เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #361 : Chap.83 แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเราต้องทำ คือการก้าวต่อไป และไม่จมปลักอยู่กับอดีต

Chap.83 แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเราต้องทำ คือการก้าวต่อไป และไม่จมปลักอยู่กับอดีต

..............................................................................

..............................................................................

........................................

.............

-----------------------------------

"ไม่ต้องห่วงนะครับแม่ ....... ผมจะต้องทำให้ได้ ....."

"กาโอ!"

"ยังงั้นแหละครับแม่ .... ยิ้มออกมาได้แล้ว ..."

"แฮะๆ ..."

-----------------------------------

เวทศักราช ที่ 399 / 04 / 26

หรือ

คริสต์ศักราช ที่ 2421 / 04 / 26

*

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

* เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

ใครสักคน บนโลกใบนี้ เคยพูดเอาไว้ ว่า

- ในบางครั้ง หากเรา ไม่สามารถเชื่อมั่นในตนเองได้ ก็จงเชื่อมั่นในตัวคนอื่นซะ -

*

* "ที่จะกล่าวต่อไปนี้ ก่อนอื่นเลย ต้องขอขอบคุณ......." *

*

ผมได้จดจำคำๆนั้น ไว้ตลอด และอยากจะถ่ายทอดมันออกไป ให้กับใครสักคนได้รับฟัง

*

* "และผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการทั้งหลาย อันได้แก่ ..........." *

* "เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" *

*

เสียงของการโห่ร้องยังคงดังระงมไปทั่ว

ดังจนมาถึง จุดที่ผมยืนอยู่ ....

ผม... ยืนก้มหน้า อยู่ด้านหลังฉากม่าน กับหนิง ฝ้าย และตุ้มติ้ม

เสียงก้องกังวาน ดังสนั่นนั้นทำให้หัวใจผมเต้นแรง

ร่างกายสั่นเทิ้มไปหมด

---------------------------------------

"พอชั้นสามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้ในระหว่างการแข่งขันแล้ว ...... พลังในการสะกดของหน้ากากจิ้งจอกจะหมดลง เมื่อมันได้สู้กับ คนที่มันขโมยพลังมา .... ดังนั้นแล้ว ....โลกทั้งใบนี้ จะกลับมาสงบสุขอีกครั้ง ..... ถ้าชั้นได้สู้กับอลิซ ...."

"คงไม่มีอย่างอื่นแอบแฝงใช่มั้ย ...."

"ฮ่ะๆ .... เชื่อใจชั้นมั้ยหละ"

"นั่นหน่ะสินะ ..... สิ่งที่นายตั้งใจทำลงไป ก็เพื่อมนุษย์ทุกๆคนบนโลกสินะ"

---------------------------------------

ปึก.....

มือของหนิงตบเข้าที่หลังของผม

".... เห้ย ..... ถ้ามามัวแต่กลัวตอนนี้ก็จบนะ!!!"

---------------------------------------

"ฮึก!! "

ฉึกกกกกกกกกกกกก!!!

"ฝ่าฟันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!"

---------------------------------------

ปึก ... ปึก

และมือของฝ้ายกับตุ้มติ้มก็ได้ตบหลังผมเช่นกัน

"อือ!!! เลือกทำตามใจตนเองสิ ถ้ามัวแต่บ้าบอแบบนี้ ไม่ไหวนะ"

"จริงด้วย!! ถ้ามัวแต่มองกลับไปที่อดีต มันก็เท่านั้น .... พวกเราเชื่อมั่นในตัวนายนะ!!"

"อ่า ...."

ผมที่ยืนนิ่ง กลืนน้ำลาย กำลังใจเกือบหมดไปแล้วนั้น ก็ต้องเติมพลังใจให้ตนเองใหม่

มันไม่ใช่ .... คำพูดของพวกเธอเพียงอย่างเดียว ... แต่มันเป็นเพราะคำพูดนั้นด้วย

ตอนนี้ ...

