เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #310 : Chap.74 สงสัยผม ... จะคิดมากไปเอง .... เลิกคิดแล้วกินข้าวดีกว่าเรา

Chap.74 สงสัยผม ... จะคิดมากไปเอง .... เลิกคิดแล้วกินข้าวดีกว่าเรา

.....................................................................................

.....................................................................................

..................................................

.................

"งั้นส่งแค่นี้นะครับแม่......"

"เจอกันตอนเย็นนะครับแม่"

"จ้า!! ...โชคดีนะ ทั้งสองคน ...ตั้งใจเรียนนะ บ้ายบาย!!"

หลังจากที่พวกเราอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จ ก็เดินทางมาส่งแม่ที่ทำงาน

ก่อนจะเริ่มออกตัวเดินทางไปสู่เวทยาลัยกันต่อ

จะว่าไป ช่วงนี้ ถ้าวันไหน ที่ฝ้ายและหนิง ไม่ติดงานที่ทำพิเศษกับอาจารย์ธิดาตอนเช้า

ก็มักจะมายืนรอที่หน้าร้านเดินไปพร้อมๆกับพวกเราตลอดเลยแฮะ

แต่วันนี้ ท่าทางจะติดงานหละนะ .... เลยไม่ได้เจอกัน

.... จริงๆถ้าตุ้มติ้มอยู่ใกล้ๆ ก็อยากจะให้มาเดินไปเวทยาลัยด้วยกันตอนเช้า เหมือนในการ์ตูนแฮะ

คงจะมีความสุขไม่ใช่น้อย .....

"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไรของนายหน่ะ ก้าวเดิน"

นั่นไง .... พอใช้เสียงผู้ชายพูดแซวตรูแบบนี้แล้ว มันเล่นเอาฝันของตรูชะงักค้างเลย ไอ้คุณพี่ชาย

"... หา ? .... ป่าว"

"ฮั่นแหน่ .... แอบจินตนาการถึงตุ้มติ้มหละเซ่"

พรูดดดดดด .... รู้ทันอีก!!

"ป่าวเฟ้ย!!!"

"ฮ่าๆๆ .... ไม่ต้องปิดบังหรอกน่า.... หน้าอย่างก้าวเดิน เดาได้ไม่ยากหรอก"

โอ้โห ..... ดูถูกจริงๆ ....

"แล้วรู้มะ ตอนนี้ชั้นคิดว่าอะไร"

"คิดว่าชั้นกำลังดูถูกนายอยู่อะดิ"

...................

"........"

"เดาแม่นอะเด้ ...."

เถียงไม่ออกเลยเว้ย ...

"เออ .... แม่นจนน่ากลัวเลยหวะ ...."

"ฮ่าๆๆ .... ก็บอกแล้ว นายเป็นน้องชั้น ถึงชั้นจะเดาได้ไม่หมด แต่ก็เดาได้เยอะแหละน่า"

ฝ่าฟันพูดกลับมาใส่ผม ด้วยรอยยิ้ม แบบมาดแมน ....

จะว่าไป ตอนปลอมเป็นชาย ก็เนียนได้ไม่เลวหละนะ ....

เดี๋ยวสิ มันจะเรียกว่าปลอมได้ไงฟระ .... ในเมื่อฝ่าฟันมันเป็นชายอยู่แล้ว

พวกเราเดินกันไปคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเลยเขตย่านการค้า และห้างสรรพสินค้าที่ยังไม่เปิด ....

ไปจนใกล้จะถึงเวทยาลัยแล้วนั่นเอง ....

ก็.....

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ .... รุ่นพี่ฝ่าฟัน"

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ .... รุ่นพี่ฝ่าฟัน"

เสียงของเด็กวัยประมาณสิบสี่สิบห้า ดังขึ้น .....

ไม่สิ ... สองคนนี้เราจำได้ดี .... เด็กธาตุสายฟ้า สองคนที่เก่งโคตรๆ แต่ดันเล่นพลาดในตอนท้ายเกม

ว่าแต่ .... ไหงทักแต่ฝ่าฟันหละเนี่ย ....

