คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #329 : Chap.78-3+79-3 เป็นไปไม่ได้.....
Chap.78-3+79-3 เป็นไปไม่ได้.....
--------------------------------------------------------------------------------------------------
ประวัติศาสตร์ของมนุษย์ มียาวนานมากว่า หมื่นปี
ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นแสนปีก็เป็นได้
และเราก็ไม่อาจจะทราบได้ว่า ยุคแห่งเวท และยุคแห่งวิทย์ เริ่มต้นที่ตรงไหนเป็นที่แรก
แต่ยุคที่วิทยาศาสตร์ และเวทยาศาสตร์มารวมกัน
หรือยุคแห่ง เวทย์วิทย์ ได้เริ่มต้นขึ้นในปีคริสต์ศักราช ที่ 2021
จากการหยุดสิ้นซึ่งครามมาอย่างช้านาน
จากจุดตันทางวิทยาศาสตร์
จากความสงบ ที่ทำให้โลกไม่พิฒนาต่อ
และ
เนื่องจากเหตุการณ์ไม่คาดฝัน จากการกำเนิดสิ่งมีชีวิต ที่มีรูปร่างผิดแปลกไปจากปกติ
อีกทั้งยังมีความดุร้าย รวมถึงการแพร่พันธ์ อย่างรวดเร็ว พวกมันจึงถูกตั้งชื่อว่า
สัตว์ประหลาด
สัตว์ประหลาดนั้น มีวิวัฒนาการที่เหนือกว่าพลังของมนุษย์จะคาดการไว้ได้
อาวุธ ทางวิทยาศาสตร์ เอาชนะพวกมันไม่ได้เลย
และในขณะที่มนุษยชาติกำลังจะหมดหวัง
กลุ่มผู้ใช้เวทจึงเข้ามามีบทบาท และเสนอแนวทางแก้ไขร่วมกับกลุ่มผู้ใช้วิทย์
จนสามารถยับยั้งการบุกเข้ามาของเหล่าปีศาจเอาไว้ได้สำเร็จ ในปีคริสต์ศักราช ที่ 2022
ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถ ล้างเผ่าพันธุ์สัตว์ประหลาดได้ทั้งหมด แต่พวกเขา ก็กักขังเหล่าสัตว์ประหลาดไว้ภายนอกอาณาเขตที่มนุษย์อาศัยอยู่
กระนั้นแล้ว ..... พวกเหล่าสัตว์ประหลาดที่เหลือรอด ก็ยังคงพยายามดิ้นรน บุกเข้าโจมตีเมืองอยู่ตลอดเวลา
มนุษย์ทั้งหลายจึงจำเป็นจะต้อง เติบโต และถูกฝึกสอน เพื่อพัฒนาอุปกรณ์ขึ้นมาป้องกันเหล่าสัตว์ประหลาด
และในปีคริสต์ศักราช ที่ 2022 ปี เวทศักราชที่ 0 ก็กำเนิดขึ้นมา ในตอนนั้น นั่นเอง
------------------------------------
น่าเสียดาย ..... มนุษย์ ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ มนุษย์ ก็ยังเป็น มนุษย์
ทั้งรัก โลภ โกรธ หลง กลัว เกลียด แบ่งแยก ต้องการ และเหนือกว่าผู้อื่น มีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน
สุดท้ายแล้วเมื่อความสงบภายในมาเยือน ผู้มีสิทธิ์มากกว่า ในด้านเวทย์ จึงยึดและตักตวงผลประโยชน์ไว้เพียงตนเอง ทั้งด้านภาษี ด้านการเงิน ด้านการค้าขาย
จนประเทศที่ลำบากไม่สามารถทนต่อไปได้อีก และก่อเกิดสงครามขึ้นอีกครั้ง .....
บานปลาย และยาวนานหลายทศวรรษ
แต่มันก็สามารถสงบลงได้ในที่สุด ด้วยสิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งที่เข้ามาควบคุมทุกอย่างเอาไว้
ก่อสร้าง สิ่งที่จะสร้างสมดุลให้กับโลกใบนี้
ด้วยกฎของการจำกัดภาษี จากการแข่งขัน
"กีฬาเวทย์"
สำเร็จ
มันทำให้มนุษย์ ร่วมเดินในเส้นทางเส้นนั้นได้ และสงบสุขมาโดยตลอด
เป็นความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมของสิ่งมีชีวิตสิ่งนั้น
และสุดท้าย .... สิ่งมีชีวิตสิ่งนั้นก็พยายามที่จะหาหนทาง
เพื่อแก้ไข สิ่งผิดพลาดในอดีต ที่แล้วมา
ด้วยการสร้าง กลุ่มบุคคลที่ 3 ขึ้น
กลุ่มบุคคล ที่ไม่มีทางต่อต้าน ความต้องการของมันได้ ....
