[EXO SNSD] My First Love รักแรกของผมคือ.......

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

พวกเขาและเธอเหล่านี้ต่างกำลังจะมีความรัก?

คริส : เด็กหนุ่มหน้าตาดี นิสัยพอใช้ได้ กีฬาเด่น ประวัติเสียไม่เคยได้เห็น แต่เขากลับมีข้อเสียคือ ปากแข็ง และไม่รู้ใจตัวเอง

“ ฉ.....ฉันไม่ได้เป็นแฟนของเธอนะ ”

มินโฮ : เด็กหนุ่มปากเสียที่มักจะพูดก่อนใช้ความคิดอยู่เสมอ แต่ทุกคำพูดของเขานั้นเปี่ยมล้นไปด้วยความจริงใจอละความเอาใจใส่อยู่มากมาย

“ ถึงฉันจะปากไม่ดี แต่ฉัน.......ฉันก็เป็นคนรักจริง ”

จงซอก : เด็กหนุ่มรูปร่างดี สูงพอตัว นิสัยขี้เล่นและมักจะทำตัวให้น่ารักอยู่เสมอ

“ ฉันรักเธอแค่คนเดียวนะ ซูจองอ่า ”

อูบิน : คู่หูของจงซอกที่จะกลายเป็นคนถูกทิ้งทันทีที่จงซอกนั้นอยู่กับคนรัก

“ อย่าให้ฉันมีคู่บ้างแล้วกัน ฮึ่ย!!! ”

ซอฮยอน : เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ดูเหมือนจะเรียบร้อยและยอมคน แต่เธอกลับมีนิสัยตรงกันข้าม

“ ฉันมากับนาย ฉันต้องกลับกับนายสิ ”

ยุนอา : ถึงเธอจะหน้าตาดีขนาดที่มีหนุ่มๆมารุมล้อมมากมายแต่เธอกลับถูกมินโฮกวนเธออยู่ประจำ

“ ทำไมฉันถึงไม่ชนะนายได้ซักทีนะ ”

ซูจอง : แฟนสาวของจงซอก มักจะสวีทกันต่อหน้าเพื่อนๆเป็นประจำจนทุกคนนั้นเลี่ยนจนชินชาไปซะแล้ว

“ ถ้านายเลิกรักฉัน ฉันจะฆ่านายแน่ จงซอกอ่า ”

จีวอน : เพื่อนที่เพิ่งย้ายมาใหม่เธอจึงยังไม่ค่อยสนิทกับพวกผู้ชายนัก

“ นายทำไมต้องมองฉันอย่างนั้นด้วยล่ะ ”
 

รักครั้งแรกของเรามักจะเกิดขึ้นในช่วงของวัยรุ่นกัน จริงมั้ย?




 

เนื้อเรื่อง

My First Love รักแรกของผมคือ............

             สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อคริสครับ อายุ 18 ปี ผมเรียนอยู่ที่โรงเรียนเอโซชิแดครับ และตอนนี่ผมเองก็กำลังจะไปโรงเรียน แต่การไปโรงเรียนของผมนั้นไม่เหมือนใครนะครับ ผมปั่นจักรยานไปโรงเรียนครับ การปั่นจักรยานของผมน่ะมันทำให้ผมได้เห็นอะไรต่างๆอย่างชัดเจนขึ้น ผมก็เลยชอบที่จะทำอย่างนั้นครับ

" คริสไปเรียนแล้วเหรอ "

" ครับ ลุงแจซอก แล้วซอ.... "

" คริส!!! รอฉันด้วย "

นั่นไงล่ะครับ ผมยังไม่ทันจะเรียกชื่อเธอจบเธอก็วิ่งออกมาหาผมแล้ว เธอชื่อซอฮยอนครับ ความจริงชื่อของเธอคือซอ จูฮยอน แต่ผมคิดว่ามันชื่อซ้ำเกินไป ผมเลยเรียกเธอว่าซอฮยอน เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว เราไปโรงเรียนพร้อมกัน และส่วนใหญ่ก็จะเป็นเธอมากกว่าที่มาปลุกผม แต่วันนี้เธอคงตื่นสายน่ะครับ

" ช้านักนะเธอน่ะ "

" ไม่ต้องมาพูดมากเลย ทุกวันฉันเป็นคนปลุกนายนะ วันนี้นายรอฉันแค่วันเดียว อย่ามาบ่น "

" ครับๆ ไม่พูดแล้วก็ได้ "

ผมหันกลับมามองทางข้างหน้าก่อนจะปั่นจักรยานออกจากหน้าบ้านของเธอมาระหว่างทางเราก็มักจะพูดคุยเรื่องต่างๆด้วยกันเหมือนกับเป็นการแลกเปลี่ยนความคิดกัน จนเราไม่ทันสังเกตว่าเรามาถึงโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว

" การบ้านเมื่อวานนายทำเสร็จรึยัง "

" เสร็จแล้วล่ะ "

" วันนี้ฉันมีซ้อมเปียโนนะ นายจะรอมั้ย "

" ก็ต้องรออยู่แล้วล่ะ ฉันก็จะซ้อมบาสรอไง "

" โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ "

" อืม บาย "

ผมโบกมือให้เธอที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนไปหาเพื่อนก่อนจะปั่นจักรยานไปที่ตึกเรียนของผมเอง

ฟรึ่บ!

" เฮ้! เก็บให้เราด้วยสิ "

ผมเก็บลูกบาสขึ้นมาและเดินเข้าไปหาพวกที่ยืนอยู่ในสนาม

" ซ้อมแต่เช้าเชียวนะพวกนาย "

" เล่นๆน่ะ นายจะเล่นด้วยกันมั้ยเนี่ย "

" ไม่ล่ะ ฉันอยากนอนมากกว่า ไปนะ "

ผมโยนลูกบาสคืนให้กับพวกนั้นไป พวกนั่นคือเพื่อนของผมเองล่ะครับ มินโฮ จงซอก แล้วก็อูบิน พวกเราอยู่ชมรมบาสด้วยกันแถมยังเรียนห้องเดียวกัน เราเลยสนิทกัน แต่ก็มีเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนครับ เป็นเพื่อนของซอฮยอน นั่นก็คือ ยุนอา ซูจอง

ผมเดินขึ้นมาบนห้องเรียนและนั่งลงที่ประจำของตัวเองก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะและงีบหลับตามปกติเหมือนตอนเช้าทุกๆวัน

.

.

.

.

.

.

.

" ถึงเวลาเลิกแล้ว นั่งกันให้ดีๆหน่อย! "

" นักเรียนเคารพ!! "

" ขอบคุณครับคุณครู! "

วันนี้ชีวิตในโรงเรียนของผมก็เป็นไปอย่างปกติและตอนนี้ผมก็กำลังจะไปซ้อมบาสกับเพื่อนๆที่สนามของโรงเรียนล่ะครับ

" คริส! "

" อะไร "

" นายกับซอเป็นแฟนกันใช่มั้ย "

" อะ.....อะไรของพวกนายเนี่ย "

" ก็เห็นว่าพวกนายชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดอ่ะ เป็นแฟนกันใช่ป่ะ "

" ฟง แฟน อะไรกัน เราเป็นแค่เพื่อนกันน่า "

" ให้มันจริงเหอะน่า "

" เออ......แน่ใจน่า "

ไม่นานเราทั้งสี่คนก็เดินมาถึงสนามบาสผมเป็นคนลงไปเล่นเป็นคนแรกเพราะความรำคาญสามคนนั้นที่ยังคงล้อผมเรื่องของจูฮยอนไม่หยุดหย่อน แต่ทำไมกันนะ.......ทำไมผมถึงได้รู้สึกหงุดหงิดที่ต้องปฏิเสธเรื่องความสัมพันธ์กับเธอคนนั้นด้วย

" รอด้วยสิครับไอ้คุณชาย "

อูบินวิ่งลงมาหาผมเป็นคนแรกก่อนคนอื่นๆจะวิ่งตามลงมา พวกเราวอร์มร่างกายโดยการวิ่งรอบสนามก่อน ผมวอร์มเสร็จคนแรก ผมก็นั่งพักรอให้เพื่อนของผมวอร์มเสร็จทุกคนจะได้ลงสนามพร้อมกัน

" อ่ะ น้ำ "

" หืม? "

ผมหันกลับไปมองตามเสียงก็พบว่าเป็นสามสาวที่ยืนอยู่ พอผมรู้ว่าเป็นใคร ผมก็รับขวดน้ำนั่นมาดื่มโดยไม่มีข้อสงสัย

" ไหนบอกว่ามีซ้อมเปียโน "

" ก็ห้องซ้อมไม่ว่าง ครูซูโฮใช้สอนอยู่น่ะ "

" ก็เลยมาดูพวกฉันซ้อมล่ะสิ "

" อืม ก็ไม่มีอะไรทำนี่ "

ปึก!

" โอ๊ย! "

" โอ๊ะ! โทษทีๆ ฉันมองไม่เห็นว่ามีสัตว์ป่าหลุดเข้ามาในโรงเรียน "

นั่นไงครับ เริ่มอีกแล้ว สงครามของคู่กัดประจำกลุ่มของหนุ่มดอกไม้อย่างมินโฮกับกวางแสนสวยอย่างยุนอา สองคนนี้ทะเลาะกันแทบทุกวันล่ะครับ สงสัยไม่ทะเลาะกันซักวันคงจะทานข้าวไม่อร่อย เฮ้อ! ผมล่ะเหนื่อยกับคู่นี้สุดๆ

" นี่นายว่าฉันเป็นสัตว์อย่างงั้นเหรอ "

" ก็ใช่น่ะสิ กวางน่ะมันเป็นสัตว์ไม่ใช่หรือไงล่ะ ยัยกวางเหม่ง "

มินโฮเดินตรงมาที่ยุนอาและกำลังจะก้มลงเก็บลูกบาสแต่ว่ายุนอานั้นเป็นคนเก็บได้ก่อนก็เลยจับมันเอาไว้แน่นเลยล่ะครับ เท่าทีผมเห็นน่ะนะ

" จะทำอะไรของเธอ "

" เหอะๆ ฉันก็จะเอาคืนนายไง! "

ปึก!