....ผมไม่สามารถจะใช้คำพูดนั้นกับตัวผมเองได้

..... เป็นเพราะ .... ผมเป็นผู้ที่โดนไว้ใจกับคำพูดนั้นเสียเอง .......

ใช่ ..... กับเพื่อนข้างหลัง อีก 3 คน

เมื่อคิดได้แบบนั้นแล้ว ...... ผมก็เงยหน้าขึ้น .........

------------------------------------------------------------

*

*"ครับ!! และทีม ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา ก็สามารถเอาชนะ ทีมโยโย่เยลลี่ได้ แม้พวกเขาจะไม่มีหัวหน้าทีม ที่เป็นดั่งเสาหลัก ก็ตาม!!!"*

* "แม้จะเกิดเรื่องเศร้าขึ้น และเกิดเหตุการณ์ผิดปกติไปทั่วทั้งโลก จากเรื่องของหน้ากากจิ้งจอก แต่ตอนนี้ ทุกๆอย่างก็สามารถกลับมาสงบได้อีกครั้ง เช่นเดียวกับ หัวหน้าทีมคนใหม่ ก้าวเดิน ที่สามารถนำทีมให้ก้าวไปสู่จุดที่ เวทยาลัยศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา ไม่เคยไปถึงมาก่อนได้สำเร็จค่ะ!"

*

------------------------------------------------------------

"พร้อมนะ ...... "

"พร้อมใช่มั้ย ...... "

"พร้อมแล้วสินะ ......."

หนิง ฝ้าย ตุ้มติ้ม เอ่ยถามผมอีกรอบ

"อ่า .... พร้อม"

ผมตอบรับ และพร้อมที่จะออกไปสู่เบื้องหน้า.....

..........

*

*ต่อไปนี้ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอประกาศรายชื่อทีม ผู้เข้าแข่งขัน ศึกกีฬาเวทย์ระดับชั้นมหาเวทยาลัยประจำประเทศ ประเภททีม รอบก่อนชิงชนะเลิศโซน A ซึ่งทีมนี้เป็นตัวแทนจาก มหาเวทยาลัยที่ไม่มีใครจะไม่รู้จัก แชมป์เปียนกีฬาเวทย์ประเภททีม 32 สมัย เคยได้แชมป์ติดต่อกันถึง 7 สมัยซ้อน อีกทั้ง 1 ในผู้แข่งยังเป็นตัวเต็งของการแข่งขันประเภทเดี่ยวสายอัญเชิญในครั้งนี้อีกด้วย .... จะเป็นทีมไหนไปไม่ได้อีกแล้ว..... นอกจากทีม ไอบีโฟร์อี (IB4E) หรือชื่อเต็ม ไอวิลเบิร์นโฟร์เอเวอร์ (I'll Burn for Ever) จากมหาเวทยาลัย ปัญจมหามนตรา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*

*เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*

*

เสี่ยงตะโกนกู่ก้องดังระงมไปทั่ว .....

ทั้งการยกยอ ทั้งการเล่าประวัติ และอดีตที่ผ่านมาทั้งหมด

"สู้ๆค่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"พวกเราเป็นแรงใจให้ไอบีโฟร์อีค่า!!!!"

"พวกผมเป็นกำลังใจให้พวกคุณนะคร้าบ"

"จัดการอีกฝั่งให้หงายเลยคร้าบ!!!!!!!!"

เสียง ... ตะโกนเป็นคำพูด ตะโกนออกมาไม่ขาดสาย .....

.............

พวกเราได้ยินแล้วหละ .... เสียงเรียก และเสียงตะโกนนั้น

กำลังข่มขวัญและกำลังใจพวกเรา ....

ให้ดำดิ่งลงสู่จุดต่ำสุด

เหตุเพราะ ....

ทีมนั้นเป็น .... ศัตรูที่พวกเราจะต้องไปสู้ด้วย .......

