เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา

ลำดับตอนที่ #398 : Chap.After9-8 ค่า รักพี่เคน ... อึก .. ตาหลอดปายเลย ...

 

Chap.After9-8 ค่า รักพี่เคน ... อึก .. ตาหลอดปายเลย ...

.................................................................................................

.................................................................................................

.................................................

...............

วันที่ 2 ของการไปเที่ยว

เวลา 16.27 น.

กุ้งกิ้งๆ ... กุ้งกิ้งๆ ...

เสียงของกระดิ่ง ที่ติดกับประตูกระจกดังขึ้น สั่นไปมา

พร้อมกับป้าย ที่เขียนติดไว้ว่า "เย็นจับใจ (อุโฮะ)" ที่โบกสะบัด ไหวๆ

สายตาของสาวน้อยคนหนึ่ง กำลังเหม่อลอย สายตาจ้องมองข้ามผ่านห้วงฟาก

แห่งอากาศและเส้นแบ่งพรมแดนขวางกั้นของท้องถนน? จากฟากหนึ่งไปอีกฟากหนึ่ง ?

"น้องริฟ่า .... "

"......"

"เออะ ... เอ่อน้องริฟ่าครับ ...."

หมับ

"อ้ะ!? คะ?..."

ผม เอ้ย ริฟ่าต้องสะดุ้ง หลุดออกจากภวังค์อันเหม่อลอยทันที ที่ได้ยินการเรียกชื่อตนเองดังขึ้นพร้อมกับโดนจับไหล่

มันทำให้ชายที่สวมแว่นตาผอมแห้ง หน้าตี๋ๆ ใส่เสื้อลายการ์ตูน ที่เรียกผม เอ้ย

เรียกริฟ่าเมื่อครู่สะดุ้งตาม พร้อมรีบดึงมือกลับ

"อ้ะ ขอโทษครับน้องริฟ่า ..."

เขาเป็นอีกคนหนึ่ง ที่เข้าไปไม่ได้ เพราะเพิ่งอายุ 17 ปี 11 เดือน เขาเลยอาษาดูแลริฟ่า

และเขาก็เป็นชายที่อยู่ห้อง 415 นั่นแหละ

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ พี่เคน ริฟ่าไม่ถือหรอก .... พอดีเหม่อลอยนิดหน่อยหน่ะค่ะ ....เลยตกใจ"

ริฟ่าเอ่ยตอบยิ้มหวานๆกลับไป

"อะ .. ออ แบบนี้เอง"

เขาค่อยๆโล่งใจมากขึ้น

ริซ่าค่อยๆเอียงกายและคอเล็กน้อย

ดึ๋ง ....

ก่อนจะถามกลับไป

"ว่าแต่มีอะไรหรือป่าวคะ พี่เคน ....อยู่ๆก็ลุกขึ้นมาเรียก"

เขาเหลือบมองหน้าอกเล็กน้อย พร้อมเบือนหน้าหนี

"อึก ... เอ่อ ... คือ อยากจะทานไอศกรีมไหมครับ .... เดี๋ยวพี่ไปสั่งมาให้ .... ละ แล้วก็อยากได้รสอะไรด้วย .... บะ แบบว่า พี่ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไรกับริฟ่าดีหน่ะ เห็นริฟ่าเหม่อมองไปฝั่งตรงข้าม ไม่รู้ว่าเพราะอดเข้าไปเลยเสียใจหรือป่าว กะ ก็เลยเริ่มต้นด้วยเรื่องไอศกรีมก่อน"

แล้วคุณพี่เคน ก็เอ่ยเสียงสั่นทำหน้าตาเลิกๆลั่กๆ ราวกับไม่เคยคุยกับผู้หญิงมาก่อน

หรือไม่มีเพื่อนผู้หญิง ... ไม่ก็ไม่เคยคุยกับผู้หญิงน่ารักๆหรือป่าวเนี่ยสิ

แถมยังโพล่ง ออกมาหมด ว่าตนเองหาเรื่องคุยกับเราซะอีก

มือใหม่จริงๆ ...

จะว่ายังไงดีหละตลอดเวลาที่นั่งกับหมอนี่ ก็ไม่ได้คุยอะไรด้วยแหละ ...

แถมดูๆแล้วหมอนี่ก็ไม่มีแฟนด้วย .... ช่วยเป็นน้ำหล่อเลี้ยง

ทำให้หัวใจชายหนุ่มกระชุ่มกระชวยสักหน่อยดีกว่า ....

