เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #243 : Chap.41 ได้โปรด... ...ด้วยนะคะ .........

Warning!!! : เนื้อหาตอนนี้ มีเรื่องลามก อยู่ในเกณฑ์ 15++ ผู้ที่อายุต่ำกว่า 15 ควรได้รับคำแนะนำ จากผู้ที่อายุเยอะ หรือ หากมั่นใจในตนเองแล้ว ... ก็ลุยเลย!!!

Chap.41 ได้โปรด...  ...ด้วยนะคะ .........

........................................................................

........................................................................

...........................................

..............

.....

หลังจากการแข่งขันจบลง ... แทนที่จะเป็นเจ้าหน้าที่ แบกกายของหน้ากากจิ้งจอกเข้ามา

กลับกลายเป็น นักสู้ด้วยกันเอง ที่แบกร่างกายเธอ .... ผ่านเข้ามาที่ทางเดินไปสู่ห้องพักนักกีฬาเวทย์ชั่วคราว

"แหม่ ... นี่ขนาดรุมหกยังแทบไม่ไหวเลยนะ ...."

ชายธาตุดินคนแรก ที่ไม่ได้แบกสาวจิ้งจอก เอ่ยคุยกับเพื่อนอีก 5 คนที่ตอนนี้ กำลังเดินเข้ามา

"ใช่ ไม่คิดเลย ว่าจะร้ายขนาดนี้ .... ดีจริงๆ ถ้า เป็นข้างนอกสนามเวทย์ นี่คงดั้งหักไปแล้วแน่ๆ"

ชายธาตุน้ำเอ่ยเอามือกุมจมูก

"เออเห็นด้วยสุดๆ..."

ชายธาตุลมเอ่ยเสริมตาม

"พวกนายจะพาชั้นไปไหนหน่ะ .... ..."

หน้ากากจิ้งจอกสาวที่ขยับตัวยังไม่ได้โดนอุ้มสะพายไหล่อยู่นั้น

เอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย

หนึบ..

"เฮือกก .... ยะ อย่าจับนะ! อ้ะ "

เธอร้องทันที ที่โดนจับหน้าอก ... ก่อนจะโดนเชยคางขึ้นโดยชายที่ใช้ธาตุสายฟ้า

".... อยากจะกินจริงๆ ... เสียดาย .... ที่ไม่ได้กิน....."

ชายธาตุสายฟ้า เอ่ยยิ้มให้กับสาวหน้ากากจิ้งจอก

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"

คนอื่นๆก็หัวเราะตาม

"อึก .... ปล่อยนะ ปล่อยชั้นลงนะ!! ..... อื้อออ .... อึก"

หน้ากากจิ้งจอกเอ่ยแล้วพยายามส่ายหัวไปมา เพราะขยับกายไม่ได้ ....

"...... เออ เดี๋ยวก็รู้เองแหละ แม่จิ้งจอก ..... "

ชายธาตุดิน ที่แบกเธอนั้นเอ่ยขึ้น พลางขยับมือที่แบกเลื่อนไปจับก้นของเธอด้วย

หมับ ...

"จับด้วยดิว้า ...."

และก็ตามด้วยมีคนอื่นๆ ที่จับนี่นั่นโน่นของเธอ

"อึก ... อ้ะ!! ยะ อย่าจับนะ อ้า!! พะ พวกลามก .... "

หญิงสาวกรีดร้องส่ายหัวไปมาอย่างเสียวสะท้าน ... แต่ก็ทำได้แค่ส่ายหัว

ร่างกายอันอ่อนแรงของหน้ากากจิ้งจอก ค่อยๆโดนอุ้มผ่านไปทางประตูอีกฟาก

ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับห้องพัก นักกีฬาเวทย์แม้แต่น้อย ....

เข้าไปยังทางเดินมืดๆ ..... ... ช้าๆ ....

ฟืบบบ ....

เสียงประตูเลื่อนดังขึ้น ....

และเริ่มสว่างขึ้น .... พร้อมกับ มองเห็นพื้น ที่มีพรมแดง ปูสยายเป็นแนวยาวทางเดิน

"อึก ..... ที่นี่ที่ไหน.... พะ ..... พวกคุณ .... พาชั้นมาที่นี่ทำไม!!..."

หน้ากากจิ้งจอก ยังโวยวายไม่หยุด

"หุบปากซะ อยากลงนักสินะ ...."

ชายธาตุดินเอ่ยโวย แล้วพลิกกายเธอโยน ใส่เตียง ...

ตุบ ..... ดึ๋งๆ ...

"อึก ...."

