คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2
CHAPTER 2
อยากรู้จัก
หลังจากทำงานเสร็จคริสก็เก็บกล้องเข้ากระเป๋าตามปกติแล้วเขาก็ขับรถออกจากบริษัทมา
" คริส! "
" อ้าว เฮ้ย! นี่ซอฮยอน! "
คริสพูดกับซอฮยอนด้วยน้ำเสียงที่ดุนิดๆเพราะจู่ๆเธอก็โผล่มานั่งอยู่เบาะหลังของรถเขาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว
" ทำไมไม่ไปรอที่บ้าน "
" ก็ฉันอยากกลับกับนายนี่นา "
" ฉันจะไปซื้อของซูเปอร์ก่อน ไม่ได้กลับตอนนี้นะ "
" ฉันไปด้วยๆ "
" เธอจะไปทำไม กลับไปรอที่บ้านนั้นแหละ "
" แต่ฉันอยากไปช่วยนายซื้ออาหาร "
" พูดยังกะจะกินด้วยนะเธอเนี่ย "
" ก็ฉันไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียว ฉันไม่มีเพื่อนเลยนะ "
" โอเคๆ เข้าใจแล้ว ถ้าอยากไปด้วยก็นั่งดีๆซะ "
ซอฮยอนยิ้มกว้างด้วยความดีใจแล้วเธอก็นั่งพิงเบาะหลังรถและนั่งนิ่งตามที่คริสบอก
" เอ้อ.......ขอบอกไว้อย่างนึงนะ ห้ามโผล่มาให้ฉันตกใจอีก เข้าใจไหม "
" โอเค "
ไม่นานคริสก็ขับรถมาถึงซูเปอร์มาเก็ต ซึ่งตลอดการเลือกซื้ออาหารเข้าตู้นั้นข้างๆเขาก็มีซอฮยอนคอยเดินตามติดเขาอยู่ไม่ห่าง
" คริส นายซื้อนี่ไปด้วยได้ไหม "
" หืม? "
คริสหันไปมองสิ่งที่ซอฮยอนชี้ถามก็พบว่าเธอกำลังชี้ไปที่มุมของมันหวาน
" ก็ได้ เธออยากกินเหรอ "
" ใช่! "
" โอเค งั้นฉันจะซื้อให้ก็ได้ "
" ทำไมนายน่ารักจัง "
" ไม่ต้องมาชมเลยนะ! "
คริสดุซอฮยอนไปทีเล่นทีจริงก่อนจะหันไปสนใจเลือกซื้อของต่อด้วยใบหน้าที่แดงกร่ำ
" นายเป็นพวกนอนดึกตื่นเช้าใช่ไหม "
" ก็นิดหน่อยน่ะ "
" นายต้องเลือกซื้อของสดไปไว้ที่บ้านบ้าวนะ เมื่อเช้าฉันเห็นนายดื่มแค่กาแฟแล้วก็ขนมปัง2ชิ้นเอง "
" ก็ฉันไม่ชอบทำอาหารนี่ "
" เดี๋ยวฉันจัดการเอง "
คริสมองหน้าซอฮยอนเหมือนจะถามเธอว่าเธอทำได้อย่างนั้นหรือไง
" ฉันคิดว่าฉันทำได้นะ เพราะฉันจับสิ่งของได้บ้าง สัมผัสได้...... "
เมื่อพูดถึงการสัมผัสมันก็ทำให้ทั้งสองหน้าแดงขึ้นมาเองอย่างไม่ทราบสาเหตุ
" เอ้อ........ฉันว่าของแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ "
" คริสๆ เดี๋ยวฉันมานะ! "
" จะไปไหนล่ะ.......อ....อ้าว! "
คริสหันกลับมาเพื่อจะถามซอฮยอนแต่เธอก็หายไปจากตรงนั้นซะแล้ว
" เดาใจยากชะมัด! "
ที่ซอฮยอนขอตัวแยกออกมาจากคริสเมื่อกี้นั่นก็เพราะว่าเธอยังคงติดใจเรื่องของยูริและยงฮวาอยู่นั่นเอง
" มากันแล้วเหรอ นั่งก่อนสิ "
" คุณแม่ สวัสดีค่ะ "
" สวัสดีครับ คุณแม่ "
ชายหญิงทั้งสองนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามผู้ใหญ่ของแต่ละคน
" เรียกเรามาวันนี้มีอะไรเหรอคะ "
" เรื่องงานแต่งงานน่ะ แม่จัดการให้เรียบร้อยแล้วนะ "
" คะ?/ครับ? "
" พวกแกแค่รอวันงานแค่นั้น ไม่ต้องทำอะไรมากเลย แค่นี้น่ะ ทำได้ไหม "
" เมื่อไหร่ครับ "
" เดือนหน้า "
