เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #202 : Chap.18.5 ฮึ่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว ....

Chap.18.5 ฮึ่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว ....

...........................................................................

..........................................................................

วันเสาร์ เวทศักราช 398 / 03 / 29

ณ มหาวิทยาลัย ปัญจมหามนตรา

เวลา 13.13 น.

"แย่เลยเนอะ ... แพ้ขาดเลย"

"นี่ขนาดคัดเลือกกว่า ร้อยทีมในมหาลัยเราแล้วนะ"

"แพ้โง่เลยนะนั่นหน่ะ"

"ไม่โง่ม้าง ก็สู้สุดใจแล้วนี่ ทีมบุกเร็ว เข้าไม่ถึงตัวเลย"

"ทีมนั้นเขาแกร่งเกินไปแล้วมั้ง เป็นแค่เวทยาลัยแท้ๆ"

"เห็นเขาว่า สี่คนนั่นเป็นเด็กทุนรัฐบาลด้วยนะ"

"จริงดิ"

"ใช่ ..... เวทยาลัย สตรีเวทยา2 ปีนี้ มาโหดจริงๆ"

"แย่ๆ มหาลัยเรา ตกรอบตั้งแต่รอบแรกแบบนี้ ไม่ไหว"

"ไม่เห็นเป็นไร ก็ไม่ต้องเสียเงินมาดูอีก ดีออก"

"เกี่ยวป่ะ"

"เห้อ เซ็ง ....."

- กึกๆๆๆ ... -

เสียงเดินดังระงมไปทั่ว ออกมาจาก สนามแข่ง พร้อมกับเสียงพูดคุย

ส่วนใหญ่จะเต็มไปด้วยความผิดหวังของทีมที่พ่ายแพ้

ใช่แล้วหละ ......

......ทีมมหาวิทยาลัย มหาเวทย์ แพ้ไปแบบขาดลอย .....

หลายๆคนก็มองว่าเพราะระดับมันต่างชั้น .... แต่ผมรู้สึกว่า มันไม่ใช่แค่ระดับหรอก ....

มันต้องมีมากกว่านั้น .... ถ้าใครได้นั่งดูการซ้อมของสตรีเวทยา2 แบบผม รวมถึงเคยสัมผัสบ่องจู๊มา

ก็คงเดาได้ไม่ยาก

ถึงแม้ทีมหลักจะไม่ได้ใช้เจ้าตัวบ่องจู๊

แต่... ทีมซ้อมต้องใช้แน่นอน .... ผมรับประกันเลย ....

ส่วนทีมหลักนี่ไม่แน่ ... อาจจะใช้ยาที่ระดับสูงกว่านั้น เพราะต่อให้ระดับสูงแค่ไหน

ผมไม่คิดว่าการฟื้นตัวของประจุเวทย์มันจะไวขนาดนั้น.... ซ้อมเอาเป็นเอาตายกว่า 4 ชั่วโมง .... ไม่หยุดพัก

ยังมาแข่งจริงได้อีกนี่ เกินคนแล้วหละ .... นอกเสียจาก เขาจะคัดพวกที่เป็นทั้งระดับสูง และพวกที่มีความสามารถในการฟื้นตัวสูงเวอร์มาด้วยกันทั้งทีมจริงๆ

.................

นั่นหละคือความคิด ... ของผม .... ที่อยากจะเอาไปคุยกับอาจารย์ธิดา

แต่ตอนนี้

พวกผมกำลังเดินออกมาตามกับคนอื่นที่มาเชียร์ทีมของตนเองติดๆ

.... ใช่ครับ

พวกผม 3 คนนั่นแหละ

"จ่ายเงินไปยี่สิบบาท ได้ดูไม่ถึง ห้านาทีเลยเนอะ ....."

