เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #248 : Chap.44 Twinkle, twinkle, little star, How I wonder what you are

Comment ตอนนี้ เมื่ออ่านไปถึง ช่วงที่มีคลิบ แนะนำ ให้กดฟังไปด้วย เพื่อให้ได้อารมณ์ ความรู้สึก ของตัวละคร บางตัวมากขึ้น (โดยให้จินตนาการ แฟรชแบ็ก เป็นรูปแบบหนึ่งแทน) .... แต่ถ้ามีอาการจิตอ่อน หรือ ขวัญผวา ง่าย หรือกลัว ... ไม่แนะนำให้ กดคลิบนะฮะ

Chap.44 Twinkle, twinkle, little star, How I wonder what you are

........................................................................

........................................................................

...................................

...........

เด็กสาว ป.6 คนหนึ่งที่มีใบหน้าน่ารัก ไว้ผมสีดำตัดสั้น ตัวสูงตามวัย ในชุดนักเรียนโรงเรียนสตรี แห่งหนึ่ง

ซึ่งหลังจากช่วยแบกของเสร็จ เธอก็แวะ เอาขยะมาทิ้ง .... ก่อนจะได้เห็น เด็กอนุบาลคนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่

เด็กคนนั้น เป็นเด็กที่เธอสังเกต มาตั้งแต่เช้าแล้ว เพราะด้วยผมสีทองสวยยาวถึงกลางหลัง ที่แตกต่างจากคนอื่นของเธอ ... ทำให้ตัวเด็กอนุบาลคนนี้สะดุดตากว่าใครๆ

เด็กสาว ป.6 ค่อยๆเดินตรงเข้าไปหา เด็กสาวผมทอง

"หืม ? ..... ทำไมมาแอบมานั่งร้องไห้คนเดียวตรงนี้หละจ๊ะ ....."

"ฮึก ... อึก .....แง .... ฮึก อื้ออ... "

เด็กสาวอนุบาลยังคงร้องไห้ไม่หยุด .... แม้ว่าเธอจะพยายามหยุดร้องไห้ก็ตาม

เด็กสาว ป.6 ค่อยๆ นั่งลงข้างๆ แล้วโน้มตัวเข้า โอบกอด เด็กสาวอนุบาล ด้วยความเอ็นดู

ก่อนจะเริ่มเอ่ยปลอบต่อ

"โอ๋ ...... ใจเย็นๆนะจ๊ะ .... นะ .... ไม่ร้องไห้นะ ..... มีอะไรบอกพี่ทรายได้เลยนะจ๊ะ"

เธอบอกว่าตนเองชื่อทราย เพื่อให้เด็กสาวคุยกับเธอได้ง่ายขึ้น

"คุณพ่อ .... ฮึก ... อึก .... .... ฮื้อออออ"

เด็กสาวอนุบาลเริ่ม เอ่ย ออกมา เสียงสั่นเครือ น้ำตาเธอยังไหลไม่หยุด

"คุณพ่อ .... ทำไมเหรอจ๊ะ ? ..... โอ๋ ... โอ๋"

ทราย ยิ้มหวานๆ ออกมา แล้วลูบหัวเด็กสาวช้าๆ พลางเริ่มซักไซร้ ข้อมูล

"คุณพ่อไม่ยอมมา .... ฮื้ออออ อึก ... อื้ออออ"

เด็กสาวอนุบาลตอบเหตุผลสะอึกสะอื้น ร้องไห้ต่อไป ...

ทรายพยักหน้าช้าๆ แล้วเริ่มให้เหตุผลกับเด็กอนุบาลคนนั้น

"..... ยังงี้เอง ...... ไม่ร้องนะจ๊ะ ....นะ... เป็นคนเก่ง ไม่ร้องไห้นะจ๊ะ .... ฟังพี่ทรายนะจ๊ะคนเก่ง .... หนูรู้มั้ย ทำไมคุณพ่อของหนูถึงไม่มา ...."

"ฮึ้ก ... ฮื้ออ คุณพ่อ ... คุณพ่อไม่รักหนู ...... ฮื้อออ"

เด็กสาวตอบตามความคิดของตนเองออกมา พร้อมเสียงสะอึกสะอื้น ...

ฟุบๆๆ ...