" คุณแม่! "
ยูริมองคนเป็นแม่ด้วยสายตาไม่พอใจนัก
" คุณยูริ......... "
" คุณไม่ต้องมายุ่งกับฉัน! "
ยูริหันมาตวาดยงฮวาเสียงดังก่อนจะหยิบกระเป๋าของเธอและลุกจากโต๊ะไป
" ผมไปนะครับ "
ยงฮวาลุกขึ้นและวิ่งตามยูริออกไป
" คุณยูริ.......คุณยูริ! "
ยงฮวาวิ่งตามมาขวางหน้ายูริเอาไว้ไม่ให้เธอเดินต่อไปได้
" ค......คุณร้องไห้เหรอ "
" คุณไม่ต้องยุ่งกับฉัน "
ยูริหันหน้าหนียงฮวาพลางยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกลวกๆ
" ทำไมเธอต้องร้องไห้ด้วยล่ะ? "
" ผมปล่อยให้คุณกลับไปอยู่คนเดียวในสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ "
" ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน! "
ยูริผลักอกยงฮวาเพื่อให้เขาออกห่างจากตัวเธอแล้วเธอก็รีบเดินหนีไปอีกทาง
" คริส! "
" อ้าว! กลับมาแล้วเหรอ แล้วนี่เธอหายไปไหนมา "
ซอฮยอนเงียบไม่ตอบคำถามใดๆของคริสแต่เธอกลับเดินไปนั่งที่โซฟาของเธอแล้วทำท่านั่งคิดเรื่องอะไรบางอย่าง ซึ่งคริสก็ไม่อยากจะกวนก็เลยปล่อยเธอไป
" คริส..................นายคิดว่าถ้าผู้หญิงกับผู้ชาย จะแต่งงานกันเพราะอะไรบ้าง นอกจากความรัก "
" หืม? แต่งงานน่ะเหรอ........อืม...... "
คริสเงยหน้ามองเพดานและเกาคางของเขาอย่างใช้ความคิด
" ความจำเป็นมั้ง "
" แล้วความจำเป็นนั่นคืออะไรล่ะ "
" อาจจะ.......ครอบครัวมีปัญหา ถูกบังคับ หรืออาจเพราะความเหมาะสม แต่สมัยนี้คงไม่มีเรื่องแบบนั้นแล้วล่ะน่า "
" จริงเหรอ......... "
" เออ!....ใช่ๆ อีกเหตุผลๆ "
" อะไรเหรอ "
" ท้อง! อาจจะพลาดท้องไง "
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" เดี๋ยวมานะ "
คริสลุกจากโซฟาและเดินไปเปิดประตูห้องก็พบกับเพื่อนๆของเขายืนอยู่กันเต็มไปหมด
" พ.........พวกนาย! "
" เซอร์ไพรส์!!!!! "
" ม..........มากันทำไม! "
" ก็ปาร์ตี้ไง "
" ปาร์ตี้? "
" วันนี้วันสำคัญนะ นายจำไม่ได้รึไง "
" สำคัญ? วันอะไร "
" วันเกิดนายไง ชาเย็น "
" ฮะ! วันเกิด! วันนี้วันเกิดฉันเหรอเนี่ย! "
" ก็ใช่น่ะสิฮยอง เพราะฉะนั้น หลีกเลยๆ ผมจะเข้าไปวางอาหาร "
เซฮุนรีบถือถุงอาหารและเครื่องดื่มในมือเข้าไปในห้องครัวของคริสทันที แล้วคนอื่นๆก็ค่อยๆตามเข้าไปในห้อง
" ด.......เดี๋ยวนะ พวกนาย! "
" วันนี้วันเกิดนายเหรอ! "
" อ.......อืม "
" ว้าว น่าสนุกจัง "
" คงงั้นมั้ง "
คริสพูดกับซอฮยอนก่อนจะหันไปมองสภาพห้องของตัวเองที่กำลังถูกเพื่อนๆเนรมิตให้กลายเป็นปาร์ตี้เล็กๆอยู่
" ชาเย็น! วันนี้นายนั่งเฉยๆเลยนะ เดี๋ยวพวกเราจะทำอาหารให้นายเอง ใช่ไหม!! "
" ช่าย!!! "
" ได้ยินแล้วใช่ไหม เพราะฉะนั้นมานั่งเลย "
คริสถูกทิฟฟานี่ลากไปนั่งที่โซฟาข้างๆมินโฮและกึนซอก
" มาเลยชาเย็น วันนี้วันเกิดนาย ดื่มเลยดื่มให้หมด "
คริสมองแก้วในมือของคนเป็นรุ่นพี่ก่อนจะจำใจรับมันมาถือเอาไว้