"...อ่า ... สวัสดีทั้งสองคน ที่แข่งด้วยกันเมื่อสองวันก่อนใช่ไหม"

ฝ่าฟันหันไปทักทายพวกเธอทันที

"ใช่ค่ะ รุ่นพี่....ดีใจจังที่จำพวกเราได้"

"ใช่ค่ะ รุ่นพี่....ดีใจจังที่จำพวกเราได้"

โอ้โห .... ตอบซะเสียงหวานเลย .... แถมยังมาเป็นคอมโบอีก ....

ว่าแต่ ... ทำไมต้องมาดักรอพวกเราตั้งแต่เช้าด้วย ...

ก็แค่แข่งขันกีฬาเวทย์ด้วยกัน.... แล้วแพ้ไป .... เพราะเทคนิคของฝ่าฟันแค่นั้น

หรือว่า ....

จะปลื้มฝ่าฟันเข้าจังๆซะแล้ว!!!

เออ ... ถ้าใช้เหตุผลนั้นมาก็พอเข้าใจหรอก ที่จะปลื้ม

ฝ่าฟันมันวางแผนเก่งจริงๆนี่หว่า ... สมแล้วที่เป็นพี่ชายเรา

แค่เล่นกีฬาเวทย์นิดๆหน่อยๆ ก็เนื้อหอมแล้ว ....

ว่าแต่ ... มันเป็นพี่ชายเราสินะ.. ตอนนี้

ไม่ๆๆ .... อย่าเพิ่งไปคิดเรื่องนั้น เอาเรื่องตรงหน้าก่อนดีกว่า

"เอ๋ ... ขะ ขนาดนั้นเลยเหรอ....ว่าแต่มีอะไรเหรอ ... มารอแต่เช้าเลย ...."

ฝ่าฟันเอ่ยถามเด็กสาวทั้งสองกลับไป

ท่าทางเกร็งนิดๆ เหมือนจะไม่ชิน

พวกเธอได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหวานแล้วตอบฝ่าฟันกลับไปว่า

"..... พวกเราปลื้มพี่ฝ่าฟันมากๆเลยค่ะ ... หลังจากวันนั้น!!"

"ใช่ค่ะ ..พวกเราปลื้มพี่ฝ่าฟันสุดๆเลยค่ะ .... ตั้งแต่วันแข่งด้วยกัน"

ปลื้ม!!... จริงๆด้วย เดาไม่ผิดเลย ....

"เอ๋..... งะ งั้นเหรอ ... ขอบคุณมากๆเลยนะ"

ฝ่าฟันยิ้มตอบออกมา แต่เสียงตะกุกตะกัก

"งั้นไปโรงเรียนพร้อมๆกันก็แล้วกัน ....."

โอเค .... เดินไปโรงเรียนยามเช้ากับรุ่นน้องงั้นเหรอ

ไม่เลวเลยแฮะฝ่าฟัน .... อิจฉาฟร่ะ

"รุ่นพี่คะ ..."

"รุ่นพี่คะ...."

แล้วเด็กสาวทั้งสอง ก็เดินเข้ามาขวางด้านหน้าฝ่าฟัน ...

ทำให้ผมที่กำลังจะเดินตามฝ่าฟันไปเวทยาลัยด้วยกันต้องถอยทันที

ได้กลิ่นตุๆแฮะ ..... อย่าบอกนะว่า ...

"...เอ่อ ..."

ฝ่าฟันเริ่มทำหน้าไม่สู้ดีแล้ว ...

เด็กสาวทั้งสองกระเถิบเข้าใกล้ฝ่าฟันจนแทบจะชิด

"ขอพวกเราจับมือไปเดินไป จนถึงเวทยาลัยได้มั้ยคะ!!"

"ขอพวกเราจับมือไปเดินไป จนถึงเวทยาลัยได้มั้ยคะ!!"

แล้วเอ่ยพร้อมกันด้วยสายตามุ่งมั่น

สูดดดดดดดด ยอดดดดดดดดดดดด!! จับมือยามเช้าไปโรงเรียนด้วยกัน

นี่มันฝันไปหรือป่าว ฝ่าฟัน!!.... ตรูยังไม่มีโอกาสได้จับมือไปเวทยาลัยยามเช้ากับตุ้มติ้มเลยนะเว้ย!

