เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #355 : Chap.81-10 Welcome Back

Chap.81-10 Welcome Back

..............................................................................

..............................................................................

................................................

...........

ครื้นนนนนนนนนนนนนน!!!

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!

เสียงท้องฟ้า และสายฝนช่างเป็นใจร้องคำรามดังสนั่นหวั่นไหว

กับภาพที่ผมได้เห็นเบื้องหน้าทั้งหมด ทั้งมวล

ผม ในร่างหน้ากากจิ้งจอกนี้ .... ได้มองเห็นสิ่งที่มนุษย์ธรรมดาได้เห็นแล้ว

จะต้องคลั่งและกรีดร้อง รับไม่ได้กับความโกหกทั้งมวล

ที่เกิดขึ้นมาตลอดชีวิต .....

เพราะ ...

มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะ ... เป็นไปได้

ที่ผม .... กำลังยืนอยู่ต่อหน้า เพื่อนที่ผมรัก นับสิบคน ?

ทั้งๆที่ควรจะมีแค่ สี่คน ...

พวกมันเป็นใครกัน .... เป็นใครกันแน่

ไอ้พวกฮู้ดดำที่มีใบหน้าคล้ายกับ ....

หนิง ฝ้าย เมย์ และตุ้มติ้ม อย่างกับแกะ .... ทุกกระเบียดนิ้ว

รวมถึงพลัง ..... ที่ไม่ต่างกันแม้แต่นิดเดียว

----------

Make us whole

----------

ตั้งแต่เด็ก ชีวิตของชั้นก็โดนแกก่อกวนหัวใจมาตลอด .....

จนต้องเอา .... สิ่งที่เรียกว่าการ์ตูนมาคอยบังหน้า

เอาความเข้มแข็งมาแสร้งทำให้คนอื่นรู้ว่า

ตัวชั้น .... มันไม่ได้อ่อนแอ!!

ทั้งชีวิต .... ทุกเวลา!!!

ชั้นควรจะเกิดเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่เกิดมาเป็นแบบนี้!!!!

ชั้นควรจะเป็นคนธรรมดา ที่ได้นอนตาหลับ ไม่ต้องฝันบ้าๆแบบนั้น!!

ได้อยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุข!! ... ไม่ต้องไปเห็นสิ่งพวกนั้น และทำให้ตัดสินใจทำอะไรแบบนี้

และเมื่อมาเห็นคำตอบ สั้นๆ ที่เหมือนกับ .... การโดนตอกหน้า

ราวกับโดนกระชากหัวใจออกไปกระทืบเล่นต่อหน้าต่อตา

ทั้งหมดที่ทำไป .... มันคืออะไรกัน

ความรู้สึกของทุกๆคนที่ผ่านมาในชีวิต

มันคือเรื่องหลอกลวงทั้งหมดอย่างงั้นเหรอ!!!

อาจารย์ธิดา!! ....ก็เป็นพวกผู้ฝ่าฝืน

พวกพี่ทุกๆคน ที่ร้าน ก็เป็นพวกผู้ฝ่าฝืนแน่ๆ!....

แล้ว.....

หนิงฝ้ายเมย์ตุ้มติ้ม ที่อยู่กับชั้นตอนนี้ จริงๆแล้วคือใครกันแน่!!!

แล้วเจ้าพวกฮู้ดดำพวกนี้ .... ที่นอนเรียงรายกันอยู่ตรงนี้

เป็นตัวอะไรกันแน่!! ... เป็นใครกัน....

พลังพิเศษ ที่ใช้สร้างมนุษย์ปลอมขึ้นมางั้นเหรอ!!!

บ้าไปแล้ว!!!

ทำไมกัน .... พวกฮู้ดดำ ถึงได้มีหน้าตาคล้ายกับพวก หนิงฝ้ายเมย์ตุ้มติ้มได้ ....

กรอด....

ผมกัดฟันแน่นแล้วหันไปมองร่างกายของเด็กผู้หญิงที่เปลือยเปล่าเบื้องหน้าผม

"แฮ่ก .... แฮ่ก ......"

