เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #147 : Chapter 78.4 หนึ่ง.....โดยประมาณ

Chapter 78.4 หนึ่ง.....โดยประมาณ

วันที่ 27 ธันวาคม เวทศักราช 212

02.57

ณ สถานที่แห่งหนึ่ง .... ที่ๆไม่มีใครจะสนใจ

ที่ๆ ใครก็ไม่เข้ามายุ่ง

เพราะมันไม่จำเป็น .... สำหรับประชาชน

"...................................................................................................."

ฟิ้ววววววววว~~~~~~~~~~

เสียงของสายลม ที่กำลังพัดผ่าน

มือ ..... ของใครสักคน ที่เรียวสวย วางแผ่อยู่บนพื้น

นิ้วมือที่มีรูปทรงสวยงามของมือนั้นกำลังกระดิกอยู่ ....

กึกๆ ..... กึกๆ ...... กึกๆๆ ......

นิ้วมือนั้นหยุดลงแล้ว ......

......................

..........

มันเป็นนิ้วมือ ...... ของมือ ..... ของแขน ...... ของ .... ใคร?

ใช่

มันเป็นท่อนแขนที่ไม่มี .... ส่วนอื่น ที่ควรจะมี ประกอบติดเอาไว้

ท่อนแขน เปล่าๆ ที่เพิ่งหยุดกระดิกไปไม่นาน

ไม่รู้ว่าเป็นมือของใคร .... ไม่มีใครเป็นเจ้าของมือคู่นั้น...

อาจจะเป็น ... ของคนนั้น .... หรือของคนนั้นก็ได้

หรืออาจจะเป็น .... ของคนนั้น .... ??

จะของใครเสียอีก ...

นอกเสียจากแขนของใครสักคนหนึ่งในซากศพนับพันๆ ที่นอนจมกองเลือดตายกันกลาดเกลื่อน

.....ในชุดฮู้ดดำ

เสียงการต่อสู้ เสียงการกรีดร้อง เสียงแห่งความเจ็บปวด

ยังคงดังต่อเนื่อง

และซากศพ ก็ยังเพิ่มจำนวน มากขึ้นๆ

ทั้งฝั่งสัตว์ประหลาด และฝั่งผู้ฝ่าฝืน .......

..............................................

ใช่ ....

เพียงระยะเวลาอันสั้น หลังจากที่พยายามกลับไป ....

และทาง M7USA เร่งส่งรหัสเดนตายทางเครื่องบินความเร็วสูงมาช่วย ด่วน 10000 คน

สัตว์ประหลาดก็บุกออกมาอีกระรอก อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

กลุ่มสัตว์ประหลาดเหล่านั้น .... มีจำนวนพอๆกับเมื่อช่วงรอบที่แล้ว

แต่รอบนี้ ...... ไม่มีปีศาจเหล็กสีรุ้งอยู่ช่วยพวกเธอแล้ว

..............................................

06.10 น.

"หนึ่งหมื่นหนึ่งพันโดยประมาณ .... ที่เสียไป"

"....... นี่ขนาดทางเราเร่งส่งคนไปเพิ่มอีกหนึ่งหมื่นยังเสียไปเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ ..... ถ้ายังจะมาต่ออีกคงจะไม่ไหวหรอกนะ ..... "

"...... อืม ........"

"ทั้งหมดเป็นเพราะ พยายามสินะ ......"

"อืม .... ตามที่ชั้นเล่านั่นแหละ ..... ทั้งหมดเลย ..... พยายามเป็นต้นเหตุ ......."

"....... คงจะไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้อง ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ....... "

"... อืม .... ถามเบื้องบนเลย .... แล้ว ..... ขอคำสั่งที่ชัดเจน .... หรือข้อสรุปที่ มากพอด้วย ..... ส่วนฝั่งนี้ ชั้นคงบกพร่องต่อหน้าที่ ในการเป็นผู้นำแล้วหละ .... เพราะใจอ่อนมากเกินไป ที่ปล่อยให้ชีวิตคนหนึ่งคน ..... มาบดบังชีวิตคนที่มากมายขนาดนี้ ...... "

"เรื่องตำแหน่งของเธอ ...... ไม่จำเป็นจะต้องไปคิดมากหรอกมั้ง"

"ใช่ ..... เธอไม่จำเป็นจะต้องออกก็ได้นะ ยัยกระเจี๊ยว ... ไม่สิ ..... เอ็มหนึ่งศูนย์ทีเอช"

"ไม่ได้ ..... ชั้นจำเป็นจะต้องออก ........ ชั้นอยากจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ..... ถ้าไม่รบกวนมากเกินไป นอกจากข้อมูลทั้งหมดที่ชั้นควรจะได้แล้ว ...... ได้โปรดขอร้องเบื้องบนให้ชั้นด้วย ..... ให้ชั้นได้ไปจัดการพยายาม ด้วยตัวของชั้นเอง ..... ชั้นขอสาบานต่อองค์กร ด้วยใจของชั้น ว่าจะฆ่าเขาอย่างแน่นอน"

"งั้นเหรอ .... ตัดสินใจได้หนักแน่นขึ้นนี่ยัยตัวเล็ก"

"..... ชั้นก็ไม่อยากจะให้เขาตายเหมือนกัน ...เพราะชั้นยังอยากเจอเบลลิก้าอยู่ .... มันเป็นความผิดของชั้นด้วย ที่ตอนนั้น ชั้นไม่ตัดสินใจฆ่าเขาเช่นกัน... และในเมื่อมันเป็นแบบนั้น ชั้นก็จะช่วยขอร้อง ให้เธอทำตามใจ ...เสียดาย ที่ชั้นไปร่วมด้วยไม่ได้ ..... แล้วก็ ... หวังว่าเธอจะไม่ตายนะ ....."

"ขอบใจ ..... ชั้นก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะตายไหม .... แต่ถ้าตาย .... เธอคงจะเจอชั้นในนิสัยแบบใหม่แน่นอน ......"

" ..... หวังว่าจะเป็นแบบนั้นหละนะ ...... "

"ขอบใจมากนะ ..... เอ็มเจ็ดยูเอสเอ .... ไลท์นิ่ง"

"พูดยังกะ ช่วงเช้าจะไม่ได้เจอกันอีกงั้นแหละ"

"อ่า ... โทษที ...... แล้วเจอกัน ...."

"อืม แล้วเจอกัน"

"แล้วเจอกัน ยัยจิ๋ว"

.................................................................

End Chapter 78.4 หนึ่งหมื่นหนึ่งพันโดยประมาณ