ว่าแต่ จับมือสินะ ... แล้วไป นึกว่าจะมาขอเป็นแฟนซะอีก ...

ได้หน้าหักกันไปแน่ๆหละ เพราะฝ่าฟันมันปฏิเสธชัวร์ๆ ถ้าจะขอคบ....

ตรูก็อยากจะพูดอะไรออกไปเหลือเกิน ... แต่ไม่ยุ่งดีกว่า

เสน่ห์ใคร เสน่ห์มัน ... ไม่ก้าวก่ายหละนะ

"เอ๋ มันจะไม่ดีกับพวกเธอเองนะ นึกภาพสิ .... เด็กผู้หญิงแสนจะน่ารักสองคน .... "

ฝ่าฟันเหงื่อตกแล้วรีบอธิบาย ... แต่ก็เหมือนจะพูดบางคำผิดไปจนทำให้พวกเธอเอ่ยสวนออกมา

"น่ารัก .... ?"

"น่ารัก!! ....?"

พวกเธอทวนคำนั้นแล้วยิ้มหวานหน้าแดงสุดๆ

"ระ รุ่นพี่ ชมพวกเราว่าน่ารักด้วยหละข้าวเหนียว!!!"

"อื้อออ รุ่นพี่ชมเราว่าน่ารักด้วยหละข้าวเจ้า เขินจังเลย!!"

พวกเธอส่ายตัวไปมาหน้าแดงเป็นผลแอปเปิล

นั่นไงเล่าฝ่าฟันไปหว่านเสน่ห์เด็กอีก ....

" นั่นแหละ ... เพราะฉะนั้น ... มันคงจะไม่ดีแน่ๆเลยนะ ที่ทั้งสองคน .........."

"นะคะ ...รุ่นพี่ .... แค่จับมือไปเรียนด้วยกันเอง..."

"นะคะ ...รุ่นพี่ .... แค่จับมือไปเวทยาลัยเอง"

ทั้งสองกระเถิบเข้ามาอ้อนขอร้องฝ่าฟัน มากเข้าไปอีก แถมยังทำสายตาน่ารักใส่

โอเค .... จะทำร้ายจิตใจเด็กเหรอฝ่าฟัน

เอ็งไปหว่านเสน่ห์เขาซะขนาดนั้น ...

"แค่จับมือเองฝ่าฟัน .... ไม่เสียหายหรอกน่า"

แล้วผมก็บอกฝ่าฟันมันออกไป ....

"อึก"

ฝ่าฟันที่ได้ยินแบบนั้น ก็กลืนน้ำลายอึกหนึ่ง

แล้วพยักหน้าให้เด็กสาวทั้งสองคน

".... อ่า ... จับมือไปโรงเรียนด้วยกันก็ได้ .... แต่ระหว่างไป ช่วยแนะนำตัวไปด้วยก็แล้วกันนะ ..."

"ค่า!!!"

"ค่า!!!!"

เหอะ .... ต้องแบบนั้นซี่ .... ฝ่าฟัน ถึงจะสมกับเป็นเสือผู้หญิงหน่อย ....

................................................

7.52 น.

เมื่อมาถึงเวทยาลัย พร้อมทั้งแยกจาก เด็กสองคนนั้น เพราะเรียนคนละอาคาร

แล้วเดินผ่านทางเดินที่มุงหลังคากันฝนเอาไว้ ไปยังอาคารเรียน

 ... ผมก็รู้สึกได้ .... ถึงบรรยากาศที่แปลกไป....

"อ้ะ ... นั่นใช่ฝ่าฟันที่อยู่ปีสองหรือป่าวหน่ะ"

"ใช่ๆ นั่นแหละฝ่าฟัน .... "

"ไหนๆ ... นั่นหน่ะเหรอ!! ...."

"ดูเท่จังเลยเนอะ .... "

"แต่หน้าหวานจังเลย ...ทั้งหล่อทั้งสวยว่ามั้ย"

"ใช่ๆ ... "

ใช่ครับ ....