" โอ๊ย!!! "

ลูกบาสถูกอัดเข้าเต็มหน้ามินโฮเลยล่ะครับ ผมเริ่มจะกลัวยัยกวางนี่ซะแล้วล่ะ ผู้หญิงสมัยนี้นี่น่ากลัวจังนะครับ ครั้งที่แล้วก็ทำมินโฮขาเกือบหัก นี่มันจะรุนแรงกันเกินไปแล้วนะคู่นี้

" เลือด! ย๊า!!!! เธอทำฉันเลือดไหลนี่! "

" สมน้ำหน้า! "

" มินโฮๆ ไปพักก่อนดีกว่านะนายอ่ะ "

อูบินกับจงซอกช่วยกันพยุงมินโฮมานั่งข้างสนามก่อนจะลงไปซ้อมบาสรอกันสามคนรวมผมด้วย

" ยัยบ้า! โยนมาใส่กันได้ ลูกบาสนะไม่ใช่แผ่นโฟม "

" ใครใช้ให้นายโยนมาใส่หัวฉันก่อนล่ะฮะ "

" ใครว่าฉันโยนใส่หัวเธอ ฉันโยนให้คริสต่างหากล่ะ "

" โกหก! "

" ชิส์ แล้วแต่จะคิด "

ผมมองไปทางนั้นทีไรผมก็เห็นแต่มินโฮกำลังทะเลาะกับยุนอาอยู่ตลอด สองคนนี้ก็เหมาะสมกันดีจะครับ คิดเหมือนผมกันมั้ย

" จงซอกอ่า "

" จ๋า "

นี่ก็อีกคู่ แต่นี่คู่รักนะครับอย่าเข้าใจผิดไป จงซอกน่ะคบกับซูจองมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ไม่แปลกหรอกครับที่สองคนนี้จะหวานกันขนาดนี้

" ฉันล่ะเซ็งคนมีคู่ว่ะ ว่าป่ะคริส "

" อืม คิดเหมือนกันเลย "

" คู่หนึ่งก็คู่รักว๊านหวาน อีกคู่ก็คู่กัดหัวรุนแรง เรามาเป็นคู่เกย์กันป่ะคริส "

" เฮ้ย! จะบ้าเหรอ ฉันชอบผู้ชายนะ เอ้ย!ไม่ใช่ ฉันเป็นผู้ชายแท้นะ "

" ล้อเล่นน่า ก็ฉันเห็นว่านายไม่มีคู่เหมือนกันนี่ "

จริงของอูบินนะครับ ผมก็ไม่มีคู่เหมือนกับมัน แต่ยังไงยังไง ผมก็ไม่ยอมเป็นคู่เกย์กับมันอยู่ดีอ่ะ

" เอ.....หรือนั่นคือคู่ของนาย "

ผมมองตามสายตาของอูบินไปก็พบว่านายนี่กำลังมองไปที่ซอฮยอนที่นั่งมองมาทางเราพอดี

" จะบ้าเหรอเฮ้ย เราเป็นเพื่อนกัน "

" เออๆ เพื่อนก็เพื่อน "

ผมเลิกสนใจซอฮยอนที่นั่งอยู่และหันกลับมาเล่นบาสกับอูบินต่อกันสองคน เฮ้ย! แล้วเพื่อนผมหายไปไหนหมดเนี่ย

" ย๊า!!! จงซอก! นายจะนั่งอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ยน่ะ มาลงสนามได้แล้ว! "

" ย๊า!! นายน่ะเงียบไปเลยคริส ไม่เห็นรึไงว่าฉันกับซอกกี้กำลังคุยกันอยู่ "

" แต่นี่มันเวลาซ้อมของพวกเรานะ พวกเธอค่อยคุยกันไม่ได้รึไง "

" ไม่....... "

" จองนี่ เดี๋ยวซอกกี้ไปซ้อมก่อนดีกว่านะ ซ้อมเสร็จแล้วเราไปกินไอศครีมกัน "

" โอเค ก็ได้ ซอกกี้สัญญาแล้วนะ "

" จ้า ซอกกี้สัญญา "

โอ้โห ผมกับคนอื่นๆล่ะอยากจะอ้วกครับ มันจะหวานอะไรนักหนาเนี่ย ผมชักจะหมั่นไส้สองคนนี้แล้วนะ อยากจะโยนบาสใส่ซักลูกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะแม่คุณซูจองน่ะน่ากลัวเกินไป

" ไม่ลงไปซ้อมกับเพื่อนรึไง "

" ยังมีหน้ามาถามนะ ดูสภาพฉันสิ มันคงจะลงสนามได้อยู่หรอก "

" แค่เลือดกำเดาไหลแค่ะนี้ ทำยังกะจะตาย "

" ลองมาโดนเองมั้ยล่ะ เอาป่ะ "

" นี่! พวกเธอเลิกทะเลาะกันซักทีเหอะ "

" ก็นายนี่เริ่มก่อนนี่ซอ "

" เธอสิเริ่มก่อน ยัยกวาง "

" นายเรียกใครว่ากวาง ฮะ! "

" ก็เรียกเธอน่ะสิ ยัยกวาง "

" หยุดกันได้แล้วน่า มินโฮ นายลงสนามไปได้แล้ว ส่วนยุนก็มานั่งกับฉันดีกว่านะ "

" ก็ได้! "

ผมเห็นว่ามินโฮนั้นวิ่งลงสนามมาแล้วก็นึกสงสัยอยู่แต่พอหันไปเจอกับซอฮยอนก็ทำให้ผมรู้ได้เลยว่าซอฮยอนเป็นคนเคลียร์ ไม่แปลกหรอกครับที่สองคนนั้นจะยอมพักศึกกัน เพราะทุกคนต่างก็เกรงกลัวซอฮยอนกันหมด ไม่ใช่เพราะเธอน่ากลัวนะครับ แต่คำพูดบางคำของเธอนั้นมันสามารถทำให้เราสะอึกได้เลยล่ะ

" เป็นไงล่ะ ทะเลาะกันอยู่ได้ ดีนะที่นายไม่โดนเธอเทศให้ฟังด้วยน่ะ "

" ฉันก็ไม่อยากฟังหรอกนะ "

" นายคงจะอยากฟังใช่มั้ยล่ะ คริส "

" จ......จะบ้าเหรอ ใครจะไปอยากฟังยัยนั่นบ่นกันฮะ "

" ก็นึกว่าชอบนี่..... "

พวกเราซ้อมบาสกันจนลืมดูเวลา พอยกนาฬิกาขึ้นมาเวลาก็ปาเข้าไปหกโมงเย็นซะแล้ว

" ซอ เธอจะกลับเลยมั้ย "

" ถ้านายกลับฉันก็ต้องกลับด้วยสิ "

" งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาจักรยานก่อนนะ "

" โอเค ฉันรออยู่ตรงนี้นะ "

ผมเดินสะพายกระเป๋าของตัวเองมาที่ตึกหลังสนามบาสเพราะจะต้องมาเอาจักรยานที่จอดไว้ แล้วผมก็จูงมันมาที่ที่ซอฮยอนรอผมอยู่

" กลับกันได้แล้วล่ะ เดี๋ยวลุงแจซอกจะเป็นห่วงเอา "

" อืม "

ซอฮยอนขึ้นมาซ้อนจักรยานของผมและกอดผมไว้ตามปกติ แต่ผมกลับรู้สึกดีกว่าปกติอย่างบอกไม่ถูก ทำไมผมถึงได้ชอบให้เธอกอดผมนักนะ ผมได้แต่ถามตัวเองมาตลอดทาง

" นี่! คริส นายจะเลยบ้านของตัวเองแล้วนะ "

" ฮะ ฮะ "

ผมรีบเบรคจักรยานเอาไว้เพราะเสียงเตือนของซอฮยอน

" โอ๊ะ ขอโทษที "

เธอลงจากจักรยานก่อนจะหันมามองผมเคืองๆ

" ฉันขอโทษ พอดีฉันคิดถึงเรื่องเรียนนิดหน่อยน่ะ ขอโทษนะ "

" อืม....งั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะ นายก็หายากินด้วยล่ะ เหมือนจะป่วยอยู่นะนายน่ะ "

" อ.....อืม "

ผมจูงจักรยานกลับมาที่บ้านของผมเองก่อนจะจอดมันไว้และเปิดประตูเข้าไปในบ้าน

" กลับมาแล้วครับ "

" อ้าว คริส กลับมาแล้วเหรอ พี่ทำอาหารไว้ให้แล้วนะ ถ้าหิวก็ทานได้เลย "

" ครับ "

นั่นคือเสียงของพี่สาวของผมเองล่ะครับ พี่เจสสิก้า เธอเป็นคนดูแลผมมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ตั้งแต่ที่พ่อและแม่ของผมได้จากไปและอีกไม่นานเธอก็จะแต่งงานกับควอนยูริ พี่ชายของยุนอาน่ะครับ

ผมขึ้นห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาที่ครัวและตักข้าวมานั่งที่โต๊ะอาหาร

" อ้าว ซอ นี่เธอมาที่นี่มีอะไรเหรอ "

" พ่อฉันให้เอาอาหารเย็นมาให้นายน่ะ อ่ะ เอาไป "

ผมรับกล่องใส่อาหารนั่นมาจากมือของซอฮยอนก่อนจะก้มลงทานข้าวต่อ

" นายกินยารึยัง "

" หืม? "

" ก็นายดูเหมือนไม่ค่อยสบายนี่ ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ "

จู่ๆเธอก็เอื้อมมือมาใกล้ใบหน้าของผม มันทำให้ผมรู้สึกใจมันเต้นแรงมากๆเลยล่ะครับ นี่ขนาดมือของเธอยังไม่โดนตัวของผมสักนิดผมยังรู้สึกอย่างนี้ แล้วคิดดูสิครับ ตอนที่เธอกอดผม ผมจะรู้สึกยังไง

" ม.....ไม่เป็นไรน่า ฉันกินยาเองได้ "

" ชิส์ ฉันก็ไม่อยากยุ่งนักหรอกนะ "

" แล้วนี่เธอจะไม่กลับไปทำการบ้านรึไง "

" ฉันทำเสร็จแล้ว ก็ตอนที่รอนายไง "

" งั้นเหรอ....อืม "

" งั้น ฉันกลับก่อนดีกว่านะ พรุ่งนี้อย่าตื่นสายล่ะ "

" เธอนั่นแหละ อย่าตื่นสายล่ะ "

" ก็บอกแล้วไงว่าแค่วันเดียวน่ะ ชิส์ "

เอาอีกแล้ว แค่เธอยู่จมูกทำหน้างอนอย่างนั้นใส่ผม ทำไมผมต้องใจสั่นอย่างนี้ด้วยนะ

" หรือว่าฉันจะชอบเธอจริงๆนะ จูฮยอน "

.