มือของทราย ค่อยๆ ลูบหัวเด็กสาวช้าๆไปมา อย่างเบามือ พร้อมมืออีกข้าง ค่อยๆหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับแก้มและดวงตาของเด็กสาวอย่างใจเย็น

".... ไม่ใช่หรอกนะจ๊ะคนเก่ง ... แต่เพราะคุณพ่อรักหนู มากยังไงหละ ..... ถึงได้ไม่ได้มา ..... "

"ฮึก .... อึก ... ทำไม ... ทำไมรักมากแล้วถึงไม่มา ฮึก"

เด็กสาวงงทันที แม้จะยังสะอื้น

เธอสงสัยกับคำพูดนั้น

"ก็เพราะ คุณพ่อของหนูต้องทำงานใช่ไหมหละ?"

ทรายถามเธอพลางโอบกอดเด็กสาวอนุบาลแน่นขึ้น

"ฮึก .... อึก ... ก็คุณพ่อ .... ห่วงแต่งาน ... ทำแต่งาน"

เด็กสาวยังคงตอบทรายต่อไป ระหว่างโดนทราย ซับใบหน้าเรื่อยๆ ช้าๆ

ทรายค่อยๆยิ้มที่มุมปาก

".... แล้วหนูรักคุณพ่อไหมคะ คนเก่ง ?....."

"อึก .... ฮึก .....รักคะ ... แต่พ่อ ... ไม่รักหนู ฮือออ"

เด็กสาวพยักหน้า ... แล้วตอบความรู้สึกของตนเองออกไป

น้ำตาของเธอเริ่มหยุดไหลแล้ว

ทรายได้ยินแบบนั้น แนบแก้มตนเองกับแก้มของเด็กสาว แล้วเริ่มถามต่อ

" .... แล้วหนูรักเพื่อนๆ ที่โรงเรียนนี้ .... รักอาจารย์ที่โรงเรียนนี้ไหมจ๊ะคนเก่ง ... หืม?....."

"อือออ....... ฮึก ... อึก ... รักคะ .... ฮึก"

เด็กสาวตอบออกมา แม้จะยังสะอึกสะอื้นไห้เล็กน้อยก็ตาม

"อยู่กับเพื่อนก็มีความสุข .... อยู่กับคุณพ่อ ก็มีความสุข ... ใช่ไหมจ๊ะ"

ทรายยังไม่บอกเหตุผล อีกทั้งยังคงถามต่อไปทันที

"ฮึก .... ค่ะ .... อืออ ฮืออ"

เด็กสาวกำลังพยายามเข้าใจคำพูดของเธอ ไปพลางพยักหน้า

"... แล้วหนูรู้ใช่ไหมจ๊ะ .... ว่า มาโรงเรียนจำเป็นต้องใช้เงิน ...."

ทรายถามต่อเนื่อง แล้วเอาแก้มแนบแก้มชิด เอ่ยเสียงหวานเบาๆ...

"อื้ออ ... รู้คะ ... อึก ..."

เด็กสาวพยักหน้าตอบไป ....

ทรายค่อยๆ ยิ้ม พลางดันหน้าออกมา ย้าย มานั่งคุกเข่า จ้องหน้าเด็กสาว

แล้วเริ่มเอ่ยออกมาด้วยดวงตาใสๆของเธอ จ้องมองดวงตาอันน่ารักของเด็กอนุบาลผมทองอ่อนสวยนั้น

"..... คิกๆ ....เห็นไหมจ๊ะ .... ก็เพราะ พ่อเขารู้ไงว่า ...หนูอยู่กับเพื่อนก็มีความสุข อยู่กับคุณพ่อก็มีความสุข.... และเพราะคุณพ่อติดธุระจริงๆ ...คุณพ่อเลยเลือกทำงานเพื่อที่จะหาเงิน มาไว้ใช้จ่าย เพื่อให้หนูมาโรงเรียนได้ไงจ๊ะ ..... เพราะยังไง กลับบ้านไป .... ก็เจอคุณพ่ออยู่แล้ว จริงไหม ..... "

เด็กสาวที่ได้รับคำอธิบายแบบนั้น ... แม้มันจะไม่ได้ตอบโจทย์ร้อยทั้งร้อย

แต่มันก็ทำให้เธอเข้าใจมากขึ้น .... เธอค่อยๆ พยักหน้าตอบรับทรายไป

".... จริงคะ ..... อึก ...."

"แล้วคุณแม่หละจ๊ะ ... มาใช่มั้ยคนเก่ง... ....."

ทรายเริ่มถามต่อทันที

เด็กสาวส่ายหน้าก้มหน้าลง ....

"ฮึก .... ไม่ ... ไม่มีแม่ค่ะ ....แต่คนใช้มา"

ทรายรู้ตัวว่าถามผิดประเด็น ...

