ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

    ลำดับตอนที่ #245 : Chap.Special2 วันธรรมดาๆของอิจิกะ2 ... นี่แหละ!!!!!!!!!!......

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 195
      1
      30 พ.ค. 57

    Chap.Special2 วันธรรมดาๆของอิจิกะ2 ... นี่แหละ!!!!!!!!!!......

     

    ...........................................................................................

    ...............................................

     

    ถึงตรูแล้ว!!! ถึงตรูแล้วววววววววววววววววววววว!!!!!

     

    อิจิกะเดินมาหาผมแล้ว!! ....

    "... นะ นายท่าน ชื่ออะไรหรือครับ ...."

    เธอทำท่าทางเขินอายเสียงสั่นไหว ....

     

    เสียงเหมือนลูกแมวน้อยนี่มันอะไรกัน น่ารักสุดๆเลย ... น่ารักโฮก

    "ผะ ผะ ผม .... โด่งครับ ..... ยะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ อิจิกะ"

    ผมเอ่ยแล้วจับมือเธอเขินอาย.....

     

    "คะ ครับ.. ... ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ นายท่านโด่ง ....."

    อิจิกะเขินอายเหลือบตามองไปทางอื่น ระหว่างโดนผมจับมือ

    ดวงตาเธอสั่นระเรื่อใหญ่ทีเดียว

     

    "... อะ อิจิกะ ... ไม่ต้องพูดครับก็ได้ ครับ .... พูด ... เอ่อ ... ..."

    ผมสั่นไปหมดแล้ว .... อ้าก เขินจริงๆ .....

     

    "นายท่านไม่ต้องเขินนะครับ ... ใจเย็นๆนะ .... "

    อิจิกะเริ่มนั่งลงข้างๆผมแล้ว ....

     

    ถ้ามัวแต่นิ่งไม่สั่งบริการอะไร จะต้องเสียค่านิ่ง ห้านาทีฟรีด้วย ไม่ได้!!

    เอาไงดีฟระ!! ....

    เออ ใช่ ... ให้พูดแบบนี้สิ

    "ละ ลงท้ายด้วยคำว่า นิปป้า แทนคำว่าครับ ...แล้วกันครับ!!..."

     

    อากลิ่น ร่างกายเธอหอมจริงๆเลย ... หอมสุดๆ จนอยากจะซุกหน้าเข้าหาแล้ว!!

     

    อิจิกะ ที่ได้ยินแบบนั้น จากปากผม เธอก็หน้าแดงเขินขึ้นมา เอามืออีกข้างที่ไม่ได้จับมือผม มาป้องปากไว้

    ".... เอ้ะ ... อะ เพราะเป็นนายท่านหรอกนะ ..... ได้สินายท่าน อิจิกะจะพูดเอง ... นะ.... นิปป้า!.."

    เธอเอ่ยดัดเสียงดันขึ้นสูงอีกเล็กน้อย พูดด้วยใบหน้าหวานหยดย้อย น่ารัก...

    อา ... เห็นแล้วมันช่างสร้างอารมณ์ครุกรุ่นในตัวได้ดีจริงๆ

     

    "โอ้ววววว"

    คนอื่นๆ ที่แอบๆ มองต่างก็ทำเสียงชอบใจกันใหญ่

     

    ฮ่าๆๆ อิจฉาตรูอะเด้ ตรูคิดก่อนเลยนะเว้ย ....

     

    ".... ละ แล้วนายท่านต้องการให้ อิจิกะ บริการแบบไหนเหรอ นิปป้า .... จะให้... ป้อนอาหาร .... หรือเต้นให้นายท่านดู ..... หรือทำความสะอาดรองเท้า .... หรือ .... ถ่ายรูป หรือ .... ยะ อย่างอื่น ดีนิปป้า!!"

    อิจิกะเอ่ยทำท่าทีอายเขินสั่นๆ เอามือป้องปากไปเอ่ยไป

    หน้าเธอแดงเขิน ตัวสั่นๆไปหมด ....

     

    โอ้ววว ... อยากกอดจริงๆเว้ย !!!....

    ไม่ได้ ราคาแพงเกินไป ... แถบได้แปบเดียวด้วย ....

