เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #166 : Chapter 83.8 คุณแม่ ของชั้น .....

Chapter 83.8 คุณแม่ ของชั้น .....

- บางครั้ง .... เพราะความรู้สึก ..... อาจจะทำให้ตัดสินใจอะไรที่ไร้สาระเกินไป

แต่เพราะมันเป็นความรู้สึก .... แห่งความรักและความผูกพัน นั่นแหละ ... ชั้นถึงได้ตัดสินใจทำมันลงไป -

...................................................................

วันที่ 30 ธันวาคม เวทศักราช 213

เวลา 19.40 น.

ภายในห้องนอนของชั้น..... ที่ปิดทุกอย่างเอาไว้อย่างมิดชิด

 .... และไม่มีผู้ใดภายนอกเข้ามารบกวน

ชั้น... ที่อยู่ในชุดฮู้ดดำ กับคู่หูของชั้น ... หมาป่าดวงตาสีแดงฉาน...

กำลังมองเข้าไปในจอโน้ตบุค ที่วางอีกฟากหนึ่งของโต๊ะ

ภายในจอ คู่สนทนามีอยู่สองฝั่ง แบ่งครึ่งจอกัน

หญิงสาวฮู้ดดำฟากหนึ่งดูพอมีฐานะ M4LAO  ....อีกฝั่งก็ดูหรูหราเกินไป M11FR

......

ชั้น .... กำลังสะสางเรื่องต่างๆ .... และที่คุยกันอยู่นี่ ....

ก็เป็นการสะสางเรื่องสุดท้าย ... ของชั้น

เพื่อช่วยองค์กรหน่วยนี้ .... ตามที่ ... คนๆนั้นขอ

ซึ่งเราก็คุยกันมาสักพักแล้ว ... และนี่ก็เป็นอันสรุปข้อตกลง

"ตกลงที่คุยมาทั้งหมดเนี่ย สรุปว่าฝั่งเธอ จะขอยื่นงบประมาณ ช่วยเอ็มสี่แอลเอโอ เพิ่มอีกสองเท่า จากที่ได้ในอยู่ปัจจุบันสินะ ..... "

เสียงของ M11FR ที่นั่งไขว่ห้างกระดิกเท้า อยู่ภายในห้องโถงอันหรูหรา ประดับไปด้วยเครื่องเงินโอ่อ่ามากมาย เอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเธอดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่

"ใช่ .... ชั้นส่งสัญญาเซ็นเรียบร้อยแล้วด้วย ไม่ต้องห่วง .... จะช่วยไปเรื่อยๆ โดยเงินจะลดลง ตามเงินที่ฝั่งเธอให้เพิ่มขึ้นจากปัจจุบัน ... ไปจนกว่า พวกเธอจะเพิ่มงบให้พวกเขา เท่ากับที่เราให้ไป ถึงจะยกเลิกนั่นแหละ ...... เงินที่เธอให้ฝั่งนั้นมันน้อยเกินไปหน่ะช่วยเข้าใจด้วยนะ"

ชั้นตอบรับออกไป แล้วติติง M11FR ต่อทันที

".... เอ่อ .... "

M4LAO นั้นกลืนน้ำลายพยายามจะแย้งชั้น

แต่ก็โดนชั้นพูดขัดไป

"ไม่ต้องห่วง ... อันนี้เรื่องของคนองค์กรฝ่ายระดับบริหารงบทะเลาะกัน ไม่ต้องคิดมากหรอก .... ยัยเอ็มหนึ่งหนึ่งเอฟอาร์ ถึงจะขี้งก แต่ก็ไม่ใช่ พวกขี้พาลหรอก .. สบายใจได้"

"... ใครขี้งกกันยะ!!!!"

M11FR ลุกขึ้นโวยใส่ชั้น

"หล่อนไง .... หล่อนนั่นแหละ"

ไลท์นิ่งพูดแทรกชั้นขึ้น

".... ใช่ เธอนั่นแหละ"

ชั้นเสริม ไลท์นิ่งทันที

"....."

