คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 1
CHAPTER 1
อยู่ด้วย
" นาย.........นี่นาย! ตื่นซักทีสิ นาย "
เปลือกตาอันแสนหนักอึ้งของชายหนุ่มที่ชื่อว่า'คริส'ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเพราะเสียงเรียกของหญิงสาวที่ดังอยู่ข้างหู
เขานอนมองใบหน้าที่กำลังส่งยิ้มสดใสมาให้เขาอยู่อย่างนั้นเหมือนเป็นการประเมินว่าเธอคือใคร
" เธอ........ผ.........ผี! "
นึกได้อย่างนั้นร่างกายสูงโปร่งของเขาก็เด้งตัวขึ้นมาจากโซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นแห่งนี้
" ฉันไม่ใช่ผีซักหน่อยนะ "
" ม.......ไม่ใช่ผีแล้วเธอคือใคร เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง! "
" ฉันคือวิญญาณ ไม่ใช่ผีนะ "
" มันก็เหมือนกันแหละน่า "
หญิงสาวดูสีหน้าสลดไปหลังจากได้ยินคำพูดของคริส เขาถึงได้รู้ว่ามื่อกี้นั้นตัวเขาอาจจะพูดตรงเกินไป
" เธอต้องการอะไร........ทำไมถึงได้เข้ามาในนี้ "
" ฉันเหงา......... "
" ไม่มีใครมองเห็นฉันเลย มีแค่นายคนเดียวที่เห็นฉัน "
' ฉันก็ไม่ได้อยากเห็นเธอหรอกนะ '
" ฉันรู้ว่านายไม่อยากเห็นฉันหรอก แต่ฉันอยากจะขอร้องนาย ขอฉันอยู่ที่นี่กับนายเถอะนะ "
" คงไม่ได้หรอกนะ "
" ทำไมล่ะ ฉันอยากอยู่กับนายนะ "
" เอ่อ.......ก็.........เราไม่รู้จักกันเลย เธอจะมาอยู่กับคนแปลกหน้าอย่างฉันอย่างนี้ไม่ได้หรอกนะ "
" นั่นสินะ แล้ว.......ฉันชื่ออะไรเหรอ ทำไมฉันไม่รู้จักตัวเองเลยล่ะ "
" อย.........อย่าบอกนะว่า.....เธอความจำเสื่อม "
" นั่นสิ ทำไมฉันจำอะไรเกี่ยวกับตัวฉันเองไม่ได้เลยล่ะ.......ฮ......ฮึก.....ฮึก "
" น........นี่ อย่าเพิ่งร้องไห้สิ ค่อยๆคิดก็ได้นี่นา "
คริสลุกจากโซฟานั่นและจะเดินไปที่ห้องแต่เขาก็ต้องตกใจเพระหญิงสาวเล่นหายตัวแวบมาโผล่อยูตรงหน้าเขาจังๆ
" แล.....แล้วนาย....นายจะให้ฉันอยู่ด้วยได้ไหม "
" คงต้องให้แล้วล่ะ........ "
เมื่อได้ยินอย่างนั้นวิญญาณสาวก็ฉีกยิ้มกว้างสดใสนั่นใส่คริสจนเขาเผลอเคลิ้มไป
" แต่!........แต่ฉันมีกฏ "
" กฏ? กฏอะไรเหรอ "
" ข้อ1 เธอห้ามเข้าไปในห้องนอนของฉัน ในขณะที่ฉันนอนอยู่ ข้อ2 ห้ามยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉัน ข้อ3 ห้ามแอบดูฉันทำทุกอย่าง ข้อ4 ห้ามหลอกฉัน "
" ว๊า........ทำไมกฏเยอะจังเลยล่ะเนี่ย "
" ทำได้ไหม? "
" ฉันจะพยายามแล้วกัน แต่ฉันยังไม่มีชื่อเลยนะ แล้วชื่อของนาย........ ฉันก็ไม่รู้ด้วย "
" ฉันชื่อเควิน แต่เพื่อนๆเรียกฉันว่าคริส "
" แล้วชื่อของฉัน.......... "
" ฉันจะเรียกเธอว่า...... "
" ซอ..........ซอฮยอนก็แล้วกัน "
" ทำไมเหรอ? "
" ก็........ก็ฉันชอบโซนยอชิแดนี่นา "
" โซนยอชิแด? "