ให้ตายเถอะขนาดเสียงเฮที่ดังลั่น

แค่นี้พวกผมก็กลืนน้ำลายกันหลายอึกแล้ว

พอประกาศออกมาที มันเล่นเอาหัวใจที่พองโตจากกำลังใจห่อเหี่ยวลงไปได้อีก

แต่มันก็ตื่นเต้นที่สุด ..... ถึงแม้ว่า ..... จะมีอีกคนไม่ได้มาด้วยก็ตาม ....

--------------------

ฝ่าฟัน

---------------------

ไม่มีสิ่งใด นอกจากสิ่งที่เขาฝากฝังเอาไว้

---------------------

"ชั้นอยากจะ .... ทำให้มนุษย์ทั้งโลก ไม่ต้องติดยาเสพติดเวทย์อีกต่อไป"

"ถึงจะดูเหมือนโกงก็เถอะนะ! ... แต่ก้าวเดินสังเกตได้เลย ... ในการแข่งต่อจากนี้ ชั้นจะไม่ใช้ความสามารถโกงๆ ทั้งหมด เพื่อเอาชนะ .... แผนเท่านั้น .... แผนของพวกเรา! แผนที่เหมือนความโกง ที่ไม่มีใครเอาชนะได้ยังไงหละ!!"

"เชื่อในตัวชั้นมั้ย .... ก้าวเดิน"

---------------------

พวกเราจะต้องไปกันต่อ .....

อ่า ....

เมื่อคิดได้แบบนั้นแล้ว ... พวกเราก็เตรียมตัวพร้อมที่จะออกไป

*

*และอีกทีม ที่แทบจะไม่มีใครรู้จัก หากไม่ติดตามมาตลอดตั้งแต่ต้นจริงๆ ตั้งแต่เหตุการณ์ตอนช่วงที่หน้ากากจิ้งจอก ได้ยึดโลกไป พร้อมทั้งตั้งใจจะแก้ไขวันแข่งขันกีฬาเวทย์ แต่โดนปราบได้สำเร็จจากกลุ่มบุคคลลึกลับ ..... การต่อสู้ที่เฉียดฉิว และหวิดพ่ายมาได้เกือบทุกครั้ง แม้จะพลาดพลั้งบางสิ่งบางอย่างและเกิดเรื่องน่าเศร้า ที่ทำให้ต้องเสียหัวหน้าทีมคนเก่าไป ... ใช่แล้วครับ! ... เขาคือ ผู้ที่ไม่ว่าใคร ต่างก็มอบฉายาให้ว่าเป็น เจ้าแห่งการวางแผน.... และจะถูกจารึกอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ผู้เข้าแข่งขันดีเด่น ประจำประเทศปีนี้ ... แน่นอนว่าทีมพวกเขา ต้องโศกเศร้าเป็นอย่างมาก ที่ต้องมาเสียหัวหน้าทีมที่สำคัญไป...... แต่พวกเขาก็ไม่เคยย่อท้อ ต่อโชคชะตากับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขายังสามารถเอาชนะทีมคู่แข่งอันแสนเก่ง อย่างโยโย่เยลลี่ ลงได้ด้วยแผนการและความสามารถของหัวหน้าทีมคนใหม่! .....ใช่แล้วครับ! พวกเขาเป็นเพียง ทีมจากเวทยาลัยที่ไร้ซึ่งชื่อเสียงเรียงนาม อาจจะมีน้อยคนที่เคยพบประสพกับเวทยาลัยนี้ .... แต่วันนี้ ชื่อของพวกเขา ก็จะขึ้นเป็นชื่อหนึ่งที่พวกเราจะต้องจดจำ!!! .....*

*

สิ้นคำนั้นพวกเราก็ก้าวเดิน......

จนโผล่พ้นออกมาจากผ้าคลุมสีดำด้านหลังม่าน ..... มองไปเห็น.....

