คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #397 : Chap.After9-7 พวก..ชายทั้งหลาย.. .... ..รบกันเพื่อแย่งชิง ... .. สาวน้อย..ที่แสน
...........................................................................................
..........................................................................................
.............................................
............
วันที่ 2 ของการเที่ยว
เวลา 05.24 น.
ฟุบ .... สวบ .... ฟุบ ...
เสียง? .... เตียงและผ้าห่มกำลังขยับอย่างงั้นเหรอ ...
ความรู้สึกนุ่มๆนิ่มๆแบบนี้ .... นี่ริฟ่า กำลังนอนอยู่บนเตียงสินะ ....
ว่าแต่ทำไม ... ถึงได้รู้สึกเหมือนไม่ได้นอนคนเดียว
"อึก ... อืม ? ..... "
ริฟ่าค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ ก็พบกับห้องนอน .... ภายในโรงแรม .....
"ตายจริง ... พี่ทำให้น้องริฟ่าตื่นหรือป่าวคะ?"
และเสียง .... อะจะเห้ย ...
"เฮือก!! ..."
ริฟ่าร้องตกใจเสียงหลงทันที ที่มีคนทัก ทั้งๆที่เป็นโรงแรมที่น่าจะนอนพักคนเดียว
ก่อนจะรีบหันไปมองต้นเสียง
ก็พบกับ ... คุณไกด์ที่ชื่อว่าเจน ที่เพิ่งดันตัวลุกขึ้นมาเมื่อครู่ ... ในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า
"เฮือก!!!"
มันทำให้ริฟ่า ร้องรอบสองเลยหละ
แม่เจ้า ... คุณเจนนมทิพย์ เอ้ย ไม่ใช่ ... หน้าอกพี่ซ่อนรูปมาก ปกติก็เห็นหุ่นดีอยู่หรอก
พอมาเห็นเปลือยนี่มันเข้ารูปจริงๆให้ดิ้นตาย ขนาดเห็นไม่ชัดเพราะแสงจากโคมไฟไม่สว่างพอ
แต่นี่มันก็หน่มน้มเต่งตึงดีๆนี่เอง .... เกือบเท่าของริฟ่าเลยหละคร้า!!! แฮ่กๆๆๆ ... เอ้ยๆๆ
เรา ใจเย็นๆก่อน ... นี่เราเป็นริฟ่า สาวน้อยไร้เดียงสานะ ... ไม่ได้ๆ
"เอ่อ .. อ่า ... คือ ?"
ผม เอ้ย ริฟ่า พยายามเอ่ยเสียงสั่นกลับไป กอดผ้าห่มไว้แน่นด้วยท่าทีเขินอาย
พี่เจนค่อยๆขยับกายดันตัวออกช้าๆ หยิบเอาผ้าเช็ดตัวที่ราวตากผ้ามาคลุมไว้ ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้กับริฟ่า แล้วเอ่ยออกมา
"... คิก ... น่ารักจัง ... คงตกใจที่ทำไมพี่มานอนกับน้องริฟ่าได้หละสิ ... ขอโทษนะจ๊ะ ... พอดีพี่มานอนเฝ้าไข้น้องริฟ่าหน่ะจ๊ะ ...."
โห ..... มานอนเฝ้าไข้งั้นเหรอ ....
"บะ แบบนี้เองเหรอคะ ... ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ..."
ว่าแต่คุณมานอนแก้ผ้ากับผมได้ไงครับ ... เอ้ย
ว่าแต่คุณพี่เจนมานอนแก้ผ้ากับริฟ่าได้ไงคะ ...
"อะ ... แล้วพี่เจน ... ทำไมถึงได้ ...."
แล้วคุณเจน ก็ค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
"พี่เป็นพวกชอบนอนแก้ผ้าหน่ะ .... น้องริฟ่าไม่ถือเรื่องพี่แก้ผ้าใช่ไหมจ๊ะ? ... ถ้าถือ ก็บอกพี่ได้นะ"
โอ้ววววว ไม่ถือเลยค่ะ คุณพี่ ... จะมากกว่านี้ก็ได้นะ!! .... แฮ่กๆๆ ....
เอ้ยไม่ๆ ... ใจเย็นๆไว้เรา แยกแยะให้ออกระหว่าง ร่างนี้
กับตัวเราเองสิเฟ้ย
"มะ ไม่ถือหรอกค่ะ ...."
ริฟ่าเอ่ยตอบกลับไป พร้อมส่ายหน้าไปมา ....
