คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #313 : Chap.74.5 กลายเป็น... ... ..... ... ... ... ...วิญญาณ แล้วหน่ะสิ
Chap.74.5 กลายเป็น... ... ..... ... ... ... ...วิญญาณ แล้วหน่ะสิ
..................................................................................
.................................................................................
................................................
...................
"ศูนย์ ต่อ สอง ..... ฝั่งฝ่าฟันเป็นฝ่ายชนะค่ะ!!!"
เสียงของพี่ผู้หญิง ที่เคยเป็นเพื่อนร่วมทีมของเรากับข้าวเหนียว
แต่ตอนนี้ ย้ายไปเป็นทีมซ้อมให้กับทีม ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา แทนกำลังประกาศ
หลังจากที่รุ่นพี่ฝ่าฟันร่วมมือกับ พี่ผู้หญิงธาตุสายฟ้าผมดำๆยาวๆอีกคนที่เราจำชื่อไม่ได้
ซัด พี่ผู้หญิงทีมคู่ซ้อมอีกสองคนซะหมอบ ทั้งๆที่ พี่ผู้หญิงทีมซ้อม เป็นถึงนักเวทย์ระดับสูงกับกลางแท้ๆ
"กรี้ดดดดดดดดดดดดดด!!"
"เท่ฝุดๆไปเลย ฝ่าฟัน!!"
"นี่ขนาดซ้อมยังเท่ขนาดนี้เลย!!"
เสียงของพวกพี่ๆผู้หญิง คนอื่นๆ ที่ได้ดูการแข่งในวันนั้น ต่างก็มาเชียร์กันใหญ่
สุดยอด ... สุดยอด
สุดยอด สุดยอด
สุดยอด
สุดยอดไปเลยค่ะรุ่นพี่!!!
"สุดยอดไปเลยค่ะ!! รุ่นพี่!!"
"รุ่นพี่ สุดยอดไปเลยค่ะ!!!!"
เรากับ ข้าวเหนียว ตะโกนเชียร์ด้วยเช่นกัน ....
สุดยอดไปหมด ... แค่ ได้เห็นก็สุดยอดแล้ว....
อา ... นี่เรา ... บ้าและคลั่งไคล้พี่เขาขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ....
ไม่หรอก ... ก็แค่ ... ปลื้มนิดหน่อยเอง ...
อื้อ ... แค่ปลื้ม ... นิดหน่อยเอง....
- หน้ากากจิ้งจอกเองค่ะ .... ถึงเวลาแล้วนะคะ -
- หน้ากากจิ้งจอกเองค่ะ .... ถึงเวลาแล้วนะคะ -
"อ้ะ สี่โมงเย็นแล้ว .... จะ จะมัวแต่ดูไม่ได้นะ ข้าวเหนียว!"
"อ้ะ ... อื้อ ... จริงด้วยสิ ... ต้องรีบแล้วข้าวเจ้า เดี๋ยวไม่ทัน"
ไม่ได้หรอก .... ถึงจะอยากดูรุ่นพี่แค่ไหน ... แต่ก็มีสิ่งสำคัญจะต้องทำมากกว่าอยู่....
..........................
ฟุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"สำเร็จ!!! ...."
"สำเร็จ!!! ...."
"ตะ แต่ทำไมมันเป็น .... "
"นะ นั่นสิ ....."
....
"ไม่เป็นไร ... อันนี้แหละ"
"อื้อ อันนี้แหละ ชัดเลย"
แกร๊ก . ..... ฟุบ
"กลับกันเลยนะ ..."
"อื้อ กลับกันเลย!!!"
.............................
17.12 น.
แกรก ... ตึ้ง
"กลับมาแล้วค่ะ"
"กลับมาแล้วค่ะ"
วันนี้พวกเราขออนุญาต น้าจุ๋มจิ๋ม แยกเพื่อไปทำธุระและกลับบ้านมาเอง ไม่ติดรถคุณน้ามาตามปกติ
เพราะว่าพวกเราหน่ะ .... อดทนรอไม่ไหวหน่ะสิ ... ที่จะ ...
