เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #268 : Chap.54.5 ขอโทษนะ ..... สำหรับอิสรภาพ ของชีวิตพวกเธอจากนี้ต่อไป

Chap.54.5 ขอโทษนะ ..... สำหรับอิสรภาพ ของชีวิตพวกเธอจากนี้ต่อไป

.........................................................................................

.........................................................................................

.............................................

............

ครืดดดด ..... ครืดดด

เสียงเปิดประตู ของโกดังร้าง แห่งหนึ่งดังขึ้น ก่อนจะดังอีกครั้งเพื่อปิดลง

ฟุบ ....

ร่างกายของ หน้ากากจิ้งจอก ถูกวางลงบนพื้นของโกดังช้าๆ

"ตัวเบากว่าที่คิดไว้มากเลยนะเนี่ย ขนาดชั้นตัวเล็กกว่ายังยกได้สบายๆ"

ผักกาด เอ่ยบอกกับกุ๊กไก่ หลังจากวางร่างของหน้ากากจิ้งจอกลง แล้วหันไปใช้ประจุไฟฟ้าของตัวเอง ชาร์จเข้าใส่ เครื่องปั่นไฟขนาดเล็กในโกดัง จนไฟภายในโกดัง นั้นติดสว่างขึ้นมา

"อืม ..... "

กุ๊กไก่ ที่ค่อยๆ สวมถุงมือหนัง แล้วหยิบปืนพกวิทยาศาสตร์ ชนิดเก็บเสียงออกมาจากกระเป๋า

ตอบรับสั้นๆแล้วมองร่างกายของหน้ากากจิ้งจอก ที่นอนนิ่งหลับสนิทไม่ไหวติงใดๆ

มือที่ถือปืนของเธอนั้นสั่นกึกๆ

ผักกาดที่เห็นอาการของเพื่อนเธอ ดูไม่ค่อยอยากจะทำเท่าไหร่ ก็เอ่ยออกมา

"จริงๆก็ไม่อยากจะทำหรอกนะ ..... แต่ขัด คุณหญิงไม่ได้จริงๆ.... เธอก็รู้ไม่ใช่หรือไง เดี๋ยวฤทธิ์ยาก็เล่นงานเอาหรอก"

"... ชะ ชั้นรู้ .... แต่ฆ่าคนเลยนะยะ ... ถึงนี่จะไม่ใช่รายแรกก็เถอะ ... แต่ชั้นก็เป็นแฟนหน้ากากจิ้งจอกเหมือนกัน"

กุ๊กไก่โวยแล้ว กำปืนแน่นๆ จ่อเข้าที่ศีรษะของหน้ากากจิ้งจอก

แต่กระนั้นแล้วมือของเธอก็ยังสั่นอยู่ดี

"ปกติมันไม่ได้ฆ่าแบบนี้นี่ยะ ... แค่ยัดยาปิดปาก....แล้วไอ้เรื่องหล่อนเป็นแฟนหน้ากากจิ้งจอก ชั้นก็เป็นแฟนหน้ากากจิ้งจอกเหมือนกันแหละ ....เอ้อ... เอางี้เปิดดูหน้ากันก่อน แล้วค่อยฆ่ามะ"

ผักกาดเสนอไอเดียร์ พลางขยับกายนั่งลงแล้วค่อยๆ เขยื้อนกายเข้าใกล้ๆ

"เออ .... อืม ... ก็ดี... ไปเล็งใกล้ๆด้วย"

กุ๊กไก่เอ่ยตอบรับ ก่อนจะก้ม ลงไปมองใกล้ๆเช่นกัน

พวกเธอ ขยับมือเข้าไปช้าๆ .... ช้าๆ เพื่อจับหน้ากากของหน้ากากจิ้งจอก....

หมับ!!!

แล้วพวกเธอ .. ก็ได้เห็น.....

.....

