ความรักในสายลม

ลำดับตอนที่ #2 : แฟนของหวาน

“ลี  ช่วยคิดหน่อยสิ ”  หวานซักไซร้ไร่เรียง ลี อยู่  และรอคำตอบของ  ลี  “ เอ้อ…เราคิดว่านะ  ถ้าเธอคิดจะมีแฟนอ่ะนะ  เธอมั่นใจหรือยังที่อยากจะมีตอนนี้  ”  ผมพูดหาข้ออ้างไปเรื่อยๆ “ ก็ไม่รู้สิ…เราเห็นเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ  เรียนก็เก่ง  พูดจาไพเราะด้วย ”  หวานพูดไปยิ้มไป  “ อือ…อย่างงั้นเหรอ  ก็ดีนะเราไม่ได้ห้ามให้เธอมีแฟนหรอก  แต่เธออย่าลืมเพื่อนคนนี้หล่ะ  ” ผมพูดตามที่สมควรจะพูด  “ เชอะ…เธอห้ามเราไม่ได้หรอก  ” หวานเถียงทันที  “ เปล่า…ไม่ได้อะไรมากหรอก  ก็แค่เรามีเธอที่เป็นเพื่อนคนเดียวก็แค่นั้น  กลัวเธอมีแฟนแล้วจะลืมเราน่ะสิ  ” “ ไม่ลืมหรอกน่า  ลี เป็นเพื่อนที่ดีที่หนึ่งของหวานเลยนะ ” ผมคิดในใจว่าเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ  “ เอาล่ะ…ไว้คุยกันพรุ่งนี้เช้าต่อดีกว่านะ ” ผมตัดบทเพื่อที่จะได้ไม่พูดเรื่องนี้อีก  “ จ้า…แล้วเจอกันนะคะ ”  หวานตอบกลับมาด้วยเสียงหวานหูเช่นเดิม  แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมอาจจะไม่ได้ยินเสียงนี้อีกแล้วก็ได้  พอผมส่งหวานเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็เดินกลับบ้านผมอย่างหมดอาลัยตายอยาก  คิดไปตลอดทางว่าจะเป็นยังไงต่อไป ผมกลับมาที่ห้องของตัวเองผมนอนลงและก้คิดถึงคำพูดของหวานที่ว่าจะมีแฟน  ผมกระวนกระวายมากที่จะทนดูหวานต่อไปได้หรือไม่

        เช้าวันรุ่งขึ้น  ผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูนั่น  หวานนี่  ตะโกนมาทางหน้าต่าง(บ้านอยู่ติดกัน)\"ตื่นหรือยังลี  วันนี้ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ\"  ไปไหนผมคิดอยู่ในใจ  “เอ้อ…แล้วจะไปไหนล่ะ”  หวานทำท่าเขินอาย  “ก็…วันนี้หวานมีนัดกับทามไว้น่ะ ”  เอ๊ะ! …  ทามคือใคร  ผมคิดในใจ  “อย่าให้สายนะเดี๋ยวหวานจะไปรอหน้าบ้าน  เร็วๆล่ะ”  หวานพูดอย่างเร่งด่วนแล้วก็หายกลับเข้าไปในห้องของเธอ  ผมคิดอยู่แล้วว่าคนที่ชื่อทามคงจะต้องเป็นแฟนที่หวานพูดถึงแน่ๆเลย  และแล้วผมก็ออกมาเจอหวาน  “นัดเจอกันที่ไหนล่ะ”  ผมพูดอย่างทันที  “ก็คงไปเจอร้าน  Toe-kim  มั้ง  เห็นเขาบอกอย่างงั้นน่ะ”  “งั้นก็ไปกันเล้ย”  ผมคิดในใจว่าไหนๆก็ไหนๆแล้วไปกับเขาหน่อยละกันอยากเห็นหน้าเหมือนกัน

        ถ. ที่ร้าน  Toe-kim