คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอน8 ตอนจบ
ตอน8 ตอนจบ
โครงการที่ผมทำตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ เพียงแต่รอเข้าที่ประชุม
และวันนี้ก็เป็นวันประชุมโครงการที่ผมได้ทำขึ้น ช่วงที่ผมกลับไปเยี่ยมพี่คริส
ก็ได้ปรึกษาได้แล้ว พี่เขาก็เห็นด้วยกับโครงการนี้
พอกลับมาพวกผมก็ปั่นให้ทันเข้าที่ประชุม
“คุณเน็ตครับ..อีกครึ่งชั่วโมงจะเริ่มประชุมนะครับ”
ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานพร้อมทั้งเปิดเอกสารดูความเรียบร้อยอีกครั้ง....ในใจลึกๆ คิดว่าโครงการนี้น่าจะผ่าน
แต่ถ้าครึ่งหนึ่งของที่ประชุมไม่เห็นด้วย ผมก็คงต้องเก็บโครงการนี้พับใส่กระเป๋าไว้
ผม อลิซ มาร์ก และคนอื่นช่วยกันทำโครงการนี้ขึ้นมาก มันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะผมก็เพิ่มเข้ามาจับงานเป็นครั้งแรก
ก็ได้ อลิซ และมาร์ก เป็นต้นเรื่องให้การดำเนินงาน.....ผมต้องขอบใจสำหรับน้ำใจของเขาทั้ง 2 ที่มีต่อผม
++++++++++++
ผมเดินเข้าห้องประชุมพร้อมแฟ้มในมือ ซึ่งทำขึ้นมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
ภายในห้องประชุมมีกรรมการบริษัทอีก 2 คน และผู้จัดการฝ่ายต่างๆ ในการเข้าประชุมครั้งนี้
การประชุมเริ่มขึ้นด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด เนื่องจากโครงการนี้ก็ใช้งบประมาณมากกว่าโครงการอื่นๆ
และเป็นโครงการเพื่อสังคมโดยไม่แสวงหาผลกำไร
การประชุมดำเนินไป....โดยมีตรงตั้งข้อสงสัยถึงโครงการ และแผนงานที่ทำขึ้น ซึ่งผมก็ได้อธิบายเพิ่มเติม
ผมรู้ว่าทุกคนหวังดีกับบริษัท อะไรที่มันไม่ได้กำไรก็ไม่อยากจะเสียเงินลงทุนมาก
สุดท้ายผมก็นั่งลุ้นว่าผมจะออกมาเป็นอย่างไร......
ซึ่งก็เป็นที่หน้าดีใจ เพราะโครงการนี้ได้ผ่านการพิจารณาเห็นชอบ แต่อาจจะต้องปรับปรุงบางส่วนให้สอดคล้อง
กับสภาพสถานการณ์ปัจจุบัน และเศรษฐกิจด้วย ซึ่งผมก็รับไว้พิจารณาแก้ไขในส่วนนี้
ผู้เข้าร่วมประชุมทุกท่านเดินออกมาจากห้องประชุม เหลือเพียงผมซึ่งยังนั่งอยู่ในนั้น
ก๊อกๆๆ “คุณเน็ต เป็นไงบ้างครับ...”
เสียงเคาะประตูตามมาด้วยเสียงของอลิซ ซึ่งเข้ามาถามผลการพิจารณาโครงการ
ผมหันไม่มองเขา พร้อมทั้งซบหน้าลงที่อกของอลิซ มือทั้งสองก็จับข้อมืออลิซไว้
“อือ....ผ่านแล้วแหละ...แต่ก็ยังต้องแก้ไขอีก.....”
“ครับ..ดีแล้ว...ถึงไงเราก็ผ่านแล้วนะครับ....” กำลังใจที่ส่งมาให้ผ่านน้ำเสียงที่นุ่มนวล
ผมซบอยู่อย่างนั้นนานทีเดียว เหมือนอยากได้พลังจากอลิซ เพิ่มเติมส่วนของผม
เราตรากตรำทำด้วยกันมา.....หาข้อมูลต่างๆ เพื่อการวิเคราะห์ และวิจัย...
ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมกับอลิซเปิดใจคุยกันมากที่สุด....
และผมก็ได้รู้อะไรมากมายเกี่ยวกับตัวเขา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ทำงานเก่า
หรือสารเคมีในร่างกายที่ทำงานมากเกินกว่าปกติ........