สนามเวทีกีฬาเวทย์ขนาดใหญ่ภายในโดมล้อมรอบไปด้วยผู้คนนับหมื่น ที่มองรอบพวกเราได้อย่างชัดเจน ความใหญ่ของสนาม ..... มันใหญ่ราวๆ ครึ่งหนึ่งของพื้นที่ในการเล่นกีฬาวิทย์ที่เรียกว่าฟุตบอล

"เนี่ยหน่ะเหรอ ...... รอบระดับก่อนชิงชนะเลิศ ..... สนามใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่าเลยไหมเนี่ย ....."

ตุ้มติ้มเกาะไหล่ฝ้ายแล้วพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

------------------------------

"ขอโทษนะ ... ก้าวเดิน สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด .... มันเป็น ... ความผิดของตุ้มติ้มเอง"

".... ไม่หรอก ตุ้มติ้ม .... ชั้นเข้าใจ .....เราสามารถกลับมาเริ่มกันใหม่ได้นะ ...."

"... ชั้นไม่มีคุณสมบัติพอจะเป็นแฟนกับเธอแล้วหละ ก้าวเดิน ...."

"? ...."

"ขอโทษนะ ... แต่เรา ... กลับมาเริ่มจากการเป็น .... เพื่อนกันก่อนได้มั้ย ก้าวเดิน?"

".... ถ้า ..... ตุ้มติ้มว่าแบบนั้นหละก็ ..... ชั้นก็ไม่ขัดหรอก"

------------------------------

"จะบ้าเหรอ .... สนามระดับทีมมันต้องใหญ่เท่าเดิมสิ! แต่ .... จำนวนคนที่ล้อมรอบพวกเรานี่เยอะขึ้น ... เยอะสุดๆ ... จะพูดได้ว่า .. .... สุดยอดไปเลยนะ .....ก็ว่าได้"

หนิงพูดขัดตุ้มติ้มในระหว่างอึ้งกับสิ่งที่ได้เห็น

"สุดยอดจริงๆนั่นแหละ..... อยากให้ ฝ่าฟัน มาเห็นด้วยจังเลย ....."

และฝ้ายก็เอ่ยปิดประเด็น ....

------------------------------

".... ชั้นอยากจะไปเห็น .... เวทีการแข่งขันกีฬาเวทย์ระดับประเทศ สักครั้ง .... "

"อ่า ... ก็เห็นในทีวีอยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่ ...."

"อะไรกัน !! เมื่อก่อนก้าวเดินพูดเองไม่ใช่เหรอว่าเป็นคนอยากไปเห็นหน่ะ!"

"นั่นมันเด็กๆนะฝ่าฟัน ... "

"... ฮ่ะๆ .... พูดยังกะตอนนี้เราโตแล้วเลยนะ ... เพิ่งจะสิบสี่สิบห้าเอง ..."

"อืม ..."

"ชั้นหมายถึง! ... เราจะต้องไปเห็นเหล่าผู้คนมากมาย ที่นั่งอยู่บนที่นั่ง จ้องมอง และได้แต่อิจฉาพวกเรา ... ว่าทำไมพวกเขา ถึงไม่มีโอกาส จะได้มาแบบเราบ้าง!ต่างหาก นั่นหละ สิ่งที่ชั้นอยากจะไปเห็น เมื่อได้สัมผัสเวทีการแข่งขันกีฬาเวทย์ระดับประเทศ!!"

"ระดับของพวกเรามันอ่อนจะตายฝ่าฟัน ... ไม่ไหวหรอก"

"ไม่แน่นะ ก้าวเดิน! .... ชั้นยังมีเจ้านี่อยู่"

"ชี้ที่หัว ...? มีสมองเหรอ..."

