เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #197 : Chap.17 มีข้อแลกเปลี่ยนหรือป่าว

Chap.17 มีข้อแลกเปลี่ยนหรือป่าว

.........................................................................................

.........................................................................................

......................................

.......................

เวทศักราช 398/03/29

12.10 น.

ณ ห้างสรรพสินค้า พาราเมตาม่อน

ลึกเข้ามาภายในห้างชั้น 6 จนถึงร้านไอศกรีมชื่อดัง นามว่า หินหนาว

ภายในโต๊ะมุมในสุด ...

กึดๆๆๆๆๆๆ ....

เสียงอะไรบางอย่าง ... ดังระงมอยู่ ... ต่อหน้าผม ...

ใช่แล้วหละ .... มันคือเสียงของการจับมือ .... ไม่สิ มันคือเสียงของการกำและบีบมือ

ของกันและกันแน่น.... จนเนื้อหนังบริเวณมือแดงกร่ำ

"เอ่อ ... หนิง"

ผมเรียกหนิง ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

แต่เธอไม่ตอบผมกลับมา ....

ผมอยากจะพูดอะไรสักอย่างออกไปมากกว่านี้

แต่จากรูปการแล้ว... มันไม่น่าจะเป็นผล .....

และ...

เมื่อหนิงเริ่มต้นยิ้มด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร

พร้อมทั้งใช้แรงทั้งหมดของตัวเองจู่โจมเข้าบีบมือหญิงสาวด้านข้าง

หญิงสาวด้านข้างที่มีใบหน้าไม่ได้ถึงกับสวยเวอร์อะไรแต่ก็มีรอยยิ้มที่สามารถมัดใจชายได้

ไว้ผมดัดลอนเป็นเกลียว มองดีๆเหมือนครัวซองก็ไม่ใช่ ขนมปังเกลียวก็ไม่ปาน

และหน้าอกที่เอิ่ม ....ทับคนตายได้...

มองไปมองมา ได้อารมณ์เหมือนลูกคุณหนู .... ส่วนชุด... เธออยู่ในชุดนักศึกษามหาเวทยาลัย

เมื่อเธอโดนหนิงจู่โจมแบบนั้น เธอ...

ก็หันลำตัวและหน้ามายิ้มด้วยสีหน้าที่แฝงรังสีแห่งการฆ่าฟันพร้อมบีบมือกลับไปเช่นกัน

บรรยากาศยังเงียบสงัด ราวกับโลกใบนี้ ไม่มีใครอยู่ และเหมือนกับผมไม่มีตัวตน ......

มีเพียงเสียงกำมือดังขึ้น เป็นระยะๆ ...

แม้ว่า จริงๆแล้วภายในห้าง และภายในร้าน จะดังมากก็ตาม

แต่หูผมตอนนี้ ... ดันได้ยินแต่เสียงกำมือ

ส่วน ...

ช่วงมือของสองหญิงสาวที่บีบกันสั่นสะท้านราวโลกแตกนี่มันอะไรกัน

ถ้าจินตนาการได้

ก็เหมือน .... กำลังเห็นฉากหลังสงคราม ที่มีเหล่าทหารศึก กำลังโห่ร้องกันทั้งสองฝ่าย และร่วมทำสงครามกันอย่างบ้าคลั่ง โดยมีผู้นำทัพเป็นหญิงสาวทั้งสองคนเบื้องหน้าผม....

...

ไหงบรรยากาศมันตึงเครียด หรือจะเรียกว่า บรรยากาศมาคุแปลกๆ

สงครามแย่งชิงผมเหรอ .... ไม่ใช่หรอก น่าจะแค่ไม่พอใจที่โดนขัดกัน

..........................

..........

3 นาที ผ่านไป

นานพอๆกับรอบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสุกพร้อมทาน

การบีบมือกันอันนิ่งเงียบนั้น แขนที่กำลังสั่นกึกๆ เหมือนจะเริ่มหยุดลง

.... ราวกับว่ามีใครคนใดคนหนึ่งแรงหมด

หนิงเริ่มยิ้มแสยะ เธอแสดงสีหน้าเหมือนผู้กำชัยแล้วค่อยๆ ยืดตัวดันขึ้นจน กระแทกกับสิ่งกีดขวางด้านหน้า

ดึ๋ง .....

