เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #219 : Chap.29 เอาสวยๆน่ารักๆ .... ให้ถูกใจชั้นในคืนนี้ ... ทั้งคืน

Chap.29 เอาสวยๆน่ารักๆ .... ให้ถูกใจชั้นในคืนนี้ ... ทั้งคืน

.................................................................................

................................................................................

......................................................

................

เวทศักราชที่ 398 / 04 / 15

เวลา 17.28 น.

ย่านการค้า แถวห้างสรรพสินค้า เจริญศรีวีซ่า

ผม กำลังเดินทางมาจนถึงที่นี่ .... หลังจากได้รับโทรศัพท์ ....

ลานขายของถนนคนเดิน ที่อยู่ติดกับห้างสรรพสินค้า เจริญศรีวีซ่าอันเก่าแก่

โดยสถานที่นัดก็คือ ด้านข้างข้างร้านขายหนังสือเก่าๆ ที่ไม่ค่อยมีคนผ่านเท่าไหร่

ถึงแม้ว่า คุณเธอจะนัดผมไว้ 17.30 น. ก็เถอะ

แต่คุณเธอก็มายืนรอก่อนจริงๆแฮะ

นับว่าเป็นคนตรงต่อเวลามากทีเดียวนะ

.........

"โอ้ะ มาแล้วๆ ..... อะ ชุด...."

อลิชในชุดนักศึกษาเวทยาลัย สตรีเวทยา2

ที่ยืนอ่านข้อความในโทรศัพท์ ค่อยเก็บโทรศัพท์ลง แล้วสางผมช้าๆ เมื่อเห็นผมเดินมา

ก่อนจะอุทานเรื่องชุดขึ้น

"ขอโทษนะครับ ที่มาช้า"

ผมเดินมายืนตรง ก่อนจะโค้งแสดงการขอโทษ

..... ในชุดวันพีชสีชมพูผ้าฝ้ายคลุมไหล่แขนสั้น ช่วงล่างยาวจนถึงหน้าแข้ง

ส่วนเท้าก็ใส่ รองเท้าส้นสูง แต่ไม่สูงมากสีชมพูติดกากเพรช พร้อมสวมถุงน่องสีชมพู

นาฬิกาข้อมือเส้นเล็กๆ แบบผู้หญิง ..... พร้อมทั้งวิกผมเวทย์สีทองอ่อน ยาวสุดแสนประทับใจ

ครบสูตร ... ผิวสวย สาวออกเดท ล่อตะเข้สุดๆ

คึกๆๆ

"ไม่เป็นไรหรอก ... นัด ห้าโมงครึ่งนิ ... นี่ก็ตรงเวลาพอดี ... แถมยังแต่งชุดน่ารักแบบนี้มาอีก ... ตกลง ... ผ่าน!"

อลิชตอบผมกลับมาด้วยรอยยิ้มแสนหวาน ใบหน้าอันแสนสวย แต่ดันไว้ผมซอยชี้ฟูไม่เข้ากัน

ระหว่างยังคงจ้องมองสังเกตเรือนร่างผมอยู่

"ฮะๆ ... คะ ครับ ..."

"ไม่น่าเกิดมาเป็นชายจริงๆนั่นแหละนะ ...."

นั่นไง คำนี้อีกแล้ว

โทษด้วยนะ ที่คุณแม่สุดที่รักของผม ปั้นผมให้เป็นชาย

"..... อ่า ..ฮะๆ .... ขอโทษนะคะ ที่เป็นชาย"

"เอาเถอะ ถ้าไม่เป็นชาย ชั้นคงไม่ได้เจอเธอหละนะ .... ปะ ... ไปกันเลยดีกว่า"

เธอเอ่ยเสร็จแล้วเดินมาใกล้ๆผม

เอาหละ ได้เวลาไปจัดการเรื่อง ล้วงความลับแล้วสินะ

"ยังไงก็ ..... รบกวนด้วยนะครับ"

ผมยิ้มหวานตอบรับเธอ ด้วยเสียงหวานจ๋อยของผมเช่นกัน

และ ... .ก็เหมือนเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ เมื่อได้ยินเสียงหวานๆของผมนั้น

"อะๆ หยุดเลย ..... จงพูดแบบสัตว์เลี้ยงสาวน้อยน่ารักซะ ......."

ชะ ..... จะให้พูดแบบสัตว์เลี้ยง แถมยังจะเอาสาวน้อยอีก .... มากไปแล้ว ...