หญิงสาวที่มีหน้าอกใหญ่โต ที่เดินข้างๆหนิงเอ่ยขึ้น เธอชื่อเมย์ เป็นหัวหน้าทีมคู่แข่งของเรา

น้ำเสียงของเธอเสียดายสุดๆเลยที่ได้ดูแปบเดียว

แต่ ....

20 บาทนั่น ชั้นเป็นคนจ่ายนะ .....

ชั้นสิ ต้องเสียดาย....

".........นั่นสินะครับ .... ยังไม่ทันจะได้ขายข้อมูลฝั่งเราเองเลยด้วย ..... "

ผมเอ่ยบอกเมย์ไปอย่างมีไมตรีจิตและแฝงความเป็นมิตรภาพ

"ฮะๆ นั่นสิคะ"

เมย์หันมาหัวเราะให้ผม

"....."

หนิงยังทำหน้าไม่พอใจผมและเมย์อยู่เลย ....

ถึงจะรู้ว่าควรจะคุยอะไรบ้างกับหนิง แต่ตอนนี้ต้องขายข้อมูลคืนก่อน

.... เพราะผมไม่ชอบโกหกในเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกหละนะ

"เอาเป็นว่า เดี๋ยวหาที่นั่ง แล้วอธิบายให้ฟังแล้วกัน ไม่น่าจะนาน ส่วนหนิงเดี๋ยวต่อจากนี้อยากไปไหนก็ค่อยไปด้วยกันสองต่อสอง ก็แล้วกัน ..... เนอะ...."

ผมบอกเมย์จบ แล้วหันไปบอกหนิงต่อ

"อะ อืม! .... เอางั้นก็ได้"

มันทำให้หนิงสนใจมากขึ้น.... โอเค .... เธอดูอารมณ์ดีขึ้นหน่อย ...

แสดงว่าคงจะไม่ชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆสินะ

".... งั้นไปนั่งที่ร้านกาแฟ ตรงนั้นไหมคะ มีวายฟายให้เล่นด้วย"

เธอเอ่ยแล้วชี้ไปที่ร้านกาแฟชื่อดังที่ขายเฉพาะในมหาเวทยาต่างๆเท่านั้น

นามว่า แก๊งจรวด ....

"ได้ครับ... ... ว่าแต่หนิงเอากาแฟมั้ย"

ผมตอบรับเมย์แล้วหันไปถามหนิง

หนิงส่ายหัวทันควัน แล้วตอบกลับมา

"ไม่อะ .... ขอเป็นชาเย็นแล้วกัน ออแล้วก็ชั้นไม่จ่ายนะ....."

จะให้เลี้ยงสินะ .... ได้

"โอเค .... เดี๋ยวเลี้ยงเอง....."

ผมตอบหนิงกลับไป

"ขอบใจนะ"

หนิงและเมย์เอ่ยพร้อมกัน

อ้าวเห้ย ..... เมย์ครับ ... ผมไม่ได้จะเลี้ยงคุณครับ....

".... เขาไม่ได้จะเลี้ยงเธอสักหน่อย"

หนิงแย้งแทนผมทันที

"เอ๋ .... ไม่ใช่ว่าเป็นผู้ชายที่ดี จะต้องเลี้ยงผู้หญิงเหรอ.... แย่จัง"

เมย์เอ่ยสวนหนิงกลับไปแต่สายตาดันมองที่ผม.....

"ฝ่าฟันไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ... จริงมะฝ่าฟัน"

อ้าว .... หนิง ทำไมพูดแบบนั้น

.... แต่เออ

..... เอาจริงๆแล้ว ตรูก็ไม่ใช่คนดีจริงๆนี่หว่า.... มั้ง

"เพื่อนภาษาอะไร ....ไปว่าเพื่อนแบบนั้นได้ยังไงกัน"

เมย์เอ่ยว่ากระแทกใส่หนิง

"........หึ ว่ากระแทกอะไร ..... ฝ่าฟันก็เป็นคนแบบนี้จริงๆ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น หึๆ"

หนิงหลับตาเหมือนไม่ใส่ใจคำพูดของเมย์ พร้อมเอ่ยว่าผมต่อยาวๆ .....

