yakuza! รักของฉันบ้าเกินร้อย 100%

ลำดับตอนที่ #5 : yakuza;;{เมียผม O_O!!}

       "ยัยเซ่อ! ออกไปซื้อของมากินดิ๊ แม่งพี่มินไม่อยู่ = = ฉันล่ะเซ็ง" ว่าแล้วนายแทมินก็เตะถังขยะจนคว่ำ และหน้าที่ถัดมาคงไม่พ้น...ฉัน
       "เช็ดน้ำแดงที่หกด้วย" เมื่อฉันลงมือเก็บกวาดขยะลงถัง นายแทมินก็เริ่มออกอาการคุณหนูชี้นิ้วสั่งฉันทัน = =
       เมื่อฉันเก็บกวาดสิ่งที่นายแทมินทำไว้เรียบร้อย ฉันก็ถูกถีบออกมาจากบ้านแต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้านายแทมินไม่ถูกถีบออกมาด้วย !!! อ้ากกก!คุณชายขา ถีบแจ๋วออกมาคนเดียวยังพอว่าถีบน้องชายสุดแสบของคุณออกมาทำม้ายยยย TT^TT
       "แม่งพี่อนยู! ถีบฉันออกมาทำไมวะ" นายแทมินเริ่มพาล อาจจะเพราะอาการที่ร้อนอบอ้าว เพราะเมื่อยี่สิบนาทีที่แล้วเขายังเดินชมนกชมไม้อย่างมีความสุขมาตลอดทาง = = แต่ตอนนี้เขากลับมาบ่นเอาดื้อ ทีฉันเดินตากแดดตากฝนผ่านลมหนาวมาชั่วโคตรของคืนวันยังไม่บ่นเลยยย กะอีแค่เดินตากแดดแค่เนี้ยล่ะบ่น ขืนพี่อนยูถีบนายใส่รถเข็นส่งขายมาเลเชียขึ้นมาแล้วจะหนาว  =_=
       "-0- พอเหอะน่า ฉันก็ไม่ได้เซ็งไปกว่านายหรอก" ฉันพูดแล้วเอาหยิบผ้เช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อ แต่นายแทมินกลับฉกมันไปจากมือของฉันและนำไปเช็ดเหงื่อตัวเองหน้าตาเฉย = = เนียนนี่หว่า
       "อะ...ไอ้บ้า" ฉันพูดเบา 
       "ยัยบ๊อง !" แทมินพูดแล้วโยนผ้าเช็ดหน้าคืนให้ฉัน แต่น่าแปลกเพราะแทนที่มันจะเหม็นทำไมมันหอมฟะ! -0- ผู้ชายกลิ่นตัวหอมมมม >O< อิจฉาจัง !
       "น้องครับ น้องผู้หญิงกับผู้ชายน่ะครับรอพี่ก่อน" ผู้ชายใส่แว่นคนนึงวิ่งลิ่วตรงมาทางฉัน ก่อนจะกระชากคอเสื้อฉันไว้จากด้านหลังอย่าไม่ปรานีกันสักนิด พี่ขา~ ทำแบบนี้...ฆ่าหนูเลยเถอะค่ะ !!!!!
       "น้องสนใจเป็นดารามั้ยครับ น้องดูหน้าตาดีนะ เหมาะกับบทพระเอกมากๆเลย ส่วนน้องก็ดูสวยและน่ารักมากๆเหมาะกับบทคนใช้มากๆ"
       =________________= พี่เห็นหน้าหนูมั้ยคะ ! บอกว่าหนูสวยหนูน่ารัก ทำไมให้หนูไปเล่นบทต่ำๆอย่างงั้นละคะ !!!!
       "ไม่ -_-" นายแทมินพูดหน้าตาเฉยอีกครั้ง เขาไม่สนใจบ้างหรือไงฟะ! บทพระเอกเลยนะเว้ย ดีกว่าบทคนรับใช้แบบฉันเสียอีกน่ะ =_+
       "อะ...อะไรนะครับ" ดูเหมือนพี่โมเดลลิ่งจะช๊อคไปทันที เขาพูดติดๆขัดเหมือนคนไม่เชื่อว่าแทมินจะพูดคำว่าไม่ออกมาได้หน้าตาเฉยทั้งที่หลายคนคงไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว
       "ฉันบอกว่าไม่!หูแตกหรือไงวะ!" แทมินตะโกนกรอกหูพี่โมเดลลิ่งอย่างน่าหวาดเสียว พี่คะ..หนูจะร้องเพลงไว้อาลัยให้แก้วหูของพี่นะคะ T^T 
       "อ๋อ...อ๋อ..คะ..ครับแจ่มแจ้งเลยล่ะ แล้วน้องผู้หญิงและครับ" ฉันกำลังจะตอบว่าไม่..แต่นายแทมินดันพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
       "ยัยนี่ก็ไม่" ขอบคุณสวรรค์ นึกว่าเขาจะแกล้งให้ฉันไปเล่นบทคนรับใช้ทั้งนอกจอและในจอเสียอีก T^T
       "ทำไมล่ะครับ" พี่โมเดลลิ่งพูดก่อนจะจ้องตาฉันผ่านแว่นตาหนาเตอะประหนึ่งคนสายตาสั้นสักพันกว่า  = =
       "ก็ฉันบอกว่ายัยนี่ไม่ไป เพราะยัยนี่เป็น...เมียฉัน !!!" O_O ช๊อคยกกำลังสอง ทั้งพี่โมเดลลิ่งและฉัน  กริ๊ดกร๊าดด!นี่ฉันไปเป็นเมียนายตอนหน้ายยยยยยยยยย
       "อะ...เอ่อ...เข้าใจว่าน้องหวงเมีย งั้นพี่ไปนะครับ.." ว่าจบพี่โมเดลลิ่งก็วิ่งหายไปดังสายลม หอบความช้ำใจของฉันไปด้วย T^T
       'เมียฉัน !!!'
       คำนี้ยังดังก้องอยู่ในหูของฉันตั้งแต่กลับเข้ามาจากข้างนอก จะว่าดีใจก็ไม่ใช่จะว่าเสียใจนี่แหละใช่เลย ! 
      ปัง ปัง ปัง 
      ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร คุณชายแทมินนั่นเอง = =;;; 
       แต่เมื่อเปิดประตูออกไป พบว่าไม่เป็นดังคาด มินโฮกำลังยืนอยู่ในท่าที่เตรียมทุบประตูอีกครั้ง เขาตาโตเล็กน้อย แต่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้นเอง...เก็บอาการเป็นบ้าเลย =()=



เดี๋ยวมาอัพต่อนะ ง่วงแล้ว ^^;