เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #259 : Chap.50.5 ตั้งแต่วันนั้น ..... ทุกสิ่ง ก็กลายเป็นดั่งเรื่องโกหก

Chap.50.5 ตั้งแต่วันนั้น ..... ทุกสิ่ง ก็กลายเป็นดั่งเรื่องโกหก

.........................................................................................

.........................................................................................

.............................................

................

"แฮ่ก ..... แฮ่ก ...."

"อา ..... ได้โปรด ..... ได้โปรด"

"แฮ่ก ..... ชั้นต้องการมันอีก ... ชั้น .... ต้องการมัน"

"ให้ชั้นด้วยคะ ..... ได้โปรด ... ให้ชั้นได้มันด้วย ..."

"อา ...... แฮ่ก ..... ฮึก ..... อึก"

"ยินดีจะทำทุกอย่าง ..... เลยค่ะ .... ได้โปรด ให้มันกับชั้น"

เสียงครวญคราง และความต้องการของเหล่าหญิงสาว ดังระงมไปทั่วทั้งโกดังขนาดใหญ่

ร่างกายของหญิงสาวนับร้อยชีวิต ที่นอนเปลือยเปล่าอยู่ภายใน เรียกร้อง ต้องการมัน ......มันที่เป็นอะไรบางอย่าง พวกเธอกรีดร้อง ดิ้นทุรนทุราย พร่ำเพ้อ

แม้มันจะดูไม่ได้ย่ำแย่มาก ขนาดชีวิตที่ต้องตาย .... แต่มันก็สะเทือนจิตใจ ของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ได้เข้ามาพบเข้า

".........."

ดวงตาของหญิงสาวนั้นเบิกโพลง เธออึ้งและสั่นไหวไปหมด ..... เธอไม่คิดว่า ..... จะมีอะไรแบบนี้อยู่ในยุคปัจจุบันด้วย

ชายผู้แต่งชุดภูมิฐานดูดี ผู้เป็นคนพาเธอเข้ามายังที่แห่งนี้

ขยับกายเข้ามายืนใกล้ๆ พลางจับไหล่ หญิงสาวคนนั้น

".... นี่หละจ๊ะ ที่เธออยากเห็น หน้ากากจิ้งจอก .....ถ้าเธออยากจะได้พวกมัน ชั้นยินดีจะยกให้หมดเลยนะจ๊ะ ..... ถึงพวกมันจะราคาพอสมควร แต่ก็ไม่ได้มีค่าอะไรเลยจ๊ะ ..... สู้เธอก็ไม่ได้นะจ๊ะ .... หน้ากากจิ้งจอก"

"ไม่ได้มีค่างั้นเหรอ ...."

สิ้นคำนั้นหน้ากากจิ้งจอกก็ทวนคำพูดนั้น สั้นๆ ..... พลางหายใจแรงขึ้นเล็กน้อย

ราวกับ กำลังระงับความโกรธของตนเองเอาไว้

"หืม ... เป็นอะไรจ๊ะ"

ชายผู้นั้นเอ่ยถามเธอแล้วโอบไหล่เธอช้าๆ เข้ามาแนบ

"หรือว่าอยากได้มากกว่านี้ .... หืม?....."

หน้ากากจิ้งจอกที่โดนโอบกอดนั้นหันมายิ้มหวานให้เขา...

"ยังมี ... มากกว่านี้อีกเหรอคะ .... "

เธอเอ่ยถามออกมา ด้วยเสียงสั่นไหว

"แหม่ .... หน้ากากจิ้งจอกจ๊ะ ... นี่เสี่ยเชียวนะ .... กะอีแค่นี้ ยังเด็กๆ .... เสี่ยมีเป็นสิบเลยจ๊ะ ...."

ชายผู้นั้นตอบเธอออกมา พลางโอบแนบเธอมากขึ้น .....

หน้ากากจิ้งจอกได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆ หันไปโอบกอดชายด้านข้างเธอเอาไว้

ดวงตาของเธอ ค่อยๆ ประกายแสงสีแดงระเรื่อออกมา

"..... หืม ..... ต้องทำเท่าไหร่ นายท่านถึงจะยกให้ทาสรักของนายท่านอย่างดิชั้น .... เป็นคนช่วยนายท่าน คุมพวกเธอทั้งหมดหละคะ ...."