ใช่ครับ ...

หน้าอกของหนิง.... อันใหญ่โตมโหฬารราวกับผลส้มที่แจกให้เด็กทานตามโรงเรียน

ค่อยๆเบียดชนหน้าอกของหญิงสาวอีกคนที่เล็กกระจิดริด ราวลูกแตงโมคัดเลือกแล้วส่งขายต่างประเทศ

".... ชั้นชื่อหนิง เป็นคนร่วมทีมเดียวกับฝ่าฟัน ยินดีที่ได้รู้จัก...."

หนิงเอ่ยกลับไปอย่างภาคภูมิ เสียงของเธอดูจะสุขสำราญใจไม่น้อย

รู้สึกเหมือนแรงกายของฝั่ง หญิงสาวที่มาจากมหาเวทยาลัย มหาเวทย์ วิทยาเขตภาคกลางส่วนตะวันออกเฉียงเหนือ จะสู้หนิงไม่ได้แม้แต่นิดเดียว เธอนั้นสะอึกตะกุกตะกัก ขึ้นมา แล้วตอบหนิงไป

"อึก ... อื้มม .... ชั้น ชื่อเมย์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ คุณหนิง .... คุณฝ่าฟัน"

"..... อืม ยินดีที่ได้รู้จัก .... เนอะ ฝ่าฟัน..."

หนิงตอบรับยิ้มจากแสยะ....

ก่อนจะเปลี่ยนท่าทีกลายเป็นยิ้มหวาน ปล่อยมือเมย์ออก แล้วหันมามองหน้าผม .....

อ่า ..... ควรจะตอบอะไรหนิงไปดีหละ ....

"ครับ ....ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณเมย์ ........ มีธุระอะไรหรือป่าวครับ"

ผมพยักหน้าให้หนิง แล้วหันไปตอบรับ เมย์หญิงสาวจากมหาลัยคู่แข่ง

นั่นหละ ..... การพูดคุยกันครั้งแรกของคนไม่รู้จักสำหรับผม .... ก็แบบนี้หมด

ตอนเจอหนิงครั้งแรกก็ด้วย ... แต่ผ่านไปไม่ถึง 2 สัปดาห์ผมก็เปลี่ยนสรรพนาม

เพราะผมตีสนิทกับเธอเสียเยอะ และเธอก็สนิทกับผมไวมาก ....

อะ ลืมไป มีฝ้ายอยู่หนึ่งคน ที่เริ่มต้นขึ้นมา ใช้เวลาไม่ถึง 2 วันผมก็คุยแบบสนิทเลย ....

เหตุเพราะการทำตัวของเธอหละนะ

เมย์หลังจากโดนปล่อยมือ เธอก็มือสั่นๆ เล็กน้อย ก่อนจะเก็บมือเบียดเสียดหน้าอกตนเองลงไป แล้วหันหน้ามาตอบผมด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

"..... จริงๆแล้ว พรุ่งนี้พวกเราจะได้สู้กันแล้ว"

เรื่องนั้นรู้อยู่แล้วหละ .....

ผมได้แต่คิด แล้วพยักหน้าให้เธอ

"ชั้นในฐานะ หัวหน้าทีมใหม่ ที่มีโอกาสลงปีนี้เป็นครั้งแรก เลยอยากจะขอทำความรู้จักค่ะ .....อะ ที่ว่า หัวหน้าทีมใหม่ หมายถึง... แบบ เอ่อ ยังไงนะ อืมมมม .... "

เธอยิ้มหวานให้ผม แล้วเอ่ยไปได้สักพักก็ติดขัดคำพูด ก่อนจะต้องหยิบเอากระดาษที่จดอะไรบางอย่างออกมาดู

"ลืมไปแล้ว .... แปบนะคะ ... ขออ่านสคริปก่อน"

โฮ่ยๆ ... เป็นสาวจอมขี้ลืมหรือไง ...

นั่นไง ... หนิงก็เหล่ตาแอบมองสคริปอีก ... แต่ก็ดี ...