มันอดไมได้เลย ที่จะหอบ ..... หอบเพราะความโกรธและต้องอดกลั้น

เพราะความคิดจากทั้งสองร่าง มันปนเปกัน และถูกทุ่มมาใส่ร่างกายนี้

บอกออกมาเดี๋ยวนี้ .... เซต้า .... ทุกๆอย่าง .... ทุกๆเรื่องที่แกรู้

แกจะให้ชีวิตของชั้น เป็นเรื่องโกหก

ที่แกปั้นแต่งขึ้น .... ทุกๆอย่างเลยอย่างงั้นเหรอไงกันวะ!!!

"แก!!!เซต้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมตะโกนด้วยความโมโหอย่างที่สุด!! ตะโกนออกไปจนสุดเสียง

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงง!!!

ทั้งหมดนี่ .... แกต้องการอะไรกันแน่

นี่มันบ้าอะไร นี่มันเกิดอะไรขึ้น .... แกต้องการให้ชั้นทำอะไรกันแน่!!!!!

"ย้ากกกกกกกก!!!"

ผมร้องเสียงหลงพร้อมกับเกร็งมือแน่น เพื่อควบคุมควันสีดำแดงของผม

ขึงร่างอันเรียวเล็กของ เซต้า เอาไว้เบื้องหน้าด้วยอารมณ์ที่โมโหที่สุดของผม

อารมณ์ที่แปรปรวน จนคล้ายกับพายุที่กำลังบ้าคลั่ง

ครื้นนนนนนนนนนน!!

ซ่า!!!!!!!!!!

มันหายใจ อ่อนๆ ราวกับคนใกล้จะตาย ..... ร่างกายขยับอ่อนโรยแรง

ไม่ต่างจากตุ๊กตายัดนุ่น ....

แต่....

ผมไม่สนว่ามันจะหายใจโรยริน ราวคนใกล้ตายแค่ไหน ....

ตอนนี้ .... ทุกๆอย่าง .... ผมโมโหมันที่สุด

มัน .... เพราะมันคนเดียว!!!

ชั้นจะเข้าไปในร่างกายแก .... กลืนกินแก .... และจะเปลี่ยนให้แกกลายเป็นชั้น!!

โชว์หน้าของแกออกมาซะ .....

และต่อจากนั้น .... แกจะต้องชดใช้ เซต้า!!!

กรึก!!

ครืด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ผมกระชากหมวกเหล็กของมันออก ทำให้สายข้อมูลที่เชื่อมต่อกับหมวกของมันขาดสะบั้นออกทันที

ฟุบ!!! ....

ผมสีขาวสลวย ของมัน ..... สยายออกมา จากหมวกเหล็กใบนั้น ....

ร่างกายอันเรียวเล็กของมันกระตุกเล็กน้อย ....

และ ... ใบหน้าที่ผมได้เห็นนั่น .... ของมัน

แก๊ง ... กรึกๆ ....

หมวกตกลงกระทบกับพื้น เสียงดังสนั่น

พร้อมกับสายตาผม ที่สั่นสะท้าน จ้องมอง .... สิ่งนั้น ... เบื้องหน้า

"คะ .... คะ.... !!!!!!!!!!....."

ใบหน้าที่แสนน่ารัก สวยงาม และคุ้นเคยเป็นอย่างดี ... จำติดตรึงในหัวใจ จนเรียกได้ว่าไม่สามารถจะลืมได้

ใบหน้าของหญิง ที่ผมบอกออกมาได้อย่างเต็มปาก ว่ารัก มากที่สุดในขณะนี้ และตลอดมา

และควรจะรัก ... ตลอดไป ....

ผู้หญิงที่เป็นจุดเริ่มต้นทุกสิ่งของ สิ่งมีชีวิตที่น่าจะเรียกว่า "ผม"

ผู้หญิง ที่เป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆ ของการตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้

ผู้หญิง ... ที่ผมจะยินดีทำทุกอย่างเพื่อเธอ .....

ทำไมกัน ..... น้ำตาผม ... ถึงได้ไหลออกมา .....

ใช่สิ.... ก็เพราะผมกำลังโดนขยี้หัวใจ .... กำลังโดนเหยียบย่ำความรู้สึก

จนป่นปี้ไปหมดแล้ว ...

ใบหน้าและร่างกายนี้

ไม่ผิดแน่ ..

"คุณ ......แม่....... "

คุณแม่ ....ของผมเอง

เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!

