เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #365 : Chap.83.6 สู้ต่อไป .... ....

Chap.83.6 สู้ต่อไป .... ....

...........................................................................................

...........................................................................................

................................................

.........

เวทศักราชที่ 399 / 04 / 01

ณ ร้านคุณลูกสาวบุฟเฟ่ต์

ป้ายหน้าร้าน

:-----------------------------------------------------------------------:

เปิดร้านแล้ว! อีกครั้ง!!!!!!!!!!!!!

ร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ต์!

พร้อมเปลี่ยนชื่อร้านใหม่ชั่วคราว

ตลอด 3 เดือนนี้ กับอีเว้นพิเศษ ฉลองเปิดร้านใหม่

กับสาวน้อยโลลิสุดน่ารัก กว่า 30 คน!!

ที่จะมาคอยบริการลูกค้าทุกท่าน!

โปรโมชั่นพิเศษ 3 เดือนนี้

ด้วยราคาถูกอย่างน่าเหลือเชื่อ!!!!

*การกระทำต้องเป็นไปตามกฎของทางร้าน และห้ามทำเกินกว่าเหตุ

*ห้ามไม่ให้ลูกค้าล่วงละเมิดทางเพศเกินสมควรกับพนักงาน

*กฏอื่นๆสามารถอ่านเพิ่มเติมได้ภายในเมนู

:-----------------------------------------------------------------------:

:-----------------------------------------------------------------------:

รำลึก อิจิกะ .... ไอดอลประจำร้านผู้ล่วงลับ

สำหรับท่านที่ทานแบบบุฟเฟ่ต์

สามารถขอรับภาพของ อิจิกะ เป็นที่ระลึกได้ค่ะ

ทั้งนี้ทางเราขอไว้อาลัยแก่ อิจิกะ มา ณ ที่นี้ค่ะ

R.I.P.

:-----------------------------------------------------------------------:

ชายวัย 50 กว่าปี แต่ใบหน้ายังเหมือนกับชายอายุ 30 ต้นๆนั้น ยืนจ้องมองป้ายหน้าร้านคุณลูกสาวบุฟเฟ่ต์อยู่

เขาคือบุญเสริม .... ชายผู้มีอดีตเบื้องหลังมากมาย แต่ก็ทิ้งมันไปทั้งหมด

แม้อดีตเขาจะเป็นผู้ปกป้องประเทศเวทย์ แต่ตอนนี้เขา ก็ไม่ได้ทำงานเหล่านั้นแล้ว

ในเวลาว่างเขาก็จะไปแข่งขันกีฬาเวทย์ Pay2Play และเมื่อมีงานจากรัฐบาลเขาก็จะรับมาทำเป็นครั้งคราว

หลังจากเหตุการณ์ล้างบาง ของหน้ากากจิ้งจอก

และการกลับเข้าสู่สถานการณ์ปกติ ทั่วโลก

แม้ว่า ความคิดของหน้ากากจิ้งจอก จะโดนเรียกว่าความชั่วร้าย

แต่สิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ทั่วโลกตระหนักได้ถึงเหตุการณ์ครั้งนี้

คือเรื่องของเหล่าเด็กสาว หญิงสาว ที่ถูกยาและนำไปค้าขาย

พวกเธอทั้งหมดได้ถูกช่วยไว้โดยหน้ากากจิ้งจอก

ทำให้รัฐบาลทั่วทั้งโลกต้องหันมาจับมือกัน กวาดล้าง ขบวนการนี้อย่างจริงจัง

ให้มากที่สุด เท่าที่จะเป็นไปได้ ทั้งเพื่อช่วยเหล่าเด็กๆเอง

และ .... ลบส่วนดีที่หน้ากากจิ้งจอกได้ทำเอาไว้

เพื่อจะได้ไม่ให้มีใครเอาเยี่ยงอย่าง ตั้งความหวังแบบนั้นในอนาคตอีก

....

แน่นอนว่า ที่เขามาที่นี่ในวันนี้ .... เพราะต้องการมาสืบ ร้านคุณลูกสาวบุฟเฟ่ต์แห่งนี้

เนื่องจากตามข้อมูล ที่ได้รับมา มีเด็กผู้หญิงมาทำงานอยู่เยอะมาก จึงอาจจะมาจากกลุ่มลักพาตัวเด็กที่ยังหลงเหลืออยู่หรือป่าว

เขาค่อยๆเกาคางเล็กน้อย...ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างสงสัย

".....  อืมเนี่ยหน่ะเหรอ ... ก็ดูเป็นร้านเปิดเผยธรรมดานี่นะ...."

