คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chap.5 แวมไพร์บ้านไหน เขาใช้ไฟกันบ้างฟระ
Chap.5 แวมไพร์บ้านไหน เขาใช้ไฟกันบ้างฟระ
.............................................................................
.............................................................................
"แฮะๆ ... ป่าวนะ .... แฮะๆๆ คิกๆๆ ฮุๆๆ .... ฮาๆๆๆๆ ...ชั้นคือแวมไพร์ต่างหาก .... ฮิกๆๆ แฮะๆ .... ชั้นอยากกินเลือดสดๆของคน แฮะๆๆ...."
...............
ชัด ....... ชิท ........ ชิบ ....... เช็ด ...... โด้ .........
ไอ้คำตอบแบบนี้ ..... ยัยนี่ ..... โดนยาที่มีส่วนผสมของสารเวทย์เจือปนหลอนประสาทแล้วจริงๆด้วย....
ไม่ต้องคิดให้เหนื่อยเลย ......
และ ...... ไหงแรงยัยนี่เยอะขนาดนี้ฟระ ....
ดิ้นไม่หลุดว้อย!!!!!
แย่แน่ๆ ยัยนี่ขยับตัว แล้วค่อยๆ จ้องมองผม เธอเลียมีดของเธอ
แผลบ
....... ท่าทางจะดูสนุกไม่ใช่น้อย .........
"..... เหยื่อแบบนายนี่ น่าหม่ำดีจังเลย ...... แรงก็น้อย ดิ้นไม่ออกแบบนี้ ..... คิกๆ"
"เล่นยา แล้วมันทำให้แรงเยอะขึ้นกว่าเดิมไม่ใช่หรือไง ชั้นจะไปสู้แรงไอ้ยาบ้าบอนี่ได้ยังไงฟระยัยบ้า!!"
ผมตะโกนด่าด้วยอารมณ์ที่ผิดแปลก ....
ปกติมันต้องกลัวสิ .... แต่ทำไมเราไม่กลัวยัยนี่เลย ....
"ม่ายช่ายยยย คิกๆๆ ชั้นคือแวมไพร์ตะหาก ดูสิ ตาแดงด้วยยยยยย"
เธอเอ่ยสนุกปากบอกผม
"...... เออ ... แวมไพร์ก็แวมไพร์"
ผมตอบรับสั้นๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ ..... ค่อยๆรวบรวมสมาธิจินตนาการให้พวกดินใกล้ๆตัวผม
ก่อตัวให้แข็งขึ้น ..... สำหรับยัยนี่แล้ว .....
คิดว่าตนเองเป็นแวมไพร์แบบนี้ .... แสดงว่าปกติคงจะใช้เวทย์น้ำ ไม่ก็ ลมแหงๆ
เข้าขั้นเพ้อหนักนะเนี่ย ....
"แฮะๆ ยอมรับแล้วสินะ ... งั้นจงดูซะ ....นี่หละพลังแห่งแวมไพร์!!!!!"
เธอเอ่ยแล้วยกมือขึ้นวนเวียนฉวัดเฉวียนไปมา
..............................
"ด้วยพลังแห่งจันทรา จงสําแดงฤทธา ณ บัดนี้!!! "
ไอ้คำพูด เหมือนเพิ่งดูการ์ตูนเรื่อง เซเลอร์พระจันทร์ นี่มันอะไรฟระ!!!
ยัยนี่สร้างความอึ้งให้ตรูได้ 2 รอบติดเลย.... คงไม่มีอีกหรอกนะ!!
"มีดจงติดไฟ........"
ทันทีที่เธอเอ่ยจบ .... แขนขวาของเธอก็เปร่งแสงสีแดง แล้วไหลเวียนไปที่มีดของเธอ
เพียงเวลาอันสั้น ..... มีดก็ติดไฟ พรึบ! ขึ้นมา
พรูดดดดด
มีมุขแถมจริงๆด้วย!!!
"แวมไพร์บ้านไหน เขาใช้ไฟกันบ้างฟระ!!!"
"..... หา? .... แวมไพร์ใช้ไฟไม่ได้เหรอ"
"แวมไพร์มันเกลียดแสง กับไฟไม่ใช่รึไง!! โดนเผาก็ตายแล้ว!!!"