ตึ้งๆๆๆ
ตึ้งๆๆๆ
พวกเราวิ่งขึ้นห้องนอนอย่างรวดเร็ว
แกรก ...... ตึ้ง
ฟุบ ฟุบ..
ถอดกระเป๋าวางไว้ข้างเตียง
ตุบ ตุบ ...
กระโดดขึ้นเตียงนอน ขยับกายแนบชิดติดกัน
แล้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่พร้อมกัน
"อึก ... "
"อึก ... "
แล้วหันหน้ามองกันและกัน ....
"... จะ ... จะถอดละนะ ข้าวเหนียว"
"อื้อ ... จะถอดละนะ ข้าวเจ้า ..."
เราพูดให้สัญญาณกันอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มนับ
"หนึ่ง .... ส่อง ..... ซั่ม!!"
"หนึ่ง .... ส่อง ..... ซั่ม!!"
เรานับจบ สามพร้อมกันแล้วปลดถุงมือเวทย์ชนิดเก็บกลิ่นไว้พิสูจน์หลักฐาน
ที่เราใส่มาด้วยกันทั้งวันตั้งแต่เช้า หลังจากที่เราปล่อยมือรุ่นพี่ออก
ฟุบ!! ...
แล้ว
"ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~~~~~~~~~~~~~"
"ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~~~~~~~~~~~~~"
....
.............
...............................
"อ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"อ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
หอมจังเลย!! กลิ่นสบู่จางๆ จากมือรุ่นพี่ยังติดอยู่เล้ยยยยยยยยยยยยย!!
มีความสูขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขข
ที่สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"มีความสุขจังเล้ยยยยยยยย!!"
"มีความสุขจังเล้ยยยยยยยย!!"
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~"
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~"
พวกเราดมต่อไป ....
"ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
เราดมต่อไป
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~~~~"
ดมต่อไป
แฉะ .... แหมะ ... ติ๋งๆๆ ....
แฉะ .... แหมะ ... ติ๋งๆๆ ....
น้ำลายของพวกเรายืดหนืด จนแฉะเต็มมือและหมอนข้างของรุ่นพี่ไปหมด
"กลิ่นของรุ่นพี่ .... สุดยอดไปเลย ... เน้อะ ข้าวเหนียว"
"อื้อข้าวเจ้า ....กลิ่นของรุ่นพี่ .... สุดยอดไปเลย ... "
พวกเราคุยกันไป ... น้ำลายหกไป
ตาของเราและข้าวเหนียวปรือไปหมดแล้ว ....
ทำไมเรารู้สึกหลง ชอบ คลั่ง ปลื้ม เชิดชูและรักรุ่นพี่แบบนี้นะ ... มีเหตุผลไหมนะ ...
เพราะเท่เหรอ เพราะความสามารถเหรอ ... เพราะเก่งเหรอ ....
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ .... ไม่เห็นจำเป็นเลย .....
ใช่แล้วหละ .... อา ไม่มีเหตุผล ไม่สนเหตุผล ไม่ต้องการเหตุผล ใดๆทั้งนั้นแหละ
ก็เรา .... พร้อมจะพลีกายถวายชีวีให้รุ่นพี่ฝ่าฟันแล้วนี่นา .... อา .... ต่อไปนี้ พักเที่ยงก็จะไม่ฝึกเวทย์แล้ว
จะไป .... หาแต่รุ่นพี่เท่านั้น ... รุ่นพี่ .... รุ่นพี่!!!
..............
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~"
.............
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~"
"ซื้ดด ..."
"ซื้ดด ..."
ก๊อกๆๆๆ!!!