ทันใดนั้นเอง

กึกๆๆ ....

เด็กสาวน้อยแสนน่ารักคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาเกาะที่เอวของเขา

หนุบ!!

"อ้ะ!!"

มันทำให้บุญเสริมตกใจและหันมามองเด็กสาวในชุดแมวเหมียวแสนน่ารัก

จากความสูงของเธอนั้น น่าจะยังไม่ถึง 130 เซนติเมตรด้วยซ้ำและหน้าตาก็เหมือนจะอยู่แค่ ป.2-ป.4 เท่านั้น

แล้วเธอก็เงยหน้าจ้องบุญเสริมด้วยสายตาแสนน่ารัก

"สวัสดีค่ะ พี่ชาย ... หนูชื่อพิณค่ะ ... ฝากตัวด้วยนะคะ! ต้องการจะมาใช้บริการร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ต์เหรอคะ~ ...."

"เอ่อ .... หนูเป็นพนักงานของร้านเหรอ"

เขาถามกลับไปด้วยท่าทางงงๆ ... ยังดีหน่อยที่เขาไม่ใช่พวกคลั่งเด็ก

เด็กสาวยิ้มแย้มให้กับบุญเสริม โดยร่างกายยังกอดเอวของบุญเสริมอยู่ ก่อนจะตอบไปว่า ....

"ค่ะ!... พิณเป็นพนักงานของร้านนี้ค่ะ .... พี่ชายจะใช้บริการแบบไหนคะ ... "

พร้อมทั้งส่ายตัวไปมาดุกดิกๆ แนบๆกายของบุญเสริม

บุญเสริมได้แต่คิด ว่าเขาคงจะต้องลองเข้าไปสืบข้างในก่อน

และค่อยหลอกถามอะไรเพิ่มเติม

"... อืม .... ได้สิ ....เอาแบบบุฟเฟ่ต์ละกัน .... "

"จะมีใครมาเพิ่มอีกมั้ยคะ พี่ชายจ๋า?"

"ไม่มีแล้วหละ ...."

"ต้องการจะใช้พนักงานคนไหนเป็นพิเศษหรือป่าวคะ!"

"หา ... เอ่อ ... ไม่หละ ..."

"รับทราบค่า~~~~~~!!"

พิณเอ่ยเสียงหวานจ๋อยน่ารัก ก่อนจะปล่อยกอด แล้ววิ่งไปกดปุ่มหน้าร้าน

ติ้งดิ่ง ... ติ้งดิ่ง! ...

และเสียงประกาศที่ดังจากภายในออกมาหน้าร้านก็ดังขึ้นว่า ....

- ลูกค้าหนึ่งท่าน กำลังจะเข้าไปใช้บริการแบบบุฟเฟ่ต์แล้ว!! -

เมื่อเสียงประกาศดังขึ้นพิณก็หันหน้ามายิ้มหวานให้กับบุญเสริมแล้วเอ่ยต่อว่า

"... เชิญเข้าได้เลยค่ะ พี่ชาย!!"

"อืม...."

บุญเสริมตอบรับด้วยสายตาเคร่งเครียดนิดๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหน้าร้าน

ฟืบบบบบบบบ

ประตูเลื่อนเปิดออกช้าๆ ....

พร้อมกับ .... ภาพภายในที่เขาได้เห็น......

ไม่ว่าจะเป็น .... มุมโต๊ะทางขวามือ .... ที่มีเด็กสาวแฝดหน้าตาน่ารัก 2 คนกำลังให้บริการอยู่

"น่ารักที่สุดเลยหนูกุ๊กไก่กับหนูผักกาดเป็นแฝดกันเหรอจ๊ะ ...."

"ค่า พี่เผือก .. .พวกเราสองคนเป็นแฝดกันค่ะ!"

"ใช่แล้วค่ะ พี่เผือก .... ว่าแต่พี่เผือกชอบพวกเราคนไหนคะ!"