ผมตั้งใจว่าถ้าวันนี้ประชุมผ่านเมื่อไหร่ จะชวน มาร์ก อลิซ และคนอื่นๆ ไปฉลองกันหน่อย.....
++++++++++
“ผมเป็นอย่างไรบ้างครับ....คุณเน็ต” มาร์กถามผมเมื่อเห็น ผมกับอลิซเดินออกมาจากห้องประชุม
“อือ....ผ่านแล้ว.....”
“ผมว่าแล้ว...ว่าต้องผ่าน.....อย่างคุณเน็ตหรอ..จะทำไม่ได้...” เจ้าตัวเหมือนจะดีใจสุดขีดที่มีส่วนช่วยงานนี้ ซึ่งผมก็ดีใจเช่นกันที่มีคนรู้ใจ และเข้าใจงานที่ทำเพื่อสังคม..
“มาร์ก เดี๋ยวติดต่อเพื่อนๆ ที่ทำงานนี้ นัดเจอกันตอนเย็นที่บาร์ลิโด้ อย่างงี้มันต้องฉลองกันหน่อย...”
“ได้เลยครับ เจ้านาย เดี๋ยวผมจัดให้...”
ผมเดินกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเดิมที่ตั้งอยู่กลางห้องทำงานของผม
“คุณเน็ต....เหนื่อยไหม....ไว้เลี้ยงขอบคุณพรุ่งนี้ก็ได้ครับ...”
“อือ.....ฉันอยากขอบคุณพวกเขาซักหน่อยนะ....แล้วก็ถือว่าได้พักผ่อนด้วย...ทำงานหนักกันมานานแล้ว...”
“....ครับ...”
“อลิซเดิมมาหาผมหน่อยซิ....” ผมเรียกเขาให้เขามาหา.....
ผมยืนขึ้นตรงหน้าเขา พร้อมทั้งใช้มือลูบปอยผมตรงใบหน้าเขา.....
“ขอบคุณนะอลิซ ที่ช่วย และเชื่อใจผมนะ...”
“ครับ......”
“ผมตั้งใจว่าหลังจากเสร็จงานนี้ผมมีอะไรจะคุยกับคุณด้วย......”
“เรื่องอะไรหรอครับ.....”
“ไว้หลังเลิกจากคืนนี้คุณพอมีเวลาว่างให้ผมบ้างไหมครับ..........”
“หลังคืนนี้เลยหรอครับ....เออ.....ได้ครับ..” ผมเห็นเขาทำท่าคิดก่อนที่จะตอบตกลง
“ขอบคุณนะ.....” พร้อมทั้งก้มลงไปจุ๊บที่แก้ม ก่อนที่จะปล่อยให้เขากลับไปทำงานที่เดิม
ตั้งแต่ตอนนั้นผมกับเขาก็ไม่ได้มีอะไรกันเลย..... ผมตั้งใจจะรอเขาจริงๆ แต่ก็ทีทำรุ่มร่ามบ้าง
ซึ่งเขาก็ไม่ได้โกรธ หรือทำท่ารังเกียจอะไร.......ตอนนี้ผมก็จีบๆ เขาอยู่แหละครับ
แต่ผมแอบแปลกใจบ้าง เพราะเห็นบางครั้งเขาถอดแว่นนวดคลึกสายตาเพื่อคลายเครียด
และไม่เห็นปฏิกิริยาเปลี่ยนแปลงใดๆ..... ซึ่งผมก็ว่าเป็นผลดีต่อตัวเขาด้วยครับ....
ผมรอวันที่เขาจะยอมรับให้ตัวผม และยอมรับในตัวตนของเขาเช่นกัน.....
ผมเป็นคนเปิดเผยนะ ผมไม่ได้บอกว่าจีบอลิซหรอกครับ แต่ท่าทางผมนี้ ให้เลย
แม้แต่มาร์ก ดูก็จะรู้เหมือนกัน...แต่ผมก็ไม่ได้ประเจิดประเจ้อนะครับ...
++++++++++++
เรานัดกันที่บาร์ลิโด้ซึ่งเป็นบาร์ชื่อดังของเมือง.....มีคนมากมายเข้าออก ไม่เว้นแต่ละวัน
ในบาร์นี้มีคนหลากหลายประเภท มีทั้งดีและไม่ดีประปนกันไปครับ....
