เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #127 : Chapter 74 ...อยากเป็นคนธรรมดา ที่ไปโรงเรียน กลับบ้าน นอน ตื่น เป็นกิจวัตร

Chapter 74 ...อยากเป็นคนธรรมดา ที่ไปโรงเรียน กลับบ้าน นอน ตื่น เป็นกิจวัตร

วันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม เวทศักราชที่ 212

เวลา 9.17 น.

ภายในจอ เน็ตบุ๊คสีชมพูขนาดเล็ก

- จากการวิเคราะห์ของทางเราทั้งหมด เราได้พบกับสะเก็ดผลึกแร่โบราณ ตัวหนึ่ง ที่ทำปฏิกิริยา เชิงบวก ภายในตัวของ คุณแม่ของคุณพยายาม ...... และมันมีส่วนโยงใยไปที่ตัวเขา ... เราพยายามตรวจสอบตัวของเขาโดยตัวเขาก็มีสะเก็ดพวกนี้ เกาะอยู่เช่นกัน ...และพบว่า เหตุการณ์ห่าฝน ก็มีส่วนที่ทำให้สรุปได้ง่ายขึ้น ..... ร่างกายของคุณพยายาม... หมายถึงสะเก็ดแร่โบราณที่พบในตัวเขา ... จะทำปฏิกิริยา ... กับเครื่องตรวจวัดคลื่นพวกสัตว์ประหลาดเป็นหลัก .... โดยมีส่วนทำปฏิกิริยากับอุปกรณ์เวทย์อื่นๆและไฟฟ้าอีกด้วย .... ดังนั้นไม่ต้องคิดเลย ... ถ้าพวกสัตว์ประหลาดมันจะบุกมา ก็เป็นเพราะตัวเขานั่นแหละ ....แต่เรื่องการยืนยันว่าสะเก็ดแร่โบราณในตัวเขาจะเป็นตัวเรียกทั้งร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ไม่ได้ เพราะจากการทดลอง ที่เกาะ ในช่วงคืนที่ผ่านมา ... พอไม่มีตัวคุณพยายามแล้ว ... ใช้แค่สารที่เหมือนกันกับของคุณพยายาม ซึ่งได้จากแม่ของเขา ในการทดลอง ผลที่ออกมาก็คือไม่มีเหตุการณ์ห่าฝนเกิดขึ้น ...... แต่ ...... ทดลองกับสัตว์ประหลาด ที่พวกเราจับเอาไว้ ก็สังเกตได้ว่า มันให้ความสนใจ ..... ดังนั้น จากผลทั้งหมดเราสามารถสรุปได้ ว่า ..... ตัวคุณพยายามเองก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ห่าฝน เมื่อครั้งที่แล้ว ทางใดทางหนึ่ง โดยสะเก็ดแร่โบราณที่มีในตัวเขา เป็นเพียงตัวสร้างปฏิกิริยา ....แต่ตัวเขาเองนั่นแหละ ที่เป็นคนเรียกพวกมันมา .... .... ไม่ว่าจะมาจากความตั้งใจหรือไม่ก็ตาม..... ตอนนี้ เรื่องทั้งหมด อยู่ในมือของฝั่งองค์กรสูงสุดแล้ว ..... อย่างไรก็ตาม ถ้าเรื่องอนุมัติงบเป็นผล ... ทางเราจะขอตอบแทนคุณพยายาม ในเรื่องเงินเช่นเดิม แต่สำหรับเรื่องการเลือกตัวคนเข้าไปเป็นคนของคุณพยายาม คงจำเป็นจะต้อง ขออนุญาต ให้เลือกแต่กลุ่มรหัสเดนตายเท่านั้น เพราะตอนนี้ พวกเราเหลือกลุ่มหมายเลข น้อยเต็มทีแล้ว .... ทั้งหมดนี้ เป็นรายงานที่อัดไว้ ของเอ็มสี่แอลเอโอ ที่จะใช้ส่ง และเปิดให้ทางเอ็มหนึ่งศูนย์ทีเอช รับทราบต่อไป โดยวีดีโอนี้อัดขึ้นในช่วงเวลา หกนาฬิกาตรง วันที่ยี่สิบหก ธันวาคมนี้ และจะใช้เผยแพร่ ภายในวันเดียวกัน -