พวกสาวๆหลายๆคนมองมาที่ฝ่าฟันกันใหญ่

แถมยังพูดคุยกัน ออกรสออกชาติ .... ในเรื่องของฝ่าฟัน

และเมื่อมาถึงห้องเรียน

"นี่ ... ฝ่าฟัน วันนั้นเท่มากๆเลยนะ"

"... ฝ่าฟัน ... เจ๋งไปเลยนะ ... ทำแบบนั้นได้ไงหน่ะ"

"ใช่ๆ เหมือนหน้ากากจิ้งจอกเลย"

"เท่สุดๆไปเลยนะฝ่าฟัน ..."

"ขนาดไม่ได้ไปดูในสนาม แต่ดูที่เพื่อนถ่ายมาโพสในเฟคบุค ก็สุดยอดไปเลยนะ"

เพื่อนสาว ที่ไปนั่งดูการแข่งวันนั้น ไม่ก็ที่ดูในเฟคบุค ต่างก็มารุมล้อมพูดคุยกับฝ่าฟันกันใหญ่

นี่มันอะไรฟระเนี่ย ... ดังข้ามวันเลยเรอะ!!!

"เอ่อ ... ขอบคุณมากทุกๆคน ... คือว่า ... ก็แค่ฝึกแล้วก็เลียนแบบหน่ะ ... ถ้าไม่มีเพื่อนร่วมทีมช่วยก็ทำไม่ได้หรอก"

ฝ่าฟันก็อธิบายตอบกลับให้ทุกๆคนฟังไปตามเนื้อผ้า

..........................

เวลา 12.00 น.

"ทั้งหมดเลิกได้ ...."

"ขอบคุณครับ อาจารย์"

"ขอบคุณค่ะ อาจารย์"

และแล้วก็ช่วงพักเที่ยง

หลังจากเรียนวิชาศิลปะด้วยเวทย์เสร็จนั้น

ผมก็ค่อยๆลุกขึ้นเดินไปหาตุ้มติ้ม

"ตุ้มติ้ม ... ไปทานข้าวด้วยกันนะ"

"อื้อ! ไปกันนะก้าวเดิน"

ตุ้มติ้มตอบรับยิ้มหวานให้ผม ...

ก่อนที่ผมจะหันกลับมาเรียกฝ่าฟัน ... ก็พบว่า

"นี่ ... ฝ่าฟัน ....ไปทานข้าวเที่ยงกันมั้ย"

"ฝ่าฟัน ... ไปกินข้าวโรงอาหารด้วยกันปะ..."

"ฝ่าฟัน ... กินข้าวเที่ยงกันนะ"

"นี่ๆ .... ไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันมั้ย"

พวกเพื่อนๆ แย่งกันชวนฝ่าฟันไปทานข้าวกันใหญ่ ....

เอาแล้วไง ... เกิดปัญหาแล้วไง!!! หวังว่าคงจะไม่มาเวลานี้นะ สองคนนั่น

"ฝ่าฟัน ไปทาน ... อ้ะ"

"... ฝ่าฟัน ไป...อ่า..."

นั่นไง!! ไม่ได้อยากให้มาตอนนี้เล้ย ....

ได้เห็นสงคราม ระหว่างพวกเพื่อนในห้อง กับหนิงและฝ้ายแหงมๆ

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นหน่ะ!! ก้าวเดิน?"

"นั่นสิ .... นี่มันเกิดอะไรขึ้นหน่ะ!! ทำไมทุกคนไปรุมตอบฝ่าฟันกันแบบนั้น"

หนิงกับฝ้ายก็เดินเข้ามาหาผมแทน พร้อมถามเสียงดัง

แล้วไหงมาถามชั้นเล่า ทั้งสองคน!!! โถ่

จะให้ตอบกลับไปยังไง ไม่ให้โมโหฟระ ....

"พวกนั้น คงพวกปลื้มฝ่าฟันจากแข่งวันนั้นมั้ง.... รุมล้อมถามกันใหญ่ตั้งแต่เช้าเลย"

ขอบคุณมากตุ้มติ้ม!!! ตอบแทนเค้าได้เยี่ยมมากเลย!!

"หา?"

"หา?"

