เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #297 : Chap.67-1 ......!!!!!!! ทำ...ดีๆไว้!!! ...!!

Chap.67-1 ......!!!!!!! ทำ...ดีๆไว้!!! ...!!

.................................................................................

.................................................................................

..............................................

................

เวทศักราช 398 / 08 / 14

11.10 น.

ภายในห้องเรียนปฏิบัติ

"เมื่อฝึกหักลดประจุภายในกายไปได้ จากนั้นแล้ว เวลาจะร่ายเวทย์ประจุธาตุของตนเอง ...เราก็ค่อยๆดึงเอา ประจุเวทย์ไร้ธาตุของตัวเราเอง ออกมา เพื่อเติมให้กับส่วนที่ขาดหายไป"

เสียงของเด็กสาวที่ฟังดูเล็กน่ารัก จิ้มลิ้มแต่กลับฟังเป็นผู้ใหญ่ ดังออกมาจากอาจารย์ธิดา

ผู้มีความสูงเพียง 142 ซม. ที่อยู่ด้านหน้าห้อง

จะว่ายังไงดีหละ .... อาจารย์นี่ มองไปมองมาแล้ว ก็น่ารักจริงๆนั่นแหละ ....

แถมไอ้เวลาเขียนกระดาน แล้วก้นเล็กๆของอาจารย์จะส่ายไปมานิดๆ เพราะพยายามเขย่งขาเขียนด้วยแล้ว

น่าเสียดายที่นี่มันห้องเรียนปฏิบัติ เลยทำให้ไม่ได้เห็นอาจารย์ขยับร่างกายส่ายไปมาด้วยแหละนะ....

หลังจากอาจารย์เอ่ยจบก็ยกมือขวาแล้วกางนิ้วทั้งห้ายกสูงขึ้นให้นักเรียนภายในห้องปฏิบัติดู

ก่อนที่นิ้วโป้ง จะมีไฟติดขึ้นมา

นิ้วชี้มีสายฟ้าประกายแปรบๆ

นิ้วกลาง มีดินค่อยๆโผล่ขึ้นมาห่อหุ้มนิ้ว

นิ้วนางมีน้ำแข็งเกาะ

และนิ้วก้อย มีลมหมุนวนเป็นพายุขนาดเล็กมองเห็นได้ชัดเจน

จะว่ายังไงดีหละ ... เรียกว่าสุดยอดก็ว่าได้ เพราะอาจารย์สามารถใช้ธาตุทั้ง 5 ได้พร้อมๆกันแบบนี้

ต้องใช้เวลาฝึกฝนนานพอตัวเลยนะเนี่ย

"โห สุดยอดเลยครับอาจารย์!!"

"สุดยอดไปเลยค่ะอาจารย์"

ทุกๆคนต่างชื่นชมในความสามารถของอาจารย์

แต่ก็มีบางเสียงคุยกันเบาๆ

"จะสู้หน้ากากจิ้งจอกไหวมั้ยนะ?..."

"นั่นสิ .... หน้ากากจิ้งจอกน่าจะโหดกว่านะ ?"

แต่อาจารย์น่าจะไม่ได้ยิน แล้วอธิบายต่อระหว่างกำมือลง แล้วทุกๆอย่างที่อาจารย์ร่ายเอาไว้ที่มือก็หายไป

".... ทั้งหมดของการจะร่ายแบบประหยัดประจุเวทย์เพื่อให้ใช้หลายธาตุได้หลายธาตุก็มีแค่เท่านั้นแหละ ... ส่วนการจะรีดเร้นพลังของระดับต่ำ ให้ไปใช้ระดับกลางได้นั้น สิ่งที่พวกเราจะขาดไม่ได้เลย คือ ... ความเข้าใจ ในระบบแนวคิดของเวทย์ระดับกลางเสียก่อน .... พวกเธอจะต้องลองฝึกกันด้วยการดูกีฬาเวทย์ของกลุ่มระดับกลาง และจดจำมากๆไว้ เพื่อฝึกฝนต่อไป....."

"จารย์ครับ!! .... ผมก็ดูหน้ากากจิ้งจอกทุกๆวันเลยครับ จดจำได้ทุกท่าเลย"

"แบบนี้ หนูไปฝึกท่าของหน้ากากจิ้งจอกเลยได้ไหมคะ!!"