เพื่อเป็นเครื่องมือ ในการควบคุม และดูแลสมดุลของโลกต่อไป
ในด้านภาษี .... โดยตักตวงผลกำไรเพียงส่วนหนึ่ง เพื่อดูแลชีวิตของผู้เข้าร่วมกลุ่มของมัน
----------------------------------------------
--------------------------------------------------------
พวกเรากำเนิดขึ้นมาแล้ว
เหล่ามนุษย์ทั้งหลายเอ๋ย
นอกจากพวกเจ้า .... เหล่ามนุษย์ ที่รังสรรค์วิทยาศาสตร์
และพวกเจ้า ที่กำลังพัฒนาการ ด้านเวทยาศาสตร์
รวมถึงพวกเจ้า เหล่ามนุษย์ธรรมดา ที่กำลังดำเนินชีวิตไปบนโลกที่แสนจะสวยงามแห่งนี้
ยังมีพวกเราที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอดอยู่
ผู้เกิดขึ้นมาจากความบิดเบี้ยวที่ถูกทอดทิ้งของวิทย์และเวทย์
พวกเราคือ ผู้ใช้ พลังที่ไม่สามารถอธิบายได้ ตามธรรมชาติทั่วๆไป
พลังที่ไม่สามารถจะเรียนรู้ได้ หากไม่ได้รับมันเข้ามาในร่างกาย
พลังที่จะสามารถจัดการสมดุลของโลกใบนี้เอาไว้ได้
พลังที่จะหยุดยั้งสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์
พวกเราปะปนอยู่กับมนุษย์
พวกเราก็คือ
ผู้ฝ่าฝืน
................................................................................
................................................................................
................................................
...............
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
เวทศักราชที่ 398 / 11 / 11
เวลา 15.45 น.
"ชั้นไม่เข้าก็แล้วกัน .... เสร็จแล้วออกมาบอกด้วย"
ก้าวเดินตอบผมกลับมาแบบนั้น แล้วยืนอยู่นิ่งๆด้วยใบหน้าไม่พอใจนัก
ก็พอเข้าใจนายอยู่หรอกนะก้าวเดิน ... ที่ไม่อยากจะเข้ามาหน่ะ ...
แต่ชั้นก้าวพลาดไปแล้วหละ ... ก้าวเดิน .... ดังนั้น
แต่ ก็ไม่มีปราณี หรอก .... เพราะฝั่งนั้นของชั้นในตอนนี้ ...
ก็กำลังคุยกับก้าวเดินอยู่ .... และกำลังจะเข้าไปเปลี่ยน ....
ทุกๆคนในทีม ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา ให้กลายเป็นทาสของชั้นจนหมดแล้ว
ดังนั้น ... แค่คนร่วมประเทศเดียวกัน แต่ไม่ได้รู้จักอะไรกันเลย ....
จะไปปราณีทำไมกันหละ ....
"อ่า ... งั้นแปบเดียว เดี๋ยวมาก็แล้วกัน..."
ผมหันไปยิ้มหวานให้กับก้าวเดิน .... รอยยิ้มที่ปั้นออกมาได้
อย่างสวยงามไร้ที่ติ
แล้วผมก็หันไปที่ประตูของโรงยิมกีฬาเวทย์
ก๊อกๆๆ
ชั้นเคาะประตูห้องพักแต่งกายสำหรับผู้มาเดินแฟร์ชั่นโชว์
พร้อมเอ่ยบอกคนภายในห้องออกไป
".... ขอรบกวนหน่อยค่ะ"
และ เสียงตอบรับจากภายในก็ดังกลับมา
"เข้ามาได้เลย ห้องไม่ได้ล็อก"
ฟี้ดดดด~~
เสียงประตูเลื่อนอัตโนมัติของสนามกีฬาเวทย์ทำงานดังขึ้น
ก่อนที่ผม .... จะเดินก้าวเข้าไปข้างใน
และ
แกร้ก
ชั้นยิ้มแสยะออกมาโดยไม่รู้ตัว ....ก่อนจะ ... เดินเข้าไปภายในห้อง
และ
วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~
ผมก็ใช้พลังออกไปในทันที
"ทุกๆคน .... จงเทิดทูลก้าวเดิน ให้มากพอๆกับชั้นและหน้ากากจิ้งจอกซะ ....เฮือก!!!...."