ทั้งสอง ร้องพร้อมกันเสียงหลง

โอยช่างมันเหอะ ... เห็นตำตาอยู่แล้ว ตุ้มติ้มก็บอกไปแล้ว

".... คือ .... วันนั้นฝ่าฟันมันโชว์เท่ จนพวกสาวๆชอบกันหละมั้ง"

นั่นแหละ ตอบออกไปแบบนั้นแหละ

แล้วผลหละ....

"............."

"..........."

เงียบ ... นิ่ง

หนิงกับฝ้าย นิ่งไปเลยทีเดียว ....

โมโหแล้วสินะ ... ขอโทษด้วยนะพี่ชายสาวของผม

ผมไม่สามารถปกป้องคุณพี่ชายสาวจากความเข้าใจผิดที่เข้าใจถูกได้....

สงครามกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว ....

น้องชายคนนี้ขออวยพรให้พี่ชายสาว ไปสู่สุขติ

".... ทั้งสองคน นิ่งเลย..."

ตุ้มติ้มเขยิบเข้าไปแล้วจิ้มๆ ใส่หนิงกับฝ้าย

ทำให้พวกเธอหันมามองหน้าผมกับตุ้มติ้ม ....

แล้ว...

".... ถึงจะขัดใจก็เถอะ .... แต่มันก็จริงนะ ... มันเท่ไปเลยไม่ใช่เหรอ"

"อื้อ ... ก็เพราะฝ่าฟันเท่สุดๆ มันก็มีผลแบบนี้แหละ!!!"

หนิงกับฝ้ายตอบพร้อมยกนิ้วโป้งให้กับ เสน่ห์ของฝ่าฟัน

พรูดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!

เห้ย ... ไม่ใช่หละ ... ตอบแบบนี้ เงิบนะ ....

พวกเธอไม่หวง คนที่ตนเองแอบชอบกันหน่อยเหรอไง....

ไม่ๆๆ พูดออกไปไม่ได้ เสียมารยาทตายเลย ....

จะพูดยังไงดีฟระ .... คือ ... แบบว่า...

"... ทั้งสองไม่โกรธเหรอ ..."

ตุ้มติ้มถามอย่างสงสัย...

"นิดหน่อย ไม่มากหรอก....มันช่วยไม่ได้นี่นะ"

"อือ ... มันช่วยไม่ได้นี่นา ...."

ฝ้ายกับหนิงตอบเข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย

ตุ้มติ้มพยักหน้าให้กับคำตอบของหนิงกับฝ้าย

อึ้งครับ ....

".. อ่า ... เหรอ"

ผมตอบพวกเธอกลับไปด้วยรอยยิ้มแหยๆ ...

"แย่จัง .... รู้งี้ ชวนฝ่าฟันไปทานข้าวตั้งแต่ปีแรกที่เข้าก็ดีหรอก"

"นั่นสิ ... เสียดายจังเลย ..."

"เห้อ"

ก่อนจะหันไปอีกที ก็เห็นพวกสาวๆ เดินคอตกกันออกจากห้องไปหมดแล้ว

"? เหมือนจะ โดนฝ่าฟันปฏิเสธแล้วนะ"

ตุ้มติ้มมองเอียงคองงๆ

"เดินคอตกออกไปหมดแล้ว เห็นมั้ยหละ ... ฝ่าฟันปฏิเสธพวกนั้นแน่"

หนิงก็เอ่ยตาม แบบไม่เข้าใจนัก

"ก็เพราะแบบนี้แหละ ... ถึงได้ไม่โกรธไง ..."

ฝ้ายก็เสริมคำพูดของหนิงต่อทันที

แล้วฝ่าฟันก็เดินมาหาพวกเราพร้อมอธิบายให้ฟังว่า

"โทษนะทุกคน ... กว่าจะปฏิเสธได้หมด ... เลยทำให้เสียเวลาไป ...."

กว่าจะปฏิเสธ ได้หมดเชียวนะ!!!! ทำเป็นพูดเข้า เจ้าพี่บ้า

"อืม .... เนื้อหอมจริงนะฝ่าฟัน ...."

ผมแซวฝ่าฟันไปแล้วหันไปดูอาการหนิงกับฝ้าย ....

ไหงหน้าแดงแบบนั้นหละครับ!! ไม่ดุหรือว่าฝ่าฟันไปสักหน่อยเหรอ

นี่พวกเธอ เป็นอะไรกันไปหมดเนี่ย แปลก!!