"ผมก็จำได้ทุกท่าเลยครับ!! อาจารย์....."

"หน้ากากจิ้งจอกนี่สุดยอดเลยนะคะ"

"ผมด้วย!! ผมก็จำได้ครับ"

"... ผมก็จำได้ครับอาจารย์"

"อาจารย์ก็สอนด้วยสิครับ เกี่ยวกับหน้ากากจิ้งจอก!!"

"ใช่ค่ะอาจารย์ สอนพวกท่าของหน้ากากจิ้งจอกด้วย!"

เห้ย ... พวกแก ... จะบ้าไปแล้วเหรอ!!!

นี่มันเรื่องเรียนเวทย์ระดับต่ำเพื่อฝึกต่อไปเวทย์ระดับกลางนะเว้ย

เกี่ยวอะไรกับหน้ากากจิ้งจอกฟระ!!!

หวังว่าอาจารย์ธิดา ก็ไม่บ้าไปกับเขาด้วยหรอกนะ!!

"อะไรของไอ้พวกคุณนักศึกษาคะ? .... หน้ากากจิ้งจอกเป็นแม่พวกคุณเหรอคะ? .... "

เสียงเด็กๆ แต่แฝงความโมโหเล็กๆไว้ในช่วงลำคอกำลังพ่นคำพูดน่ากลัวแปลกๆออกมา

มันทำให้ นักศึกษาทุกๆคน

.....

สะดุ้งทั้งห้อง

โหดมากครับอาจารย์ ... แถมไม่บ้าบอไปกับเขาด้วย

สมแล้วที่เป็น อาจารย์ธิดาของพวกเรา ....

แล้วอาจารย์ก็เอ่ยต่อด้วยเสียงอันแสนน่ารัก แต่....

"ไอ้พวกคุณนักศึกษาทั้งหลาย จะชอบดาราหน้าหมา ก็เรื่องของพวกคุณค่ะ .... แต่ถ้าพวกคุณจะเอาแต่ความชอบเข้าว่า ไม่แยกแยะระหว่างความรักความชอบ กับการเรียนการฝึกฝนตัวเอง ก็ไม่ไหวค่ะ"

อื้อหือ ... ดาราหน้าหมา....

"จารย์!! หน้ากากจิ้งจอก ไม่ใช่หน้าหมาค่ะ!!"

"ใช่จารย์ แล้วไม่แยกแยะยังไงครับจารย์!!"

"นั่นก็นักสู้เก่งนะคะ!!"

"ใช่... ทำไมจารย์พูดแบบนี้ครับ"

"จารย์นั่นแหละไม่แยกแยะ!!!"

โอ้โห ... มีคนเถียงแทนหน้ากากจิ้งจอกด้วย...

นี่พวกเอ็งคิดไรกันอยู่ฟระ!! จะคลั่ง จะชอบก็ให้มันมีลิมิตหน่อยเหอะ

แล้วก้าวเดินก็ค่อยๆยื่นหน้ามาแซวผม

"ฝ่าฟันๆ .... มีคนเถียงแทนหน้ากากจิ้งจอกเยอะเลยนะ ... ดีใจมะ"

อื้อหือ ... จะให้ตอบอะไรกลับไปฟระ ไอ้คุณน้องรัก

"... ไม่ดีใจเลยสักนิดครับ คุณก้าวเดิน"

"ฮ่าๆๆ ...... "

ก้าวเดินหัวเราะกลับมา แต่ยังไม่ทันหัวเราะจบดี

"หน้ากากจิ้งจอกแม่ทูลหัวของ ไอ้พวกคุณนักศึกษาทั้งหลาย มันเป็นเวทย์ระดับกลางเหรอคะ? .... ดิชั้นสอนอะไรอยู่คะ? ... ไอ้พวกคุณนักศึกษาฟังหรือป่าวคะ?..... ใครไม่แยกแยะคะ? .... กรุณาอธิบาย พร้อมแสดงหลักฐาน ว่าตนเองได้กระทำการถูกต้อง และแสดงให้เห็น ว่าหน้ากากจิ้งจอกเคยใช้เวทย์ระดับกลาง หรือเวทย์ระดับสูงสักครั้งด้วยค่ะ ....ถ้ามี มันก็ฝึกได้ค่ะ ดิชั้นไม่ได้ห้าม .... แต่จะมาบังคับให้ดิชั้นชี้นำไปแค่หน้ากากจิ้งจอกอย่างเดียวทั้งๆที่ไม่เห็นมีอะไรที่เกี่ยวกับดิชั้นสอน ดิชั้นคงไม่ทำค่ะ .... จบมั้ยคะ?"

