yakuza! รักของฉันบ้าเกินร้อย 100%

ลำดับตอนที่ #4 : yakuza;;{เรื่องวันนั้น}

        ตลอดเช้าสายบ่ายเย็นในบ้านของยากูซ่าส์ เรียกได้ว่าฉันแทบจะเดินสายไปขาสเยีงเอ้ย!ไปรับใช้แทบจะทุกที่ ทุกซอกทุกมุมภายในบ้าน แม้แต่ห้องใต้หลังคา ฉันยังตามเอาน้ำไปเสริฟ์นายที่แทมินที่กำลังซ่อมหลังคาอยู่เลย คิดดู๊ =_=
        และแค่นั้นยังไม่พอ ทุกๆสามสิบนาทีฉันต้องเปลี่ยนเสื้อตลอดเวลา เพราะดูเหมือนว่ายัยพวกเมดจะหมั่นไส้ฉันขนาดที่ว่าเห็นเสื้อของฉันเป็นถึงขยะ ไอ้พวกเศษอาหารที่หกใส่เสื้อน่ะฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ไอ้แรงที่ใช้เดินขึ้นเดินลงแถมยังถอดๆใส่ๆเสื้ออีกนี่สิ น่าคิดตังค์นัก =[]= !
       และในที่สุดเวลาที่ฉันจะได้ขึ้นสวรรค์ก็มาถึง เมื่อเวลาสองทุ่มตรง! ตามกฎการรับใช้ คนใช้จะมีเวลาพักตอนสองทุ่มถึงสี่ทุ่ม และต้องทำงานต่อ -0- 
       "นี่ยัยซันนี่ฟันกระต่าย เอาเสื้อฉันไปให้พวกเมดซักไป!" แทมินโยนเสื้อยืดสีขาวของเขาใส่หัวฉัน แต่มีรึซันนี่คนนี้จะยอม ฉันจะคว้าเสื้อบนหัวแล้วโยนกลับไปให้นายแทมิน เขาหันมามองฉันอย่างน่ากลัว ก่อนจะตั้งท่าเข้ามาบีบคอฉัน 
        "แทมิน!" แต่เสียงกระฆังช่วยชีวิตก็ดังขึ้นเมื่อมินโฮ เดินเข้ามาทางพวกเรา กริด!ฉันเพิ่งจะรู้รักมินโฮก็ตอนนี้แหละ 
        "อะไร" -0- ช่วยบอกฉันทีว่านั่นคือคำที่สมควรจะตอบพี่ชาย 'อะไร' ที่แสนจะห้วน สั้น ไม่มีหางเสียง นั่นหรือที่เขาขานรับพี่ชาย ชั่งไม่มีมารยาทเอาเสียเล้ยยยย >O<
        "ทำอะไรอยู่น่ะ เมื่อไหร่จะขึ้นไปนอน ตอนเช้าแกมีเก็บเงินค่าเช่าที่ไม่ใช่เหรอ" ภาพในละครหลังข่าวแวบบบเข้ามาในหัวฉันทันที ใช่ประเภทที่แตะต่อยเรียกเงินเก็บจากลูกหนี้หรือเปล่า =_+ เอ๊ะ!หรือว่าฉันคิดมากไป
        "อย่ามองฉันแบบนั้น ชีวิตจริงไม่อิงนิยายเว้ย" แทมินหันมาตะโกนใส่หน้าฉัน ก่อนจะผลักหัวฉันจนแทบจะหลุดจากบ่า แล้วเดินชนไหล่มินโฮออกไป -0- นี่เขาไปเอานี่สัยทุเรศๆนี้มาจากใครกันเนี่ย = =
        "มองอะไร ไปทำงานของเธอสิ" มินโฮทำหน้ากวนติงใส่ฉัน ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง ! เลวทั้งคู่ >O< อ้ากกกก ผู้พดุงความยุติธรรมยอมไม่ได้ (แต่ก็ต้องยอม = =)
        