ร่างกายเธอที่ลอยช้าๆ เริ่มหล่นร่วงนอนแผ่ ผมสยาย ลงสู่เตียงนุ่มๆ ....

พร้อมกับเรือนร่าง ของเธอ ที่ นอนแน่นิ่ง ..... ไม่ไหวติง แม้จะยังมีสติ

"คิดจะทำอะไรหน่ะ .... แบบนี้มันผิดกฎหมายนะ!! ถ้าเรื่องรู้ถึง เจ้าของสนามหละก็ ... พวกนายจะมีอนาคตไม่ดีนะ !!!"

เธอพยายามเอ่ยเอากฎหมายมาช่วยด้วย

แต่

"ฮะๆๆ ... กฎหมายหละวะ ...."

"เออ ..... เจ้าของสนามด้วย ... ตลกหวะ"

".... ถ้าไม่ติดว่า หัวหน้าจะเอานะ ....... พวกชั้นก็จัดหล่อนเองแล้ว"

".... เห้ย .... เหลือเวลาอีกกี่นาทีวะ ... "

"น่าจะ สิบนาทีมั้ง เสื้อถึงจะหมดสภาวะ"

"กดโทรเรียกหัวหน้าดิวะ ....."

"เออ"

"ฮัลโหล .... ครับ พามาถึงแล้ว .... รีบมาก่อนที่จะหมดเวลาครับ.... ราวๆสิบนาที"

พวกชายทั้งหกนั้นกลับไม่เกรงกลัวเลย ..... อีกทั้งยังหัวเราะร่า ยิ้มระรื่นกันอีก

พวกเขาคุยกันเอง แล้วเริ่มโทรศัพท์ .....โทร ....

หน้ากากจิ้งจอกนอนนิ่ง พยายามชะเง้อมองดูเหตุการณ์ แต่เพราะเตียงที่นุ่มจนยุบลงไป และหน้าอกที่บัง ช่วงสายตา ทำให้มองไม่เห็นการกระทำของคนอื่นๆเลย .....

............................

.......

ราวๆ สามนาทีผ่านไป ......

พวกชายทั้ง 6 คน ก็เดินออกจาก ห้อง กันหมด ....

ก่อนจะมีเสียงๆหนึ่งเดินเข้ามาแทน ....

ก่อนที่ ... เตียงจะค่อยๆ ยุบ ....

ฟุบ ... ฟุบ ....

เพราะเจ้าของเสียงเดินนั้นเอง ... ที่เคลื่อนตัวเข้ามาหาช้าๆ

"อึก .... เจ้าของสนาม .... ชะ ช่วยชั้นทีค่ะ ... ชั้นโดนจับ .... มาที่นี่"

หน้ากากจิ้งจอกสาวพยายามเอ่ยส่ายหัวไปมาใหญ่ ....และเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่า เจ้าของเสียงนั้นคือชายอายุราวๆ 30 ถึง 40 ปี หน้าตาดูหล่อนิดๆ ไว้หนวด สวมชุดสูทสีแดง .... หรือก็คือเจ้าของสนามที่เธอเคยพบ

เขามองเรือนร่างของ หน้ากากจิ้งจอกช้าๆ ...... ก่อนจะเริ่มยื่น หน้าเข้าไปใกล้ๆ ....

จ้องมองดวงตา ที่มีหยาดน้ำตาเล็กๆไหลไปจนถึงแก้ม ของเธอ .... ก่อนจะ... แลบลิ้นออกมาเลีย

แผลบ ....

"อึก ..... ทะ ทำอะไรหน่ะคะ .....คุณเจ้าของสนาม"

หน้ากากจิ้งจอกถึงกับตกใจที่โดนแลบลิ้นเลีย .... มันรู้สึกแย่และน่ารังเกียจไปจนถึงรูขุมขน

เขาค่อยๆเลื่อนมือไปลูบหัวหน้ากากจิ้งจอกช้าๆ .....

"โอ้ ... โอ .... น่าสงสารจริงๆเลยนะ .... อยากจะ ..... เห็นหน้าไวๆจริงจริ้ง"

".... อึก ..... หระ หรือว่า คุณเป็นคนร้ายจริงๆ..."

หน้ากากจิ้งจอกนั้น สะอึก สั่นไหว....

"มะ ไม่ได้นะคะ .... ถ้า ... ถ้าชั้นไม่ยินยอม แล้วเปิดหน้ากาก ถือว่า สนามของคุณผิดนะคะ!!"

เธอรีบเอ่ยแล้วส่ายหัวไปมา ไม่ยอมให้ลูบ

"..... หึๆๆ .... แต่ถ้าหน้ากากจิ้งจอกยอมเผยหน้าออกมาเอง .... ก็อีกเรื่องใช่ไหมจ๊ะ ....."

