คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอน8
เช้านี้เป็นเช้าที่ผมรู้สึกดีมากๆ หลังจากเรื่องเมื่อคืน และในหลายวันที่ผ่านมา...ผมกับเรตะเรานัดกันจะไปเดินเที่ยว...ผมว่าจะชวนเรตะเดินไปห้างซะหน่อย..เพราะไม่ได้เดินมานานแล้ว...ตอนแรกจะชวนเรตะเข้ากรุงเทพฯด้วยซ้ำ..แต่คิดไปคิดว่าเขาคงปฏิเสธตามระเบียบ..ผมเลยเอาใกล้ๆๆ ไปก่อน..
ผมขี่มอเตอร์ไซค์มารอหน้าร้านตั้งแต่ ครึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว....เรานัดกันตอน 11 โมง..แต่ผมรู้สึกเหมือนเวลาเดินช้ามาก..ผมรอนานแล้วแต่ยังไม่เห็นเรตะเลย....
ในมือ...ถือโทรศัพท์...แต่ก็ไม่รู้จะเอาเบอร์มาจากไหน..ก็เรตะไม่มีโทรศัพท์นะสิ...ซักวันผมจะให้เรตะถือโทรศัพท์ให้ได้คอยดู...
เสียงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่....ที่ขับเข้ามาหาผม..ก่อนที่เจ้าตัวจะดับเครื่อง....
“นายมาถึงนานยังอ่ะ.....”
“อือ..เพิ่งมานะ.....ทำไมวันนี้ขี่มอไซค์มา....” ผมถามเรตะเพราะปกติเวลาเข้ามาทำงานจะขับรถมาแทนที่จะขี่มอเตอร์ไซค์
“อ้อ...กะว่าจะให้เด็กแถวนี้ซ้อนท้ายซะหน่อยอ่ะ...ไม่อยากซ้อนท้ายคนอื่น..” คำตอบกวนๆ ที่เรตะส่งมา...คงหมายถึงผมแหละ
“อ่ะ จะไปกันยังอ่ะ...ให้พี่ซ้อนท้ายใช่ป่ะ...นั้นเดี๋ยวเอามอไซค์ไปเก็บก่อน...”
พวกเราตรงออกมานอกร้าน ด้วยมีผมเป็นคนซ้อน...เพราะถ้าผมขอขี่ คงโดนเรตะกระโดนแตะแน่น..ขนาดมอเตอร์ไซค์ตัวเองผมยังไม่อยากให้ใครแตะด้วยซ้ำ...
“เห้ย.. ไม่ต้องกอดขนาดนั้นก็ได้..อึดอัด...” เรตะโดนแล้วไง..ก็นายหลวมตัวเองช่วยไม่ได้
“ไมอ่า...ก็พี่กลัวตก ก็ต้องกอดแน่นๆๆ ดิ..” พอเขาทักปุ๊บ ผมก็กระชับวงแขนรอบเอวเรตะ
“ได้..นั้นจับดีแล้วกัน..ตกไปไม่รับผิดชอบนะ...” สิ้นเสียง คันเร่งก็บิดเต็มที่..มอเตอร์ไซค์คู่ใจของเรตะทะยานบนถนน เพื่อตรงไปยังห้างที่บอกว่าเขาไว้ในตอนแรก...
“เรตะ...นายจะแกล้งใช่ไหม....ถ้าพี่ตกไปรับผิดชอบด้วย..” เสียงมึนๆ ขอผม หลังจากลงจากรถของเรตะได้นั้นแหละ..ปกติขี่เอง แม้จะเร็วแค่ไหนก็ไม่กลัว แต่พอต้องมานั่งซ้อนท้ายทำไมความรู้สึกมันคนละอย่างกันก็ไม่รู้..เหมือนไม่มั่นใจในฝีมือของเขา..ทั้งๆ ที่รู้ว่าฝีมือของเรตะก็ใช่ย่อย
“อ้าว...ปกติเราก็ขี่แบบนี้อยู่แล้ว...หรือว่าจะให้ช้า เหมือนเต่าคลานอ่ะ..”
“เอาๆๆ เลิกพูดได้แล้ว...เข้าไปข้างในดีกว่า ตรงนี้ร้อน..” ผมหยุดโต้เถียงทันทีเพราะ ไอ้แสบคงไม่ยอมสงบแน่น..ถ้าเขาไม่ชนะ...
“วันนี้เรตะก็นำแล้วกัน....แต่ตอนนี้หิวอ่ะ..พาไปกินข้าวหน่อยดิ..”