มือของหน้ากากจิ้งจอกพุ่งขึ้นจับข้อมือของพวกเธอ

ก่อนจะกระชากพวกเธอกลับหันหลัง แล้วบิดกดลงไปกับพื้น ให้มือไขว้หลังกันไว้

ร่างกายของหน้ากากจิ้งจอก ณ ตอนนี้ กดกายพวกเธอทั้งสองเอาไว้

"กรี้ดดดด เจ็บๆๆๆๆ"

พวกเธอทั้งสองร้องพร้อมกันเสียงหลงทันที

"ยะ ....ยะ ... ยังไม่หลับเหรอ...โอะ โอ้ยย ..."

"ปะ เป็นไปได้ไงกัน อึก... ยานั่น ชะ ช้างยังหลับเลยนะ"

".... หืม .... พวกเธอทั้งสองคนนี่น่ากลัวจริงๆเลยนะ ... เล่นวางยาล้มช้างไว้ให้ชั้นในอาหารด้วยเนี่ย"

หน้ากากจิ้งจอกยิ้มหวานให้กับทั้งสองคน ก่อนจะเห็นกุ๊กไก่พยายามสะบัดมือข้างที่ถือปืนเพื่อวนกลับมายิง ก็รีบล็อคแขนแน่นขึ้น แล้วดันกายพวกเธอกดลงหนักขึ้น

"แถมยัง ....จะฆ่าชั้นอีก ...."

"โอ้ยยยยยยย!!!"

พวกเธอทั้งสองร้องอย่างเจ็บปวดที่โดนจับล็อคแน่นขึ้น

"ชั้นไม่อยากทำร้ายผู้หญิงนะ แต่จะปล่อยไปก็ไม่ได้..... บอกมาซะ ว่าใครส่งพวกเธอมา ...."

หน้ากากจิ้งจอกนั้นบอกหญิงสาวทั้งสอง ด้วยเสียงนิ่งเรียบ

"....อึก ... แฮ่ก ..... "

หญิงสาวทั้งสองนั้นพยายามจะร่ายเวทย์

กึก!!!

แต่ก็โดนหน้ากากจิ้งจอก กดร่างกายลงให้อกของพวกเธอแนบกับพื้น

พร้อมทั้งหักช่วงแขนแรงขึ้นอีก เพื่อทรมาน ขัดไม่ให้ร่ายเวทย์ได้สะดวก

"โอ้ยยย!!!"

"อย่าคิดจะทำจะดีกว่า .... ชั้นรู้นะ ว่าพวกเธอจะร่ายเวทย์ และตอนนี้พวกเธอขาดยา ... เวทย์ที่จะร่ายออกมา ก็เป็นระดับต่ำ แถมชั้นใส่ถุงมือเวทย์อยู่ .... ถึงจะเจ็บก็ยังพอทนไหวอยู่ดีนั่นแหละ แต่พวกเธอจะเจ็บกว่าชั้นมากนะ ถ้าชั้นได้หักแขนของพวกเธอจริงๆ"

หน้ากากจิ้งจอกเอ่ยอย่างรู้ทัน....

"บอกมาซะ ..... แล้วชั้นจะปล่อยพวกเธอไป...."

"อึก ...... อึก ปะ ปล่อยพวกเราเถอะค่ะ ... มะ ไม่หนีแล้ว ... ยอมแล้ว ... แล้วพวกเราจะบอก"

"....ปละ ปล่อยพวกเราก่อนได้ไหมคะ ....ยะ ยอมแล้ว .... อะ เอาปืนไปเลย ... ละ แล้วจะบอก"

ผักกาดและกุ๊กไก่ยื่นข้อเสนอกลับมา

หน้ากากจิ้งจอกยิ้ม เล็กๆ แล้วตอบออกไป

".... ได้สิ .... ชั้นจะเชื่อใจพวกเธอแล้วกัน แต่ .... ชั้นจะเชื่อใจแค่ครั้งเดียวนะ"

หน้ากากจิ้งจอกเอ่ยรับแล้วค่อยๆ ปล่อยแขนของทั้งสองออก แล้วหยิบปืนขึ้นมากำไว้

ฟุบ.....

พวกเธอหลุดออกมาได้ ก็บ่นด้วยความเจ็บปวด เล็กๆทันที

"อึก .... โอย .... "

"ชาไปทั้งแขนเลย ...."

