สงครามแห่งเทพ

ลำดับตอนที่ #2 : สูงสุดกลับสู่สามัญ

    ในสมัยผู้ปกครองของโลกนั้นได้ตกเป็นของมนุษย์  มาช้านานร่วม  ๑๒๕๗๗  ล้านปี  ก่อสงครามมามากมายนับไม่ถ้วนบนโลกนี้  และก็ยังมีอยู่ต่อไปโดยไม่มีที่สิ้นสุด  จนในที่สุดสหภาพแห่งเทพได้มีมติขึ้นมาว่าจะทำการเปลี่ยนแปลงโลกที่มันเน่านี้ขึ้นมาใหม่ให้มีการดำรงชีวิตที่ดีขึ้น  โดยได้ส่งเทพไปประจำตำแหน่งตามเมืองต่างๆ  และบริหารงานโดยใช้กฏหมายของเทพ  ซึ่งบัญญัติไว้ตามคำสั่งบัญชาของท่านเทวฑูตแห่งเทพ  “ท่าน ซายีด์”  ท่านได้เขียนข้อความจารึกไว้บนแผ่นศิลาจารึกไว้ดังนี้  

    ๑  ผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครองของเทพล้วนแล้วแต่เป็นพี่น้องกันทั้งสิ้น

    ๒  ไม่มีการแบ่งชนชั้นวรรณะอย่างเต็มที่ซึ่งทางด้านการเงินหรือทางด้านการงาน

    ๓  ไม่ให้เทพองค์ใดใช้พลังของตนเองข่มเหงผู้อื่นซึ่งอยู่ใต้อาณัติหรือเท่าเทียมกัน

    ๔  ผู้เป็นเทพสามารถที่จะมีลูกศิษย์ที่เป็นมนุษย์ปถุชนธรรมดานอกจากเทพได้

    ๕  ผู้อาวุโสของเทพมีสิทธิ์ตัดสินใจขั้นเด็ดขาดได้โดยทันที

กฏทั้ง  ๕  ข้อนี้เป็นคำกล่าวของท่านเพื่อให้เทพอยู่กันอย่างมีความสุข  

โดยท่านซายีด์จะนำกฏนี้มาใช้กับมนุษย์  “จะเป็นเช่นนั้นได้หรือ”  

ผู้อาวุโสเทพองค์หนึ่งเอ่ยขึ้นมา  “ท่านเฟรย์  ท่านเป็นผู้อาวุโสองค์หนึ่งที่มีความคิดเช่นเดียวกันกับความคิดของผู้อาวุโสองค์อื่นๆ  

และเราจะเป็นคนที่ทำให้เป็นเช่นนั้นให้ได้ ”  เทพศาตราเอ่ยขึ้นมาพร้อมทั้งมองหน้าท่านเฟรย์อย่างนอบน้อม  

“ท่านเฟรย์เราคิดมานานแล้วกับการเปลี่ยนแปลงบนโลกมนุษย์น่ะนะ  ท่านไม่ต้องเป็นกังวลหรอก”  เทพชีวาพูดเสริมให้กับเทพศาสตรา  “ตกลงในเมื่อท่านคิดว่าไม่เกิดปัญหาอะไรก็ตามใจพวกท่านละกัน”  

ท่านเฟรย์พูดเสร็จจึงเดินออกจากหอประชุมไปโดยไม่หันกลับมาอีกเลย

                ในวันเดียวกันนั้นที่โลกมนุษย์ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ ๑๓  เป็นครั้งที่เสียหายมากที่สุดและตอนนี้ก็ยังดำเนินต่อไปโดยไม่มีแนวโน้มว่าจะสิ้นสุดเลย  “ผู้พันครับ”  เสียงทหารนายหนึ่งเข้ามาในห้องบัญชาการ  “ข้าศึกจะโจมตีในอีก ๕ นาทีนี้ครับ”

“อืม!  ชั้นรู้แล้ว  เตรียมกำลังให้พร้อม!  เปิดม่านบาเรียทีมีทั้งหมด!  เปิดป้อมปืนทั้งหมด!  