M4LAO ไม่กล้าพูดอะไรเลยทีเดียว

".... ชิ ..... "
M11FR ทำเสียงไม่พอใจ แล้วกลับไปนั่งลงเถียงไม่ออกกอดอก

พลางทำปากเบ้ท่าทีอารมณ์บูดๆนิดๆชัดเจน

"เอาเถอะ เห็นแก่ว่ารู้จักกันมานานถึงจะไม่ถูกกันก็เถอะ!!! ไม่ยอมน้อยหน้าหล่อนหรอกนะยะ... ไม่ต้องละ .... ชั้นจะเพิ่มเงินให้เอ็มสี่แอลเอโอเอง ไม่ใช่แค่ สองเท่า แบบหล่อนด้วย ... จะเพิ่มให้สามเท่าเลย ...ตามที่ยัยนี่ต้องการ ยังไงมันก็ไม่ถึง หนึ่งเปอร์เซ็นต์ ของเงินที่ชั้นได้อยู่แล้ว!!!"

แต่เธอกลับพูดออกมาตรงข้ามกับท่าทีจนผิดคาด M4LAO

".... จะ จริงเหรอคะ ท่าน เอ็มหนึ่งหนึ่งเอฟอาร์!!! ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ ทะ ท่านใจดีที่สุดเลย"

M4LAO เอ่ยเสียงดีใจใหญ่

"ยะ ยะ ยะ อย่ามาทำเป็นพูดชมนะยะ ... ชั้นไม่ตัวลอยหรอก"

"ค่ะ ท่านเอ็มหนึ่งหนึ่งเอฟอาร์!!"

M4LAO ตอบรับ

"หึ..... ที่ให้ก็เพราะว่าชั้นยอมให้ยัยนี่มันทำตัวใหญ่กว่าชั้นไม่ได้เท่านั้นแหละ ....."

M11FR กอดอกท่าทางเขินเล็กน้อยหันไปทางอื่น

เหอะ ... M11FR เธอหน่ะ นิสัยปากไม่ตรงกับใจที่สุดเลย ....

จริงๆอยากจะเพิ่มให้เขานานแล้ว แต่ทิฐิสูง มันก็ต้องกดดันแบบนี้แหละนะ ...

ถึงชั้นจะไม่ถูกกับทางพวกเธอก็เถอะ .... และคิดว่ายื่นมือไปช่วยก็ไม่มีอะไรดีขึ้น

แต่มันก็ไม่เลวหละนะ ที่ได้ช่วย แถมผลเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องเสียงบเองด้วย

สมบูรณ์แบบแล้วหละ .... กับการบริหารงานของชั้นมากว่า 25 ปี

ถึงจะพลาดเรื่องเหตุการณ์ห่าฝนไปก็เถอะ

".... งั้นถ้าตกลงเรียบร้อยแล้ว.... งั้นก็แค่นี้แหละ ....."

ชั้นพูดตัดบท แต่ก็โดนฝั่ง M11FR ขัด

"อีกอย่าง .... มันก็เพราะหล่อนจะลงจากตำแหน่งวันนี้แล้วด้วยนี่ ... เห็นไปขอร้องทางเบื้องบน .... เพราะอะไรหน่ะ ...... แต่ ... แต่ว่า ที่ถามเนี่ย ไม่ได้เพราะชั้นเป็นห่วงหล่อนหรอกนะ แค่กลัวไม่มีคู่แข่งเท่านั้นแหละ!!!"

M11FR หันหน้ามาพูดกอดอก พอจบแล้วก็หันหน้าไปทางอื่นอีกรอบ ...

หันไปทางอื่นหลายรอบแล้วนะ ...เธอหน่ะ

".... ยัยนี่ ...."

ไลท์นิ่งทำหน้าเครียดๆขึ้น เอ่ยเสียงเซ็งกับ M11FR

M4LAO ที่เห็นแบบนั้น ก็รีบถามชั้นต่อ

"นั่นสิคะ ... ท่านเอ็มเจ็ดยูเอสเอ .... จะออกจากตำแหน่งตาม ยัยเอ็มหนึ่งศูนย์ทีเอชไปเหรอคะ ...."

ชั้นยิ้ม .... แล้วตอบออกไป.... แต่ ...

ไม่.......ในใจชั้นต้องไม่คิดถึงเรื่องทรยศองค์กร

ชั้นแค่คิดว่า .... ถ้าชั้นออกอะไรก็ดีขึ้น

"ทั้งสองคนรู้แล้วอย่าไปบอกใครละกัน ...... ชั้น ..... อยากจะขอจบชีวิตที่ต้องทำตามคำสั่งเพื่อให้มีชีวิตรอดแล้วหน่ะ .... ถูกจะอยู่สูงแค่ไหน ชั้นก็ไม่ต้องการหรอก ....."

อึก ... อะไรกัน .... นี่แค่พูดออกไป ... ก็ร้อนและเจ็บแล้ว ...