"ทั้งสองคน!! ....สองทุ่มแล้ว ถึงเวลาข้าวเย็นแล้วนะ มัวแต่ฝึกเวทย์กันอยู่ ไม่กินข้าวเดี๋ยวจะสุขภาพเสียเอาหรอก"
เสียงของคุณแม่ดังขึ้นขัดพวกเรา.....
แย่จัง ... ยังไม่อยากลงไปทานเลย ... แต่ไม่ได้
ยังไงเราก็ต้องเชื่อฟังพ่อแม่น้า เพื่อจะได้เบิกเงินไปซื้อของที่เกี่ยวกับรุ่นพี่ต่อได้
"ค่ะ ... จะลงไปเดี๋ยวนี้ค่า!!!"
"ค่ะ ... จะลงไปเดี๋ยวนี้ค่า!!!"
"จ้า ...."
คุณแม่ตอบแล้วเดินลงไป
"...... ทานข้าวมือก็หายกลิ่นหมดหน่ะสิ ...... แย่จัง"
"ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ..... ไม่เป็นไร ....."
นั่นสินะ .... ไม่เป็นไรหรอก ..... แค่กลิ่นที่ติดมือเอง....
...........................................
บนโต๊ะอาหาร
แกรก ... แก้ง ....
งับๆ ... งึบ ....
ระหว่างที่พวกเราทานข้าวพร้อมหน้ากันระหว่าง น้าจุ๋มจิ๋ม
พ่อ แม่ และ พวกเราสองคน อยู่ๆ แม่ก็พูดขึ้นมา
"เมื่อเช้าพวกเราสองคน ได้ตื่นมาทำอะไรหกแถวขอบโต๊ะหรือป่าวหน่ะ?"
หกบนขอบโต๊ะเหรอ?
ตื่นเหรอ ... พวกเราตื่นอยู่หรอก แต่ไม่ได้ลงมาชั้นล่างซะหน่อย
"ป่าวค่ะ"
"ป่าวค่ะ"
"หืม ... แปลกจังเลยนะ"
คุณแม่ทำหน้าสงสัย
ว่าแต่ ...
".........."
ปกติน้าจุ๋มจิ๋มจะเสริมตลอดทำไมวันนี้นิ่งเลยหละ
"เอ้อ .... เมื่อคืน พ่อก็เจอเรื่องประหลาดด้วยหละ ...."
พ่อก็เสริมขึ้นมาแทน
เรื่องประหลาดเหรอ
"เอ๋? อะไรหรอคะคุณพ่อ"
"เอ๋? อะไรหรอคะคุณพ่อ"
"อะไรเหรอคะ คุณ?"
คุณแม่หันไปถามคุณพ่ออย่างสงสัย
แต่อาจารย์จุ๋มจิ๋มยังนั่งนิ่งอยู่เลย ... เป็นอะไรกันนะ?
".................."
"ตอนพ่อลงมาฉี่หน่ะซี่ .... ได้ยินเสียงร้อง ดังมาจากห้องครัว ดังว่า อะไร ฝ่าๆ .. หรืออะไร ฟันๆ ... ไม่ไหวแล้ว .. จะกด จะขย่ม อะไรเนี่ย ... นึกว่าผี หลอนมาก เลยรีบฉี่รีบขึ้นไปนอนเลย ไม่ได้ไปดูในครัว .....ฮ่าๆๆ ไม่รู้เกี่ยวกันไหม"
คุณพ่อเล่าออกมาแล้วหัวเราะขำขัน
อะไรฟัน อะไรฝ่าหน่ะ .... อ้ะ หรือว่าจะเป็น รุ่นพี่ฝ่าฟัน?
หรือคุณพ่อจะได้ยินเสียง ของพวกเราดมกลิ่นหมอนข้างไปร้องหารุ่นพี่ไป ...
ว่าแต่ มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องคุณแม่นะ?
