เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 6.66 มายด์หน่ะเป็นของชั้น

Chapter 6.66 มายด์หน่ะเป็นของชั้น

หลังจากเลิกเรียนแล้ว

ทุกคนต่างมีความสุข ที่จะได้กลับบ้าน

ที่จะได้ไปเข้าชมรม

แต่ชั้น ไม่มีความสุขเลยจริงๆ

เพราะตัวชั้นจำเป็นต้องไปทำงาน

ที่ไม่อยากจะทำ

ชั้นต้องเร่งรีบเดินออกมาจากห้องเรียน

เตรียมร่ม

เดินออกมาจากอาคารเรียน

กางร่ม

เดินออกมาจากโรงเรียน

.....

เดินออกมาจากจุดที่ชั้นควรจะยังอยู่เพื่อชักชวนเพื่อนๆไปเที่ยวกัน

เร่งรีบ เพื่อไปทำงาน

............

ชั้นเดินจนมาถึงตรอกซอยหนึ่ง ที่ไม่มีใคร

ค่อยๆจับบางสิ่งในกระเป๋าขึ้นมา

แล้วสวมใส่มันเข้าไว้ เพื่อปกปิดใบหน้า

.....

มันคือ ฮู้ดสีดำ

เจ้าฮู้ดที่ทำให้สามารถกันฝนได้ร่วมด้วยนี่นะ ไม่ได้ช่วยให้ชั้นคิดว่าสีมันสวยสักนิด

"เอาหละ ... สวมเสร็จแล้วก็ได้เวลาทำงาน"

ชั้นเอ่ยพึมพำกับตัวเองคนเดียว

แล้วหยิบดาบโบราณ ที่มีเลขเขียนเอาไว้ว่า 3224 ออกมา

ก่อนจะเดินตรงไปยังห้างสรรพสินค้า ....

เมื่อเข้ามาถึงแถวๆห้าง สถานที่ ที่ชั้นได้กางอาณาเขตเอาไว้

ชั้นก็พร้อมที่จะใช้ความสามารถพิเศษของชั้น

ชั้นเกร็งพลังด้วยต้นแขนและไหล่

ก่อนจะเปลี่ยนทุกสิ่งในอาณาเขตของชั้นให้กลายเป็นอีกโลกหนึ่ง

โลกที่ไม่มีใคร นอกจากชั้น

เมื่อเริ่มใช้พลังแล้ว แขนก็ชักจะล้าจริงๆ

แคร้ง ....

ชั้นลดระดับความสูงของมือลง

เพื่อที่จะได้เคลื่อนไหวง่ายๆ ด้วยการลากดาบแทน

เคร้ง!!

ฉันปักดาบลงพื้น

นั่งลงตรงเชิงฟุตบาท แล้วหยิบรูปภาพของเป้าหมายขึ้นมาดู

รูปของพยายาม เพื่อนร่วมห้อง

"อย่างน้อยบอกเหตุผลกันหน่อยก็ไม่ได้"

ชั้นบ่นพึมพำขึ้นมา แล้วมองที่ภาพ

ถ้าชั้น .... ไม่มีนายมาเป็นเป้าหมาย

มายด์ก็จะไม่ต้องตาย

ชั้นอาจจะได้เป็นเพื่อนกับนายและมายด์  ก็ได้

แล้วพอชั้นสนิทกับพวกนายมากเข้ามากเข้า ....

ชั้นก็จะแย่งมายด์มาจากนาย

และแลบลิ้นเย้ยเยาะในท้ายที่สุด

พร้อมบอกว่า

โลกของชายหญิงมันจบไปแล้ว เจ้าไก่อ่อน มายด์หน่ะเป็นของชั้น

ฮ่า ... ฮ่า ... ฮ่า

...........

นายจะโกรธชั้น โวยวาย

แต่มันช่วยไม่ได้นี่ ก็นายไม่ยอมดูแลมายด์ให้ดีเอง

ใช่ไหมหละ .....

ชั้นคิดแล้วเก็บภาพนั้นเข้ากระเป๋าเสื้อ

ก่อนจะนั่งมองท้องฟ้าที่มีฝนพรำลงมาไม่หยุด

แต่ว่าเอาเถอะ เรื่องความรู้สึกหน่ะ

เราเป็นถึง ผู้ฝ่าฝืน อันดับ 5 ของประเทศนี้ อันดับ 3224 ของโลก เชียวนะ

ถึงพลังจากผู้ฝ่าฝืนเองจะแย่ แต่พลังอัญเชิญที่รวมเข้ามาด้วย จะทำให้ชั้น

ไร้เทียมทาน ....

"มาเร็วๆสิ .... พยายาม ชั้นรอนายอยู่"

ฉันพูดแล้วแสยะยิ้มออกไป โดยไม่รู้ตัว

บางทีชั้นอาจจะดีใจกับการทำงานก็ได้

ซ่า......................

สายฝนนั้นตกไม่หยุด

ครืนนนนนนนน!!!!

ครืนนนนนนน!!!!

...........................

...............

และแล้วก็เวลา 16.00 น.

"นานเกินไปแล้ว ...."

ฉันยืนกอดอกหงุดหงิดกับการต้องมายืนรอเป้าหมายในเขตของตนเอง

เจ้าหมอนั่นมาช้าจริงๆ วันนี้ มัวไปทำอะไรอยู่นะ .....

16.12 น.

"อะ..."

ฉันรู้สึกได้ว่ามีคนที่ชั้นต้องการเข้ามาในอาณาเขต

ก่อนที่ชั้นจะมองนาฬิกา

"นายมาสายนะ พยายาม หึๆ ... มาตอนเลขสวยด้วย ถ้าคูณสองช่วงเวลานี้ ก็จะเป็นอันดับของชั้นพอดี ท่าทาง วันนี้ ชั้นจะปิดงานได้แล้วหละ"

ฉันเอ่ยออกมาอย่างโล่งใจ แล้วหยิบดาบของชั้นที่ปักไว้ที่พื้นขึ้นมาเตรียมพร้อม

"อ่า .... จบงานแล้วจะได้ไปชวนสโรชา เที่ยวห้างให้สนุกไปเลย"

Chapter 6.66 มายด์หน่ะเป็นของชั้น