แล้วอาจารย์ธิดาก็ถามกลับเสียงนิ่งเรียบ ... แม้จะฟังดูเหมือนเด็กๆ

แต่ก็น่ากลัวเย็นยะเยือก

และคำพูดนั้นมันก็แทงหลังของทุกๆคน

"......"

ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเหมือนกัน ....

เจ็บกันหมด .... ถึงผมจะไม่เกี่ยว

แต่ก็เหมือนเกี่ยว

"เงียบ?.... ไอ้พวกที่เห่าเมื่อกี้เงียบแล้วเหรอ? .... ตกลงไม่เห่าแล้วสินะ .... ? ... จบ หรือไม่จบ... ตอบ!!"

"จบครับ!!!"

"จบค่ะ!!!!"

ทุกคนรีบตอบอย่างหวาดกลัวอาจารย์ธิดาขึ้นมาถนัดตา แล้วรีบตอบเสียงสั่น

ฮาๆๆ .... มันก็ควรจะอย่างงั้นแหละนะ ...

หน้ากากจิ้งจอก ก็ไม่เคยแสดงเวทย์ระดับกลางหรือสูงออกมาให้เห็นสักนิด

พวกเอ็งมันติ่งจนลากโยงเรื่องเรียนเรื่องกีฬาเวทย์มั่วไปหมดแล้ว

...........

12.05 น.

และเมื่อจบคาบเรียนหลังจากอาจารย์ธิดาเดินออกไปแล้ว

เพื่อนๆก็จับกลุ่มนินทาอาจารย์ธิดากันทันที

"เกลียดขี้หน้าอาจารย์ธิดาอะ"

"เออ จริงๆ ... ปากเสียยังไงก็ไม่รู้ แย่..."

"ยังเรียกอาจารย์อีกเหรอฟระ ... แบบนั้นไม่เรียกอาจารย์แล้วมั้ง"

"อือ ... พูดก็ไม่เพราะเลย ... "

"แล้วไหนยังจะมาว่าความชอบของคนอื่นอีก อยากร้องไห้อะ"

"จริง!! มาว่าความชอบคนอื่นได้ไง!!"

ตกลงนี่ความผิดพวกเอ็งที่ไปโยงเรื่องไม่เป็นเรื่องมาร่วมกับการเรียนจนอาจารย์ดุ

หรือเป็นความผิดของอาจารย์ ที่อาจารย์พูดคำพูดไม่เข้าหูกันแน่ฟระ...

"... นี่ฝ่าฟัน ... ไปห้องน้ำกันป่ะ ... ตุ้มติ้มต้องไปคุยธุระกับอาจารย์ เลยต้องรอนานหน่อย ..."

แล้วก้าวเดินก็มาชวนไปห้องน้ำ ... พร้อมให้เหตุผลว่าทำไมไม่ไปกับตุ้มติ้มทันทีกันผมถาม

"อืม ... ปะ"

ผมตอบรับ ... แล้วลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำทันที

.............

แกรก ... ตึ้ง...

ผมไม่ได้เข้าห้องน้ำไปด้วยกับก้าวเดิน เพราะยังไม่ได้ปวดท้อง ...

ก่อนจะยื่นหน้ามองออกไปจากหน้าต่างอาคาร

ลงไปที่ทางเดินโรงอาหารที่ทอดยาว...

"... เย็นนี้ไปเล่นเกมกันป่าว"

".... เออ .... ไปๆ"

"นี่ตะเอง เค้าอยากไปกินเค้กอ้า~~~"

"ปะ ไปกันนะ"

"เย้~~~~~"

"เห้ย เมื่อสองวันก่อนได้ดูหน้ากากจิ้งจอกป่าว"

"ดูดิวะ"

"ดูๆๆๆ"

"เสียดายนะ เมื่อวานไม่มีรายการไหนที่หน้ากากจิ้งจอกลง"

"ให้เธอพักบ้างเหอะ"

มองเหล่าคนธรรมดา ..... ทุกๆคน ที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างธรรมดาๆ .....