"แบบนั้นเองเหรอคะ คิกๆ เข้าใจแล้วค่ะ ทานไอศกรีมด้วยกันนะคะ"

ริฟ่าเอ่ยตอบรับแล้วพยักหน้าหงึกๆ

มันทำให้หน้าอกริฟ่า กระเด้ง ดึ๋งๆ ไปตามแรงโน้มถ่วง

พี่เคนก็ค่อยๆหันมาจ้องมอง โดยพยายามสบตากับริฟ่า

เกร็งสายตาไม่ให้มองต่ำลงมากกว่านั้น

"คะ ครับ .... แล้วน้องริฟ่า ... ยะ อยากทานรสไหนหรือป่าว .... พะ พี่จะได้สั่งให้"

มาแล้วๆ ..... คำถามที่รอการยิงคำตอบกลับไป

ริฟ่าค่อยๆเงยขึ้นยิ้มๆ

"เอ ... รสไหนดีน้า .... อะ ... งั้นเอาเป็น รสเดียวกันกับที่พี่เคนชอบก็ได้ค่ะ ... "

"!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

และนั่น ก็ทำให้พี่เคนตกใจเล็กน้อย

"คะ?"

"จะ จะดีเหรอครับ .... แบบว่า มันอาจจะเป็นรสแบบผู้ชายๆ ริฟ่าอาจจะไม่ชอบอะไรแบบนั้น"

แนะ ยังจะมาแบ่งแยกชายหญิงในเวลาแบบนี้อีก ... ไม่ฉลาดเลยเฟ้ย ...

ไม่เป็นไร ตรู เอ้ย ริฟ่า ขอยิงต่อละกัน

"ไม่เป็นไรค่ะ .... พี่เคนชอบการ์ตูน ริฟ่าก็ชอบการ์ตูน แสดงว่า รสที่พี่เคนชอบก็น่าจะเหมือนกับที่ริฟ่าชอบด้วยแน่ๆเลย!..."

ดึ๋ง

ริฟ่าเอ่ย พร้อมประกบมือเอียงคอยิ้มให้

"โอะ ... โอ .... โอเค ... งั้นเดี๋ยวพี่มานะ แปบเดียว ...."

พี่เคนที่ชะงักค้างจ้องมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง ก็พยักหน้ารับ แล้วเริ่มหันหลังเกร็งๆ

แต่ .... ผม เอ้ย ริฟ่าไม่ปล่อยให้คุณพี่เคนไปง่ายๆหรอก

หมับ!...

ริฟ่าจับมือ พี่เคนเอาไว้ ....

"ให้ริฟ่าไปด้วยมั้ยคะ?"

มันทำให้พี่เคนนิ่งค้างสักพัก เหมือนรวบรวมสติ

แล้วหันกลับมาเอ่ย ด้วยเสียงอันหล่อเหลาที่สุดเท่าที่จะทำได้

"... ไม่เป็นไร น้องริฟ่านั่งรอตรงนี้แหละ .... ไอศกรีม เดี๋ยวพี่เคนจัดการเอง"

กรั่กๆๆๆๆ โอ้ย อยากจะขำให้ฟันหัก

หันกลับมาซะเท่เลยเว้ย!! ไม่ใช่หนังแนว คาวบอย นะ!!

"ค่ะ .... ฝากด้วยนะคะ ...."

"ครับ"

แล้วสิ้นสุดการสนทนานั้น .... พี่เคนก็ปล่อยมือของริฟ่า ....

เดินจากไปพร้อมกับสายลมจากทิศตะวันตก อันแสนเย็นยะเยือก จากแอร์ ....?

ฮะๆๆๆ .... ทำมากไปหรือป่าวนะ ....

คงจะแกล้งเด็กไม่ชินกับผู้หญิงมากเกินไป

เป็นเด็กบ้านรวย ที่ดันหาแฟนไม่ได้ นี่มันลำบากจริงๆนะ

เด็กงั้นเหรอ .... นั่นสินะ ...

นั่นสิน้า .... นั่นสิน้า .... นั่นสินะ .....