วิ้ง~~~~~~~~~~~~~~
ชั้นก็ใช้พลังออกไปในทันที
"สวัสดีค่ะ .... ขอสอบถาม อะไรสักหน่อยนะคะ ... กรุณาตอบตามความจริงด้วย"
แต่ .... บุคคลที่จ้องมองผมจากเบื้องหน้าอยู่นั้น
แต่ .... บุคคลที่จ้องมองชั้นจากเบื้องหน้าอยู่นั้น
"ว่าไงคะ .... ไอ้คุณฝ่าฟัน .... ทำไมทำตัวสภาพเป็นชายชุดเป็นหญิง
มายืนทำตาแดงแถวๆนี้
แถมยังใช้คำพูดซะน่าตบหัวให้คว่ำซะอีกหละ"
เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ที่ยืนกอดอกเอ่ยด้วยรอยยิ้มเบื้องหน้าผม... นั่นคือ
คนที่ผมเคารพรัก และรู้จักเป็นอย่างดี .... อาจารย์ธิดา
".... หืม? .... สวัสดีจ๊ะ .... หน้ากากจิ้งจอก อยู่ๆเข้ามาสอบถามเฉยๆก็พอว่า
แต่จะมาบังคับให้ตอบตามความจริงด้วยเนี่ยนะ ....
โอ้ะๆ ... ตาแดงเสียด้วย .... ไปทำอะไรมาเหรอ ..... หรือกำลัง..... เสพยาอยู่?"
หญิงสาวหน้าตาสวยผมสีดำมันวาวหุ่นสัตว์ส่วนนางแบบเบื้องหน้าชั้น นั่นคือ
คนที่รู้จักกับแม่ของผม และเคยเล่นกับพวกผมในวัยเด็กแม่จะไม่ได้สนิทมาก คุณมาโลชา
ทำไมกัน ... ทำไมถึงมาเจอสองคนนี้ ในเวลาพร้อมๆกันแบบนี้ได้ .....
แล้วยิ่ง .... อาจารย์ธิดา ยิ่งเป็นคนที่ไม่อยากจะเจอที่สุดในเวลานี้แท้ๆ
ทำไมกัน ... ทำไมถึงมาเจอสองคนนี้ ในเวลาพร้อมๆกันแบบนี้ได้ .....
"คะ ... คือ .... ทะ ทำไมอาจารย์ถึงได้! .... มาอยู่ที่นี่!....
อาจารย์น่าจะไปพักร้อน...ไม่ใช่เหรอครับ"
ผมอ่ยถามอาจารย์ออกไปอย่างตกใจ ....
เพราะผมเป็นคนสะกดให้ผ.อ. ส่งอาจารย์ธิดา
ไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อนถึงต่างประเทศฟรีแล้วนี่
"คะ ..... คือ ... เปล่าค่ะ .... ไม่มีอะไร
จริงๆแค่อยากจะสอบถามอะไรนิดหน่อยหน่ะค่ะ"
ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้วคงจะหยุดต่อไปไม่ได้แล้วหละ
ฟู่วววววว~~~~~
"โห .... ทำไมถึงรู้ได้หละ ว่าชั้นจะไปพักร้อนหน่ะ ....
ยังไม่ได้บอกนายหรือครอบครัวของนายเลยนะ ไอ้คุณฝ่าฟัน"
อาจารย์ธิดาเอ่ยพร้อมกับกอดอกเดินเข้ามาจ้องมองผมอย่างมีเลศนัย
ฟุบ ....
คุณมาโลชาลุกขึ้นยืน .... แล้วค่อยๆก้าวเข้ามาหาชั้นช้าๆ
"เอาสิ .... จะถามอะไรก็ว่ามาเลย .... ถ้าชั้นตอบได้ก็จะตอบให้"
"อึก....."
อาจารย์เหมือนจะจับพิรุธเราได้.... แย่หละสิ
แต่ ... ที่สำคัญกว่าก็คือ
"อาจารย์ครับ ... อย่าเข้ามาใกล้ผมไปมากกว่านี้..."
ฟู่วววววว~~~
"ค่ะ .... คือมีเรื่องจะถามสั้นๆเล็กน้อยหน่ะค่ะ....แต่ก่อนหน้านั้น ..."
วิ้ง~~~~~~~~~
ผมจำเป็นจะต้อง ควบคุมคุณเอาไว้ซะก่อนยังไงหละ
"ทำไมชั้นจะเข้าใกล้นายไม่ได้ไอ้คุณฝ่าฟัน ....
หืม .... หรือว่า .... กลัวชั้นจะกลายเป็นหุ่นเชิดให้อย่างงั้นเหรอ"
"ทำอะไรตลกๆเหรอจ้ะ ..... คิดว่าชั้นจะ
กลายเป็นหุ่นเชิดให้กับเธออย่างงั้นเหรอหน้ากากจิ้งจอก"
"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไงกัน .... รู้พลังของเรา....
เป็นไปไม่ได้ .... แถมยังเหมือนกับว่า ....
พลังของเราไม่สามารถกัดกินอาจารย์ธิดาได้
"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไงกัน .... รู้พลังของเรา....
เป็นไปไม่ได้ .... แถมยังเหมือนกับว่า ....
พลังของเราไม่สามารถกัดกินคุณมาโลชาได้
".....คงจะตกใจสินะ .... ที่ชั้นไม่โดนพลังควบคุมของนายหน่ะฝ่าฟัน"
"แปลกใจมั้ย หน้ากากจิ้งจอก .... ที่ชั้นไม่โดนพลังควบคุมของเธอหน่ะ"
....................................