"ชะ ... ชอบทั้งสองคนเลยจ้า ... น่ารักที่สุดเลย!"

มุมโต๊ะถัดลึกเข้าไปด้านใน ที่กำลังมีเด็กต่างชาติให้บริการอยู่

"หน่ะ ... หนูชื่อกลอเรียจะมะคะ ... ยะ ยินดีที่ได้รู้จะจะมะคะ"

"แฮะๆ ... จ้า กลอเรีย~~~~~ หนูเป็นชาวต่างชาติเหรอคะ"

"ใช่แล้วจะมะคะ!..."

หรือแม้แต่ มุมใกล้ๆ เขาก็มีเช่นกัน

"พี่โด่งคะ ... อ้าปากค่า ... อ้า~~~~~~"

".... จ้า .. จิ้งเหว่ย ... อา~~~~ อ้าม~~"

"อร่อยไหมคะ!"

"จ้า ... อร่อยมากๆเลย"

"พี่โด่งขา .... อ้าทางนี้ด้วยสิคะ .... อา~~~~"

"จะ ... จ้า ... เซิ่งอี้ .. อะ อา~~~~ อ้าม~~~"

เขาได้แต่เอ่ยออกมาสั้นๆว่า ...

"อื้อหือ ... ชัดเลย ...."

แต่ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรมากกว่านั้น ....

เด็กสาวสองคนที่มีหน้าตาแสนน่ารัก ผิวขาวเนียนละเอียดราวเด็กต่างชาติ

ดูจากความสูงที่ไม่เกิน 140 เซนติเมตร

และหน้าตาก็ไม่น่าจะเกินเด็กป.6 ได้ก็โผล่เข้ามาทักทายเขาทันที

"สวัสดีค่ะ พี่ชาย .....หนูเซย์โกะค่ะ!"

"สวัสดีค่ะ พี่ชาย .....หนูนาโอมิค่ะ!"

เขาก็ต้องเพ่งด้วยดวงตาไม่ค่อยวางใจไปที่พวกเธอสองคน

"อืม .... ไงจ๊ะทั้งสองคน ... "

แต่ก็ต้องตอบรับออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ

พวกเธอจ้องมองเขากลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"พี่ชายจะรับแค่บุฟเฟ่อย่างเดียวหรือจะให้พวกเราไปร่วมบริการด้วยดีคะ!! ... "

"โปรโมชั่นพิเศษเลยนะคะ!  พี่ชายถ้าทานบุฟเฟ่และเรียกใช้บริการแบบเหมาทุกอย่างรายชั่วโมงจะจะลดราค่าเรียกใช้ เหลือแค่ เจ็ดสิบเปอร์เซ็นค่ะ!"

"และ ถ้าเรียกใช้บริการ พร้อมกันสองคน ก็จะลดราคาเหลือเพียง ห้าสิบเปอร์เซ็นค่ะ! เหมือนจ่ายหนึ่งได้ถึงสองเลย"

"สนใจมั้ยคะพี่ชาย..."

หนุบ ... หนุบ

พร้อมทั้งเอ่ยเชิญชวน และเข้ามากอดก่ายเอวของบุญเสริม

"....เอ่อ ... อืมๆ ... สองคนก็ได้ .... "

บุญเสริมตอบออกไปไม่ขัดพวกเด็กๆ

เขาไม่ได้มีท่าทีอายเขินกับเด็ก แต่มีความรู้สึกแปลกๆ กับเด็กพวกนี้

เหมือนเขาจะเคยเจอพวกเธอมาก่อน ... ไม่ก็อาจจะคิดไปเอง...

"ว้าว เซย์โกะดีใจที่สุดเลยค่ะ!"

"นาโอะมิก็ดีใจที่สุดเลยค่า!"

เด็กสาวทั้งสองยิ้มหวานใหญ่และจัดแจงลากบุญเสริมไปนั่งโต๊ะ สอบถามชื่อ

และแนะนำการสั่งอาหารเสร็จสรรพ จนกระทั่งอาหารมาแล้วเริ่มช่วยกันรุมล้อมป้อนอาหาร

บุญเสริมก็ทำไปตามกิจกรรมที่เด็กสาวทั้งสองพาทำสักพัก

เห็นท่าทีว่าเด็กสาวทั้งสองเริ่มจะคุยกับเขาคล่องแล้ว ...เขาก็เริ่ม ถามออกมา

".... อะฮึ่ม .... พวกเธอทั้งสองหน่ะ ..."

