คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chap.2 นายรักชั้นป่ะ ......
Chap.2 นายรักชั้นป่ะ ......
..................................................................................................
..................................................................................................
............................................................
...........................................
เวทศักราชที่ 392/05/01
เขตตัวเมือง ที่มีความเจริญพอสมควร
ภายในซอยติดถนนซอยหนึ่ง
ณ บ้านหลังหนึ่ง
ฟิ้ววววววว~~~
กุ๊งกิ๊ง .... กุ๊งกิ๊ง .... กุ๊งกุ๊งกิ๊ง
เสียงของกระดิ่งดังขึ้นช้าๆ หลังจากต้องสายลมพัดปลิวไสว ที่ด้านข้างของบานประตู
ผม ..... กำลังนั่งมองดูท้องฟ้า ข้างๆน้องชายที่นั่งมองเจ้ากระดิ่งนั่นอยู่
ใช่แล้ว ... พวกเราสองคนกำลังนั่งเบื่ออยู่ที่ประตูหน้าบ้าน .... ในช่วงเวลาเที่ยงวัน
ในมือถือขวดน้ำเปล่า ตรา บิ๊กอี ขวดละ 600 มล. อยู่คนละขวด
"เบื่อจังเลยเนอะ ......."
ผมบอกน้องชายของผมออกไป ....
"อ่า ..... นั่นหน่ะสิ...... เบื่อมาก .... ช่วยไม่ได้นี่ ... ก็ไฟมันดับ ...."
น้องชายของผมตอบออกมาโดยยังจ้องมองเจ้ากระดิ่งนั่นอยู่
"โลกพัฒนามาถึงยุคไหนกันแล้วนะ ... ยังอุตส่าห์จะดับได้อีก"
ผมโวยก่อนน้องจะโวยต่อ
"อืม ...โลกพัฒนามาถึงยุคไหนกันแล้ว ...... ไฟยังดับได้อีก"
"ร้อนอีกต่างหาก .....ร้อนเหมือนกันสินะ"
ผมถามน้องชายผมออกไปอีกรอบ
ก่อนจะดื่มน้ำเข้าไปหลายอึก
อึก .. อึก ... อึก อ่าห์ ....
"อ่า .... จริง ..... มันจะให้ไม่ร้อนได้ไงหละ ไม่มีพัดลมใช้นี่ ..... แต่อย่างว่าแหละ ..... พวกกลุ่มควบคุมพลังงาน แรงงานต่างๆ ก็หยุดวันนี้ไม่ใช่เหรอ"
น้องของผมตอบอีกครั้ง
ก็เรื่องที่รู้ๆกันอยู่หละนะ
"อืม ...."
ผมพยักหน้าตอบ หรี่ตามองท้องฟ้าต่อ ..... แม้ว่าจะมีเมฆ ที่ทำให้ดวงตาไม่สัมผัสแสงโดยตรง
แต่ก็ร้อนหละนะ
"ตังก็ไม่มีสักบาท .... ไม่งั้นก็เอาไปเล่นเกมที่ร้านแล้ว"
น้องผมโวยต่อจากผม .....
เห้อ ..... อยากจะถามออกไปจริงๆ .... เรื่องบางเรื่อง ....
แต่ .... ถามตรงๆคงไม่ดี .... หมอนี่ยิ่งเป็นคนไม่ค่อยมีกำลังใจอยู่ด้วย
ในเรื่องที่จะเกินเลยสิ่งที่เคยทำในชีวิตประจำวัน
ถามไปคงจะไม่ดี .....
"ก้าวเดิน ..... "
เสียงของผมดังขึ้น แบบนิ่งๆ
.....
น้องชายผมนิ่งไปแวบหนึ่ง ก่อนจะหันมามองหน้าผม
...ใช่ ... เขาชื่อว่า ก้าวเดิน
" ..... อะไรหละ ฝ่าฟัน ........ "
เขาถามผมกลับมา แล้วยกน้ำดื่มเช่นกัน .....
อึก ... อึก ... อึก ....อึกๆ
"นายรักชั้นป่ะ ......"
พรูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!
ไม่ต้องสงสัยหรอก .... เสียงน้องชายผมสำลักน้ำ พ่นพรวดออกมาเต็มหน้าผม
"เห้ย!! อะไรฟระ!! พ่นทำไม!!"
ผมรีบดันตัวลุกขึ้นยืน โวยวายกับน้องชายที่พ่นน้ำใส่ผม
"ฝ่าฟัน พูดบ้าไรของเอ็งฟระ จะอ้วกแตก!"