" ช่างเหอะๆ "
คริสพูดตัดบทก่อนจะทำท่าว่าจะเดินเข้าห้องนอนไปแต่ก็หยุดชะงัก เพราะเขารู้สึกได้ว่าเธอนั้นเดินตามติดเขาอยู่
" อย่าตามฉันเข้ามาเชียวนะ "
" โอเค.........ก็ได้ "
" แล้วก็........ นั่นน่ะ ที่ของเธอ "
คริสชี้ไปที่โซฟาตัวเล็กที่มุมห้องนั่งเล่นเพื่อบอกกับซอฮยอนว่าตรงนั้นคือที่ของเธอ
" โอเค ฉันขอบคุณนะ ที่นายให้ฉันอยู่ด้วย ถ้าฉันตอบแทนอะไรได้ ฉันก็จะทำให้นาย "
" พูดยังกะจะทำอะไรได้ "
คริสพูดส่งท้ายให้ซอฮยอนได้ค้อนมองเขาเล่นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเขาเอง
" ขอเตือนไว้ก่อนนะ.........ห้ามเข้ามา! "
คริสหันกลับมาชี้หน้าคาดโทษซอฮยอนก่อนจะปิดประตูแล้วเข้าห้องของตัวเองไป
" ชิส์..........แต่ก็ดีกว่าเหงาอยู่ข้างนอกคนเดียวล่ะนะ "
ซอฮยอนเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเล็กที่มุมห้องซึ่งคริสได้ยกให้เป็นของเธอไปแล้วก่อนจะมองไปทั่วห้องของคริสเพื่อสำรวจ
" เฮ้อ............ อย่างน้อยเราก็มีชื่อแล้วนะ ซอฮยอน ซอฮยอน ว้าว! เพราะจัง "
" ว่าแต่......... โซนยอชิแดอะไรนั่นคือใครกันนะ "
เช้าวันต่อมาคริสก็ตื่นนอนตามปกติแต่วันนี้เขาออกจะตื่นสายกว่าเดิมนิดหน่อยเพราะว่าวันนี้เป็นวันหยุดเขาสามารถเข้าบริษัทสายได้
" นี่คริส! "
" เฮ้ย! "
คริสสะดุ้งเล็กน้อยที่จู่ๆซอฮยอนก็กระโดดมาเกาะหลังเขาเอาไว้
" ทำไมนายตื่นสายจังเนี่ย "
" เรื่องของฉัน "
คริสสะบัดมือของซอฮยอนออกจากไหล่ของเขาเบาๆก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาแฝะเปิดทีวีดู
" ผู้ชายเย็นชา! "
" อย่าพูดคำนั้นกับฉันนะ! "
" ก็นายมันเย็นชาจริงๆนี่นา "
พูดจบเธอก็หายวับไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะแลบลิ้นใส่เขาก่อนหายไปด้วย
" ยัยผีติงต๊อง! "
" นายว่าใครฮะ! "
" เฮ้ย! "
คริสต้องสะดุ้งอีกครั้งเพราะคราวนี้ซอฮยอนเล่นโผล่มาประจันหน้าเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
" เธอจะทำให้ฉันหัวใจวายตายรึไงเนี่ย "
" ก็ฉันไม่รู้จะต้องทำยังไงนี่ แค่ฉันคิด ตัวของฉันก็ไปโผล่ตรงหน้านายแล้ว "
" งั้นเธอก็ควรจะเลิกคิดซะนะ เพราะฉันไม่อยากเจอแบบนี้อีก "
" แล้วนายจะไม่ให้ฉันคิดอะไรเลยหรือไง "
" ช่างเหอะๆ ฉันจะออกไปทำงานแล้ว "
คริสจะลุกออกจากโซฟาแต่เพราะซอฮยอนยังคงยืนจ้องหน้าเขาอยู่ทำให้เขาไม่สามารถลุกจากโซฟานั่นได้
" ออกไป ฉันจะไปอาบน้ำ "
" นายก็ลุกไปสิ จะมาบอกฉันทำไม "
" ก็เธออยู่อย่างนี้ ฉันจะลุกได้ยังไงล่ะ "
" นายก็รู้ว่าฉันเป็นวิญญาณ นายผ่านฉันได้นี่ "
" นั่นสินะ "
คริสคิดตามแล้วมันก็จริงที่เธอพูด เธอสามารถเดินทะลุกำแพงเข้าในห้องเขาได้แล้วทำไมเขาจะเดินทะลุเธอไปไม่ได้
จุ๊บ!