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

รายงาน การตรวจสอบร่างกายของคุณพยายามแบบทั่วไป

ระดับทางกายภาพเวทย์

                ประจุเวทย์ : ดิน ไม่มี

                ประจุเวทย์ : น้ำ ไม่มี

                ประจุเวทย์ : ลม ไม่มี

                ประจุเวทย์ : ไฟ ไม่มี

                ประจุเวทย์ : สายฟ้า ไม่มี

                ประจุเวทย์ : บริสุทธิ์ ไม่มี

                ประจุเวทย์ : ผูกติดกับวิญญาณ ขนาดปกติ จำนวน 1 ประจุ

                ระดับ การเรียนรู้เวทย์ : ต่ำมาก

                ความสามารถที่จะเรียนรู้เวทย์ : ต่ำมาก

                สายเวทย์ที่ควรจะเป็น : อัญเชิญ

ระดับทางกายภาพวิทย์

                ความแข็งแรง : ทั่วไป

                ความปกติของร่างกาย : ทั่วไป

                ระดับเกณฑ์การเติบโต : ทั่วไป

สิ่งผิดปกติด้านวิทย์ในร่างกาย ต่อน้ำหนักมวลรวมร่างกาย

                ไม่ระบุชื่อ 0.1 % *

สิ่งผิดปกติด้านเวทย์ในร่างกาย ต่อน้ำหนักมวลรวมร่างกาย

                ไม่ระบุชื่อ 0.1 % *

                สะเก็ดผลึกเวทย์ค้นหาสัญญาณสัตว์ประหลาด 0.075 %

                สารเวทย์เจือปนในร่างกาย 0.05 %

หมายเหตุ : * ชื่อใช้เฉพาะกิจ คือสะเก็ดแร่โบราณ ซึ่งโดน เครื่องตรวจสอบทั้งด้านเวทย์และวิทย์ ตรวจสอบได้

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

รายงานแบบสรุปย่อการทดลอง

                1.สะเก็ดแร่โบราณ ที่มีในร่างกายของคุณพยายาม มีความไม่ต่างกันกับของแม่ของเขา

                2.สะเก็ดแร่โบราณ ที่มีในร่างกายของคุณพยายาม มีปฏิกิริยาในการสร้างแรงจูงใจต่อสัตว์ประหลาดสูงขึ้นเมื่อมีการนำมาไว้ใกล้กับผลึกเวทย์ค้นหาสัญญาณสัตว์ประหลาด

                3.ภายในร่างกายของคุณพยายามมีสะเก็ดผลึกเวทย์ค้นหาสัญญาณสัตว์ประหลาด ซึ่งคนทั่วไปไม่ควรจะมีเช่นกัน และจากการตรวจสอบ 2 ครั้ง ในรอบที่สองกลับมีปริมาณ ของสะเก็ดแร่มากขึ้น

                4.ในช่วงที่มีการตรวจสอบร่างกายของคุณพยายาม ในตอนตื่น พบว่า มีการเพิ่มขึ้น ของปฏิกิริยาในการสร้างแรงจูงใจของสัตว์ประหลาด แต่ในตอนนอน กลับไม่พบปฏิกิริยานั้นๆเลย

                5.ในร่างกายของคุณพยายามมีสารเวทย์เจือปนในร่างกาย อยู่ในระดับ อันตราย อย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบน้ำหนักมวลกาย แต่กลับยังไม่มีปัญหาในการดำรงชีวิต