ผมโวยใส่เธอทันที
"...................."
เธอนิ่ง แล้วดับไฟที่ติดบนมีด ก่อนจะเอ่ยต่อ
".... ฮือออ จะเป็นแวมไพร์ใช้ไฟไม่ได้เหรอ "
"...... เออ .... ไม่น่าจะได้นะ"
ผมตอบกลับไป
"แต่ชั้นเป็นธาตุไฟนะ!!!!"
"แล้วหล่อนจะมาบ่นอะไรฟระ!! จะฆ่าชั้นแล้วดื่มเลือดไม่ใช่รึไง!!! ใช้ไฟ ตัวชั้นก็สุกพอดีสิ!! ไอ้มีดเปื้อนเลือดของหล่อนนี่ เอาไปหั่นไก่มารึไง!!!"
ผมโวยกลับไป
"............ แฮะๆ"
เธอหัวเราะอีกรอบ
"รู้ได้ไง ..... "
"ชั้นเดา ....... อย่าบอกนะว่า เธอเพ้อเพราะฤทธิ์ยา จนบ้าไปดื่มเลือดไก่สดๆก่อน"
ผมตอบแล้วถามกลับทันควัน ระหว่างยังนอนใต้บั้นท้ายเธอ
เธอบิดเบียดตรงนั้นผมไปมา ...... ตรงนั้นแหละ ไม่ต้องถามหรอกว่าตรงไหน
ยัยบ้าเอ้ยยยย ....... ลุกออกไปทีเถ้อ .....
มันเสียวตรงนั้น จนโด่ไม่รู้ล้มแล้วคร้าบ!.....
".......ก็มันหิวนี่นา ....... คืนนี้ จะเป็น .... คืนที่ชั้นจะได้ทานเลือดสดๆของคนแล้ว ...... แฮ่ก .... แฮ่ก .... อะ .... แต่เป็นแวมไพร์ ต้องใช้มีด และใช้เวทย์ ฆ่าเหยื่อ เพื่อกิน .... แต่แวมไพร์ใช้ไฟไม่ได้ .... อ้า ทำไง ทำไงดี"
เธอโวยวายเอามือกุมหัว สับสน
"ปวดหัว!! อ้ากกก!!! งื้อออออ"
.....
ยัยนี่ ตกเป็นเหยื่อยาเสพติดเวทย์เจือปนแบบไหนกันแน่นะ .....
เท่าที่เคยเรียนและหาอ่านมา..ตอนหาข้อมูลของแม่
.... ถ้าอาการแบบนี้
ก็น่าจะเป็น พวกประเภท 1 ที่ราคาถูก หาซื้อได้ง่าย ..... ......
ทำให้เพ้อ และทำสิ่งที่อยากทำในเวลานั้นๆ ตามอารมณ์ของตน ไม่อายใครต่อ
ใช้ได้ดีกับพวกที่กำลังปวดหัวหรือเครียดหนัก ...... หรือกำลังมีปัญหาชีวิต ......
ไม่ก็เอาไว้เสริมชีวิตคู่รักให้เมามัน ..... อะไรแบบนั้นหละ ... ไม่ได้รู้ละเอียด
ที่แน่ๆ ประเภท 1 นี่ เพิ่งรู้ว่าทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นขนาดนี้ด้วย .....
รู้แต่ว่า ประเภท 3 ขึ้นไป จะทำแบบนั้นได้ ...
แต่เรื่องร่างกายที่แข็งแรงขึ้นด้วยในประเภทที่ 1 มันก็น่าจะเป็นผลข้างเคียงเหมือนกัน
ก็ตัวยาเดียวกันนี่ ....
"อ้า!!! ปวดหัว ..... สับสนจัง แวมไพร์ต้องฆ่าคนแล้วดื่มเลือดสดๆเซ่!! ไม่ใช่เหรอ อ้า!! ปวดหัวๆ"
เธอยังโวยวายดิ้นไปมาไม่หยุด บั้นท้ายเธอโบกสะบัดดึ้บๆ ดั้บๆ.....