ตลอดทั้งวัน ตั้งแต่เช้า

หลังจากไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ ทานนั่นทานนี่ ช็อปนั่นช็อปนี่กันจนจุใจของคนในทริปแล้ว

จุดสุดท้ายที่พวกเรามากัน ก็คือ จุดรีเควส พิเศษของทางอนิวาโค้ กับร้านขายชุดชั้นในสุดดัง

ที่เหล่าสาวกอนิวาโค้พลาดไม่ได้ โดยเฉพาะหนุ่มๆ เพราะมีเหล่าสาวๆในชุดชั้นใน แต่งกันให้ควัก

ทุกๆวัน หลากหลายแบบ หลากหลายสไตล์ มีทั้งแนวเด็ก แนวผู้ใหญ่ ให้เลือกซื้อ

พร้อมพิเศษ มีทั้งแบบใส่แล้วและไม่ใส่ หรือจะเอาไปให้พนักงานหน้าตาน่ารักๆใส่แล้วถอดเอากลับ

ให้บริการในราคาไม่แพง เหมาะทั้งซื้อกลับไปดม ไปหอม ไปสวม ไปเล่น ไป...

โอ้ว แค่คิดก็น่าสนใจแล้ว!!! ..... ถ้าได้ไป จ้อง ดู มอง ดม ฟัง สัมผัส จะขนาดไหน!!!

ใช่ ... มันน่าสนใจ

แต่ ....

"เห้อ ....."

ริฟ่ากลับต้องมานั่งเหงาอยู่ที่ร้านขายไอศกรีมเล็กๆ ฝั่งตรงข้ามทางเข้าแทน ....

น่าเศร้า ที่เขาให้คนที่อายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้นเข้าไป ......

ทำการบ้านมาไม่ดีพอจริงๆแฮะ รู้งี้เป็นสาวอายุ 20 มาเลยดีกว่าแท้ๆ

ใครจะไปคิด ว่าแม้แต่ร้านชุดชั้นใน ก็ยังห้ามคนอายุต่ำกว่า 18 ไม่ให้เข้า

แถมกฎ เคร่งครัด แม้แต่เจ้าของอนิวาโค้ขอร้องก็ยังไม่ได้เลย

ทั้งๆที่ตอนจะมา ที่ร้านชุดชั้นในนี้

ยังจินตนาการว่าจะได้จ้องมองหน่มน้ม สาวๆอย่างใกล้ชิด เป็นกันเอง

พร้อมลองจับ สัมผัสเหล่าพี่สาวมากหน้าหลายตา รวมถึงให้พวกพี่สาวช่วยใส่ชั้นใน

และลูบคลำหน้าอกอันอวบอิ่มให้แท้ๆ

ผิดหวังชิบ!! นี่เราพลาดอีเว้นหลักของวันที่สองเหรอเนี่ย!! ....

อ้าก!!! แล้วแบบนี้ อีก 5 วันที่เหลือ คงจะไม่มีเจ้ากฎ แบบนี้โผล่มาอีกหรอกนะ!!!

- ไอตากัตต้า ไอตากัตต้า ไอตากัตต้า เยส!!! -

"อ้ะ ...."

ริฟ่าตกใจสะดุ้งอีกรอบ เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์

บ้าจริง กำลังคิดอะไรเพลินๆ โทรศัพท์ก็ดันมาดังซะได้

ว่าแต่ .... เบอร์ก็ไม่ได้ให้ใครไปมากมายนี่นา ... มีแต่คนในทริปมาขอไป

มันก็น่าจะมีแต่คนในทริปโทรสิ ....

ฟุบ ....

- ไอตากัตต้า ไอตากัตต้า ไอตากัตต้า เยส!!! -

ริฟ่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จ้องมองหมายเลข

แต่มันกลับเป็นหมายเลขที่ริฟ่าไม่รู้จัก ....

เอาไงดีนะ ....

รับก็แล้วกัน

- คิมินิ~~~~~~~~ .... ติ๊ด -

"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ .... โทรมาหาริฟ่าเหรอคะ?"

ริฟ่าเอ่ยระหว่างแนบโทรศัพท์ไว้ที่หู

"จงฟังตัวแทนแห่งเรา"

"เอะ .... ???"

วิ้ง~~~~~~

...........

เกิดอะไรขึ้น .... ตัวเรา ... อยู่ๆก็เหมือนสมองโล่งไปหมด ...

เหมือนกับ ... ต้อง ....

"ค่ะ ..."