" เฮ้ย! "
คริสล้มลงไปนอนกับโซฟาอีกครั้งตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ มือของเขาถูกยกขึ้นมาสัมผัสริมฝีปากเบาๆ
" อะไรเนี่ย! "
"ทำไมฉัน.......ถึงได้......เธอ "
ซอฮยอนก็ดูอึ้งไม่ต่างจากคริสเท่าไหร่
" ฉ........ฉันขอตัวก่อนนะ "
" ด........เดี๋ยวสิ! ซอฮยอน ซอฮยอน! "
ยังไม่ทันที่คริสจะอธิบายอะไรซอฮยอนก็หายตัวไปซะก่อน
" อะไรกัน "
พออาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว คริสก็ขับรถออกจากคอนโดของเขามาที่ทำงานเหมือนอย่างที่ทำเป็นประจำทุกวัน แต่ตลอดทางที่ขับรถมานั้นเรื่องที่เขาคิดถึงก็คงหนีไม่พ้นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
" โดนได้ไงนะ............. "
" ชาเย็นหน่อยไหมฮยอง "
คริสมองแก้วชาในมือของพนักงานรุ่นน้องอย่างเซฮุนก่อนจะรับมันมาดูด
" ดีจังนะที่วันนี้เราเข้าสายได้น่ะ ไม่งั้นคุณบอสคนสวยคงได้เฉ่งเราหูดับแน่ "
" นายกลัวด้วยเหรอ "
" ผมไม่ได้กลัวหรอกฮยอง ผมแค่หนวกหู "
" แฮ่ม! นายพูดถึงใครอยู่ฮะ โอเซ ชาเย็น "
" ก็พูดถึงบอส........เฮ้ย! "
" นายพูดถึงฉันเหรอฮะ อีตาลูกน้องบ้า! "
" ผมขอโทษครับบอส ก็.......ก็คริสฮยองน่ะสิครับ เริ่มก่อน "
" ฉันได้ยินแต่นายพูดมาตลอดเลยนะ อย่ามาโกหก "
" ฮยอง ช่วยผมที ผมจะถูกหมีหักคอแล้ว "
" พอเหอะน่าฟานี่ ปล่อยเจ้านี่ไปเถอะ ฉันรำคาญมัน "
คริสพูดจบก็เดินดูดชาเย็นในมือเข้าไปที่โต๊ะทำงานปล่อยให้ทิฟฟานี่กับเซฮุนยืนอยู่หน้าห้องทำงานกันสองคน
" ฉันเห็นแก่เพื่อนฉันหรอกนะ กลัวว่าแทแทจะเป็นหม้ายขันหมากซะก่อน ฉันจะปล่อยนายไปโอเซ "
" ขอบคุณอย่างยิ่งนะครับคุณบอสที่รัก "
เซฮุนพูดกวนๆทิ้งท้ายให้ทิฟฟานี่ได้ปรี้ดนิดๆก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
" ทำไรอยู่อ่ะ "
" เช็กรูปน่ะ เฮ้ย! มาได้ไงเนี่ย "
คริสหันมาเจอซอฮยอนยืนยิ้มแฉ่งอยู่ข้างๆก็ตกใจนิดแต่เพราะว่าอยู่ที่ทำงานเขาก็เลยไม่ได้กะโตกกะตากไป
" มาได้ไงเนี่ย "
" แค่คิดถึง....... "
" แล้วมาทำไม "
" เหงา "
" ฮยอง คุยกับใครอ่ะ "
เซฮุนที่ยื่นหน้ามาถามคริสทำให้เขายิ่งตกใจเข้าไปอีก
" ไม่มีอะไร นายไปทำงานต่อเหอะ "
" ครับ ฮยอง "
เมื่อเห็นว่าเซฮุนเลิกสนใจเขาแล้วคริสก็หันมามองซอฮยอนที่นั่งตาแป๋วอยู่ข้างๆก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
