คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่9 เรื่องเล่าของนายตือ
ปล. ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะจร้า....จะพยายามใช้ภาษาไทยให้ถูกมากยิ่งขึ้นจร้า...... ส่วนเรื่องที่ใช้ชื่อว่า รักแสนแสบ....... คำว่าแสบ มีนัย ได้หลายอ่ะ ไม่ว่าจะโหด วีน เอาแต่ใจ หรือขี้อ้อน (แต่จะให้ตั้งเป็น รักแสนวีน รักแสนโหด ก็กระไรอยู่จร้า..) สุดท้ายเลย ตกลงเอาชื่อนี้จร้า.........อาจจะไม่ค่อยเข้าเท่าไร่....ไว้เรื่องหน้าจะพยายามต่อไปนะจ๊ะ........
สุดท้าย แค่เราเห็นคอมเมนท์หนึ่งครั้ง เราก็ดีใจจนยิ้มไม่หุบแล้วจ๊ะ ขอบคุณนะ......
..........ModYLove”””””””
สวัสดีครับผมนนท์มารายงานตัวแล้วครับ ช่วงหลังๆ มานี่ผมและนายตือสนิทกันมากขึ้น (อ่ะนะ...) และได้รู้เรื่องราวต่างๆ ของเขามากขึ้นด้วย ยิ่งสมัยเด็กๆ ขอบอกว่าผมฟังแล้วคิดว่าไม่น่ารอดมาได้เลย พี่มันแสบจิงๆๆ คับ
เออ.......อีกอย่าง นายตือ....เขาอยากให้ผมเรียกเขาว่าพี่ หรือไม่ก็เรียกชื่อเฉยๆ เหมือนที่เขาเรียกผมว่า นนท์ หรือ น้อง ครับ (ผมยังไม่ชินบางครั้งก็เรียกนายตือบ้างครับ) นายตือเขาเอาเวลาว่างที่เรานั่งคุยกัน.........มาเล่นเรื่องต่างๆ ให้ฟัง .........ที่จริงเขาเป็นลูกคนเดียวของบ้านปฐิยาวิกรณ์ คับแต่จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ถูกอีกเหมือนกันเพราะเขามีพี่บุญธรรมอีกหนึ่งคับคือนายพงษ์ ผมละอึ้งไปเลยที่รู้ว่าคุณพงษ์เป็นพี่ชายของนายตือ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นคุณแม่ของพี่ตือเขาคิดว่าตัวเองจะมีลูกไม่ได้แล้วครับ เธอจึงได้ไปของคุณพงษ์ซึ่งเป็นลูกของญาติมาเลี้ยง...........ตอนนั้นคุณพงษ์ประมาณ 2 ปีได้แล้วครับ แล้วอยู่ๆคุณแม่ของนายตือก็ตั้งครรภ์นายตือ...........เธอรักลูกทั้ง 2 ของเธอมา และตั้งแต่นั้นมาบ้านปฐิยาวิกรณ์จึงมีลูกชาย 2 คน
ทั้ง 2 ถูกเลี้ยงมาพร้อมๆ กัน ตอนที่นายตือประมาณ 3 ขวบ เขาบอกว่าเขาเคยเดินตกสระน้ำที่บ้านด้วย............ ทำให้พี่เลี้ยงต้องกระโดนลงไปช่วย ........ตอนนั้นนึกว่าจะไม่รอดแล้วด้วยครับ ตั้งแต่นั้นมาที่บ้านเลยโอ้นายตือใหญ่ พอโตขึ้นมาหน่อย นายตือปีนต้นไม้เล่นกับคุณพงษ์ เธอตกต้นไม้เลยเดาะใส่เฝือกไปหลายเดือนหลายครับ ................อาจเป็นเพราะนายตือซนมาเลยทำให้คุณพงษ์ต้องคอยดูแลและเป็นเพื่อนเล่นให้กับนายตือ .................. ทั้ง 2 เลยสนิทกันมาก
พี่น้อง 2 คนนี้ย้ายไปเรียนที่อังกฤษเมื่อตอนจบ เกรด 9 ครับ ..........ย้ายไปอยู่กับญาติที่นั่นและเรียนที่นั่น ...........ในระหว่างนั่นความอยากรู้อยากลองก็เกิดขึ้นกับทั้งสอง ทั้งสองเริ่มที่จะคบเพื่อนต่างเพศ และเพศเดียวกัน ..........จนทำให้เขารู้ที่จริงแล้วเขาทั้งสองเริ่มต้องการอะไร .................และเมื่อห้าปีที่แล้วก่อนที่จะกลับมาประเทศไทย ..................ทั้งสองก็รักกันครับ.............แม้รู้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ แต่ด้วยความเป็นพี่น้องที่ความสนิททำให้ทำอะไรเกินเลยไปบ้าง
และหลังจาก 2 ปีที่ผ่านมาคุณพงษ์รู้ว่าทำแบบนี้แล้วมันกระทบอะไร และทำให้ใครเสียใจ เขาเริ่มถอยหลังให้นายตือ มีแต่นายตือที่พยายามจะทำให้คุณพงษ์กลับมาให้ได้ สุดท้ายนายตือก็อกหักเพราะคุณพงษ์ได้ไปคบกับคนอื่น........
