เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #280 : Chap.59 ผมทำตัวได้สมเป็นมนุษย์ขึ้นมานิดหน่อย

Chap.59 ผมทำตัวได้สมเป็นมนุษย์ขึ้นมานิดหน่อย

....................................................................

....................................................................

..............................................

..............

ภายในกลางห้องของโรงแรมหรูหรา

ที่มี โซฟาขนาด 3 คนนั่ง 4 ตัว วางไว้ตรงกลาง ล้อมโต๊ะกระจก ขนาดไม่สูงมาก

ผมนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของ สามสาว หนิง ฝ้าย เมย์

ซึ่งตอนนี้ ฝ้าย และ หนิง กำลังถามคำถาม ที่ผมตอบได้ยากคำถามหนึ่ง

แต่ก็ไม่ได้ยากไปซะหมดหรอกนะ

"เห็นว่าทั้งสอง เพิ่งมาทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้กับหน้ากากจิ้งจอก เพราะมีคนไม่หวังดี หวังจะทำร้ายหน้ากากจิ้งจอก ลับหลังหน่ะ ... รายละเอียดนอกนั้น ชั้นตอบไม่ได้หรอก"

ผมตอบออกไปตามที่ผมสามารถตอบได้

"... อืม ... ก็จริงหละนะ ถ้าตอบได้ก็แปลกหละ จะไปคาดคั้นเอาอะไรกับฝ่าฟันมากก็ไม่ได้"

ฝ้ายพยักหน้ารับคำตอบของผมอย่างเข้าใจ

"อืม ...... โอเค ...โอเค .... "

หนิงก็เหมือนพยายามอยากจะเข้าใจด้วย ....

ถ้าไม่พอใจบอกกันก็ได้นะหนิง

ว่าแต่จะจ้องหน้าอกชั้นทำไมหนิง.... ความรู้สึกเวลาสาวๆโดนจ้องหน้าอกนี่

มันเป็นอย่างนี้เองเรอะ ....

"แล้ว .... จะอยากรู้ไปทำไมเหรอ"

เมย์หันไปถามฝ้ายกับหนิงทันที เพราะความสงสัย

"ชั้นกลัวว่า หน้ากากจิ้งจอกจะเป็นคนขายยารายใหญ่ อะไรแบบนั้นหน่ะ ...."

ฝ้ายพยักหน้าแล้วตอบเมย์

อื้อหือ ... ผูกเรื่องได้อย่างรวดเร็วเกินไปมั้ยพวกเธอ

".... ไหงคิดแบบนั้นหละ"

"อาจารย์ธิดาไมได้เล่าให้นายฟังเหรอ ....เกี่ยวกับวงจรการค้ายาเสพติดเวทย์เนี่ย"

หนิงถามผมกลับมาทันที ที่ผมถามออกไป

เล่า ... เรื่องการค้าขายยาเนี่ยนะ ....

จะว่าไปก็เคยเล่าบ้าง แต่ไม่ได้ละเอียดเท่าไหร่หรอกมั้ง

"อ่า คิดว่า ไม่น่าจะละเอียดเท่าที่เล่าให้พวกเธอนะ"

ผมตอบหนิงกลับไปตามตรง

ดึ๋ง ...

"... เอาเถอะ ชั้นก็อยากรู้ด้วย... เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง"

เมย์ขยับตัวโยกหน้ามามองหนิง แล้วยิ้มหวานให้

"ชั้นไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ..... และตอนนี้ ชั้นก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับสองคนนั่นแล้วด้วย ที่ชั้นกลัว ก็แค่ หน้ากากจิ้งจอก จริงๆ เป็นใครกันแน่แค่นั้นเอง เพราะเธอเป็นทั้งฮีโร่ .... และเป็นเพื่อนนายด้วยนะฝ่าฟัน ... กลัวว่า เธอจะขายยาอะไรให้นายหรือป่าว"

หนิงเอ่ยตอบผม ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

"เห็นมะฝ้าย ... เห็นมะฝ่าฟัน ...... นี่ชั้นไม่ได้เริ่มก่อนนะ"

เมย์หันมาฟ้องทันที

จะกัดกันไปไหน

"..........."