...................................
เป็นไปได้ยังไงกัน
เป็นไปได้ยังไงกัน
พลังของเรา
พลังของเรา
ไม่สามารถควบคุม .... มนุษย์บางคนได้อย่างงั้นเหรอ....
ไม่สามารถควบคุม .... มนุษย์บางคนได้อย่างงั้นเหรอ....
ทั้งๆที่ .... นึกว่าจะเป็นเฉพาะคนที่ ให้ชั้นได้........................ มาเสียอีก
ทั้งๆที่ .... นึกว่าจะเป็นเฉพาะคนที่ ให้ชั้นได้........................ มาเสียอีก
แต่ทั้งสองคนนี้ .... ชั้นไม่ได้ ........................ มาเสียหน่อย
แต่ทั้งสองคนนี้ .... ชั้นไม่ได้ ........................ มาเสียหน่อย
แย่หละ ... ความคิดเริ่มตีกันเองในหัวอีกแล้ว .....
แย่หละ ... ความคิดเริ่มตีกันเองในหัวอีกแล้ว .....
"ดูทำตาเข้าสิ ..... อย่างกับ ... เห็นผีมาอย่างงั้นแหละ
กำลังตกใจอยู่งั้นเหรอ ไอ้คุณฝ่าฟัน มานี่สิ...."
อาจารย์ธิดาเอ่ยออกมาแล้วพุ่งเข้ามาหาผมในระยะประชิด
"ท่าทางแบบนั้น คงรับไม่ได้สินะ .... ที่ใช้พลังแบบนั้นกับชั้นไม่ได้
อยากจะทดสอบให้มากกว่านี้มั้ยหละ หน้ากากจิ้งจอก"
คุณมาโลชาเดินเข้ามาใกล้ๆชั้น ยื่นหน้าเข้ามาจนแทบจะแนบชิด
"อึก .... อาจารย์ คือผม ...."
ผมไม่ทันได้ตั้งตัวใดๆทั้งสิ้นก็โดนอาจารย์ธิดาประชิดตัวเข้าเสียแล้ว
"คือ ... คุณมาโลชา .... ชั้น ......"
ชั้นไม่ทันได้ตั้งตัวใดๆทั้งสิ้นก็โดนคุณมาโลชาประชิดตัวเข้าเสียแล้ว
ฟุบ!!
"เอ้ะ ? "
อาจารย์ดึงผมเข้ามาโอบกอดร่างกายเอาไว้
ควับ!!ฟุบ ... หนุบ!!!
"อ้ะ!! อึก...คุณมาโลชา ... นี่มัน"
คุณมาโลชาจับพลิกร่างกายชั้นเอาไว้ พร้อมล็อกอย่างรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ....
แต่มือข้างหนึ่งของ คุณมาโลชานั้น .... ก็จับนวดหน้าอกชั้นเอาไว้
นี่มันอะไรกันเป็นไปได้ยังไงกัน ...
นี่มันอะไรกันเป็นไปได้ยังไงกัน ...
ทำไมถึงได้เจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน พร้อมๆกัน
ทำไมถึงได้เจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน พร้อมๆกัน
ไม่สามารถควบคุมบุคคลที่น่าจะโดนพลังของเราไปแล้วได้
ไม่สามารถควบคุมบุคคลที่น่าจะโดนพลังของเราไปแล้วได้
แถมยังเป็นบุคคล ที่เราเคยรู้จักอีก ... แม้ว่าความสัมพันธ์จะต่างกันมากก็เถอะ
แถมยังเป็นบุคคล ที่เราเคยรู้จักอีก ... แม้ว่าความสัมพันธ์จะต่างกันมากก็เถอะ
เหมือนกับ .... ถูกวางแผนเอาไว้หมดแล้ว ....
เหมือนกับ .... ถูกวางแผนเอาไว้หมดแล้ว ....
"กำลังเหนื่อยอยู่สินะ...."
"กำลังสนุกอยู่สินะ....."
"!!!!!"
"!!!!"
"กำลังพยายามอยู่สินะ"
"กำลังภาคภูมิใจกับพลังตนเองอยู่สินะ"
"!!!!!!!!!!!!"
"!!!!!!!!!!!!!"
"ฝ่าฟัน ..... คงจะสงสัยสินะ .... ว่าทำไมชั้นถึงไม่โดนพลังของเธอควบคุม
.... รวมทั้งสงสัยสินะ .... ว่าทำไมชั้นถึงได้รู้ว่าเธอพยายามทำอะไรอยู่ ..... "
"หน้ากากจิ้งจอก .... เธอคงสงสัยว่าทำไมถึงได้ควบคุมชั้นไม่ได้สินะ
และก็ตกใจด้วย ... ที่ทำไมชั้นถึงได้รู้ว่า เธอกำลังคิดอะไรอยู่"
"เป็นไปไม่ได้ ..... ทำไมกัน ..... พลังของผมมัน....."
