คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chap.6 อ้าว ... แล้วแวมไพร์ทำไรอ่ะ
Chap.6 อ้าว ... แล้วแวมไพร์ทำไรอ่ะ
..........................................................................
..........................................................................
ครืดดดดดดด!!!!
"วะ ว้าก!!"
เสียงอะไรบางอย่าง ดังขึ้น พร้อมกับเสียงร้องของเก้าเดิน....
นั่นไง เอาละไง ผมคิดได้ทันที แล้ว รีบหันไปทางต้นเสียง
"ชิบหละ .....ก้าวเดิน!!!"
"แผลบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
........
แล้วผมก็ได้เห็น...... ก้าวเดินกำลังโดนหญิงสาวกอดและเลียหน้าของเขาไปมา
ไม่ต่างจากน้องหมาเลียหน้าเจ้าของอยู่
........
"ว้าก สกปรก!!! ออกไปนะเฟ้ย!!! ชะ ช่วยด้วย ฝ่าฟัน!! "
ก้าวเดินพยายามดัน แต่สู้แรงของหญิงสาวไม่ไหว
แน่หละ ..... แรงของพวกเสพยามันเยอะ .... ไม่แปลกที่จะสู้แรงไม่ไหว
แต่ที่คิดไม่ถึงคือ
ไหงเสพยาเข้าไปแล้ว ควบคุมตัวเองไม่ได้เลยหละเนี่ย ....
ทีแรกก็คิดว่าตัวเองเป็นแวมไพร์ จะใช้มีด ฆ่าคน แต่ดันผสมไฟเข้าไป ....
แล้วต่อมา .... ก็ดันเชื่อคำพูดคนอื่นง่ายทั้งๆที่จะฆ่าเขาอยู่แล้ว
สุดท้าย ยังมาทำตัวเหมือนน้องหมา ที่ชอบเลียคนอื่นอีก ......อุบาท แท้ๆ....
เอะ .... หรือน่ารักหว่า .... เลิกคิดเหอะ
"อาบน้ำเอาละกัน ก้าวเดิน ยินดีด้วยที่นายได้รับลิ้นเอาเหนียวหนืด จากหญิงสาวสวย"
ผมเอ่ยบอกก้าวเดินไปทันที
"ไม่ใช่แล้วเว้ย ฝ่าฟัน!! ช่วยด้วย อ้ากกก!! แรงเยอะเกินไปแล้ว"
ก้าวเดินโวยใส่ผมแล้วพยายามดิ้นออกจากหญิงสาวที่รุกไล้ เลียก้าวเดินไม่หยุด
"แผลบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ .... เฮะๆๆ .... ชั้นคือแวมไพร์!! แผลบๆๆๆๆ"
หญิงสาวเลียๆ แล้วหยุด ก่อนจะเอ่ยประกาศตนเองแล้วเลียต่อ
"วะ แวมไพร์บ้านไหน เขาเลียกันเหมือนหมาบ้างฟระ!! "
ก้าวเดินเอ่ยโวยวาย
".... เห้ยๆ ก้าวเดิน อย่าพูดแบบนั้น ..."
ผมเอ่ยหยุดคำพูดของก้าวเดินทันที แล้วแนะนำสิ่งที่ผมประสพพบเจอมา
"ยัยนี่ โดนเราหลอกได้ง่ายๆ ระหว่างอยู่ในอาการประสาทหลอนเพราะยา .... ดังนั้น หลอกยัยนี่ ดีๆ ...."
"..... หา .... แวมไพร์ไม่เลียเหรอ?"
หญิงสาวเอ่ยถาม ... ดวงตาของเธอยังคงแดงระเรื่อ อยู่ แม้จะดูจากดวงตา จะแดงน้อยลงแล้วก็ตาม ...
แต่จากพฤติกรรม เชื้อยายังไม่หายแน่นอน ....
สงสัยจริงๆ ว่าไปเสพเข้าตอนไหน ...วันนี้ก็วันสอบทั้งเวทยาลัย .....
"เออ ... ไม่เลีย"
ก้าวเดินโวยทันที ด้วยใบหน้าโมโห ก่อนจะต้องสะดุ้ง
เมื่อหญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชิด
"เหวอะ ... เหวอ.. กะ ใกล้ไปแล้วนะ"
"แล้ว แวมไพร์ทำไรอ่ะ .... เมื่อกี้เหมือนมีคนบอก แต่ลืม .... อา? .... อืม .... กินเลือด ...?"