โทษด้วย ตรูไม่ได้พกหูหรือหางมาเฟ้ย

"เอ่อ... แต่ ผมไม่ได้พก หูหรือหางมานะครับ"

เธอยิ้มออกมาช้าๆ ยื่นมือเข้ามาสัมผัสใบหูผม

"งั้นเดี๋ยวชั้นซื้อให้เอง ...... แผลบ"

เธอเอ่ยจ้องมองตาของผม พลางแลบลิ้นเลียมุมปาก

ทำไมมัน สร้างความสั่นผวาให้กับตัวผมได้ดีจริงๆฟระ ....

ว่าแต่ .... จะซื้อให้เนี่ยนะ.... หูกับหางอะนะ!

"อึก ...... คือ เอ่อ มะ มันแพง ......"

แต่ผมยังไม่ทันพูดจบดี

"ดังนั้นตอนนี้ ....... พูดเป็นผู้หญิงไปก่อนละกัน คำสั่งนะ .... ไม่งั้นเดี๋ยวไม่สอนให้ ....."

เธอเอ่ยแทรกคำพูดผม ยิ้มขำๆเหมือนขู่ก็ไม่ใช่ ... บังคับก็ไม่เชิง

ต้องยอมเป็นลูกไล่ไปก่อนหละนะ

เพื่อข้อมูลของ บ่องจู๊

ผมค่อยๆ พูดเสียงสั่นๆ เหมือนกลัว และเขินไปพร้อมัน

"ดะ .... ได้ค่ะ....."

"ดี ..... ดีมากๆเลย"

เหมือนเธอจะพึงพอใจ ในคำพูดของผม

จะว่าไป .... ผมก็ชักสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้วสิ ......

"เอ่อ ...... ว่าแต่ .... วันนี้พวกเรา .... เพิ่งเจอกันครั้งแรกแบบนี้ .... ทำไมดูคุณอลิซ ไม่ค่อยจะ .... แบบว่าเอ่อ ... กลัวอิจิกะเลยหละคะ ... มะ หมายถึง ดูไว้ใจจัง"

นั่นแหละ เริ่มสงสัยละ

"ฮ่ะๆๆๆๆๆ .... ฮ่าๆๆๆๆๆ .... ไม่เอาน่า .... คิดมากเหรอ ....."

เธอหัวเราะระรัวริก ก่อนจะหยุด หัวเราะ แล้วจ้องหน้าผมเขม็ง

ผมตอบสั่นๆ แสดงท่าทีให้ตนเองดูน่ารักต่อ

"ปะ ป่าวค่ะ!"

นั่นไง ... ผู้ชายที่เดินผ่านไปมาบ้าง ต่างก็มองผมแล้วหน้าแดงกันใหญ่

ตรูน่ารักหละเซ่!! ไอ้พวกหื่นทั้งหลาย!!!

เธอเดินมายืนข้างๆผม แล้วเอ่ย

".... หึ ..... งั้นก็ ..... ไปเข้าห้างกันได้แล้ว ...... "

จะพาไปซื้อหูกับหางก่อนสินะ

"ค่ะ"

ผมตอบรับไป ....

ทันใดนั้น เธอก็ เอื้อมมือขวา มาจับมือซ้ายของผม สอดประสานระหว่างนิ้วแต่ละนิ้วด้วยกัน

หมับ ...

"อะ ... จะ จับมือเหรอคะ"

ผมต้องถามกลับไปอยู่แล้ว ... มันไม่ได้น่าอายอย่างเดียวนะ

แต่ .... มันไม่เหมาะมั้ง ...

"จับมือหน่ะสิ ... ถามอะไรแปลกๆ ...... ผู้หญิงโดยทั่วไป เป็นเพื่อนกันเดินจับมือกัน มันแปลกตรงไหน"

เธอตอบผมออกมาด้วยใบหน้างงๆ

อ้าวนั่นมันผู้หญิงทั่วไป .... แต่!!

ตรูเป็นผู้ชายนะครับ คุณอลิช

"อ่า ... แต่อิจิกะเป็นผู้ชาย....."

ไม่ทันเอ่ยจบ เธอก็เอ่ยขัดผมทันที

"ไม่เป็นไร ถ้าสวยแบบนี้หละก็ .... ไม่มีคนรู้หรอก"

ไม่ๆๆ คนอื่นไม่รู้ แต่พวกเรารู้อยู่แก่ใจเฟ้ย

"ปัญหามันอยู่ที่ข้างในไม่ใช่เหรอคะ คุณอลิช"

"หืม ..... เรียก ท่านอ้า ดีกว่ามั้ง"

เธอพูดเบี่ยงประเด็นแล้วกุมมือผมแน่นขึ้น

หมับๆ...