"อ่า .... ใช้หัวคิด .... และใช้หัวใจ ..... จงอย่าเชื่อมั่นในตัวเอง ... ก้าวเดิน"

"อะไร คำพูดนั่นอีกแล้วเหรอ"

"ใช่แล้ว!..... จงเชื่อมั่นในตัวชั้น .... ที่เชื่อมั่นในตัวนายสิ!"

"อ่า....."

------------------------------

"อ่า ..... "

ผมตอบรับสั้นๆง่ายๆ ..... เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ....

พร้อมกับจ้องมองไปยังทุกสิ่งเบื้องหน้า

ผู้คนต่างๆ แสงไฟ ความตระการตาที่พูดไม่ถูก แม้จะเคยมองเห็นในทีวีมาแล้ว

แต่พอมาเจอของจริงนี่ ขนมันลุกซู่ไปหมด ... รวมถึง สนาม 5 สี ....

ใช่ สนามกีฬาเวทย์ที่เป็น

น้ำ 1 ใน 5 สำหรับผู้ใช้น้ำ อย่างตุ้มติ้ม

พื้นหญ้า 1 ใน 5 สำหรับผู้ใช้ลม อย่างผม

พื้นเหล็กและแผ่นผลึกเวทย์สีเหลือง 1 ใน 5 สำหรับผู้ใช้สายฟ้า อย่างหนิง

พื้นที่เต็มไปด้วยผลึกเวทย์สีแดงอีก 1 ใน 5 สำหรับผู้ใช้ไฟ อย่างฝ้าย

และ ....

พื้นดินกึ่งพื้นทราย 1 ใน 5 .... พื้นที่สำหรับนาย ... ฝ่าฟัน

แสงไฟและแสงสีตระกานตาพวกนั้นค่อยๆเคลื่อนตัว

และสาดส่องมาให้พวกเรา .....

---------------------------------------------------

"เห้ย!! ฝ่าฟัน!! ... ทำใจดีๆไว้ .... ฝ่าฟันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!! ไอ้บ้าเอ้ย!!! .... เรายังไปไม่ถึงระดับประเทศด้วยกันเลยนะโว้ยยยย!! ฝ่าฟันนนนนนนนนนนนนน!!! .... ฝ่าฟันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

.......

"อุปกรณ์ปลอมเพศ หลุดออกหมด ... เขาเป็นหญิง ????"

"เครื่องแสกนประจุเวทย์!! ผลเป็นไง!!"

"ไม่ทำงานแล้วค่ะ!! ผลแสกนไม่ทำงานค่ะ .... "

"ปั้มหัวใจซะ!!"

"ไม่ไหวค่ะ ... เขาไม่หายใจ!"

"ตรวจสอบสภาพวะหัวใจซะ!"

"หยุดเต้นเกินนาทีแล้วค่ะ!"

"ฝะ ...!!....ไม่ ไม่ๆๆๆๆๆ!! ไม่!!!!!!"

"ฝ่าฟัน!!!!!!!!! ไม่นะ!!!!ไม่!!!"

"ฝ่า ... ฟัน!! ฮึก ฮื้อออ ... เป็นความผิดของชั้น"

"ไม่จริงใช่มั้ย ... ?ฝ่าฟัน!..."

"ฝ่าฟัน"

"ฝ่าฟันนนนนนนนนนนนนนนนน!!! ลืมตาสิเว้ย!!! ฝ่าฟัน!! ... คนอื่นเขาเห็นเอ็งเป็นตุ๊ดหมดแล้วนะ!! ตื่นขึ้นมาสิฟระ!! ไอ้บ้า!! เรายัง .... เรายัง ไป .... ไม่ถึงระดับประเทศเลยนะเว้ย!!! ฝ่าฟัน!!!!!!!!!"

"ถอยออกมาครับ!! ... เขาเสียชีวิตแล้ว!! "

"ถ้าคุณยังอยู่กอดและเขย่าเขาแบบนั้น อาจจะทำให้เกิดตำหนิกับศพ และยากที่จะชันสูตรนะครับ!!"