.

.

.

.

.

 

" วันนี้นึกยังไงถึงได้ชวนพวกเราไปเที่ยวสวนน้ำเนี่ย  มินโฮ "

" ก็แค่อยากให้พวกนายมาใช้บริการสวนน้ำของบริษัทพ่อฉันน่ะสิ "

" ของพ่อนายเหรอ "

" อืม....ก็ใช่น่ะสิ "

" มินโฮโอป้าขา ถ้าบ้านรวยขนาดนี้รับอูบินคนนี้เป็นสะใภ้ซักคนมั้ยคะ "

" จะบ้ารึไงฮะ! ฉันไม่มีรสนิยมอย่างนายหรอกนะ นายยักษ์!! "

ภาพนี้มันเป็นอะไรที่ผมเห็นบ่อยแล้วล่ะครับ นายอูบินน่ะชอบเล่นแบบนี้ตลอดล่ะครับ

" แล้วเมื่อไหร่สาวๆจะมาเนี่ย จงซอกมันไปรับสาวๆถึงไหนนะ "

" นั่นสินะ เออแล้วทำไมวันนี้ซอฮยอนถึงไม่ได้มากับนายล่ะ คริส "

" เมื่อคืนฉันไปค้างที่คอนโดมินโฮน่ะ ทำรายงาน "

" เอ๊ะ! นั่นไงๆ มากันแล้วอ่ะ "

พอเห็นว่าสาวๆมากันแล้วพวกผมก็ขึ้นไปนั่งรออยู่บนรถตู้

" ทุกคน! นี่เพื่อนใหม่ของเรา คิมจีวอน "

" สวัสดีทุกคน! "

" สวัสดีจ้า! "

เป็นปกติล่ะครับที่พวกผมจะร่าเริงอย่างนี้เวลาเจอเพื่อนใหม่ๆ หลังจากแนะนำตัวจีวอนเสร็จทุกคนก็ขึ้นมานั่งบนรถโดยมินโฮเป็นคนขับแล้วก็มียุนอาเป็นคนนั่งข้างผมนั่งอยู่แถวเกือบสุดท้ายกับอูบิน ข้างหน้าพวกเราก็เป็นซอฮยอนกับจีวอนที่นั่งอยู่ ส่วนคู่รักแสนสวีทนั่นพวกเราเนรเทศไปนั่งเบาะหลังสุดแล้วล่ะครับ

" ไปกันเล้ย!!! "

เพราะมินโฮเป็นคนขับรถมันก็เลยทำให้เรามาถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัยและรวดเร็ว

" เราไปเปลี่ยนชุดกันก่อนเถอะ เสร็จแล้วมาเจอกันตรงนั้นนะ ฉันจะพาไปหาพ่อ "

" โอเค/รับทราบ "

ผู้ชายและผู้หญิงต่างก็แยกกันไปเปลี่ยนชุดเพื่อที่จะลงเล่นน้ำ แต่มันมีอยู่คนหนึ่งครับที่ยังไม่ยอมตามพวกเรามา

" นี่ยัยเหม่ง! เธอเตรียมชุดอะไรมาน่ะ "

" ก็ชุดว่ายน้ำน่ะสิ มาสวนน้ำจะให้ฉันเตรียมชุดปีนเขามารึไง "

" ฮะ!!! อย่างเธอมีให้โชว์ด้วยเหรอ "

" อย่ามาพูดดูถูกฉันอย่างนี้นะ "

" เปล่าดูถูกนา ฉันก็แค่สงสัย ว่าอย่างเธอน่ะมีให้โชว์ด้วยเหรอ "

มินโฮใช้สายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าแต่กลับมาหยุดที่หน้าอกของยุนอาและใช้มือเกาคางอย่างใช้ความคิด ความจริงอย่างนั้นมันกำลังกวนอยู่ต่างหากล่ะครับ

" แล้วนายจะอึ้ง! นายอี! "

" ฮะฮ่า แล้วฉันจะคอยดูแล้วกัน! ยัยแห้ง! "

ยุนอาเดินเชิดหน้าเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดส่วนมินโฮก็เดินยิ้มร่ากลับมาเปลี่ยนชุดเหมือนกัน แหม่ ถ้าไม่ได้ทะเลาะกันซักวันคงจะเฉาตายกันไปข้างนะครับผมว่า

" เป็นไรอ่ะ เดินยิ้มมาเชียว "

" เปล่า! ก็แค่สนุกแค่นั้นเอง "

ผมและพวกผู้ชายเปลี่ยนชุดเสร็จก่อนก็เลยมานั่งรอพวกผู้หญิงอยู่ร้านขายน้ำไปพลางๆ

" โอ๊ะ! นั่น! "

เสียงของสองเพื่อนซี้อย่างจงซอกและอูบินนั้นทำให้ผมและมินโฮหันกลับไปสนใจสิ่งที่อยู่ข้างหลังของผมบ้าง

พรวด!!!!!!!

อื้อหือ เต็มหน้าผมเลยล่ะครับ น้ำที่มินโฮมันพ่นมาใส่ แต่เอ๊ะ! นั่นมัน.......

" ถึงกับสำลักน้ำเลยหรือไงฮะ อีมิน! "

ยุนอาเดินเข้ามาใกล้มินโฮและพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเยาะนิดๆ ถึงผมจะไม่สนใจแต่ผมก็รู้ได้ล่ะครับ แต่สิ่งที่ผมสนใจน่ะก็คือ'เพื่อน'ของผมตรงหน้านี่ต่างหาก

" นี่เธอ! ทำไมถึงได้เลือกชุดนี้ "

" ก็นี่เป็นชุดโปรดของฉันนี่ "

" ชุดโปรด? แต่ฉันว่ามันโป๊ไปนะ "

" ฉันก็ใส่อย่างนี้ประจำนะ "

" ประจำ? ย๊า!!! มานี่เลยนะ "

จู่ๆผมก็รู้สึกโกรธซอฮยอนอย่างบอกไม่ถูกเพราะชุดว่ายน้ำที่เธอใส่น่ะมันช่างเซ็กซี่ เอ๊ย! มันโป๊เกินไป ผมหวงนะ เฮ้ย! ผมเป็นห่วงนะที่เห็นเธอใส่ชุดแบบนี้

ผมลากเธอมาที่หน้าห้องเปลี่ยนชุดก่อนจะเข้าไปในห้องและหยิบกระเป๋าของผมออกมา

" ในนี้มีชุดของเธออยู่ มันเป็นชุดว่ายน้ำที่เซฟกว่านี้ ฉันว่าเธอควรจะใส่มัน "

" แต่ฉันชอบชุดนี้นี่นา "

" แต่ฉันไม่ชอบให้เธอใส่แบบนี้นี่! "

" นายอย่ามาสั่งฉันนะ! "

เธอสะบัดมือของผมออกและจะเดินกลับออกไปแต่ผมก็ไม่อยากให้เธอใส่ชุดนั้นอยู่ดี

" ซอ ฉันขอโทษที่ดุไปหน่อย แต่ฉันห่วงเธอนะ เธอไม่ได้ดูสายตาของคนพวกนั้นเลยรึไง เขาแทะโลมเธอด้วยสายตานะ ฉันก็แค่อยากให้เธอใส่ชุดที่เซฟกว่านี้ ตัวเธอเองจะได้ปลอดภัย "

เธอหันกลับมามองหน้าของผมซักพักก่อนนะคว้ากระเป๋าของผมไปและเข้าไปเปลี่ยนชุด

" บอกกันดีๆก็ได้นี่ "

" ครับ คราวหลังจะบอกดีๆนะ "

เห็นเธอเปลี่ยนเป็นชุดนี้ผมค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ดูแล้วสบายตากว่าเมื่อกี๊ตั้งเยอะแหนะ

" ซอกกี้อ่า จองนี่ดูเป็นไงบ้าง "

" สวยที่สุดเลยจ้า จองนี่สวยที่สุดเลย แฟนใครก็ไม่รู้ เซ็กซี่สุดๆ "

" บ้า! "

แหวะ! นี่พวกนี้คิดว่าตัวเองน่ารักขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย ว่าแล้วผมขอเบือนหน้าหนีไปทางอื่นดีกว่า

" ฉันชื่ออูบินนะ "

"ฉันชื่อจีวอน....... "

" นี่ เธอทำไมถึงได้ทำหน้าเหมือนไม่อยากคุยกับฉันขนาดนั้นล่ะ "

" แล้วนายทำไมต้องจ้องหน้าฉันขนาดนั้นด้วยล่ะ "

อูบินยิ้มขำกับคำถามของจีวอนเล็กน้อยก่อนจะก้มลงมาใกล้ๆเธอและมองตาของเธออยู่สักพักก่อนจะพูดบางอย่างออกมา

" ก็เพราะฉันน่ะ......เจอแล้วน่ะสิ "

" เจอ? "

อูบินปล่อยให้จีวอนยืนงงอยูคนเดียวส่วนมันก็เดินมานั่งข้างๆผม

" จะจีบเธอเหรอ "

" ไม่รู้ว่ะ แต่ฉันรู้สึกดีนะ "

" รู้สึกดีอะไร "

" ก็รู้สึกดีที่ได้รู้จักเธอไงล่ะ ฉันตัดสินใจละ ฉันจะจีบจีวอน! "

" ฉันเอาใจช่วยแล้วกัน "

" แค่นี้เองเหรอ นายบอกว่าจะเอาใจช่วยแค่นี้เองเหรอ "

" แล้วจะให้ฉันทำอะไร "

" ก็ช่วยฉัน........... "

กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!