ก้าวเดินสวนผมกลับมาทันที
"เห้ยๆ ไม่ใช่ แบบพี่น้องดิ ... รักแบบ รักพ่อรักแม่รักพี่รักน้องอะ ไอ้บ้า .... เอ็งคิดไรฟระ"
ดันเข้าใจผิดกันไปใหญ่ซะด้วยสิ กรรมจริงๆ
"เออ .... เช็ดเป็ด"
น้องผมสบถออกมาทันที ก่อนจะพูดต่อ
"ทีหลังพูดให้ครบดิฟระ .... เออ มันก็ต้องรักหละ .... ครอบครัวเดียวกันนี่หว่า ทำไมฟระ"
อืม ปากไม่แข็งจริงๆ ขอบใจที่ตอบ
"เออ ... รักเอ็งแบบน้องเหมือนกัน ก้าวเดิน ...."
"เห้ย ... ตกลงจะพูดแค่นี้เนี่ยนะ ... ขอร้องหละ .... ไอ้มุขถามคำตอบคำที่ผ่านมา มันก็โอเคนะ ฝ่าฟัน .... แต่นี่เล่นมามุขนี้ ฮาไม่ออก ขนลุกซู่เลยฟร่ะ!"
ก้าวเดินโวยวายกับผมระหว่างเขยิบตัวห่างนิดๆทำหน้าไม่สบอารมณ์
.... ช่วยไม่ได้หละนะมันเป็นความจริง ที่ไปถามแปลกๆ
ดีไม่ดี ใครเห็น หรือได้ยิน จะคิดว่าเราเป็นเกย์ ค้ำคอชอบน้องเพศเดียวกันซะอีกหละ
แต่มันเป็นคำถามต่อยอดเฟ้ย .... โทษทีละกัน ก้าวเดินเอ๋ย
"โทษที ... จริงๆมีเรื่องอยากจะถามต่อหน่ะสิ"
ผมเอ่ยเพิ่มเติมกลับไป แล้วค่อยๆนั่งลง เอาหน้าไปซับแขนเสื้อข้างที่ยังแห้ง
".... อ่า .... อะไรหละ ... ว่ามาสิ"
"นายคิดว่า ..... นายอยากจะเป็นสายอัญเชิญมั้ย ....."
นั่นหละ ที่ผมอยากจะถาม
".... ถามแปลกๆ ... ไม่มีทาง .... สายอัญเชิญมันลำบากนา .... แถมถ้าผิดพลาดอะไร สิ่งอัญเชิญมันตายขึ้นมา มีหวังไม่พาชีวิตเราไปซวยเหรอ ..... เหอ"
น้องผมอธิบายได้ดี ..... ขอบใจ
".... อืม .... เข้าใจ ...... "
"ทำไมอะ ... อยากเป็นสายอัญเชิญเหรอ ฝ่าฟัน"
ก้าวเดินหันหน้ามามองผม
"ป่าว .... ไม่ได้อยากเป็นเหมือนกันนั่นแหละ ..... ชั้นอยากจะเป็นธาตุไฟมากกว่าหน่ะ ....."
ผมเอ่ยตอบแล้วบอกความต้องการตนเอง
"..... เห้ยๆ ..... ตอนเด็กๆเห็นบอกว่าอยากจะเป็นธาตุน้ำไม่ใช่หรือไง ...."
ก้าวเดินน้องของผม เอ่ยแย้ง
เข้าประเด็นนี้ก็เยี่ยมเลยดิ ฝ่าฟัน .....
ผมหันไปยิ้มลุกขึ้นกอดอกอย่างภาคภูมิใจ
"แน่นอนดิว้า ....พวกธาตุน้ำมันไม่เก่ง ในตอนสู้กันจริงๆนี่หว่า! .... ธาตุไฟดิเจ๋งสุด .... ถึงพวกเราจะโดนวัด ว่าประจุเวทย์ ไม่พร้อมที่จะได้รับการเรียนรู้ในสายเวทย์โดยตรง ..... แต่ถ้าเราฝึกร่างกายให้พร้อมก่อนจะไปถึงระดับเวทยาลัย หละก็ พวกเราอาจจะมีโอกาส ได้แสดงพลังของพวกเราให้เขาเห็นก็ได้ ... ว่าไม่ใช่แค่พวกสายตรงเวทย์ หรือพวกเกิดมาแล้วมีประจุเวทย์ล้นหลามเท่านั้น จะได้เป็นใหญ่ ..... "
"เล่าเรื่องได้ดี ฝ่าฟัน ... แต่มันก็เป็นแค่ฝันไม่ใช่เหรอ ..... "
น้องผมตอบรับแล้วทำหน้าเซ็ง .....
