้นแต่พอหันกลับมามองตรงกลับพบว่ามินโฮกำลังนั่งคร่อมเธออยู่ในสภาพที่มีแค่เพียงผ้าขนหนูผืนเดียว แถมใบหน้าของเขาและเธอยังเกือบจะชิดกันอยู่ด้วย
" เข้ามาทำไม....... "
เขาเอ่ยถามเสียงเรียบและมองหน้าเธอด้วยสายตานิ่งๆ
" เอ่อ.........คือ.....ฉัน "
" ตอบมา อย่ามัวแต่อ้ำอึ้ง "
" ฉัน........... "
" หรือว่าเธออยากจะนอนกับฉัน "
" คะ? "
" อยากได้ฉันรึไง "
" ป......เปล่านะคะ ไม่ใช่อย่างนั้น คือว่าฉันน....... "
ยุนอาหลับตาปี๋ด้วยความกลัวและตกใจเมื่อจู่ๆมินโฮก็โน้มใบหน้าของเขาลงมาใกล้เธอมากขึ้น
" ออกไปซะ....... "
" เอ๋! "
ยุนอาลืมตาขึ้นมามองหน้ามินโฮเหมือนกับไม่ได้ยินคำพูดของเขาเมื่อกี้
มินโฮลุกจากเตียงและลงมายุนอาก็ลุกขึ้นตามเขา เธอนั่งมองเขาอยู่อย่างนั้นนานพอควรก่อนคนถูกมองจะทนไม่ไหว
" ฉันบอกให้เธอออกไปซะ แล้วห้ามเข้ามาในห้องของฉันอีก! "
" ค........ค่ะ "
ยุนอาเด้งตัวลุกจากเตียงขึ้นมาเหมือนถูกสั่งแล้วพท่าว่าจะวิ่งออกจากห้องของเขาไป
" เดี๋ยวก่อน "
" คะ? "
" เธอไม่มีสิทธิแตะต้องของของฉันเด็ดขาด แม้แต่ห้องข้างล่างก็เหมือนกัน "
" ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ "
ยุนอาโค้งขอโทษมินโฮก่อนจะเดินออกไปจากห้องของเขา
เมื่อเห็นว่ายุนอาเดินพ้นออกไปจากประตูห้องของเขาแล้ว มินโฮก็นั่งลงบนเตียงของเขาอีกครั้ง รูปภาพในความทรงจำที่วางอยู่ที่หัวเตียงนั่นก็ถูกเขาคว่ำลงเพราะไม่อยากจะเห็นมัน
" มันเจ็บนะ.............เจ็บมากๆ "
RrrrrRrrrrRrrrr......
" ฮ......ฮัลโหล อ่อ....แทยอน "
คริสรับโทรศัพท์และป้องปากของเขาไว้เหมือนกับที่เขากำลังทำอยู่นั้นคือสิ่งที่ซอฮยอนไม่ควรรู้
" โอเคๆ เข้าใจแล้ว ฮ่าฮ่า ได้อยู่แล้วครับ อืม.......ได้ๆ ตกลงจ้า แล้วเจอกันนะ ครับผม เข้าใจแล้วครับ! "
ซอฮยอนรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นว่าคริสกำลังยิ้มและเหมือนจะพูดจาหยอกล้ออย่างสนิทสนมกับคนปลายสายอย่างนั้น
" อ.......อืม แค่นี้นะ ครับ แล้วเจอกัน "
คริสกระซิบบอกคนปลายสายอย่างติดๆขัดๆเมื่อเห็นว่างซอฮยอนกำลังจ้องมองเขาอยู่
" อะแฮ่ม!..............เมื่อกี้ฉันคุยกับเพื่อนนะ "
" บอกฉันทำไมเหรอคะ "
" ป........เปล่า แค่อยากบอกน่ะ "
คริสตอบเสียงอ่อยเมื่อรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำไปมันคงจะไม่สำคัญกับเธอจริงๆ ซอฮยอนลอบมองสีหน้าง้ำงอเหมือนกับเด็กไม่ได้ของเล่นของคริสก่อนจะลอบยิ้มขำเขาและก้มหน้าทำงานต่อไป
" นี่ซอฮยอน "
" คะ เจ้านาย "