" ดื่มเลยๆ "
" นี่ๆ ทั้งสองคนน่ะ อย่าเพิ่งให้เจ้าของงานเมาแต่หัวค่ำสิคะ "
เสียงของแทยอนดังขึ้นพร้อมกับเดินนำเอาหารมาวางลงต่อหน้าสามหนุ่ม
" เนี่ย มีแต่ของโปรดนายทั้งนั้นเลยนะ "
" เดี๋ยวฉันมานะคริส "
" อืม......... "
คริสครางตอบซอฮยอนไปแล้วเธอก็หายตัวออกไปจากห้องของเขา
' จะไปไหนอีกนะ '
หลังจากหนียงฮวาและแม่ของตัวเองออกมาได้แล้วยูริก็ขับรถไปที่แห่งผับหนึ่งใจกลางกรุงโซลแต่เธอก็ไม่ลืมที่จะปกปิดใบหน้าให้มิดชิดด้วยหมวกคู่ใจ
" นั่งด้วยคนนะคะ "
" เชิญค่ะ......ส......สิก้า "
" ก็ฉันน่ะสิ "
เจสสิก้านั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆยูริก่อนจะหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์หนุ่มให้ผสมเหล้าชนิดโปรดของเธอมา
" คืนนี้ว่างไหม "
" สำหรับยูล สิก้าว่างเสมอแหละ "
" อืม...... "
" ยูล.........สิก้า "
ซอฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆพยายามฟังสิ่งที่ทั้งคู่คุยกันแต่เธอก็ได้ยินเพียงแค่นั้น
ยูริเงียบไปก่อนจะหันไปสนใจแก้วน้ำสีอำพันที่ถืออยู่ในมือมากกว่า
" เดือนหน้าฉันต้องแต่งงานแล้ว "
" อืม.........สิก้าได้ยินคุณแม่พูดกับพี่ยงอยู่ล่ะ "
" ไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง "
" ต้องรู้สึกอะไรด้วยเหรอ ใช่สิ สิก้าควรดีใจด้วยใช่ไหม "
" อย่าทำเหมือนเด็กคนนั้นได้ไหม "
" เด็กคนนั้น? ใครอีกล่ะเนี่ย! "
ทั้งคู่เงียบไปแต่ยูริก็ยังไม่หยุดสั่งบาร์เทนเดอร์ให้ผสมเหล้ามาให้เธอจนเจสสิก้าที่นั่งมองอยู่เริ่มจะทนไม่ไหว
" พอเถอะนะยูล "
" ห่วงกันด้วยเหรอ "
" ถ้ายูลเป็นอะไรไป พี่ยงจะแต่งงานกับใครล่ะ "
" หึ! "
ยูริสะบัดมือของเจสสิก้าที่จับแขนของเธอออกแล้วก็เดินโซเซออกจากเคาท์เตอร์มา เจสสิก้าก็ต้องเดินตามไปที่รถ แล้วสุดท้ายเธอก็ต้องไปส่งยูริที่บ้าน
" ยัยยูล! "
" หนูสิก้าจ๊ะ เดี๋ยวแม่ดูยูลต่อเอง ปล่อยให้เป็นภาระหนูมานานแล้ว "
คุณนายควอนเดินเข้ามาคว้าแขนของลูกสาวมากอดและประคองให้ยืนเอาไว้ก่อนจะกระซิบข้างหูของยูริเบาๆให้ได้ยินกันสองคน
" แกรีบๆเดินขึ้นไปอาบน้ำนอนเลยนะ "
" แม่...........นี่ขนาดในฝันของฉัน แม่ยังเข้ามาบังคับฉันได้อีกเหรอ "
คุณนายควอนถึงกับหน้าเสียที่ได้ยินคนเป็นลูกพูดกับเธออย่างนั้น
" แม่ว่าลูกเมามากแล้วนะ ขึ้นไปนอนข้างบนบ้านดีกว่านะ "
" ไม่ แม่ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน! "
ยูริสะบัดมือของคนเป็นแม่ออกให้ห่างตัวก่อนจะเดินโซเซไปที่บันไดบ้าน เจสสิก้าที่ยืนดูอยู่นานก็กลัวว่าอีกคนจะตกบันไดลงมาซะก่อนจะขึ้นไปถึงห้องจึงรีบไปช่วยประคองเอาไว้
" เดี๋ยวหนูดูยูลเองค่ะ "
" งั้นแม่ก็ฝากด้วยนะจ๊ะ "
เจสสิก้ายิ้มให้คุณนายควอนก่อนจะค่อยๆประคองยูริขึ้นบันไดต่อ
" จูฮยอน......... "
" จูฮยอนนา........ "
" ฉันขอโทษ.......จูฮยอน "