ชายผู้โดนเธอโอบกอดนั้น สั่นไหว ดวงตาประกายแสงสีแดงจางๆ คล้ายๆกับเธอ

ก่อนจะ ตอบรับคำถามของเธอไปอย่างว่าง่าย

".... โกะ .... โกดังนึง .... แลกกับวิ่งไล่จับกับชั้น ...หนึ่งวัน .... เป็นไงจ๊ะ....."

หน้ากากจิ้งจอก ค่อยๆดันกายชายผู้นั้น จนติดกำแพง ....

".... งั้นตรงนี้ กันเลยไหมคะ ....นายท่านของปิงปิง....."

"จะ ... จ๊ะ ..... ตะ ตรงนี้เลยก็ได้....."

ชายผู้นั้นพยักหน้าตอบ

ก่อนทั้งสอง จะเริ่ม กอดก่าย ตั้งท่าเล้าโลม เตรียมตัววิ่งไล่จับกัน อย่างสนุกสนาน ......

................

.............................................

.........................................................................................

.........................................................................................

.........................................................................................

.........................................................................................

.............................................

................

ข่าวการหายตัวไปของเหล่าหญิงสาววัยรุ่นที่ควรจะดัง แต่กลับเงียบเหมือนโดนปิดข่าว

การสร้างยาเสพติด เพื่อใช้ในการกระทำอะไรบางอย่าง ทั้งทางที่ควรหรือไม่

การค้าขาย ทดลองชีวิตมนุษย์เพื่อก้าวข้ามไปสู่อีกจุดหนึ่ง

การค้าชีวิตมนุษย์ เพื่อนำไปใช้งานอะไรบางอย่าง

ชั้นต้องการรู้มากกว่านี้ ..... ว่าเบื้องหลังของการกระทำทั้งหมด

ว่าทุกสิ่งที่มันมีทั้งหมด

ว่าความโหดร้ายที่ไม่รู้จบ .... เป็นยังไง ....

ถึงชั้นจะ ... ไม่สามารถช่วยได้ทั้งหมด ....

แม้หนทางที่ชั้นกำลังเดิน ..... จะเป็นเส้นทางที่มืดมิด ..... ชั้นก็จะ .... ทำมัน

เพราะ มันไม่ใช่แค่ แม่ของชั้นอีกแล้ว ..... แต่มันเป็นชีวิตของคนอีกหลายๆคนหน่ะสิ

ล่อลวง ติดยา เสพหนักขึ้น จนในที่สุด ก็กลายเป็นทาสไป .....

ยอมขายสินค้า เพื่อแลกกับเงินเล็กๆ .... ในการได้เสพมัน

หักหลังไม่ได้ .... มีเพียงแค่ความตายเท่านั้น สำหรับผู้หักหลัง

....................................................................

เพราะ .... มันเริ่มตั้งแต่หนึ่งวันให้หลัง นับจากครั้งแรกที่ชั้นได้รับ สิ่งนั้น ....

วันที่ชั้นไม่คิดว่า ... ชั้นจะได้รับมันมา

ร่างกายของชั้น ที่กำลัง ขยับเขยื้อน เคลื่อนไหว ไม่หยุด เพื่อเร่งเร้าสร้างอารมณ์ ..... และกำลังแสร้งทำ เป็นผู้ที่โดนควบคุมอย่างอยู่หมัด

"อา ..... อึก .... แฮ่ก ...... แฮ่ก .... นายท่านของปิงปิง...."

ชั้นครางสั่นไหวไปหมด ..... ร้องราวกับว่า ชั้น กำลังต้องการมันจริงๆ ....

แต่ชั้นก็ตัดสินใจ .... จะลองถามมันออกไป ..... เมื่อชั้นเห็นว่า ชายผู้ร่วมวิ่งไล่จับกับชั้น ....กำลังอยู่ภายใต้เกม ที่ชั้นเป็นคนตั้งขึ้น มากเสียกว่าที่ ชั้นจะอยู่ภายใต้เกมของเขา

"นายท่านของปิงปิง .... ยินดีจะทำ .... เพื่อปิงปิงสินะคะ"

"จ้ะ .... ยินดีจ๊ะ ... เพื่อให้ได้วิ่งไล่จับกับเธอแล้ว .... ยินดีทำทุกอย่างเลยจ๊ะ...."

เขาตอบชั้นกลับมา ....

"งั้น .... ยกสนามให้ชั้นสัก .... สองสนาม ..... จะได้ไหมคะ ...."

ชั้นถามเขากลับไป ง่ายๆ ด้วยริมฝีปาก อันหยาดเยิ้ม

".... ขะ ขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ .... แต่มัน ... อึก อ้า!!"