เสียกรี้ดนั่นทำเอาพวกเราต้องรีบตามไปดูเลยล่ะครับว่ามันเป็เสียงของใครและมันเกิดอะไรขึ้น

" เฮ้ย! "

และภาพที่พวกเราเห็นนี่ก็คงเป็นสาเหตุของเสียงกรี้ดเมื่อกี๊ มันเป็นเสียงกรี้ดของยุนอาครับ

" ไอ้โรคจิต! เอามือออกไปจากหน้าอกฉันเดี๋ยวนี้นะ! "

" เธอทับฉันอยู่นี่! ลุกสิ! "

ยุนอาลุกขึ้นยืนและมองหน้ามินโฮเคืองๆส่วนมินโฮก็ลุกขึ้นปัดฝุ่นออกและมองยุนอากลับเหมือนกัน

" เกิดอะไรขึ้น! "

" ก็นายโรคจิตนี่มาแย่งโทรศัพท์ฉันไป ก็เลยเป็นอย่างที่พวกเธอเห็น "

" มันเป็นแค่อุบัติเหตุน่า อย่าถือสามันเลย เธอก็ใช่ว่าจะมีอะไรให้จับนักน่ะ "

" อย่าถือสางั้นเหรอ! ลองให้นายมาโดนจับหน้าอกอย่างนี้ดูมั้ยล่ะฮะ! "

" เอามั้ยล่ะ อ่ะ ให้จับคืนเลยอ่ะ "

มินโฮยืดหน้าอกใส่ยุนอาอย่างท้าทาย ยุนอาก็ได้แต่มองหน้าเขากลับพร้อมกับพูดว่าฝากไว้ก่อน เพราะตอนนี้เธอคงทำอะไรไม่ได้

" เฮ้ย เรามาสนุกกันนะวันนี้น่ะ อย่าทะเลาะกันเลยน่า "

" นั่นสิๆ ฉันเห็นด้วยกับซอกกี้นะ "

" ไหนนายบอกว่าจะพาพวกเราไปเจอพ่อนายไง "

" ตามฉันมาสิ "

แล้วมินโฮก็เดินนำพวกเราเข้าไปในห้องรับรองแขกของที่นี่

" พ่อครับ "

" อ้าว มากันแล้วเหรอ "

" สวัสดีครับ!/สวัสดีค่ะ! "

" สวัสดีทุกคน "

หลังจากทักทายลุงบอมซูเสร็จพวกเราก็รู้ว่าก่อนหน้าที่พวกเราจะมาถึงที่นี่ มินโฮได้โทรบอกลุงบอมซูให้เตรียมเกมส์ไว้ให้พวกเราสนุกกันด้วย

" เริ่มเกมส์กันเล้ย!!! "

.

.

.

.

หลังจากเล่นเกมส์เสร็จผลออกมาฝ่ายที่ชนะก็คือทีมของยุนอาเพราะว่าเธอนั้นแกล้งมินโฮทำให้ทีมของผมเป็นฝ่ายแพ้ไป ส่วนนายนั่นก็ดูจะโมโหมาก ตอนนี้ผมเลยกลายมาเป็นคนขับรถแทนไปแล้วล่ะครับ

" ซอ เธอจะกลับไปก่อนก็ได้นะ ฉันต้องไปทำรายงานกับมินโฮต่อน่ะ "

" อ.....อืม โอเค "

ซอฮยอนพยักหน้าให้ผมแล้วก็เดินออกจากโรงเรียนไปพร้อมๆกับยุนอา ส่วนซูจองกับจีวอนนั้นยังอยู่กับเราเพราะซูจองจะกลับพร้อมจงซอกส่วนจีวอนนั้นรอคุณพ่อมารับ

" ย๊า!คริส เรารีบไปกันดีกว่านะ เดี๋ยวจะงานไม่เสร็จเอา "

" อืม.....ไปเถอะ "

ผมกับมินโฮกลับไปที่คอนโดของมันและผมก็กำลังจะเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำรายงานแต่มินโฮดันไปเปิดทีวีดูอยู่กลางห้องนั่งเล่น

" นี่มินโฮ นายไม่คิดจะทำงานเลยหรือไง "

" แปปนึงสิ ฉันกำลังดูข่าวอยู่ "

" รายงานข่าวด่วน ตอนนี้มีพวกโรคจิตที่จะชอบหลบอยู่มุมตึกและพาหญิงสาวผู้เป็นเหยื่อเข้าไปข่มขืนที่ซอกตึก จากนั้น มันจะฆ่าพวกเธอ และขโมยทรัพย์สินมีค่าไป "

" และนี่คือจุดที่ควรระวังครับ "

ผมละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์ขึ้นมามองที่หน้าจอโทรทัศน์จอแบนที่อยู่ตรงหน้า

" แถวนั้นมันบ้านของนายนี่คริส "

" หืม? "

ผมรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรไปที่บ้านของซอฮยอนทันทีที่ภาพข่าวนั้นจบไป

" ฮัลโหล ซอ..... "

- นี่ลุงแจซอกนะคริส -

" ลุกแจซอก แล้วซอจู...... "

- ซอยังไม่กลับเลยนะ นี่ลุงก็รออยู่เลย -

" ย......ยังไม่กลับ "

" เฮ้! นั่นนายจะไปไหนน่ะ คริส! "

เร็วเท่าความคิดของผม ผมรีบคว้าเสื้อโค้ชของผมและวิ่งออกมาจากคอนโดของมินโฮทันที

ติ๊ด......ติ๊ด......ติ๊ด......

" ทำไมไม่รับสายนะ! "

ผมลืมคิดไปเลยว่าผมต้องทำอะไรบ้าง แต่ในสมองผมตอนนั้นมันสั่งแค่ว่า ผมต้องตามหาซอฮยอนให้เจอและขออย่าให้เธอมีอันตรายใดๆอย่างที่ผมคิดเลย

" ซอฮยอน!!!!! "

ผมรีบวิ่งไปคว้าไหล่ของเธอเอาไว้และเธอก็หันกลับมาแต่ว่าเธอคนนั้นกลับไม่ใช่ซอฮยอนอย่างที่ผมคิด

" ขอโทษครับ "

" ซอฮยอน ซอฮยอน เธออยู่ไหน ซอจู!! "

นั่นไงครับ ผมเจอเธอแล้ว แต่ข้างหลังของเธอนั่นคือผู้ชายคนหนึ่งที่ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจนัก ผมเดินอ้อมไปด้านหน้าของเธอและคว้าแขนของเธอดึงเธอเข้ามาหลบในซอกตึกด้วยกันก่อน

" กรี๊......... "

" ชู่ว.....ฉันเอง "

" ค.........คริส! "

เธอโผลเข้ากอดผมจนผมแทบจะล้มลงตรงนั้นเลย แต่ผมก็โอบกอดเธอเอาไว้อยู่อย่างนั้น

" นาย....นายหาฉันเจอได้ยังไง "

" ฉัน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย "

" อ......อืม "

เธอยังคงซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของผมต่อส่วนผมก็ทำได้แค่ลูบผมและหลังของเธอเพื่อปลอบโยน

" กลับกันเถอะนะ "

" อ......อืม "

ผมหันมองซ้ายมองขวาก่อนจะพาเธอออกมาจากที่ซ่อนที่ซอกตึกนั่น

" หนาวเหรอ "

ผมเห็นว่าเธอเอาแต่ลูบแขนตัวเองไปมาก็เลยถอดเสื้อโค้ชออกและจะสวมทับให้เธอ แต่เธอสะบัดตัวหนีแล้วบอกกับผมว่า

" นายใส่เหอะนะ "

" ไม่เป็นไร เธอนั่นแหละใส่เหอะ "

" แต่นาย......... "

" อย่าดื้อสิยัยเต้าหู้ "

ในที่สุดผมก็บังคับให้เธอใส่เสื้อของผมได้สำเร็จแต่ผมก็ยังกอดเธอเอาไว้ตลอดทางที่เดินกลับบ้านมา

" คริส "

" หืม? "

จู่ๆซอฮยอนก็หยุดเดิน เธอหันกลับมามองหน้าผมแล้วก็.............................

จุ๊บ!

ผมทำได้แค่เพียงการกระพริบตาถี่ๆด้วยความตกใจ นี่เธอจ....จูบผม เธอจูบผมอย่างนั้นเหรอ

" อื้อ "

ริมฝีปากของเธอผละออกจากริมฝีปากของผมแล้ว แต่ผมและเธอก็ยังคงมองตากันอยู่อย่างนั้น

" เธอ........... "

" ฉันขอบคุณนะที่ช่วยฉันวันนี้ "

" แล้วทำไมเธอต้องจูบ..........ทำไมต้องจูบฉันด้วย "

" เรื่องนั้น.....นายก็คิดดูเองสิ ตาบื้อ! "

แล้วเธอก็วิ่งเข้าบ้านไปปล่อยให้ผมยืนอึ้งอยู่หน้าบ้านของตัวเองอยู่คนเดียว นี่มันอะไรกันเนี่ย! แล้วทำไม ทำไมเธอต้องจูบผม! ทำไม!