"ชั้นรู้ดีว่าพวกเรา ..... ไม่ได้สามารถจะไปถึงจุดนั้นได้ ....... ก็พยายามกันไปตั้งเยอะ ...... แม่ก็ส่งเราเรียนให้ไม่รู้เท่าไหร่ เรียนพิเศษอะไรก็แล้ว .... มันไม่ได้ดีขึ้นเลย ... กว่าจะสิบเจ็ด ให้ประจุมันใหญ่ขึ้นตามวัย พวกเราก็ไม่ได้เก่งเวทย์ไปมากกว่าพวกเรียนมานานนะ .....ถ้าดั้นด้นเรียนเวทยาลัย สุดท้ายก็จะกลายเป็นพนักงานเวทย์กินเงินเดือนรัฐบาลขั้นต่ำเท่านั้น"
มันก็ควรเป็นงั้นแหละ ก้าวเดิน ... ใช่ๆ
... แต่ว่านะ .. ก้าวเดินเอ๋ย
"เห้ย ..... เอ็งเอาไรมาวัดฟระ ก้าวเดิน ว่าจะไม่มีทางชนะ"
"จากพวกสถิติดิ ...... "
ก้าวเดินตอบผมสั้นๆ .... บอกตรงๆ ก้าวเดินเป็นคนมีหลักการตั้งแต่เข้า ม.ต้น
แต่ขาดความมุทะลุ .... ทั้งๆที่ใจรักด้านเวทย์แท้ๆ
หยุดแค่นี้ไม่ได้หรอก ....
ไม่ได้!..... ยังไงผมก็ต้องดึงเจ้าหมอนี่เข้าร่วมเวทยาลัยให้ได้
"เห้ย ก้าวเดิน!! นั่นแหละ ที่ข้าถามเอ็งไปตอนแรก ..... "
ผมเอ่ยแล้วหันไปตบไหล่
"หา?"
".....จะงงอะไร .... ก็นายรักชั้นแบบพี่น้องไม่ใช่หรือไง ..... ดังนั้น ...... ชั้นจะเข้าเวทยาลัย ..... และเรียนต่อมหาเวทยาลัยให้ได้ ..... ฉะนั้น! ..... มาเรียนกับชั้นซะ ไอ้น้องรักก้าวเดิน!!"
ผมเอ่ยแล้วยกนิ้วโป้งชี้ใส่ตัวเอง ......
น้องผมก้มหน้าลงถอนหายใจแล้วเอ่ยเซ็ง
"เห้อ ..... เอาไงก็เอาหวะ .... ไอ้คุณพี่ฝ่าฟัน ...."
...........................................
............................................................
..................................................................................................
..................................................................................................
..................................................................................................
..................................................................................................
....................................................................................
..............................................................
เวทศักราชที่ 398/03/22
ณ เวทยาลัย ศาสตร์มนตร์ดำรงเวทยา
วันสอบวันสุดท้าย ประจำภาคเรียนที่ 2
ภายในห้องสอบห้องหนึ่ง .....
ห้องสอบ ที่ผม และ ฝ่าฟัน กำลังนั่งสอบกันอยู่
14.52 น.
ช่วงเวลาสุดหินของการสอบจริงๆ ... เพราะผม ... ยังตอบไม่หมด....
ใช่ ผมจ้องมองข้อสอบอยู่ .....
มัน .....เช็ดเป็ด ..... มากๆ
ไอ้คำถามที่ถามว่า
59.พนักงานซ่อมบำรุงรักษารถ ควรจะให้ผู้ฝึกเวทย์สายใดไปทำมากที่สุด ระหว่าง
ก. ธาตุสายฟ้า ข.ธาตุน้ำ ค.ธาตุลม ง.ธาตุดิน จ.ธาตุไฟ ฉ.สายอัญเชิญ
ขอโทษเหอะ ทำไมรู้สึกเหมือนมันจะตอบอะไรก็ได้ ยกเว้นธาตุไฟกันเนี่ย!!!
สายอัญเชิญ ก็ให้สิ่งอัญเชิญช่วยทำ
ธาตุสายฟ้า ก็ใช้พลังซ่อมแซมพวกแบตเตอรี่ได้
จะตอบ ธาตุน้ำ หรือ ดิน ที่ควรช่วยล้างรถหรือเอาเศษดินออกก็ได้
ธาตุลม นี่ก็อีก ......
จำไม่ได้เว้ย อาจารย์พูดนิดเดียวเอง ในห้องเรียน ....
ช่วยไม่ได้หละฟระ ...... เหลือเวลาอีกไม่ถึง 20 นาทีแล้ว
กากบาท สายอัญเชิญไปนี่แหละ!!!
......................
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงสวรรค์ดังขึ้น .....
ใช่เลย .... ผมตอบข้อสุดท้ายแบบไม่เดาได้อย่างเฉียดฉิว
....
เจ้าก้าวเดินก็ทันพอดีสินะ ....
ทุกๆคนในห้องเดินออกมาและบ่นเรื่องข้อสอบกันเพียงแวบเดียวก็ย้ายไปเรื่องอื่นทันที
"นี่ๆ ไปคาราโอเกะป่าวเธอ"
"ดีเลยๆ ... นี่พวกผู้ชายกลุ่มนั้นหน่ะไปด้วยกันมั้ย"
"ไปเดะๆ ... จัดไปอย่าเสียเที่ยว"
"ถามพวกฝ่าฟันกับก้าวเดินยัง ...."