".........."

ผมกับฝ้ายไม่รู้จะตอบอะไรเมย์กลับไป

"โอเค ... ชั้นผิด!! .... พอใจแล้วใช่มั้ย คุณแตงเมย์"

หนิงสะบัดผม ทำหน้าเซ็ง

"หึ .... จะยกโทษให้ก็ได้นะ ถ้าขอร้องกันดีๆแล้วหละก็ .... "

เมย์ทำหน้าภาคภูมิใจที่แกล้งหนิงสำเร็จ

"อึก ..... "

หนิงสะอึก ท่าทางไม่พอใจ แล้วลุกย้ายมานั่งข้างๆผมแทน

"ชั้นขอนั่งนี่ละกัน"

ทะเลาะกันจังเลยนะ .... น่าจะเลิกกันได้แล้ว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจริงๆคู่นี้

".....อ่า เข้าเรื่องเถอะ.... "

ผมเอ่ยออกไปด้วยรอยยิ้มแหยๆ ...

"อืม .... เข้าเรื่องก็เข้า"

ฝ้ายพยักหน้าตอบรับให้กับพวกเรา

"อะ ...."

แต่อยู่ๆหนิงก็หน้าแดงออกมานิดๆ ค่อยๆเอามือกุมหัวตนเอง

"?"

เมย์กับฝ้ายหันไปมองหน้าหนิง

เป็นอะไรของเธอหละนั่น ...

"เป็นอะไรเหรอหนิง ....."

ผมหันไปถามหนิงด้วยท่าทีเป็นห่วง ....

หนิงจึงหันมามองหน้าผมแล้ว ....ตอบด้วยมือ ?

หนุบ!!!

"ว้าก แล้วจะมาบีบนมชั้นทำไมหนิง!!"

"... ทำอะไรของเธอหน่ะ หนิง คิดจะทำให้ชั้นอิจฉาเหรอ!"

เมย์โวยออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ ที่หนิงอยู่ๆก็บีบหน้าอกผม

ไม่ๆ ไอ้เรื่องที่ควรจะพูดหน่ะ ไม่น่าจะใช่เรื่องอิจฉานะ!!

".... คะ คงระบายอารมณ์หละมั้ง"

ฝ้ายตอบเมย์แทนหนิง

ระบายอารมณ์ .... จริงๆเรอะ!!!

"มีปัญหาเหรอ อิจิกะจัง....."

หนิงทำเสียงดุใส่ผม

จะให้โวยอะไรกลับไปหละเนี่ย ..... อ่าไม่โวยแล้ว

"มะ ....ไม่มี..... "

เล่นทำหน้าน่ากลัวขนาดนั้น จะตอบว่ามีปัญหาก็ใช่ที่

ว่าแต่ ...แล้วไหงอยู่ๆ มาหน้าแดงแล้วหันมาบีบหน้าอกได้หละ?

อ่าคงเพราะมานั่งใกล้ๆเราหละมั้ง... นะ

"ดี .... เข้าเรื่องเลยฝ้าย ..."

หนิงฟังคำตอบผมแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะหันไปหาฝ้ายเพื่อให้ฝ้ายอธิบาย

โดยมือยังขยำหน้าอกผมอยู่เลย

"ฮะๆๆ .... เห้อ .... เรื่องที่คิดว่าหน้ากากจิ้งจอกจะเป็นรายใหญ่ก็เพราะ... ถ้าฟังจากที่อาจารย์ธิดา อธิบายให้พวกชั้นฟังหละก็ .... การที่ จะเป็นคนขายยาได้ จะต้องเลื่อนระดับตนเองในการเสพ ไปที่ระดับสูงขึ้นเสียก่อน แล้วก็จะต้องฟังคำสั่งของคนที่อยู่ในระดับสูงกว่า ที่เป็นแม่ข่าย หน่ะสิ"