จึงรีบเอามือ จับคางของเด็กสาวเบาๆ แล้วเชิดหน้าเธอขึ้น รีบเอ่ยต่อ

"เห็นมั้ยจ๊ะ ... คุณพ่อก็ยังส่งคนใช่ให้มาดูแล .... เพราะงั้น ไม่ต้องร้องไห้หรอกนะจ๊ะ .... ที่คุณพ่อผิดนัด ไม่มา เพราะท่านจำเป็นเท่านั้นแหละ .... เนอะ ...... ไม่งั้นคงไม่ส่งคนใช้ให้มาหรอก ....."

เมื่อเอ่ยจบ ทรายก็ยิ้มออกมา

".... อื้ออ .... "

เด็กสาวเริ่มยิ้มตามทราย

ทรายที่เห็น เด็กสาวอนุบาลเริ่มยิ้มแล้ว เธอจึงเลื่อนเอามือไปหยิบอะไรบางอย่าง ที่ติดบนหัวเธอออกมา

"งั้นเอางี้ ..... พี่จะให้นี่ไว้ ก็แล้วกัน ......"

เธอเอ่ยแล้วยื่นสิ่งนั้น ให้กับเด็กสาว

เด็กสาวรับมันมา แล้วสงสัยก่อนจะพลิกดู และพบว่ามันคือ หน้ากากจิ้งจอก

"อะ ... อะไรคะ? อ้ะ .... หน้ากากจิ้งจอก....!..."

เธอตาเป็นประกาย ดูจะชอบหน้ากากนี้มากทีเดียว

"..... จ้ะ ... ใช่แล้ว มันคือหน้ากากจิ้งจอก .... เห็นเมื่อเช้า หนูมองตั้งหลายรอบ .... พี่ทรายเลยคิดว่า คนเก่งของพี่ทรายต้องอยากได้สินะจ๊ะ .... รับไปสิ .... ใส่แล้วไม่ร้องไห้นะ ..... "

ทรายเอ่ยแล้วหยิบหน้ากากจิ้งจอกออกมาจากมือของเด็กสาว พลางสวมเข้าบนหัวของเด็กสาว แต่ไม่เลื่อนมันลงมาปิด ปล่อยให้เธอปิดเอง ...

"สุดยอดเลย .... รู้สึกว่าเท่จัง"

เด็กสาวเอ่ยยิ้มนิดๆ แล้วจับมันลงมาปิดหน้าตัวเอง .... ก่อนจะดันขึ้นมามองหน้าทรายต่อแล้วเอ่ยถาม

"แต่ ... จะ ... จะดีเหรอคะ .... "

"ดีสิ ..... รู้ไหมเอ่ย ... ว่าหน้ากากจิ้งจอกหน่ะ .... จะช่วยปกป้องจิตใจที่อ่อนแอของเราได้ด้วยนะ....."

ทรายเริ่มใช้จิตวิทยา หลอกเด็ก ที่อายุน้อยกว่าตนเอง ....

เด็กสาวทำหน้างง ... ก่อนจะถามกลับไป

"เหรอคะ ..... มันจะ ช่วย ... ปกปิดได้เหรอคะ ...."

ทรายยิ้มหวาน .... แล้วเริ่มอธิบายให้เด็กสาวฟังต่อ ใช้คำพูดเชิงหลอกล่อนิดๆ.... และทำท่าทางเท่ๆตาม

"จ้ะ ..... ปกปิดความอ่อนแอ .... และถือโอกาสนี้ ทำตัวเองให้เข้มแข็งขึ้นซะ .... เช่นแม้จะเป็นจิ้งจอกแต่คำรามออกมาเหมือนสิงโตเลย เหมือนในการ์ตูนไงจ๊ะ ....  คำรามแบบนี้เลย .... กาโอ้!!!!"

"กะ ... กาโอ!!"

เด็กสาวที่เห็นแบบนั้น ก็ทำตามทันทีแต่เสียงยังไม่หนักแน่นพอ

"ใช่แล้วจ้ะ แต่อีกนิดนะ ... ใส่หน้ากากแล้วร้องเลย .... ก้าโอ้!!!!!"

ทรายเอ่ยแล้วเชียร์ให้เด็กสาวปิดหน้ากากลง

เด็กสาวพยักหน้า เอามือจับหน้ากากจิ้งจอกปิดบังใบหน้าตนเอง พร้อมเอ่ยออกมาเสียงดัง

"ก้าโอ้!!!"