อ้ากกกกกก!! ตรงนั้น อย่าบี้ อย่าบี้!!!
อ้ากกก มันรู้สึกดีว้อย!! อย่า!!!!!
อึกไม่ได้ ... ต้องอดทนไว้.....
ที่แน่ๆ .... ยัยนี่ เพ้อแล้วหลอกง่าย .....
น่าจะจัดการไม่ยาก .... แต่ถ้ายังนั่งอยู่แบบนี้ ..... ยัยนี่อาจจะป้องกันตนเองได้....
"... เฮ้ นี่ ..... ปกติแวมไพร์หน่ะ ..... เขาจะหลอกล่อเหยื่อด้วยการกอด แล้วกัดคอต่างหากหละ...."
".... จริงเหรอ?"
เธอหยุดส่ายตัวไปมา แล้วหันมามองผม ..... ดวงตาเธอยังแดงๆ ... แม้มันจะไม่เรืองแสงก็ตาม
หยุดบี้แล้ว เสียดายนิดๆ .... อะ ไม่ใช่ๆ
นั่นไง ..... น่าจะหลงกลเราแล้ว
"ใช่ ... จริงๆ ดิ .... เอ้า .... ชั้นเป็นเหยื่อรายแรกของเธอใช่ไหม"
ผมถามกลับไป
"ใช่ .... ตอนแรกว่าจะให้ สามคนนั้น .... แต่นายมาขัด ฮิๆๆๆ ....."
เธอสมองเบลอจริงๆ เมื่อผมถาม แล้วพอเธอนึกกลับไปเรื่องจะหาเหยื่อ ก็หัวเราะขึ้นมาอีก ....แบบนี้มันชัดไปหน่อยนะ
อ่อแล้วก็ ....
แสดงว่ายัยนี่ ไม่ใช่ฆาตกร ที่อยู่ในเวทยาลัยจริงๆ ....
"..... เอาสิ .... ก้มลงมาแล้วกัดคอชั้นเลย ....... ชั้นยอมเป็นเหยื่อเธอ"
"ได้ "
เธอเอ่ยเสียงใส แต่หน้าตาเบลอ แล้วอ้าปาก วางมีดเวทย์
ก้มลงมา
"อ้า !!!"
ผมควบคุม ..... ดินที่แข็งตัวแล้วขึ้นมาช้าๆ ....... ช้าๆ......
เธอก้มลงมาที่คอผมแล้ว .....
ตุ้บ!!
..........................................................................
..........................................................................
..............................................
ณ บ้านปูน 2 ชั้น ขนาดเล็ก ที่มีแค่สวนหน้าบ้าน
กำแพงบ้านด้านข้างติดกับตัวบ้าน
ชั้นบน มี 1 ห้องนอนขนาดใหญ่ 1 ห้องน้ำที่ยัดคนเข้าไปอาบได้พร้อมกัน 4 ถึง 5 คน
บันไดขึ้นลง อยู่ชิดกับประตูหน้าบ้านเดินขึ้นก็เจอชั้นบนทันที ถ้าไม่เดินแยกก็จะเข้าสู่ห้องรับแขกชั้นล่าง
ชั้นล่าง มี 1 ห้องรับแขกที่ใช้เป็นห้องทานข้าวด้วย 1 ห้องครัวติดกับห้องรับแขกสามารถเปิดประตูถ่างเพื่อให้เป็นห้องร่วมกันกับห้องรับแขกได้ และ 1 ห้องน้ำขนาดเล็ก
ภายในห้องรับแขก ..... ที่มีโซฟาอยู่ 1 ตัวกับโต๊ะ กระจกขนาดเล็ก.....ตั้งกลางห้อง
พร้อมด้วยตู้เย็น พัดลม และ คอมพิวเตอร์แบบ HTPC ที่มีจอใหญ่ เอาไว้ดูทีวี ผ่านเคเบิ้ลได้ด้วย
และ บุคคล 3 คน ในห้องนั้น ......
