เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #217 : Chap.27 เป็นไป... ..... ถึงจะไม่ได้.... ก็ตาม .....

Chap.27 เป็นไป... ..... ถึงจะไม่ได้.... ก็ตาม .....

........................................................................................

........................................................................................

............................................................

...............

เวทศักราช 398 / 04 / 15

เวลา 10.31 น.

"ขะ ขอบคุณเนี้ยว เนี้ยะ!"

ผมตอบออกไปแล้วยิ้ม ส่ายเอวและกายไปมา ไซร้ๆเธอ ....

"เยี่ยมไปเลย อิจิกะ แบบนี้นายไม่สมควรเกิดมาเป็นชายจริงๆ"

เธอเอ่ยด้วยท่าทางชอบใจ ยกนิ้วให้ผม อีกมือก็จับโน่น จับนี่ตามช่วงลำตัวของผมไปเรื่อย อย่างสบายอารมณ์

ขอโทษด้วยนะ ที่เผอิญผมเกิดมาเป็นชาย

แล้วไหงพูดเหมือนรู้ความคิดตรูได้ ....

ไม่หรอก ... ไม่ใช่หรอก ...

ยัยนี่ยังหลงกลเราอยู่

ในระหว่างที่ผม โดนผู้หญิง ล่วงละเมิดทางร่างกายอยู่นี้ .... อาหารก็ยังไม่มา

ผมก็เลยตัดสินใจ ถามเธอออกไปเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบ

เหมือนเป็นการตีสนิท แต่จริงๆผมต้องการข้อมูลของเธอเพิ่มเติม

"เนี้ยะ ..... เจ้านายชื่ออะไรหรอ เนี้ยะ ......"

"โห .... นึกว่าจะรู้ชื่อชั้นซะอีกนะเนี่ย"

เธอตอบผมออกมา แบบนั้น

อืม ..... เธอคงจะคิดว่าตนเองดัง ..... แต่ก็ดังจริงๆนี่นะ

ว่าแต่ ... นั่นหน่ะสิ ชื่อคุณเธอ ผมจะไปรู้ได้ไง ถึงจะบอกว่า โผล่ในทีวีบ่อยๆก็เหอะ

แต่โดนเรียกว่า หัวหน้าทีม โยโย่เยลลี่ ตลอด ผมจะรู้มั้ยครับ

"แฮะๆ ..... อิจิกะจะไปรู้จักชื่อของเจ้านายได้ยังไงหละเนี้ยะ ถึงจะเห็นว่าเจ้านายออกทีวีบ่อยๆ เพราะเป็นหัวหน้าทีม ที่เก่งมาเป็นอันดับต้นๆตอนนี้ก็เถอะเนี้ย แต่เขาชอบแทนว่า หัวหน้าทีมโยโย่เยลลี่ ตลอดเลยนะเนี้ยะ"

ผมเอ่ยตอบออกมาด้วยรอยยิ้มหวานๆ เอียงคอเหมือนน้องแมวขอโทษ

"หืม .... "

เธอมองหน้าผมนิ่งๆ ทำเสียงจากลำคอออกมา

แล้วยื่นเข้ามาใกล้หาผมเรื่อยๆ ... เรื่อยๆ ....

"อะ ....เนี้ยะ"

ผมตกใจเล็กๆแต่ยังคุมรอยยิ้มได้อยู่ .... แล้วมองตาเธอกลับ

เอาสิ .... จะยื่นหน้าเข้ามาทำไมกัน

คิดเหรอ ว่าผมจะถอยหนี .... ทำหน้ายิ้มแบบน้องหมา ร้องแบบน้องแมวต่อนี่หละ

ไม่หนีไปไหนทั้งนั้น!

"ชั้นชื่อ อลิซ ...... ชื่อต่างประเทศดีไหมหละ หืมมม หืมมมม"

เธอตอบผมออกมาตามนั้น พร้อมย้ายมือมาเกาคางผม หงึบๆๆๆ

แล้วทำเสียง เหมือนหมั่นเขี้ยว เวลาเกาขนหมา อะไรแบบนั้น

"เนี้ยะ ... เนี้ยะ .... มือท่านอลิซ นิ่มมากเลยเนี้ย .... งะ งั้นเรียกท่านอลิซนะเนี้ยะ"

ผมตอบเธอกลับไปด้วยรอยยิ้ม ระหว่างโดนเกาคาง ..... ทำหน้าน้องหมาหวานจ๋อยมีความสุขให้เธอ

ดีนะ ที่ผม ไม่เคยมีหนวดเลยตั้งแต่เด็ก .... ไม่งั้นเกาไปเจอตอหญ้านี่ คงกลัวไม่น้อยแน่

"ไม่หละ มันดูต่างประเทศไป เอาแบบบ้านๆเรานี่แหละ เรียกชั้นว่า อ้าก็แล้วกัน!"