หญิงสาวนั้นเอ่ยแล้วกอดซุกไซร้ก้าวเดินไปมา ....
เห้ย ... ชั้นเข้าใจแกฟร่ะ ก้าวเดิน ..... ก้นของผู้หญิงคนนี้แหล่มหละสิ .....
ไม่ๆ ... ตรูคิดไรอยู่ฟระ
"...... เออ ... เอ่อ คือ"
ก้าวเดินจากโมโห กลายเป็นหน้าแดงเขินไปซะแล้วสิ
"ไม่ใช่กินเลือดหรอกเธอ!..."
ผมรีบเอ่ยแทรก
"อ้าว ... แล้วแวมไพร์ทำไรอ่ะ"
เธอเงยหน้ามาหาผมทันทีที่ผมเอ่ยเสียงดัง....
".... แวมไพร์ ...... เขาต้องทำตัวเชื่องกับมนุษย์เหมือนสัตว์เลี้ยง แล้วคอยช่วยเหลือ เป็นเพื่อนกับมนุษย์ เชื่องกับมนุษย์ แถมเห่าบ๊อกๆ เหมือนหมาด้วย ....."
ผมเอ่ยบอกเธอไป
"จริงอะ?...... จริงๆเหรอ ...."
เธอถามแล้วปล่อยตัวออกจากก้าวเดิน คลานๆมาหาผม
"จริงๆดิ ... ไม่เชื่อหันไปถามผู้ชายคนใกล้ๆเธอได้เลย..... ถ้าจริงอย่าลืมทำหละ"
ผมเอ่ยบอก หลอกเธอ แล้วหันไปขยิบตาให้กับก้าวเดิน
".... จริงหรอ ....."
เธอหันไปถามก้าวเดิน ....
"เอ่อ ... คือ .... จะ... จะ .... จริงครับ ...."
ก้าวเดินตอบตามที่ผมเหล่ตาให้
ดีมาก ก้าวเดิน .... เอาหละ ... มาดูพฤติกรรมของยัยนี่กันดีกว่า
อยากรู้จริงๆ ว่าจะบรรลุ วัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมที่เราหลอกลวงไปหรือไม่
เธอทำหน้า งุดๆ นึกเอียงคอไปมา ..... นั่งลงแหมะกับพื้น.....
พวกผมจ้องมองเธอไม่วางตา ......
"อืม ........ บ๊อกๆๆ"
แล้วเธอก็ร้องออกมา ... เสียงน่ารัก
Yes!!!!!
โป๊ะเช้ะ ..... เชื่อจริงด้วย ....
ผมกำมือแน่นราวกับผู้ชนะการแข่งขันกีฬาเวทย์ระดับโลก
โปรดเรียกผมว่า ผู้ฝึกแวมไพร์ให้กลายเป็นหมาด้วยครับ ทุกๆคน!!!
"เหอ ...."
ก้าวเดินทำหน้าเหยเก ทันทีที่เห็นแบบนั้น
".... เออ อย่าถามชั้นมาก .... นี่หละ ..... จริงๆ ยัยนี่เสพยา ที่มีสารเวทย์เจือปนเข้าไปมาก .... แต่น่าจะเจือจางจนสมองเบลอ แล้วเพ้อหน่ะนะ...."
ผมอธิบายก้าวเดินไป
"..... เหย เสพยาเนี่ยนะ ... ผิดกฎหมายถึงขั้นโดนจับเข้าคุกเลยนะฝ่าฟัน .....รีบพาเธอไปส่งตำรวจเหอะ"
ก้าวเดินโวยขึ้นมาทันที
"บ๊อกๆๆๆ ..... เหมือนแวมไพร์ยังอ่า .... บ๊อกๆๆ"
เธอเห่าแล้ว เดิน 4 ขาไปมาเหมือนหมาวนไปเวียนมา ถามพวกผมอีกครั้งแล้วเห่าต่อ
เออ ตอนแรกก็คิดเหมือนกันแหละ .... แต่ดูอาการยัยนี่แล้วน่าสงสารเกิน ... จะส่งตำรวจคงจะน่าสงสารแย่เลยมั้ง .... ยังไงสอบถามดีๆ ดีกว่า...