                6.ผลึกที่ทำให้สะเก็ดแร่โบราณในร่างกายคุณพยายาม มีปฏิกิริยา ไม่ได้มีเพียงแค่นั้น แต่ยังรวมไปถึง ผลึกเวทย์ที่ใช้ในปัจจุบันทุกชนิด แร่ที่บรรจุประจุเวทย์ทุกชนิด ลูกแก้วเวทย์ที่อยู่กับสิ่งของเวทย์ทุกชิ้น และปฏิกิริยาทางไฟฟ้า แต่มีปฏิกิริยา มากน้อย ไม่สามารถจะบอกเป็นตัวเลขได้ชัดเจน

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

เอาหละ ... หมดจากนี้

พวกเรา .... ไม่สิ

ต้องพูดว่า ผม มายด์ มะม่วง สโรชา แฟนต้า และ M10TH

ต้องถอยหน้าออกมาจากจอเน็ตบุ๊คสีชมพูนั่น

ถึงจอจะเล็กและไม่ได้ดูเท่เหมือนในหนัง

แต่ มันก็มีอารมณ์ร่วมของผู้นำกระจายออกมา

ไอ้ผมเองก็ไม่ได้มีสภาพแบบนั้นเลยสักนิด ....

อะ เดี๋ยวนะ ... มีนี่หว่า ..... ก็ยศที่ M10TH แต่งตั้งให้ตอนนี้

ก็แทบจะเสมือน SM10TH เลย ... ไม่ๆ อย่าหลงตัวเองดีกว่า

".... ทั้งหมดก็มีแค่นี้ .... สินะ"

ผมหันไปมอง M10TH ที่เอ่ยขึ้นมาก่อนใคร หน้าเธอเหมือนกำลังเกร็งเครียดสุดๆ

ก่อนที่มะม่วงตัวดีจะโวยขัด

"วีดีโอของหล่อน องค์กรของหล่อน จะมาถามอะไรพวกชั้น"

มะม่วงเอ้ย ... เลิกทะเลาะกับ M10TH สักทีเห้อ ... ขอหละ

"...... ของแปลกๆในตัวพยายามนี่ ปกติคนอื่นมีไหม"

แฟนต้าหันไปถาม M10TH ทันทีด้วยใบหน้าสนใจอยากรู้

"ไม่มีหรอก"

แฟนต้าพยักหน้ารับคำตอบนั้น

"อย่างนั้นเอง ..."

"งั้นก็แปลว่า ตัวพยายามต้องมีอะไรแปลกๆแล้วหละ"

สโรชาพูดลอยๆทำหน้าไม่เข้าใจ ปนสงสัย

"มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วแหละสโรชา"

ผมโวยกลับไปทันที

หล่อนจะแกล้งทำเป็นคิดร่วมทำไม พูดออกมาเหมือนไม่คิดเลยเฟ้ยสโรชา!

"เปล่าๆ .... ชั้นหมายถึง ลองคิดสิ .... พยายาม ไม่ได้อัญเชิญแบบคนอื่นทั่วไป ไม่เคยมีคนอัญเชิญแบบนี้มาก่อน ..... เข้าใจที่จะพูดมั้ย"

โอเค ทำหน้าตกใจเป็นด้วยนะ สโรชา .... ไม่สิ ก็เคยเห็นนี่หว่า

เดี๋ยวนะ พวกเธอรู้สินะ ว่าชั้นอัญเชิญแบบไหน....

ว่าแต่ ไอ้เรื่องอัญเชิญมันเกี่ยวกับเรื่องเวทย์ได้ไง

ทำไมสังหรว่าถ้าคุยต่อ มันจะออกทะเล....

