คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Mrs.Slap&Mr.Kiss 01: ขัดขืน?
Mrs.Slap&Mr.Kiss 01
เพี๊ยะ!!!
"โอ๊ย!" แจ็คสันรีบผละออกจากซันนี่อย่างรวดเร็ว หลังจากที่เขาถอนจูบออกมาไม่ถึงสิบวินาที จู่ๆฝ่ามือพิฆาตของหญิงสาวตัวเล็กฟาดเข้าเต็มใบหน้าของเขาซะจนหน้าชาไปทั้งแถบ
"สำหรับคนฉวยโอกาส!" เธอตะโกนใส่หน้าเขาก่อนจะยกเท้าขึ้นเล็งไปยังจุดกึ่งกลางร่างกายที่แสดงความเป็นชายของเขาแล้วเธอก็ทำให้เขาแทบทรุด แข้งเล็กของหญิงสาวฟาดเข้าเต็มเป้าของชายหนุ่มอย่างแรง
"อ๊า!!" แจ็คสันค่อยๆทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากุมเป้าของตัวเองอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บหนัก
"สำหรับคนบ้ากาม!" เหมือนกับมีสัญญาณบางอย่างบอกให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวอีกครั้ง เป็นจังหวะเดีวกันที่ฝ่ามืออีกข้างของเธอกำลังเงื้อจนเกือบสุดแขนและทำท่าว่าจะเล็งมาที่เขาอีกครั้ง
มือหนาของชายหนุ่มรีบยกขึ้นคว้าข้อมือของหญิงสาวเอาไว้อย่างรวดเร็ว พอเขาคว้ามันไว้ได้สิ่งต่อมาที่เขาทำก็คือการกระชากเธอให้ล้มลงมาทับตัวเขา แต่มันเป็นเพราะเขาต้านแรงของเธอไม่ไหวหรอกนะ ไม่ใช่ว่าจะตั้งใจทำ(เหรอ)
"ปล่อยฉันนะ!" เธอทั้งผลักทั้งดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากการเกาะกุมของเขาแต่พอเธอยิ่งดิ้น เขาก็ยิ่งจับมือเธอแน่นขึ้น แน่นขึ้น จนกลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังกอดรัดเธอเอาไว้อยู่
"ไม่ปล่อย ผมจะไม่ปล่อยคุณเด็ดขาด จนกว่าคุณจะยอมไปกับผม" เขาพูดได้อย่างหน้าตาเฉยแถมยังทำหน้ามึนใส่เธอเหมือนกับจะบอกว่าเขาทำตามที่พูดแน่เพราะเขาหน้าด้านพอ
"น...นี่คุณ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก ปล่อยนะ" เธอพูดเสียงอ่อยลงให้ได้ยินกันเพียงแค่สองคนเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าของคนอื่นอยู่ใกล้ๆบริเวณ
"ใครเห็นก็ช่างสิคุณ ผมไม่อาย ถ้ามีใครสงสัยผมก็จะบอกไปเลยว่า อย่ามายุ่ง! ผัวเมียเค้าจะเปลี่ยนบรรยากาศกัน! แบบนี้ไง" แจ็คสันตะโกนจนเสียงดังไปทั่วลานจอดรถ ส่วนซันนี่ที่อยู่ด้านบนนั้นก็ต้องรีบปิดปากเขาเอาไว้แทบไม่ทัน เพราะกลัวว่าจะมีคนเข้าใจผิด
"อะไรกันล่ะที่รัก ก็เราอยากจะ อำอ่างอี๊อานแอ๊วอี้อา(ทำอย่างนี้มานานแล้วนี่นา)" ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ปากของแจ็คสันก็ถูกมือของซันนี่ปิดเอาไว้จนเขาไม่ควรที่จะพูดได้ แต่ด้วยความพยามจึงออกมาเป็นอย่างนี้
"เงียบได้แล้วนะคุณน่ะ เดี๋ยวคนก็เข้าใจผิดหมดหรอก" ซันนี่ดุน้ำเสียงลอดไรฟันออกมา แจ็คสันพยักหน้ารับก่อนจะดึงมือของเธอออกให้พ้นจากปากของเขา
"นั่นแหละดี เอาล่ะ คราวนี้คุณจะไปกับผมได้รึยัง" แจ็คสันถามด้วยน้ำเสียงล้อเลียน เขากำลังกลั้นหัวเราะอยู่ เพราะเขาสะใจที่เขาสามารถทำให้ซันนี่หายพยศได้
