ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

    ลำดับตอนที่ #144 : Chapter 81-1 ไม่เหมือน!!! & ไม่เหมือน!!!

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 450
      5
      24 เม.ย. 57

    Chapter 81-1 ไม่เหมือน!!! & ไม่เหมือน!!!

     

    .........................................................................................................................

    .........................................................................................................................

     

    เวทศักราชที่ 188

     

    หลังจากที่ชั้น ได้คืนดีกับชมพู

    ชั้น ก็มีกำลังใจ ในการฝึกความสามารถ มากขึ้นและมากขึ้น

    มากเสียจน ชั้นไม่อยากจะเชื่อ ... ว่าชั้นจะทำได้ขนาดนี้

    ตั้งแต่การฝึกธาตุของชั้น ที่พยายามที่จะฝึกใช้ ให้ครบทุกธาตุ

    การสู้ด้วยโล่ที่มีดาบภายใน ก็พัฒนาไปจนถึงขีดสุด

    ชั้น ..... ใช้มันได้อย่างคล่องแคล่ว

    เก่งขึ้น จนแซงชมพูได้ในที่สุด....

    ถามว่าชั้นดีใจมั้ยงั้นเหรอ...

    ชั้นสาบานจากหัวใจว่าไม่เลย .... ชั้นอยากจะให้ชมพูเก่งกว่าชั้น

     

    จ้าวแห่งธาตุ

    อันดับหนึ่งของประเทศ

    ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศ

     

    นั่นคือชื่อใหม่ และฉายาใหม่ ที่เหล่าคนในองค์กร ตั้งให้ชั้น

     

    ชั้นสามารถ จัดการเหล่าสัตว์ประหลาด ได้อย่างรวดเร็ว

    รวดเร็วมากขึ้นและมากขึ้น

     

    ส่วนชมพู ... แม้ว่าตอนนี้ เธอจะเก่งน้อยกว่าชั้น

    แต่ก็แค่ หมายเลขเดียว

    ชั้นรู้สึกได้เลย ว่าเธอยังยอดเยี่ยม

    แค่เธอตัดสินใจที่จะพยายามพัฒนาให้ช้ากว่าชั้น

     

    เธอยังใช้ขวานยักษ์ที่ไม่เหมาะกับตัวเธออยู่ จนปัจจุบัน

    และเธอก็ฝึกซ้อมมัน จนแข็งแกร่ง

    มากขึ้น

    มากขึ้น

    จนเธอสามารถควงขวานยักษ์ ที่ใหญ่กว่าร่างกายเธอ กว่า 1 เท่า ได้สบายๆ

     

    พวกเราไปด้วยกันตลอด ทุกๆงาน ..... ไม่ว่างานเดี่ยว

    งานคู่ หรืองานกลุ่ม

     

    ..........

    อ่อ .... และชั้นเอง ..... ก็พัฒนาขึ้น....

    พัฒนามากขึ้น ..... และมากขึ้น

    .... ไม่ได้พูดถึงเรื่องความสามารถหรอก ....

    ชั้นพูดถึงเรื่อง .... ทักษะการพูดของชั้น

    ชมพู ... คอยแนะนำ

    และสอนชั้นทุกอย่าง ว่าการพูดให้เป็นคืออะไร

    และชั้น ... ก็รู้สึกว่ามันใช้ประโยชน์ได้ดีมากๆ

     

    มากที่สุด ......

     

    .........................................................................................................................

    .........................................................................................................................

     

    วันที่ 10 เดือน มิถุนายน เวทศักราชที่ 188

     

    ซ่า .... ซ่า .... ซ่า

     

    เสียงของคลื่นน้ำ ที่ซัดสาด

    อัดกระแทกเข้ากับท้องเรือลำเลียงพล จำนวน 10 ลำ

    ลำหนึ่ง จุคนราวๆ  120 คนเอาไว้

     