มะม่วงถามเพิ่มเติม

"จะบอกว่าไม่มีคนทำแบบนี้มาก่อนเหรอ"

"ใช่สิ .... ไม่มีใครอัญเชิญแบบนั้นมาก่อนแน่ๆ ทั้งเรื่องเรียกวิญญาณปีศาจ แล้วให้ปีศาจสิงร่างกายมนุษย์ที่มีความทรงจำอยู่ หรือ ให้ปีศาจสร้างร่างกายมนุษย์ออกมาแล้วสิงได้ แล้วไอ้พลัง ที่เรียกปีศาจ ออกมาโดยสมบูรณ์ สร้างร่างกายขึ้นมาแบบนั้น มันมีที่ไหนหละ จริงมั้ย ... "

อืม เข้าใจ สโรชาอธิบายได้เข้าใจมากขึ้นแล้ว

ผมเข้าใจ .... มั้ง

จะเอาเรื่องพวกนั้น มาโยงกับสารในร่างกายเราสินะ

ไม่ได้ออกทะเลสินะ .... สินะ

แต่เดี๋ยวๆๆ ... พวกหล่อนลืมอะไรไปหรือป่าวเห้ย!...

พวกหล่อนไม่มีใครจำได้เลยเหรอะว่าเคยทำอะไรไป!

แต่ไม่ทันแล้วสินะ... เลยตามเลยละกัน

โอเค พอมองจากหน้าแล้ว ....

พวกหล่อนลืมไปแล้วจริงๆ .... ผมก็เพิ่งนึกได้เมื่อกี้

แฟนต้านี่ ไม่รู้เรื่องนั้นด้วยอยู่แล้ว .... จบเห่....

มะม่วงที่พยายามคิดอยู่นั้นก็เอ่ยความคิดของตนออกมา

"ก็จริงนะ .... ถึงจะอัญเชิญปีศาจหรือเทพ ที่เคยมีบันทึกกันเอาไว้ ก็เป็นพวกที่อัญเชิญชั่วครั้งชั่วคราว .... ไอ้มุขอัญเชิญปีศาจออกมารับใช้ถาวรนี่มันยังไงหน่ะ จะบอกว่ามันยอมรับในตัวพยายามงั้นเหรอ? ไอ้เกราะดำทมิฬพวกนั้น ไม่สิ ... หมายถึงพวกเราในตอนนี้ ... หรือป่าวนะ ......"

"อะ แฮ่ม..."

M10TH กะแอมใส่พวกเรา ทำให้คำพูดของมะม่วงต้องหยุดลงแล้วหันมอง

"อะ...."

"พวกเธอ ไม่ได้จำได้อยู่แล้วเหรอ ... ว่าตนเองเป็นปีศาจหน่ะ"

นั่นไงเล่า!!!!! M10TH จับได้แล้วโว้ย!!!

โลกแตกแล้ว!

"อืม ... จริงๆพวกเราโกหก ไปว่าจำได้หน่ะ ...."

มายด์เดินเข้ามาตัดบทคนอื่นทันที

"..... เพื่อปกป้องตัวของพยายามเองในตอนนั้น ..... "

คำพูดนั้น ทำให้ M10TH กลืนน้ำลาย ..... หน้าจากตึงเครียดในตอนแรก

กลับกลายเป็นหน้าตกใจปนสงสัยแทนเสียแล้ว

หน้าเด็กๆของเธอเปลี่ยนอารมณ์นี่มันดูออกง่ายแปลกๆ

"จะบอกว่าเรื่องปิงปิงก็ ....."

"ช่ายยยย!! ใช่แล้ว ฮ่าๆๆๆ ปิงปิงหน่ะ ตายไปจริงๆนั่นแหละ .... คนที่อยู่ในนั้น คือพยายามล้วนๆ ... เหมือนตอนเบลลิก้าไง"

มะม่วงตอบไปตามตรงๆ

ไม่ช่วยแถอะไรเลย

"กลัวหละสิ!!! หลอนพยายามขึ้นมาอีกขั้นหละสิ เลิกชอบแล้วหละสิ ฮี่ๆๆ"

มะม่วง!!! หล่อนมันตัวร้ายในละครชัดๆ!!!

จบสิ้นแล้วสินะ ...... จบสิ้นแล้ว

แต่ช่างมัน รีบจบแล้ววกเข้าเรื่องต่อเหอะ!!