เราจะประจันหน้ากับมันกอบกู้อิสระภาพให้แก่พวกเราเป็นครั้งสุดท้าย ”  เสียงผู้พันได้ขยายออกเป็นแนวกว้างทุกหน่วยทำตามทั้งหมดพร้อมสมบูรณ์แบบ  ทุกคนรอแลดูสงบมากในเวลาห้านาทีนี้ทำไมมันช่างนานนัก  

ทันใดนั้นก็มีเสียงกระพือปีกมาแต่ไกล  “อ๊ะ...นั่นอะไรน่ะ”  ทหารนายหนึ่งตะโกนออกมา

“มะ...มะ...มังกร”  มังกรตัวสีแดงทะมึนที่บินออกมาเป็นฝูงราวๆสักห้าร้อยตัวได้  “ทหารทุกนายพร้อม”  “เปิดม่านบาเรีย”  “โจมตี  ”  

เสียงห่ากระสุนปืนเลเซอร์นับพันยิงไปที่ฝูงมังกรตัวแดงฝูงนั้นทันที                

“แซ่ด  แซ่ด  ”  “ท่านครับ...เราจะอยู่ได้ไม่นานแล้วนะครับท่าน  เราจะทำอย่างไรต่อไปดีครับ”  ทหารนายหนึ่งบอกกับท่านนายพันที่ยังยืนตะลึงกับสิ่งที่พบเห็น  “มันอะไรกันนี่สิ่งที่เราปกป้อง  และสิ่งที่เราสู้อยู่นี่มันมาจากไหนกัน  ”  นายพันทำสีหน้าเหมือนไม่เคยเจอมาก่อน  “ครั้งนี้จะเป็นวาระสุดท้ายของโลกแล้วรึเนี่ย”  “ยังหรอก”  เสียงดังมาจากหอบังคับการดาวเทียมของสมาคมแห่งโลก  “พวกเรามาแล้ว”  “หน่วยรบพิเศษ  GZ”  ยานบินนับพันบินไปมาบนท้องฟ้า  “เฮ”  เสียงผู้คนนายทหารต่างๆ  

ดีใจเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่มาเติมขวัญกำลังใจของพวกเขา  เหล่ายานบินยิงลำแสงเข้าสู่ฝูงมังกรทันที  “แป๊บ  แซ่ดๆๆ”  แต่ก็ทำให้มังกรแค่สะดุ้งเพียงนิดหน่อยเท่านั้นเอง  “ทำงัยดีล่ะตอนนี้”  “เรียกหุ่นรบ  GZออกมาได้”  ผู้บังคับบัญชาของทีม  GZ เอ่ยขึ้น  “ครับท่าน...ส่งหุ่นรบออกไปได้”   ท้องทะเลได้เปิดกว้างขึ้น  จนออกเป็นทางยาว  ทันใดนั้นหุ่นรบ GZ  ก็ออกมาสี่ตัวด้วยกันตัวแรกนั้นเป็นของผู้กองเคนจิที่ยังหนุ่มแต่มีฝีมือเฉียบและเป็นกัปตันด้วย  “เอาล่ะนะได้สนุกกันแน่คราวนี้   ลุยกันเลย”  “อย่าเพิ่งประมาทไปนะ  เคน  ดูให้ดีก่อนล่ะ”  เสียงน้องชายเคนจิ  ที่ชื่อว่า  จิน  เอ่ยขึ้นมาพร้อมขับหุ่นรบคู่ใจตามหลังพี่ชายไป  “เอาล่ะนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราต้องพิชิตมันให้ได้”  กัปตันทีมพูดอย่างมั่นใจ “โจมตี!”  หุ่นทั้งสี่ตัวเข้าโจมตีมังกรตัวนั้นพร้อมๆกัน  พุ่งเข้าใส่มังกรอย่างไม่คิดชีวิตมังกรมันก็เหมือนจะรู้  

ทันใดนั้นมังกรก็ปล่อยไฟออกมาเผาผลาญหุ่นยนต์ทั้งสี่ตัวไหม้ไปหมดเลยแล้วตกลงสู่ทะเลไป  ทางด้านฝ่ายแม่ทัพเห็นดังนั้นสีหน้าก็ไม่ดีความกลัวเริ่มคืบคลานเข้าหามนุษย์อย่างช้าๆ  “ยังก่อน!”  “ชั้นยังไม่แพ้”  เสียงของเคนจิและหุ่นของเขาที่พังไปแถบหนึ่งแล้ว  “ทำไมมังกรถึงมามีในสมัยนี้นะ...มันอะไรกันนี่  ฆ่าไม่ตายจริง”  เคนจิบ่นอย่างฮึกเหิม  แล้วกระสุนนับพันก็ยิงใส่มังกรตัวนั้นทันที  “ย๊าก!”  “เอาไปกินหน่อยเป็นไงล่ะ”  เคนจิตะโกนอย่างบ้าคลั่ง  แว่บ!  แสงสีขาวพุ่งใส่ตัว

เคนจิงอย่างจัง