หลังจากยืนอึ้งอยู่หน้าบ้านเป็นเวลานานสองนานผมก็เดินเข้ามาในบ้านแล้วผมก็ต้องเจอกับ..........

" อื้อ.... "

ผมเจอกับพี่ยูริกับพี่เจสสิก้าครับ แล้วทั้งสองคนก็กำลัง.....กำลังจูบกัน!

" คริส! "

" ตามสบายครับ ผมขอตัวก่อน "

ผมรีบวิ่งขี้นมาบนห้องนอนของตัวเองอย่างเร็วที่สุดเท่าที่ทำได้เลยล่ะครับ

" หรือว่าเธอ........... "

" เธอชอบฉันเหรอ? "

.

.

.

.

.

 

 

" นายว่าไงนะ! นายชอบ....ชอบยุนอาเหรอ! "

เสียงโวยวายของมินโฮดังขึ้นกลางห้องเรียนของวันนี้ทำเอาพวกผู้ชายทั้งห้องหันกลับมามองกันหมดส่วนพวกผมก็แทบจะตะครุบปากของมันเอาไว้ไม่ทัน

มินโฮโวยวายเสียงดังจนพวกผมต้องลากมันออกมานอกห้องเรียนซะ ก่อนที่จะเป็นเป้าสายตาของผู้ชายทั้งห้องเรียนนานไปกว่านี้

" นายจะตะโกนเสียงดังเพื่ออะไรเนี่ย! "

" ก็พวกนายไม่ได้ยินรึไง! เมื่อกี๊อ่ะ เมื่อกี๊เซฮุนมันบอกว่ามันชอบยุนอาอ่ะ มันบอกว่ามันชอบยุนอาอ่ะ! "

" เซฮุนชอบยุนอาแล้วไงวะ "

" ก็ฉัน........ "

" ทำไม นายทำไมเหรอ "

จงซอกกับอูบินเอ่ยถามินโฮด้วยความสงสัยแต่น้ำเสียงของสองคนนั้นช่างกวนอวัยวะช่วงล่างอย่างบาทายิ่งนักล่ะครับ

" ก็ฉัน......เอ่อ.....ฉัน "

" หึงล่ะสิ "

" ย๊า! คริส! นายพูดอะไรของนาย ฮะ! "

" อ๋อ...เปล่า! ก็ฉันแค่พูดลอยๆน่ะ "

" แต่ดูนายนั่นจะชอบยุนอาจริงๆนะ "

" เงียบไปเลยจงซอก! "

" แล้วนั่นนายจะไปไหนน่ะเฮ้ย "

" ไปไหนก็เรื่องของฉัน! "

มินโฮเดินออกมาจากหน้าห้องเรียนและมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องเรียนของพวกยุนอาแล้วก็เป็นจังหวะที่ยุนอามองออกมานอกหน้าต่างพอดี มินโฮเห็นอย่างนั้นก็รีบหลบลงทันทีเพราะไม่อยากให้ยุนอารู้ว่าเขากำลังแอบมองเธออยู่

" ฮึ่ย! มองมาทำไมตอนนี้เนี่ย! "

" ก็ฉันชอบมองออกมานี่ "

ชะอุ้ย!

มินโฮสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะหันกลับไปเจอยุนอานั่งลงข้างๆเขา

" นายมาที่นี่ทำไมเหรอ "

" ป.....เปล่า "

มินโฮแกล้งเสมองไปทางอื่นเพราะตอนนี้เขายังไม่อยากมองหน้าของยุนอาซึ่งๆหน้าซักเท่าไหร่

" นี่! ยุนอา "

" ฮะ! นี่นายเรียกชื่อของฉันด้วยเหรอ "

" นี่.....คราวนี้ฉันจริงจังนะ ฉันมีเรื่องจะถามเธอ "

" เรื่องอะไรก็ว่ามาสิ ฟังอยู่ "

" เธอเคยจูบกับใครรึยัง "

ยุนอาส่ายหน้าแทนคำตอบให้กับมินโฮ

" ตอนนี้เธอ......เธอชอบใครอยู่รึเปล่า "

" ก็ไม่มีนี่ "

จุ๊บ!

" ฉันชอบเธอ เรามาเป็นแฟนกันนะ "

" เฮ้ย! จะบ้ารึไง นายเนี่ยนะจะชอบฉัน "

จุ๊บ!

" ฉันไม่ได้บ้านะ ฉันพูดจริงๆ "

มินโฮนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของยุนอาก่อนจะจับมือของเธอเอาไว้แล้วเอ่ยคำขอเป็นแฟนนั่นซ้ำไปซ้ำมา

" โอเคๆ ตกลง ฉันยอมเป็นแฟนนาย "

" จริงนะ! "

" อืม... "

" เย้!!!! "

เสียงไชโยแสดงความยินดีของเพื่อนร่วมชั้นและคนในโรงเรียนดังขึ้นทำให้มินโฮและยุนอาที่ยังยืนอยู่ถึงกับอึ้งและงงแต่ก็ยิ้มเขินกับการยินดีของเพื่อนๆ

.

.

.

.

.

.

" อ่ะ ฉันซื้อให้ "

" ข.....ขอบใจ "

ยุนอายิ้มให้มินโฮนิดๆก่อนจะรับแก้วน้ำมาวางไว้ข้างๆจานข้าว

" แหม อย่าหวานไปหน่อยเลย พวกนายน่ะ "

โป๊ก!

" คู่นายนั่นแหละ เลิกหวานกันได้แล้ว "

อูบิเขกหัวจงซอกไปหนึ่งทีเป็นทำนองว่าคู่มินยุนน่ะแค่เพิ่งคบกันก็หวานแบบพอดีๆ แต่คู่อีตาซอกแซกเนี่ย คบกันมา4ปี หวานกันไม่มีวันหยุดเลย

" นี่คริส ตอนเย็นไม่ต้องรอฉันก็ได้นะ "

" ท.....ทำไมล่ะ "

" ฉันมีนัดน่ะ "

" อ....อืม "

ผมรู้สึกเจ็บแปลกๆที่ได้ยินว่าเธอมีนัดแล้ว

" งั้นฉันไปก่อนนะ ใกล้เวลาเรียนแล้ว "

" โอเค แล้วเจอกันนะ "

" บาย.... "

ซอฮยอนกับจีวอนก็ลุกไปจากโต๊ะอาหารกันแต่เหลือแค่ยุนอาและซูจองที่ยังคงนั่งอยู่กับพวกเราทั้งสี่คน

" นี่! พวกเธอไม่ไปเรียนหรือไง "

" ก็ฉันจะอยู่กับซอกกี้นี่ นายจะทำไมฮะ! อูบิน "

" ป.....เปล่าซะหน่อย "

" เออ...งั้นฉันไปส่งยุนอาที่ห้องก่อนนะ "

มินโฮลุกจากโต๊ะพร้อมกับยุนอาแต่วันนี้นายนั่นถือจานของยุนอาไปด้วย

" อืม ไปเล้ย! "

มินโฮยิ้มให้คำพูดของอูบินนิดๆก่อนจะเดินออกไปจากโรงอาหารของโรงเรียน

.

.

.

.

.

.

ตอนเย็นผมก็ปั่นจักรยานกลับบ้านมาคนเดียวแต่ผมกลับรู้สึกโหวงๆแปลกๆเพราะวันนี้จูฮยอนไม่ได้กลับมาด้วย

" ขอขึ้นห้องนะครับ "

ผมตะโกนทักพี่เจสสิก้าที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องนอนของผมเอง อาบน้ำ แล้วก็มานอนอยู่บนเตียง

" แล้วที่เธอพูดตอนนั้น....... "

' ทำไมเธอต้องจูบ..........ทำไมเธอต้องจูบฉันด้วย "

' เรื่องนั้น........นายก็คิดดูเองสิ ตาบื้อ '

" ตาบื้อ......อย่างนั้นเหรอ "

ผมยังคงนอนคิดเรื่องที่ซอฮยอนพูดอยู่บนเตียงของผมเป็นเวลานานสองนานแต่ผมก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดีว่าทำไม แต่ถ้าผมจะเข้าข้างตัวเองผมก็จะคิดว่าเธอน่ะชอบผม

" เอาวะ! "

ผมตัดสินใจลุกจากเตียงแล้วรีบวิ่งไปหาซอฮยอนที่บ้านเพราะผมน่ะอยากรู้ใจจะขาดแล้วว่าทำไมเธอถึงได้จูบผม เธอชอบผมเหมือนอย่างที่ผมชิบเธอบ้างมั้ย

ออด ออด ออด

" แฮ่ก แฮ่ก ซอฮยอน! ซอ! "

ไม่นานประตูหน้าบ้านของซอฮยอนก็ถูกเปิดออกแต่ผมก็ต้องผิดหวังนิดหน่อยเพราะว่าคนที่มาเปิดประตูน่ะไม่ใช่เธอแต่เป็นลุงแจซอกที่มาเปิดแทน

" อ้าว คริส มาทำอะไรเนี่ย ยังดึกอยู่เลยนะ "

" ผม.....เอ่อ....ผมมาหาซอน่ะครับ "

" ซอยังไม่กลับเลย เอ๊ะ! นั่นไง กลับมาแล้วนั่นน่ะ "

ผมหันกลับไปมองด้านหลังของผมตามที่ลุงแจซอกชี้ไปก็เจอภาพที่มันไม่น่าดูนัก ซอฮยอนเธอเดินมากับผู้ชาย.....คนอื่น

" รุ่นพี่โจ "

" อ้าวคริส หวัดดี "

" ครับ! "

หลังจากทักทายผมเสร็จรุ่นพี่โจก็ขอตัวกลับ

" นายมาบ้านฉันทำไมดึกๆดื่นๆเนี่ย "

ผมได้ยินคำถามของเธอแล้วก็อยากจะสวนคำถามกลับเหมือนกันนะครับว่า " เธอไปไหนมา ทำไมกลับบ้านดึกๆดื่นๆ "

" ฉัน......ฉันจะมายืมสมุดคณิตเธอหน่อยน่ะ ฉันยังไม่ได้ทำเลย "

" อืม.....อ่ะ "

ซอฮยอนยื่นสมุดคณิตของเธอมาให้ผมก่อนจะ

" ซอ........ ฉันมีเรื่องจะบอก "

ผมเรียกเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะเข้าบ้านไปซะก่อน

" เรื่องอะไรเหรอ "

" ฉัน.........ฉันชอบเธอ "

 

เธอเหมือนจะยืนอึ้งกับคำพูดของผมอยู่ซักพักแล้วเธอก็เดินกลับมาหาผม

" นายชอบฉัน......อย่างงั้นเหรอ "

" .......ช.....ใช่ ฉันชอบ. เอ๊ย! รักเธอ "

จุ๊บ!