ซ่า~~~~~~~~~~~

"อึก ... ไม่ใช่...."

ไม่ใช่ .... มันไม่ควรจะใช่แม่ของผม ...

เพราะแม่ของผมยังอยู่ในสนาม ...

แต่นี่มัน ... ใครกัน ...ทำไมจะต้องหน้าตาเหมือนกับแม่ ....

"ฮึก .. อึก..."

ไม่ .... ผมจะไม่ร้องไห้ .... อึก ..... ทั้งร่างนี้ .... และร่างจริง ....

แต่ .... น้ำตามันไม่หยุดไหล

"ฮึก .... อึก ..... นี่มัน .... นี่มันบ้าอะไรกัน!!!!!!!!! ตอบมานะ... เซต้า!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมตะโกนเสียงดังลั่นออกไป

ใส่สิ่งมีชีวิตที่น่าจะแค่ .... หน้าตาเหมือนแม่ของผม

"อ้ากกกกกกกกกกกก!! ... เซต้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เปรี้ยง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ครื้นนนนนนนนนนน!!!

เสียงร้องคำรามของท้องฟ้า ที่ดังลอดลงมาถึงชั้นใต้ดินนี่เท่านั้นที่เป็นคำตอบ

".........."

เพราะมันยังคงหลับตานิ่งเงียบ ..... แม้ผมจะเดาได้ ว่ามันได้ยิน....

แกไม่คิดจะตอบอะไรหน่อยหรือไง!!!!!

ฟุบ!!

มันทำให้ผมโมโหหนักขึ้นไปอีก ก่อนจะใช้พลังของผมดึงร่างกายของเซต้า

เข้ามาจนแนบชิดกับผม .... ก่อนที่ผมจะกำคอของมันเอาไว้

".... ชั้นรู้ว่าแกตื่นอยู่ .... เซต้า!!! ......"

และ ..... มันได้ผล ....

เซต้าค่อยๆลืมตาขึ้นมา ....

ก่อนที่มันจะ .... ยิ้ม .... และเอ่ยตอบออกมาสั้นๆว่า

"Make ..... us ..... whole"

Make us whole อีกแล้ว!! คำนี้อีกแล้ว .... ตั้งแต่เด็กจนโต ....

แก ..... ต้องการอะไรกันแน่!!!

"อึก!!!"

หมับ!!!

ผมบีบคอของมันแน่นขึ้น

"แก ต้องการอะไร!! .... แกต้องการจะสื่ออะไรกับคำๆนี้กันแน่!!!"

พร้อมกับตะโกนถามมัน อย่างเกรี้ยวโกรธ ..... แทบจะหยุดหายใจแรงตลอดเวลาไม่ได้เลย

"คึก ... แค่ก"

ร่างกายของมันกระตุกสั่นเล็กน้อย แล้วตอบออกมา .... ด้วยเสียงเล็กๆนั่น ....

"...... คงจะเหมือนกับ ..... แค่ก ..... ที่เธอกำลังต้องการหละมั้ง .....ฝ่า ..... ฟัน"

รู้? .... สิ่งที่ชั้นกำลังต้องการงั้นเหรอ ....

แกกำลังจะบอกว่า แกรู้ว่าชั้นต้องการอะไรอย่างงั้นเหรอ!!!

"....... แกรู้อยู่แล้ว ว่าจะต้องเป็นแบบนี้เข้าสักวัน ...... อย่างงั้นสินะ .... เซต้า!!!"

ผมตะโกนถามมันออกไปอย่างไม่สามารถเก็บงำความโกรธเอาไว้ได้แม้แต่น้อย

"ใช่ .... ชั้นคิดว่า ..... ชั้นรู้ทุกอย่าง ..... ที่เกี่ยวกับเธอ ..... ฝ่าฟัน .... แต่เธอไม่รู้เรื่องที่เกี่ยวกับชั้นสักอย่าง แม้แต่พลังของชั้น ...อึก"

หมับ!!!

ผมไม่รอให้มันพูดจบพร้อมกับบีบคอของมันแน่นและแรงขึ้นอีก

เพราะคำพูดของมัน ทำให้ผมรู้สึกโกรธและโมโหอย่างที่สุด

คำพูดที่เหมือนไม่ได้แยแส หรือทุกร้อนอะไรเลย .....