".... เอ๋!!! ...."

ทั้งสองตกใจ ....

"หล่อนเอาจริงเหรอ!! ไม่ใช่ที่อยู่มาตลอดก็เพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไปหรือไง...."

"นั่นสิคะ!!"

"อืม นั่นสินะ"

ใช่แล้วหละ .... ถ้าคิดจะออกจากองค์กร หรือหักหลังองค์กรหละก็ ....

จะต้องเป็นแบบนี้นั่นแหละ ...ถูกต้องที่สุดแล้ว .... ร่างกายของชั้น ...... ร้อนผ่าวไปหมด

ตอนแรกก็ต้องทำอะไรมากมายอยู่พักหนึ่งกว่าจะหาย ....

สุดท้าย ก็ต้องมาเป็นแบบนี้อีก ... ดีนะ ... เรื่องที่ทำ มันมีแต่ส่งผลดีให้องค์กร

เลยไม่ลำบากมากตอนพูดข้อมูลช่วงต้นๆ....

แปะๆๆ ...

"เห้ย ..... เลือดไหลแล้วนะ ...."

ไลท์นิ่งบอกชั้น ....

จริงๆด้วยสินะ ... แค่ตั้งใจจะพูดแบบนี้ ก็เลือดไหลซะแล้ว

ไม่น่าคิดเลย ..... แต่ก็คิดไปแล้ว ....

"อืม ... แค่นี้หละ .... โชคดีนะ .... ไลท์นิ่งไปปิดที"

"อืม..."

ไลท์นิ่งตอบรับแล้วรีบเดินไปกดปิดโปรแกรมสกายฟี่ทันที ......

ทั้ง M11FR และ M4LAO ทำหน้าตกใจกัน ...

"ดะ เดี๋ยวสิยะ!!....."

"เดี๋ยวค่ะ!"

.....

หน้าจอดับไปแล้ว

..........................................................

....................................................

ก่อนที่ชั้นจะหันหน้าไปหา ...... หญิงสาวด้านข้าง ..... ที่ยืนรอชั้นอยู่ ทั้ง 5 คน

และอีกร่างกายหนึ่งที่นอนสลบอยู่ไม่ขยับเขยื้อนใดๆ .....

หญิงสาวคนหนึ่ง ที่มีไอควันสีรุ้งกระจายโพยพุ่ง เดินมาข้างหน้า

ควันสีรุ้งโพยพุ่งออกมามากขึ้น มากขึ้น

และควันสีรุ้งที่โพยพุ่งออกมาของผู้หญิงคนนั้น ก็ปรากฏร่างของเกราะดำทมิฬออกมา จากด้านข้างของเธอ

ก่อนที่ตัวเธอเองจะนอนสลบลงไป โดยมีคนอื่นมารับไว้

..............

นั่นสินะ ... ปีศาจ ที่มีรูปร่างคล้ายตัวจริงของ...... ท่าน

......

"ที่เหลือหนูก็จะหมด วาระการเป็น เอ็มเจ็ดยูเอสเอโดยสมบูรณ์ตามที่หนูสั่งงานพวกเขาไป ในเวลา สามทุ่มของวันนี้..... แบบนี้ก็ครบแล้วสินะคะ ..... คุณแม่ ....."

ชั้นเอ่ยออกไป ....

ใช่แล้วหละ ....หนึ่งใน 5 คนนั้น ....

ที่อยู่ด้านหน้าของชั้น .... ก็คือคุณแม่ของชั้น .... ถึงมันจะเป็นเรื่องของชาติที่แล้วก็ตาม....

แต่ .... ดีใจจริงๆที่เจอท่านอีก..... ชั้นรู้สึกได้ ... ชั้นขอยอมรับหมดหัวใจ

ท่านแสดงอะไรให้ชั้นเห็นบางอย่าง ... และทำให้ชั้นจำได้ ... ความสุขเล็กๆ .... ระหว่างชั้นกับแม่

"มะ ไม่เอาน่า ... เรียกชั้นพยายามเหมือนเดิมเถอะ .... แล้วก็ รีบมาเข้าร่างกายของแฟนต้าซะ ทั้งสองคนหน่ะ .... เดี๋ยวจะแย่เอา ......."