เธอบอกผม ...... ให้เรียกตนเองว่า อ้า!

อ้าเนี่ยนะ! ไม่ไหวมั้ง ชื่อเท่เกินไปแล้ว

"อะ ให้เรียกว่า ท่านอ้า ? จะ จะดีเหรอเนี้ยะ!"

"ดีสิ ..... เรียกแบบนี้แหละ .... เรียกว่า ท่านอ้า ซะ อิจิกะ!"

เธอสั่งผมให้ทำตาม

"เนี้ยะ .... ถะ ถ้าเจ้านายว่ายังงั้นหละก็ ..... เนี้ยะ ... ฝะ ฝากตัวด้วยนะ ท่านอ้า เนี้ยะ"

ผม กำมือขึ้นมา แนบแก้มร้อง เสียงหวานให้เธอฟัง

ส่งสายตาแบบลูกหมาขี้อ้อนก็ไม่ใช่ ลูกแมวขี้เหงาก็ไม่เชิงให้เธอ

เธอนิ่งสักพัก ฟังที่ผมพูด ..... อ้าปากนิดๆเหมือนจะพูดอะไร หน้าแดงระเรื่อ ....

"นะ .... น่ารัก ...... น่ารักมาก อิจิกะ .... อา คนอื่นบริการไม่ดีเท่านี้จริงๆ คิดถูกมากที่มาหาอิจิกะ"

เธอชมผมออกมาต่อ .....แล้วขยับกายเข้าหาผมจับมือจับไม้ยกมาดู กำๆ บีบๆ ถูๆสัมผัส

"เรียวสวยผิดผู้ชายจริงๆนะเนี่ย ไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชายเลยนะ อิจิกะ"

ละมุนละไมเลยหละสิ ชอบมือชั้นหละสิ .... ชอบหละสิ!!!

ฮึๆๆ .... คึกคึกคึก ... คึก คึ้ก คื่อ! ... เสร็จตรู! ผู้หญิงก็ผู้หญิงเหอะฟระ!!!

ในสนาม ถึงหล่อนจะดูโหดยังไง มาเจอ อิจิกะผู้แสนน่ารักคนนี้ เสร็จ!!!! ไม่เหลือ!!!

จะว่าไป ยัยนี่ เป็นพวกชอบของสวยๆงามๆสินะ ถ้าไม่มีสาวดุ้นแบบผม คงจะชอบผู้หญิงด้วยกัน

เอาเถอะให้เธอเล่นกับผมไป .... การจะล้วงข้อมูลของใครสักคน มันต้องเล่นงานที่ความรู้สึก

ผมพยายามอ้อน และเธอก็ยอมผมบ้าง สั่งผมบ้าง ดูไม่แข็งกระด้าง เหมือนตอนแรกแล้ว

ไม่รู้หรอกนะ ถึงมันจะน่าอายแต่ผมว่า มันดีกว่าเล่นกับผู้ชายเยอะ ... รู้สึกดีจริงๆ ...

การหลอกลวงแบบไม่หลอกลวงนี่ มันสุดยอดจริงๆ!!! ขอบคุณท่านแม่

ที่ให้ผมเกิดมาหน้าตาเหมือนแม่มากจะหล่อก็ไม่ใช่

จะสวยก็ไม่เชิง .... ขอบคุณมากครับแม่

อะ..แต่ผมไม่ได้ลืมจุดประสงค์เดิมนะ.... ไว้ระหว่างอาหารมา ... ผมจะถามข้อมูลต่อซะให้หมด ....

...........

และแล้ว อาหารก็มา

ผมก็ป้อนอาหาร ให้เธอ ผลัดให้เธอป้อนอาหารให้บ้าง

ดูท่า เธอจะพึงพอใจการบริการของผมมากๆ .....

หน้าเธอดูกำลังเคลิ้มกับตัวผมได้ที่เลย

คำพูด ท่าทาง และหน้าตาของผมสามารถหว่านล้อมได้แม้กระทั่งผู้หญิงจริงๆ

ยอดเยี่ยม....

............