คำตอบนั้นมันทำให้พี่เจนยิ้มหวานออกมามากขึ้น
"ดีมากเลยจ๊ะ ... งั้นเดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ... ต้องไปเตรียมตัว พร้อมกับคุยกับโรงแรมเรื่องอาหารเช้า แล้วก็จัดการตารางทัวร์ต่อ .. ว่าแต่เราเถอะ ลุกไหวไหม? หืม? อุตส่าห์มาเที่ยวทั้งที ถ้าป่วยตลอดทุกวันแบบนี้ คงจะแย่นะจ๊ะ .... "
ก่อนที่เธอจะเอ่ยแล้ว เดินไปเตรียมข้าวของเพื่ออาบน้ำ ภายในตู้เสื้อผ้า ที่มีชุดแขวนเอาไว้อยู่ 4 ชุด
โอ ... แสดงว่านี่ ไม่ใช่ห้องของริฟ่า แต่เป็นห้องของ .... อะจะ เห้ย ... นั่นมันชุดนักเรียนของริฟ่านี่ฟร่า
ตรูจำได้ สรุปนี่มันห้องตรูเองนี่
แล้วไหง ข้าวของของหล่อนมาอยู่ในห้องตรูได้ฟระ!! ...
ไม่ๆๆ ใจเย็นๆ หลุดอีกแล้วแฮะ
ไม่เป็นไร เขาคงจะเป็นห่วงมากจริงๆ เลยเอาของใช้มาเตรียมไว้นอนด้วย ...
"... ไหวค่ะรู้สึกเหมือนร่างกายกลับมาแข็งแรงแล้วค่ะ ... ไม่ปวดเมื่อยตรงไหนเลยด้วย"
ริฟ่าตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มหวานๆ
"จ๊ะ ... งั้นพี่เข้าห้องน้ำก่อนนะ"
พี่เจนเห็นแบบนั้น ก็พึงพอใจก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ
แกร้ก ...
"ค่า..."
ริฟ่าตอบรับกลับไป
"อย่าแอบดมกางเกงในพี่ เหมือนพวกตาแก่หื่นๆหละ ...."
วิ้ง~~~~~~~
พรูดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!! ...
ไม่ใช่แล้ว คุณเจน!! ถึงผม ตัวจริงจะหื่น แต่ก็คงไม่ใช้ร่างริฟ่า ทำเรื่องแบบนั้นแน่ๆ
"มะ .. ไม่ทำหรอกค่ะ!!"
ริฟ่าตอบไปด้วยเสียงเขินอาย
"คิกๆ ... จ้าๆ ..."
ตึ้ง ...
แล้วพี่เจนก็ปิดประตูห้องน้ำ ... ก่อนจะมีเสียงฝักบัวอาบน้ำไหลออกมา ....
ซ่า~~~~~~~~~
ว่าแต่ ... เมื่อกี้ เหมือนจะได้ยินเสียงอะไรแวบๆ .... เสียงอะไรหว่า ......
อืม ... ช่างมันเถอะ ....
คิดเรื่องเมื่อวานก่อนดีกว่า ....
เรื่องเมื่อวาน ... เกิดอะไรขึ้นบ้างนะ ... จำไม่ค่อยได้เลยแฮะ ....
ร่างกายนี้นึกสิ่งเหล่านั้นไม่ออกเลยจริงๆแฮะ
ฟุบ ....
ริฟ่าขยับกาย ดันผ้าห่มออก แล้วมองชุดนอนผ้าบางแขนยาวขายาว ของตนเอง ...
ก็ปกตินี่นะ ... คงจะโดนจับใส่ชุดให้ เมื่อคืนหละมั้ง
โอเค ... ไม่มีปัญหาอะไร กับร่างกาย ....
แต่ทำไมเหมือนมันรู้สึกหวิวๆ .. แสบๆตรงนั้นหว่า ....
ริฟ่าค่อยๆ จ้องมองที่ช่วงหว่างขาของตนเอง ... ก่อนจะหยุดคิด
หรือจะเกี่ยวกับฝันเมื่อวาน ที่โดนจูบ .... ไม่มั้ง ..... น่าจะฝันจริงๆนั่นแหละ
เรื่องของพี่เจน ......
แหมะๆ ...
"อะ ..."
อยู่ๆ น้ำลายก็ไหลยืดหนืดๆ .... ออกมา ... นี่ริฟ่าเป็นอะไรเนี่ย ...
อึก ... ร่างกายมัน .... สะ ... สมองมัน ...
"ยะ ... อยากดมกางเกงในของพี่เจน ..."
เห้ย!! ไม่ใช่แล้วเฟ้ย ... ไหงร่างกายของริฟ่ามันหื่นขึ้นมาเองแบบนี้หละ!! ...