แต่ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบาร์ที่มีคนมาเที่ยวมากที่สุดด้วยเช่นกัน
เรานัดรวมพลกันตอน 3 ทุ่ม ซึ่งเป็นเวลากำลังเหมาะสำหรับการพักผ่อนนะครับ
ผมกลับไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าหลังเลิกงาน...ส่วนอลิซจะคนอื่นๆ ก็เช่นกัน.....
ผมเดินเข้าไปในบาร์ซึ่งเห็นมาร์กพร้อมเพื่อนๆ นั่งกันก่อนอยู่แล้ว
ตอนนี้ภายในร้าน คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ เพราะยังไม่ค่ำมากนัก
“ดีครับคุณเน็ต....” เพื่อนๆ กล่าวทักทาย
“อืม ตามสบายเลยนะ...เต็มที่และขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อยกัน....” ผมกล่าวขอบคุณพวกเขาจากใจจริง
“ครับ..นั้นพวกผมไม่เกรงใจนะครับ...”
“อือ......” ผมตอบกลับด้วยความเต็มใจ
“มาร์ก อลิซมากยัง....” ผมถามหาอีกคนซึ่งยังไม่เห็นหน้า
“มาแล้วครับ....เห็นบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำนะ...”
“อือ....” พวกเรานั่งอยู่โต๊ะหนึ่ง ผมก็นั่งดื่มไปเรื่อยๆ
บรรยากาศเริ่มครึกคักมากขึ้น เสียงเพลงที่เปิดจนพูดกันแทบไม่รู้เรื่อง..ๆ
อลิซเดินเข้ามา......หลังจากหายไปนาน....ซึ่งผมคิดว่าจะไปตามอยู่พอดี
เขากลับไปเปลี่ยนเสื้อซึ่งดูแปลกตาสำหรับผม เพราะปกติผมมักจะเห็นเขาใส่แต่เสื้อเชิ้ต
แต่วันนี้เขาให้เสื้อโปโลที่เหลืองสด ซึ่งทำให้เขาดูสดใสมากภายใต้แสงที่สาดส่องไปทั่วบาร์แห่งนี้
เขาเดินเข้ามานั่งข้างๆ ผม ซึ่งมีที่เหลือไว้สำหรับเขา
น้ำเมาต่างๆ ถูกเทใส่แก้วของแต่ละคน ซึ่งกำลังสนุกสนามกันอยู่ บางคนใจกล้าก็ลุกออกไปรีเล็กซ์
“อลิซคุณดื่มไหม....” ผมถาม ซึ่งต้องให้เขาเอียงหูเข้ามาเพราะเสียงเพลงที่ดังก้อง
“ผมดื่มได้อยู่แล้วครับ....”
“ผมชงน้ำเมาทั้งของผม และ เขา.....พร้อมทั้งส่งให้...”
“ผมไม่รู้นะเนี้ยว่าคุณก็กินเหมือนกัน....”
“อ้อ...ผมกินได้นิดหน่อยนะ......ถ้ามากๆ ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน....”
พวกเขาทุกคนต่างคุยกันสนุกสนาน บางคนที่ดูจะเกร็งๆ ผมบ้าง พอน้ำเมาเข้าปากก็พูดมากขึ้น
เป็นกันเองมากขึ้น.....จนเวลาล่วงผ่านไปเร็ว.....ซึ่งผมก็เห็นว่าหน้าอลิซคงแดงเพราะน้ำเมาบ้างแล้ว
“คุณเน็ต ออกไปเต้นกัน...”
“เหอะ...เราพูดอะไรนะ...” ผมกระซิบถาม
“อือ..เรามาผ่อนคลายนิด....ปะครับ..” เขาพูดเสร็จพร้อมทั้งลุกขึ้น แล้วเดินไปไปในฟอร์ที่มีคนมากมายกำลังแดนซ์กระจายอยู่
ผมเดินตามเข้าออกไป....แต่ไม่ใช้เพื่อไปแดนซ์นะครับ....ก็อย่างที่บอกไอฟีเรโมนที่อยู่ตัวเราฟุ้งกระจายซะ...
จนคนที่ที่เดินผ่านไปผ่านมามองกันเป็นแถว ทั้งหญิงชาย ส่งตาให้อลิซกันเป็นว่าเล่น แล้วยิ่งน้ำเมาเข้าปากคงจะมันกันน่าดู......