"อ้าปากนะเนี้ย .... อ้า~~~~~"

ผมบอกเธอแล้ว อ้าปาก .... ตามเสียง

"อา~~~~"

เธออ้าปาก ตามท่าทางของผม ราวกับกำลังเริงระบำไปกับบทเพลงที่ผมบรรเลง

ผมค่อยๆ ยื่นช้อนเข้าปากเธอ

แล้วผมก็งับปากลงพร้อมทำเสียง

"อ้ำ"

"อ้ำ"

เธองับอาหารตามดึงปากออกจากช้อน แล้วเคี้ยวอย่างมีความสุข

"งึ่ม ... งึ่ม อึก .... แหม ดีจริงๆอิจิกะ เธอบริการได้ดีมากเลยนะ ชั้นชอบมาก ถูกใจๆ ....เหมือนเป็นเจ้านายของน้องแมวที่สิงในร่างน้องหมาแล้วโดนรวมกับร่างคนอีกที ยังไงยังงั้น ฮะๆๆ"

หวานหละเธอกำลังมีความสุขขนาดนี้ ..... ได้เวลาล้วงข้อมูลแล้ว

"เอ่อ คือ .... เห็นในการแข่ง ท่านอ้าเก่งมากๆเลยนะ เนี้ยะ ..... อิจิกะหน่ะ เป็นแค่กลุ่มเวทย์ระดับต่ำ ... ไม่เก่งเลยเนี้ยะ ..... อยากจะเก่งบ้างจัง ท่านอ้าพอจะ ..... แนะนำได้มั้ยเนี้ยะ!"

"โห ..... สนใจในพลังของชั้นหละสิ"

เมื่อได้ยินแบบนั้น เธอก็เอ่ยออกมา แล้วกระเถิบตัวแนบชิดผม

"เนี้ยะ .... ใช่เลย ... ครั้งที่ท่านอ้า อัญเชิญวิญญาณสายฟ้าลม มารวมร่างนะ อิจิกะ ตื่นเต้นมากๆ แค่ดูแล้วก็รู้สึกเหมือนกับมันลุกโชนไปหมดเลยหละ ... อิจิกะทึ่งมากๆ .... แต่ก็รู้ตัวดีเนี้ยะ ... ว่าอิจิกะ ไม่อาจจะเอื้อมมือไปถึงท่านอ้าได้เนี้ยะ ..... แต่ถ้า ... ได้มีโอกาสเจอตัวจริงแบบนี้ นับว่าเป็น ...... พรหมลิขิต ของอิจิกะแน่ๆเลยเนี้ยะ ... "

นี่หละ!!! บทอันหวานเลี่ยนของผม .... ผลจะออกมาเป็นยังไง มาวัดดวงกันเลยดีกว่า

"หึ ... เหรอ..."

.......

"อึก ..."

อยู่ๆ .... จากรอยยิ้มหวาน .... เธอก็กลับมายิ้มแสยะอีกรอบ ... มันเล่นเอาผมสะอึก...

เธอค่อยๆพลิกตัวแนบกายผม ยื่นริมฝีปากเข้ามาใกล้ๆใบหู

..... เอามือซ้ายจับหน้าอกของผมที่ใส่หน้าอกปลอมเอาไว้ กุมเบาๆ ...

พลางเอ่ยกระซิบเข้าที่ช่องหูของผม

"ตรงนี้ไม่สะดวกเท่าไหร่ ..... วิธีการของชั้น มันต้องใช้การเรียนรู้ด้วยภาษาต่างประเทศเยอะ เพื่อให้อิจิกะเก่งขึ้นหน่ะนะ ..... ฮึๆ ..... แต่ถ้านัดเจอกันหลังจากนี้หละก็ ........ "

ข้อมูลเริ่มไหลออกมาแล้ว ....

แต่ยังไม่ทันเอ่ยจบดี ..... ก็โดนเสียงของคนๆหนึ่ง ขัดเข้า

"หัวเน่าทีม ..... มาทำอะไรที่นี่เนี่ย! "

หญิงสาวตัวบางร่างเล็ก ย้อมผมสีแดงทั้งหัว จัดทรงเรียบสวยติดกิ๊บหนีบผม สูงราวๆ 150 ถึง 155 เซน เจ้าของเสียงคนนี้ ก็คือ หญิงสาวธาตุลมล้วน

ของเวทยาลัยสตรีเวทย์2 ไม่ผิดแน่ จำได้ดีเลยหละ

อลิซ ปล่อยมือจากผม แล้วหันไปหาเธอคนนั้น

"อ้าว ก็บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่า ......."