เขาหัวเราะ ขำๆ .... แล้วค่อยๆ ... เลื่อนมือไปปลด .... กางเกงของเธอออกช้าๆ

แล้วดึงออก ...

"..... มะ หมายความว่ายังไงหน่ะ .... ยอมเผยหน้าออกเองเหรอคะ?..... ? ... จะ ... จะเป็นไปได้ยังไงกัน!"

หน้ากากจิ้งจอกเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ ... ก่อนจะรู้สึก สั่นไหว ช่วงล่าง ไปหมด

"เฮือก .... .... ขะ คิดจะข่มขืนกันเหรอ ...... ผิด ... ผิดกฎหมายนะคะ!!!"

เธอเอ่ยออกมาทันที พร้อมกับทำหน้าไม่ยินยอม เมื่อรู้สึกว่า โดนปลดกางเกง

ชายคนนั้นค่อยๆ ชายตามอง กางเกงใน สีน้ำตาลลูกไม้ของจิ้งจอกสาย ... ที่แบนราบเรียบแนบเนื้อติดน้องสาวของหน้ากากจิ้งจอก แล้วยิ้มหวานออกมา ... ก่อนจะมองหน้าเธอ แล้วตอบ

".... ข่มขืนเหรอ? .... ฮ่าๆๆ .... ไม่หรอก ..... เธอยอมชั้นเองต่างหาก ....."

"ยอม? ... ไม่มีทาง!! ชั้นไม่มีทางยอมคุณหรอก!! ไม่มี ทาง!"

เธอเอ่ยเสียงดังลั่นออกมา ดวงตามีน้ำตาไหลย้อย ....

".... เดี๋ยวเธอจะรู้สึกดีเอง ..... ชั้นรู้ว่าเธอไม่เคยรู้จักมันมาก่อนใช่ไหม ..... แม่จิ้งจอก ..... เจ้ายาตัวนี้ ....."

ชายคนนั้น เอ่ยแล้วหยิบยาเสพติดขึ้นมา ... พลางยื่นให้เธอดูใกล้ๆ

ยาเม็ดแคปซูล สีแดง ขนาดเล็ก ... ที่เขียนตัวอักษร ไว้ชัดเจน ว่า Rสวัสดี....

"ยา? ....... อาร์ .... สะ ? ....สวัสดี?.....ยะ ยาอะไรกัน..... ยาเสพติด? ... ชะ ชั้นไม่ใช้มันหรอกค่ะ .... ไม่มีทางใช้มันด้วย .. ชั้นรู้ว่ายาเสพติดเวทย์ ยังไงก็ต้องใช้ประจุเวทย์ของตนเองก่อนอยู่ดี ......"

"ก็ถ้านั่นมันเป็นยาทั่วๆไป ทั้งแพงและถูก ก็แบบนั้นแหละ ...... แต่อาร์สวัสดีมันไม่ใช่ ...... ทั้งหายาก ... ราคาแพง .... เพราะมันเลิกผลิตไปแล้ว ..... แต่มันไม่ต้องใช้ประจุเวทย์ของคนที่จะใช้ยา .... "

เขาเอ่ยแล้ว ยื่นหน้าเข้าจ้องเธอใกล้ๆ

"มะ ... หมายความว่ายังไงคะ ... ไม่ใช้ประจุเวทย์ ... ของคนที่จะใช้ยา? .... เป็นไปไม่ได้หรอก!! ...จะ มี... ของแบบนั้นบนโลกได้ยังไง ...."

หน้ากากจิ้งจอก สั่นไหว ตกใจ อีกทั้งไม่เข้าใจด้วย

"... เพราะมันพิเศษยังไงหละ .... ถึงจะราคาแพงหลายสิบล้านต่อเม็ด .... แต่มันก็คุ้ม ... ที่จะเอาตัวเธอไว้.... ทั้งช่วยเพิ่มเงิน ในช่องทางโฆษณาให้ และ..ทั้งเป็นภรรยาที่ดีของชั้น ........ หึๆ ...."

"ไม่มีวัน!! ...ไม่มีวันหรอกค่ะ .... เจ้ายาตัวเป็นสิบล้าน จะทำอะไรได้ขนาดนั้น ... อึก ... ยังไง ยาก็มีวันหมดฤทธิ์อยู่ดีแหละค่ะ!!"

