คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 2
CHAPTER 2
เจ้านาย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" คุณครู คุณเลขาคะ! "
สองสาวในห้องสะดุ้งนิดๆกับเสียงเรียกข้างนอกที่ดังเข้ามาเพราะทั้งคู่กำลังวางแผนที่จะซ่อนกล้องในบริเวณต่างๆของบ้านหลังนี้อยู่
" ค.....คะ! "
" คุณชายเชิญทานข้าวเย็นค่ะ ที่ห้องอาหาร หกโมงครึ่งนะคะ "
" เอาไงดีอ่ะ พี่ยุน "
" ตกลงไปเลย ตกลง "
" ต.......ตกลงค่ะ! "
" ค่ะ! "
เสียงฝีเท้าค่อยๆดังห่างออกไปจากบริเวณหน้าห้องทำให้สองสาวกลับมาหายใจหายคอได้สะดวกอีกครั้ง
" เฮ้อ! "
" เอาเป็นว่าตอนออกไปทานข้าว เราค่อยสำรวจดูอีกทีดีกว่านะ "
" นั่นสิ "
" งั้นซอขอออกไปตรวจงานต่อนิดหน่อยนะคะ เผื่อพลาดตรงไหนจะได้แก้ถูก "
" อืม.......ไปเถอะ "
" อยู่คนเดียวได้นะคะ "
" ด........ได้สิ มันก็ไม่ได้น่ากลัวซักหน่อย "
ยุนอาพูดพลางเงยหน้ามองไปรอบๆห้องนอนของเธอและซอฮยอน มันไม่ได้ดูน่ากลัวหรอก แต่มันวังเวงมากต่างหากล่ะ
" ระวังเจอ.......ผีนะคะ "
" นี่! ซอจู อย่าเล่นอย่างนี้ได้ไหม เดี๋ยวพี่ก็หัวใจวายก่อนเสร็จงานพอดี "
" ค่ะ ไม่เล่นแล้วก็ได้ ไปจริงๆแล้วนะคะ "
ซอฮยอนโผล่หน้ามายิ้มให้แล้วปิดประตูและเดินออกไปจนพ้นบริเวณหน้าห้อง
" ทำอะไรน่ะ! "
" อ๊ะ......เจ้านาย "
" ทำอะไรอยู่ "
" เช็คงานไงคะ ฉันกลัวว่าจะข้อมูลผิด "
" ไม่ต้องเช็คมากหรอกน่า ถ้าพลาดเดี๋ยวพี่ชียุนก็แก้เอง "
" คะ? "
" ช่างเหอะ "
คริสเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง
" ไปทำอะไรมาเหรอคะ "
ซอฮยอนมองรอยเปื้อนสีแดงเหมือนรอยเลือดที่เสื้อของคริสด้วยสายตาหวั่นๆนิดๆ
" ไปจัดการพวกคนไม่ได้เรื่อง "
คริสลุกขึ้นปลดกระดุมเสื้อและถอดมันออกนั่นมันทำให้ซอฮยอนต้องรีบยกมือขึ้นปิดตาทันทีเพราะไม่อยากจะเห็นอะไรๆของคนเป็นเจ้านาย
" หึ! ขี้อายจังเลยนะคุณเลขา "
คริสมองซอฮยอนแล้วก็เอ่ยปากแซวท่าทางเขินอายของเธอ
" ใครเขามาเปลี่ยนเสื้อผ้ากันต่อหน้าผู้หญิงอย่างนี้ล่ะคะ "
" ก็ฉันนี่ไง ใครจะทำไมเหรอฮะ "
" เปล่าค่ะ ฉันก็แค่คิดว่ามันไม่เหมาะสม "
" เลิกพูดเรื่องความเหมาะสมเถอะน่า อ่ะ! เอาไปให้แม่บ้านด้วย "
คริสโยนเสื้อที่เพิ่งถอดออกไปใส่หน้าของซอฮยอนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะโดยไม่ให้เธอได้ตั้งตัว
" ว๊าย! "
" ฝากเอาไปให้แม่บ้านจัดการด้วยล่ะ "
" ค่ะ......... "
ซอฮยอนมองเสื้อในมือก่อนจะลุกจากโต๊ะของเธอออกไปยังห้องซักรีดของบ้าน
" ป้าคะ ของคุณคริสค่ะ "
" จ่ะ คุณคงเป็นเลขาคนใหม่ของคุณคริสใช่ไหมคะ "
" ค่ะ ฉันชื่อซอฮยอนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ "
ซอฮยอนยิ้มทักทายทุกคนในที่นั้นเสร็จแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องทำงานของเธออีกครั้ง
ตุบ!