" ช่วยไปหยิบแฟ้มเอกสารที่ห้องนั้นมาให้ฉันหน่อยสิ แฟ้มสีดำนะ หน้าแฟ้มมีชื่อของฉันเขียนไว้อยู่ "
" ชื่ออะไรคะ "
" ชื่อของฉันไง 크-리-스 "
" ค่ะ "
หลังจากซอฮอนเดินไปที่ห้องนั้นคริสก็เดินตามเธอไปโดยไม่ให้เธอได้รู้สึกตัว
" 크리스 อยู่นี่เอง! "
ซอฮยอนหยิบแฟ้มนั่นออกมาและหมุนตัวจะเดินกลับไปยังห้องทำงานของเธอแต่พอหันมาร่างของเธอก็ปะทะเข้ากับเจ้านายตัวสูงของเธออย่างจัง
" ว๊าย!! "
คริสช่วยซอฮยอนไม่ให้เธอหงายหน้าลงปเอาไว้ได้ทันด้วยการคว้าเอวของเธอเอาไว้แน่น
" ท่าทางเธอจะเต้นเก่งนะ "
" คะ? "
คริสยิ้มให้ซอฮยอนและไล่สายตามองไปยังขาและแขนของเธอซึ่งตอนนี้ท่าทางมันช่างเหมือนกับท่วงท่ากันเต้นลีลาศนัก
ซอฮยอนเริ่มจะรู้สึกว่าเขากำลังหลอกแต๊ะอั๋งเธออยู่เธอจึงเลือกที่จะรีบผละออกมาจากอ้อมกอดของเขาโดยเร็ว
" สัปดาห์หน้าไปงานกับฉันนะ "
" คะ? "
" เธอฟังไม่ผิดหรอก สัปดาห์หน้าไปงานเต้นรำกัน "
" แต่ฉันเต้นไม่เป็นเลยนะค........ "
นิ้วเรียวของเขาถูกยกขึ้นมาสัมผัสที่ริมฝีปากของเธอเพื่อปิดกั้นไม่ให้เธอได้เอ่ยสิ่งใดออกมาอีก
" ฉันจะสอนให้เอง เธอแค่มีหน้าที่เป็นคู่เต้นของฉัน ตกลงนะ "
" ม........ "
" ดีมาก! "
" จ............เจ้านายคะ! "
" ฉันจริงจังนะ "
" แต่ฉันไม่ค่ะ! "
ซอฮยอนเดินออกมาจากห้องเก็บเอกสารนั่นและคริสก็ตามารั้งข้อมือของเธอเอาไว้
" นี่ซอฮยอน แค่เป็นคู่เต้นให้ฉันเองนะ "
" ไม่ค่ะ "
" ซอฮยอน! ตกลงใครคือเจ้านาย ใครคือลูกน้อง! ตอบฉันหน่อยซิ "
" ............................. "
" ฉันขอใช้สิทธิของเจ้านายสั่งเธอใฟก้เป็นคู่เต้นของฉันสัปดาห์หน้า! ห้ามขัดคำสั่งนะ ไม่งั้นฉันจะปล้ำเธอ! "
" ค........คนบ้า! บ......บ้ากามที่สุด "
ซอฮยอนฟาดแฟ้มนั่นลงบนอกของคริสอย่างแรงก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของเขาไปด้วยใบหน้าที่แดงกร่ำ
ส่วนคริสก็ได้แต่ยืนงงมองซอฮยอนที่เดินออกไปเหมือนจะถามว่าเขาทำอะไรผิดไปก็แค่ใช้สิทธิของเจ้านายเท่านั้น
' ..............ห้ามขัดคำสั่งนะ ไม่งั้นฉันจะปล้ำเธอ! '
" โธ่เอ๊ย! พูดอย่างนั้นไปได้ไงวะเนี่ย! "
เมื่อนึกได้ว่าทำอะไรพลาดไปคริสก็ยกมือขึ้นมาตีปากของตัวเองรัวๆเหมือนสั่งสอนให้มันรู้จักรกาลเทศะ
" อย่างนี้จะจีบติดไหมเนี่ย ปากนะปาก! ฮึ่ย! "
คริสโขกหัวตัวเองลงบนโต๊ะสองสามทีก่อนจะต้องนั่งลงกับพื้นเพราะความเจ็บ
" โอ๊ย...........เจ็บชิบ! "
" พี่ซอ! "
เสียงของลอเรนที่เหมือนจะเพิ่งออกมาจากห้องสมุดกับยุนอาทำให้ซอฮยอนถึงกับชะงักเท้าที่กำลังเดินอยู่และหันกลับมามอง
" ทำไมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะคะ "
" อ..........เอ่อ....... "
" ไม่สบายเหรอคะ "
" นิดหน่อยน่ะค่ะ "
" งั้นลอเรนเรียกพี่มินให้ไหมคะ "
" ไม่ต้องถึงคุณมินโฮหรอกค่ะ "
" พูดอะไรถึงฉันอยู่เหรอ "
มินโฮเดินถือถ้วยกาแฟเข้ามาสีหน้าดูยิ้มแย้มผิดจากตอนที่เจอกับยุนอาลิบลับ
" พี่มินขา พี่ซอไม่สบายค่ะ "
" หืม? ไม่สบายเหรอ "
มินโฮวางถ้วยกาแฟไว้ที่โต๊ะและเดินเข้าไปใกล้ซอฮยอน มือที่ล้วงกระเป๋าอยู่ถูกนำออกมาสัมผัสที่หน้าผากมนของหญิงสาว ส่วนอีกข้างก็สัมผัสหน้าผากของตัวเขาเอง
การกระทำอย่างนั้นของมินโฮสร้างความตกใจให้กับยุนอาเป็นอย่างมาก
" ค่อนข้างปกตินี่ "
" อากาศคงร้อนมั้งคะ ฉันก็เลยหน้าแดง "
" เพราะเจ้านั่นสินะ เฮ้อ! อย่าถือสามันนักเลย เพราะเธอน่ารัก มันก็เลยชอบแกล้งอย่างนี้แหละ "
" ค.......ค่ะ "
" สู้ๆนะ "
มินโฮยิ้มให้ซอฮยอนก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น
" ฟู่ว........... "
เมื่อรู้สึกดีขึ้นแล้วซอฮยอนก็กลับเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้งแต่ดูเหมือนคราวนี้คริสจะหายไปจากห้องทำงานแล้ว
" กลับมาแล้วเหรอ "
ซอฮยอนสะดุ้งโหยงเพราะเสียงของคริสที่ดังมาจากด้านหลังของเธอ พอหันกลับไปมองเขาเธอก็ต้องยกมือขึ้นปิดตาทันทีเพราะเสื้อเชิ้ตเจ้านายของเธอนั้นถูกปลดกระดุมออกทุกเม็ดเผยให้เห็นรอยแดงเป็นปื้นที่อกของเขา
" ทำไมถึงได้ชอบทำอย่างนี้ต่อหน้าผู้หญิงนักล่ะคะ "
ซอฮยอนเอ่ยปากถามเขาผ่านแฟ้มที่ถูกยกขึ้นมาปิดบังใบหน้าของเธอที่แดงกร่ำด้วยความเขินอายของเธอ
" ก็เธอฟาดแฟ้มใส่ฉันนี่ ฉันเจ็บนะ "
เมื่อได้ยินเสียงอ่อนๆของคริสซอฮยอนก็เพิ่งจะคิดได้ว่าก่อนออกจากห้องไปนั้นเธอได้ทำร้ายเขาเอาไว้ก่อน
" จ............เจ็บมากไหมคะ "
ซอฮยอนยอมลดแฟ้มลงและเอ่ยปากถามอาการเขาด้วยความเป็นห่วง?
" ก็แสบอยู่นิดหน่อย "
" ขอโทษนะคะ "
" ฉันไม่หายโกรธ "
ซอฮยอนเงยหน้ามองหน้าคริสที่ทำหน้าจริงจังอยู่
" เธอต้องเป็นคู่เต้นให้ฉันก่อน "
" ขอเวลาฉันคิดก่อนได้ไหมคะ "
" ได้..........แต่ไม่เกินเย็นนี้นะ "
ในตอนเย็นระหว่างที่รอเวลาไปทานอาหารเย็นที่ห้องอาหารนั้นยุนอาก็นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่บนเตียงโดยเฉพาะเรื่องที่เพิ่งเกิดไป
' ท.........ทำอะไรคะ '
' วัดไข้ไง ก็ยุนบอกว่าไม่สบายนี่ '
' พี่จะวัดไข้อย่างนี้แค่กับยุนคนเดียวนะคะ '
แต่ตอนนี้คำสัญญานั่นมันคงไม่สำคัญกับเขาอีกแล้ว หรือเขาแค่ต้องการประชดเธอกันนะ?