เชื่อฟัง

"หลังจากจบการทัวร์ในครั้งนี้ ... ให้ริฟ่าตามไกด์หญิงที่ชื่อเจนไป โดยอ้างว่าจะไปหาหมอ เพื่อตรวจอาการอีกรอบ อย่าลืม จงทำตัวให้เป็นธรรมชาติที่สุด และผลของการโดนควบคุมนี้ .... จะเกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อไกด์หญิงชื่อเจน เอ่ยรหัสให้เธอ .... เข้าใจไหม"

"ค่ะ ....."

........................

"ดี ... เมื่อชั้นพูดรหัสกลับไป เธอจงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง โดยภายนอก เธอจะจำสิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านี้ไม่ได้ โดยคิดว่าทั้งหมดเป็นแค่การต่อสายโทรศัพท์ผิดเท่านั้น แม้จิตใต้สำนึกจะจำได้ก็ตาม .... เข้าใจไหม?"

"ค่ะ ...."

"จงฟังตัวแทนแห่งเรา"

...................................

..............

ตรื๊ดดดด ตรื๊ดดด ... ตรื๊ดดดด ....

เมื่อกี้นี้มัน ..... เหมือนลืมอะไรในร่างนี้ไปเลยแฮะ ...

ช่างมันเถอะ ...

"... อะ ... ต่อสายผิดมาซะงั้น ... "

ริฟ่าเอ่ยออกมา ก่อนจะวางสายโทรศัพท์ไป โดยไม่ได้คิดอะไรมาก....

แล้วไม่ทันไร เสียงจากด้านหลัง ก็ดังตามมาทันที

"มาแล้วครับ น้องริฟ่า ..... นี่เลย .... บานาน่าสปริทใส่รสรัมกีวี่กับรสรัมลูกเกต เพิ่มกล้วยเคลือบช๊อคโกแลต ชิ้นโต ....."

นั่นก็คือ พี่เคน ที่เดินเอาถ้วยไอศกรีม 2 ถ้วย ภายในเหมือนกัน

ซึ่งก็คือ กล้วย 3 ใบ จัดเรียงสวยงาม แท่งตรงกลางชุบช็อคโกแลต ดำทะมึน

และมีไอศกรีม โปะ ตรงกลาง 2 ลูก ใหญ่ ...

ตึก ... กรึก ... เผละ ....

พรูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

ได้แต่สำลักกับภาพที่เห็นในความคิด แม้ว่าตอนถือมา มันจะจัดมาสวยแค่ไหนก็เถอะ

แต่ปัญหาคือ ตอนพี่แกวางถ้วย ก้อนไอศกรีมตรงกลางมันดันเขยิบกระเถิบเล็กน้อย

จนกลายเป็น .... รูป พี่โดโด้ โชว์ ดำมะเมื่อมน่าประทับใจ!!!

"อึก ขะ ขอโทษ น้องริฟ่า .... พี่ไม่ได้ตั้งใจ"

พี่เคนทำท่าเลิ่กลั่ก เงิ่กงั่ก ใหญ่แล้ว ค่อยๆเลื่อนสลับเอาถ้วยที่สมบูรณ์มาให้แทน ...

กรั่กๆๆๆๆ

อยากจะหัวเราะเอ็งจริงๆ พยายามแทบตาย มาตายน้ำตื้นต่อหน้าสาวได้

ไม่เป็นไรๆ ถึงตรูจะรู้ตัว ก็เถอะ .... แต่ตัวสมองและความคิดของริฟ่าเอง ไม่ได้เข้าใจ หรือคิดเลยว่ามันลามก

เอ็งเซฟแล้วหละ

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่เคน ... ริฟ่าทานถ้วยนี้ก็ได้ ... อย่าคิดมากเลยนะคะ"

ริฟ่า เอ่ยยิ้มหวานแล้วยื่นมือไปจับเอาถ้วยเดิมกลับมาวางหน้าตนเอง ...

"เอ่อ ... แต่มัน ..."