แถมยังขยับขยำไปมาซะอีก

ยังมีอารมณ์มาให้เรียกชื่อหรือแต๊ะอั๋งมืออยู่อีกนะ

"เอ่อ .... ท่านอ้า ...... คือ เราไม่ใช่แฟนกันนะคะ .... แล้วก็มันจะเสียตัวท่านอ้าเองด้วยนะคะ"

เธอค่อยๆยิ้มออกมานิดหน่อย .... รอยยิ้มดูจะเรียกว่าแสยะ หรือแฝงเลศนัยดีหละ ...

แล้วค่อยๆเอ่ยบอกผม

"ห่วงเหรอจ๊ะ ไม่เป็นไรหรอก ..... เรื่องแบบนี้ ไม่เสียชั้นหรอก ...."

เออ ... ถ้าอยากให้ตรูแต๊ะอั๋งนักก็ได้ .... เต็มที่เลย ...

แบบเพื่อนหญิงใช่มะ ... โอเค

"อา ..... ถ้าท่านอ้าว่าแบบนั้นหละก็ ......"

".... ก็ว่ายังงั้นแหละ ...... เท่านี้เราก็เหมือนคู่รักหญิงกับสัตว์เลี้ยงเพศหญิงแล้ว"

พรูดดด

ผมสำลักในความคิดทันที ตะกี้หล่อนไม่ได้พูดยังงี้นี่!!!

"ไหนตะกี้ ยังบอกว่าเป็นเพื่อนอยู่เลยไม่ใช่เหรอคะ!"

ผมรีบเอ่ยกลับไปทันที

"ใครบอกหละ ...... ว่าเราเป็นเพื่อนกัน ..... "

เธอตอบกลับมาเอียงคอเล็กน้อย ... และใช้รอยยิ้ม ที่เหมือนตนเหนือกว่าใส่

ยังจะถาม!!! ต้องให้อธิบายเรอะ

"ก็เมื่อกี้นี้บอกว่าผู้หญิงจับมือกันเป็นเพื่อนกันไม่เห็นเป็นไรนี่คะ"

เธอยิ้มต่อเนื่อง แล้วเอ่ย พลางเบียดตัวเข้าแนบผมมากขึ้น .... จนหน้าอกของเธอสัมผัสเข้ากับแขนของผม

"นั่นชั้นบอกว่า ผู้หญิงโดยทั่วไป .... ไม่ใช่พวกเรานี่ ..... จริงมั้ย"

จะเอาแบบนั้นสินะ ..... คู่รักสินะ .... สัตว์เลี้ยงกับคนด้วยสินะ ... ได้!!!

"เอ่อ .... ค่ะ ท่านอ้า จะพยายามค่ะ... "

ผมค่อยๆยกมือขวาที่ว่างอยู่ขึ้นมากำแล้วขยับขึ้นลง แสดงท่าสู้ตาย แล้วพูดย้ำอีกรอบ

"อื้อ ... อิจิกะ จะพยายามค่ะ!"

"หึๆๆน่ารักจริงๆ...... เชื่องๆหละ ชั้นจะสอนให้เยอะๆเลย"

เธอยิ้มหน้าแดงเรื่อๆ แล้วตอบผม

เอาหละ ... เมื่อเริ่มหน้าแดง ได้ที่ กาแฟจะอะไร มันต้องชงตั้งแต่ตรงนี้แหละ!!!

".... อา ... ขะ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ ...."

ผมถามออกไปด้วยท่าทางอายๆเขินๆต่อ

"อะไรหละ ถามได้เลย ... อิจิกะ"

เธอหยุด แล้วเงยมองหน้าผมต่อ

แม้ความสูงเธอจะสูงระดับหญิงมาตรฐาน แต่ผมก็ดันสูงกว่าเธอไม่หน่อยแหละนะ

เอาหละ .... คำถามมาแล้ว ... จงคิดว่าตรูหึงซะ ....

"ถ้าเจอน่ารักกว่าอิจิกะ .... ก็..ยินดีสอนเหรอคะ"

ผมเอ่ยทำหน้าหงอยๆ เหมือนเสียใจ ....

ถึงจะบอกว่าชง .... แต่จริงๆ ผมก็สงสัยด้วยหละนะ

ใครที่ไหน อยู่ๆ มันจะ มาใจดีสอนกันฟระ!! แปลกไปแล้วเฟ้ย

"...... ฮึ ......"

แล้วเธอก็หัวเราะออกมา ....

ตามด้วย!!

หนึบ!!

ว้ากกกกก เสียวไปทั่วทั้งอกเลย เจ้าค่ะ!!!