หน้ากากจิ้งจอกยิ้มๆ แล้วนั่งยองๆลง

"เอาหละ .... บอกดีๆนะ .... เผื่อชั้นจะช่วยอะไรพวกเธอได้บ้าง"

ผักกาดหันไปมองหน้าของ กุ๊กไก่ ก่อนจะพยักหน้าให้กัน

แล้วผักกาดก็หันมาพยักหน้าให้หน้ากากจิ้งจอกแล้วขยับตัวนั่งลงกุมแขนตัวเองเอาไว้เจ็บๆ

"......คะ ... คือแบบนี้ค่ะ .... เรื่องมันมีอยู่ว่า .... พะ .... พวกชั้น .... แข่งกันกับเพื่อนที่กองถ่ายหน่ะค่ะ ... วะ ว่าถ้าใคร เห็นหน้า หน้ากากจิ้งจอกได้ก่อน แล้วจะชนะ"

หน้ากากจิ้งจอก จ้องมองอย่างสงสัย

"....หืม .... ปืน มันเกี่ยวอะไรด้วยหละ หืม?"

หน้ากากจิ้งจอกเอ่ยแล้ว ขยับกายเข้าใกล้ขึ้น พลางยกปืนขึ้นมาดู

หมับ!!!!

ทันใดนั้น ร่างของผักกาด ก็กระโดดพุ่งเข้ากอดร่างของหน้ากากจิ้งจอก

"จังหวะนี้แหละ!! สายฟ้า!!! ฟาด!!!"

พร้อมทั้งร่ายพลังเวทย์สายฟ้า ช็อตเข้าใส่ร่างของหน้ากากจิ้งจอกทันที

"อ้ะ .... อึก!!! กึก...."

หน้ากากจิ้งจอกตกใจล้มลงไปตามแรงที่โดนพุ่งเข้าใส่ พร้อมทั้งสั่นกระตุกเพราะแรงไฟฟ้า

กุ๊กไก่หยิบมีดออกมา แล้วพุ่งเข้าแทงหน้ากากจิ้งจอกตามทันที

ผัวะ!!!! ...

ไม่ใช่เสียงฟัน ....

เพราะหน้ากากจิ้งจอกสามารถทนแรงไฟฟ้าแล้วสะบัด ร่างของผักกาดออก พร้อมทั้งหลบการแทงนั้นได้พอดี

แกร้ง!!!

มีดนั้นแทงเข้าที่พื้น

"อึ้ก...อ้ะ .... ปละ คึก ... "

กุ๊กไก่ เจ็บมือเป็นอย่างมาก ที่โถมตัวพุ่งเข้าแทงสุดแรง แต่ไปแทงเข้าที่พื้นแทน

ก่อนจะโดนหน้ากากจิ้งจอกรวบตัวเอาไว้ พร้อมแย่งเอามีดของกุ๊กไก่มาจ่อที่คอของเธอเอง

ทำให้เธอแทบจะสำลักน้ำลายเพราะความกลัวจะโดนมีดปาดคอทันที

"..... เห้อ ชั้นบอกแล้วนะ ... ว่าชั้นจะให้โอกาสแค่ครั้งเดียว ... เอาหละ .... ตอนนี้ชั้นจะใช้วิธีแบบโจรแล้ว ..... บอกชั้นมาซะ .... ว่าใครสั่งให้พวกเธอมา .... จำได้ว่าเป็นคุณหญิง อะไรนี่หละ ไม่ใช่หรือไง"

หน้ากากจิ้งจอกถอนหายใจ พร้อมทั้งเอ่ยถามเชิงขู่ ระหว่างจ่อปลายมีด จนเกือบสัมผัสกับลำคอของกุ๊กไก่

"แฮ่ก .... แฮ่ก .... แฮ่ก... "

กุ๊กไก่ที่โดน จอปลายมีดนั้นหอบสั่นด้วยความกลัว ก่อนจะเกร็งลำคอไว้แล้วใช้ศอกกระทุ้งเข้าใส่ท้องของหน้ากากจิ้งจอกแล้วเอ่ยออกมา

"ไม่ต้องห่วงชั้น!!!"