ออกทะเลแล้วจะกลับไม่ได้แล้วนะ!

"............"

M10TH หันหน้ามามองผม

เธอกำลังจะด่าว่าตรูมันไอ้โรคจิตสินะ

ด่ามาเหอะ ... แล้วรีบๆเข้าเรื่องคุยเรื่องเครียดๆกันต่อสักที

"ถะ ... ถ้างั้น ถ้ามีโอกาส ช่วยสวมร่างปิงๆแล้วทำเนียนเนียนอีกนะ"

......................................

..........................

.............

....

.

"ช่วยเครียดกันหน่อยได้ไหมเห้ย!!!!"

ผมตะโกนโวยวายออกไปทันที

หลังจากอึ้งคำพูดป้าหน้าเด็กไปเกือบ 5 วินาที

"ฮ่าๆๆๆ!! .... มันช่วยไม่ได้นี่นา .... ชั้นไม่คิดมากหรอกในเรื่องปิงปิง ... เพราะชั้นมันคนทำใจง่าย ... ก็รู้อยู่หรอกว่านายโกหก เพื่อช่วยเหลือจิตใจอันไร้สาระของชั้น ....."

M10TH หัวเราะขำใส่ผมยิ้มร่าเหมือนเด็ก

อ่า... รู้สึกผิดสุดๆเลยแฮะ

"เกิดเรื่องอารายกานขื้นน้า อยากรู้ด้วยจางเลย"

แฟนต้าทำหน้าสงสัยยิ้มใส่ผม

มะม่วงก็ทำหน้าไม่พอใจออกมาเห็นได้ชัด

"ชิ....."

สโรชาเลียมุมปากแผลบๆ

หล่อนนี่ .... หื่นสินะ คิดหื่นสินะ

ส่วนมายด์ ... ก็นิ่ง.... นิ่งได้ตลอดจริงๆ แทรกบ้างก็ได้นะ

"เห้อ ... คลายเครียดได้ดีเลยแฮะ .... เอาหละพยายาม.... ช่วยเล่าพลังจริงๆของนายให้ชั้นฟังได้มั้ยหละ ..... "

M10TH พูดระหว่างจ้องหน้าผมยิ้มร่า ราวเด็กๆ

ออกทะเลแล้วสินะ!!

โอเค!!! อยากฟังใช่มั้ย!!! ก็ได้!!!

"อ่า ... จะเล่าให้ฟัง ... ทั้งหมดเลยละกัน .... พวกเธอด้วย ฟังอีกรอบแล้วกัน ส่วนแฟนต้าก็จะได้รู้เรื่องด้วยเลย"

ทั้ง 4 พยักหน้าตอบรับ

ทีเรื่องนี้ไม่มีปฏิเสธสักคนเลยนะ

...............................

แล้วผมก็เล่าทุกอย่างให้พวกเธอฟัง .... โอเค ทุกอย่าง

ให้ทั้ง แฟนต้า สโรชา มายด์ มะม่วง และ M10TH ฟัง

ว่าผมหน่ะ มันมีพลังบ้าๆนี้

พลังที่เปลี่ยนวิญญาณ ของคนที่มาฝากไว้ ให้กลายเป็นปีศาจเกราะเหล็กดำทมิฬ

ที่เชื่อฟังผมเกือบจะทุกอย่าง

ซึ่งพอผม .... ใช้พลัง หรือเรียกพวกเธอออกมา ร่างกายผมก็จะเริ่มย่ำแย่

พวกเธอก็จะเอาผมไปเก็บไว้ข้างในเพื่อรักษา

และเกราะเหล็กดำทมิฬก็ทำหน้าที่ สร้างร่างกาย ปลอมขึ้นมาให้ผมใช้งานได้

โดยการส่งกระแสจิตควบคุมไป

แฟนต้าและสโรชาก็เอ่ยตามพร้อมๆกันหลังผมพูดจบทันที

"อย่างนี้นี่เอง"