จะได้รู้ว่าจดอะไรมาแบบไหน ช่วยบอกได้หลังจากนี้

"ค่ะ ... ต่อนะคะ ก็เพราะ มหาเวทยาลัยเรา จะมีกลุ่มกีฬาเวทย์อยู่หลายกลุ่ม .... แล้วก็ต้องสู้กันเอง จนได้ที่หนึ่ง เพื่อให้ได้เป็นทีมที่จะมีโอกาสได้มาแข่งขัน ในระดับนี้ต่อ ..... ดังนั้นแล้ว เพื่อจะเก็บข้อมูลก่อนการแข่งขัน เลยอยากจะพูดคุยด้วยสักหน่อยค่ะ"

เธออ่านสคริปที่จดมาอย่างตั้งใจ .....

เดี๋ยวก่อนนะ ... จะมาเก็บข้อมูลกับพวกเราเนี่ยนะ ....

สู้จริง ยังไม่เคยจะสู้เลยเว้ยยยยย ไม่รู้จะให้ข้อมูลด้านไหน ...

และที่แน่ๆ เป็นศัตรูกัน ใครเขาจะให้ข้อมูลกันเล่า

ถ้าอยากได้ ก็ต้องแลกเปลี่ยนกันหน่อยหละ จะเรียกว่ายอมขายข้อมูลเพื่อซื้อข้อมูลก็ได้หละนะ

จะเรียกว่าหักหลังเพื่อนไม่ได้หรอก ...

เพราะการกั้กข้อมูลไว้ มันก็จะทำให้แข่งขันไม่สนุกด้วย

แม้ว่ามันก็ทำให้โอกาสชนะน้อยลง ....

แต่เราต้องการความสนุกด้วย ... ถึงจะแค่ 25 นาทีก็เถอะ

เอาหละ เมื่อคิดได้แบบนั้น ผมก็ต้องถามออกไป ... ว่า

"มีข้อแลกเปลี่ยนหรือป่าว"

หนิงเอ่ยถามชิงตัดหน้าผมทันที .....

ไวเกินไปแล้วหนิง!!

เอาเถอะ เริ่มได้ดีแล้วหละนะ

"อืม ตามนั้นแหละ ผมคงจะขายข้อมูลโดยไม่ได้ข้อมูลไม่ได้ .... และแน่นอนว่า ข้อมูลที่พวกผมจะให้ ก็จะต้องเท่าเทียมกับข้อมูลที่จะได้ด้วย"

"มีสิคะ ทำไมจะไม่มีหละ ... นี่ไง"

เธอเอ่ยยิ้มหวาน แล้วขยับตัวหยิบเอากระดาษที่พับเรียบร้อย ใส่ซองขนาดเล็กๆสีขาว พอจะใส่กระเป๋าถือได้ ออกมาจากกระเป๋าถือสีน้ำตาล ห้อยตุ๊กตาหมีแพนด้าของเธอ แล้วยื่นให้ผม

"รับไปได้เลยค่ะ"

ดึ๋ง ...

แขนของเธอเบียดเสียดหน้าอกของตนเอง

สายตาผมมองหน้าอกที่กระเด้งอยู่นั้น .... ไม่ๆ มองมือของเธอ

ถือว่าเป็นทีมที่น่าจะมีฝีมือมากขนาดกล้าขายข้อมูลตนเองให้ก่อนเลยนะเนี่ย ... ไม่กลัวแพ้กันเลยทีเดียว

"ครับ ... "

ผมตอบรับแล้วยื่นมือไป

ควับ ....

แต่ก็โดนหนิงคว้าเอาไว้ ....

ก่อนที่เธอจะลุกขึ้น ย้ายมานั่งข้างผมแทน

อ้าวเห้ย หนิง ... วันนี้อาการแปลกๆนะ

หึงเหรอ?... ไม่มั้ง ... หนิงคงไม่ได้ชอบผมหรอก ..