ไม่ใช่ว่า อยากจะเชียร์ให้ทะเลาะกันหรอก .... แต่นิสัยสองคนนี้ที่เจอแรกๆ

ไม่น่าจะเป็นแบบนี้นี่!!

แล้วแถม....

".. ไม่เป็นไรหรอก ... ไปทานข้าวกันเถอะฝ่าฟัน"

"อื้อ ... ไปทานข้าวด้วยกันเถอะ ...."

หนิงกับฝ้ายก็ยิ้มหวานให้กับฝ่าฟัน ... แล้วชวนไปกินข้าวแทนโดยไม่แสดงท่าทีโมโหมากมายอะไร

หรือหึงหวงเลย....

แปลก..............

".... "

แปลกๆแฮะ

เหมือนไม่ใช่ หนิงที่เคยรู้จัก ... แล้วก็ไม่เหมือนท่าทางฝ้ายที่น่าจะเป็น...

อาการตกหลุมรักจนโงหัวไม่ขึ้นเรอะ..... หนักไปไหม อาการแปลกๆนี่

"ปะๆ..."

ฝ่าฟันยิ้มหวานให้กับหนิง ฝ้าย และผม .... ก่อนจะเดินนำหน้าออกไป

"อื้อ~~"

หนิงกับฝ้ายก็เดินตามกันไปต้อยๆ ทันที ....

ไม่รู้จะพูดอะไรแฮะ ... ไม่สนแล้วเว้ย!!

"ปะ ตุ้มติ้มไปกินข้าวกันเหอะ

สนใจตุ้มติ้มที่แสนน่ารักของผมดีกว่า

"อื้มม ..."

ตุ้มติ้มลุกขึ้น ยิ้มหวานพร้อมจับมือกับผม

"ปะ ไปกินข้าวกันเถอะ"

"จ้า~~~"

"จ้า~~"

พวกเราพูดภาษาหวานๆให้กัน แล้วเดินตามทุกๆคนออกไปสมทบ ....

.............

และระหว่างเดินไปโรงอาหารนั่นเอง

"พรุ่งนี้ วันเกิดฝ้ายนี่นะ ...."

ฝ่าฟันก็พูดขึ้นมา ...

"อื้อ ..."

ฝ้ายพยักหน้าตอบ แล้วยิ้มดีใจ

"ขอบคุณนะที่จำได้ด้วย"

"นึกว่าจะจำไม่ได้เหมือนของชั้นซะอีก ...."

หนิงเอ่ยตามออกมาเหมือนกวนๆ

"ว้าว วันเกิดฝ้ายงั้นเหรอ .... ไปฉลองกันดีมั้ย? ...."

ตุ้มติ้มเสนอทันที

"เอ๋ จะดีเหรอทุกคน ... "

ฝ้ายรีบถามกลับมา ท่าทางเกรงใจ

"ดีสิ!! เรายังไม่ได้ฉลองหลังแข่งชนะเลยนี่"

"นั่นสิ ... ฉลองพร้อมกันทั้งวันเกิดฝ้ายทั้งแข่งชนะเลยแล้วกัน"

หนิงกับตุ้มติ้มเห็นด้วยเป็นที่สุด

ผมคงไม่ขัดหละนะ ... ที่จะฉลองกัน

"งั้นเอาเป็นหลังเลิกเรียนพรุ่งนี้ เราพักซ้อมไปฉลองด้วยกันนะ ...."

ฝ่าฟันเสนอออกมาแบบนั้น ...

จะว่าไป พักซ้อมแข่งไปกินฉลองก็ดีเหมือนกันนะ ....

"โอเค ..."

ผมก็ตอบรับออกไป

พร้อมกับทุกๆคน ที่ตอบตามผมมาว่า

"โอเค!!"

สงสัยผม ... จะคิดมากไปเอง .... เลิกคิดแล้วกินข้าวดีกว่าเรา

....................

...........................................

......................................................................................

......................................................................................

End Chap.74 สงสัยผม ... จะคิดมากไปเอง .... เลิกคิดแล้วกินข้าวดีกว่าเรา