" งั้นถ้าทำงานเสร็จแล้วฉันจะรีบกลับแล้วกัน เธอกลับไปรอที่บ้านเถอะ "
" ไม่เอา ฉันเหงา ฉันไม่มีเพื่อน "
ซอฮยอนส่ายหน้าไปมาเหมือนเด็กมี่โดนขัดใจและเอาแต่ใจตัวเองสุดๆ
" เฮ้! ชาเย็น นางแบบพร้อมแล้วนะ "
" อ่า.......ครับฮยอง เดี๋ยวผมไป! "
คริสเงยหน้าขึ้นมาคุยกับมินโฮที่เดินเข้ามาบอกงานก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานและหยิบกล้องถ่ายรูปประจำตัวของเขาขึ้นมา
" ไปด้วย! "
" ไม่ได้! รออยู่นี่แหละ "
" ไม่เอา ฉันเหงา "
" งั้น.......ก็ได้ แต่ห้ามกวนฉันนะ "
" โอเค "
" โอเซ ตามมานะ "
" ครับ! "
หลังจากหันไปบอกเซฮุนให้ตามออกไปแล้วคริสก็จัดกล้องบนโต๊ะนั่นใส่ลงในกระเป๋าของมันและสะพายมันเดินออกไป
" นายจะไปไหนเหรอ "
" ไปถ่ายรูป "
" นายเป็นช่างภาพเหรอเนี่ย "
" อืม........ "
" ไม่น่าเชื่อเลยนะ "
คริสหันมามองซอฮยอนที่กำลังเดินตามเขาก่อนจะส่ายหัวให้กับความเป็นเด็กของเธอเบาๆ
" ฟานี่ "
" อ้าวคริส มาเร็วจังนะ ตอนนี้นางแบบพร้อมแล้วล่ะ เหลือแค่นายจัดกล้อง "
" โอเค "
ทิฟฟานี่ขอตัวไปออกคุยกับนางแบบเรื่องคอนเซ็ป ส่วนคริสก็จัดกล้องทดสอบแสงต่อไปโดยมีวิญญาณสาวนิสัยอย่างกับเด็กเดินวนอยู่รอบๆ
" อยู่นิ่งๆเป็นไหม "
" ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา "
" ตกลงเธออายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย "
" ก็บอกว่าจำไม่ได้ไงเล่า! "
" ฉันพูดลอยๆ! "
คริสเผลอตะโกนใส่ซอฮยอนเสียงดังไปหน่อยทำให้เซฮุนที่เพิ่งเดินเข้ามาพลอยตกใจไปด้วย
" ฮยอง พูดกับใครอ่ะ "
" อ......เอ่อ......ฮัลโหล เออ แค่นี้แล้วกันนะ "
คริสแกล้งทำเป็นคุยโทรศัพท์ต่อหน้าเซฮุน ชายหนุ่มผู้ไม่รู้อะไรก็พยักหน้าเข้าใจว่าคริสคุยโทรศัพท์นี่เอง ส่วนซอฮยอนที่รู้ว่าเขาแกล้งกลบเกลื่อนก็ถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างดัง
" เงียบเลยนะ "
" ฮ่า ฮ่า ก็นายตลกนี่นา "
" ก็เพราะเธอนั่นแหละ เงียบเลยนะ "
" โอเคๆ เงียบก็ได้ แต่....... "
" แต่อะไร "
" เมื่อกี้นายฮาจริงๆนะ ฮ่าฮ่า "
" นี่! ยัยผีติงต๊อง! "
" นี่! นายเย็นชา! บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่ผี "
พูดจบซอฮยอนก็หายวับไปทิ้งให้คริสยืนโมโหอยู่อย่างนั้นคนเดียว
" ยัย........ "