"คะ? พี่บุญเสริม"

"อะไรเหรอคะ พี่บุญเสริม?"

เด็กสาวทั้งสองตอบเสียงหวานจ๋อย

บุญเสริมจ้องมองทำหน้าเข้มกลับ

"... พ่อแม่อนุญาตแล้วเหรอ ... ถึงมาทำงานที่ร้านได้แบบนี้หน่ะ ...."

เด็กสาวทั้งสองได้ยินแบบนั้นก็อมลมแก้มป่องทำหน้าน่ารักตอบแบบดุนิดๆกลับไป

".... เอ๋ ... เรื่องแบบนี้เขาห้ามถามกันนะคะ ...."

"นั่นหน่ะสิคะ .....พี่บุญเสริมถามไม่ได้นะ! เรื่องส่วนตัว"

บุญเสริมได้ยินแบบนั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆพวกเธอแล้วทำหน้าเข้มมากขึ้น

".... งั้นชั้นขอคุยกับผู้จัดการหรือเจ้าของร้านของพวกเธอหน่อยสิ ...... ชั้นไม่ค่อยพอใจที่พาเด็กมาบริการอะไรแบบนี้หน่ะ ...."

"....จะ ... จะคุยกับผู้จัดการเหรอคะ ...."

"แต่ว่า ...."

พวกเด็กสาวเหมือนจะปฏิเสธไปอีก ...

แต่ก็มีเด็กสาวอีกคนเดินสบายอารมณ์ผ่านมาเห็นหน้าบุญเสริมที่กำลังทำหน้าเข้มดุ พอดี ...

"อ้ะ ... เกิดอะไรขึ้นเหรอ หรือป่าวคะ ... เด็กของเราบริการไม่ดีเหรอคะ บอกได้นะคะ คุณลูกค้า?"

ทำให้เด็กสาวทั้งสองที่บริการบุญเสริมอยู่รีบหันมาหาเด็กสาวคนนั้น

"เอ่อคือ ... พี่แซนด์คะ ... คือ ... คุณลูกค้าคนนี้ .... อยากพบกับเจ้าของร้านหน่ะค่ะ"

"ชะ ... ใช่ค่ะ ..... คือ เขาไม่ค่อยพอใจที่พาเด็กมาให้บริการแบบนี้ ...."

"... เอ๋ ... ก็ได้นะคะ ... งั้นเชิญมาทางนี้เลยค่ะ ...."

เด็กสาวที่โดนเรียกว่า แซนด์ นั้นพยักหน้าเอ่ยยิ้มหวานตอบรับ ...

บุญเสริมเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมา

"อืม ... ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย ...."

...................................

และแล้ว .... แซนด์ก็พาบุญเสริมเข้ามาภายในห้องเจ้าของร้าน

ซึ่งภายในห้องมีเด็กสาวนั่งอยู่สองคน ... เป็นโต๊ะเจ้าของร้าน กับโต๊ะผู้จัดการร้าน

มันทำให้บุญเสริมชะงักเล็กน้อยที่แม้แต่เจ้าของร้านยังดูเป็นเด็ก ....

มันต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแน่ๆ .... ทำให้เขาเอื้อมมือไปกดปุ่มภายในกางเกง เพื่อขอกำลังเสริม

ที่รออยู่ด้านนอกทันที

เด็กสาวทั้งสองเมื่อเห็นแขกพวกเธอก็รีบลุกขึ้นมาก้มหัวให้

"อ้ะ .. สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีค่ะ ... มีธุระอะไรเหรอคะ"

พร้อมทั้งเอ่ยยิ้มหวานหน้าตาน่ารักกลับไป

".... คือพี่บุญเสริมเขาอยากจะสอบถามเรื่องเกี่ยวกับร้านหน่ะค่ะ ...."

แซนด์รีบอธิบาย

"อ๋อ เชิญเลยค่ะ ... เข้ามาเลย...."

เด็กสาวเจ้าของร้านที่ได้ยินแบบนั้นก็เชิญเขาเข้าไปทันที

"อืม ..."