ไอ้คำเนี้ย แฟนต้าพูดพอเข้าใจ

สโรชา หล่อนไม่ต้องมาทำเป็นเข้าใจพร้อมๆแฟนต้าเลย

หล่อนหน่ะต้องรู้มากกว่าเพื่อนสิเห้ย

มะม่วงที่นั่งฟังน้ำลายยืดหนืดๆ นั่น เหมือนจะไม่เข้าใจเท่าไหร่

เธอมันฉลาดแค่ตอนจะแกล้งคนอื่นสินะ

ส่วนมายด์ก็นิ่งอย่างเคย ... ไม่สิ .... หล่อนทำหน้าดีใจอะไรอยู่หละนั่น.......สั่นๆด้วย

ส่วน M10TH ก็เอ่ยออกมาต่อท้ายเพื่อน

"... เข้าใจหละ ... ตอนแรก ชั้นนึกว่า นายจะแค่ ดึงวิญญาณชั้นกลับมาได้ แบบตอนปิงปิงนะเนี่ย .... ปีศาจนั่นก็อีกส่วนหนึ่งของพลัง ที่แท้ เปลี่ยนชั้นเป็นปีศาจไปเลยสินะ ..... น่ากลัวแฮะ พวกสี่คนนี้ก็เป็นปีศาจสินะ"

โอเค M10TH มีใบหน้าที่กังวลหน่อยๆแล้ว ..... ผมก็คงต้องบอกแบบนี้ไป

เพื่อเตือนสติเธอเรื่องฝากความหวังต่างๆไว้ที่ผม

"เข้าใจก็ดีแล้วหละ .... คิดให้ดีก่อนจะฝากวิญญาณมาที่ชั้นแล้วกัน ... แล้วก็ไปบอกเอ็มเจ็ดยูเอสเอใหม่ด้วย เรื่องพลังของชั้น ... ตกลงนะ"

"โฮ่ๆ .... น่าภาคภูมิใจจริงๆ ที่ชั้นจะเป็นภรรยาหลวงที่มีลูกน้องเป็นภรรยาน้อยเยอะขนาดนี้"

สโรชาครับเลิกคิดอะไรใต้เข็มขัดสักทีครับ

ช่วงนี้อาการเธอหนักมากเลยนะ

"ถืงจาม่ายรู้ว่าตอนนี้เปนตัวช้านจีงจีงหรือป่าวก็เหอะน้า แต่ช้านว่ามานรู้สืกดีมากมากเลยน้า ที่เปนแบบนี้ ลองมาเปนดูซี่... แค่คิดถืงพายายามก็รู้สึกดีแล้ว"

ขอโทษครับ แฟนต้า ..... การชักชวนของเธอมันไม่น่าพิสมัยเอาซะเลยครับ

"พยายาม .... "

เด็กสาวเอ่ยขึ้นกับผม

ผมก็ตอบกลับทันที

"อะไรหละ...."

"ชั้นไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ ... ถ้าเผอิญชั้นตายจริงๆ รบกวนด้วยละกัน .... แต่ตอนนี้ ชั้นต้องดูแล เรื่องห่าฝนให้จบก่อน แล้วค่อยคิดอีกที .... ฮี่ๆ...."

มั่นใจแล้วสินะ ... เอาไงก็เอาละกัน ....

แต่ไหนๆก็วกกลับมาเรื่องนี้จนได้!!!

"อ่า .... กลับเรื่องห่าฝนกับตัวชั้นเถอะ!"

"ลืมไปเลยแฮะ!"

มะม่วงเอ่ยสวน.... ทำหน้าแบบเพิ่งนึกได้หมาดๆ

ขอบใจ.....ที่ลืมคุณมะม่วง

"ลืมเหมือนกันแฮะ"

สโรชาเอ่ยต่อ

"น่านสิ ลืมปายเลย"

แฟนต้าพูดตาม

ก่อนที่ M10TH จะพูดคนสุดท้าย

"ลืมเหมือนกัน"

ลืมกันง่ายๆยังงี้เลยหรือไงเห้ย พวกเธอ!