    "ป้อนอาหารครับ ..... สิบห้านาที!"

    ผมตอบออกไปทันที พลางเก๊กหน้าเข้ม อย่างมั่นใจในความหล่อ ...

     

    "โห!! ไรวะ ... ตั้ง สิบห้านาที ..."

    "เซ็งเบยเห้ย"

    "มันใช้เต็มโควต้านี่หว่า ช่วยไม่ได้"

    พวกลูกค้าคนอื่นเซ็งกันใหญ่ เป็นไงหละ ... จงยอมรับซะว่าพวกเอ็งสู้ตรูไม่ไหวหรอก ฮึๆ

    แน่หละถ้าในเวลาคนเยอะ หนึ่งโต๊ะให้บริการได้สูงสุดแค่เวลาสิบห้านาที

    ยกเว้นว่า มากันหลายคน และจ่ายแบบเหมาก๊วน

    จะเพิ่มเวลาสูงสุดได้ หนึ่งคน ต่อห้านาที แต่ก็ต้องจ่ายเยอะขึ้น ตามจำนวนคนที่บริการด้วยนั่นแหละ

     

    อิจิกะค่อยๆยิ้มหวานอย่างอ่อนโยนเอ่ยตอบด้วยเสียงอันหวานหยดย้อย แต่มีท่าทีสั่นเพราะเขินอาย

    "...ดะ ... ได้สินิปป้า .... อิจิกะยินดีนิปป้า ...... ถ้านายท่านต้องการหละก็"

     

    "ครับ ..."

    ผมพยักหน้าให้กับเธอ ระหว่างกุมมืออันแสนนุ่มนิ่ม เรียวสวยของเธอไว้แน่น

    นิ่มจริง ... ยิ่ง กุม ยิ่งกำ ยิ่งรู้สึกดี .... ต้องจ่ายค่ากุมมืออีกเท่าไหร่ก็ยอมเว้ย

     

    เธอพยักหน้า คืน แล้วค่อยๆ ขยับกายแนบชิดกับผม

    "งะ งั้นขออนุญาต ปะ ... ปล่อยมือนะ นิปป้า เดี๋ยวจะป้อนอาหารไม่ดี แล้วหกได้ นิปป้า"

     

    ".... นะ แน่นอนครับ อิจิกะ..."

    ผมตอบอิจิกะออกไป พลางค่อยๆ ปล่อยมือจากเธอช้าๆ ...

     

    "นิปป้า ..... อืม .... "

    เธอยิ้ม หลังโดนปล่อยมือก็เริ่มมองบนโต๊ะอาหาร เหมือนกำลังจะเอ่ยถามผม ว่าจะให้ผมป้อนอะไร

    แต่ผมไม่รอหรอกนะอิจิกะเอ๋ย เพราะเดี๋ยวจะเสียเวลามากไปกว่านี้!!

     

    ".... ช่วยเริ่มป้อนผม ด้วย ไส้กรอกน้องแมวก่อนเลยครับ .... ช่วยตัดเป็นชิ้น ใหญ่ๆ แล้วป้อนผมช้าๆด้วยนะครับ!!! ..."

     

    "อะ ....ดะ ได้สินิปป้า .... นายท่าน เดี๋ยว อิจิกะ จะ ... จะเริ่มหั่นแล้วนะ..."

    เธอเอ่ยยิ้มเม้มริมฝีปาก บิดเบียดเอวนิดๆ เขินอายเป็นที่สุด ดูกี่ทีก็น่ารัก น่ารักสุดๆไปเลย

     

    "จ้า อิจิกะ ....."

     

    ฟุบ .. กรึ้ก ...

    ".... จะ จิ้มน้ำจิ้มมั้ยนายท่าน นิปป้า"

    อิจิกะ ที่หันไส้กรอก เป็นชิ้น ขนาด ใหญ่กว่าปกติเล็กน้อย เอ่ยถาม

     

    หึๆๆ ... น้ำจิ้มเหรอ .... นี่หละ .... นี่หละ ... ที่รอคอยให้ถาม ....

    "..... ครับ .... ไม่ต้องจิ้มครับ ... แค่อิจิกะ ... กัดกิน ชิ้นที่จะป้อนผมก่อน ครึ่งชิ้น .... แล้วค่อยป้อนก็พอครับ"

     

    .....................