หลังจากหายตัวออกมาจากคริสเพราะความรำคาญแล้วซอฮยอนก็มาเดินเล่นอยู่ข้างนอกก่อนจะเดินไปหยุดอยู่หน้าห้องแต่งตัวห้องหนึ่ง
" อย่าทำเหมือนรังเกียจผมนักได้ไหม "
" คุณมาทำไม "
" คุณแม่บอกให้ผมมารับคุณไปทานข้าวเย็นที่บ้าน "
" เข้าใจแล้ว "
หลังบทสนทนานั่นจบลงหญิงสาวผิวสีน้ำผึ้งในห้องแต่งตัวก็เปิดประตูออกมา ตามด้วยชายหนะมร่างสูงที่เดินตามเธอไม่ห่าง
" คุ้นหน้าจังเลยแฮะ "
ซอฮยอนมองตามชายหญิงทั้งสองคนเดินไปจนลับตาแล้วเธอก็หายตัวกลับไปหาคริสที่สตูดิโออีกครั้ง
" ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี่ "
" ซอฮยอน! เงียบก่อนเถอะนะ "
" อ........อืม "
คริสมองซอฮยอนด้วยความแปลกใจนิดๆเพราะเธอไม่เถียงอะไรเขากลับมา ก่อนจะหันกลับไปสนใจนางแบบตรงหน้ามากกว่า
" คุณยูริครับ เอียงซ้ายหน่อยครับ ใช่ครับ อย่างนั้นแหละครับ "
" รูปโอเคแล้วครับ เปลี่ยนชุดเลยครับ "
ระหว่างที่พักการถ่ายภาพนั้นคริสก็สังเกตเห็นว่าซอฮยอนดูจะสนใจยูริและยงฮวามาก
" จะสิงเธอรึไง "
" เปล่า ฉันแค่คุ้นหน้าเธอกับเขาคนนั้นมากเลยนะ "
" เป็นแฟนคลับเธอรึเปล่า คุณยูริน่ะเป็นดารานะ "
" ฉันไม่ได้คุ้นอย่างนั้น แต่ฉันรู้สึกเหมือนเราสามคนรู้จักกัน "
" บ้าแล้ว อย่างเธอจะไปรู้จักกับสองคนนั้นได้ยังไง "
" นั่นสินะ ฉันคงคิดไปเอง "
" ชาเย็น เย็นนี้ไปทานข้าวกันไหม แทแทจะเลี้ยงล่ะ "
" ไม่ดีกว่าฟานี่ ฉันไม่อยากเมา ไปกับเธอทีไรเมาทุกที "
" คราวนี้แค่ทานข้าวน่า ไม่ต้องห่วงฉันเมาหรอก "
" ไม่อ่ะ ฉันมีนัดแล้ว "
" นายน่ะเหรอ ชาเย็น "
" อืม "
" โอเคๆ งั้นฉันไม่กวนนายแล้ว ไปล่ะ "
หลังจากคุยกับทิฟฟานี่เสร็จคริสก็หันมามองซอฮยอนที่ยังคงนั่งมองยูริและยงฮวาอยู่อย่างไม่วางตา
" เลิกมองได้แล้วน่า "
" อ.........อืม "
เมื่อนางแบบอย่างยูริเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วการถ่ายแบบก็เริ่มต่อจนงานเสร็จเรียบร้อย
" ขอบคุณที่ทำงานกันอย่างหนักนะคะ ขอบคุณค่ะ "
" ยูลครับ เราไปกันเถอะ "
" ค่ะ "
ยูริยิ้มให้ยงฮวาก่อนจะควงแขนเขาออกไปจากสตูดิโอ
" คริสๆ "
" หืม? "
" สองคนนั้นน่ะ "
" คุณยูริเธอเป็นคู่หมั้นของคุณยงฮวาน่ะ "
" แล้วทำไม......... "
ซอฮยอนคิดถึงบทสนทนาที่ดูเหินห่างกันของทั้งคู่มันช่างต่างจากภาพที่ทุกคนเห็นเมื่อกี้เหลือเกิน
" อะไรเหรอ "
" ป.........เปล่าหรอก ฉันคงคิดไปเองน่ะ "
ความคิดเห็น