"ต้องทำการตรวจสอบต่อไป .... กรุณาถอยออกมาด้วยครับ!!"

"ฝ่าฟันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!"

"ฮึก .. .อึก .... ฝ่าฟัน ......ฮึก ..... ชั้นมัน ... แย่ที่สุด"

"ฝ่าฟัน .... ฮึก ...!!ฮื้ออออ ... เพราะ .... ชั้น"

"ฮึก .....อึก ...!!ฮื้ออ .... เพราะชั้นเอง ..."

"อึก. ..... "

"ฮึก ... ฮึก ... ถอยออกมาก่อนพวกเธอหน่ะ .... ก้าวเดินด้วย .... ฮึก ..."

"..... อึก ..... อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"

"ขอโทษค่ะ ชั้นเป็นแม่คนป่วยค่ะ .... ขอเข้าไปหน่อยค่ะ!"

กึกๆๆๆ ....

"ก้าวเดิน!! ... ฝะ ฝ่าฟันเป็นยังไงมั่ง!!"

".... แม่ ...... ฝ่าฟัน ...... ฝ่าฟัน ......"

"นั่น ... ฝ่าฟัน .... กำลัง .... นอน ... หลับสินะ .... ป่วยสินะ? .... คุณหมอ .... ฝ่าฟันไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ก้าวเดิน .... ก้าวเดิน ... ฝ่าฟันไม่เป็นอะไร ... ใช่มั้ย..."

"........ฮึก .... อึก ....."

"หนูตุ้มติ้ม ? ..... หนูฝ้าย ..... หนูเมย์ .... หนูอลิซ ..... หนูหนิง .... ฝ่าฟัน .... ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?"

"....................................."

"ทำไมไม่ตอบแม่หละ .... ตอบหน่อยสิ ... ??? .... ก้าวเดิน ...ก้าวเดิน! ....ใครก็ได้! ... "

".... ฝ่าฟัน .... ตายแล้วครับแม่!!"

"ไม่ ... ไม่จริง ... ฝ่าฟันแค่ ..... "

"..... "

"แค่ ... ง่วงนอน ..... ไม่..........ไม่นะ ....... ไม่น้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

---------------------------------------------------

*

*....ใช่แล้วครับ ไม่มีทีมไหนอีกแล้วนอกจากทีม ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา จาก เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา นั่นเองครับ!!!!!!!!*

*เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*

*

น่าดีใจจริงๆ ..... เสียงปรบมือโห่ร้องพวกนั้น

กำลัง ... โห่ร้องปรบมือให้กับพวกเรา

"นั่นหน่ะเหรอทีมใหม่ ที่ไม่เคยจะผ่านรอบระดับจังหวัดได้เลย"

"ชั้นรู้จักทีมนั้นนะ ... หัวหน้าทีมคนก่อนโคตรเก่งอะ!"

"ใช่ๆ .... เห็นเขาว่า ทุกครั้งก็ตกรอบกันตั้งแต่ระดับเขตแล้ว"

"แต่มาถึงระดับประเทศ แถมยังเดินทางจนมาถึงรอบก่อนชิงชนะเลิศได้นี่สุดยอดไปเลยนะ"

"เห้ย แต่ที่เขาว่า หัวหน้าทีมคนก่อนเป็นพวกแต่งหญิงจริงป่าว"

"จริง! ... ที่เป็นอิจิกะ ที่ดังๆไง!"

"เออ ใช่ๆ จำได้! .... "

"เห้ย ชั้นเชียร์ ทีมรองหวะ"

"ชั้นด้วย!!!"

"สู้ๆ ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา!!!"

"ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา"

"ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา!! ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา!!!"

..............