ฝ้ายเริ่มอธิบายความเป็นมาอันน่าสนใจ

หนิงเสริมต่อ

"อ่า .... แล้ว แม่ข่าย ก็ต้องฟังแม่ข่ายที่สูงกว่าไปอีก จนถึง คนสูงสุด ... ยกเว้นว่า ลูกข่ายจะอัพขึ้นมาเท่าตัวแม่ข่ายแล้ว ส่วนถ้าแม่ข่ายคนไหน สามารถชักจูงลูกข่ายให้ขึ้นมาเป็นแม่ข่ายได้มากเท่าที่กำหนด ก็จะสามารถอัพขั้นต่อไปได้อีก ส่วนเรื่องราคา ก็จะได้ส่วนลด ในยาระดับขั้นที่ตนเองไปถึงแล้ว อาจจะได้เสพฟรีตามที่กำหนดไว้ ถ้าขายได้ตามเป้าด้วยอะไรทำนองนั้นหน่ะ ...."

หนุบๆๆๆ ....

ไอ้อธิบายมันก็ดีอยู่หรอก หนิง .... แต่....

เลิกบีบบี้นมชั้นซักทีได้มั้ย .....

ควรจะพูดแบบนั้นออกไป ..

อ่า พูดไม่ได้ๆ ... เดี๋ยวโดนโวยหนักกว่าเดิม

"อ่อ.... เหมือน .... ธุรกิจเครือข่ายหน่ะเหรอ ?"

เมย์ที่ตั้งใจฟัง ก็สรุปใจความสั้นๆออกมา

อืม ... .นึกๆไปมันก็คล้ายๆธุรกิจเครือข่ายแฮะ

หนุบๆๆๆๆ

"อืม~~~~~ เรียกว่าเป็นแบบนั้นก็ได้ ... ไม่ผิดหรอก"

หนิงเริ่มอารมณ์เย็นลง ใบหน้ามีความสุข ตอบไป บีบไป ...

นี่มันเครื่องช่วยระบายอารมณ์สินะ หน้าอกชั้นเนี่ย

ควรจะพูดอะไรออกไปดีหละ .....

"..... ชะ ชั้นว่า อาจจะเป็นเพราะ ทั้งสองคนปลื้มในตัวของหน้ากากจิ้งจอกมาก ... เลยยอมเลิกขายยา มาเป็นลูกน้องก็ได้มั้ง ..."

น่าจะประมาณนี้หละมั้ง

"..... มันจะเลิกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอฝ่าฟัน?"

ฝ้ายที่ได้ฟังก็ไม่แน่ใจในคำตอบของผมนัก

หนุบๆๆๆๆๆ

"ไม่รู้! .... ชั้นก็เพิ่งรู้จากพวกเธอเนี่ย !! แล้วหนิง ขอร้องหละ เลิกบีบนมชั้นสักทีได้มั้ย บีบแล้วมันได้อะไรขึ้นมาเนี่ย!"

หนุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"มะ ... ไม่รู้เหมือนกัน ... แต่ ... บีบแล้วมันสบายใจนี่ ..... ส่วนถ้านายว่ายังงั้น ชั้นก็โอเคหละ..... แต่ชั้นจะเอาเรื่องนี้ไปถามอาจารย์ธิดาอีกที"

ไอ้สบายใจนี่มันอะไรกันฟระ!! ....

ส่วนเรื่องเอาไปถามอาจารย์ธิดา ก็ตามสบายเถอะ

"อ่า ... ตามสบาย ...."

"บีบตามสบายจริงดิ!!.... ชั้นบีบด้วยสิ!!!"

"ชั้นด้วย!!! อยากบีบมานานแล้ว"

ฝ้ายกับเมย์อยู่ๆก็ลุกขึ้นมาขยับมือ ขยุกขยิกไปมารายกับกำลังกระหาย

เห้ย .... ไหงอยู่ๆท่าทีของพวกเธอเปลี่ยนไปหละ!!! ...

