ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

    ลำดับตอนที่ #113 : Chapter 66.33 ทำไม....มองเห็น.... .... ทั้งๆที่มันมืดมิด......

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 463
      6
      16 เม.ย. 57

    Chapter 66.33 ทำไม....มองเห็น.... .... ทั้งๆที่มันมืดมิด......

     

    พยายาม.... คริสต์มาส ?

    น้ำ .... กลิ้งไปมา

    โดนกิน...

    พื้นหาย.... ชั้น....

     

    ชั้นอยู่ที่ไหนกัน .......

    ....

    หายใจไม่ออก ... อึก....

    "....... บรึ .. บระ ..."

    พูดไม่ได้ ...

     

    นี่มัน ... ในน้ำ ..... มืดจัง .... เหนียว.....

    พยายาม... อึก .....

    ....

    ทำไมหัวชั้นถึงคิดแต่ชื่อนั้น ...

     

    มองไม่เห็นอะไรเลย .....

    ทำไมชั้นต้องกลัว ....

    ก็แค่ทุบ ... มันออก!

     

    บุบ ... บึบ ....

    ....

    ไม่ไหว .....

    ทุบอะไรไม่ได้เลย .....ทั้งๆที่แขนของเรา ก็แรงเยอะขนาดนี้

    ทั้งๆที่ .... พยายามทุบมัน .... ทุบมันไม่ได้ยากอะไรเลยแท้ๆ!!!

    แต่..... ในน้ำ ... ในอะไรสักอย่าง .... มันเหนียว ลื่น และลดแรงกระแทกของเรา

    แขนของเรา ทุบเข้าใส่สิ่งลื่นๆ นิ่มๆ รอบตัวเราไม่ได้ .....

    มอง ... มองก็มองไม่เห็น .... มันคืออะไร ....

     อึก....

    บุ๋ง.... บุ๋ง.....

     

    ไม่ไหว ....... ลมหายใจเรา .....

    ใกล้จะหมดแล้ว ...... มาได้แค่นี้จริงๆเหรอ.......

    ชั้นยังไม่เคยมีแฟนกับเขาเลยนะ .....

    ชั้นยังไม่เคยเสียครั้งแรกให้ใครสักครั้ง .....

    นี่เป็นบาปเหรอ .... บาปที่ชั้น ....

    ก่อเอาไว้ .... กับสมาชิกองค์กรทุกๆคนเหรอ?

     

    ฆ่าคน

    สั่งคนไปฆ่า

    จับเด็กมาทรมาน

     

    ชั้น.... ชั้นมันเลวมาโดยตลอด

    กลัว ... ขี้ขลาด ....

    ชั้นอยากจะเจอ อีกครั้ง ..... M7USA ที่นิสัยดีจนไม่อยากเชื่อ....

    ไลท์นิ่ง เจ้าหมาบ้ากาม .....

     

    อึก ... บุ๋ม ....

     

    สมาชิกฮู๊ดดำทุกๆคน ..... ชั้นควรจะต้องกลับไปให้กำลังใจพวกเขา

    ไปสั่งการพวกเขา .....

    ชั้นยัง ... ไม่ได้แต่งตั้งใครเลย .... อึก

     

    M9TH ...วารี ..... เพื่อนของชั้น

    .........

    ปิงปิง ..... คนที่ช่วยให้ชั้น ..... สนุกสนานมากขึ้น .....

    ....

    พะ ....

    .....

    พยายาม ..... .... ทำไมชั้นถึงได้มองเห็นหน้าของนายนะ ....

    ทั้งๆที่มันมืดมิดขนาดนี้แท้ๆ

    .... มืด .... แต่กลับมองเห็นหน้านาย

     

    บ้าจัง .... ไม่ไหว .... หายใจไม่ออก ....

    อึก .... บุ๋ม ....

     

    ไม่ไหวแล้ว

     

    พยายาม.... ช่วย .... ชั้นด้วย.....

    ....

    บุ๋ม

     

    ไม่ไหวแล้ว .....

     

    ชั้นขอส่งวิญญาณชั้น ..... ไปฝากไว้กับนายนะ ... พยายาม ....

     

    บุ๋ม .... .......................

     

     

    ..........................

     

    End Chapter 66.33 ทำไมชั้นถึงได้มองเห็นหน้าของนายนะ .... ทั้งๆที่มันมืดมิดขนาดนี้แท้ๆ

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×