แม้จะคิดว่าตนเอง อาจจะเป็นคนพิเศษ ในมวลหมู่คนธรรมดา ....

แต่ก็ยังก้าวเดินไป ... บนพื้นฐานของมนุษย์ธรรมดา

ที่ผมคิดแบบนั้น ....

ผมไม่ได้คิดว่าผมควรจะเป็นคนพิเศษ หรือวิเศษที่สุดเลย ....

ก็แค่คิดว่าผมหน่ะ .... ควรจะเกิดมา .... เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง

แต่มันดันไม่ ....

-----------------------------------------------

--------------

".... เอ ... กุญแจสำรองห้องน้ำมันน่าจะอยู่ในตู้นี้นี่นา....."

แซ่ก .... แซ่ก ...

"อ้ะ ... นี่มัน ? ..... กระดาษอะไรกันหน่ะ ... เก่าจัง..."

ควับๆ...

"ไม่มีใครอยู่แถวนี้ ... แอบอ่านซักหน่อยแล้วกัน ..."

: ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ :

ใบสุขภาพหลังคลอด

มารดา :

สุขภาพทางร่างกาย             xxxxxx

สุขภาพทางจิตใจ                 xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

สุขภาพทางด้านเวทย์          xxxx

ผลข้างเคียง                           xxxx

การให้นมลูก                        xxxx

สรุปผล                                  xxxx

ลูกชาย :                                ฝาแฝดผู้ที่ถูกคลอดออกมาก่อน (31 ธันวาคม 23.59.37 น.)

สุขภาพทางร่างกาย             xxxx

สุขภาพทางจิตใจ                 -

สุขภาพทางด้านเวทย์          xxxx

ผลข้างเคียง                           xxxx

สภาวะการเจริญเติบโต      xxxx

สรุปผล                                  xxxx

*ลูกชาย:                               ฝาแฝดผู้ที่ถูกคลอดออกมาทีหลัง (1 มกราคม 00.00.50 น.)

สุขภาพทางร่างกาย             xxxx

สุขภาพทางจิตใจ                 -

สุขภาพทางด้านเวทย์          xxxx

ผลข้างเคียง                           xxxx

สภาวะการเจริญเติบโต      xxxx

สรุปผล                                  xxxx

หมายเหตุ รายงานเอกสาร ประกอบการเกิดฉบับนี้

                xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx

                xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx xxxx

: ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ :

".... นี่มัน .... อะไรกัน.... "

แกรก ... ตึก ....

"มันเรา ... ? .. ไม่ใช่เหรอ .... ? ... ที่เกิดมา . .. วันและเวลานั้น ? ...."

--------------

--------------------------------------------------

"... เอาเถอะ ยังไงตอนนี้ก็แค่คนธรรมดาหละนะ ....."

ผมเพ้อออกมา ... หลังจากคิดถึงเอกสารฉบับ

จะว่าไงดีหละ .... สมองผมตอนนี้ มันก็ได้พักผ่อนมากขึ้น

แต่มันก็ยังเบลอนิดๆหละนะ....

".... ฝ่าฟัน .... เสร็จละ ....ไปกันเหอะ...."

แล้วก้าวเดินก็เรียกผม .... ให้หลุดจากความคิดพวกนั้น

"อ่า...."

ผมตอบรับสั้นๆ ก่อนจะหันหน้ามาหาก้าวเดิน

..............................

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 

- ปุ -

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<< 

...............................

"อึก!!!..."

"...?... เป็นไรหน่ะ! ฝ่าฟัน..."

"ชั้น ...ยัง...มะ แ ... ... กะ ก้าว ... "

"เห้ย!!!!! ฝ่าฟัน!! เป็นไรหน่ะ!... "

".........................."

ตุบ...

"ฝ่าฟัน!! ทำใจดีๆไว้!! ฝ่าฟัน!! ... เห้ย!! ...."

"ฝ่าฟัน!!!!!!! ทำใจดีๆไว้!!! เห้ย!!"

"ฝ่าฟัน!!!!!!!!!!!!!!!"

"ฝ่าฟัน!!!!"

....................

..............................................

.................................................................................

.................................................................................

End Chap.67-1 ฝ่าฟัน!!!!!!! ทำใจดีๆไว้!!! เห้ย!!