"โอเค ฉันยอมไปกับคุณก็ได้ แต่คุณต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ทำอะไรอย่างเมื่อกี้กับฉันอีก" หญิงสาวยื่นคำขาดกับเขา แจ็คสันพยักหน้ารับเบาๆก่อนทั้งคู่จะช่วยกันพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ชายหนุ่มหันมองหน้าหญิงสาวอีกครั้งก่อนจะเดินกลับไปยังรถของเขาและไม่นานเขาก็ขับมันมาจอดต่อหน้าเธอ
"ขึ้นมาสิคุณ" เขาลดกระจกลงพร้อมกับกวักมือเรียกอีกคน ซันนี่หันมองซ้ายขวาอย่างระแวดระวังก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถของแจ็คสันออก
"พูดง่ายๆแต่แรกก็หมดเรื่อง" เขาเอ่ยขึ้นเมื่อขับรถออกมาจากลานจอดรถนั่นได้สักพัก
'ฉันก็กำลังจะตอบนี่นา นายนั่นแหละไม่ยอมฟังเอง' ซันนี่ได้แต่มองหน้าแจ็คสันพร้อมทั้งก่นด่าอยู่ในใจ
"อะไรคุณ ด่าผมอยู่รึไง" แจ็คสันที่หันมาเจอซันนี่กำลังมองเขาอยู่พอดีจึงได้เอ่ยถามขึ้น
"เปล่า" เธอตอบแล้วหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างเล็กของซันนี่กำลังยืนรอแจ็คสันอยู่ที่หน้าร้านอาหาร เพราะเขาบอกว่าต้องไปหาที่จอดรถก่อน จรึงปล่อยเธอลงและทิ้งให้ยืนรออยู่คนเดียวอย่างนี้
"หาที่จอดรถหรือตั้งใจทิ้งฉันไว้กันแน่นะ อีตาบ้ากามเนี่ย" ซันนี่บ่นออกมาเบาๆพลางลูบแขนของเธอเพราะความรีบที่ออกมากับแจ็คสัน ทำให้เธอลืมหยิบเอาเสื้อกันหนาวมาด้วย อากาศตอนนี้ก็เริ่มหนาวแล้ว เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เธอจึงได้แต่ยืนหนาวรอแจ็คสันอยู่
"นี่คุณ" เสียงของชายหนุ่มดังมาจากข้างหลัง พร้อมกันนั้นซันนี่ก็เห็นว่าแจ็คสันกำลังยื่นเสื้อโค้ทของเขามาให้เธอด้วย
"ขอบคุณ" ร่างเล็กเอ่ยบอกพร้อมทั้งหยิบเสื้อโค้ทมาจากมือของเขา
"แล้วคุณไม่หนาวเหรอ" เธอถามเพราะเมื่อเขาไม่ได้สวมโค้ทตัวที่ให้เธอมาแล้วมันทำให้สูทตัวที่เขากำลังสวมใส่อยู่นั้นดูกลายเป็นเพียงแค่เสื้อที่บาง ไม่เหมาะกับสภาพอากาศขณะนี้เลย
"ช่างเหอะ เดี๋ยวเข้าไปนั่งข้างในก็อุ่นเองล่ะ" เขาบอก ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้าน ซันนี่เดินตามแจ็คสันไป เพราะเขาบอกว่ามีเพื่อนมาด้วยและจองห้องเอาไว้แล้ว ตอนแรกเธอเองก็นึกว่าเขาจะพาไปพบพ่อแม่ของเขา จังได้นั่งกังวลมาตลอดทาง แต่พอรู้ว่าคนที่นั่งรอพวกเธออยู่นั้นเป็นเพื่อนของเขามันก็ทำให้เธอสบายใจขึ้นมาได้เปราะหนึ่ง
"เข้ามาสิคุณ" ชายหนุ่มหันมาบอกเธอที่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง เสียงของเขาทำให้เธอหลุดจากภวังค์ได้ พอได้สติเธอก็เดินเข้าไปในห้องตามที่เขาบอก และได้เห็นคนที่กำลังนั่งรออยู่
"นานะ!" เธอเผลอตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เพื่อนของเธอมานั่งอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ไหนเมื่อกี้แจ็คสันบอกเพียวแค่ว่าเพื่อนของเขากำลังรออยู่ ร่างเล็กหันขวับกลับไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทั้งยังดันหลังให้เธอเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะอีก
"เธอ......"