    งานในครั้งนี้มีความสำคัญอย่างไร

    พวกเราไม่อาจจะทราบรายละเอียดที่แน่ชัดได้

    รู้แค่ว่า ให้ทำตามฝั่งเขาก็พอ

    เพราะเขาจะเพิ่มงบให้ประเทศเรา

    ชั้นรู้แค่ว่า ... องค์กรทางฝั่งต่างประเทศ

    ที่อยู่เหนือกว่าองค์กรฝั่งเราไปขั้นหนึ่ง ซึ่งมีหน้าที่แบ่งงบประมาณให้ประเทศเรานั้น

    เป็นคนสั่งให้พวกเรามาทำ

     

    โดยทางนั้น ส่งคนที่เป็นหมายเลข เข้าร่วมถึง 1000 คน

    และขอคนจากทางเรา ไปด้วย 100 คน

     

    ที่เขาให้ข้อมูลมามีเพียงแค่ พวกเราจะไปที่เกาะแห่งหนึ่ง

    ซึ่งพวกเราเคยจากมันมา .... ใช่ หมายถึงชั้น ชมพู และเพื่อน อีก 4 คน

    ทำให้พวกเรา ถูกบังคับ ให้ลงภารกิจนี้ไปด้วยโดยปริยาย

    เพราะทางองค์กรต้องการคนที่รู้เส้นทางเป็นอย่างดี

     

    ซ่า .... ซ่า .......  ซ่า ............

     

    บนเรือ หมายเลข 1

     

    ชั้นและชมพูนั่งกอดเข่าอยู่ที่มุมหนึ่งของเรือ

    แน่นอนว่า บนเรือลำนี้ มีแต่คนจากฝั่งประเทศโน้น

    ทำให้ไม่รู้จะพูดอะไรกับใครอย่างไรดี ...

    ถึงจะมีเครื่องมือสื่อสารกับคนต่างชาติก็เถอะ

     

    พวกคนต่างๆ ก็คุยเล่นกันสนุกสนาน ราวกับว่าไม่ได้มาทำภารกิจ

    คนต่างประเทศนี่ .... สบายอารมณ์กันขนาดนั้นเลยเหรอ?

    หรือว่า .... พวกเขาจะกำลังคุยเพื่อลดความเครียดลง

    อืม น่าจะเป็นอย่างนั้น....

     

    ในระหว่างนั้นเอง.... ที่ชั้นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เสียง .... ข้างๆพวกเราก็ดังขึ้น

     

    "... นี่ .... เธอเป็นหมายเลขเท่าไหร่เหรอ ...."

    สมาชิกฮู้ดดำต่างชาติคนหนึ่งก็ทักชมพูเข้า

     

    ชั้นหันไปมอง....

     

    ชมพูในชุดฮู้ดดำ ปิดหน้า เกาๆแก้มตอบเสียงสั่นๆ

    "เอ่อ ..... กะ ก็ เก้าสี่แปดหน่ะ"

     

    ".... โห ไม่ธรรมดานะเนี่ย! เก่งกว่าชั้นมากเลย .... แล้วเพื่อนข้างๆเธอหละ"

    คู่สนทนายังเอ่ยถามชมพูต่อ แล้วชี้มาที่ชั้น

     

    ชมพูตอบหมายเลขของชั้นไปตามตรง

    "..... ข้างๆนี่ เก้าสี่เจ็ด .... "

     

    เป้าะ!

    หญิงสาวที่เข้ามาคุยด้วยดีดนิ้ว

    "โฮ่ ไม่ธรรมดาแฮะ .... เลขติดกันเลย ... ส่วนชั้นแค่หนึ่งสี่แปดเจ็ดห้าเอง .... ถ้าไม่ติดว่าเป็นกลุ่มอดีตกลุ่มเดียวกับ เอสเอ็มหกยูเอสเอผู้นี้หละก็ คงได้ไปอยู่เรือลำกลางๆแล้ว!! ..."

    เธอหันไปสะกิดเพื่อนของเธอที่นั่งนิ่งๆ ไม่ไหวติงกับสิ่งใดๆ

     

    เธอค่อยๆหันมามองหน้าของ 14875

    ที่แน่ๆ .... เพื่อนของเธอคนนั้น ดูยิ่งใหญ่อย่างบอกไม่ถูก

    ใช่แล้ว ... เธอคือ ... รองผู้นำของฝั่งโน้น .... รหัส SM6USA

    ท่าทางของเธอนิ่ง ราวกับน้ำในลำธาร

    ดูมีความเป็นผู้ใหญ่สูง ......