แถมตอนผมอยู่กับฝ้าย ก็เห็นคุยสนิทกันดีไม่เห็นเป็นแบบนี้

"เปิดดูได้เลยสินะ"

หนิงเอ่ยถามต่อทันทีเสียงของเธอดูเข้มและข่มศัตรูอย่างเห็นได้ชัด

แถมยังใช้ท่าไม้ตายสายตาเหล่มองจิกกัดฝั่งตรงข้ามที่มีพลังทำลายมหาศาลต่อจิตใจชายด้วย

"อืม ... ได้เลยๆ"

เมย์ตอบกลับมา ท่าทางดูจะไม่พอใจหนิงเท่าไหร่เช่นกัน ....

แม้ว่าใบหน้าเธอจะไม่ได้ดูข่มเหงความรู้สึกของคนอื่นเท่าหนิง แต่เหมือนเธอจะสามารถป้องกันสายตาจิกกัดของหนิงได้

มันให้ความรู้สึกเหมือนสายฟ้าแลบ ก่อนจะผ่าพร้อมเสียงคำราม ดังเปรี้ยงปร้าง โครมคราม

การโจมตีอันบ้าคลั่ง และการตั้งรับที่คอยข่มกลับไป

อะไรกัน.... สถานการณ์ ที่เหมือนกับสู้รบกันทางสายตา ... แค่นั่งอยู่เฉยๆก็มันหยดแล้ว ...

อะ ... ผมคนเดียวหละมั้ง ที่รู้สึกว่ามันน่าจะมัน .....

โอเค .... สติกลับมาแล้ว ...

"งั้นไม่เกรงใจนะครับ ... เปิดเลยหนิง"

"งั้นจะเปิดหละนะ"

หนิง ตอบรับ แล้วเริ่ม เปิดซอง....

พอ คลี่ออกมาดู ....

พวกเราก็พบกับ .....

............

กระดาษทริปเปิ้ลเอ ปริ้นสีสวยงาม ที่มีการตกแต่ง ด้วยภาพของการ์ตูนจากประเทศชั้นนำด้านการ์ตูนที่ผมชอบดู พร้อมเนื้อความด้านหน้าที่เขียนว่า "ถึง ฝ่าฟัน หัวหน้าทีมเวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา" ปิดถ้ายด้วยกลิ่นหอมๆ ... และความมันของกระดาษ ... คาดว่าโรยผงแป้งกลิ่นลาเวนเดอร์เอาไว้

นี่มันอาร้ายยยยย จดหมายที่อาจารย์เคยสั่งให้ทำส่งไปให้เพื่อนต่างโรงเรียน ตอนประถมรึไงฟระ

ไม่สิ ตั้งสติดีๆ มันมี กระดาษด้านหลังอีก 2 แผ่น

หนิงมองดูหน้ากระดาษแล้ว เปลี่ยนไปแผ่นที่สองทันที

ผมก็ได้แต่มองไม่กล้าเอามือเข้าไปยุ่งหละนะ

โอเค ... แผ่นที่สอง นี่แหละ

..... เป็น .....

ภาพถ่าย รวมหมู่ 5 สาวกำลังจัดปาร์ตี้กันอยู่ด้านบนสุดของหัวกระดาษ

ด้านล่างเขียน รายชื่อ สายธาตุ และระดับเอาไว้

ซึ่งเขียนมาแบบนี้ครับ ....

.....................

-

- เมก์(คนด้านซ้ายสุดที่สวยๆผมหยักศก) ธาตุดิน น้ำ ระดับกลาง หน่วยตั้งรับ -

- เมล์(คนถัดมา ที่ผอมๆสวยๆหุ่นเหมือนเด็กไปนิดผมหางม้า) ธาตุสายฟ้า ลม ระดับกลาง หน่วยบุก-

- เม(คนตรงกลาง ที่หน้าตาดีๆหุ่นนางแบบ ผมดันเป็นลอน) ธาตุน้ำ ลม ระดับกลาง หน่วยบุกร่วม-

- เมม์(คนถัดมาอีก ที่หน้าตาดูน่ารัก แต่หุ่นเซ็กซี่ไม่ธรรมดา)  ธาตุไฟ น้ำ ระดับกลาง ตัวสำรอง -