"ถามจริงๆเหอะ ฝ่าฟัน ...... บัตรเจ็ดสิบเอ็ด มันกลายร่างเป็นผู้หญิงได้เหรอ"
ก้าวเดินถามผม .... ระหว่างนั่งมองหญิงสาวคนนั้นนอนสลบเหมือดบนโซฟา หัวปูดโน
จะให้ตอบยังไงหละเห้ย .....บัตรเจ็ดสิบเอ็ด ก็ไม่ได้ไปเอา ... ต้องแบกยัยนี่กลับมาอีก.....
"...... เห้ย ก้าวเดิน เรื่องมันยาว .... ขอหละ ตอนนี้ปวดหัว ... ไว้จะอธิบายทีหลัง .... ที่แน่ๆ จับยัยนี่นั่งเก้าอี้ไม้ แล้วมัดยัยนี่ไว้ก่อนละกัน เดี๋ยวชั้นไปโทรศัพท์หาตำรวจก่อน"
ผมบอกก้าวเดินออกไป
"อ่า .... เอางั้นก็ได้ ..... แต่ ... จะไม่เป็นไรแน่นะ"
ก้าวเดินพูดแบบนั้น ทำให้ผมต้องหยุดแล้วหันไปมองหน้า
"เห้ย ก้าวเดิน .... เอ็งจะกลัวไรฟระ คิดว่าชั้นเป็นโจรหรือไง ....."
"ป่าวหรอก ... แบบว่านะ ..... นี่ผู้หญิงที่เราไม่รู้จะนะฝ่าฟัน....."
ก้าวเดินตอบผมกลับมาแล้วเกาหัวแกรกๆ ...
ผมหละเครียดจริงๆ เวลาก้าวเดินไม่แน่ใจอะไรเนี่ย
ช่วยมีความมั่นใจทีเถอะ ..... มั่นใจในตัวชั้นเนี่ย ....
อยู่กันมาตั้งแต่คลอดจากพุงคุณแม่ก็จะ 20 ปีแล้วนะเว้ย
"เชื่อชั้นเหอะน่า .... ไม่ต้องเชื่อตัวเองหรอก.... ถ้าเรื่องบ้าๆบอๆ หน่ะกังวลเหอะ แต่ไอ้เรื่องเลวๆเนี่ย นายเคยเห็นชั้นทำเรื่องเลวๆหรือไง "
"อ่าๆ .... ก็ได้ๆ"
ก้าวเดินตอบรับก้มหน้าให้ผม แล้วเดินไปหาเก้าอี้กับเชือก
"เห้อ .... เออ เดี๋ยวมา โทรศัพท์แปบ ..... "
ผมเอ่ยแล้วเดินไป ก่อนจะหยุดนึกอะไรขึ้นมาได้
"อืม .... "
ก้าวเดินตอบรับผม แต่ก็โดนผมพูดถามต่อทันที
"ว่าแต่ แม่ไม่ตื่นใช่ป่ะ"
"ยังไม่ตื่น"
.....
โอเค แม่ไม่ตื่นก็ดีไป ..... เดี๋ยวแม่รู้เรื่องเข้าจะโวยวายอีก
ไอ้เรื่องโวยวายของคุณแม่นี่ก็เหลือเกิน ....
ทำไมไม่หาน้ำ หาท่า ให้แขกทาน
ทำไมจับแขกมัด
ทำไมไม่เปิดทีวีให้แขกดู....
ก็น่าจะอารมณ์แบบนั้นหละนะ .....
ผมเดินไปยังโทรศัพท์บ้าน ที่วางไว้ภายในตัวห้องรับแขกเลย
แล้วหยิบขึ้นมา กดเบอร์ โทรหาตำรวจ
..................................
ตรืดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตรืดดดดดดดดดดดดดดดดด
- สวัสดีค่ะ ........ -
เสียงตอบรับมาแล้ว ผมต้องพูดออกไปทันที
"ขอโทษครับ คือว่า ..."
- ที่นี่สถานีตำรวจ เขต สวนสาธารณะขนาดเล็ก ...... For English Please Press Nine -
"..............."