ทรายยิ้มหวาน

"ว้าว ... สุดยอดเลย .... ทีนี้เข้าใจแล้วใช่มั้ยเอ่ย .... ถึงมันจะทำทุกที่ไม่ได้ .... แต่ว่าในยามอ่อนแอ ก็จงทำมันซะ ..... แล้วจะทำให้ตัวของเรา เข้มแข็งขึ้นเอง!"

เด็กสาว ที่ยังสวมหน้ากากจิ้งจอกอยู่ ค่อยๆพยักหน้าให้กับทราย แล้วเอ่ยตอบ

"เข้าใจแล้วคะ พี่ทราย..... อื้อ ..... ขอบพระคุณมากๆเลยคะ ก้าโอ้!!! ..... "

ทรายขำให้เด็กสาวเล็กน้อย ... ก่อนจะดันตัวลุกขึ้น แล้วจับมือเด็กสาวลุกขึ้นมายืน พลางเอ่ยต่อ

"จ้า .... ก้าโอ้!!! .... เดี๋ยวจะถึงเวลาแสดง และร้องเพลงแล้วนี่นะ .... ร้องให้เต็มที่เลยนะ พี่ทรายจะคอยเชียร์นะจ๊ะ.... แล้วเดี๋ยวจะถ่ายภาพน่ารักๆของหนูแล้วเอารูปให้ ไว้เอาไปฝากคุณพ่อคุณแม่ด้วยดีมั้ย ก้าโอ้"

"ก้าโอ้..... ดีค่ะ!! ดีที่สุดเลย ก้าโอ้!!!!"

"จ้า .... ก้าโอ"

"ก้าโอ!!!!!"

............................................................

.......................

-

- ต่อไปนี้จะเป็นการแสดงของ นักเรียนอนุบาล ห้อง ยีราฟ โปรดปรบมือเป็นกำลังใจให้น้องๆด้วยนะคะ -

-

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ .....

เสียงปรบมือดังไปทั่ว พร้อมกับรอยยิ้มของเหล่าผู้ปกครอง

เด็กๆ ที่ใส่ชุดดาว ต่างวิ่งๆกันออกมา ...

"ลูกชั้นๆ"

"ลูกผม .... "

"ตรงนั้นลูกชั้นเอง"

"สู้เขานะจ๊ะ"

พวกผู้ปกครองต่างพากันเชียลูกๆของตนเองใหญ่ บ้างโบกมือ บ้างเตรียมกล้อง

เด็กๆต่างก็ยิ้มหวานมีความสุขโบกมือกลับให้คุณพ่อคุณแม่ไปตามเรื่องราว

"โอะ .. มากันแล้วๆ"

"ดูเด็กๆพวกนั้นสิ น่ารักจังเลยเนอะ"

"นั่นสิ อยากมีลูกจังเลยนะ"

"อยากมีเหมือนกัน"

"พูดอะไรหน่ะ พวกเราเพิ่งสิบเอ็ด สิบสองขวบกันเองนะ"

"ฮะๆๆ ... จริงด้วยเนอะ"

พวกเด็กสาว ป.6 เอ่ยระหว่างนั่งกอดเข่ามองพวกเด็กๆอนุบาล แล้วเอ่ยไปตามประสา ? ตามวัย ? ของพวกเธอ

เด็ก คนตรงกลาง ที่มีผมยาวสยาย สีทองสวย ซึ่งเป็นคนนำร้อง นอกจากจะสวมชุดดาวแล้ว

เธอยังสวมหน้ากาก จิ้งจอกออกมาด้วย ...

ก่อนจะเริ่ม ต้นเป็นคนพูดขึ้น

"โปรดฟังเพลงของพวกเราด้วยนะคะ .... ชื่อเพลง ... ทวิงเคิล ทวิงเคิล ลิทเทิลสตาร์ ค่ะ"

เมื่อจบคำพูดของเธอ ดนตรีบรรเลง ก็เริ่มดังขึ้น

-

-ตึ่ง... ตึ่ง.... ตึ๊ง...... ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึ๊ง... ตึง-

-ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึง...... ตึง... ตึง.... ตึง... ตึ๊ง-

-

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เสียงปรบจากเหล่าผู้ปกครอง ดังระงม เพื่อเชียร์การแสดงที่กำลังจะเริ่มต้น

ก่อนเสียงปรบมือจะเงียบไป

และเด็กๆก็เต้น แบบง่ายๆ ไม่ได้ยุ่งยากอะไร แต่ดูมีความตั้งใจกันน่าดู ...