"พอแล้ว!!!!!! จะบ้าเรอะ!!! ชั้นหมายถึงเอาเรื่องนี้ไปถามอาจารย์ธิดาตามสบายเฟ้ย ไม่ใช่บีบนมชั้นตามสบาย!!"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ แค่จับนิดๆหน่อยๆเอง"

"ช่ายๆ ขอลองสักหน่อยจริงๆนะ"

"หน้าอก ปลอมของนายนี่ มันให้สัมผัส ที่ไม่เหมือนหน้าอกทั่วไปจริงๆ ...."

ฝ้าย หนิง เมย์ เริ่มกลับมาเข้าขากันอีกรอบ แล้วเริ่มเดินเข้ามารุมล้อมผม

"หวะ อ้ะ อ้า!!!"

หนับๆๆๆ

หนับๆๆๆ

หนุบๆๆๆ

"...... "

น่ากลัว .... ยัยพวกนี้ น่ากลัวเกินไปแล้ว!!!! นะ หน้าอกเรา ...

"งึก งื้อ ... นะ นี่ ... .ทำไมพวกเธอเปลี่ยนอารมณ์ได้ไวกันอย่างงี้หละ...."

"....ไม่รู้เหมือนกัน .... แต่เห็นหน้าอกของฝ่าฟันโดนบีบแล้วอดบีบบ้างไม่ได้เลย"

"....นะ นั่นสิ... แฮ่ก ... แฮ่ก ...."

".... อืม ..... บีบแล้วอารมณ์ดีจริงๆแฮะ .... ยอดเยี่ยมมากหนิง"

ทั้งสามตอบผมด้วยสีหน้ามีความสุข .... ยิ้มอย่างชอบใจ

ตอนแรกนึกว่า อลิซจะเป็นคนเดียว .... ขนาดมานั่งในห้องของดาราคนโปรดตนเอง

แล้วยังมีเรื่องข้องใจมาหมาดๆ .... ยังมาบีบหน่มน้ม เพื่อนได้สบายใจเฉยแบบนี้

"อึก ...."

จะ ... จะแกล้งกันสินะ ....ได้

"แง ... ทุกคนแกล้งอิจิกะ .... ฮึก อื้อออ!!"

"หวา .... กลับโหมดอิจิกะอีกแล้ว"

"ยิ่งเพิ่มความน่าแกล้งเข้าไปอีก"

"รุมเลย!!!"

เห้ย!! ไหงคราวนี้ไม่ได้ผลแล้วหละ.... เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

"หวา!! ทุกคน หยุดนะ!!!!"

หนุบ หนับๆ หนุบๆ ....

แล้วผม ก็โดนพวกเธอรุมขยำร่างกายเล่นไป ราวๆ 5 นาที

......................................................

............................

หลังจาก พวกเธอหยุดการเล่นกับผม ได้สักพัก

หน้ากากจิ้งจอกก็กลับมา ..... พวกเธอสอบถามหน้ากากจิ้งจอกเกี่ยวกับ กุ๊กไก่และผักกาด

ก็ได้ความแค่ว่า ทั้งสองคน โดนรักษาให้หายแล้ว ด้วยวิธีการบางอย่าง ซึ่งเปิดเผยไม่ได้ ....

แต่พวกเธอก็ไม่สามารถตอบเรื่องราว ภายในองค์กรค้ายาได้ชัดเจนนัก

ก็ถือว่า ทั้งสามคน โอเค ที่จะรับรู้เรื่องเพียงเท่านี้

และพูดคุยกันกับ หน้ากากจิ้งจอกอย่างถูกคอ มากๆเลยทีเดียว

หน้ากากจิ้งจอก ให้ของที่ผมฝากไว้แก่พวกเธอหลังไมค์

พร้อมได้ของ สมนาคุณ เป็นลายเซ็นของหน้ากากจิ้งจอก ลงบนของชิ้นนั้นๆ

พร้อมทั้งเซ็นบนเสื้ออีก

จนกระทั่งบ่าย พวกเราก็แยกออกมาจากหน้ากากจิ้งจอก

เพื่อเข้าร่วมงานและดูการแข่ง บนเวทีของหน้ากากจิ้งจอก ที่แสนตื่นเต้น ....