"... อ่า ... นี่หละ แวมไพร์ขนาดแท้!!!! ..... "
ผมหลอกเธอต่อทันที แล้วยื่นมือไปหาเธอ
"ขอมือหน่อย...."
เธอยื่นมือมาวางใส่มือผม .... แปะ ....
แล้วเห่า ...
"บ๊อกๆๆๆ"
"นั่นแหละ ดีมาก .... แวมไพร์ที่ดีๆ..."
ผมเอ่ยแล้วชมเธอ ...
"แฮะๆๆๆ .... เป็นแวมไพร์แล้ว บ๊อกๆ .. บ๊อกๆๆ ....."
ดูเธอมีความสุขมาก .... ม้าก มาก ....
เธอส่ายบั้นท้ายไปมาดุ้กดิ้กๆ เหมือนหมา .... ขอบใจนะ ....
ดีนะ ที่กระโปรงเธอยาวพอ และเสื้อเธอก็มีเสื้อซับในอีกชั้น ... ไม่งั้นคงได้เห็นอะไรต่อมิอะไร
"อะ เอาไงดี ... ฝ่าฟัน ... ถ้าจะไม่ส่งเธอให้ตำรวจ .... เธอตื่นมาจะไม่แย่เอาเหรอ.... แบบ โดนเธอหาว่าพามาข่มขืน อะไรแบบนั้น ... น่ากลัวนะเฟ้ย....."
ก้าวเดินถามผม...
เออก็จริง ..... คิดได้แบบนั้นแล้ว ผมก็หันไปหยิบกล้องเว็บแคม ของคอมพิวเตอร์ HTPC มาวางแล้วตั้งกล้องกดเข้าโปรแกรม ถ่ายเธอและพวกเราเอาไว้ทันที
"ประมาณนี้น่าจะโอเคแล้วมั้ง...."
ผมเอ่ยบอกก้าวเดิน
"อ่า .... เอาไงก็เอาเถอะ .... "
ฝ่าฟันเครียดกับการกระทำของผม
"บ๊อกๆๆๆ ... ทำอะไรหรอ บ๊อกๆๆๆ แล้วจะให้เชื่องกับทั้งสองคนยังไงดี บ๊อกๆๆ"
หญิงสาวเอ่ยถามแล้วคลาน เข้ามาหาผม
เออ ....นั่นสินะ .... ไหนๆก็ตั้งกล้องแล้ว ... ลองหลอกและเค้นถามเธอไปด้วยแล้วกัน....
"แวมไพร์ชอบดื่มนมมากๆหน่ะ ... เธอต้องดื่มนมด้วย .... เดี๋ยวชั้นเอามาให้ดื่มนะ ...."
ผมหลอกเธอต่อทันที ...
"บ๊อกๆ ... อื้อ ... ชอบๆ ชั้นเป็นแวมไพร์ ต้องชอบดื่มนมสิ บ๊อก!!!"
เธอเอ่ยแล้วส่ายก้นไปมาดุกดิกๆ
อืม..... หลอกง่ายไปแล้ว ....
ถ้าจะเรียกยาเสพติดชิ้นนี้นี่ ว่ายาเสียตัว คงจะได้สินะ ....
"ดื่มเสร็จต้องตอบคำถามชั้นด้วยเข้าใจป่ะ ว่า ..... วันนี้ ... เธอทำอะไรมาบ้าง .... ต้องบอกหมดเลยเข้าใจมั้ย ถึงจะเรียกว่าเป็นแวมไพร์ที่แท้จริง .... เข้าใจใช่มั้ย"
ผมบอกเธอ แล้วนั่งลง .....
ก่อนยื่นมือให้เธอ
เธอเอียงคอเล็กน้อย .... จ้องมองผมด้วยสายตาไม่ต่างจากลูกหมาตัวน้อย....
ยื่นมือมาวางที่ฝ่ามือของผม พร้อมเอ่ยเสียงหวานว่า
"เข้าใจแล้ว บ๊อก!!"
................................................................
...................................................................
End Chap6. อ้าว ... แล้วแวมไพร์ทำไรอ่ะ
ความคิดเห็น