"นะ นี่ริฟ่า ... เป็นอะไรกัน ... อยู่ๆก็ ..."
ริฟ่าเอ่ยออกมา แล้วค่อยๆ หรี่ตา จ้องมองผ่านแสงสลัวๆ จากโคมไฟ เพื่อตามหา ....
กะ ... กางเกงใน .... ของพี่เจนกองอยู่ตรงนั้น มะ มีคราบน้ำด้วย .... น้ำอะไรหว่า ...
มะ ไม่รู้หละ ...ริฟ่า ... อยากดม นี่นา ... ตะ ต้องแอบดม ...
เห้ยๆๆ ไม่ใช่ละ ตัวชั้น ตัวผม ตัวริฟ่า อ้าก .... ไหงอยู่ๆก็หื่นขึ้นมาได้
นี่ผมสร้างร่างกายสาวน้อยสายวายแอบโรคจิตขึ้นมาหรือไงเนี่ย
หรือว่า ... จะเป็นเพราะ ร่างกายนี้สร้างแบบ มนุษย์ธรรมดา แถมยังใส่ความรู้สึก
สาวน้อยไร้เดียงสา จิตวิญญาณแห่งความไร้เดียงสา และนิสัยธรรมชาติเข้ามา
แถมเราก็เคยใช้ร่างนี้ทำนิสัยหื่นๆออกมา .... ในระหว่างอยู่คนเดียว ทำให้ร่างนี้ซึมซับ
แล้วพอโดนพี่เจนช่วย แถมมานอนใกล้ๆ เลยทำให้ร่างกายเรียนรู้พร้อมแปลงสภาพ
กลายเป็นหญิงชอบหญิงไป .... แถมยังเกิดอาการโรคจิตด้วยตนเองอีก ....
พลาดจริงๆ รู้งี้ ใช้วิธีควบคุมตรง เหมือนร่างปกติก็ดีหรอก ...
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ...
หมับ ....
" .... "
กางเกงในของพี่เจน ... ริฟ่า จับกางเกงในของพี่เจนขึ้นมาได้แล้ว
ก่อนจะเหลือบไปมองห้องน้ำ
ซ่า~~~~~~~
พี่เจนกำลังอาบน้ำอยู่ ..... ไม่เป็นไร ...
พี่เจนไม่รู้หรอก ว่าริฟ่าแอบดมกางเกงในพี่หน่ะ ....
คุมตัวเองไม่อยู่แล้วสิ .... เอาฟระ ... เลยตามเลยก็แล้วกัน ... ยังไงตอนนี้ ร่างหลักของเราก็หลับปุ๋ยอยู่
ขอปล่อยใจปล่อยกาย รื่นระเริงไปกับ กกน. หน่อยก็แล้วกัน ....
ริฟ่าจ้องมอง กางเกงในลูกไม้เว้าขอบ แสนงดงามสีดำสนิท
" ... อะ อา .... ทนไม่ไหวซะแล้วสิ ... ระ ริฟ่า ... โรคจิต มะ เหมือนตาแก่หื่นๆ ... งึก งื้อ ..."
ริฟ่าร้องออกมา .. .พร้อมน้ำตาไหล สั่นเหมือนไม่อยาก ... แต่สุดท้าย ก็ ....
ฟืดดดดดดด ฟาดดดดดดด ..
ฟืดดดดดดดดด ....
"อา ... กลิ่นของพี่เจน .... แฮะๆ ... แฮะๆ ...."
.................................
7.17 น.
ห้องอาหารบุฟเฟต์
ริฟ่านั่งอยู่บนโต๊ะทานอาหารคนเดียว ที่โต๊ะติดมุมโต๊ะหนึ่ง
เพราะพี่เจนนั้น ไม่ว่างจะมานั่งทานด้วย ....
ริฟ่าจ้องมองไส้กรอกบนจานอาหาร แล้วคิดกับเหตุการณ์เมื่อเช้า
นี่มันผิดปกติไปหรือป่าวนะ ...
เหมือนร่างกายนี้ จะมีอาการแปลกๆอยู่เลย
ผมสะเพร่า สร้างร่างกายนี้ ผิดอะไรตรงไหนหรือป่าว
ก็แค่สร้างจิตใจสาวน้อยไร้เดียงสาเอาไว้โดยสุดท้ายก็เป็นเราคุมอยู่ดี ...
แต่เล่นเหมือนตัวริฟ่า จะหลงละเลิง ไปกับอารมณ์เกินไป ...
แถมยังรู้สึกดีจนเล่นวิ่งไล่จับกับตัวเองไปเพราะดมกางเกงใน พี่เจนแบบนี้ ...