ปึก!!!

แต่หน้ากากจิ้งจอก ใช้มืออีกข้างรับไว้ได้อย่างรู้ทัน

".... ไม่กลัวตายหรือไง!"

เธอโวยออกมา เพราะไม่คิดว่า กุ๊กไก่ จะกลัวอดเสพยา มากกว่ากลัวตาย

"อึก......"

ผักกาด นั้นสั่นๆ แต่ก็ไม่ถอย เธอหยิบมีดพกเวทย์ภายในกระเป๋ากระโปรงเธอออกมา

แล้วร่ายประจุไฟฟ้า ใส่ลงไปในมีด แล้วพุ่งเข้ามาฟันทันที ระหว่างหน้ากากจิ้งจอกเผลอ

".... ตายซะ!!! ...."

ควับ!!!!

หน้ากากจิ้งจอกเอียงคอเอี้ยวตัวหลบ เกือบไม่พ้น ....

จนมีดนั้น .... ฟันเข้าใส่ที่หน้ากาก จนขาดสองท่อนทันที ....

เผยให้เห็น .... ใบหน้าอันแสนจะงดงามไร้รอยตำหนิของหน้ากากจิ้งจอก

"อึก .... "

เธอร้องออกมา ก่อนจะล็อคตัวของกุ๊กไก่แน่นขึ้น

"หะ เห็นหน้าหน้ากากจิ้งจอกแล้ว"

ผักกาดเอ่ยบอกกุ๊กไก่แล้วเริ่มถอย เธอเอ่ยแล้วรีบหยิบ มือถือขึ้นมาถ่ายหน้าไว้ อย่างมีสติ

"....เห็นหน้าก็ยังดี!!! .... ไป หนีไป!!"

กุ๊กไก่เอ่ยบอก ราวกับยอมเสียสละ ตนเอง เพื่อที่จะได้แค่เห็นหน้าของหน้ากากจิ้งจอกก็ยังดี

หลังจากที่แผนฆาตกรรม ล่ม

"อ่า .....โทษทีนะ"

ผักกาดเอ่ยแล้วรีบวิ่งหนีไป ทิ้งเพื่อนไว้ทันที

ครืดดดดด!!.... ครืดดด!

หน้ากากจิ้งจอกที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมด นั้น กลืนน้ำลายเล็กน้อย

".... ถึงกับยอมตายแต่ไม่คายความลับเลยเหรอ .... ซื่อสัตย์เกินไปมั้ง ....บอกชั้นมาดีๆ ดีกว่านะ .... คงไม่ใช่ว่า .... มีเงื่อนไขอย่างอื่นอีกหรอกใช่ไหม .... หรือจะต้องให้ชั้นทรมานเธอ ...."

ทันใดนั้น ร่างกายของกุ๊กไก่ก็ร้อนผ่าว

"อ้ะ .... จะ คะ .. คือ อึก อะ อึก .... อะ"

เธอสั่นไหวพูด ไม่เป็นภาษา ...

"ฉันหน่ะ .... ฉัน .... อะคึก ... อะ ... อา .... คะ ....อะ ... อะ"

เหมือนจะอยากบอกอะไรบางอย่าง ...... แต่ก็พูดออกมาไม่ได้เสียแล้ว

หน้ากากจิ้งจอก ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจ .... แล้วมองท่าทางของหญิงสาวในอ้อมอกตัวเอง

"........ ยังงั้นเองเหรอ ..... แสดงว่าเธอ.. ที่ทำแบบนี้ ก็พร้อมที่จะตายแล้วสินะ ตายพร้อมความลับ ไม่ยอมให้ชั้นทรมานงั้นเหรอ"

แหมะๆๆ ...

".... อึก .... อั้ก .... อึก ฮั้ก ... ขะ ขะ..."

กุ๊กไก่ร้องครางตัวกระตุก ...ทรมานจนฉี่ราด ..... ออกมา

หน้ากากจิ้งจอกที่ได้เห็นอาการแบบนั้นก็ค่อยๆ พลิกร่างกายมามองใบหน้าของกุ๊กไก่ที่สั่นสะท้าน ตาลอย

"..... กะใช้สารในตัว ทรมานตนเองจนตายเหรอ ...."