"อย่าเพิ่งถามอะไรฉัน ซัน ฉันว่าเรามาทานอาหารกันก่อนดีกว่า" หญิงสาวตัวสูงที่นั่งอยู่ก่อนเอ่ยปากบอกก่อนที่เธอนะเอ่ยประโยคคำถามของเธอจบซะอีก
"แล้วพี่คังจุนล่ะครับคุณนานะ" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองไม่เห็นพี่ชายคนสนิทของเขานั่งร่วมกับนานะ ทั้งๆที่เมื่อกี้โทรศัพท์มาบอกเขาว่าถึงนานแล้ว
"เขาเพิ่งจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้เองค่ะ ก่อนที่คุณสองคนจะเดินเข้ามาแปบเดียว ไม่ได้สวนกันหรอกเหรอคะ" นานนะบอก แจ็คสันก็ไก้แต่ส่ายกชหน้าบอกว่าช่างมันแล้วกัน
"อ้าวคุณ นั่งสิ มัวแต่ยืนงงอยู่ได้" ชายหนุ่มหันกลับมาพูดกับร่างเล็กข้างตัวอย่างกวนประสาท
"นานะ ฉันว่าเรามีเรื่องที่ต้องคุยกันยาวเลยนะ" ซันนี่พูดกับนานะพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ ไม่นานนักประตูห้องอาหารก็ถูกเปิดออก ชายหนุ่มตัวสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างในด้วยหน้าตาที่ดูจะหัวเสียสุดๆ
"ฮยอง เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ทำไมหน้าดูเครียดๆ" เป็นคำถามจากแจ็คสันที่พุงเข้าไปหาชายคนนั้นเป็นคนแรก เขาเงยหน้าจากเป้ากางเกงสีขาวของเขาขึ้นมามองที่นานะตาเขียวปั้ด
"ก็ลองถามเธอดูสิ ทำอะไรไม่เข้าเรื่อง ชุดผมแพงนะคุณ ดูสิเปื้อนหมดเลย" ยิ่งนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้ามันก็ยิ่งทำให้เขาเริ่มจะโมโหขึ้นมาอีกแล้วล่ะ ก่อนหน้าที่ซันนี่และแจ็คสันจะเข้ามาในห้องนี้นั้น นานะและเขาได้มาถึงก่อนประมาณ20นาที
.
.
.
.
"ทำไมคุณถึงได้จองห้องที่อยู่มุมขนาดนี้เนี่ย แถมมืดอีกต่างหาก" สัตวแพทย์สาวหันกลับมาถามชายหนุ่มข้างๆหลังจากได้เห็นห้องอาหารที่เขาจองเอาไว้ล่วงหน้า
"ก็ผมจองช้านี่คุณ มันก็เหลือห้องสุดท้ายพอดี คุณจะอะไรนักหนา เราก็แค่มาคุยเรื่องแผนกันเองนะครับ" เขาเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเอือมสุดๆ แล้วเดินนำหญิงสาวเข้าไปในห้อง
"คุณจะไปไหนน่ะ!" หญิงสาวเอ่ยถามเสียงดังจนเหมือนกับตะโกนใส่เขา
"นี่คุณ จะตะโกนทำไมเนี่ย อยู่ใกล้แค่นี้เอง" คังจุนเอ่ยขึ้นเบาๆเพราะตอนนี้เข้าและเธอต่างก็กำลังตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าพนักงานและลูกค้าส่วนใหญ่ในร้านไปซะแล้ว
"ก็......คุณไม่รอสองคนนั้นก่อนรึไง " นานะเอ่ยเสียงเบาอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ไม่ต้องรอหรอกคุณ ผมหิวจะแย่แล้ว ทานข้าวรอไปก่อนก็ได้หรอกน่า" คังจุนบอกทั้งยังเดินเข้ามาคว้าข้อมือของนานะและพาเธอเดินเข้าไปในห้องอีก