ผิดปกติเกินไปแล้วจริงๆ ...
หนุบ ...
"อ้ะ!!..."
ในระหว่างกำลังใช้สมาธิคิดอยู่นั้น ... อยู่ๆ .. หัวของผมก็โดนจับ ...
พร้อมกับลูบไปมา ...
ทำให้ต้องลีบเงยหน้าขึ้นมอง
แล้วก็ได้เห็น ... หน้าของชายหนุ่มหล่อสองคน ... ที่พักห้อง 417
"อะ ... โทษทีจ๊ะ น้องริฟ่า ... ปกติพี่ชอบลูบหัวเด็กผู้หญิงน่ารักๆหน่ะ ... เห็นเราน่ารัก เลยลืมตัว"
" ... ฮ่าๆ ... ก็นะ เด็กน่ารักๆ ก็แบบนี้แหละ อดไม่ได้ ... ว่าแต่น้องเขาจะโกรธไหมเนี่ย"
แหวะ .... เจอหน้ากันปั้บ ก็มายกยอกันทันทีเลยนะพวกเอ็ง ....
บอกตรงๆว่าหัวใจสาวน้อยไร้เดียงสาอันบอบบางของริฟ่า มันก็แอบเขินนะ ...
แต่ตัวตรูจริงๆ นี่ขำก้าก จนแทบหยุดไม่ได้ละ ...
ริฟ่าค่อยๆหน้าแดง แล้วรีบส่ายหัว ฟุบๆๆ
"มะ ... ไม่โกรธหรอกค่ะ ..."
พร้อมกับตอบกลับไป
พวกเขายิ้มหวาน แล้วค่อยๆ มอง ...
"ว่าแต่ หายดีแล้วเหรอ ... เมื่อวานเห็นว่าป่วย พวกพี่อยากจะเข้าไปดูอาการน้องริฟ่าสักหน่อย แต่ก็เข้าไปไม่ได้"
"นั่นสินะ ... คุณไกด์นั่น บอกไม่ให้เข้าไปเยี่ยมน้องด้วย เลยได้แต่เป็นห่วง ...กลัวน้องสาวที่น่ารักจะเป็นอะไรไป"
กรั่กๆๆๆ ... คำก็น่ารัก สองคำก็น่ารัก ...
ไอ้พวกหน้าม่อเอ้ย ....
".... แฮะๆ ... ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ....ขะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ .... ที่เป็นห่วง"
ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้มหวานๆ .... เขินอาย ....
ฟุบๆ ...
แล้วชายหล่อสองคนนั้น ก็นั่งลงโต๊ะเดียวกับริฟ่า ...
.....
"พวกพี่ นั่งด้วยจะรังเกียจไหมครับเนี่ย ? .... จะได้คุยกันไปด้วยไม่เหงา"
"ให้พวกพี่ได้นั่งกับ น้องริฟ่าหน่อยได้ไหม ... จะได้สดชื่นแจ่มใสขึ้นในวันนี้ ..."
พร้อมด้วยเริ่มยิงคำหวาน มาปรนเปรอ เรื่อยๆไม่หยุด
"ตะ ... ตามสบายค่ะ"
ริฟ่า ก็รับมุขกลับไป ด้วยท่าทางเก้อเขิน
แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรต่อนั้น
"นะ ... นะ ... น้องริฟ่า ... พะ .. พวกผมขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?"
" .... ขะ ขอนั่งด้วยคนนะครับ ...."
"พวก ... พวกผมด้วยครับ"
" ..... พะ พี่ด้วยนะ ... น้องริฟ่า"
ชายหนุ่ม ที่หน้าตาดูเหมือนพวกคลั่งการ์ตูนหรือเกม 4 คนก็โผล่เข้ามา
สองคนแรก ก็คุ้นหน้าดี ชายห้อง 415 ที่จีบสาวไม่เป็น...
ส่วนอีกสองนี่ก็เป็นคนที่ได้คุยด้วยกันนิดหน่อยเมื่อวาน ที่เป็นเพื่อนกับเจ้าพวกห้อง 415
ไม่ไหว ... ถ้าเอาจากความรู้สึกของริฟ่าตอนนี้เลยก็คิดแค่ว่า
นั่งร่วมกัน ก็ดี จะได้ลดความเขินอายจากชายสองคนนั้น ...
ยังไง มันก็เป็นโต๊ะยาวอยู่แล้วหละนะ ...
แต่ชายหล่อสองคนก็ชิงตัดบทพูดของริฟ่าซะก่อน
"เห้ ... พวกเรามานั่งก่อนนะ ... มีมารยาทหน่อยสิพวกนาย"
"ไปนั่งโต๊ะอื่นเลยไป .... ไม่เห็นเหรอ น้องเขากลัวหมดแล้วนั่น ..."