" พี่ยุน พี่ยุนคะ! "
" อ่ะ.......พี่อะไรเหรอซอ "
" พี่ยุนช่วยซอตัดสินใจหน่อยสิ "
" เรื่องอะไรเหรอ "
" สัปดาห์หน้านายคริสจะให้ซอไปเป็นคู่เต้นให้ "
" อืม...........เดี๋ยวนะ สัปดาห์หน้างั้นเหรอ "
ยุนอาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวเตียงของเธอขึ้นมาเปิดเช็คข้อความจากฮยองชิค
" สัปดาห์หน้าจะมีงานเต้นรำที่เสี่ยคิมเป็นคนจัดขึ้น แล้วในงานก็จะมีพวกคนมีอิทธิพลมากมาย เราคงหาหลักฐานได้ง่ายขึ้น "
" หมายความว่าฉันต้องเป็นคู่เต้นของนายนั่นใช่ไหมคะ "
" อืม.............. "
ซอฮยอนนั่งนิ่งเหมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่
" ตกลงค่ะ เพื่องาน "
" ดีมาก "
หลังจากตกลงกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็ลงมาที่ห้องอาหารเพื่อรับประทานอาหารเย็น
" นี่เลขากับครูคนใหม่ใช่ไหมเนี่ย "
เสียงของผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งดังขึ้นทำให้สองสาวต้องเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้พอเป็นมารยาทก่อนจะเดินไปนั่งยังที่ประจะของพวกเธอ
" ไม่คิดจะแนะนำให้เรารู้จักหน่อยเหรอ "
" อิม ยุนอาและซอฮยอน เธอคือครูคนใหม่ของลอเรน และเลขาคนใหม่ของนายคริสครับ "
" สวยใช้ได้เลยนี่ "
" ขอบคุณค่ะ "
" เอ้อมินโฮ สัปดาห์หน้าจะมีงานเต้นรำที่เสี่ยฮวังจัด ฉันอยากจะยืมตัวสองสาวนี่หน่อยได้ไหม "
คริสที่กำลังตักข้าวเข้าปากอยู่ถึงกับชะงักและหันไปมองชียุนลูกพี่ลูกน้องของเขา
" ซอฮยอนคือคู่เต้นของฉัน! "
" งั้นฉันขอคุณยุนอาก็ได้ "
มินโฮมองชียุนสลับกับหันไปมองหน้ายุนอาที่ทำหน้าเหลอหลาอยู่
" น่านะมินโฮ แค่เป็นคู่เต้นของฉันไม่นานหรอก เดี๋ยวเสร็จงานแล้วฉันจะพามาส่งให้ถึงที่เลย "
" นะครับ คุณยุนอา "
" เอ่อ........คือฉัน......... "
ปึก!
" อิม ยุนอา เธอคือผู้หญิงของฉัน! "
" เอ๋? "
ทุกคนหันไปมองที่มินโฮด้วยความตกใจที่จู่ๆคนเงียบๆอย่างเขาก็โพล่งคำคำนี้ออกมา
" น.........นายหมายความว่ายังไง มินโฮ "
" ยุนอาคือผู้หญิงของฉัน สัปดาห์หน้าเธอก็เป็นคู่เต้นของฉัน "
" หรือว่านายกับเธอ........... "
" ใช่! เราได้กันแล้ว ไม่เชื่อก็ลองถามพวกนี้ดูสิ "
ยุนอามองหน้ามินโฮอย่างไม่เชื่อว่าเขาจะกล้าพูดอย่างนี้กับเธอแต่เขาก็ไม่ได้หลบตาหรือดูเหมือนจะรู้สึกผิดแต่อย่างใด
" ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ! "
พูดจบยุนอาก็ลุกจากเก้าอี้ของเธอและจะเดินออกจากห้องอาหารไปแต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นเธอก็ถูกเขาดึงกลับมาและประกบริมฝีปากของเขาลงบนอวัยวะเดียวกันของเธอซะก่อน
ทุกคนตกใจกับสิ่งที่มินโฮทำมากโดยเฉพาะคริสและลอเรนที่ดูจะไม่เคยเห็นคนเป็นพี่ชายทำอย่างนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
เพี๊ยะ!
พอเขาถอนจูบออกสิ่งที่ได้รับตอบแทนจากยุนอานั้นก็คงหนีไม่พ้นฝ่ามือและนิ้วเรียวทั้งห้าที่ฟาดลงมาบนใบหน้าของเขาซะเต็มแรง
" อยากโดนอีกรึไง "
" คนใจร้าย! "
มินโฮมองหน้าของยุนอาที่เริ่มมีน้ำตาคลออยู่เต็มเบ้ามันก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดและทำตัวไม่ถูกแล้วเขาก็ต้องยอมให้เธอเดินหนีไป
" ฉันขอตัวก่อนนะคะ "
ซอฮยอนลุกตามไปดูยุนอาส่วนมินโฮก็เดินเลี่ยงไปยังห้องส่วนตัวของเขา
" ให้ตายสิ! "
" อาบอมซูครับ งั้นผมกับลอเรนก็ขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ "
สุดท้ายบนโต๊ะอาหารก็เหลือเพียงแค่สองพ่อลูกบอมซูและชียุนที่นั่งอยู่เท่านั้น
" ท่าทางเราจะมีเรื่องสนุกๆทำแล้วล่ะ "
" นั่นสิพ่อ "
" หึ! ใคร........ใครกันแน่ที่ใจร้าย ยุนอา "
ความคิดเห็น