ตลอดทางที่จะมาถึงห้องนอนของยูริเจสสิก้าก็ได้ยินแต่เธอพึมพำคำเหล่านี้ออกมาซึ่งเธอก็พอเข้าใจว่าทำไมยูริถึงเป็นแบบนี้ แต่สำหรับซอฮยอนที่แอบเดินตามทั้งคู่อยู่ เธอก็ได้แต่สงสัยว่าจูฮยอนนั่นคือใคร
" ยูล ถึงห้องแล้ว "
ถึงพูดไปก็ดูจะไร้ประโยชน์มาก เพราะตอนนี้ยูริได้หลับคาไหล่ของเจสสิก้าไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรับรู้ได้ว่าไหล่ของเธอมีน้ำตาจองอีกคนเปื้อนอยู่
" อย่าคิดถึงเธอเลยนะ ถ้ามันจะทำให้ยูลต้องร้องไห้น่ะ "
" ฉันว่าแค่กินข้าวเนี่ยมันดูไม่ใช่ปาร์ตี้เลยอ่ะ เราต้องแดนซ์กันหน่อยดีป่ะ "
" ใช่เลยกึนซอกฮยอง ชาเย็นฮยองครับ ขอรีโมทโฮมเทียเตอร์ด้วยครับ "
" อย่าเสียงดังนักล่ะ เดี๋ยวข้างบ้านได้ปารองเท้าเข้ามา "
" ครับ "
แล้วมันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่เจ้าของบ้านบอกไปเลยสักนิด เซฮุนกับกึนซอกเล่นเปิดเพลงเสียงดังลั่นห้องจนไม่มีใครสามารถนั่งอยู่เฉยๆได้เพราะต่างคนต่างก็ลุกขึ้นมาแดนซ์กันมันหยดจนเจ้าของบ้านต้องกุมขมับ
" เฮ้อ........... "
" ไปไหนมา "
" ไม่รู้อ่ะ "
" อย่าทำตัวให้มันน่าเป็นห่วงนักได้ไหม "
ซอฮยอนนั่งลงข้างๆคริสก่อนจะหันมาจ้องหน้าเขาจนชายหนุ่มตัวแข็งทื่อแล้วเธอก็ล้มตัวนอนลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง
" นายห่วงฉันด้วยเหรอ "
คริสนิ่งไปเพราะคำถามของซอฮยอนเขากำลังนึกอยู่ว่าทำไมเขาต้องห่วงเธอด้วยล่ะ
" ตอบสิ ฉันถามนายอยู่นะ "
" ฉันก็แค่กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป "
" ห่วงฉันจริงๆด้วยสินะ "
ซอฮยอนหลับตาลงแล้วยิ้มออกมาบางๆเมื่อคิดว่าคนอย่างคริสก็เป็นห่วงคนอื่นเป็นด้วย
" ฉันก็แค่กลัวจะไม่มีใครมากินมันหวานในตู้เย็นนั่นต่างหาก "
" เข้าใจแล้วล่ะ "
ซอฮยอนลุกขึ้นยืนพร้อมกับยื่นมือไปไว้ต่อหน้าของคริส เขามองมันอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก
" เต้นกันเถอะ "
คริสยิ้มให้กับท่าทางเหมือกับเด็กของซอฮยอนก่อนจะยื่นมือไปจับมือของเธอแล้วเขาก็ต้องแปลกใจเพราะเขาสัมผัสเธอได้อีกแล้ว
" ฮยอง! ฮยองจะเต้นเหรอครับ "
ทุกคนในห้องหันมามองที่คริสเป็นตาเดียวเพราะเซฮุนที่เห็นว่าคริสยืนขึ้นเหมือนจะออกมาเต้นกับพวกเขา
" อ.......เอ่อ คือฉัน.......เฮ้ย! "
ยังไม่ทันที่คริสจะได้ตอบอะไรพวกเซฮุนไปเขาก็ถูกซอฮยอนผลักเข้าไปหาพวกนั้นสุดท้ายเขาก็ต้องเต้นกับเพื่อนๆจนได้
" เพราะเธอคนเดียว ยัยผีติงต๊อง! "
คริสกัดฟันพูดกับซอฮยอนด้วยน้ำเสียงที่ดูโกรธเธออยู่นิดๆหลังจากที่เขาถูกปล่อยตัวกลับมานั่งที่เดิมแล้ว
" อะไรกัน ฉันก็แค่อยากจะรู้จักนายหลายๆด้านเองนะ "
" ฉันว่าเธอไม่ใช่แค่ผีติงต๊องแล้วล่ะ "
" เธอน่ะมันยัยผีตัวแสบ! "
" ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่ผี! ฉันเป็นวิญญาณนะ! "
ความคิดเห็น