ความรู้สึกเดิมในวันนั้นกลับมาหาผมอีกครั้งเพราะว่าเธอนั้นกำลังจูบผมอีกแล้ว แต่ครั้งนี้เหมือนกับว่าจิตใต้สำนึกของผมมันจะไม่ยอมให้เธอเป็นฝ่ายนำ แต่ผมกลับดันเธอจนชนประตูหน้าบ้านและยังคงจูบกันอยู่ตรงนั้น

" อื้อ..... "

ผมเองที่เป็นฝ่ายผละออกมาเพราะว่าเธอเริ่มสงเสียงประท้วงผมซะแล้ว

" ขอโทษ...... "

" ฉันก็รักนาย "

ฮะ!

" เธอว่าไงนะ พูดอีกทีซิ "

" ฉัน รัก นาย "

เธอพูดเน้นเสียงกับทุกๆคำให้ผมได้ยินอย่างชัดเจนขึ้น

" งั้น...... "

" เป็นแฟนกันนะ/คบกันนะ "

เราสองคนหันมองหน้ากันด้วยความตกใจก่อนจะยิ้มให้กัน

" ตกลง/โอเค "

ผมแทบจะยืนอยู่ตรงนั้นต่อไม่ไหวเลยล่ะครับเพราะว่าคำตอบของเธอที่สวนกลับมาน่ะมันทำให้ขาของผมอ่อนจนแทบยืนไม่ไหว

" ............ "

" เจอกันพรุ่งนี้นะ "

" อ.....อืม บาย "

ผมรอจนเห็นว่าเธอเดินกลับเข้าไปในบ้านแล้ว ผมก็ค่อยเดินกลับมาที่บ้านของผมเองเหมือนกัน ดีใจสุดๆเลยล่ะครับ ผมดีใจนะ ที่เธอไปปฏิเสธผม

.

.

.

.

.

.

.

.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" คริส! ตื่นได้แล้วนะ เราจะสายแล้วนะ!! "

" นี่! นายคริส! "

เสียงประตูห้องของผมถูกเปิดออกตามด้วยเสียงฝีเท้าของคนที่พวกคุณก็รู้ว่าคือใครนั่นก็คือซอฮยอนนั่นเองล่ะครับ

" ย๊า! นายคริส! ว๊าย!! "

ก่อนที่ซอฮยอนจะตีผมผมก็ฉวยโอกาสที่เธอขึ้นมาบนเตียงของผมดึงตัวเธอเข้ามากอดเอาไว้ซะก่อน

" ฮ่าฮ่า เสร็จฉันล่ะยัยเต้าหู้! "

" นายคริส! นี่นายทำอะไรของนายเนี่ย "

" ก็ไม่เห็นรึไงว่าฉันกอดเธออยู่ "

" เดี๋ยวพี่สิก้าก็มาเห็นเข้าหรอก ปล่อยนะ "

" ไม่ปล่อย! แล้วพี่สิก้าก็ไม่อยู่ด้วยวันนี้น่ะ "

" ถึงยังไงนายก็ต้องปล่อย เดี๋ยวจะสายเอานะ "

" เรื่องสายน่ะฉันไม่กลัวหรอก ฉันกลัวฉันไม่ได้กอดเธอมากกว่า "

" นี่! นายจะเอายังไงเนี่ย ฉันเหนื่อยจะคุยกับนายแล้วนะ "

" งั้นจุ๊บก่อน แล้วฉันจะปล่อย "

จุ๊บ!

" ปล่อยได้แล้ว "

" อืม.......แก้มด้วย "

จุ๊บ!

" พอแล้วน่า "

" โอเคๆ ปล่อยแล้ว "

ผมยอมปล่อยซอฮยอนออกจากอ้อมกอดแล้วเราก็ลุกขึ้นยืนกันทั้งคู่

" ไปอาบน้ำสิ "

" ถูหลังให้หน่อย "

" ทะลึ่ง! "

" ล้อเล่น ไปก่อนนะ "

ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพาดที่บ่าเอาไว้แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

" ซอจู! "

" หืม..... "

จุ๊บ!

" ไปอาบน้ำนะ "

หลังจากผมอาบน้ำเสร็จแล้วผมและซอฮยอนก็มารับประทานอาหารเช้าที่บ้านของเธอ ระหว่างทีผมรอซอฮยอนล้างจานอยู่นั้นลุงแจซอกบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับผม เราทั้งสองคนก็เลยแอบออกมาคุยกันในสวนหลังบ้าน

" เราคบกันอยู่ใช่มั้ย "

" ช.....ใช่ครับ "

" อืม.........งั้น ลุงฝากด้วยนะคริส "

" ครับ? ลุงว่าไงนะครับ "

" ลุงฝากดูแลลูกสาวลุงด้วยนะ "

" ครับลุง! "

" ลุงดีใจมากนะที่รู้ว่าคริสคือแฟนของซอน่ะ เพราะถ้าเป็นคนอื่นลุงคงไม่รู้จะไว้ใจได้ยังไง "

" ขอบคุณนะครับลุง ขอบคุณที่ลุงเชื่อใจผม  "

" นี่คริส! ฉันเสร็จแล้วนะ "

" งั้น ผมขอตัวก่อนนะครับลุงแจซอก สวัสดีครับคุณพ่อตา "

ผมหอมแก้มลุงแจซอกหนึ่งข้างก่อนจะวิ่งไปหาซอฮยอนที่รออยู่หน้าบ้านแล้ว

" ย๊า...ย๊า นายคริส จะมาหอมแก้มลุงทำไมเนี่ย "

วันนี้ผมเลือกที่จะไปเอาจักรยานมาด้วยเพราะผมน่ะอยากจะเดินจับมือซอฮยอนไปตลอดทางไปโรงเรียนมากกว่าน่ะครับ

" ทำไมนายไปเอาจักรยานไปล่ะ "

" ก็ถ้าฉันปั่นจักรยานไป ฉันก็จับมือเธออย่างนี้ไม่ได้น่ะสิ จริงมั้ย "

ผมจับมือของเธอขึ้นมาก่อนจะยัดมือของเราทั้งสองคนเข้าไปในกระเป๋าเสื้อกันหนาวของผมเพราะข้างในมันอุ่นกว่ามาก

" ถ้านายยังเดินช้าอยู่อย่างนี้ เราคงได้สายแน่เลยล่ะคริส "

" ก็บอกแล้วไง สายไม่กลัว......กลัวไม่ได้จับมือเธออย่างนี้มากกว่านะ "

แล้วเราสองคนก็เดินมาถึงโรงเรียนและแน่นอนล่ะครับผมต้องไปส่งเธอที่ตึกเรียนก่อนอยู่แล้ว

" ตั้งใจเรียนนะ "

" อืม....นายด้วย "

" อะไรล่ะ พูดด้วยสิ "

" ก็เหมือนกันไง "

" อะไรล่ะที่ว่าเหมือนกันน่ะ "

" นายก็ตั้งใจเรียนนะ "

จุ๊บ!

" รับทราบครับผม "

ผมยืนรอให้คนรักของผม(เขินว่ะ)เดินเข้าไปในห้องเรียนแล้วผมก็เดินออกมาจากหน้าตึกเรียนของเธอ

" ว่าไง คริสสุดเจ๋ง "

" หืม นายว่าไงนะ มินโฮ "

" ก็คริสสุดเจ๋งยังไงล่ะ "

" ทำไมเรียกฉันอย่างนั้นล่ะ "

" แหมๆ ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยน่า อูบิน โชว์ของ! "

" ได้อยู่แล้ว "

อูบินยื่นโทรศัพท์มือถือมาจ่อตรงหน้าผมพร้อมกับเปิดรูปบางอย่างขึ้นมา

" เฮ้ย! นายเอารูปนี่มาได้ยังไงเนี่ย "

" ก็ตอนนั้นยุนอากับพี่ยูริไปรับพี่เจสออกมาพอดีน่ะสิ ก็เลยบังเอิ๊ญบังเอิญถ่ายรูปช็อตเด็ดนี่ได้ก็เลยส่งมาให้ฉันนี่ไงล่ะ "

" นายน่ะเจ๋งสุดๆเลยว่ะคริส "

" พ......พวกนายมัน....มันตัวร้ายชัดๆ ลบรูปนั่นเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะฆ่านายแน่ "

" อ่ะๆ เอาไป "

มินโฮยื่นโทรศัพท์มาให้ผมแต่พอผมจะจับมันมินโฮก็โยนไปให้อูบิน

" ย๊า!! เอามานี่นะ "

" ให้ก็โง่น่ะสิ รูปดีๆอย่างนี้น่ะ อ่ะ ซอกกี้ "

" หวาๆ อีมิน รับนะ "

สามคนนั้นยังคงโยนโทรศัพท์ข้ามหัวผมไปมาจนผมชักจะรำคาญมากขึ้นแล้วนะเนี่ย

" โอเคๆ ถ้าพวกนายอยากได้นักก็ได้ "

" เอาน่า อย่างน้อยความรักของนายก็จะได้มีพยานรู้เห็นนี่ จริงมั้ย "

" ใช่ๆ ฉันเห็นด้วย "

แล้ววันนั้นทั้งวันผมก็ได้แต่นั่งภาวนาขอให้เจ้าสามคนอย่าเอารูปของผมกับซอฮยอนไปเผยแพร่ที่อื่นเลย ขอร้องล่ะ

.