"เป็นไปไม่ได้ ..... ทำไมกัน ..... พลังของชั้นมัน....."
"ชั้นจะไม่ตอบเธอหรอกนะว่าทำไม..... แต่ชั้นมีสองเรื่องที่จะต้องบอกเธอฝ่าฟัน"
"ชั้นจะไม่ตอบเธอหรอกนะว่าทำไม..... แต่ชั้นมีสองเรื่องที่จะต้องบอกเธอหน้ากากจิ้งจอก"
นี่มันหมายความว่ายังไงกัน .....
นี่มันหมายความว่ายังไงกัน .....
ทำไมถึงได้ .... เกิดเหตุการณ์คล้ายๆกันแบบนี้ขึ้น
ทำไมถึงได้ .... เกิดเหตุการณ์คล้ายๆกันแบบนี้ขึ้น
ทำไมกัน ..... โอบกอดนี่มัน ..... ถึงได้รู้สึก .... ถึงความเศร้าและความอ่อนโยน
"......แฮ่ก .... แฮ่ก ..... อะ อาจารย์ธิดา......"
ทั้งๆที่จับล็อกร่างกายของเราอยู่แท้ๆ .... แต่ทำไมถึงได้รู้สึกว่ากำลังผ่อนแรงให้อยู่
"อะ ... อึก .... คุณมาโลชา"
แล้วสองเรื่องที่จะบอกเหมือนกันอีก .....
แล้วสองเรื่องที่จะบอกเหมือนกันอีก .....
"เรื่องที่ชั้นจะบอกนายเรื่องแรกก็คือ....
กลุ่มทหารของประเทศที่ยังเหลือรอดจากพลังของนาย
ได้เริ่มวางแผนที่จะฆ่านายแล้ว ระวังตัวไว้ให้ดี"
"จะทำอะไรหละก็ .... จงวางแผนให้รอบคอบมากกว่านี้
มิเช่นนั้นแล้ว .... อาจจะเจอแบบชั้นคนนี้ก็ได้ที่จะฆ่าเธอทิ้งได้ทุกเมื่อ
.... โดยไม่จำเป็นจะต้องกลัวพลังอะไรของเธอทั้งสิ้น"
นี่มัน .... นี่มัน ..... อะไรกัน ......
เหมือนโดนรู้ทัน และมีคนอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด....
นี่มัน .... นี่มัน ..... อะไรกัน ......
เหมือนโดนรู้ทัน และมีคนอยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด....
พวกคุณทั้งสองคนเป็นใครกันแน่!!!
พวกคุณทั้งสองคนเป็นใครกันแน่!!!
".... พะ ... พวกคุณทั้งสองคน เป็นใครกันแน่!!!"
".... พะ ... พวกคุณทั้งสองคน เป็นใครกันแน่!!!"
ผมเอ่ยถามออกไปอย่างตกใจและคุมตนเองไว้ไม่อยู่
ผมเอ่ยถามออกไปอย่างตกใจและคุมตนเองไว้ไม่อยู่
"? .... ทั้งสองคนงั้นเหรอ .... หึ.... กำลังสับสนอะไรอยู่หรือป่าว คุณฝ่าฟัน
ชั้นก็คือ .... ธิดา ซึ่งเป็นน้า ... และอาจารย์ของนายนั่นแหละ ..... ฝ่าฟัน"
อาจารย์ธิดาเอ่ยบอกผม แล้วค่อยๆปล่อยกอดออกมาพร้อมยิ้มหวานและหันหลังให้
"พวกคุณทั้งสองคนอะไรกัน ?... ชั้นก็อยู่คนเดียวกับเธอแท้ๆ
ท่าทางจะเริ่มสับสนนะ..... หน้ากากจิ้งจอก ....... ชั้นก็ "
คุณมาโลชาเอ่ยบอกผมแล้วปล่อยผมหลุดออกจากอ้อมกอดของเธอ
ใจเย็นไว้ ... ตั้งสติสิ ... ที่ผ่านมาก็ตั้งได้ตลอดแท้ๆ
ใจเย็นไว้ ... ตั้งสติสิ ... ที่ผ่านมาก็ตั้งได้ตลอดแท้ๆ
แต่ตอนนี้ ที่อดสงสัยไม่ได้คือ
แต่ตอนนี้ ที่อดสงสัยไม่ได้คือ
"อะ.. .... อาจารย์ธิดา.... ทำไมอาจารย์ถึงได้ .....รู้เรื่องพวกนั้น"
"อึก ... แฮ่ก ... คะ คุณมาโลชา .... คุณ .... รู้เรื่องพวกนั้นได้ยังไง"
กริ้ง~~~~~~~~~~~~~~
- ถึงอาจารย์ธิดา .... โปรดมาหา ผ.อ. ที่ห้องผู้อำนวยการเดี๋ยวนี้ด้วย -
ตึ่ง ตึง ตึง ตึ๊ง~~~~
- ประกาศ ขอให้ผู้เข้าร่วมเดินแฟร์ชั่นโชว์ทุกคนมารวมตัวเตรียมเดินได้แล้วค่ะ -
"แย่จัง หมดเวลาคุยซะแล้วแฮะ .... ต่อจากนี้ .... ก็ระวังตัวไว้ให้ดีแล้วกัน.... ฝ่าฟัน"
อาจารย์ธิดาเอ่ย แล้วยิ้มหวานเดินผ่านผมออกไปช้าๆ .....