ไม่ใช่ละ ตกใจในความคิดเป็นผู้หญิงแบบนี้ ... แต่มันก็ต้องถามเฟ้ย!

"เฮือก!!! ทะ ทำไมจู่ๆมาจับหน้าอกหละคะ!!!!"

ผมถามไปหน้าแดงๆ สั่นไหว

เธอยิ้มแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ

"ก็แหม ..... หน้าอกปลอมไม่ใช่หรือไง"

"แต่มันใส่ประจุเวทย์เข้าไปนะคะ ท่านอ้า .... มันก็ต้องรู้สึกสิคะ"

ผมหลับตาเอ่ยด้วยท่าทางเขินอายไม่น้อย

เหมือนพวกสาวๆในการ์ตูน โดนเพื่อนสาวด้วยกันลวนลามเด้ะๆ

ทั้งแสดง และอายจริงๆครับ .... มันออกมาจากภายใน

"อ่อ ลืมไป เป็นแบบ หน้าอกเวทย์นี่นะ"

อย่ามาลืมตอนนี้สิคุณอลิช!!!

"ค่ะ ... ยังไงรบกวนปล่อยด้วยค่ะ พวกผู้ชายมองกันใหญ่แล้ว ....."

ผมเอ่ยบอกเธอหน้าแดงๆ ... เขินๆ

ใช่ครับ พวกเราที่คุยกันและทำอะไรกันอยู่เนี่ย ถึงจะไม่ได้ดังมาก และเป็นจุดคนไม่เยอะ

แต่ก็มีคนผ่าน .... แถมยังเริ่มโดนมองแล้วด้วย ...

คงไม่มีพวกผู้ชายเข้ามาชวนไปเที่ยวนะ...

เธอนั้นฟังผมแล้วค่อยๆครุ่นคิด ระหว่างมองผู้ชาย

"อืมมม ข้างนอก จะปล่อยก็ได้หละนะ"

เธอปล่อย หน้าอกออก ....

แต่ไม่ยอมปล่อยมือ

......

แปลว่าถ้าไม่ใช่ข้างนอกจะไม่ปล่อยหน้าอกสินะ

"...... แฮะๆๆ ท่านอ้านี่หละก็ .... "

ผมเอ่ยขำๆ เขินๆ กับท่าทีของเธอ เพื่อแสดงให้เห็นว่า หนูอายนะคะ ....

"หึงเหรอ ...... ถึงได้ถามแบบนั้น"

อยู่ๆ อลิชก็ถามผมขึ้นมา

นั่นไง .... กลับมาเรื่องที่ตรูถามไปแล้ว

เร็วชิบ ตามอารมณ์ไม่ทันเห้ย

"เอ่อ เปล่าค่ะ แค่คิดว่า ... มันง่ายไปไหม ที่เจอกันแค่วันเดียว ... พอคุยเรื่องอยากเก่ง ... กับขอแล้วจู่ๆก็จะสอนให้เลยแบบนี้"

ผมพยายามบิดเบียดตัวเขินๆ ไป ถามไป หน้าแดงเรื่อๆไป เพื่อแสดงให้เห็นว่า

ผมสงสัยจริงๆ

เธอมองหน้าผม เหมือนจะถูกใจ .... แล้วกำมือผมแน่นขึ้น

"...... ไว้ .... ชั้นค่อยบอก ตอนฝึกก็แล้วกัน ....."

น่าน มีความลับที่เปิดเผย กันไม่ได้ข้างนอกด้วย .....

ได้สิ คุณอลิช .. ตามที่ท่านต้องการ

"เอ่อ ค่ะ .... ท่านอ้า"

แต่ผมก็ต้อง ... ตอบด้วยเสียงหวานจ๋อย ท่าทีเหมือนจะเข้าใจ

ไปตามความน่ารักของสาวดุ้นต่อไป

"อื้ม.....เสื้อผ้าพวกนี้ ยืมร้านมาด้วยสินะ ..... "

เธอถามผม แล้วค่อยๆ จับๆดูเนื้อผ้า

เอาหละ ต่อจากร่างกายตรู จะมาเสื้อผ้าอีก ... อะไรจะหื่นขนาดนี้

หล่อนเป็นผู้หญิงแน่เรอะ .... เออ ถ้าไม่ใช่หญิง จะเข้าสตรีเวทยา 2 ได้ไงฟระ

"ค่ะท่านอ้า ทำไมเหรอคะ"

ผมพยักหน้าให้ แต่ก็ถามย้อนกลับไป

"ไปซื้อใหม่ทั้งหมดเลยแล้วกัน ตอนนี้ชั้นก็ไม่อยากจะใส่ชุดนักศึกษาสตรีเวทย์สองแล้วเหมือนกัน อยากจะเปลี่ยนเป็นชุดสำหรับฝึกสอนเธอแบบง่ายๆแล้ว"

พรูดดดดดดดดด

สำลักในความคิดอีกรอบ ...