.

.

.

.

.

 

วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของเราแล้วผมและพวกผู้ชายสามคนก็เลยกะว่าจะชวนผู้หญิงทั้งสี่คนไปด้วย แน่นอนว่ายุนอา ซอจู และซูจองต้องไปแน่ๆ แตาเราติดอยู่แค่จีวอนคนเดียวเพราะเราไม่รู้ว่าเธอจะไปกับเรารึเปล่า

" จองนี่ จองนี่ช่วยคุยกับจีวอนดูหน่อยสิ "

" ก็ได้ๆ นี่เห็นว่าเป็นซอกกี้ขอนะเนี่ย ถ้าเป็นพวกนั้นจองนี่ไม่ยอมหรอก "

" ทำไม พวกฉันมันทำไม "

" เปล่า พวกนายก็แค่พูดห้วน และฉันก็ไม่อยากจะเสวนาด้วย "

" ย......ย๊า!!! "

" เราไปกันเถอะ ซอกกี้ จองนี่อยากทานไอศกรียม "

" จ้า ไปกันเถอะ "

หลังจากคู่รักสุดหวานนั่นเดินออกไปจากห้องของชมรมของเรา

" นี่ พวกนายว่าฉันจะจีบผู้หญิงได้สำเร็จซักคนมั้ย "

" หืม? "

" ฉันว่านะ.......... "

มินโฮลุกจากโซฟาและเดินวนรอบอูบินที่นั่งอยู่เก้าอี้ข้างหน้าผมและมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า

" อย่างนายน่ะ อย่าจีบเลยดีกว่า "

" ทำไมวะ "

" ก็นายน่ะนะ ไร้ซึ่งคาริสม่า ไม่มีเสน่ห์ดึงดูด ไร้ความแมนแล้วก็....... "

"พอเหอะๆ เท่าที่ฟังมาฉันว่าอีตาเนี่ยมันไม่ค่อยจะปกติเลยนะ "

" นั่นดิ ทำไมฉันยิ่งฟังคำพูดของนายแล้วมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองห่วยสุดๆยังไงก็ไม่รู้ "

" ล่อเล้นหรอกน่า พวกนายไม่ต้องคิดมาก "

" งั้นคืนนี้ช่วยอะไรฉันหนึ่งอย่างสิ "

" อะไร "

" ฉันจะสารภาพรัก......สารภาพรักกับจีวอน "

" ฮะ!!!!! "

" น...นายชอบจีวอน! "

โป๊ก!!

" จะเสียงดังทำไมเนี่ย อยากให้ชาวบ้านเขาได้ยินกันรึไงเล่า "

" โทษที ฉันแค่ตกใจ "

" เอ้อ นั่นแหละ ฉันก็เลยอยากจะให้พวกนายน่ะช่วยฉันที วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเราแล้ว "

" โอเคๆ แล้วเราจะช่วยนะ "

เรานัดเจอกันอีกทีก็ตอนหนึ่งทุ่มที่ร้านคาราโอเกะร้านประจำของเรานั่นก็คือร้านของเฮียแกรี่นั่นเองล่ะครับ

" ซอ!! เธอเสร็จรึยังเนี่ย!! "

" เสร็จแล้วๆ "

เสียงของเธอนำมาก่อนที่ผมจะเห็นตัวของเธอซะอีกครับ

" ป่ะ ไปกัน "

ผมยื่นมือข้างหนึ่งให้เธอจับแต่เธอกลับมองแล้วหันหน้าหนีผมซะงั้น

" ทำไมล่ะ "

" เปล่า.....ฉันแค่อาย "

" จะอายอะไรล่ะ มานี่ "

ผมจัดการดึงมือเธอออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเธอและจับมือเธอมากุมเอาไว้แม้เธอพยายามจะดึงมันกลับก็ตาม

" นี่ เราคบกันแล้วนะ ไม่เห็นต้องอายอะไรเลย เราทำอย่างนี้กันทุกเช้าอยู่แล้วนี่ "

" แต่นี่มันตอนกลางคืนนะ "

" ตอนกลางคืนน่ะดีกว่าตอนกลางวันอีกนะ ไม่มีใครเห็นยังไงล่ะ ดีจะตาย "

" นายนี่หาข้ออ้างมาได้ตลอดเลยนะ "

" ก็เพราะฉันน่ะอยากจะจับมือเธอไว้อย่างนี้ตลอดต่างหากล่ะ......... "

" โอ๊ะนั่นแท็กซี่ พอดีเลย เรารีบขึ้นไปดีกว่านะ "

ผมถูกซอฮยอนลากขึ้นมานั่งบนรถแท็กซี่ทันทีที่เธอเห็นว่าผมจะพูดต่อ เธอคงจะเขินแน่ๆเลยครับ แต่เอ๊ะ! หรือเธอจะรำคาญผมนะ ไม่หรอก ผมออกจะน่ารักเธอจะมารำคาญผมทำไมกัน จริงมั้ยครับ

ไม่นานเราสองคนก็มาถึงร้านคาราโอเกะที่พวกเพื่อนๆนัดกันไว้แต่ตอนนี้ยังไม่มีใครมาเลยซักคน

" คริส ซอ "

" ทำไมพวกนายมาช้ากันนักล่ะ "

" รถมันติดนิดหน่อยน่ะ แล้วนี่พวกนายมาถึงกันนานแล้วเหรอ "

" ก็สักพักแล้วล่ะ "

" อืม.....งั้นเราไปที่ห้องกันเลยดีกว่านะ ฉันจองเฮียแกรี่ไว้แล้วล่ะ V.I.P. ซะด้วย "

" งั้นเราไปกันเถอะ ฉันอยากร้องเพลงจะแย่แล้ว "

แล้วมินโฮก็เป็นคนเดินนำพวกเราไปที่ห้องคาราโอเกะ

" นี่อย่าลืมนะ พวกนายต้องทำตามแผนของฉัน "

มินโฮหันมากระซิบบอกพวกผมหลังจากพวกเราเข้ามานั่งในห้องคาราโอเกะแล้ว ส่วนพวกผู้หญิงน่ะเหรอครับไม่ต้องถามถึงเลย เพราะตอนนี้พวกเธอน่ะกำลังเลือกเพลงที่จะะร้องกันอยู่

" นี่ ฉันว่าเราเริ่มแผนกันเลยดีกว่านะ ฉันอยากจะเห็นอูบินมีแฟนเต็มทนแล้ว "

 \

" นี่อิมยุน อีมินอยากไปหาอะไรทานน่ะ ไปด้วยกันหน่อยสิ "

มินโฮขยับเข้าไปหายุนอาที่นั่งอยู่ใกล้ๆพร้อมกับใช้คางเกยไหล่เธอถูไปมาอย่างออดอ้อน

" โอเคค่ะ งั้นเราออกไปข้างนอกกันดีกว่าเนอะอีมิน "

แล้วคู่รักมินยุนนั่นก็ออกไปจากห้องคาราโอเกะแล้วผมกับจงซอกก็พยายามชวนคนรักของตัวเองออกไปข้างนอกบ้างจนในห้องตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่อูบินและจีวอนนั่งอยู่กันสองคน

" นี่จีวอน "

" มีอะไรเหรอ "

" ฉันให้! "

จีวอนรับกล่องของขวัญกล่องเล็กมาจากมือของอูบินและเปิดมันออกดูก็พบกับสร้อยข้อมือเส้นหนึ่งอยู่ข้างใน

" นี่นาย......... "

" ฉันชอบเธอ! "

จีวอนดูจะตกใจนิดๆกับคำสารภาพรักของอูบินแต่เธอก็ยังคงตีหน้าขรึมทำหน้านิ่งต่อไป

" ฉันชอบเธอจริงๆนะจีวอน "

" แล้ว.......... "

" ฉันชอบเธอ แล้วฉันก็อยากให้เธอชอบฉันกลับมาด้วย เธอจะทำอย่างที่ฉันต้องการได้มั้ย......จีวอน "

" อูบิน.......คือฉันน่ะ....... "

จีวอนส่ายหน้านิดๆและเธอก็ก้มหน้าลงมองที่พื้น

" ม.......ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าเธออาจจะไม่ได้ชอบฉัน "

อูบินบอกกับจีวอนด้วยน้ำเสียงที่สั่นนิดๆก่อนจะลุกจากโซฟา

" ส่วนของนี่น่ะ ฉันให้เธอไปเลยนะ ไม่ต้องคืนฉัน...... "

อูบินเดินออกมาจากโต๊ะและกำลังจะเอื้อมมือมาจับที่ประตูแต่เขาก็ต้องชะงักเพราะเขารู้สึกได้ถึงแรงรัดกอดจากด้านหลัง

" ฮึก......นาย......นายอย่าเพิ่งไปได้มั้ย "

" จีวอน...... "

อูบินพูดชื่อของคนที่กำลังกอดเขาอยู่อย่างแผ่วเบาก่อนจะหันกฝับมาจับที่ไหล่ของจีวอนเอาไว้

" ผู้ชายน่ะ.......ถ้าเขาได้สารภาพความรักของเขาออกไป แล้วผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบรับน่ะนะ มันหมายความว่า........หมายความว่าเขา....เขาไม่อยากที่จะเจอหน้าของเธออีกต่อไป.............. "