............................................

แล้วพวกเราก็ต้องกลับไปอ่านเอกสารกันอีกรอบ

และเปิด วีดีโอนั่นอีกที

โอเค เอาหละ ไม่รู้จะพูดอะไรดี

ต้องสรุปให้ตนเองเข้าใจในหัวก่อน.... เมื่อคืนก็นอนหลับไม่เต็มอิ่ม

สมองไม่รู้จะรับได้แค่ไหน ..... เมื่อกี้ก็เล่าเรื่องไปเยอะ

ชักง่วง

"ว่าแต่ .... จะเริ่มยังไงดีหละ....... จากผลพวกนี้ และพลังของพยายาม มันจะเป็นการดึงพวกมันมาได้ยังไง .... ไม่เข้าใจสักนิด แร่นั่นมันมีพลังขนาดนั้น ... แล้วทำไมมันต้องมา ... ชั้นรู้แค่ว่า ชีวิตของพยายามสำคัญ ... ชั้นจะต้องปกป้อง"

สโรชาเอ่ยขึ้น หลังจากพวกเราเงียบกันไปพักใหญ่

เพราะจ้องมองดูข้อมูลในวีดีโอ กับ พวกเอกสารอีกรอบ เนื่องจากออกทะเล

จนลืมไปหมดแล้ว

"ชั้นก็เดาไม่ออกเหมือนกันแหละ รู้ว่าพยายามคือคนที่มีค่าที่สุดของชั้น"

มะม่วงกอดอกเอ่ยต่อ

"อืม ..... อย่าลืมนะพยายาม ว่าชีวิตของพยายามสำคัญที่สุด"

มายด์ที่เงียบๆ ก็พูดเสริม

แล้วเงียบต่อ

"แฟนต้า พอเลย ... ไม่ต้องต่อ ... เนื้อความเดียวกันสินะ"

ผมรีบห้ามแฟนต้าที่กำลังจะอ้าปาก ก็เงียบไป

M10TH ที่ยืนจ้องผมท่าทางตึงเครียดอีกรอบเอ่ยต่อ

"... ชั้นว่าไม่ต้องเดาอะไรให้ยุ่งยากแล้วหละ .... พยายาม ... ตัวนายไม่สามารถอยู่ในเมืองได้แล้วหละ .... เชื่อชั้นสิ ......"

"เห้ยๆ ... สรุปง่ายจัง"

ผมเอ่ยกลับเสียงเนือยๆไปให้ M10TH

"ถ้าตัวนาย มีผล ... ตามข้อหกในสรุปการวิจัยแค่หนึ่งวันเสร็จจริงๆหละก็ ..... ทั่วประเทศนี้หน่ะ ... ไม่สิ ... ทั่วโลกนี้หน่ะ ... มีไอ้ของแบบนั้นอยู่เต็มไปหมดแน่นอน แล้วไม่รู้ว่านายไปเจอ อะไรเข้า จะเรียกพวกมันมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ .... ว่ากันง่ายๆว่า ชีวิตนายคนเดียว ถ้าต้องเสี่ยงขนาดนี้ .... องค์กรคงไม่ตลกให้นายมีชีวิตอยู่หรอก"

เอาจริงดิ ... สรุปง่ายไปมั้ง ....

ไม่สิ ... ไม่ง่าย

นี่มันสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว .... มิน่าหละ M10TH ถึงย้ายไปเรื่องอื่นก่อน

เพราะยังไม่อยากจะสรุปให้ผมฟังเรื่องนี้เองสินะ

ไอ้สมองโง่ๆ ของผมที่หลับไม่เต็มอิ่มนี่ก็แย่จริงๆ

"แล้วแบบนี้จะให้พยายามไปอยู่ไหน!!! จะบ้าหรือป่าว จะให้ไปอยู่ในป่าหรือไง!"