แต่ยังไม่ทันจบดี ก็โดนสวนตัดคำพูดอีกรอบ

"พอเลย คุณหัวเน่าทีม ....ไปได้แล้ว .... แล้วเรื่องไอ้นั่นหละจะว่าไง! ลุกๆๆ จ่ายเงินแล้วมาเลย"

หญิงสาวธาตุลมล้วนโวยต่อ ไม่เว้นว่าง

"เนี้ยะ ... แฮะๆ"

ผมไม่อยากจะขัดหละนะ ได้แต่ถอยออก ... แต่ก็โดนอลิชที่นั่ง ด้านในของโต๊ะจับมือไว้

"แต่นี่ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลยนะ ชั้นกำลังมีความสุข"

อลิช โวยกลับไป ระหว่าง จับมือผม ขยับไปมา คล้ายๆ แต๊ะอั๋งหละมั้ง ....

หญิงสาวธาตุลมล้วน ไม่ใส่ใจผมสักนิด ราวไม่ใช่ข้อมูลสำคัญ ที่ต้องปกปิด

"ทางนั้นเขาเร่งหน่ะ ... เปลี่ยนเวลาเร็วขึ้นชั่วโมงนึง .... "

"เห้อ .....ออกไปรอเลย ขอแค่ นาทีเดียวเดี๋ยวตามออกไป"

อลิชถอนหายใจแล้วเอ่ยให้หญิงสาวธาตุลมล้วนคนนั้น

"โอเคๆ เจอกันข้างนอกหัวเน่าทีม "

หญิงสาวธาตุลมล้วนตอบรับแล้วเดินออกไป

ไหงเวลาแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ดูหงอลงหละ .... ไม่สิ แค่เหมือนไม่อยากจะมีปัญหามากกว่า

"...... เอ้านี่ อิจิกะ .... เอาเบอร์เธอมา .... แล้วก็เอาเบอร์ชั้นไป"

อลิชเอ่ยแล้ว หยิบกระดาษสำหรับคอมเม้นพนักงานข้างโต๊ะขึ้นมาฉีกครึ่ง  

พร้อมยื่นปากกาจากข้างโต๊ะเช่นกันมาให้ผม

"เอ่อ .... เนี้ยะ"

ผมพยักหน้ารับ ..... แล้วเอาทั้งสองอย่างที่ได้มาจากเธอเขียนเบอร์ตนเองลงไป ....

แล้วแลกกันเรียบร้อย

เมื่อแลกเสร็จ

"โอเค ...... อะนี่ เงิน ... ที่เหลือไม่ต้องทอน ทิป"

เธอมองเบอร์ของผมยิ้ม ก่อนจะหยิบเงินที่เหมือนเตรียมเอาไว้แล้วในกระเป๋าตังสีดำสวยขึ้นมาจ่าย 1200

เป็นค่าบริการของผม 750 ค่าบุฟเฟ่อีก 399 สรุปผมได้แถมอีก 51 บาท

แจ่มครับ .... แต่ที่แจ่มกว่าก็คือ เบอร์ของเธอ ....

ผมมั่นใจเลยว่า ... ผมจะต้องได้ข้อมูลเด็ดๆเพิ่มแน่ๆ ..... ยิ่งไอ้ที่เธอบอกว่าภาษาต่างประเทศเยอะ

เหอะๆ ... ชัด ... บ่องจู๊ ก็ร่วมด้วยแน่ๆ

"ขะ ขอบพระคุณมากๆเลยเนี้ยะ ท่านอ้าใจดีที่สุดเลยเนี้ยะ!!!!"

ผมเอ่ยบอกเธอไปด้วยรอยยิ้ม .... พร้อมกับก้มหัวทำท่าน้องแมวกวักให้เธอ

"อะ อืม ... งั้น อิจิกะ ..... ไว้เย็นนี้ ชั้นจะโทรหานะ .... อาจจะนัดเจอกันเลย.... ชั้นจะได้เริ่มสอนแบบค่อยเป็นค่อยไป ...... แล้วเธอจะเชื่องกับชั้น .... ไปเอง"

เธอเอ่ยแล้วค่อยๆลุกขึ้นเอามือลูบหัวผมหนึบๆ .....

แหม่ ..... มองตรูเป็นแมวจริงๆหรือไงฟระ .... เอาเถอะ ตอนนี้รวยครับ .... ลูบหัวก็เอา

"เนี้ยะ! รับทราบเลยเนี้ยะ!"

ผมตอบรับเธอด้วยรอยยิ้ม

"อ้อ ...... อีกเรื่อง ......"