อูบินยิ้มให้จีวอนเบาๆก่อนจะหันกลับมาจับลูกบิดประตูอีกครั้ง

" ฉันก็ชอบนายนะอูบิน!! "

อูบินชะงักแล้วหันกลับมาหาจีวอนอีกครั้งเขามองหน้าเธออยู่นานก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น

" ธ......เธอว่าไงนะ "

" ฉันก็ชอบนาย..... "

" ดังกว่านี้ได้มั้ย "

" ฉันชอบนาย! "

" ขออีกที "

" ฉันชอบนาย!!!! ได้ยินมา......อุ๊บ! "

ยังไม่ทันที่จีวอนจะพูดจบประโยคเธอก็ถูกอูบินดึงเข้าไปจูบทันที

" เฮ้ย!......อูบินมันกล้าว่ะเฮ้ย "

" ชู่ว! เงียบไปเลยน่าอีมิน "

" โอเคครับ เงียบก็ได้ แต่อิมยุนต้องใช้ปากของอิมยุนปิดปากของอีมินน่ะ "

มินโฮกระซิบข้างหูยุนอาแต่ถึงยังไงพวกผมก็ได้ยินมันพูดอยู่ดีล่ะครับ

" บ้า! "

" นี่ พวกนายน่ะ เงียบกันหน่อยได้มั้ย ฉันกำลังฟังสองคนนั้นคุยกันอยู่ "

ซูจองหันกลับมาดุยุนอากับมินโฮก่อนจะกลับไปเอาหูแนบประตูฟังอีกครั้ง

" เป็นแฟนกันมั้ย "

" ฮะ? "

" เธอพรากจูบแรกของฉันไปแล้วนะ เธอต้องรับผิดชอบด้วยการเป็นแฟนของฉันสิ "

" แต่นาย.....นายจูบฉันนะ "

" เอ่อ........ก็ช่าง เธอต้องเป็นแฟนฉันนะ "

ผมเห็นสองคนนั้นคุยอะไรกันก็ไม่รู้พึมพำแปลกๆแล้วผมก็เห็นจีวอนพยักหน้าให้อูบินสองสามทีก่อนจะโดนเจ้าดึงเข้าไปกอดซะแน่นเลย

" เธอชอบมั้ย "

" หืม? เธอชอบที่ฉันเป็นอย่างนี้มั้ย "

" ฉันน่ะ ชอบทุกอย่างที่เป็นนายนะ "

ผมและซอฮยอนนอนคุยกันอยู่บนเตียงเดียวกันในห้องนอนของเราทั้งสองคน ใช่แล้วล่ะครับเราแต่งงานกันแล้ว และนี่ก็คือคืนแรกของการเข้าหอของเรา ผมต้องทำงานอย่างหนักเพื่อหาเงินมาซื้อที่นี่ แต่ผมก็เต็มใจที่จะทำมันนะครับ ถ้าได้ทำมันเพื่อเธอแล้วผมยอมเหนื่อยกว่านี้เป็นร้อยเท่าก็ยังได้

" แต่ฉันรักทุกอย่างที่เป็นเธอ "

ผมนอนตะแคงเพื่อมองหน้าของเธอให้ชัดขึ้น ในห้องของเรามีแสงไม่มากนักแต่มันก็มากพอที่จะทำให้เรามองเห็นใบหน้าของกันและกันได้

ใบหน้าของเราทั้งสองค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ เรามองตาของกันและกันอยู่นานซักพักและริมฝีปากของเราก็สัมผัสกัน ถึงแม้มันจะไม่ใช่การจูบกันครั้งแรกของเรา แต่ผมก็คิดว่ามันช่างนุ่มนวลและหอมหวานเหมือนอย่างที่เราไม่เคยได้สัมผัสมันมาก่อนเลยในชีวิต

" เธอ.......เธอพร้อมมั้ย "

เธอไม่ยอมตอบคำถามของผมแต่เธอกลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้และจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ

เราผละออกมามองตากันซักพักก่อนไฟปรารถณาในจิตใจจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันดับวูบไป

ในตอนเช้าของวันต่อมาเราสองคนตื่นขึ้นมาในสภาพที่เปลือยเปล่าไม่ต่างกันซักเท่าไหร่ ผมยิ้มให้เธอเหมือนอย่างที่เธอทำให้ผม

" อรุณสวัสดิ์.........คริส "

" อรุณสวัสดิ์........คุณเมีย "

" เรียกกันอย่างนี้เลยเหรอคะ คุณสามี "

เธอยื่นมือมาจับที่จมูกของผมและบิดไปมาอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนผมจะจับมือของเธอเอาไว้และดึงออกไป

" ฉันเจ็บนะ "

จุ๊บ!

" หายเจ็บนะ "

เธอยื่นหน้าเข้ามาจูบที่จมูกของผมเบาๆแล้วเราก็นอนมองหน้ากันอยู่อย่างนั้น

" ฉันรักเธอนะ ยัยรักแรก "

" ฉันก็รักนาย นายรักแรก "

หลายปีผ่านไป

" นายคิดว่าห้องคลอดจะอยู่ทางไหนฮะ "

" ไม่รู้ว่ะ ลองโทรถามจงซอกกับอูบินสิ "

" จงซอกกับอูบิน.......... "

ผมล้วงกระเป๋าไปหยิบโทรศัพท์ของผมออกมาและกดเบอร์สองคู่หูนั่นอย่างรวดเร็ว

" เฮ้ย ไม่ต้องกดแล้ว นั่น!! "

ผมกับมินโฮรีบวิ่งไปหาเจ้าสองคนที่ยืนอยู่หน้าห้องนั่นอย่างรวดเร็ว

" คริส เร็วๆสิ "

" แฮ่ก แฮ่ก เป็นไง........เป็นไงบ้าง "

" พยาบาลออกมาถามหาพ่อเด็กตั้งหลายรอบแหนะ รีบเข้าไปเร็ว "

" โอเคๆ อ่ะอูบิน ฝากด้วย "

ผมถอดสูทออกจากตัวและยัดมันให้อูบินถือไว้พร้อมกับกระเป๋าเอกสาร

" คุณพ่อเด็กคนไหนคะ "

" ผม............ผมเองครับ! "

" เชิญค่ะ "

ผมเดินตามพยาบาลไปอย่างกล้าๆกลัวๆแต่พอผมได้เห็นใบหน้าเปื้อนเหงื่อของซอฮยอนมันก็ทำให้ความกลัวของผมหายไป ผมต้องให้กำลังใจเธอสิ ไม่ใช่มายืนกลัวอย่างนี้

" ซอฮยอน คริสมาแล้ว "

ผมคว้ามือของเธอขึ้นกุมเอาไว้แน่นเพื่อส่งกำลังใจของผมให้เธอ

" คริส คริสมาแล้ว "

" อดทนอีกหน่อยนะที่รัก ทนเพื่อลูกนะ "

" ซอ......ซอจะทนเพื่อลูก "

" ซอ เตรียมเบ่งนะ ครั้งนี้สุดแรงเลยนะ "

เสียงของคุณหมอของซอฮยอนดังขึ้น ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับที่เธอจะพูดเป็นกันเองกับเราขนาดนี้ คุณหมอที่ว่านั่นก็คือยุนอาเองแหละครับ

" อ.........อื้ออออ!!!!!!! "

" อื้อออ!!! "

" ที่รัก อีกครั้งนะครับ "

" อ..........อื้ออออ!!!!!! "

" ดีจังเลยนะ ที่เราได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง "

ผมนั่งมองเพื่อนๆของผมที่นั่งกันอยู่เต็มห้องพักของซอฮยอน

" ก็สัญญากันแล้วนี่ คราวหน้าก็คงเป็นคราวของจีวอน "

พวกเรามองไปที่จีวอนและอูบินที่นั่งอยู่มุมห้อง สองคนนี้เพิ่งจะแต่งงานกันได้ไม่นานครับ แต่ที่แต่งเนี่ยก็เพราะอูบินมันดันลืมป้องกัน จีวอนก็เลยท้องซะ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้วล่ะครับ ก็คนมันรักกันนี่เนอะ

" ฉันต้องทนไม่ได้แน่ๆ ถ้าต้องเห็นเธอเจ็บอย่างนั้น "

" ฉันว่านายต้องทำได้น่า ให้กำลังใจตัวเองเข้าไว้สิ "

" ขอโทษนะที่ฉันไม่ได้ป้องกัน "

หลังจากนั่งคุยกันอยู่นานสองนานพวกเพื่อนๆก็ขอตัวกลับกันจนหมดห้อง ผมเลยได้มีโอกาสอยู่กับซอฮยอนสองต่อสองมากขึ้น

" เจ็บมากมั้ย ที่รัก "

" อื้อ "

" คริสขอโทษนะ ถ้าคริสไม่อยากมีตัวเล็ก ที่รักก็คงไม่ต้องเจ็บอย่างนี้ "

" ซอทนได้อยู่แล้ว เค้าเป็นลูกของเรานี่ "

" ขอบคุณนะครับ ที่รัก คริสรักซอนะ "

" ค่ะ ซอก็รักคริส "

ผมก้มลงกดจูบลงที่หน้าผากของเธอเบาๆก่อนที่เราจะผละออกมามองหน้าและยิ้มให้กัน

อ้อ! ลืมบอกไปครับ ผมและซอ เราได้ลูกสาวกันนะครับ เราตั้งชื่อให้ลูกว่า " ซารัง " ตอนนี้ผมคงรักใครอีกไม่ได้แล้วนอกจากจูฮยอน ผู้ควบตำแหน่งภรรยา แม่ของลูก แม่ทูนหัว รวมไปถึงรักแรกของผม และอีกคน สาวน้อยซารัง ลูกสาวสุดน่ารัก และรักสุดท้ายของผมและซอ

" ผมรักคุณนะครับ จูฮยอน ซารัง...... "

Ending  KRIS's DIARY