เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #195 : Chap.15-3 ไว้กลับห้องค่อยถามก็แล้วกัน ....

Chap.15-3 ไว้กลับห้องค่อยถามก็แล้วกัน ....

.................................................................................................

.................................................................................................

...................................

*******

ผมกำลังคิด หลายๆสิ่งอยู่ในหัว .....

*******

..................................

และนี่ คือความคิดของผม

...................................................................

..............................................

เมื่อกี้ ทีมซ้อม C สินะ ... แล้วนี่ก็ ทีมซ้อม A ....

ถ้าใช้คำพูดว่า... กลับเข้ามาซ้อมต่อซะ .. หละก็ หมายความว่าพวกเธอเคยสู้และออกจากสนามไปแล้ว...

ซึ่งต้องกลับเข้ามาสู้ใหม่ทันทีเลย หลังจากทีมซ้อม C สู้เสร็จ ....

ทั้งๆที่ พวกทีมหลักน่าจะใช้เวลาการต่อสู้ไว เพราะพลังเวทย์รุนแรงขนาดนั้นกันอยู่แล้ว ...

.............

พักฟื้นกันไวเกินไปแฮะ

.............

ปกติ ถ้าหมดสภาพสู้ต่อนี่ พักกันน่าจะราวๆเกือบ 1 ชั่วโมงเลยนะ ....

ต่อให้เป็นชุดบอกสถานะเวทย์สำหรับซ้อมที่มีอัตราการดึงประจุมาใช้ต่ำกว่าที่ใช้แข่งจริง

เพราะจะดึงมาใช้ในปริมาณหนึ่งเท่านั้น

แต่นี่ซ้อมต่อเนื่องกันมา 2 ชั่วโมงแล้ว ....

ถ้าจะบอกว่าสลับ A B C ไปเรื่อยๆ ด้วยเวลาพักเท่านั้น ถ้า 2 ชั่วโมงก็วนไม่ต่ำกว่า 3 รอบแน่ๆ...

มันไม่เวอร์ไปหน่อยหรือไง

..........

 .... ใช่ ... มันเวอร์เกินไป ....

............

แล้วอีกอย่าง

ทั้งที่ทีมหลักสาวสวยสี่คน ..... อ่า...

... ผมหมายถึง ... ที่ยัยพวกนั้นก็จัดเต็มกันด้วย ทีมหลักก็ฟื้นฟูกันไวเกินไปหรือป่าว ....ไม่เข้าใจแฮะ....

แต่ที่แน่ๆ....

ผมรับรู้และรู้สึกได้ ว่ามันมีอะไรแปลกๆ

เพราะอาการแบบนี้ ... ผมเคยเจอ กับฝ้ายและหนิง ... ชัดๆเลย ...

ไอ้การฟื้นฟูที่ไว หรือการใช้อัตราเวทย์น้อยกว่าระดับมาตรฐาน เนี่ย

มันเกิดระดับที่คนทั่วไปจะทำได้ ....

ไหนจะแว่นตาป้องกัน ที่สวมแบบทึบของพวกทีมซ้อม เพื่อไม่ให้คนนอก มองเห็นดวงตาของพวกเธออีก ....

เหอะๆ ... กลิ่นอะไรสักอย่างมันฉุนกึกดีจริงๆ ....

แม้ว่า อาการพวกความบ้าบอ และความแข็งแกร่งทางกายเท่าที่สักเกตุ จะไม่เหมือนกับบ่องจู๊ ก็ตาม ...

แต่ไอ้ความถึกผิดปกติมนุษย์ ในด้านประจุเวทย์นี่หละ ... แปลกจริงๆ

แม้ว่า ทีมหลักจะไม่ได้ดวงตาเป็นสีแดงเรื่อๆ แบบพวกเธอก็เถอะนะ ....

เอาหละ .... ถ้าจินตนาการได้ถึงตรงนั้นหละก็ .... ควรจะถามอาจารย์ธิดาก่อนเลยดีไหมนะ ....

ไม่เป็นไร .... ไม่ซีเรียส ถึงผมจะรับรู้ได้ แต่ตัวผมเองจะทำอะไรได้หละ ... ลำพังตัวคนเดียว คงโดนซัดหมอบแน่ๆหละนะ....

ไว้กลับห้องค่อยถามก็แล้วกัน ....

..............................................

...................................................................

.................................................................................................

.................................................................................................

End Chap.15-3 ไว้กลับห้องค่อยถามก็แล้วกัน ....