บุญเสริมพยักหน้าพร้อมกับเดินเข้าไป

"งั้นขอตัวนะคะ"

ส่วนแซด์ก็แยกตัวกลับไปทำงานต่อ

"ทำตัวตามสบายนะคะ พี่ชาย"

ส่วนเด็กสาวผู้จัดการร้าน ก็เอ่ยด้วยเสียงน่ารักน่ากอดพร้อมนั่งลง

แล้วเลื่อนดูข้อมูลกกน.เด็กผู้หญิง ในคอมพิวเตอร์ต่อ....

".... เชิญนั่งก่อนคะ ... ตรงโซฟากลางห้องเลย ... เดี๋ยวจะเตรียมน้ำให้นะคะ ... พี่ชายมีอะไรจะให้หนูช่วยบอกได้เลยนะคะ"

เด็กสาวที่เป็นถึงเจ้าของร้านเอ่ยยิ้มหวานระหว่างเชิญแขกและวิ่งเตรียมน้ำส้มมาวางให้บุญเสริม

ท่าทางเธอนั้นแสนจะน่ารักทีเดียว ก่อนจะนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม

เมื่อบุญเสริมเห็นว่า เด็กสาวเบื้องหน้านั่งลงแล้วเขาก็เริ่มพูดทันที

"เอาหละ ... ชั้นจะไม่พูดอ้อมค้อมหละนะ .... "

"คะ?..."

เด็กสาวตอบรับยิ้มหวานเอียงคอนั่งเรียบร้อย

"....รู้ไหมว่า ... เขามีกฎหมายเกี่ยวกับแรงงานเด็ก และการทำงานประเภทบริการแบบนี้ต้องได้รับการยินยอมของผู้ปกครองก่อน หากอายุต่ำกว่า สิบห้าปี หน่ะ ...."

บุญเสริมเอ่ยออกมาทันที

เด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า

"ค่ะ ... ทราบกฎหมายดีอยู่แล้วค่ะ"

".... งั้นทำไมพวกเธอถึงได้มาทำงานแบบนี้! .... "

"... ก็เพราะเป็นงานบริการที่รายได้พอสมควรและไม่ผิดกฎหมายนี่คะ"

".... ก็เห็นๆอยู่ว่ามันผิดชัดๆ .... เจ้าของร้านตัวจริงของพวกเธออยู่ที่ไหน ..."

"... ก็หนูนี่แหละค่ะ ... เจ้าของร้านตัวจริง"

"อย่ามาทำเป็นเล่นลิ้นนะ .... แม่หนู .... เอาชื่อนามสกุลมาให้ชั้นดูเดี๋ยวนี้"

บุญเสริมเริ่มเอ่ยจ้องมองเด็กสาวด้วยใบหน้าดุยิ่งขึ้น

เด็กสาวนั้นยังคงยิ้มหวานท่าทีน่ารักกลับไป

".... เอ๋ ... ไม่ได้หรอกค่ะ ... ก็แหม่"

เธอค่อยๆทำหน้าตาน่าสงสาร

"... ร้านเรามีนโยบายไม่เปิดเผยข้อมูลจริงพนักงานนี่คะ"

"งั้นเห็นทีคงต้อง บังคับกันแล้วหละ"

คำพูดนั้นมันทำให้บุญเสริม ต้องงัดสิ่งของออกมา ....

มันคือ หมายค้น ... พร้อมกับ ใบอนุญาตตรวจสอบจากรัฐบาล

ปึ้ง ...

เขาวางมันลงบนโต๊ะแล้วจ้องหน้าเด็กสาวอีกครั้ง

"เอาหละ .... ทีนี้ ... จะบอกมาได้หรือยัง ... แม่หนู"

.....

สิ้นคำพูดนั้น .... เด็กสาวที่ทำท่าทางอ่อนช้อยน่ารักเรียบร้อยก็ ....

"ชิ ....."

ทำเสียงจิ๊ ออกมาจากปาก พร้อมเปลี่ยนท่าที จากนั่งเรียบร้อย เป็นนั่งถ่างขาเอนตัวพิงเบาะ

ทำหน้าเหยเก ไม่สบอารมณ์สุดๆ

"เห้อ ... เหนื่อยจริงจิ้ง ... ต้องมาทำตัวให้เรียบร้อยงี้เนี่ย .... อยากจะได้ข้อมูลนักใช่ไหมหละลุง ..."