"หมดเวลาคุยซะแล้วสิ .... ปะ ... ไปเดินโชว์กันดีกว่านะ .... หน้ากากจิ้งจอก"
คุณมาโลชาเอ่ยตัดพ้อ แล้วเดินเข้าไปเอาของที่โต๊ะ .......
ปล่อยให้ผมยืนอึ้ง อย่างตกใจ
ปล่อยให้ชั้นยืนอึ้ง อย่างตกใจ
".....นี่มันอะไรกันครับ อาจารย์... น้าธิดา .... มันไม่น่าจะ...."
"นี่มันอะไรกัน คุณมาโลชา ... นี่มัน ... ไม่น่าจะ .... เป็นไปได้"
"อ้อจริงด้วยสิ ..... ข้อสองที่ชั้นลืมบอกนายไปสินะ"
".... นั่นหน่ะ คือข้อสองที่ชั้นยังไม่ได้บอกเธอออกไปหน่ะสิ...."
คำพูดนั้น ทำให้ผมต้องรีบหันไปมอง
"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
คำพูดนั้น ทำให้ชั้นต้องรีบหันไปมอง
"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
.....
และเมื่อหันไปมอง ..... ผม .....ก็ได้เห็น
และเมื่อหันไปมอง .....ชั้น .....ก็ได้เห็น
ดวงตาแห่งความอ่อนโยน .... แต่แฝงความน่ากลัวของทั้งสอง
ดวงตาแห่งความอ่อนโยน .... แต่แฝงความน่ากลัวของทั้งสอง
ที่จ้องมองมาหาผม
ที่จ้องมองมาหาชั้น
และเอ่ย ..... ด้วยคำพูดเดียวกันออกมาว่า
".... จงสำนึกเอาไว้อย่างนึงเสมอ .... ว่าตัวนายไม่ใช่คนเดียว ... ที่มีพลังพิเศษแบบนี้ คนเดียวบนโลกใบนี้ ... "
".... จงสำนึกเอาไว้อย่างนึงเสมอ .... ว่าตัวเธอไม่ใช่คนเดียว ... ที่มีพลังพิเศษแบบนี้ คนเดียวบนโลกใบนี้ ... "
"ฝ่าฟัน"
"หน้ากากจิ้งจอก"
"เมื่อนายสามารถปราบศัตรูเล็กๆและทำตามฝันที่ต้องการ กับคนที่นายรักได้สำเร็จเมื่อไหร่ ..... จนถึงเวลานั้น .... ที่นายแข็งแกร่งพอแล้วหละก็...."
"เมื่อเธอสามารถปราบศัตรูเล็กๆและทำตามฝันที่ต้องการ กับคนที่เธอรักได้สำเร็จเมื่อไหร่ ..... จนถึงเวลานั้น .... ที่เธอแข็งแกร่งพอแล้วหละก็...."
"นายจะได้เจอ .... ศัตรูตัวจริง .... ที่จะแย่งชิงทุกอย่างจากนายไป.... "
"เธอจะได้เจอ .... ศัตรูตัวจริง .... ที่จะแย่งชิงทุกอย่างจากเธอไป.... "
"ไม่ว่าจะเป็นชีวิต พลัง อำนาจ .... หรือแม้แต่ครอบครัวของนายเอง"
"ไม่ว่าจะเป็นชีวิต พลัง อำนาจ .... หรือแม้แต่ครอบครัวของเธอเอง"
"แต่ .... มัน .... อาจจะทำให้นาย .... ได้หลุดพ้นก็ได้ ใครจะไปรู้"
"แต่ .... มัน .... อาจจะทำให้เธอ .... ได้หลุดพ้นก็ได้ ใครจะไปรู้"
ฟืดดดดดดดดดดดดด
แกร้ก.... ตึ้ง
"น้า .... ธิดา"
ผมยืนนิ่งอึ้ง .... และปล่อยให้อาจารย์ธิดาเดินจากไป
"คุณ ..... มาโลชา"
ชั้นยืนนิ่งอึ้ง..... และปล่อยให้คุณมาโลชาเดินจากไป
ฟืดดดดดดดดดดดดด
"เห้ย ....ฝ่าฟัน .... เมื่อกี้อาจารย์ธิดา ....ผ่านออกไปนี่
...อะ ... ไม่มีใครอยู่ในนี้ ....นอกจากอาจารย์ธิดา?...อย่าบอกนะว่าเอ็งสะกดอาจารย์ธิดาด้วย!!
