yakuza! รักของฉันบ้าเกินร้อย 100%

ลำดับตอนที่ #3 : yakuza;;{เรื่องซวยๆ = =}

     

     จากพจมานแสนสวยอย่างฉัน ในตอนนี้ได้กลายร่างเป็นลูกหมาตกน้ำไปแล้ว บรรดาเมดสาวๆต่างมองมาทางฉันแล้วพร้อมใจกันหัวเราะคิกคัก เล่นเอาฉันใจแป้วไปเลยอ่ะ (. .)
     "ยี๋ ขี้ตะไคร่" แทมินพูดพร้อมแบะปากอย่างดัดจริต เขาเอื้อมมือเข้ามาหยิบขี้ตะไคร่สีดำที่ติดอยู่ตรงเสื้อของฉันแต่ฉันจะรู้สึกขอบคุณมากๆ ถ้าเขาไม่เอามาแปะไว้บนหัวของฉัน T^T
     "แทมิน ไปแกล้งอะไรยัยนี่อีกล่ะ" มินโฮปรายตาไปทางแทมิน ก่อนจะหันมาทำสายตาสมเพชใส่ฉัน = =
     "-0- เปล่านี่ครับ" แทมินพูดแล้วทำหน้าซื่อ อ้ากกก!พ่นไฟๆๆๆ
     "อืม งั้นเธอก็ไปอาบน้ำอาบท่าซะ เห็นแล้วฉัน...แหยง" มินโฮพูดด้วยสายตานิ่งๆก่อนจะเดินออกไป ทิ้งฉันไว้กับนายปีศาจนามว่าลีแทมิน >O< อ้ากกก!เห็นหน้ากวนติงแบบนั้นแล้สฉันยิ่งอยากจะ...พ่นไฟๆๆๆๆๆๆ
     "มองหน้าทำแบ๊วอะไรล่ะ ไม่ได้ยินที่พี่ชายฉันสั่งหรือไง ว่าให้ไปทำความสะอาดขนของเธอน่ะ" แทมินพูดแล้วเดินยักไหล่ออกไป เมื่อกี้เขาว่าอะไรนะ ทำความสะอาดขนงั้นหรือ!!! กริ๊ดดด!ฉันไม่ใช่หมาหรือแมวนะยะ >O< ทำความสะอาดขนน่ะ มันต้องนายต่างหาก (ได้ข่าวว่าฉันก็เป็นคน = =^:แทมิน)
      เมื่ออาบน้ำเสร็จ ฉันก็เดินหน้าบูดลงมาด้านล่างเพื่อเป็นขี้ข้าให้กับนายแทมิน ย้ำว่าขี้ข้า =[]= เรียกเมดน่ะ มันหรูไป 
      'ไปหยิบน้ำให้หน่อยเด่ะ' ฉันก็ยอมไป = =
      'ขัดรองเท้าให้หน่อย จะออกไปข้างนอก' ฉันก็ยอมทำ = =
      'เฮ้ย! ฉันลืมบุหรี่ไว้บนห้อง ไปหยิบให้หน่อยสิ' ฉันก็ยอม = =

      และอะไรอีกมากมายที่เขาสั่ง สั่ง สั่งให้ฉันทำ =[]= ขนาดนายมินโฮที่ว่าจะกลายเป็นยากูซ่าส์คนถัดไป เขายังสั่งฉันอย่างมากก็แค่เปิดทีวีให้เท่านั้นเอง!!!
      ฉันนั่งลงบนเตียงนอนอย่างเหนื่อยล้า สายตัวแทบขาดเลย =[]=;; อยากจะบอกว่างานมันหนักจริงๆ นี่คิดดีแล้วเหรอเนี่ยที่มาน่ะ T^T
      "น่าเบื่อจัง" ฉันพูด แล้วค้นมือถือในกระเป๋า 
      กึก กึก กึก กึก
      เสียงอะไรฟะ ระ...หรือว่าเป็น..ผี่อะ =[]=
      "เปิดหน่อยดิวะ" เสียงนี้มันคุ้นๆแฮะ = =
      ฉันค่อยๆเดินไปที่หน้าต่าง ก่อนจะแหวกม่านออกไปและ
      "กริ๊ดดดดด!!!!" ฉันเผลอกรีดร้องออกมาเมื่อเห็น....
      "ยัยบ้า!กริ๊ดหาอะไรวะ เปิดดิ๊ เดี๋ยวพี่มินโฮด่า =[]=" แทมินพูด เขากระชากหน้าต่างของฉันอย่างแรง แต่มันก็ยังไม่ขยับ
      ฉันรวบรวมสติก่อนจะเปิดหน้าต่างให้แทมินเข้ามาในห้อง แต่เหตุที่ไม่คาดฝันสุดๆคือ...นายแทมินดันสะดุดขอบหน้าต่าง จนเขาเซมาทับฉัน ! แค่นั้นยังไม่พอ ยังอุส่าต์มีเวลาจับฉันกดลงบนเตียงอีกด้วยยยยยยย อ้ากกก!!!
       "เฮ้ย!" แทมินร้องอย่างตกใจ ก่อนเขาจะลุกขึ้น จะว่าไปฉันก็เพิ่งเห็นว่าเขาเปลี่ยนทรงผมนะเนี่ย -0- จากทรงเห็ดแสนปัญญาอ่อนนั่นกลายเป็นทรงผมสีน้ำตาลฟูๆดูแล้วเซอร์ๆหล่อๆดี อ๊ะ!ไม่สิ ทุเรศดีต่างหาก =^=
       "มองผมฉันทำไม ฉันรู้นะว่าเธอคิดจะถลกหัวฉันน่ะ" แทมินพูดก่อนจะหรี่ตาลง แว้กกก!ตาของเขาเปลี่ยนสี จากสีดำกลมๆโตๆนั่นกลายเป็นสีฟ้าแบบชาวอเมริกัน !!!
       "มองตาฉันแบบนี้ -0- คิดจะควักออกมาเคี้ยวเล่นหรือไง ยัยโรคจิต!" แทมินพูด แล้วผลักหัวฉันอย่างแรง
       "ทำไมตานายเปลี่ยนสีได้ด้วยล่ะ" 
       "ยัยบ้านนอก" เออ!ยอมรับว่าบ้านนอก =[]= คนในชนบทน่ะ ไม่มีตาเปลี่ยนสีได้แบบคนในเมืองหรอกเว้ย >O<
       "ฉันใส่ คอนเทคเลนด์ไงเล่า" แทมินพูดอย่างหงุดหงิดก่อนที่เขาจะผลักหัวฉันอีกครั้ง แต่คราวนี้แรงดันอากาศกลับทำให้แทมินเอนตามฉันมาด้วย สุดท้าย...เราก็กลับมาท่าเดิม >O<
       "เฮ้ย!" แทมินลุกขึ้นอีกครั้ง เขาหน้าแดงเล็กน้อย ทำไม...เขาน่ารักฟะ!
       "ฉันไปและ อยู่กับเธอเดี๋ยวเสียตัว -///-" แทมินก้มหน้าซ่อนแก้มสีระเรื่อของตัวเองไว้ ก่อนจะรีบเดินออกไป 

       บางทียากูซ่าส์ก็คง...ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก...(มั้ง)