"ตกลงว่า ฝ่าฟันจะไม่เลี้ยงเหรอ .... ทั้งๆที่ชวนเองแท้ๆ ... ทั้งที่บอกจะขายข้อมูลคืนแท้ๆ .... คงไม่ใช่คนโกหกใช่ไหม?"

เมย์หันมาถามจ้วงแทงผมต่อ ......

นี่สรุปผมชวนคุณเหรอครับ ..... คุณเมย์ ..... เออ ชวนจริงๆนี่หว่า แต่ไม่ได้ชวนไปร้านกาแฟสักหน่อย!

เอาเถอะ คำนวณเงินแปบ ....

เงิน...ถ้าเลี้ยงกาแฟ แก้วละ 60 ถึง 80 ไป 3 คนนี่ ก็ไม่เกิน 250

.... เดี๋ยวถ้าแพ้ก็จะได้ไปฝึกงานแล้ว คงจะมีเงินใช้มากขึ้น

ส่วนถ้าชนะก็ขอทุนจากโรงเรียนเอามาใช้เล่นๆได้ .... โอเค ....

..... เอาเถอะ ..... รู้สึกเหมือนคิดว่าเอาเถอะ บ่อยแฮะ

"ครับๆ ... จะเลี้ยงทั้งสองคนเลยครับ ..... สงบใจอย่าทะเลาะกันนะครับ ได้โปรด"

ผมเอ่ยแล้วก้มหัวให้ทั้งสองคน

"ฝ่าฟัน!"

หนิงหันมาดุผมทันที ท่าทางไม่พอใจ ที่ผมไปเลี้ยงเมย์ที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมง

เอาละไง .... มาทางโน้น ผิดทางนี้

ส่วนเมย์ก็ยิ้มหวาน ..... เหมือนกำชัยชนะ

แน่หละ ... สรุปที่ให้ผมเลี้ยงนี่ แค่อยากจะเอาชนะหนิงเฉยๆสินะ.... พลาดจริงๆเลยว้อย!

......

ผมไม่เข้าใจวิธีการสู้กันของผู้หญิงเลยครับ ..... บอกตรงๆ

แต่จากเหตุการณ์ในวันนี้ ผมสามารถพูดได้ 1 อย่าง .....

ถ้าไม่นับเรื่องเหตุผลหละก็ สาวๆ จะเก่งกว่าคุณเสมอ....

......

........................

แก๊งๆ ....

เสียงกระดิ่งดังขึ้น เมื่อเราเปิดประตูเข้ามาในร้านที่ตกแต่งค่อนข้างหรูหรา สไตล์ต่างชาติแถบตะวันตก

โทนสีฟ้าขาวแซมแดงเล็กน้อย

จะว่าดูดีก็ได้หละนะ

ภายในมีคนนั่งเพียบ เยอะแยะไปหมด

ยังดีที่มีโต๊ะเหลือให้พวกเรานั่ง

จากที่มอง คาดว่าที่มีจำนวนโต๊ะเยอะ เพราะแค่เท่าที่ตาเห็น ก็ราวๆ 40 โต๊ะได้

คงเพราะจัดเตรียมไว้ให้นักศึกษามานั่งกันอยู่แล้วหละมั้ง

แถมในร้านทุกๆ 10 นาทีจะมีเสียงอัตโนมัติ ดังขึ้นเบาๆ

เป็นทำนองชวนขำด้วยสิ .... อย่างตอนนี้ก็ดังขึ้นมาแล้ว

- เพื่อปกป้องไม่ให้โลกถูกทำลาย เพื่อปกป้องสันติภาพของโลก เผยความอร่อยแห่งสัจธรรมและความรัก

กาแฟที่แสนน่ารักและทรงเสน่ห์

แก๊งจรวดแห่งจักรวาล

ไวท์ฮอล พรุ่งนี้ที่สดใสรอเราอยู่ -

ดีนะ ... ไม่มี ส่วนชั้นก็เหมียวหง่าว ไง โผล่มาตอนท้าย .....