    เท่านั้นแหละ คนอื่นหันมามองหมด

    "เห้ย ..... คิดได้ไงวะ"

    "เจ๋งหวะ..... "

    "เหยดดดดดด"

     

    แม้แต่เจ้าเผือก ก็ทำท่าทางเจ็บใจ ที่ไม่ได้ทำแบบตรู

    ก้ากๆๆ สะใจเว้ย

     

    "....นะ นิปป้า ..... ดะ ได้เลย นายท่าน.... ถะ ถ้านายท่าน มะ ไม่รังเกียจอิจิกะหละก็ ..."

    อิจิกะเอ่ยยิ้มอายๆ ก่อนจะ ค่อยๆอ้าริมฝีปาก อันบางสวย เผยให้เห็นฟัน ที่จัดเรียงกันเป็นระเบียบ

    แล้วขบลงที่ตรงกลางไส้กรอก ...

    กรึบ.....

    เธอขบ กัดจนชิ้นส่วนที่เธอกัดเล็กๆนั้นขาดออก .......

     

    ถึงจะไม่ได้เยิ้มแฉะอะไรมาก .... แต่ ... มันต้องมีติดมั่งแหละ ...

    น้ำจิ้มของอิจิกะหน่ะ!!!

    นี่แหละ!!!!!!!!!!

    น้ำจิ้มชั้นเลิศ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

    "งึบ ... งึบ ... อึก ...อะ ... อิจิกะ ทะ ทานแล้วนิปป้า ... ตะ ต่อไป ... นายท่าน อ้าปากนะ ..... อะ อา~~~~~~"

    อิจิกะเอ่ย แล้วค่อยๆ ยื่นไส้กรอกชิ้นนั้น มาทางผม พร้อม อ้าปากตาม ....

     

    คนอื่นๆ ก็มองตามไส้กรอกนั่นอย่างอิจฉา

    ช่าย ... ช่ายแล้ว!! แบบนี้แหละ ...

    "อ้ะ อา~~~~~~~~~~~~~~~~"

    ผมอ้าปาก ตาม .... ก่อนที่เธอจะยื่นไส้กรอก เข้ามาในปากผม

     

    "อ้าม"

    อิจิกะ เอ่ยให้ผมงับ

     

    "อ้ำ....."

    ผมงับเข้าไปทันที

     

    กลิ่นแรก ที่สัมผัสได้เลยคือลิปมัน จางๆ ... ที่กระจายติดที่ไส้กรอก .....

    และ ความชุ่มนิดๆ ที่ไม่ได้มาจากน้ำมันหรือน้ำจิ้ม .... ต้องมาจากน้ำจิ้ม ในปากเธอแน่ๆ...

    ผมเคี้ยวช้าๆ แล้วกลืน

     

    "... ปะ ... เป็นยังไงบ้างนายท่าน ... นิปป้า มะ มันมีกลิ่นอิจิกะติดหรือป่าว ... จะไม่ดีหรือป่าวนายท่าน ... นิปป้า ////"

    อิจิกะ เอ่ยถามผมต่อด้วยความเขินอาย ..... สุดๆ ท่าทางกังวล ว่ามัน

     

    จะมีคำตอบไหนอีกหละ นอกจาก คำว่า

    "อร่อย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อร่อยที่สุดเล้ยจ้า!! อิจิกะจ๋า!!!"

     

    อิจิกะยิ้มหวานให้ แล้วเอ่ยตอบ

    "ค่ะ"

     

    โอ้ววว น้ำจิ้มของเธอ นี่มันอร่อยจริงๆเลยนิกะ!!

    อร่อยเหลือเกิน อยากกินน้ำจิ้มของเธอมากกว่านี้แล้ว!!!

    แฮ่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

     

    ...............................................

    ...........................................................................................

     

    End.Special2 วันธรรมดาๆของอิจิกะ2 ... นี่แหละ!!!!!!!!!!น้ำจิ้มชั้นเลิศ
     

    ถ้าสงสัยว่า นิปป้า คืออะไร ดูคลิปนี้ วินาทีที่ 16 ขึ้นไปเลยฮะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×