"อ่า ..... ใช่ .......... ชั้นไม่รู้อะไรที่เกี่ยวกับแกเลย .... แม้แต่นิดเดียว ....."

คำพูดที่เหมือนรู้ทุกๆอย่างอยู่แล้ว และมั่นใจมาก ว่าผมจะต้องทำ ตามที่มันวางแผนเอาไว้

"เพราะฉะนั้น!! บอกมาซะ ...... บอกทุกๆอย่างมา!!!"

แล้วมันก็ยิ้มหวานให้กับผม ..... ราวกับถากถาง .....

"....ไม่บอก ... แค่ก ... คึก"

พร้อมตอบออกมาด้วยเสียงสั่นเครือ

หมับ!! กึดๆๆๆๆ....

มันทำให้ผมหยุดอารมณ์ที่จะบีบคอของมันแรงขึ้นไปอีกไม่ได้

"ค่อก ... คึก ...."

จนมันเริ่มหายใจไม่ได้ และน้ำลายไหลยืดออกมา เพราะกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้

"บอกมา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ผมตะโกนออกไปสุดเสียง มือสั่นไปหมด

มันหยุดสั่นไม่ได้จริงๆ เพราะความโกรธที่ระงับอารมณ์ไม่อยู่

ไม่มีใคร สามารถจะเข้าใจความรู้สึกนี้ได้นอกจากผมคนเดียว ....

ความไร้สาระบ้าบอนี้ .....

"แค่ก ... คึก ... "

แหมะๆ ....

น้ำลายของมันยืดหยด ..... ไม่สามารถตอบผมได้ เพราะผมกำคอมันแน่นเกินไป ....

ผมจึง คลายมือออก และใช้ควันของช่วยยกตัวมันลอยขึ้นแทนเพื่อให้มันตอบได้สะดวกขึ้น

"แฮ่ก .... แฮ่ก .... บอกมา .... ชั้นบอกให้ ... บอกมา!!"

ผมหอบเพราะ ต้องเก็บอารมณ์เอาไว้ ....

"แค่กๆ .... คึก ... "

มันควรจะทรมาน หลังจากโดนผมบีบคอ ....

แต่มันกลับ ..... ยิ้มออกมา..... หน้าตาเฉย

และตอบผม ....

ด้วยเสียงที่ไม่ต่างจากเสียงของคุณแม่เลยแม้แต่น้อย ....

และ ....

".....แค่ก .... แฮ่ก ... ถ้าอยากให้บอก ...... ก็กลืนกินชั้นให้ได้สิ ..... แล้วความทรงจำของชั้น..... จะเป็นของเธอ ฝ่าฟัน ......"

ด้วยคำพูดเชิญชวน ... ในสิ่งที่ผมตั้งใจมาตั้งแต่แรกนั่น

เออ .... ที่ทำทั้งหมดนี่ ก็เพื่อการนี้นั่นแหละ!!!

ที่ทำมาตลอด .... ที่ทำตัวเป็นคนที่ชั่วช้าตลอดมา ....

ที่กลืนกินมนุษย์ .... ที่แพร่กระจายเชื้อใส่มนุษย์ ก็เพื่อเพิ่มพลังของตนเองให้มากขึ้น

และก็เพื่อ!!!

"อา ..... แกจะต้องถูกชั้นกลืนกิน .... เซต้า!! ..... ทั้งพลัง ทั้งลูกน้อง ทั้งร่างกายและความทรงจำของแก จะต้องเป็นของชั้น!!! "

ชั้นจะกลายเป็นแก!! เพื่อเพิ่มพลังให้กับชั้นยังไงหละ!!!!!เซต้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!

วิ้งงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"คิกๆ ....ต้องยังงั้นสิ ... ฝ่าฟัน"

วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~~!!

ฟู่วววววววววววววววววว~~~~~~

เปรี้ยะ!!~~~~~~~~~

"แค่ก .... เอาสิ .... ถ้าคิดว่ากลืนกินชั้นได้ .... ก่อนที่ชั้นจะ .... กลืนกินเธอหน่ะนะ ... ฝ่าฟัน"

มันเอ่ยยิ้มหวาน .... ระหว่างใช้พลังที่แทบจะเหมือนกับพลังของผมอย่างกับแกะ ....