ไหนบอกว่าอาจารย์ธิดาไปธุระเพราะนายจัดการเรื่องแล้วไง!...."
แกร้ก....
"ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะเสร็จแล้วค่ะ .....!
เรียบร้อยทุกคนเลยค่ะ ตอนนี้ เราได้โฮสมาตั้ง สิบสี่คนแหนะค่ะ ..."
มีคน ... ที่มีพลังแบบเรา ... อยู่บนโลกอีกงั้นเหรอ
มีคน ... ที่มีพลังแบบเรา ... อยู่บนโลกอีกงั้นเหรอ
"เป็นไปไม่ได้......"
"เป็นไปไม่ได้......"
"เห้ยฝ่าฟัน .... พูดอะไรของเอ็งฟระ .... รีบกลับบ้านไปเจอแม่และเล่าทุกอย่างเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!!"
"ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ .... เป็นอะไรคะ!!"
เป็นไปไม่ได้.....เราคิดว่าเราจะต้อง....
เป็นไปไม่ได้.....เราคิดว่าเราจะต้อง....
เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด .... และทำให้ทุกคนบนโลกเป็นทาสได้แท้ๆ....
เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด .... และทำให้ทุกคนบนโลกเป็นทาสได้แท้ๆ....
"เป็นไปไม่ได้ ... ฮึก...."
"เป็นไปไม่ได้ ... ฮึก...."
"เห้ยฝ่าฟัน!! ได้ยินมั้ยวะ!!!"
"ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก!"
เราคิดผิด .....
เราคิดผิด .....
"ฮึก ..... ฮึก...."
"ฮึก ..... ฮึก...."
"ร้องไห้? .... เป็นไรวะฝ่าฟัน ...เห้ย"
"ร้องไห้เหรอคะ? ... ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ!!"
"อึก.... ฮึก.. ..... ฮึก...."
"อึก.... ฮึก.. ..... ฮึก...."
"...ฝ่าฟัน ...."
"หน้ากากจิ้งจอก ..."
"ฮึก ...."
"ฮึก ...."
........................................................................
........................................................
....................................
......................
.............
......
...
...
........
........................
......................................
..................................................
......................................................................
"ฮึก ... คึก ... คึก ... คึกคื่อ .... ฮึก ฮ้า ฮ่าๆๆๆ ... ฮ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ... ฮะ ... ฮ้าๆๆๆ.... ฮ้า!! ฮะๆๆ ... คึก.... ฮะๆๆ คึก... ฮึๆๆ ... คึกๆๆ ... ฮะๆๆ!!!!!!!! คึก คิก ... คึก ฮะๆๆ .."
"ฮึก ... คึก ... คึก ... คึกคื่อ .... ฮึก ฮ้า ฮ่าๆๆๆ ... ฮ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ... ฮะ ... ฮ้าๆๆๆ.... ฮ้า!! ฮะๆๆ ... คึก.... ฮะๆๆ คึก... ฮึๆๆ ... คึกๆๆ ... ฮะๆๆ!!!!!!!! คึก คิก ... คึก ฮะๆๆ .."
"หะ ... หัวเราะเชรี่ยอะไรของเอ็งวะ.... นี่เอ็งเป็นตัวชั่วในการ์ตูนหรือไง เห้ย!! .... กลับบ้านแล้วไปเล่าทุกอย่างเดี๋ยวนี้นะเว้ย...."
"หะ หัวเราะอะไรคะ ท่านหน้ากากจิ้งจอก!!.... นี่ ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ จะถึงเวลาเดินแล้วนะคะ"
ขอบคุณครับ ... น้าธิดา ....
ขอบคุณค่ะ .... คุณมาโลชา ....
ที่ช่วยเตือนผมเอาไว้
ที่ช่วยเตือนชั้นเอาไว้
เกือบลืมไปเสียสนิทเลย
เกือบลืมไปเสียสนิทเลย
"คึกๆๆ ... คึก .. คึก คื่อ...."
"คึกๆๆ ... คึก .. คึก คื่อ...."
ได้สิ ..... ไม่ว่ามันจะเป็นใครหน้าไหน ....
ได้สิ ..... ไม่ว่ามันจะเป็นใครหน้าไหน ....