อยู่ๆ เธอก็นึกขึ้นมาได้แล้ว ค่อยๆโน้มตัว ดันกายเข้ามาใกล้ๆผม .....

เอามือเลื่อนลงมา จับแถวๆ ช่วงหน้าท้อง ของผม .... ไซร้ลงมาที่ ....

ว้าก ดุ้นตรู!!! จับทำไม!!!

"เนี้ยะ!!! ทะ ท่านอ้า ยะ อย่าจับนะเนี้ยะ!!!"

ผมร้องเสียงหลงทันที เพราะมันเป็นเขตสงวน ... เฟ้ย!

"..... ชั้นจะบอกว่า ..... อิจิกะ ต้องมาในแบบสาวดุ้นเท่านั้น .... เข้าใจมั้ย ..... เพราะชั้นไม่ชอบ .... อะไรที่มันไม่สวยไม่งาม .... โดยเฉพาะ อะไรที่มันหล่อๆหน่ะ .... ยิ่งไม่ชอบ .... ยกเว้นเจ้านี่ที่ติดมากับคนสวยๆแบบอิจิกะ ....  ที่ชั้นพอจะยอมรับได้"

เธอยื่นหน้ามากระซิบที่ใบหูของผม เบาๆ

แล้วมือก็ค่อยๆ ปล่อยออกจากจุดนั้นของผม ...

บอกตรงๆ ผมเกือบจะ ตั้งโด่แล้ว ... อีกนิดเดียว ....

แต่ที่สำคัญกว่าคือ .... เธอสั่งมาแบบนั้น .... คงจะรวมถึงเสียงด้วยสินะ .... ได้สิ ....

ชั้นจะเป็นสาวดุ้นให้เธอเอง คุณอลิช

"ได้เลยเนี้ยะ! รับทราบเลย .... ยะ ยังไง หลังจากนี้ ..... ถ้าต้องเข้ารับการฝึกสอนจากท่านอ้าแล้ว .... ก็ขอฝากตัวเป็นสัตว์เลี้ยงของท่านอ้าด้วยนะ เนี้ยะ! อิจิกะ ... มีความสุขที่สุดเลยเนี้ยะ!!!!"

ผมเอ่ยเสียงหวานน่าประทับใจ เอียงคอมองเธอ ทำหน้าน่ารัก แล้วส่งรอยยิ้มของสัตว์เลี้ยงให้เธอ

"อึก ...."

อลิชสะอึก กับท่าทางของผม แล้วรีบเอามือปิดจมูกไว้

"แน่นอน .... อิจิกะ แน่นอน .......ชั้นจะเป็นเจ้านายให้เธอเอง แม้ว่าจะออกจากที่นี่แล้วก็ตาม"

"ทะ ท่านอ้า เลือดกำเดาค่ะ .... นะ นี่ค่ะ กระดาษทิชชู่"

ผมเอ่ยแล้วลุกขึ้นตาม หยิบกระดาษทิชชู่มาซับให้เธอ

"ขอบใจ อิจิกะ ......ไปก่อนนะ ..... ไว้จะ ... โทรหา"

เธอเอ่ยยิ้มๆ ..... ก่อนจะรับกระดาษทิชชู่ แล้วเดินออกไป

ผมยิ้มหวานเดินตามไปส่งเธอจนถึงหน้าร้าน พลางโบกมือลา ......

จนกระทั่งเธอเดินลับตาไป กับเพื่อน .....

ผมก็ก้มหน้าลง .... แสยะยิ้มออกมาเองบ้าง .... เมื่อไม่มีใคร สังเกตุใบหน้าของผมแล้ว

คึกคึกคึก  คึกคึ้กคื่อ!!! เสร็จ!! เสร็จตรู!!!ผู้ชายหื่นหรือผู้หญิงชอบของสวยๆงามๆ ก็เสร็จตรูหมด!!!

ร่างสาวดุ้นของตรูนี่มันสุดยอดจริงๆ คึกคึ้กคื่อ!!!

คึกๆๆๆ คึกๆๆๆ คึ่กคึกคื่อ!!

เมื่อคิดแบบนั้นแล้วผม ..... ก็เอ่ยเบาๆกับตนเอง พร้อมกับรอยยิ้มอันชั่วร้อยของผม

"เป็นไปตามแผน ....."

ถึงจะไม่ได้วางแผนเอาไว้ ก็ตาม .....

...............

............................................................

........................................................................................

........................................................................................

End Chap.27 เป็นไปตามแผน ..... ถึงจะไม่ได้วางแผนเอาไว้ ก็ตาม .....