"ไม่เป็นไรค่ะ พี่เคน .... ถึงมันจะพลาดเละนิดหน่อย แต่ก็เป็นไอศกรีมที่พี่เคนอุตส่าห์ตั้งใจสั่งมาให้ริฟ่าทานนี่คะ แถมยังเลี้ยงริฟ่าอีก แค่นี้ก็เป็นพระคุณแล้วค่ะ ... นั่งลง แล้วทานพร้อมกันเถอะค่ะ"

ริฟ่ายิ้มแย้ม ให้กับพี่เคน แล้วตอบกลับไปด้วยเสียงอันไพเราะอ่อนหวานจับหัวใจ

มันทำให้พี่เคนนั้น หน้าแดงก่ำ แล้วนั่งลงที่เก้าอี้

"ถ้าน้องริฟ่าว่าแบบนั้น.... งั้นทานกันเลยนะครับ ..."

"ค่า~~~~~ "

ริฟ่าตอบรับอย่างยินดี ก่อนจะเริ่มทานไอศกรีม

"ครับ ...."

พี่เคนก็ตอบรับริฟ่า แล้วทานไอศกรีม อย่างพึงพอใจ

เป็นยังไงหละ .... ฮึๆๆ .... เซอร์วิสจากริฟ่า ... ชอบไหมหละ ...

งั้นก็ขอทานไอศกรีมฟรีๆ ของนายก็แล้วกันนะ เคน!!

ขอบใจที่เลี้ยง น้องริฟ่าที่แสนน่ารักผู้นี้นะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

"งั่ม ...."

ไอติมอร่อยจังเลยแฮะ ... รสรัมลูกเกศนี่สุดยอดเลย ......

ว่าแต่ ... ทำไมมัน มึนๆหัวแปลกๆ ....

คิดไปเองหละมั้ง ... กินต่อหละ

"งั่ม ... อื้ออออ ... อร่อยสุดๆไปเลยค่ะ!!!"

"ฮ่ะๆ .... ครับ น้องริฟ่า ... รสนี้พี่ชอบมากๆเลย"

...............................................................................

............................

.............

"...........อึก .... คิกๆๆ"

"เอ่อ ... น้องริฟ่าครับ ... เป็นอะไรหรือป่าว .... ทำไม หัวเซๆไปมาแบบนั้น"

".... ฮ่าๆๆ ... ม่ายเป็น อารายค่า ... ปักกาติ ดีค่า ... อึก..."

"ยะ ... อย่าบอกนะ ... .ว่าน้องริฟ่าเมาแอลกอฮอล์ที่ผสมในไอศกรีมรัม แค่ ห้าเปอร์เซ็นหน่ะ ...."

"เมา ? อารายค้า ... ริฟ่า ... ม่ายด้ายเมาซะหน่อย อึก!..."

"คะ คออ่อนเกินไปแล้วครับน้องริฟ่า!!! แกล้งหรือป่าวเนี่ย ...."

"คิกๆๆๆ ราวกินติม เหมือนคู่ร้ากเลยน้าคะ ... คิก อึก .... "

"พะ ... พูดไม่รู้เรื่องซะแล้ว ..... ตะ แต่ ... นะ .... น่ารักเกินไปแล้วครับน้องริฟ่า ...."

"ค้า???? .... อึก ...."

"ถ้าหายเมา .... จะขอเป็นแฟนได้ไหมเนี่ย .... มะ มันต้องเป็นอีเว้นแบบในเกมแน่ๆเลย ... ตะ แต่น้องริฟ่าน่ารักขนาดนี้ อาจมีแฟนแล้ว ..."

".... อึก .... เปนแฟนกาน ? .... ริฟ่าม่ายมีแฟน เฮะๆ .... อึก .... คิกๆๆ ...."

"...................."

"?...."

"ขอเสียมารยาท .... อัดเสียงไว้หน่อยนะ ... น้องริฟ่า ..."

"อัดเสียง ... ว้ายยย ... คิกๆ อัดเสียงหละ ... อัดเสียงกับพี่เคน ....."

"เอาหละนะ .... น้องริฟ่า .... ครับ ... ได้โปรดรับพี่เคนเป็นแฟนด้วยครับ!"

".... อึก ... ค่า ... ริฟ่ารับพี่เคน ... เป็นแฟนค่า ... เฮะๆ อึก ..."

"ละ แล้วจะรักพี่เคนตลอดไปด้วยใช่ไหมครับ?"

"ค่า รักพี่เคน ... อึก .. ตาหลอดปายเลย ... อ้ะ ... กินไอติมต่อกานค่า"

".... คร้าบ ...."

........

......................................

...................................................................................................................

...................................................................................................................

End Chap.After9-8 ค่า รักพี่เคน ... อึก .. ตาหลอดปายเลย ...