ก่อนจะกลืนน้ำลายช้าๆ เอ่ยออกมา

"ชั้นจะช่วยเธอเอง .... รวมถึงเพื่อนเธอด้วย .... ถึงจะไม่ยินยอมก็เถอะ"

พลางค่อยๆยื่นหน้าเข้าหากุ๊กไก่

กุ๊กไก่ ดวงตาเบิกโพลงขึ้นทันที

"ไม่ .... อึก..."

........................................................

............................

ครึกๆๆๆ ..... ครึกๆๆๆ

ตุบ!!

"บ้าจริง!!... ทำไมรถถึงสตาร์ทไม่ติดได้หละ!! ... เมื่อกี้ยังขับได้อยู่เลยแท้ๆ!..."

ผักกาดโวยออกมาอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่า รถยนต์ของเธอนั้น สตาร์ทไม่ติด พลางทุบพวงมาลัย

ก่อนจะสตาร์ท อีกรอบ

ครึกๆๆๆๆ .... ครึกๆๆๆๆ ....

"โถ่เอ้ย .... วิ่งหนีเอาก็ได้!"

เธอโวยออกมา แล้วเปิดประตูรถยนต์ ออกมาทันที

กรึก ....

ก่อนจะได้เห็น .... ใครบางคนยืนรอเธออยู่ด้านข้างประตูรถแล้ว ...

"กรี๊ด ...."

เธอร้องออกมาอย่างตกใจ ....

"ตกใจซะเสียงดังเชียว ผักกาด ...."

บุคคลที่ยืนอยู่ด้านข้างประตูรถเอ่ยออกมา แล้วยิ้มหวานให้กับผักกาดนั้น

ใช่แล้ว .... เธอคือกุ๊กไก่นั่นเอง

"อ้ะ .... กุ๊กไก่ ... รอดออกมาได้เหรอ ..... ปลอดภัยมั้ย .... แต่ ... ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้ เธอใช้ฤทธิ์ของยา เพื่อฆ่าตัวตายไปแล้วเหรอ?? อะ ช่างมันเถอะ ปลอดภัยก็ดีแล้วหละนะ"

ผักกาดท่าทางดีใจ รีบลุกขึ้นมา จับร่างกายเพื่อนของเธอ

"....อืม ..... ปลอดภัยดี แถมตอนนี้ยังมีความสุขสุดๆด้วย .... เธอก็จะ ... มีความสุขสุดๆแบบชั้นเหมือนกัน"

กุ๊กไก่ ยิ้มหวาน แล้วกระชากตัวของผักกาด เข้ามาล็อคเอาไว้

หมับ!!!

"โอ้ยยย .... ทะ ทำอะไรของเธอหน่ะ กุ๊กไก่ ..... ยะ ยัยบ้า เป็นบ้าอะไรของหล่อนเนี่ย ปละ ปล่อยชั้นนะ!"

ผักกาด เอ่ยโวยด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจ ว่าเพื่อนของเธอเป็นอะไร

ฟึบๆๆ...

เสียงเดินเหยียบพื้นหญ้าดังขึ้น พร้อมกับร่างกายของหญิงสาวที่มีหาง และหู ส่ายไปมา

กำลังเดินตามมาหาทั้งสองคนช้าๆ

กุ๊กไก่ ที่โดนเพื่อนของเธอถามแบบนั้น ก็ยิ้มอย่างมีความสุข

"...คิกๆๆ... ชั้นเป็นอะไรหน่ะหรอผักกาด ? ... ตอนนี้ชั้น .... ก็เป็นทาสของท่านหน้ากากจิ้งจอกยังไงหละ .... เดี๋ยวเธอก็จะได้เป็นเหมือนกัน .... มันมีความสุขมาก ... มากกว่า เสพ มาร์คสองหรือมาร์คสาม เป็นสิบๆเท่าเลยนะ คิกๆๆ ..."