" ขอโทษค่ะ! ขอโทษค่ะ! "
" ไม่เป็นไรครับ "
มินโฮย่อตัวลงมาช่วยซอฮยอนเก็บของที่ตกอยู่พื้นซึ่งมันก็เป็นหนังสือของเขาเองนั่นแหละ
" คุณมินโฮ........คุณมินโฮใช่ไหมคะ "
" ใช่แล้วล่ะ "
มินโฮลุกขึ้นยืนและยิ้มให้กับซอฮยอนอย่างเป็นมิตร
" เลขาใหม่ของอี้ฟานเหรอ "
" ค่ะ ฉันชื่อซอฮยอน "
" อย่าลืมนะครับ เย็นนี้อย่าลืมมาที่ห้องอาหารด้วย "
" ค่ะ "
" ขอตัวนะครับ "
มินโฮยิ้มให้ซอฮยอนอีกครั้งแล้วเดินเลี่ยงออกไป
" ดูดีจัง "
แล้วซอฮยอนก็เดินกลับเข้าไปที่ห้องทำงานของคริสแล้วก็เจอเขานั่งไขว่ห้างเอาขาทั้งสองข้างวางพาดขึ้นมาบนโต๊ะทำงานของเขา
" ไปนานจัง "
" เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะค่ะ "
" เรื่องอะไร ใครทำอะไรเธอ "
คริสลุกมายืนหน้าโต๊ะของซอฮยอนแล้วมองเธอด้วยความสงสัยก่อนจะจับใบหน้าของเธอหันไปมาเพื่อเช็คดูความเรียบร้อย
" ไม่มีรอยนี่ "
" ค่ะ ไม่มีรอย ฉันแค่เดินชนคุณมินโฮเฉยๆ ไม่เป็นอะไรมากค่ะ "
" เจ็บตรงไหนรึเปล่า "
" ไม่ค่ะ "
" อืม.............. "
คริสพูดแค่นั้นก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของเขาเองและทำงานของตัวเองต่อไป
' พิลึกคนชะมัด '
ซอฮยอนมองคริสแปลกๆแล้วก็ก้มหน้าตรวจงานในส่วนของเธอต่อไป
เวลาอาหารเย็นของบ้านเกิดขึ้นโดยทุกคนมานั่งรวมกันที่ห้องอาหารห้องใหญ่กลางบ้านยกเว้นแต่ยุนอาที่ยังไม่มา
" ทำไมครูยุนยังไม่มาล่ะคะ "
" เอ่อ........ฉันได้ยินเธอบ่นว่าเหนื่อยๆน่ะค่ะ สงสัยจะป่วย "
" อะไรกัน มาแค่วันเดียวก็ป่วยซะแล้วเหรอ "
มินโฮที่นั่งอยู่หัวโต๊ะชายตาไปมองสาวน้อยลอเรนที่นั่งทำปากจู๋ไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆซอฮยอน
" พี่ซอ ลอเรนอยากทานกุ้ง ตักให้หน่อยนะคะ "
" กุ้งเหรอคะ "
ซอฮยอนมองหน้าหนูน้อยข้างๆก่อนจะตักกุ้งมาวางไว้ที่จานของลอเรนตามที่เธอต้องการ
" เอาปลาด้วยค่ะ "
" ปลาด้วยเหรอคะ "
แล้วก็เหมือนเดิมที่อาหารที่หนูน้อยลอเรนบอกจะถูกตักมาให้อย่างว่าง่าย
" นี่ เธอน่ะทานของเธอได้แล้ว ส่วนลอเรน มาให้พี่ตักให้ดีกว่านะ "
" ไม่ค่ะ! ลอเรนอยากให้พี่ซอตักให้ พี่คริสไม่ต้องยุ่งเลย "
ลอเรนตีหน้ายุ่งใส่คริสก่อนจะหันไปยิ้มให้ซอฮยอนอย่างอ้อนๆ
" อย่ารบกวนเธอเลยน่า "
" ไม่รบกวนหรอกค่ะ "
" แต่เธอยังไม่ได้ทานเลยนะ "
" ฉันไม่ค่อยหิวค่ะ ฉันตักให้คุณหนูก่อนก็ได้ "
" ก็ตามใจ.............. "
สุดท้ายคริสก็ต้องล่าถอยกับความเอาแต่ใจของน้องสาวตัวเล็กและการตามใจเกินไปของเลขาคนสวย
หลังจากมื้ออาหารเย็นจบลงซอฮยอนก็ขอตัวกลับห้องไปโดยอ้างว่าจะไปช่วยดูแลยุนอาส่วนสามพี่น้องก็มานั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
" ของคุณชายมินค่ะ "
ถ้วยกาแฟร้อนถูกวางไว้ตรงหน้าของมินโฮตามปกติ
" คุณชายคริสและคุณหนูเล็กค่ะ "
แก้วน้ำหวานทั้งสองก็ถูกยกออกจากถาดวางลงตรงหน้าของพี่น้องน้ำหวานเช่นกัน
" ผ่านไหมลอเรน "
" พี่ซอผ่านค่ะ "
" เยส! "
คริสดูจะดีใจออกนอกหน้ากับการที่น้องสาวของเขามอบคำว่าผ่านให้กับซอฮยอนมากเลยทีเดียว
" นี่พ่อเสือ อย่าทำตัวออกนอกหน้านัก "
" คนนี้ผมจริงจังนะเฮีย "
" เพราะลอเรนเห็นว่าพี่คริสจริงจังหรอกค่ะ ไม่อย่างนั้น ไม่ผ่าน "
" ทำไมไม่ผ่านล่ะคะ "
" พี่ซอดูจะดีเกินไปสำหรับเจ้านายของเธอด้วยซ้ำ "
" พูดจาเกินเด็กนักนะเรา "
" ก็มันจริงนี่คะ "
" คอยดูนะ เจ้านายคนนี้แหละ จะทำให้เลขาได้รู้ว่าเธอโชคดีที่สุดในโลกแล้ว "
" ก็ดีที่คิดได้ ฉันนึกว่าแกจะใช้กุญแจนั่นบุกเข้าไปข่มขืนเธอตั้งแต่คืนนี้ซะอีกนะ "
" ผมเคยคิดนะ "
" ไอ้หื่น!! "
ความคิดเห็น