ไม่ไหวมั้ง เสื้อผ้าผู้หญิง เนี่ยนะ แล้วจะให้ตรูไปซื้อ ... ไม่ๆๆ ไม่มีทาง

"ฮะๆ .. แต่ตอนนี้ .... อิจิกะกำลังเก็บเงินอยู่นะคะ ... แล้วก็เพศของอิจิกะ"

"ไม่เป็นไร .... ชั้นมีเงิน ชั้นจ่ายเอง ส่วนเพศไม่มีปัญหา สมัยนี้ไม่มีใครว่าหรอก แถมสวยขนาดนี้ หมดห่วง!"

เธอยิ้มอย่างพึงพอใจกับคำถามผม ยกมือซ้ายที่ว่างของตน มาชูนิ้วโป้ง บอกว่าไม่มีปัญหา

อ่า เรื่องหลังโอเคแม่ก็เคยบอกว่าไม่เป็นไร แต่เรื่องหน้าไม่โอเค นะคะ คุณอลิช!

"เอะ ... เอ๋ ไม่ดีมั้งคะ ... นี่พวกเราเพิ่งเจอกันครั้งแรกเองนะคะ ......แถมอิจิกะยังเป็น ... ชะ ..."

ผมรีบแสดงท่าทีออกไปทันที ให้สมกับเป็นสาวน้อยน่ารัก ..... มั้ง

และไม่ทันจะได้พูดจบ อลิชก็ทำเสียงถอนหายใจดังๆ ตัดคำพูดผม

"เห้อ ..... อิจิกะนี่ เกรงใจไม่ถูกเวลานะ ..... เธอควรจะเกรงใจตั้งแต่ตอนที่ชั้นจะชวนมาสอนเวทย์แล้ว ..... ดังนั้น ...... ตอนนี้เธอต้องเกรงใจนะ ..... ถึงเราจะอายุเท่าๆกัน แต่ไม่ต้องกลัว ชั้นรวย ตกลงนะ .... จำไว้คำเดียว ... ชั้นรวย ... ชั้นมีเงิน จ่ายให้ได้ ... ทำตัวดีๆ น่ารักๆพอ"

อลิซอัดผมมาเป็นชุด

.... เล่นเอาผมไม่มีทางหนีอะไรต่อสำหรับเรื่องเงิน

ได้ .... ถ้าเธอจะเสนอแบบนั้น .... สวย รวย สปอร์ต ใจดี สตรีเวทยา2 สินะ

ขอรับไว้ด้วยความเต็มใจทุกอย่าง จนกว่าจะล้วงความลับทั้งหมดได้เลยแล้วกันนะครับ .....

ไม่สิ .... ต้องพูดว่า

นะคะ .... เจ้านายของอิจิกะ

"'งะ งั้น .... อิจิกะ ขอรบกวนด้วยนะคะ .... ท่านอ้า"

ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้มแสนหวานของผม รอยยิ้มที่แสนน่ารัก .... ที่สุดของผม แล้วกอดแนบชิดเข้าหาตัวของเธอ ....

"อะฮะๆ .... น่ารักไปแล้วนะ อิจิกะ ....ปะ เข้าห้างไปซื้อชุดกัน .... เอาสวยๆน่ารักๆ .... ให้ถูกใจชั้นในคืนนี้...ทั้งคืน"

เธอเอ่ยเขินอายกับท่าทีของผม

ระหว่างเดินจูงมือผมไปด้วยกัน ... .เพื่อเข้าสู่ห้างสรรพสินค้า เจริญศรีวีซ่า....

เพื่อไปซื้อของกันแบบสาวๆ? ด้วยกัน

คึกๆๆ ... อิจิกะจะหว่านเสน่ห์

ให้เจ้านายอลิชโงหัวไม่ขึ้นเลย ....

.... เหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ ที่หลงอิจิกะ จนโงหัวไม่ขึ้นยังไงหละ ...

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมลืมใส่ใจในคำพูดของเธอไป ... คือคำว่า

-เอาสวยๆน่ารักๆ .... ให้ถูกใจชั้นในคืนนี้ ... ทั้งคืน-

.....................

......................................................

End Chap 29 เอาสวยๆน่ารักๆ .... ให้ถูกใจชั้นในคืนนี้ ... ทั้งคืน