อืม ..... ฟังแล้วรู้สึกเหมือนเคยได้ยินในการ์ตูน ที่มีสัตว์ประหลาดเก็บไว้ในลูกบอล.....

หลังจากพวกเราสั่งกาแฟและจ่ายเงินเรียบร้อยรับป้ายคิว ก็มานั่งที่โต๊ะๆหนึ่ง..... เพื่อรอทานกาแฟ

ดีที่ร้านนี้เป็นแบบ เสิร์ฟให้ถึงโต๊ะ เพื่อนักศึกษาจะได้ไม่ต้องมายืนต่อคิว บังทาง

โต๊ะที่เรามานั่งนั้นอยู่ติดกำแพง

ผม .... นั่งลงที่ด้านในสุดของโต๊ะเฉกเช่นทุกครั้ง .....

แต่ที่ไม่เหมือนทุกครั้งคือ .... หนิงดันมานั่งข้างๆผม

โอเค ไม่มีปัญหาหรอก ... คงไม่อยากนั่งข้างๆ คนที่ไม่ชอบหน้าสินะ

เมย์นั่งตรงข้ามผม พลางวางข้าวของไว้มุมในโต๊ะเช่นกัน

"เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ ....."

ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นทุกอย่างปกติดีแล้ว

"ค่ะ .... อะ แปบนะ ..... นี่เลย"

เมย์เอ่ยแล้วหยิบเอาโทรศัพท์จากในกระเป๋าสะพายสีน้ำตาลมีตุ๊กตาแพนด้าห้อยขึ้นมากดอัดเสียง แล้ววางไว้มุมโต๊ะใกล้กับผม

อื้อหือ ... อัดเสียงกันเลยทีเดียว

"โอเค ..... จะอธิบายหละนะ ..............."

แล้วผมก็อธิบายให้เธอฟัง สรุปย่อๆได้ว่า

ทีมผม มีคน อยู่ 5 คนในทีม

ประกอบไปด้วย ผม ธาตุดิน ระดับต่ำ ตัวทำเกม

ก้าวเดิน ธาตุลม ระดับต่ำ ตัวประสานงานและป้องกัน

หนิง ธาตุสายฟ้า ระดับต่ำ ตัวบุก

ตุ้มติ้ม ธาตุน้ำ ระดับต่ำ ตัวป้องกัน

ส่วน ฝ้าย ธาตุไฟ ระดับต่ำ ตัวสำรอง

วิธีการเล่นก็คือ บุกไว ด้วยหนิง แล้ว ผมคอยเสริมร่วม

ก้าวเดินกับตุ้มติ้ม จะเสริมเป็นช่วงๆ แล้วแต่จังหวะ

.......ซึ่งคล้ายแบบที่เห็นกันในการแข่งเมื่อครู่ ........

ของทีมที่แพ้

และนั่นคือทั้งหมด ที่ผมบอกเธอได้ ....

แน่นอนว่า กาแฟ มาระหว่างที่พวกเรากำลังคุยกัน .... ทำให้ได้คุยไปจิบกาแฟไปด้วย....

บอกตรงๆ ว่ารสชาติกาแฟ มันก็ไม่ได้อร่อยเท่าไหร่หละนะ ..... สู้คุณแม่ยังเด็กของพวกเราทำไม่ได้เลยสักนิด

ถึงจะใช้กาแฟ ผง ถูกๆที่ซื้อลดราคามา แต่ฝีมือในการชงนี่ เกินคำบรรยาย .... ไหนจะไอ้ท่า

โมเอะ โมเอะ คิ้ว ... นั่นอีก

สรุปว่าคุณแม่ ชนะขาด ... ถ้าให้กาแฟของที่นี่คง 6 เต็ม 10

....................