พวกเขากำลังเชียร์พวกเราอยู่

อย่างน้อยๆ ก็มีคนให้กำลังใจพวกเราอยู่

ถึงจะไม่ได้มาจากความรัก หรือความชอบ .... แม้ว่ามันจะมาจากความเห็นใจ

หรืออะไรก็ช่าง ..... โลกใบนี้ก็ไม่ได้โหดร้ายกับพวกเราไปซะหมด

--------------------------------------

"ชั้น .... อยากจะให้โลกนี้ สงบสุข .... ไม่ใช่เพื่อแม่ของพวกเราแค่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว"

--------------------------------------

...............................................................

.................................................

อีกฟากหนึ่ง ณ ภายในบ้านหลังหนึ่ง

"โอ้ะๆ ... มาแล้วๆ ...."

เสียงของเด็กหญิงคนหนึ่ง ดังขึ้น ระหว่างกำลังหอบตะกร้าผ้า

เธอว่างตะกร้าผ้าไว้ที่โต๊ะ แล้วนั่งลงจ้องมองเข้าไปภายในทีวีเบื้องหน้า

ที่กำลังถ่ายทอดสด การแข่งขันกีฬาเวทย์ ระดับมหาเวทยาลัย รอบก่อนรองชนะเลิศ

.... ก่อนที่ทีวี จะตัดไปที่ใบหน้าของ คน 4 คน จากฝั่งเวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา....

เธอค่อยๆยิ้มเล็กๆที่มุมปาก แสนอ่อนโยน พร้อมเอ่ยขึ้นว่า

"สู้ๆนะ ทุกๆคน"

แน่นอนว่า ... เธอคิดถึง ... เขาคนนั้น ...

และกว่าจะทำใจได้ ก็นานเป็นเดือน .... แต่เพราะคำพูดของก้าวเดินนั้น ...

ทำให้เธอยิ้มออกมาได้

*

*เฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!*

*

เสียงเชียร์ที่ดังระงมไม่หยุดจากภายในทีวี .....

-

- "นับเป็นทีมที่เป็นม้ามืดจริงๆนะคะเนี่ย"-

- "ใช่แล้วครับ ... นับว่าเป็นทีมที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมาจุดนี้ .... ยังไงก็ขอแรงเชียร์ให้พวกเขาหน่อยนะครับ" -

- "ค่ะ ... ยังไงก็มาร่วมลุ้นไปกับทีม ไอบีโฟร์อี และ ทีม ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา ด้วยนะคะ" -

- "ตอนนี้ขอตัดภาพ ไปพบสิ่งที่น่าสนใจสักครู่ก่อนนะครับ" -

........

- เก๋หน่ะ ไม่คิดจะตามใคร แต่ถ้าต้องหนีจากใครแล้วไม่ใช้สิ่งนี้ คงจะไม่ไหว ..... ใช่แล้วค่ะ ผมนุ่มสลวยสวยเก๋ อึ๋มขึ้นได้ดั่งใจ อย่าลืมใช้ โรตี แบบกระชับ ..... โอ้ ... ชิดกว่าชมอีกอะ -

-

เสียงของนักข่าวกีฬาเวทย์ที่ออกอากาศ ทางทีวีเอ่ยคุยกัน

ก่อนจะตัดไปภาพโฆษณา ....

"อะ!!!"

เด็กหญิงที่นั่งหน้าจอทีวีตกใจ

"นี่ชั้นจ่ายค่า ช่องพิเศษไปแล้วไม่ใช่เหรอ!! ไหงมาตัดเข้าโฆษณาเนี่ย!!!"

และเธอก็โวยวาย... ไปตามประสา .... ของคนแก่ ?

.................................................

...............................................................

ใช่ ...

อย่างน้อยๆ .... ผมก็เดาได้ ... ว่ามีสัก 1 กำลังใจเป็นอย่างน้อย ....

ไม่สิ .... ยังมีอาจารย์ธิดา .... พวกพี่ๆที่ร้านสาวในฝันบุฟเฟ่ และนาย ...