    แต่ถ้าบอกว่า เป็นเพื่อนกับ 14875 จริงๆหละก็ ....

    แสดงว่าก็ยังไม่แก่มากสินะ...

     

    เธอค่อยๆขยับปากเอ่ยช้าๆบอก 14875

    "สำรวมหน่อย ..... นี่ไม่ใช่ที่ๆพวกเราจะพูดเล่นกันได้ ....."

     

    "ใช่ หนึ่งสี่แปดเจ็ดห้า ... กรุณาสำรวมต่อหน้าคนอื่น และท่าน เอสเอ็มหกยูเอสเอด้วย"

    หญิงสาวอีกคนหันมาเอ่ยด้วยท่าทีไม่พอใจ

    แม้จะไม่เห็นใบหน้า

    แต่บอกได้เลยว่า ริมฝีปากของเธอ

     

    เพื่อนของ 14875 อีกคนละมั้ง

    "อื้อหือ .... รุมใหญ่ ... ได้ๆ ... ไม่กวนพวกเธอก็ได้"

     

    "คิก ...."

    ชมพูหัวเราะออกมา

     

    "หัวเราะอะไรหน่ะชมพู"

    ชั้นหันไปถามเธอ

     

    "ก็ .... เอสเอ็มหกยูเอสเอ .... นิสัยคล้ายๆ เก้าสี่เจ็ดเลยไม่ใช่เหรอ"

     

    ......

    ทำไมชั้นฟังคำพูดนั้นของชมพูแล้วหงุดหงิดกันแน่

    "......ไม่มีใครนิสัยเหมือนชั้นได้หรอก...."

     

    "เฮะๆๆ ..."

    ชมพูหัวเราะออกมายิ้มๆ

     

    จะขำอะไรหน่ะ ชมพู

    อย่าเอาชั้นไปเปรียบกับผู้หญิงคนอื่นได้มั้ย

    ชั้นก็คือชั้น เธอก็คือเธอ

    ให้ชั้น ได้ก้าวตามเธอ หรือ เธอก้าวตามชั้นก็พอแล้ว

     

    "นี่ ... ว่าแต่ เธอตัวเล็กจังเลย ... อายุเท่าไหร่หน่ะ เก้าขวบเหรอ ..... "

    14875 ยื่นมือมาจับมือของชมพูแล้วยกขึ้นมาดูใกล้ๆ

     

    ชมพูยิ้มหวานให้ ไม่โกรธ

    "... ป่าวๆ พอดีชั้นตัวไม่โตขึ้นเลยหน่ะสิ ตั้งแต่เก้าขวบแล้ว"

     

    "อ๋อ ... อย่างนี้นี่เอง .... ว้าว แต่มือเธอสวยนะเนี่ย .... ใช้ครีมบำรุงด้วยเหรอ .... ใช้อาวุธอะไรหน่ะ ..... ดูมือชั้นสิ ...... แห้งไปหมดเลย..."

    14875 ยังคงเอ่ยต่อ

     

    ชั้นเหลือบตาไปมองมือของทั้งสอง

    ชมพู .... ปล่อยมือ 14875 ซะ....

     

    แต่ .... ชมพูกลับยิ้มหวานออกมา .......

    "แฮ่ๆ ... ขอบคุณนะ ... ไม่ค่อยมีใครชมมือชั้นหรอก..."

     

    "เหรอ!!  ..... นี่ๆ หกหกหกสอง เอสเอ็มหกยูเอสเอ ดูมือของ เก้าสี่แปดสิ เล็กแล้วน่ารักมากๆเลยเนอะ ...."