"อึก .... "
น้าจุ๋มจิ๋มสะอึกด้วย ? ... เป็นอะไรกันนะ
"คุณคะ ... ขอบโต๊ะแฉะกับเสียงร้องครวญครางมันจะเกี่ยวกันได้ไงคะคุณ"
"นั่นสินะ ฮ่าๆๆๆๆ ... โทษทีๆ เอ้อ แล้วก็!! ......"
คุณพ่อคุณแม่คุยกัน แล้วเหมือนคุณพ่อจะพูดอะไรต่อ
"เอ้อนี่ ... เปิดทีวีดูข่าวของหน้ากากจิ้งจอกหน่อยก็ดีนะ!!"
น้าจุ๋มจิ๋มก็แทรกเข้ามาทันที แล้วรีบเปิดทีวีดู
"โอ้ นั่นสิๆ จุ๋มจิ๋ม ... อยากดูข่าวพอดีเลย เห็นว่าวันนี้ ไปแข่งกีฬาเวทย์ที่แดนผู้ดีนี่นะ ...."
"แหม่ ชั้นหละอยากดูจริงๆเลยค่ะ ......คืนนี้อดนอนดูดีไหมเนี่ย"
คุณพ่อคุณแม่ปรึกษากัน
น้าจุ๋มจิ๋มก็หัวเราะเสียงดัง ชวนคุยต่อไป
"ฮ่าๆๆ ... นั่นสิ อดนอนดูกันก็ดีเนอะ หน้ากากจิ้งจอกช่วงนี้สุดๆเลยด้วย ดังมากๆเลยเนอะ อะฮ่ะๆ ... อะ ฮ่ะๆๆๆ"
..........................................
21.14 น.
"แย่จัง ... อาบน้ำอะไรเรียบร้อยแล้ว กลิ่นรุ่นพี่หายหมดเลย"
"อื้อ .. แย่จังเลย กลิ่นรุ่นพี่หายไปหมดเลย หลังอาบน้ำ"
เรากับข้าวเหนียวบ่นด้วยเสียงเสียดาย หลังจากที่ทานข้าวอาบน้ำเสร็จ
แต่ ... ไม่เป็นไรหรอก ...
เพราะว่า
"... คงได้เวลาใช้ .... ไอ้นั่นแล้วสินะ ..... "
"อื้อ ... ได้เวลาใช้ไอ้นั่นแล้วหละ ......"
แกรก ...
พวกเราเปิดกระเป๋านักเรียน แล้วหยิบกล่อง เก็บกลิ่นออกมา
รีบเดินไปปิดไฟในห้อง เปิดแค่ไฟฉาย แล้วคลุมโปงด้วยผ้าห่มเอาไว้
เอาหมอนข้างมากอด ใกล้ๆกับกล่องเก็บกลิ่นนั่น
"..... เฮะๆ ... แทบจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว ...."
"..... เฮะๆ นันสิ ... แทบอดใจไม่ไหวแล้วข้าวเจ้า"
"อื้อ ... เปิดเลยนะข้าวเหนียว"
"อื้อ .. ยื่นหน้ามาใกล้ๆกันแล้ว .... เปิดเลยนะ"
เราเอ่ยแล้วพวกเราก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆกล่องเก็บกลิ่นพร้อมๆกัน
คราวนี้หละ .... พวกเรา คงจะฟินจนตายกันไปข้างแน่ๆ ...
เพราะมันคือไม้ตาย ที่สุดยอดยิ่งกว่าเดิม!!!!!!!!!!
"นึง ... ส่อง .... ซั่ม!!!"
"นึง ... ส่อง .... ซั่ม!!!"
กรึก!!!!!!!!!!!!!!!!
"ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~~~~~~~~~~~~~"
"ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!~~~~~~~~~~~~~"
และทันที ที่เปิดพร้อมกับสูดกลิ่นเข้ามาเต็มปอดนั้น!!!!!!!!
มัน ... มันทะลักเข้ามาเล้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"อ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"อ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
กลิ่นของรุ่นพี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หอม หอม หอม หอมเหลือเกินนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!
มีความสูขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขขข!!!!!
ที่สุดเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
พวกเรา ... มีความสุขที่สุดเลย ...
แหมะๆๆ ... ติ๋งๆๆ
น้ำลายยืดไปหมดแล้ว ...
ไม่ได้ ...
พวกเราค่อยๆ เอามันมา ถูๆ ไปทั่วจมูกและมือก่อนจะเก็บมันลงกล่องเก็บกลิ่นเวทย์คืน
แล้วนอน กอดกันไป ดมกลิ่นกันไป ... เพื่อประหยัดกลิ่น และให้ได้กลิ่นได้ชัดเจนที่สุด
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~ รุ่นพี่ ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~รุ่นพี่ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดด ... อ่า~~~~~รุ่นพี่ ซื้ดดดดด~~~~ อ่า~~~~~~~รุ่นพี่ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า รุ่นพี่ ~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ อ่า รุ่นพี่~~~~~~~ซื้ดดดดดด~~~~ อ่า~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ รุ่นพี่ อ่า~~~~~~~"
"ซื้ดดดดด~~~~ รุ่นพี่ อ่า~~~~~~~"
"รุ่นพี่ .... รุ่นพี่ ...."
"รุ่นพี่ .... รุ่นพี่ ...."
พวกเราดมกลิ่นกันไป นอนกอดกันไป ....
ไม่ไหวเลย ... อยากลองทำ ... แบบที่อ่านมาในอินเตอร์เน็ตจัง
"อยากลอง .... วิ่งไล่จับกับรุ่นพี่จังเลย ...."
"อยากลอง .... วิ่งไล่จับกับรุ่นพี่จังเลย ...."
พวกเราพูดพร้อมกัน โดยไม่ได้นัดหมาย ....
"อือ .... แต่ต้องอดทน รอจนกว่ารุ่นพี่จะรับเราเป็นทาสก่อน"
"อื้อ ... ต้องรอ ให้รุ่นพี่รับเราเป็นทาสก่อน .... "
"จะวิ่งไล่จับกับตัวเอง หรือวิ่งไล่จับกันเองไม่ได้ .... ต้องกับรุ่นพี่ ... เป็นคนแรกเท่านั้น"
"จะวิ่งไล่จับกับตัวเอง หรือวิ่งไล่จับกันเองไม่ได้ .... ต้องกับรุ่นพี่ ... เป็นคนแรกเท่านั้น"
ก็เพราะ พวกเราหน่ะ ....
กลายเป็นของรุ่นพี่ ... ทั้งกาย ... ทั้งใจ ... ทั้งวิญญาณ แล้วหน่ะสิ ....
.......
......................................
...........................................
-------------
"นี่ .... ก้าวเดิน .... เห็นกางเกงในผ้ายืดลายทางสีขาวเขียวของชั้นไหมหน่ะ ... ที่มันเว้าโชก้นหน่อยๆหน่ะ ...."
"ไม่เห็นเฟ้ย!! ..... กางเกงในตัวเองแท้ๆ ไม่เก็บให้มันเป็นที่ฟระ ....."
"ก็ตากไว้บนราวหน้าบ้าน เมื่อวันอาทิตย์นี่เอง .... หายไปได้ไงเนี่ย .... ว่าจะใส่ออกไปคืนนี้ซะด้วย"
"ลมพัดมั้ง .... "
"อืมมม .... คงใช่หละมั้ง ....งั้นใส่ ลายทาง ขาวฟ้าไปแทนละกัน นี่ไง!!"
"ว้ากกกกกกกกก!! แล้วจะเอามาให้ตรูดูทำไมฟระ!!!"
----------------
............................................
......
............................
............................................................................
............................................................................
End Chap 74.5 กลายเป็นของรุ่นพี่ ... ทั้งกาย ... ทั้งใจ ... ทั้งวิญญาณ แล้วหน่ะสิ
ความคิดเห็น