กำลังเชียร์ แบบสุดหัวใจมาให้ผม ..... และพวกเราอยู่

พวกเราทั้ง 4 คน .... กำลังเดินตรงเข้าไป ..... ตามทางเดิน

สู่ด้านข้างของสนามกีฬาเวทย์

และ ....

ผม .... ได้ก้าวขึ้นสู่เวทีอันยิ่งใหญ่ ......

*

*มาแล้วครับ!! ทั้ง 4 คน จากเวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ ดำรงเวทยาครับผม!!!!!*

*เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*

*

เสียงเชียร์ยังคงเฮลั่นไม่หยุด

ใช่ ..... บนสนามเวทีนี้ .... ไม่ได้มีพวกเรายืนกันแค่ 4 คน

พวกเราได้ยืนประจันหน้า กับ ศัตรูอีก 4 คน ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

พวกเขา ... พร้อมจะต่อสู้กับพวกเราแล้ว ......

*

* เอาหละครับ ขอให้ทุกๆคน แยกไปประจำตัว ในตำแหน่งของตนเองได้เลยครับ *

*เฮ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!*

*

เสียงของพิธีกร เอ่ยขึ้นอีกครั้ง .......

---------------------------------------------------------

"เอาหละ .... ฟังแผนของชั้นให้ดีๆนะ ... ก้าวเดิน"

---------------------------------------------------------

".... เต็มที่เลยนะ ...."

"ลุยเลยๆ"

"ตามแผนที่วางไว้สินะ"

"อ่า .... เต็มที่ ..."

พวกเราคุยกันแล้วแยกไปยืนตามจุดต่างๆ ของสนามกีฬาเวทย์

ฝั่งตรงข้ามก็เช่นกัน ...... พวกเขาเตรียมพร้อมตามจุดต่างๆแล้ว ....

ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ .... และฟังเสียงของพิธีกร ....

*

*หากพร้อมแล้ว .... เราจะทำการให้สัญญาณด้วยการนับ ห้าลดลงจนเหลือศูนย์ และจะตัดเสียงทั้งหมดจากภายนอก ยกเว้นของกรรมการ เตรียมนับพร้อมกันนะครับ ..... *

*ห้า ...... *

*

เสียงของพิธีกรเอ่ยบอก .... เป็นครั้งสุดท้าย

ก่อนที่เหล่าผู้ชมจะช่วยกันนับ .... รวมถึง ..... ตัวผมเองที่กำลังนับในใจด้วย

ฝ่าฟัน ....

อยากให้นายมานับด้วยจัง .... การแข่งนี้หน่ะ ....

การแข่ง .... ที่เริ่มนับ แค่ ห้า .... ไม่ได้นับสิบ แบบสนามอื่นๆที่ผ่านๆมา

มานับ ... ด้วยตัวของนายเอง ....

สี่ ........

สาม .......

สอง ....... หนึ่ง

*

*"เริ่มได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"*

*

พวกเรา .... จะสู้สุดกำลัง .... เท่าที่พวกเราจะทำได้! .....

.......

..................

...................................

....................................................

................................................................

...................................................................................

..............................................................

.................................................

................................

..................

.......

ผลการแข่งขัน

ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา จาก เวทยาลัยศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา 0 แต้ม

IB4E  จาก มหาวิทยาลัย ปัญจมหามนตรา 4 แต้ม

ทีม IB4E ได้ผ่าน ... เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ

..............

สุดท้ายพวกเรา ... ก็ทำไม่ได้ ตามที่ฝันเอาไว้ ....

แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเราจะต้องทำให้ได้ .... คือการก้าวต่อไป ....

และไม่จมปลักอยู่กับอดีต ....

ถึงกระนั้นแล้ว .... ชั้นก็ยังคิดถึงนายเสมอนะ ... ฝ่าฟัน

............

.................................................................

.......................................................................................................

.......................................................................................................

End Chap.83 แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเราจะต้องทำให้ได้ .... คือการก้าวต่อไป ....และไม่จมปลักอยู่กับอดีต ....