“ปกติเราก็นำอยู่แล้ว...แต่เพราะเห็นแก่คำขอร้อง..วันนี้เราจะนำอีกซักวันแล้วกัน..” อมยิ้มเจ้าเล่ห์ของเรตะ..ส่งมาที่ผมก่อนจะเดินนำหน้าเข้าตัวห้างไปและปล่อยให้ผมเดินตาม...
อาหารกลางวันบนห้างของพวกเราคือ ฟาดฟู้ส์ที่มีอาหารให้เลือกมากมาย...พวกเราเถียงกันไปมาซักพักเรื่องอาหารที่อยากกิน เพราะเรตะไม่กินเผ็ด..แต่ผมชอบรสที่มันจัดจ้าน....
“เรตะ..พี่เห็นว่าตอนเราขี่มอเตอร์ไซค์ถอดแว่น...แต่ทำไมชอบใส่มันนักแหละ..พี่ว่าถอดออกดูน่ารักกว่าอีก..”
“ก็เพราะน่ารัก..นี้ดิ..เราผู้ชายนะไม่ใช่แต๋ว...จะให้มาน่ารัก..ใส่ไว้นะดีแล้ว..ดูดีกว่าตั้งเยอะ..”
“เออ..มีใครบอกมิทราบครับท่าน..ว่าดูดีกว่า..ผมว่าท่านดูแย่กว่าด้วยซ้ำ...เหอะๆๆ” เสียงล้อเลียนในบทเจ้านายกับทาสเริ่มทักทีที่เรตะเปิดโอกาส...ผมว่าแบบนี้ก็ดีนะ..ไม่ต้องมาเอาอกเอาใจ หรือสุภาพมากนัก...ผมอยู่กับเรตะแล้วรู้สึกสบายใจ อยากพูด อยากล้อเขา ผมก็ทำได้...แต่เรตะก็ตอบกลับแรงพอกัน..แต่ผมกลับยิ่งชอบ(กูโรคจิตไหมเนี้ย)
หลังอาหารพวกเราเดินออก เดินเข้าร้านเสื้อผ้า...แม้ว่าผมจะไม่ได้ซื้อก็ตาม...แต่พวกเราก็ตามเทรน....ส่วนเรตะได้เสื้อยืดมาตัว.... ก่อนจะแวะร้านหนังสือ และมุมที่เกี่ยวกับรถ...ที่จริงจะเรียกว่าเป็นมุมโปรดของพวกเราก็ได้..เพราะพวกเราใช้เวลาอยู่นานมากในร้านหนังสือ...และยิ่งเป็นพวกชอบความเร็วเหมือนกันแล้ว...หนังสือแต่ละเล่มที่ถูกกางออกมาจะมีการพูดคุย..จนเหมือนพวกเราสนิทกันขนาด...ตอนนี้ผมกับเรตะเริ่มพูดคุยกันมากขึ้น....และดูเหมือนเรตะก็ลดกำแพงที่ใช้ปกป้องตัวเองลงมากขึ้นด้วย...ต้องขอบคุณวันหยุด..และร้านหนังสือนี้..ที่ทำให้ผมกับเขาพูดและเข้าใจเขามากขึ้น...
หนังสือหลายเล่นที่ถูกเปิดอ่านแล้ว..แต่ผมกับวางมันลงที่เดิมไม่ได้...เลยต้องควักเงินเพื่อซื้อเก็บไว้..หลายเล่มเลยทีดี..
“เรตะ..เล่มนี้พี่ให้...” ผมยืนหนังสือเล่มหนึ่งให้เขาเพราะคิดว่าเขาคงจะชอบ
“ให้ไม....”
“เออน่า..พี่รู้ว่าเรามีเงินซื้อได้..แต่พี่ให้..ขอบใจมากสำหรับวันนี้..”
“นั้น..ขอบคุณนะ...” เอ๊ะ..เหมือนหูผมจะฟังเพี้ยนไปหรือเปล่า..เรตะขอบคุณงั้นหรอ
“ทำท่าซะตกใจเชียว..เราขอบคุณ...หรือจะไม่เอา..”
“เอา..ๆๆๆ ดีใจจัง.......ป่ะ เรากลับบ้านกันดีกว่า..พี่ว่าจะให้เราเปิดร้านให้ซักหน่อย..ว่าจะเก็บลูกโป่งที่ติดบนเพดานนะ..มันเหี่ยวหมดแล้ว...”
“วันนี้..วันหยุด..ค่อยทำพรุ่งนี้ก็ได้....” เสียงเรตะที่ฟังดูจะสงสัยกับคำพูดผมเล็กน้อย
“เออ..กลับห้องไปพี่ก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี..อยู่ว่างๆ นะ..ส่วนเราเปิดแล้วกลับไปก่อนเลย..เดี๋ยวพี่ล็อคประตูให้..”