     

    "....... อืม .... ก็จริงอยู่หรอก"

    6662 ที่เป็นเพื่อนของ 14875 เอ่ยแล้วหันมาจ้องมือของ ชมพู

     

    "..... ถึงจะน่ารัก หรือดูสวย ก็ไม่ใช่เวลามาคุยกันตรงนี้"

    SM6USA หันมาจ้องมองมือของชมพู นิ่งเล็กน้อย

    เหมือนจะอยากยื่นมือมาจับ แต่ก็ต้องหยุดไป แล้วเอ่ยดุ ออกมา

     

    "คิก .... ฮะๆๆ ... เห็นมั้ยบอกแล้ว นิสัยเหมือนเก้าสี่เจ็ดเป๊ะเลย ..... "

    ชมพูเอ่ยหัวเราะขำออกมา

     

    ไม่ .... SM6USA ไม่ได้นิสัยเหมือนชั้น!

    ทำไม ชมพูถึงพูดแบบนั้น....

    ไม่สิ ... ทำไมชั้นถึงไม่พอใจกัน ... เรื่องแค่นี้เอง ....

     

    "... เหจริงๆเหรอ .... นิสัยของเก้าสี่เจ็ดเป็นไงเหรอ เก้าสี่แปด"

    14875 ถาม ชมพูสนใจต่อเป็นอย่างมาก

    พวกเธอจับมือกันและกัน...

     

    "ก็คืองี้นะ ..... *!@!@(_*@!(*(@!*)!#@&(@!)*#&!)@#_!#(#*!@#*!()@#!@&#_*!@&#*!_#_"

     

    อึก ... อะไรกัน.....

     

    "แล้วก็นะ (!*(#@*_!@#++(!@)+!@(+(#!+(@#!@)#)!(#)!@"

     

    ชั้นเริ่มรู้สึกเหมือนฟังคำพูดของ 14875 และ ชมพูไม่ออก

    ไม่รู้ทำไม........

    หูชั้นมันอื้ออึงหรือยังไง .... อะไรเนี่ย ... ชั้น ....

     

    เพียะ!!!!

    ชั้นสะบัดมือตนเอง ปัดมือของชมพูและของ 14875 ออกจากกัน

    "รำคาญ ... เลิกเล่นสักที......"

     

    "...... ใช่ ... เลิกเล่นสักที ..... นี่ไม่ใช่ที่เล่นนะ"

    SM6USA หันมาเสริม .....

     

    "...... เหมือนกันจริงๆด้วย"

    6662 เอ่ยแทรกเราเข้ามา

     

    ไม่ ... ไม่เหมือน!!

     

    "... ฮะๆ .. ใช่ไหมหละบอกแล้ว"

    14875 เอ่ยหัวเราะขำๆ

     

    "ใช่ๆ นิสัยเหมือนกันเลย"

    ชมพูเสริมแล้ว ยิ้มหัวเราะสนุกสนาน

     

    ทำไมสนุกสนานชมพู

    เธอชอบเหรอ ที่จะให้มีตัวชั้นคนอื่น

     

    ยังไงก็ไม่เหมือน ...

    .....

    ไม่... ชั้นไม่เหมือนชมพู ...

    ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ! ทำไมต้องเอาชั้นไปเปรียบกับคนอื่น!!!

     

    "ไม่เหมือน!!!"

    "ไม่เหมือน!!!"

     

    .....

    แล้วคำพูดของชั้น กับ SM6USA ก็พูดออกมาพร้อมกัน.....

     

    ชั้นหันไปมองหน้า SM6USA ....

    SM6USA หันหน้ามามองชั้น .....

     

    แม้จะมองไม่เห็นหน้ากันก็ตาม

    แต่ทำไม ... ชั้นรู้สึกเหมือนว่า ..... ชั้น

    เป็นศัตรูกับผู้หญิงคนนี้

     

    "คิกๆๆๆ .... ฮะๆๆๆ......"

    6662 ที่เก็บอารมณ์มานาน กับ 14875 และชมพูต่างหัวเราะคิกคักๆกันสนุกปาก

     

    .......................................................

     

    ชั้น ..... ไม่พอใจเลย ...

    ความรู้สึกอึดอัดนี้มันอะไรกัน

    ....

     

    และสุดท้าย ชั้นก็ไม่พูดอะไรอีกเลย

     

    จนกระทั่ง เรือ .... ถึงฝั่ง

     

    End Chapter 81-1 ไม่เหมือน!!! & ไม่เหมือน!!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×