เขาที่กำลังจะเอ่ยปฏิเสธ ก็โดนชั้น กดร่างกาย ไล่จับเขา ต่อ

ก่อนที่ชั้นจะ .... ค่อยๆ ใช้พลังที่ชั้นได้รับมา ....

วิ้ง~~~

ดวงตาของชั้นสีแดงฉานขึ้นมา ...... พลางเอื้อนเอ่ยขอร้องใหม่อีกรอบ

"นะคะ ... นายท่านเมซซี่ ของปิงปิง"

ดวงตาของเขา ค่อยๆแดงระเรื่อขึ้น .....ก่อนที่เขาจะตกลงแต่โดยดี ....

"..... จ๊ะ ..... จ๊ะ ..... ยินดีจ๊ะ ....อั้ก .... อา ... มันดีมากๆเลยจ๊ะ.... แฮ่ก"

ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น ..... ไม่ใช่แค่เขา ..... ที่ชั้นสามารถควบคุมได้.....

ใครก็ตาม ..... ที่ได้วิ่งเล่นไล่จับ .... กับร่างกายนี้ของชั้น ....

ใครที่บุกรุกล้ำ เข้ามาในร่างกายนี้ของชั้น .....

พวกมันทั้งหมด .... จะกลายเป็นทาสของชั้น

ทีละนิด ... ทีละนิด ... แม้ว่าจะ ไม่ได้ควบคุมได้อย่างสมบูรณ์แบบ

และต้องใช้การล่อลวง เพิ่มเข้าไป ร่วมกับการกระทำบ่อยๆ ก็ตาม

แต่มันก็เป็นพลังที่ดีเยี่ยมจริงๆ ..... ชั้นรู้สึกได้ .... ว่าพลังนี้ .... จะทำให้ชั้น

ได้ช่วยเหลือคนอีกเป็นจำนวนมาก .....

............

- ทีนายท่านเมซซี่ ยังให้สนามชั้นตั้งสองสนามเลย .... นายท่านอหังการจะไม่สู้หน่อยเหรอคะ? -

- ถ้าท่านต้องการร่างกายดิชั้นหละก็ .... เข้ามาสิคะ -

- อา .... ร่างกายของชั้น มันจะทำให้คุณรู้สึกดีได้จริงๆเหรอคะ .... -

- อยากลองไหมคะ ..... กับดิชั้น ? -

- ..... มาสิคะ .....ไม่ต้องรอหรอกค่ะ ..... -

- เข้ามาพร้อมๆกันเลยค่ะ ... นายท่านทุกๆคน .... -

- วิ่งไล่จับกับชั้นแล้ว ..... เป็นอย่างไรบ้างคะ .....

- เหรอคะ .....รู้สึกดีขนาดนั้นเลยเหรอคะ .... รักชั้นสินะคะ -

- งั้นขอสิ่งมีค่าของคุณจะได้ไหมคะ? ... -

- ได้เหรอคะ .... ขอบพระคุณมากๆค่ะ -

..............

ตั้งแต่วันนั้น ..... ทุกสิ่ง ก็กลายเป็นดั่งเรื่องโกหก

โกหก ... ว่าชั้นเป็นสิ่งมีชีวิต

โกหก ... ว่าชั้นกำลังเป็นใคร

โกหก ... แม้แต่ชื่อ

โกหก ... แม้แต่ประวัติของตนเอง

ทุกอย่าง เป็นเรื่องโกหกทั้งหมด

ไม่ได้ ยิ่งใหญ่ ขนาดจะเปลี่ยนแปลง โลกใบนี้

แต่ก็เหลือทนเต็มที กับพวกมัน ..... แม้ว่าจุดเริ่มต้นนั้นจะเล็กน้อยแค่ไหน

ถึงความสิ้นหวังจะไม่ได้ พรากทุกสิ่งไปจากชั้น

แม้ว่าการโกหก ที่ชั้นสร้างขึ้น มันจะทำร้ายชั้นมากมายแค่ไหน

ชั้นก็ไม่อาจหยุดที่จะโกหกเพื่อความต้องการของชั้น แม้มันจะนำมาซึ่งความสิ้นหวังได้

เพราะชั้น

...

ได้มาแล้ว

...

พลัง

...

เพราะฉะนั้น

...

.....

................

.............................................

.........................................................................................

.........................................................................................

End Chap.50.5 ตั้งแต่วันนั้น ..... ทุกสิ่ง ก็กลายเป็นดั่งเรื่องโกหก