“นั้น..เราช่วยแล้วกัน..เพราะกลับไปก็ไม่มีไรทำเหมือนกัน...”
++++++++++++++
ร้านถูกเปิดในวันหยุดตอนช่วยเย็นของวันแล้ว...เพราะผมนี่แหละที่อยากจะเก็บเจ้าลูกโป่งที่หมดความสวย เหลือแต่ความเหี่ยวของมัน...ผมไม่เคยคิดจะทำแบบนี้กับร้านทองของผมเลยด้วยซ้ำ...แต่ความรู้สึกผมในตอนนี้ เหมือนผมเป็นเจ้าของร้านเสียเอง..ผมอยากดูแลมัน..
ผมปีนเก้าอี้เพื่อเอาลูกโป่งพวกนั้นลงมา...ความสูงที่ผมใช้สามารถเอาลูกโป่งลูกมาได้..แต่ก็มีบางลูกที่สก็อตเทปมันติดคาอยู่ที่เพดาน...
“เรตะ..มายืนตรงนี้หน่อยสิ..พี่จะเขย่ง..มายืนให้จับหน่อย..” เรตะหยุดจากการเก็บลูกโป่งหน้าร้าน มายืนข้างๆ ผม
“อึบ...อึบ....” ผมต้องเขย่งสุดปลาย เพื่อจะเอื้อมไปหยิบเจ้าสก็อตเทปที่มันทนทายาก....กว่าจะได้สักอันต้องใช้เวลานานเหมือนกัน ....แต่ว่าสก็อตเทปมันไม่ได้มีอยู่แค่อันเดียวนี้สิ...เสร็จอันนี้ก็ต้องขยับไปอันนู้ อันนั้น .....
“หวอออออออ” โครม! เพราะผมคงจะเขย่งบ่อยเกินไป ความล้า..ขาผมเลยทรุด..ดีที่คว้าเรตะไว้ได้..ไม่งั้นหัวคงกระแทกโต๊ะไปแล้ว...
แต่สภาพผมตอนนี้มันสยิวมากๆๆ หัวผมไม่โดนโต๊ะก็จริง แต่ปากผมก็โดนเรตะอ่ะนะ สภาพของเราตอนนี้คือผมกำลังนอนคล่อมเรตะ ส่วนเก้าอี้ตัวดีก็นอนตะแครงเหมือนผมนี้แหละ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเรตะทำให้ผมรู้สึก..แบบ........สยิวได้..ริมฝีปากของเราประกบกันเหมือนกับพวกมิวสิกวีดีโอเลย.....
“อืม...........” ผมกดริมฝีปากตัวเองไปที่เรตะ
“ปล่อย..ลุกได้แล้ว หนัก..” ริมฝีปากที่ดูเหมือนจะขยับน้อยที่สุด แต่ก็ยังมีเสียงรอดออกมาจนได้ ผมยังเคลิ้มอยู่เลย แต่ไอ้ตัวแสบกลับดับอารมณ์ผมซะได้...แม้น้ำเสียงเรตะจะดูไม่ได้โกรธ...แต่ก็ไม่ได้โอนอ่อนผ่อนตามผมเลยนี้สิ...
ผมดันตัวเองผลิกตัวหลบ ให้เรตะ ขยับลุก.... “เจ็บตรงไหนไหมเรตะ..”
“อือ..ไม่ได้โดนอะไรหรอก..แต่เกือบเสียตัวเพราะบางคนมากกว่า..”
“เหอะๆๆๆ..เสียตัวไร...หรือว่าอยาก..อ่ะ...” ผมยักคิ้วกับคำบอกเล่ากวนๆ ของเรตะ
“ถ้าอยากตายก็ลอง...” คิ้วเรตะยักกับมาที่ผมเช่นกัน
“มาๆๆ เรารีบๆ เก็บให้เสร็จๆ จะได้นั่งพักกันเสียที....”
ผมว่ามันแปลกๆๆ อยู่ที่ดูเรตะจะไม่โกรธเรื่องที่ผมเกินเลยกับเขา..หลังอุบัติที่เกิดขึ้น..หรือเพราะเขาเริ่มรู้สึกดีๆ กับผมมากขึ้นหรือเปล่า...แต่วันนี้ทั้งวัน ผมกับเรตะเราเข้าขากันได้ดีมากเลย...เราพูดในสิ่งที่เราชอบและเราทั้งคู่สนใจ...ผมว่าต่อไปเราคงมีเรื่องคุยกันมากขึ้นแน่น..ผมว่าวันนี้ผมทำได้ดีเลยทีเดียว...
ปล.ฝากแนะนำ ติชม ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น