โอเค เสร็จกิจแล้ว

".... ขอบคุณมากๆเลยนะฝ่าฟัน ....."

เมย์เอ่ยบอกผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะ ยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆสีสันสวยงามแผ่นหนึ่งให้ผม

"... ไม่เป็นไรครับ ... ว่าแต่ นี่มันอะไรเหรอ?"

ผมเอ่ยถามกลับไปก่อนจะยื่นมือไปเพื่อรับ ......

แต่ก็โดนหนิงคว้าไปอีก

อ้าวหนิง .... อีกแล้วนะ ....

หนิงพลิกมันขึ้นมาดูไม่ถาม ... ก่อนจะขยำปาทิ้งลงพื้น

"..... นี่มันเบอร์กับอีเมล แถมยังมี เฟคบุค กับสกายฟี่ด้วย ... หล่อนต้องการอะไรยะ!"

เธอท่าทีไม่สบอารมณ์ โวยวายใส่เมย์ใหญ่ ....

"ก็ขอติดต่อไง .... หลังจากนี้ ไม่ว่าใครจะแพ้ชนะ ก็เป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอ"

เมย์ตอบยิ้มๆให้กับหนิง แต่ดันมองหน้าผม

จะมามองหน้าผมทำไมครับ ....

"..... ฝ่าฟัน ไม่ต้องไปสนใจหรอก ไปที่อื่นกันเถอะ ...... "

หนิงโวยแล้ว จับมือผมลากไป ....

เห้ยๆ หนิง รู้ว่าไม่พอใจกัน แต่อย่าเสียมารยาทสิ

"ไม่เอาน่า หนิง ... ถึงจะไม่ชอบหน้ากันก็ไม่น่าหักหาญน้ำใจกันขนาดนั้น ..... "

ผมบอกหนิง ....แล้วกุมมือของเธอดึงกลับมา

ก่อนจะหันไปก้มใช้มือข้างซ้ายเอื้อมเก็บกระดาษแผ่นนั้นที่โดนขยำขึ้นมาไว้

"โทษด้วยนะครับคุณเมย์ .... ยังไง เดี๋ยวผมแอทสกายฟี่กับเฟคบุคไปแล้วกัน"

"ค่ะ ... "

เมย์ยิ้ม แล้วมองหน้าหนิงแบบ ผู้กำชัย .... อีกแล้ว ....

นี่สรุปจะสู้กันโดยมีตรูเป็นตัวกลางเหรอเห้ย

ใช้น้ำใจคนมาเล่นกันแบบนี้ มันไม่แฟร์นะ!!!

หนิงหันมาโวยใส่ผมไม่พอใจ แล้วสะบัดมือผมออก

"ฝ่าฟัน!! ..... ฮึ่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว .... กลับหละ!"

"เห้ ... หนิง .... อะ ... งั้นแยกกันตรงนี้นะครับ ... โชคดีครับเมย์"

ผมหันไปบอกเมย์แล้วรีบวิ่งตามหนิงไปทันที

"เดี๋ยวสิหนิง .... อย่าโกรธสิ !!!!"

"อื้อ โชคดีเช่นกันนะ ฝ่าฟัน!"

เมย์ตอบผมด้วยรอยยิ้ม กลับมา .... ผมได้แต่หันไปผงกๆหัวให้ ก่อนจะจากไปพร้อมกับหนิง ...

ที่อารมณ์ไม่ดีสุดๆเลย .....

อา ......

ขอโทษแล้วกันหนิง ... ที่ทำให้เธอโมโหขนาดนี้

ตอนนี้ อยากจะทำสิ่งหนึ่ง ... ที่ทำให้เกิดเสียงๆหนึ่ง ...

เอาเถอะ ... ทำเลยแล้วกัน ...

"เห้อ ......."

...........................................................................

..........................................................................

End Chap.18.5 ฮึ่ย ไม่รู้ด้วยแล้ว ....