หรือแม้แต่จะเป็นปีศาจแค่ไหน .... หรือ
หรือแม้แต่จะเป็นปีศาจแค่ไหน .... หรือ
ต่อให้เป็น คนสำคัญของเรา ต่อไปนี้ก็ไม่สนแล้ว
ต่อให้เป็น คนสำคัญของเรา ต่อไปนี้ก็ไม่สนแล้ว
ถ้าไม่ใช่แม่และก้าวเดินหละก็
ถ้าไม่ใช่แม่และก้าวเดินหละก็
"แฮ่ก .... แฮ่ก ..... คึกๆๆ ... แฮ่ก...."
"แฮ่ก .... แฮ่ก ..... คึกๆๆ ... แฮ่ก...."
"เห้ย ... ฝ่าฟัน .....เมิงบ้าไปแล้วเหรอวะ ... เห้ย"
"ท่านหน้ากากจิ้งจอกคะ ..... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"
เราโดนหลอก .... ให้หลงอยู่ในเส้นทางของพวกนั้นมาโดยตลอดเลยสินะ
เราโดนหลอก .... ให้หลงอยู่ในเส้นทางของพวกนั้นมาโดยตลอดเลยสินะ
ได้สิ ..... ถ้าคิดจะขีดเขี่ย ให้เส้นทางของชั้นมันเป็นแบบนี้ ....
ได้สิ ..... ถ้าคิดจะขีดเขี่ย ให้เส้นทางของชั้นมันเป็นแบบนี้ ....
ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน!!!!
ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน!!!!
ถ้าอยากจะให้ชั้นเดินตามเส้นทางที่ขีดเขี่ยมาต่อหละก็ ได้ ...เราจะทำตามคำเตือน
ถ้าอยากจะให้ชั้นเดินตามเส้นทางที่ขีดเขี่ยมาต่อหละก็ ได้ ...เราจะทำตามคำเตือน
เราจะจัดการ เจ้าพวกปลาซิวปลาสร้อยให้หมด
เราจะจัดการ เจ้าพวกปลาซิวปลาสร้อยให้หมด
".... โทษทีก้าวเดิน ..... ชั้นนึกเรื่องสนุกสุดๆขึ้นมาได้หน่ะ"
ผมเอ่ยออกมาด้วยเสียงน่ารัก แล้วกอดแนบแขนของก้าวเดินทันที
หนุบ....
"ปะ ... กลับบ้านกับพี่กันเถอะ....แล้วพี่สาวคนนี้จะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง"
หนุบๆๆๆ!!!
และกอดแนบแรงขึ้นแน่นขึ้น พร้อมยิ้มหวานน่ารักให้กับก้าวเดิน
"คิกๆๆ ... ไม่มีอะไรหรอก .... เซย์โกะ .... ปะ .... ไปเข้าร่วมงานกันเถอะ"
โดยชั้น ยังใช้ร่างนี้ในการหัวเราะ ... และแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจอยู่
ก่อนจะเดินนำเซย์โกะออกไป
แกร้ก ...
"เหวอ!!! ไอ้บ้า ... แกกลายเป็นผู้หญิงหื่นไปแล้วหรือไงฟระ!...แถมยังยอมรับว่าเป็นพี่สาวอีก"
ก้าวเดินตกใจ แทบจะถอย แต่ก็โดนผมรัดแขนเอาไว้
หนุบ!!
"ค่ะ!!! รับทราบค่ะ ท่านหน้ากากจิ้งจอก"
เซย์โกะตอบรับชั้น ... พลางเดินตามชั้นมาติดๆ
ตึ้ง!
"....คลายเครียดไง .... นะ .... เดี๋ยวกลับบ้านแล้ว ... พี่สาวคนนี้จะเล่าให้ฟังทั้งหมดเลย"
ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้มออกไปแล้วฉุดลากแขนของก้าวเดินพากลับบ้าน
ใบหน้าของก้าวเดินยังโกรธผมอยู่ แต่ก็ไม่ปฏิเสธผมเลยสักนิด
"อึก .... ตรูไม่มาอารมณ์ดีเพราะการกระทำแบบนี้ของเอ็งหรอกนะเห้ย!!"
"จ้าๆ .... น้องชายที่น่ารักของพี่"
"พอเลยเห้ย ... นี่ตรูจริงจังนะ..... "
"จ้า....."
.........................................................
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
มนุษย์ทุกๆคนบนโลกนี้ .... จะต้องกลายเป็นทาสของเรา
มนุษย์ทุกๆคนบนโลกนี้ .... จะต้องกลายเป็นทาสของเรา
เราจะต้อง .... แข็งแกร่งขึ้นจนถึงขีดสุด .....
เราจะต้อง .... แข็งแกร่งขึ้นจนถึงขีดสุด .....
*
* และเราจะได้เห็นดีกันแน่ ...... ไม่ว่าแกจะเป็นใครก็ตาม *
*
............
.........................................
....................................................................................
...................................................................................
End Chap.78-3+79-3 RealName และเราจะได้เห็นดีกันแน่ ...... ไม่ว่าแกจะเป็นใครก็ตาม
ความคิดเห็น