- เมย์(คนขวาสุดที่หน้าตาธรรมดา แต่รับรองว่าหน้าอกไม่แพ้ใคร ไว้ผมสวยสไตล์โมเดิร์น) สายอัญเชิญชั่วคราว ประเภทสวมใส่เป็นอาวุธ ระดับสูง หัวหน้าทีม -

-

และอีกแผ่น

-

- การต่อสู้ ก็คือ เมก์คอยตั้งรับด้านหน้า เมล์ กับเม บุกเข้าไปต่อสู้ ถ้ายังปิดไม่ได้ เมย์ ก็จะเป็นคนโจมตีเป็นคนสุดท้าย ส่วน เมม์ จะโดนเปลี่ยนมาในบางครั้ง ถ้าเจอคู่ต่อสู้ที่ควรจะใช้ไฟปราบ เพราะ ทีมเรามีคนใช้ไฟได้แค่คนเดียว -

-

.................

ผมและหนิง นิ่งไปแวบหนึ่ง .....

ถึงหน้าตากระดาษ รวมถึงรูปภาพ และข้อมูลมันจะดูบ๊องๆต๊องๆ ไปสักหน่อยนะ ....

แต่ถ้าข้อมูลทั้งหมดเป็นจริง พวกเราจะ ... ทีมของพวกเธอนี่โหดสุดๆไปเลย

หนิงหันมามองหน้าผมทันที ... เธอไม่รู้จะตอบยังไง .... ถึงจะบอกว่าพลังกายของฝั่งนั้นไม่ได้เรื่องก็เถอะ

แต่ถ้าด้านเวทย์เนี่ย ... เราจะสู้เขาได้ คงต้องเทคนิค สูงมาก ... แถมยังมีสายอัญเชิญโผล่มาแบบนี้ ไม่ธรรมดาเลย ...

"..... จะให้พูดยังไงดีหละ .... คือ .... "

ผมเอ่ยกลับไป ... แต่ยังอ้ำอึ้งอยู่ ... ค่อยๆเกาหัวช้าๆเพราะมันพูดลำบาก

"ค่ะ ... บอกเท่าที่จะบอกได้ก็ได้ค่ะ..... "

เมย์เอ่ยตอบผมกลับมาด้วยรอยยิ้ม

หืม ... บอกเท่าที่จะบอกได้เหรอ .... ดีเลย....

"รีบไหม ...."

นั่นแหละ ผมถามกลับไป

"ไม่รีบค่ะ ว่างยันบ่ายสามโมงเลย .... ก่อนจะไปซ้อมกับเพื่อนๆตอนบ่ายสี่"

เมย์ยิ้มหวานตอบผม ....โดยไม่สนใจหนิงซะแล้วหละ ....

โอเค .... ผมค่อยๆดันตัวลุกขึ้น ต่อหน้าหญิงสาวทั้งสองคนแล้วยกนิ้วโป้งชี้ไปทางนาฬิกา

ที่บอกเวลา 12.33 น.

"เอางี้.... พอดีซื้อตั๋วดูทีมแข่งคู่แรก ที่น่าจะสนุกมากๆเอาไว้ .....ไปดูตั๋วว่าที่นั่งข้างๆยังเหลือไหม แล้วเข้าไปนั่งดูด้วยกัน สามคน ... พลางคุยกันไปด้วยก็แล้วกัน"

ผมตอบเธอแบบนั้น ...

"โอเคค่ะ ..."

เมย์พยักหน้ารับตอบผม ท่าทางจะพอใจกับคำเชิญชวน

แต่....เหมือนหนิง .... จะรู้สึกไม่พอใจผมเท่าไหร่ ..... คงจะไม่ชอบหน้าเธอสินะ

โทษทีละกัน การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม มันก็ควรจะเป็นแบบนี้

อืมแล้ว .... เราควรจะ .... อ่า ช่างมัน...

เอาเถอะ .... อย่าคิดให้มันยากมาก เดี๋ยวเครียด

ได้ข้อมูลฝั่งตรงข้ามมาขนาดนี้ ก็เพียงพอแล้วหละนะ ....

End Chap.17 มีข้อแลกเปลี่ยนหรือป่าว