- หากต้องการแจ้งเรื่องโดนลักขโมย กด หนึ่ง -
- แจ้งเรื่องทะเลาะวิวาท กด สอง -
- แจ้งอุบัติเหตุ กด สาม -
- แจ้งเรื่องเหตุฉุกเฉิน กด สี่ -
- ทางตำรวจ จะไม่ขอรับเรื่องที่เกี่ยวกับเวทย์ที่รุนแรง หากเป็นไปได้ ติดต่อ ผู้ปกป้องเวทย์ภายในประเทศ -
- ฟังซ้ำ กด ศูนย์ -
เช็ดพาราเซตาม่อน ....... เพิ่งสอบมาวันนี้ จะให้สอบอะไรอีกฟระ
แล้วตรูต้องแจ้งอันไหนวะเห้ย ....... ไอ้สถานีตำรวจนี่ มันมีเรื่องเยอะขนาดต้องเป็นระบบตอบรับอัตโนมัติหรือไงฟระ!!!
กดสี่ แล้วกัน .....
- โปรดรอสักครู่ .... ทางเรากำลังโอนสายไปยังเจ้าหน้าที่ ทางเรา อาจจะบันทึกการสนทนาของท่าน เพื่อปรับปรุงการให้บริการต่อไป -
~ แทะ แดด แท้ด แท แด่ แทะ แด๊ด แทด แทแด แด้ แด ~
.......... 3 นาที ผ่านไป ..........
แล้วแบบนี้ คนจะตาย โทรไปแจ้ง ไม่ตายก่อนหรือไง!!!! ช้าขนาดนี้!!!
เห้ยใครก็ได้มารับหน่อยสิฟระ!!!
กรึก ....
อะรับแล้ว !!!
- ขณะนี้ ไม่มีผู้รับสาย อาจจะเพราะสายไม่ว่าง กรุณา โทรมาใหม่ภายหลัง ...... ขอบคุณที่ใช้บริการ -
ตื้ด... ตื๊ด ... ตื๊ด ...
แกรก...
ผมวางหูลง
เช็ดหมูย่างน้ำตก....
"นี่มันเห้ อะไรฟระ!!!!! ตั้งแต่เกิดมา เพิ่งเคยโทรนี่แหละ แล้วดันเป็นแบบนี้ บ้าไปแล้ว!!!ว้อย!!!"
ผมโวยวายทันทีที่วางหู ....
"อะไรหละเห้ย ฝ่าฟัน ....."
ก้าวเดินหันหน้ามามองผม ....ระหว่างอุ้มร่างของหญิงสาวมาวางบนเก้าอี้
แล้วสะบัดเชือกเวทย์ที่เอาไว้ล่ามของหนักๆ ที่ซื้อมาราคาถูกๆ เตรียมมัด
".... โทรไป เจอระบบตอบรับอัตโนมัติ แล้วสุดท้าย ไม่มีคนรับสายฟร่ะ "
".... เออ หน่วยงานรัฐบาลก็เงี้ย ชื่อเสียงโด่งดัง ยุคไหนก็เหมือนเดิมสินะ ...."
"เออตามนั้น .... ว่าแต่รู้เบอร์ ผู้ปกป้องเวทย์ภายในประเทศ ป่ะ"
"ไม่รู้หรอก ไม่เคยโทรนิ"
"..... เออ สงสัยต้องไปหาเบอร์ในเน็ตก่อน .....เปิดคอมแปบ"
ผมเอ่ยแล้วเดินไปนั่งลง หน้าจอคอม ที่ใช้เป็นจอทีวีด้วย ...
แล้วกดเปิดสวิตช์ ......
"เห้ย .... เห้ยๆ .... ฝ่าฟัน .... ผู้หญิงคนนี้รู้สึกตัวแล้ว!! เอาไง เธอจะไม่ว่าพวกเราโรคจิตเหรอ แล้ว ....."
ยังไม่ทันที่ก้าวเดินจะได้พูดจบ .....
"ฮิๆๆ ...."
เห้ยเสียงนี้...
ครืดดดดดดด!!!!
"วะ ว้าก!!"
แล้วก็มีเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นตามมา .....
และ ตามมาด้วย ... เสียงร้องตกใจของ ... ก้าวเดิน
อะไร .... กันแน่ฟระ!!!
...........................................................................
...........................................................................
End Chap.5 แวมไพร์บ้านไหน เขาใช้ไฟกันบ้างฟระ
ความคิดเห็น