ยกเว้นประกายสายฟ้า ที่มีรอบตัวมัน ....

วิ้ง~~~~~~~!!!

ฟู่ววววววววววววววววววววว!!!

ผมไม่สนอีกต่อไปแล้ว .... ว่ามันจะหน้าตาเหมือนแม่ของผมแค่ไหน

มันไม่ใช่แม่ของผม .... ผมตัดสินใจได้แล้ว .....

ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหน!! ....

ผมจะกลืนกินมัน .... เอาความทรงจำของมันมาเพื่อตอบคำถาม ...ว่าชีวิตของผมพวกมันสร้างขึ้นมาทำไม

 ..... เอาพลังของมันมา .... ไม่ใช่เพื่อแม่และเพื่อนอีกต่อไป

แต่เพื่อจะได้ ควบคุม และดัดแปลง พันธุกรรมมนุษย์ทุกคนบนโลก!!! เพื่อช่วยเหลือมนุษย์ทุกคนบนโลก!!! ให้ไม่ต้องติดยาเสพติดเวทย์อีก เพื่อรักษามนุษย์ทุกคนบนโลก!! ที่ป่วยไม่สามารถรักษาให้หายได้ด้วยวิทยาการในปัจจุบัน!! เพื่อยับยั้งองค์กรค้ามนุษย์!! เพื่อยับยั้งไม่ให้เหล่าเด็กที่น่าสงสารต้องกลายไปเป็นพวกฮู้ดดำอีก!! และเพื่อปลดปล่อยฮู้ดดำทุกคน!! รวมถึงอาจารย์ธิดา ออกจากการเป็นทาสของแก!! และชั้น ....จะต้อง .....ทำให้ก้าวเดินและแม่มีความสุข!!

ก่อนที่จะจบชีวิตตนเองลง ..... เพื่อปลดปล่อยให้พวกเขา!!!!

ได้กลับเป็นมนุษย์ปกติอีกครั้ง!!!!!

".... อ่า ..... มาเจอกันหน่อยก็แล้วกัน ..... เซต้า!!"

ฟุบ!!!!!!!!!!!

ฟู่วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!

ร่างกายของมัน และร่างกายของผมแตกกระจายกลายเป็นควันสีดำ ......

ผสมปนเปรวมกัน

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ครึกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ราวกับภาพทุกอย่าง ที่ถูกวิ่งกระแทกเข้าสู่เส้นประสาท พุ่งเข้าสู่สมอง

ราวกับโลกใบนี้บิดเบี้ยวและแตกสลาย จนไม่เหลือสิ่งใด

ราวกับกำลังวิ่งลงไปสู่ขุมนรกชั้นล่างสุด

ครึ้งงงงงงงง!!!

และโลกเบื้องหน้าที่สายตาผมได้เห็น

คือโลกแห่งความมืด ที่ไร้ซึ่งจุดจบ ไร้ซึ่งกำแพง ไร้ซึ่งพื้น ไร้ซึ่งเพดาน

มีเพียง ร่างกายของผม .... ที่เป็นไอควันสีดำดวงตาประกายแดง ...

และมัน ที่มีรูปร่างเป็นไอควันคล้ายเด็กผู้หญิง สีดำประกายแดง ไม่ต่างกัน

*

* แฮ่ก .... แฮ่ก .... *

*

ผมหอบจ้องตามัน อย่างโกรธเกรี้ยว

มันก็จ้องตาของผมกลับมา ...... แล้วค่อยๆยิ้ม

*

* เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ .... *

*

พร้อมทั้งถามผมกลับมา ..... ด้วยเสียงที่ไม่ต่างจากของผม

เสียงที่เหมือนกับผู้หญิงก็ไม่ใช่ ปีศาจก็ไม่เชิง

แต่ ... ผมไม่ได้สนใจมัน .... มากไปกว่าชัยชนะ ....

เพื่อจะได้ ... จบเรื่องบ้าๆพวกนี้

และเข้าใจ

ทุกๆอย่างเสียที

วิ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ฟุบ!!!!!!!!!!!!!!!