มะม่วงเอ่ยเสียงดังลั่นทันที

"ใช่!! แบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ .... ถึง ... ถึงพวกเราจะไม่ใช่มนุษย์ แต่พยายามก็เป็นมนุษย์นะ!"

สโรชาจ้องมอง M10TH ท่าทางตึงเครียดเอาจริงเอาจังอย่างไม่น่าเชื่อ

"..... จะเอาไงหละ .... ขึ้นอยู่กับนายแล้วพยายาม .... อยากกลับบ้านไปทั้งแบบนี้ แล้วปล่อยให้คนอื่นๆตาย หรือจะยอมเลือกทางที่ดีกว่าเพื่อคนอื่น.... เรื่องนั้น พยายามเลือกเองเถอะ....ยังไง ชั้นก็จะตัดสินใจตามที่นายต้องการ พยายาม..... "

เด็กสาว ผมชมพูเอ่ยเสียงขรึม ใบหน้าตึงเครียด

เธอมีท่าทีเสียใจปนเศร้า แต่ก็พยายามฝืนมันเอาไว้ จนแทบจะนิ่ง แต่ก็มองดูออกได้

จ้องมองมาที่ผมที่ยืนกลางห้อง ...

ผม ... ไม่รู้จะทำยังไงดีจริงๆ

....

ผมไม่รู้ อะไรทั้งนั้น .... ไม่รู้จะเลือกอะไร

แต่ถ้าผม ... อยากจะทำอะไรหละก็

ผมอยากเป็นคนธรรมดา ที่ไปโรงเรียน กลับบ้าน นอน ตื่น เป็นกิจวัตร

เดินลงมาจากห้องนอนก็มาเจอครอบครัว พ่อ แม่ น้อง และสาวใช้ชื่อเพลง

มีเพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกัน อันได้แก่

มายด์ที่ใจดีคอยช่วยเหลือผมด้านการเรียน

สโรชาที่หื่นนิดๆแต่ก็พึ่งพาได้

มะม่วงที่เก่งด้านเกมช่วยเหลือผมในการเล่นเกมได้

แฟนต้าผู้หญิงใจดีที่คอยชวนผมไปบริจาคของให้เด็กๆในวันปีใหม่

มีคนรู้จักในที่ทำงาน หัวหน้าชื่อ M10TH ที่แสนใจดีชอบเลี้ยงข้าว

หัวหน้าใหญ่ ที่แสนอบอุ่นชื่อ แคทริคเซีย ..... และหมาเวทย์ของเธอที่ชื่อไลท์นิ่ง

ชีวิตผม .... ผมอยากจะให้ ชีวิตผมเป็นแบบนั้น

อยากจะเป็นคนธรรมดา ....

ตอนนี้ผมชักเริ่มงง และสงสัยแล้ว .... ว่าผม ... เป็นใครกันแน่

ได้โปรดเถอะ ผมก็ชักอยากจะเห็นแก่ตัวแล้วเหมือนกัน

"ชั้นอยาก ..... กลับบ้าน .... ขอชั้นกลับบ้านไปคิดก่อนได้ไหม .... ได้โปรดเหอะ .... นะ ...."

ได้โปรดเหอะ!

และคำตอบที่ได้จากใบหน้าที่ยิ้มเศร้าๆ เหมือนเข้าใจผม ของ เด็กสาวผมชมพูก็คือ

"ได้สิ ..... แต่ช่วยรีบตัดสินใจด้วยนะ พยายามว่าแบบนั้นมันดีแล้วเหรอ สำหรับพยายาม"

"อ่า ... ได้... ไม่นานหรอก ... ไม่เกิน สองวัน"

End Chapter 74 ผมอยากเป็นคนธรรมดา ที่ไปโรงเรียน กลับบ้าน นอน ตื่น เป็นกิจวัตร