และที่นายตือไม่ค่อยพูดถึงบ้านใหญ่เพราะว่า ............ที่นั่นคุณแม่เธอมักจะร้องไห้ บอกให้เขากลับบ้านอยู่เสมอๆ ............ไม่ก็รีบแต่งงานเร็วๆ .......และที่นั่นก็มีคุณพงษ์อยู่ด้วยคับ .............อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่นายตือไม่ค่อยอยากจะกลับซักเท่าไหร่........
ส่วนงานที่บริษัท คุณพงษ์และนายตือ บริหารอยู่คนละบริษัทกันครับ ........อยู่ให้ฐานะผู้บริหารเช่นกัน คุณๆทั้ง2 เป็นนักบริหารที่ดีเยี่ยมครับ
2 ปีที่ผ่านมา ................บริษัทที่คุณๆ ทั้งสองบริหารงานอยู่เติบโตมากขึ้น และเมื่อไม่นานมานี้คุณพงษ์เริ่มที่กลับมาหานายตืออีกครั้ง....แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเป็นคนที่เดินจากไป..... แต่ความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ก็ยังคงอยู่คับ ...............แม้จะไม่สนิทกันดังเดิม
เย็นวันนี้ คุณพงษ์นัดผมไว้เพื่อจะคุยธุระ ............ซึ่งผมก็เดาได้ว่ามันน่าจะเป็นเรื่องของนายตือเองนั้นแหละครับ แต่จะให้ผมทำไงได้......ก็ต้องตกลงนัดครับ
ผมนั่งรอคุณพงษ์ตามที่นัดกันไว้ที่ร้านอาหารให้ย่านนานา ............ผมเห็นรถคุณพงษ์จอดหน้าร้านแล้วคับ ที่จริงเธอเป็นคนสวยมากๆ เลยก็ว่าได้ .........ดูน่าทะนุทะนอม ......................เหมาะที่จะมีคนมาดูแลเอาใจครับ
“สวัสดีครับคุณนนท์” คุณพงษ์กล่าวทักทาย
“สวัสดีครับเชิญ...ครับ”
“วันนี้ผมนัดคุณ....เพราะมีเรื่องอยากจะให้คุณทราบนะครับ...............เรื่องของตือเขานะครับ” (ผมนึกในใจแล้วว่าต้องเป็นเรื่องนายตือ แล้วก็จริงซะด้วย)
ตลอดอาหารมือนั้นผมได้แต่ฟังคุณพงษ์เล่าเรื่อง และเหตุผลต่างๆ ........สรุปได้ว่า คุณพงษ์ไม่อยากให้ผมและนายตือคบกันครับ(ที่จริงก็ยังไม่ได้คบนะผมแค่ดูใจเฉย)............. ไม่ว่าจะเป็นเรื่องฐานะทางสังคมก็ตาม ......ภาระหน้าที่ๆ คุณตือต้องรับผิดชอบ.........ซึ่งอันนี้ผมก็รู้อยู่ ......ที่จริงเวลาฟังสิ่งที่คุณพงษ์เล่านั้น.......มันก็เป็นเรื่องจริงที่ทำให้ผมเจ็บอยู่ในอก..........ผมไม่สามารถแก้ต่างอะไรได้เลย.....ได้แต่ฟัง แล้วก็ฟัง........
เมื่อคุยกันเสร็จผมก็ขอตัวคุณพงษ์กลับบ้านคับ (วันนี้ผมขอลาหยุดนายตือไว้ บอกว่ามีธุระที่บ้านนะครับ).........ผมกลับมาบ้านที่อยู่ในสลัม มีแม่และน้องชายผมรออยู่ที่บ้าน........ผมรู้ครับว่าเพียงแค่ผมออกไปจากชีวิตของนายตือทุกอย่างมันก็จบ.....แต่ใจผมก็จะบอกว่า........แล้วจะไปได้จริงๆๆ หรอ....แล้วไหนจะสัญญากับเขาไว้.................และเรื่องค่ารักษาพยาบาลแม่หละ...............เงินไม่ใช่น้อยนะแล้วจะหาที่ไหนมาคืน....