ครื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนครึ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผมรวบรวมพลังอันมหาศาล เข้าสู่ร่างกาย... ระเบิดพลังอันแสนยานุภาพรุนแรงออกมาเป็นคลื่น

*

* แค่จัดการแกได้ ..... ก็เข้าใจทุกสิ่งแล้ว ...... ไม่จำเป็นจะต้องเอะใจอะไรทั้งนั้น!!! *

*

วิ้งงงงงง~~~

ฟุบ!!!!!!!!!!!!!!!

ครื้นนนนนนนนครึ้กๆๆๆๆๆๆๆ

มันค่อยๆยิ้ม และใช้พลังไม่ต่างจากของผม .... เช่นกัน

*

* อ่า ..... เข้ามาสิ ..... *

*

เออ!!!!!!!!!!!!  

ไม่ต้องเรียกก็เข้าไปเดี๋ยวนี้หละ!!!!!!

*

* คว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! *

*

ผมตะโกนดังลั่น ด้วยเสียงร้องคำราม ราวกับปีศาจ

แล้วเปลี่ยนสภาพตัวเองกลายเป็นกลุ่มควัน พุ่งตัวเข้าหามันทันที

ฟุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

แต่มันกลับ .... ไม่ได้เลียนแบบผม ...... พร้อมทั้ง...

*

* คว้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

ร้องเสียงดังลั่น แล้วกางแขน รับการพุ่งอัดเข้ามาใส่

ฟุบ!!!!!!!!!! ฟุ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!

และผม ก็อัดกระแทกเข้าสู่ร่างกายของมัน

บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!

จนเกิดเสียงระเบิดของกลุ่มควัน และพลังจากร่างกายของมันกับผม ดังสนั่นหวั่นไหว

*

* Welcome Back *

*

มันเอ่ยออกมา ... เสียงของมันดังสวนกับเสียงต่างๆโดยรอบ

เพราะร่างกายของมันกับผม .... รวมกันแล้ว .... กำลังจะรวมกันแล้วแท้ๆ ....

ทำไม ถึงได้รู้สึก ... แปลกๆแบบนี้ ....

แล้วคำพูดนั่น .... มันอะไรกัน ....

*

* มะ หมายความว่ายังไงกันแน่!!!!!!!! *

*

ทำไมกัน ... มันไม่ได้ตั้งใจสู้ ... แต่มันตั้งใจให้ผม พุ่งเข้าหลอมรวมกับตัวมันแต่แรกแล้ว ....

ใช่แล้วหละ .... ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะสู้กับเธออยู่แล้ว ....

หมายความว่ายังไง .... ทำไม ... แกถึงได้เข้ามาในความคิดชั้นได้ ...ไม่สิ ... ก็...

ใช่แล้วหละ ..... เพราะพวกเรากำลังจะกลับคืนสู่หนึ่งเดียวกัน....

หมายความว่ายังไงกัน .... หนึ่งเดียวกัน!!! ...

ก็พวกเรา ... ไม่สิ .... ก็เธอก็คือชั้นยังไงหละ .... ตั้งแต่ก่อนรวมกันแล้ว

หมายความว่ายังไง!!! แก ... อึก!!

ได้เวลา ... กลืนกิน เวทย์ทุกๆอย่างเข้าสู่ร่างกาย .... และเอาความทรงจำของพวกเรา .... กลับคืนมาแล้วหละ

อึก .... นี่มัน ... นี่มันอะไรกัน

อ้อชั้นลืมบอกไปอย่าง ..... ชั้นในตอนนี้หน่ะ ... ไม่ใช่ทั้งอัลฟ่า และเซต้าทั้งนั้นนั่นแหละ

อึก ..... หมายความว่ายังไง อัลฟ่าคือใคร??? ... และแกไม่ใช่เซต้า ??? ....... แกคือใคร!!...

ชั้นในตอนนี้หน่ะเหรอ ....ชั้น ก็คือ ..... เดลต้ายังไงหล่ะ ....

เดลต้า นั่นมัน ???????????? ชื่อของแม่ไม่ใช่หรือไง!!!!!!!!!!

และ ......

*

* ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... เดลต้า *

*

*

* อึก นี่มัน ...??? อะไรกัน ... อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *

*

ฟู่ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

..............

.................................

..............................................................

..............................................................

End Chap.81-10 ยินดีต้อนรับกลับมานะ .... เดลต้า