-

-ตึ๊ง ตึ๊งๆ.... ตึงๆ...... ตึง ...ตึง-

-ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึง...... ตึง... ตึงๆ.... ตึง... ตึ๊ง ... ตึง-

-

"อึก ... "

เด็กสาว ป.6 คนหนึ่ง ได้ยินเพลงนี้ แล้วกึ่งยิ้มหวาน กึ่งสั่นไหว

จนมาโลชา ..ที่นั่งข้างๆ ต้องหันมาแซว

"..... ได้ยินเพลงนี้ แล้วขนลุกเหรอ เธอหน่ะ"

"ฮะๆ .... นิดหน่อยหน่ะ ...แต่ รู้สึกคิดถึงมากกว่า ..."

เด็กสาวป.6 ขำๆตอบออกไป แล้วนั่งจ้องมอง การแสดงนั้นต่อ

และ คำร้องของเพลง ก็เริ่มต้น .... ดังขึ้น ..... พร้อมกับการแสดงของเหล่าเด็กๆ

-

- Twinkle, twinkle, little star,

How I wonder what you are.

Up above the world so high,

Like a diamond in the sky.

Twinkle, twinkle, little star,

How I wonder what you are!

When the blazing sun is gone,

When there’s nothing shines upon,

Then you show your little light,

Twinkle, twinkle, through the night.

Twinkle, twinkle, little star,

How I wonder what you are! -

-

" ..... หวังว่า .... เธอจะโตขึ้นเป็นเด็กที่แข็งแกร่งนะ .... หน้ากากจิ้งจอกน้อย"

ทรายเอ่ยขึ้น ระหว่างหยิบกล้องโพลารอยขึ้นมา ....

และถ่ายภาพของเด็กสาวผมสีทองอ่อน ที่สวมหน้ากากจิ้งจอกเอาไว้

-

-ตึ่ง... ตึ่ง.... ตึ๊ง...... ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึ๊ง... ตึง-

-ตึ๊ง... ตึ๊ง.... ตึง...... ตึง... ตึง.... ตึง... ตึ๊ง-

- ตึ๊ง -

-

...........

...................................

........................................................................

........................................................................

........................................................................

........................................................................

...................................

...........

เวทศักราชที่ 398 / 05 / 30

เวลา 01.20 น.

แกรกๆๆๆ .....

เสียงนั่งพิมพ์คอมพิวเตอร์ ดังขึ้นเบาๆ .... ภายในห้องนอน ....

"ทะวิง ... เคิล ทะวิง ... เคิล ลิทเทิล สตาร์..... ฮาวอาย วอนเดอร์ .. วอท ยู อา....."

เด็กสาวที่นอนบนเตียงเอ่ยขึ้นมาเบาๆด้วยรอยยิ้ม ...

ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือ คุณแม่ยังเด็กของ ฝ่าฟัน และก้าวเดินนั่นเอง

"อะ .... แม่? .... ตื่นแล้วเหรอครับ?"

ก้าวเดินที่กำลังพิมพ์หาข้อมูลอะไรบางอย่างอยู่ หันไปเมื่อได้ยินเสียงแม่ของเขา...

"กาโอ ..... .... ก้าวเดิน ... ฝ่าฟันกอดกัน และกินไอติม ... กาโอ ..."

.....

คุณแม่ยังเด็ก เอ่ยแต่แล้ว นอนพลิกตัวขดไปอีกด้านนึง ...

".... เห้อ ... ละเมอหรอกเหรอ .....ฝันดีจังเลยนะครับแม่ .... กินไอติมในฝันให้อร่อยนะครับ..."

ก้าวเดินที่เห็นแบบนั้น ก็ยิ้มหวานให้กับแม่ของเขา พลางลุกขึ้นมา ห่มผ้าให้...

คุณแม่ยังสาวยิ้มหวาน แม้จะหลับอยู่ ก่อนจะเอ่ยออกมา เบาๆ ....แล้วหลับสนิทต่อไป

"... กาโอ .... ฟรี้ ...... ฟรี้"

"....... ผมกำลังพยายามอยู่ ..... ฝ่าฟันก็กำลังพยายามอยู่เหมือนกันนะครับ ..... ถึงจะช่วยได้ไม่มาก แต่ก็จะพยายามนะครับแม่ ..... ทั้งเรื่องตัวเอง ... และเรื่องของแม่ด้วย ....."

ก้าวเดินเอ่ยบอกแม่ของเขาเบาๆ .... ก่อนจะ เดินกลับไปนั่ง อ่านข้อมูลภายในคอมพิวเตอร์ ต่อไป...

..............

- Twinkle, twinkle, little star,

How I wonder what you are! -

...............

...........

...................................

........................................................................

........................................................................

End Chap.44 Twinkle, twinkle, little star, How I wonder what you are