"!? ...."

บุญเสริมชะงักกับท่าทีของเด็กสาวทันที ที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้า

"เห้อ..."

เธอถอนหายใจอีกรอบก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบ สมุดรายชื่อพนักงานมาแล้วโยน

ตุบ ... ใส่หน้าบุญเสริมแบบไม่เกรงใจทันที

"เอ้า เอาไป.... "

"นี่มัน ..."

บุญเสริมนั้นงงๆ กับท่าทีเด็กมากขึ้นทันที .... เขาเริ่มไม่ไว้ใจ

ก่อนที่เขาจะกดปุ่มเรียกกำลังเสริมเป็นสัญญาณว่าหากเขาไม่กดซ้ำอีกรอบในอีก 3 นาที ให้บุกเข้ามาได้เลย

"หา~~~~~~~~~?"

เธอลากเสียงยาวราวกับนักเลง

"ไอ้คุณลุงคะ .... ไอ้คุณลุงอยากจะรู้ข้อมูลนัก .. ก็เปิดดู แล้วใช้เครื่องแสกนรหัสประชาชนเอาแล้วกันนะคะ"

เด็กสาวเอ่ยแล้วเปลี่ยนท่าเป็นนั่งไขว่ห้าง กระดิกเท้าไปมา

เขาเอ่ยเหล่ตามองท่าทีของเด็กสาว

"ดู ... ท่าทางเป็นคนละคนเลยนะ ... แม่หนู"

และแล้ว บุญเสริม ... ก็ ... ตัดสินใจเปิดหนังสือเล่มนั้นออกมาดู พร้อมหยิบเครื่องแสกนรหัสบัตรประชาชนออกมาทันที

"...เหอะ ..."

และหน้าแรกนั่นเองก็เป็น

เป็นภาพของเด็กสาวเจ้าของร้าน

ชื่อ ดอเทอร์ อายุ 28 ปี เพศหญิง สูง 131 หนัก 26 กิโลกรัม

".................................."

บุญเสริมนิ่งเงียบ ... ก่อนจะ ใช้เครื่องแสกนเช็คบัตรประชาชน .... มันก็ขึ้นมาเป็นภาพของเด็กสาว และขึ้นว่า เอกสารสำเนาถูกต้อง .....

เขาก็ไล่เช็คภาพเด็กสาวคนอื่นทุกคน ... ซึ่งตามข้อมูลนั้น ก็อายุไม่ต่ำกว่า 20 ปีสักคน

เด็กสาวที่นั่งหน้าโฉด จ้องมองบุญเสริมนั้น .... เมื่อเห็นเขาเช็คข้อมูลไปได้สักระยะ ...

ก็ถามออกไปด้วยเสียงแห่งชัยชนะ ..... ว่า

"ไง? .... พอใจหรือยังคะ ... ไอ้คุณลุง"

"........................อืม"

......................................................................................

และแล้วบุญเสริม ก็ต้องกดปุ่มยกเลิกการบุก พร้อมออกจากร้านนี้ไป เมื่อได้รู้ว่า ....

ใบหน้าและร่างกายนั้น ไม่ได้เป็นตัวบ่งบอกอายุ .....

เขากุมขมับเล็กน้อย และได้แต่คิดว่า

โลกนี้มันช่างกว้างใหญ่เสียจริงๆ ....

แต่แค่นี้มันไม่ได้ทำให้เขาหน้าแตกเป็นเศษกระจก จนไม่สามารถจะทำงานนี้ต่อได้หรอก

เพื่อความสงบสุขของประเทศนี้เขา .... ก็จะยังคง ตามหาเหล่าผู้ทำผิดกฎหมายต่อไป....

เขาเดินออกไป ผ่านอาทิตย์อัศดงอันร้อนแรง .....

แสงแดดสีส้ม ที่ส่องเบื้องหน้า .....

เขาจะก้าวต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

สู้ต่อไป ผู้ปกป้องภายในประเทศแห่งความยุติธรรม

สู้ต่อไป .... บุญเสริม!!!!!!!!

つつく.

......

...............

...............................

...............................

End Chap.83.6 สู้ต่อไป .... บุญเสริม!!!!!!!!