"นี่เห็นไหมล่ะ ถ้ารอสองคนนั้นเดี๋ยวอาหารก็เย็นกันหมดพอดี" เขาจูงมือเธอไปหยุดที่เก้าอี้แถมยังช่วยเลื่อนมันออกมาให้อย่างสุภาพอีกด้วย
"เอ้า ทานสิคุณ มันไม่มียาพิษหรอกนะ" ว่าแล้วก็ตักอาหารเข้าปากหนึ่งคำ อ้อลืมบอกไปว่าที่นี่น่ะเป็นร้านอาหารจีน ซึ่งเป็นร้านประจำของทั้งคังจุนและแจ็คสัน แถมพ่อและแม่ของแจ็คสันก็ไม่รู้ด้วยว่าทั้งคู่ชอบมาที่นี่ ที่นี่ก็เลยไม่มีสายลับของพวกท่านอยู่
"ไม่ทานจริงเหรอคุณ" คังจุนเอ่ยถามนานะอีกครั้งเพราะเห็นว่าเธอยังคงนั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลย
"อ่อ.....ผมรู้แล้วว่าทำไม คุณไม่ไว้ใจผมใช่ไหม" เขาหันมาถาม พอเห็นว่าเธอไม่ตอบแถมยังนั่งตัวแข็งอยู่เหมือนเดิม เขาก็ยิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ เขาคอยๆเลื่อนใบหน้าเขาไปใกล้เธอมากขึ้น และด้วยความตกใจนั่นล่ะ แก้วน้ำองุ่นที่วางอยู่ใกล้มือของนานะที่สุดจึงได้ถูกนำมาใช้
นานะจับแก้วน้ำองุ่นไว้แน่นมานานแล้ว เพราะเธอไม่ไว้ใจเขาจริงๆอย่างที่เขาพูดเองนั่นแหละ ใครๆก็รู้ว่าเขาน่ะมันคาสโนว่าตัวพ่อ ชอบทำตัวเจ้าชู้ลุ่มล่ามกับผู้หญิงไปทั่ว และนั่นมันก็ช่วยไม่ไดที่เธอจะไม่ไว้ใจเขา พอเขาขยับตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น เธอก็เลยจัดน้ำองุ่นทั้งแก้วนั่นสาดใส่เขาซะจนหมดแก้ว
"คุณทำอะไรของคุณเนี่ย!" คังจุนลุกพรวดด้วยความตกใจที่จู่ๆเขาก็ถูกสาดน้ำใส่หน้าอย่างนี้
"คุณนั่นแหละจะทำอะไร เข้ามาใกล้ฉันทำไม!"
"ผมแค่ล้อเล่นนะคุณ โธ่เอ๊ย!" คังจุนมองหน้านานะอย่างหมดคำจะพูด เขาจึงตัดสินใจเดินออกจากห้องอาหารไป
.
.
.
.
"ทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้แหละ" คังจุนเล่าเรื่องให้แจ็คสันฟัง หญิงสาวสองคนในห้องจึงได้แต่มองหน้ากันโดยใช้สายตาแทนคำพูดสื่อสารกันว่าสองคนนี้นี่ชอบเล่นอะไรเหมือนกันจริงๆ
"ฉันว่าเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะ ทำไมฉันต้องทำตามแผนของคุณด้วย คุณคังจุน คุณไปหาผู้หญิงที่อื่นแทนฉันไม่ได้เหรอ" ซันนี่พูดเข้าประเด็นที่เธออยากรู้ทันทีที่ทุกคนทานอาหารกันเสร็จ
"คุณนี่ใจร้อนเหมือนแจ็คสันดีนะครับ" คังจุนยังคงพูดแซวคนตัวเล็กได้อย่างไม่เกรงกลัวสายตาดุๆของหญิงสาวเลย
"นี่คุณ เข้าเรื่องซักทีเถอะน่า" เป็นนานะองที่เอ่ยบอกชายหนุ่ม เพราะเธอรู้ดีว่าเพื่อนของเธอน่ะไม่ค่อยจะอดทนกับคนกวนประสาอย่างนี้ซักเท่าไหร่หรอก ถ้ายังปล่อยให้คังจุนกวนประสาทต่อไป เขาคงไม่ได้กลับบ้านแต่ได้ไปนอนโรงพยาบาลแน่
"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะครับ"
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC.
ความคิดเห็น