หน้ากากจิ้งจอกเอ่ยโวยออกมา จ้องมอง ใบหน้าสั่นสะท้านหวาดกลัวกับยานั้น

"เห้อ ดื้อจริงๆนะ เธอนี่ .... เพราะมันใช้ครั้งเดียวแล้ว .... ติด .....ต่อจากนั้นก็ใช้ สวัสดี ตัวถูกๆต่อ เพื่อให้ตัวเธอหายอาการอยากมัน ....ไม่ต้องกลัวหรอก .... อารมณ์ความรู้สึกตอนได้รับมันหน่ะ .... ดีกว่ายาทุกอย่างที่มีบนโลกใบนี้แน่นอน .... รับรองว่าเธอจะไม่มีทางลืมมันลงได้เลย ..... จิ้งจอกน้อย"

เขาเอ่ย ยิ้มหวานแล้ว ค่อยๆ กำยาสีแดงนั้นไว้ พลางค่อยๆร่ายประจุเวทย์ใส่เข้าไป

แล้วเอ่ยต่อว่า

"จงเชื่อง รักและเชื่อฟังชั้น เธอต้องการชั้นไปจนชั่วชีวิตเธอ.... "

เมื่อเขาเอ่ยเสร็จ .... ยานั้น ก็ค่อยๆระเหยกลายเป็นไอควันสีแดง ....

แล้วชายคนนั้น ก็ยื่นมันเข้ามา ใกล้ใบหน้าของเธอ .....

"... อึก...... ไม่ ..."

หน้ากากจิ้งจอก จ้องมองยานั่น ....แล้วพยายามเบือนหน้าออก ..... แต่ ....

ไม่ได้แล้ว .... มัน ค่อยๆ ละเหย เข้าสู่ร่างกายของเธอช้าๆ .....

"ไม่ ... ชั้น ... ชั้น .... "

เธอเอ่ยและพยายามปฏิเสธมัน ..... แต่ ....

วิ้ง ...........

ดวงตาของเธอเริ่มเป็นสีแดงเรืองแสงออกมา พร้อมทั้งไอควัน .... ที่กระจายออกจากดวงตาของเธอ ...

ไอควันนั้น ทำให้รอบดวงตาของเธอ เต็มไปด้วย รอยคล้ำสีแดง ....

พร้อมทั้ง น้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่หยุด ....  

"อะ ... อะ อะไรกัน .... ทะ .... แฮ่ก ... ทำไม ... รู้สึก .... ดีอย่างงี้..... อา ..... อืออ .... แฮ่ก.... ไม่ ... ไม่นะ .. อา ... อึก ... อื้ออ ... ดิ ... ดีไปหมดแล้ว .... แฮ่ก ... ชั้น ... ต้านมันไม่ไหวแล้ว ... อา ...."

เธอต้านทานมันไม่ไหวอีกแล้ว ..... มันทำให้เธอรู้สึกดีไปทั่วทั้งร่างจริงๆ

ชายวัย 30 ถึง 40 แสยะยิ้ม ยื่นมือเข้าไปปลดชุดบอกสถานะของเธอออก

...... ทำให้เธอขยับร่างกายได้อย่างอิสระ .......

แล้วเริ่มขึ้นคร่อมร่างกายของเธอเอาไว้ .....

"....ไหน บอกซิ .... ว่าตอนนี้ เธอเป็นใคร สำหรับชั้นเธอเป็นอะไร.. ... และต้องการอะไรในตอนนี้?"

หน้ากากจิ้งจอก ค่อยๆยิ้มหวาน ดวงตาสีแดงระเรื่อ แต่หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำตาสั่นๆ ....

เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นหาตัวของชายคนนั้น .... ก่อนจะเอ่ยตอบเขากลับไปว่า...

"ชั้นชื่อปิงปิงค่ะ ..... เป็น ..... ทาสรักของคุณ .... อึก .... ชั้น .... ต้องการคุณค่ะ .... "

ชายเจ้าของสนามยิ้ม ... แล้วค่อยๆก้มตัวลง จับผมของเธอขึ้นมาดอมดม ....

"ปิงปิงเหรอ ... ชื่อน่ารักจริงๆ ..... มาสิ ... ทาสรักของชั้น .... มาสนุกกันดีกว่า .....ทั้งคืนเลย"

หน้ากากจิ้งจอก ที่ชื่อว่าปิงปิงนั้น ยิ้มหวาน

".....ค่ะ .... ได้โปรดสนุกกับชั้น จนกว่าท่านจะพอใจด้วยนะคะ ....."

เธอเอ่ยตอบเขากลับไป... ก่อนจะยื่นมือไปกอดเขาเอาไว้ ... พลางเอ่ยต่อ....

"นายท่านของปิงปิง"

.....................

..........................................

........................................................................

........................................................................

End Chap.41 ได้โปรดสนุกกับชั้น จนกว่าท่านจะพอใจด้วยนะคะ .....นายท่านของปิงปิง