         ฉันเดินมาที่สวนหลังบ้าน ซึ่งมันเป็นห้องของฉันเอง -0- แอบเสียวอยู่เหมือนกันนะเนี่ยเวลาเดินมา นี่ถ้าพวกเขาไม่เอาโคมไฟสีส้มมาติดไว้ตลอดทางล่ะก็นะ ฉันวิ่งไม่คิดชีวิตแล้วล่ะ = =
         "เฮ้!" เสียงอะไรฟะ มาฮงมาเฮ้ คนยิ่งรีบเดินอยู่
         "ยัยบ้า! หยุดดิวะ" ฉันก็ยังไม่หยุดเดิน ถ้าเกิดหยุดแล้วหันไปมองพบว่าเขาไม่ได้เรียกฉันจะทำยังไงล่ะ =[]= มีแต่หน้าแตกกับแตก 
         "บอกให้หยุดก็หยุดสักทีเส่ะ!!!" ข้อมือของฉันถูกฉุดเอาไว้ ใครมันลากฉันนนนน >O< อ้ากกก หรือว่าจะเป็นโจนนน 
         "ปล่อยนะเว้ย ฉันสู้นะจะบอกให้" ฉันสะบัดข้อมือออกแล้วตั้งท่าจะหันไปปล่อยหมัดใส่โจรชั่ว แต่พบว่าเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่ช่วยฉันขึ้นมาจากบ่อน้ำวันนั้นนี่เอง (ถ้าจำไม่ได้ว่าเป็นใคร ย้อนไปอ่านตอนแรกเลยนะ ^^)
         "-0- ต่อยเด่ะ" เขาพูดแล้วยื่นหน้ามาให้ต่อย ฉันจึงลดมือลงข้างตัว ท่องไว้หนอ...อย่างน้อยเขาก็ผู้มีพระคุณ 
         "มีอะไร" ฉันกัดปากถาม เห็นหน้ากวนติงของเขาแล้ว รู้สึกมือมันจะกระตุก = =++
         "มาทวงบุญคุณเรื่องวันที่ฉันช่วยเธอขึ้นมาจากบ่อน้ำ" จอร์ท! ฆ่าฉันเถอะ ฆ่าฉันเล้ยยยยย >OO< ยังมีหน้ามาทวงบุญคุณกันอีก
         "-0- นายว่าอะไรนะ ช่วยบอกอีกครั้งสิ" ฉันถามก่อนจะทำใบหูให้ขยายใหญ่เพื่อความชัวร์กับสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้
         "มา-ทวง-บุญ-คุณ-ที่ฉันช่วยเธอจากบ่อน้ำเว้ยยย!!!!!!" ฉันรีบกระโดดออกมาทันที หูจากที่ขยายใหญ่กับหดเล็กเท่าขี้มดเพราะเสียงอันแสนดังของเขา 
         "-0- จะทวงอะไรกับฉัน ฉันเอามาแค่ตัวกับหัวใจ จะเอาหัวใจฉันไปมั้ยล่ะ =.,=" ฉันถามก่อนจะจับที่หัวใจ
         "เอาไปให้หมาแม่งยังวิ่งหนี เอาเก็บไปเลย ฉันไม่เอา" จุกกค่ะจุกก! อ้ากกก มันเสียดแทงถึงขั้วหัวใจ หน้าตาอย่างฉัน หัวใจอย่างฉันไม่ได้เลวร้ายอะไรสักหน่อย ขนาดอยู่บ้านเก่าหมามันยังวิ่งตามมาส่งฉันที่หน้าปากซอยเกือบทุกวันเลย =[]= เพราะมันแอบชอบฉันไงล่ะ! (ยังอุส่าต์ฟังภาษาหมารู้เรื่อง แปะๆๆๆ ตบมือให้ความเก่งของนางเอกเรา)
         "-0- นายจะเอาอะไรล่ะ" ฉันถาม ก่อนจะกอดอก
         "เอาชื่อนามสกุลของเธอ อ้อลืมบอกไป ฉันชื่อคิมจงฮยอนนะ" เขาพูด ก่อนจะเก็กหน้าหล่อ 
         "ดิฉันมีนามว่าซันนี่เจ้าค่ะ และตอนนี้ซันนี่น้อยที่น่ารักของท่านจงฮยอนขอลาก่อน!" พูดจบฉันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งออกมาทันที เมื่อเข้ามาในห้องก็จัดการปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา =[]= เขาเข้ามาได้ก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ 



ขอเม้นด้วยนะคะทุกคน
อ่านได้ก็เม้นได้ 
เม้นไม่ได้อย่าอ่านเลยค่ะ
-0- เดี๋ยวจะเป็นควายซะก่อน