"ตาสองคนนั่นคงไม่ไปหรอกมั้ง"
"งั้นชวนตุ้มติ้มดิ ...."
"นั่นก็ไม่น่าชวนนะ ไม่น่าไปเหมือนกัน ก็แก๊งเดียวกันกับ สองคนนั้นนิ"
"ว้า เซ็งเลย ... เอาเหอะๆ .... ปล่อยพวกนั้นฝึกเหอะ ช่วยได้เท่าที่ช่วยละกัน"
พวกเขาเอ่ยแล้วเริ่มจับกลุ่มรวมตัวกัน แยกย้ายออกไปทันที เพื่อไปฉลองการสอบวันสุดท้าย
นั่นไงเรื่องเที่ยว ... โทษทีละกันที่พวกเราต้องไปชมรมต่อ เหลือเวลาอีกแค่สัปดาห์เดียวหละนะ ... ที่จะได้ไปแข่งขันระดับเขตจริงๆ
..................
การแข่งขันเมื่อปีที่แล้วของเวทยาลัยเรา ก็เหลวไม่เป็นท่านี่นะ ....
...................
รอบนี้ เพราะพวกเรา.....
หมายถึง ผม ก้าวเดิน และเพื่อนอีก 2 คน เป็นทีมหลักของเวทยาลัย
.... ยังไงเราก็จะไม่มีทางทำให้เวทยาลัยผิดหวังแน่นอน.... มั้ง...
"เอาหละ .... ไปซ้อมเวทย์กันเหอะ ก้าวเดิน"
ผมเดินเข้าไปหาก้าวเดินทันที เมื่อเห็นก้าวเดินสะพายเป้ใบเก่งออกมา
"อ่า ... ต้องซ้อมสิอีกไม่กี่วันแล้วนี่ .... ถึงจะรู้ว่า ......"
"พอเลย ก้าวเดิน .... เอ็งนี่ชอบพูดตัดรอนตนเองตลอดเลยนะ .... ไม่ไหวๆ"
ผมพูดตัดบทคำพูดของน้องไปทันที
"อ่า .... เข้าใจๆ .... ยังไงชั้นก็ต้องเชื่อมั่นในตัวนายอยู่แล้วนี่นะ ไอ้คำพูดลอกเลียนการ์ตูนมาใช้หน่ะ"
ก้าวเดินเอ่ย แล้วเดินนำหน้าผมตรงไปทันที
"ใช่เลย .... "
ผมตอบออกไป แล้วตบหลังน้องชาย พร้อมเดินไปด้วยกัน
ไปที่ห้องซ้อมเวทย์
"..... ทั้งสองคน ท้างสองโคนนนนนน"
เสียงหญิงสาวเอ่ยดังวิ่งมาอย่างเร่งรีบจนหอบ จากฝั่งที่พวกเรากำลังจะไป ....
เธอคือตุ้มติ้ม หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ใบหน้าสะสวย
ดวงตาคมนิดๆ คิ้วโค้งสลวย ผิวขาวอมชมพู สูงราวๆ 160 cm หุ่นดี แต่ไม่ค่อยจะมีหน้าอก ....
แน่นอนว่า ....เธอเป็นหนึ่งในทีมเวทย์ของพวกเรา
"... อะไรเรอะ วิ่งมาหน้าตาหอบหื่นเชียว"
ผมถามกลับไป
"หอบหืดต่างหาก ฝ่าฟัน! ไม่ใช่หอบหื่น"
ตุ้มติ้มโวยใส่ผม
"ฮ่ะๆ ... โทษที"
"ว่าแต่มีเรื่องอะไรกันหละ ... วิ่งหน้าตาตื่นมาเชียว ...."
ก้าวเดินเอ่ยด้วยใบหน้าเป็นห่วงตุ้มติ้มน่าดู ....
เธอค่อยๆกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เงยหน้าขึ้นมองพวกเราทั้งสองคน
"..... ก็ ... แฮ่ก ....อาจารย์ธิดาบอกมาว่า ..... ห้อมซ้อมของพวกเราโดนยึด!!! พวกเราไปซ้อมไม่ได้แล้วหน่ะสิ!!!"
นั่นไงหละ ..... ไอ้อุปสรรคเล็กๆ ... แต่ฟังดูยิ่งใหญ่นี่มันอะไรกันฟระ....
ยังไม่ทันจะได้ก้าวเดินไปไหน
ก็โดนอุปสรรคมาให้ฝ่าฟันอีกแล้วหรือไงกัน
End Chap.2 นายรักชั้นป่ะ ......
ความคิดเห็น