ช่วงหลังมานี้ผมมักจะคิดไปเรื่อย....คิดนู๋นี่ไปเอง.....กลัวนู๋นี่...คิดเพื่ออนาคตเสมอ....ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวคับ..........
“นนท์...คุณเอาเอกสารเข้ามาให้ผมหน่อยสิครับ......” เสียงคุณตือที่โฟนมาที่โต๊ะทำงานของผม ซึ่งอยู่หน้าห้องของนายตือ
ผมเข้าเอาแฟ้มเอกสารตามที่สั่งเข้าไปให้คุณตือ ...........ผมเอาเอกสารไปวางบนโต๊ะทำงาน .................แต่จู่ๆ ฟังที่ห้องก็มืดไป....... “คุณตือ...ปิดไฟทำไมครับ” ผมนึกว่าคุณตือปิดไฟเลยถามออกไป “ไม่นิ.....ผมไม่ได้ปิดไฟ....” คุณตือตอบกลับออกมา
แล้วจู่ๆ ตาของผมก็เห็นแสงไฟอีกครั้ง มันเหมือนกับมีคนปิดไฟสักพักก็เปิดครับ ผมได้ยินเสียงคุณตือพร้อมกับที่ผมมองเห็นพอดี ...............ผมจึงเดินออกจากห้องไปทำงานที่โต๊ะดังเดิม ................ในวันนั้นผมเป็นแบบนี้อยู่ 2-3 ครั้ง ผมคิดว่าจะไปหาหมอซะหน่อย อาจเป็นเพราะเครียดก็ได้คับ
เย็นนั้นผลการตรวจบอกว่า.........ผมอาจจะเป็นโรคเกี่ยวกับเส้นประสาทตา หรืออาจจะเกิดอาการกดทับของเส้นประสาท หรือไม่ก็เป็นโรคเกี่ยวกับเยื้อบุตาอักเสบ โรคนี้เรียกว่า โรคตาบอดชั่วคราว ส่วนสาเหตุที่แท้จริงนั้นยังไม่แน่ชัด ต้องรักษาและดูอาการไปเรื่อยๆ.......คุณหมอบอกให้ผมพักผ่อนเยอะๆ และที่สำคัญต้องพักสายตาให้มากๆ
ผมไม่อยากให้ที่บ้านรู้ ............เพราะรู้แล้วเดี๋ยวพวกเขาจะวิตกเกินเหตุครับ ยิ่งแม่ของผมเป็นโรคหัวใจไม่ค่อยดีอยู่ด้วย......อย่าให้ท่านมารับรู้เลยจะดีกว่าครับ.......ที่ผมก็จะพยายามดูแลตัวเองมากยิ่งขึ้นด้วย..........
ผมกลับมาถึงบ้านก่อนที่นายตือจะกลับมาครับ .........และทำกลับข้าวไว้รอเค้า ผมเขียนโน้ตทิ้งเอาไว้ ว่า “ผมต้องรีบกลับและขอโทษที่ไม่ได้รอคุณตือกลับ” ที่วันนี้ผมต้องรีบกลับเพราะตอนที่ผมทำอาหารอยู่ มีช่วงที่ผมมองเห็นรางๆ แต่ความที่อยากทำกับข้าวให้เร็วๆ ผมเลยกะว่าหั่นประมาณนี้แล้วจะไม่โดนนิ้ว แต่ก็มีพลาดเล็กน้อย และโดนน้ำร้อนลวกนิดหน่อย......ซึ่งผมไม่อยากให้นายตือเป็นห่วงและถามอะไรมากเรื่อง........เมื่อผมทำเสร็จเลยเขียนโน้ตวางไว้ที่โต๊ะอาหาร..........
สวัสดีครับแม่ ว่านี้เป็นอย่างไรบ้างคับมีอาการเวียนหัวหรือเปล่า ผมถามแม่ที่นั่งรอผมอยู่หน้าบ้าน เธอส่งยิ้มละมุนให้กับผมทุกครั้งที่ผมเข้าบ้าน ส่วนน้องชายผมกำลังทำกับข้าวอยู่เลยคับ..........กลิ่นนี้หอมฟุ้งเชียว...........
เดือนหน้าก็จะเป็นวันเกิดผมแล้วครับ..................
ความคิดเห็น