กุ๊กไก่เอ่ยหน้าแดง กระเส่าสั่น ท่าทางอารมณ์

ผักกาดตกใจ เสียวสันหลังวาบ กับอาการแปลกๆของเพื่อนเธอ พร้อมทั้งพยายามดิ้นออก

"อึก .... หล่อนเป็นบ้าอะไรเนี่ย!! ....ระ แล้ว แรงหล่อนทำไม ... เยอะยังกับเสพยาแบบนี้ ออกไปนะ ... อ้ะ ..."

แต่ยังไม่ทันจะได้บ่นมากไปกว่านั้น .... เบื้องหน้าเธอ ก็มีหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยงาม พร้อมทั้งหูและหางจิ้งจอก ยืนอยู่เบื้องหน้า

หน้ากากจิ้งจอก.....มองหน้าของผักกาด .... เธอยิ้ม แล้วเอ่ยออกมา

"... ถ้าความตายคือสิ่งเดียว ที่จะปลดปล่อยเธอจากสารเสพติด ...... งั้นชั้นจะเป็นผู้ปลดปล่อยเธอจากสารนั้น แลกกับอิสรภาพของชีวิตทั้งชีวิตเธอก็แล้วกัน .... "

พร้อมทั้ง ยื่นมือเข้าไปจับล็อคศีรษะ ของผักกาด ยื่นหน้าเข้าไป .... ใกล้กับเธอ

ผักกาดที่ทั้งโดนล็อคกายโดยเพื่อนตนเอง แถมยังโดนจับหัวพยายามดิ้นออกให้ได้

แต่ดิ้นไม่หลุด  มือของเธอกระตุกเกร็งสั่น ...

"ไม่ .... ไม่!! ช่วยด้วย ... ใครก็ได้ .... ใคร ... ใครก็ได้ ช่วยด้...อึก!! อื้อออ..."

แล้วเธอก็โดนบดริมฝีปาก จูบ .... แลกเปลี่ยน ลิ้นเข้าสู่ปาก ..... ก่อนจะเหมือน ...

มีสารอะไรบางอย่าง ระเหย เข้าสู่ร่างกาย ... และสมองของเธอ ...

"อื้อออออ!!!..."

จาก กำลังดิ้น ... เธอเริ่มหยุดลง ... ดวงตาของเธอแดงขึ้นระเรื่อๆ ...

กุ๊กไก่ยิ้มหวาน แล้วปล่อยร่างกายของผักกาดให้เป็นอิสระ ...

แต่ผักกาดกลับไม่หนีไปไหน ....

เธอค่อยๆเอื้อมมือที่กระตุกอยู่เมื่อครู่ ... เข้าไปกอดร่างกายของจิ้งจอกสาวที่ไร้ซึ่งหน้ากากเอาไว้

แล้ว แลกเปลี่ยน น้ำลายกันอย่างดูดดื่ม

"อึก ... อื้มมมม .... อืออ"

ก่อนจะค่อยๆ ถอนหน้าออกมาช้าๆ ......

"ท่านหน้ากากจิ้งจอกขา ...... ผักกาด ..... จะขอเป็นทาสรักของท่าน ... ตลอดไปเลยค่ะ.... "

จิ้งจอกสาว ที่ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆปล่อยร่างกายของผักกาด ออก.... แล้วมองทั้งสองคน

พร้อมกับเอ่ยออกมาว่า ....

".....ขอโทษนะ ..... สำหรับอิสรภาพ ของชีวิตพวกเธอจากนี้ต่อไป...."

ผักกาดและกุ๊กไก่ ที่ได้ยินแบบนั้น ก็ยิ้มหวาน แล้วเอ่ยตอบจิ้งจอกสาวกลับไป

"พวกเรายินดีค่ะ ชีวิตของพวกเรา ... .เป็นของท่านค่ะ .... ท่านหน้ากากจิ้งจอก"

..........................

..................................................

...........................................................................................

...........................................................................................

End Chap.54.5 ขอโทษนะ ..... สำหรับอิสรภาพ ของชีวิตพวกเธอจากนี้ต่อไป