จนกระทั่งจบงาน แล้วเดินกลับออกมาจากงาน ผ่านย่านการค้าด้วยกัน

...........................................

"มีความสุขจังเลยน้า .... ใครจะไปรู้ว่า หน้ากากจิ้งจอก จะเป็นคนใกล้ตัวแบบนี้"

"น่านหน่ะสิ ถึงจะบอกตัวจริงไม่ได้ก็โอเคหละนะ พอเข้าใจความรู้สึกอยู่"

"ช่าย ... รู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยหละ ......"

"แถมยังได้ของจากหน้ากากจิ้งจอกมาเป็นที่ระลึกอีก"

"มันสำคัญตรงได้เจอใกล้ๆเนี่ยแหละ แบบนี้มีสิทธิ์เอาไปอวดพี่ๆที่หอได้ด้วย"

".... ชั้นจะเอาไปอวดเพื่อนของชั้น"

หนิง ฝ้าย เมย์ ต่างอารมณ์ดี ที่ได้มีโอกาสเจอหน้ากากจิ้งจอกแบบนี้

ผมเองก็โอเคด้วยหละนะ

ถ้าทั้งสามคนโอเค ... แถมด้วยเข้ากันได้แบบนี้ ก็หมดปัญหาแล้วหละ

ตั้งแต่เจอหน้ากากจิ้งจอก พวกเธอก็ดูจะอารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆและเข้ากันได้เป็นลำดับเลย

ไม่นานนักพวกเราก็มาถึง ด้านข้างของร้านสาวในฝันบุฟเฟ่

"แล้วเจอกันใหม่นะ ฝ่าฟัน เอ้ย อิจิกะสิ อยู่หน้าร้านแบบนี้ หนิงด้วย ฝ้ายด้วย บาย"

เมย์ยิ้มโบกมือลาทุกๆคนก่อนจะเดินอารมณ์ดีจากไป

"แล้วเจอกันใหม่นะ เมย์ ... อิจิกะ"

"แล้วเจอกันใหม่ ... อิจิกะ เมย์"

หนิงกับฝ้ายก็ลาผม กับเมย์ แล้วแยกเดินกลับไปอีกทาง

"จ้า แล้วเจอกันนะทุกคน .....บ้ายบาย ....."

ผมเอ่ยในโหมดอิจิกะโบกมือลา ยิ้มหวานให้พวกเธอ แล้วมองขึ้นบนท้องฟ้า

ในยาม บ่ายสี่โมงเย็น .... แสงแดดยังส่องสว่างเปรี้ยงๆ

วันนี้เป็นวันที่ผมคิดว่า ... ผมทำตัวได้สมเป็นมนุษย์ขึ้นมานิดหน่อย

ถึงจะยังอยู่ในวังวนแบบเดิม แต่ก็คงทำให้เพื่อนมีความสุข

สักเล็กน้อยก็ยังดี ...

อ่า .... วันนี้ ทำงานกะเย็นกับแม่ดีกว่าแฮะ ...

แกร๊ก ...

ผมเดินหันหลัง ไขกุญแจ เปิดเข้าหลังร้านพร้อมกับเอ่ยออกไป .....

"ขอโทษครับ!! อิจิกะกลับมาแล้ว อยากจะขอทำงานหน่อยครับ!"

และพี่ๆที่หลังร้านก็หันมายิ้ม ตอบรับผมสั้นๆง่ายๆ ว่า ...

"จ้า"

..............

..............................................

....................................................................

....................................................................

End Chap.59 ผมทำตัวได้สมเป็นมนุษย์ขึ้นมานิดหน่อย