เห้ย พวกแก ไม่ต้องมาตอบแทนความคิดของตรู หรือของริฟ่าก็ได้เว้ย!!
ตรูไม่ได้ขอให้ตอบสักหน่อย .... แล้วริฟ่าก็ไม่ได้กลัวพวกบ้าการ์ตูนพวกนี้ด้วย!!
เพราะอย่างน้อยๆ ริฟ่าก็มีความรู้สึกชอบเกมเหมือนกัน!!
"... เอ่อ ..."
พวกชาย 4 คน ต่างพากันไม่พอใจชาย 2 คนนั้น
แต่ก็เกรงใจตัวริฟ่าเอง ...
ไม่เป็นไร ... มาๆ เข้ามานั่งได้เลย ....
ริฟ่าหน่ะ ... ไม่รังเกียจทุกคนหรอกค่า!!
"... ไม่เป็นไรค่ะ ... พี่ๆ นั่งด้วยกัน ทานด้วยกันหลายๆคนสนุกกว่าเยอะนะคะ ..."
ริฟ่าเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนจะเชิญชวนให้ ชาย 4 คนนั้น มานั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน
"อะ ... ขอบใจมากๆเลยนะ น้องริฟ่า"
"งั้นขอรบกวนหน่อยนะจ๊ะ น้องริฟ่า"
"นั่งด้วยนะ น้องริฟ่า พอดีเลย พี่มีเรื่องการ์ตูนจะมาบอกด้วย"
"เดี๋ยวพี่จะแนะนำเรื่องการ์ตูนต่อจากเมื่อวานให้นะ น้องริฟ่า"
แล้วชายที่หน้าตาเหมือนพวกชอบเกมก็นั่งลงอีกทางหนึ่ง ...
"......."
"........."
ชายหล่อสองคนก็เหล่ตามองชาย 4 คนนั้นอย่างไม่พอใจ
ชาย 4 คนนั้น ก็เหล่ตากลับ เหมือนจะสู้กันด้วยสายตา
เท่ากับว่า ตอนนี้ ริฟ่า อยู่ขั้นกลาง ระหว่าง กลุ่มชาย 2 กลุ่ม ...
อุโฮะ ...
นี่มันเจ้าหญิง ในดง ชายหนุ่มชัดๆ
ราวกับการ์ตูฯ แนวฮาเร็มชายหนุ่ม ของสาวน้อยไร้เดียงสาก็มิปาน
กรั่กๆๆๆ อยากขำให้ฟันหัก ... ถึงภายนอกตรูจะยิ้มหวานไร้เดียงสา
แต่ภายในตรู ขำราวนางมารร้ายแล้วเฟ้ย!!!
ดึ๋ง
"แฮะๆ ... รู้สึกอบอุ่นจังเลยค่ะ ... งั้นทานข้าวพร้อมๆกันเลยนะคะ ... พี่ๆทุกๆคน"
แล้วริฟ่า ก็ขยับกายกระเด้งอกเล็กน้อยประกบมือ ....
พร้อมกับเอ่ยยิ้มหวานให้กับชายรอบข้างทุกๆคน ....
"จ้า ...."
แล้วพวกพี่ๆทุกๆคน ก็ตอบรับ โดยยังคงจ้องมองเหล่ตาใส่กันไม่พอใจ ...
แม้ว่าจะยิ้มให้ริฟ่าก็ตาม
กรั่กๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ โฮะๆๆๆ
พวกพี่ชายทั้งหลายขา .... โปรดจงรบกันเพื่อแย่งชิง ... ริฟ่า สาวน้อยไร้เดียงสาที่แสนน่ารักผู้นี้ซะ!!!
โฮ้!! โฮะๆๆๆๆๆ โฮ้ โฮะๆๆๆๆๆๆ โฮ้ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!
ถุ้ย ... หัวเราะเป็นนางมารไปได้ตรู ....
พอๆ ... สรุปง่ายๆ ก็มาใช้ชิวิตสนุกๆ ในทริปเที่ยวครั้งนี้ ไปพร้อมกับริฟ่าแล้วกันนะ ...
ทุกๆคน ....
................
...........................................
...........................................................................................
...........................................................................................
End Chap.After9-7 พวกพี่ชายทั้งหลายขา .... โปรดจงรบกันเพื่อแย่งชิง ... ริฟ่า สาวน้อยไร้เดียงสาที่แสนน่ารักผู้นี้ซะ
ความคิดเห็น