หญิงสาวเบื้องหน้า เอ่ยบอกชั้น ..... คุณแม่บอกชั้นแบบนั้น

"นั่นสินะ .... รีบไปเข้าเถอะ เดี๋ยวเธอจะแย่เอานะ แคทริคเซีย"

ไลท์นิ่งตอบ

"..... ค่ะคุณแม่ ..... .... อืม ไลท์นิ่ง"

ชั้นตอบรับ .... แล้วรีบเดินไปยังเกราะดำทมิฬนั้น .....

.................................

ทำไมกันนะ ... ชั้นถึงได้หัวอ่อนเชื่อคนง่ายแบบนี้ ....... แต่เพราะกลิ่นอาย ... และความรู้สึก

จากตัวของเขา .... มันคือคุณแม่จริงๆ .....

....................................

แกร้งงงงง ....

หน้าอกของเกราะดำทมิฬ สีรุ้ง เฉิดฉาย ถูกง้างเปิดออก ....ช้าๆ ด้วยมือของมัน

พร้อมไอควันและกลิ่นเหม็น ที่กระจายคละคลุ้ง ฟุ้งไปหมด ....

"อื้อหือ.. ... เหม็น .. แถม.....น่ากลัวแฮะ ....."

ไลท์นิ่งเอ่ยออกมา จ้องมองเส้นเลือด เนื้อหนังสดๆ.... ภายในร่างกาย

"ไม่หรอก .... ดูคนที่นอนอยู่ข้างในสิ ... ยังหายใจอยู่เลย ...."

ชั้นจ้องมอง ...... เข้าไปเช่นกัน และยิ้ม

ภายใน ... มีใครหลับอยู่ ...

M10TH นอนหลับอยู่ภายในอยู่แล้ว ...

และร่างกายในชาติใหม่ ของคุณแม่ ...... คนที่ชื่อพยายาม ...

"ทั้งสองคนใช้ร่างเดียวกันสินะ... ไม่แยกร่างกายกันแน่ๆนะ..."

คุณแม่ถามชั้นอีกครั้ง .... ใบหน้าท่านดูเป็นห่วงมาก

ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ ..... กับร่างนี้ .... แค่นี้ก็พอแล้ว ... เราจะได้อยู่ ... กับคุณแม่ตลอดไปสินะ...

ชั้นคิดได้แบบนั้นก็พยักหน้าตอบกลับทันที

"... ค่ะ .... "

แล้วเริ่มเข้าไป .... ภายในร่างของเกราะเหล็กดำทมิฬ .... ที่มีขนาดใหญ่ ... ให้คน 5 คนเบียดกันได้...

ชั้นซุกเข้าไป ในด้านหนึ่งของขา ซีกเดียวกับร่างกายในชาตินี้ของคุณแม่ ...

ไลท์นิ่งค่อยๆตามชั้นเข้ามาและเข้าไปอีกด้านหนึ่ง

 .... เหล่าเส้นเลือดเนื้อเยื่อต่างๆ ค่อยๆ เบียด หนีบติดร่างกายของพวกเรา....

ชั้นเงยหน้าขึ้นหันกลับไปมองใบหน้าของ คุณแม่.... ที่ตอนนี้ใช้ร่างกายของใครสักคน

"คุณแคทริคเซียกับคุณไลท์นิ่ง ใช้ร่างของ ...ยูเอสเอหนึ่งสองหนึ่งดีหนึ่งสามสามสองเจ็ด ได้ ไม่รังเกียจใช่ไหมครับ"

คุณแม่เอ่ยถามชั้น

"อ่า ... ถ้าแคทริคเซียโอเค ชั้นก็เอาด้วยหมดแหละ"

ไลท์นิ่งตอบกลับไป

ชั้นยิ้มหวานให้คุณแม่

"ค่ะ ..... ฝากด้วยนะคะ"

คุณแม่พยักหน้า

แล้วเกราะเหล็กนั้น .... ก็ปิดลง

แกร้งงงงงงงง ตึ้ง.....

....................

..................................

ไม่รู้เหมือนกัน .... ว่าชั้น จะตื่นขึ้นมาแล้วยังเป็นคนเดิมอีกไหม .....

จะได้ตื่นขึ้นมาข้างไลท์นิ่ง .... หรือหวางหรือป่าว .... แต่ .... ก็ขอเสี่ยง ...เพื่อมีชีวิตต่อไป

คู่กับคนที่เป็น .... ครอบครัวของชั้น .....

คุณแม่ ของชั้น .....

.........................................................................

End Chapter 83.8 คุณแม่ ของชั้น .....

Comment : ใครที่สงสัย ในช่วงต้นของ ตอน 83 ตอนนี้จะตอบโจทย์ฮะ