แต่ที่ผมไม่ห้ามเพราะคิดว่าจะให้เขาเป็นตัว ของตัวเองดูบ้าง ผมไม่เคยเห็นเข้าในเวลาแบบนี้เลย
“มะ....คุณเน็ต ตรงนี้มีที่ว่าง...” เขาเรียกผมเข้าไป ตรงที่ว่าง ซึ่งมีพื้นที่เหลือนิดหน่อยไว้สำหรับยืนโยกมากกว่า
“อลิซผมนั่งตรงนี้แล้วกัน คุณก็ตามสบาย...” ผมต้องขอตัวครับ เพราะถ้าอยู่ใกล้ๆ แล้วมันอดใจไม่ไหว
เกิดทำไรมากกว่าเดี๋ยวคนที่ทำงานเห็น จะดูไม่ดีเปล่า... ผมเลยนั่งตรงเคาเตอร์บาร์และสั่งเหล้ามาแก้ว
สายตาก็จับจ้องลีลาและท่าทางของเขา เขาชวนผมมาเต้นและดูเหมือนเขาจะยืนโยกซะมากกว่า
หลังจากเพลงที่เปิดรวดเดียว 3 เพลงจบ เขาก็ต้องเดินมาหาผมพร้อมทั้งเหงื่อที่ผุดขึ้นตามใบหน้า แขน และต้นคอ
เหงื่อที่เห็นมันสะท้อนกับแสงไฟ เห็นเป็นประกายเลยทีเดียว
“ไงเรา....เหนื่อยแล้วหรอ...” ผมพูดขันๆ ให้กับอลิซ
“ครับ....ไม่ได้เต้นซะนาน....เล่นจะเหนื่อยเลย....” เขาเดินเข้ามาคุยกับผมพร้อมทั้งสั่งน้ำอัดลมเพื่อดับกระหาย
เรานั่งตรงเคาเตอร์นานพอที่จะมีคนเข้ามาทักอลิซ
“สวัสดีค่ะ.......” สาวน้อยคนหนึ่งเดินเข้ามาทักอลิซ ซึ่งเขาก็ยิ้มตอบ
สุดท้ายหญิงสาวน่ารักคนนั้นก็ให้เบอร์โทรอลิซมา ซึ่งผมก็นั่งมองอยู่ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“คุณเน็ต ผมร้อน....ขอไปห้องน้ำก่อนนะครับ...” เขาพูดพร้อมกับเดินออกไป
ผมนั่งดื่มต่อที่เคาเตอร์....... “แหม จะเรียกว่าสวยหรือน่ารักดีว่ะ ว่าจะจีบซะหน่อย ดันมีคนแย่งซะแหละ..” นั้นเป็นเสียงชาย 2 คนที่เดือนเข้ามานั่งตรงเข้าเคาเตอร์ ซึ่งตอนนี้เสียงเพลงกลายเป็นเพลงช้าๆ ให้คู่รักได้ออกไปเต้นกันบ้าง
“อ้อ...ไอหนุ่มที่อยู่หน้าห้องน้ำนะหรอ.....เออว่ะ...ข้าเดินผ่านของข้าก็ตื่นว่ะ 5555 “ นั้นเป็นคำพูดที่ทำให้ผมไม่สบายใจ
แต่ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่........ ก่อนที่ชาย 2 คนจะหยุดพูดและนั่งดื่มเหล้ากันต่อ.....
ผมว่าเป็นเวลานานเหมือนกันที่ยังไม่เห็นอลิซกลับมา ซึ่งผมเริ่มกังวลใจมากแล้ว
คำพูดที่ผ่านเข้าหูผมทำให้ผมต้องเริ่มลุกเดินไปยังห้องน้ำชายทันที เพื่อตามอลิซซึ่งขอตัวออกมานานแล้ว
ผมเดินเข้าไปที่ห้องน้ำเพื่อมองหาอลิซ ซึ่งเขาก็ไม่ได้อยู่ที่นั้น....
“อลิซ...อลิซ..” ผมตะโกนออกไป ซึ่งก็ไม่มีเสียงตอบ
ผมเดินกลับเข้ามาให้บาร์และถามมาร์ก ว่าเห็นอลิซไหมซึ่งคำตอบ คือไม่เช่นกัน
ความกังวลใจเกิดขึ้นทันที พร้อมทั้งขาที่ก้าวเดินออกจากบาร์อีกครั้งเพื่อตรงไปยังห้องน้ำ
ผมกวาดสายตามองหาอลิซ ซึ่งเสื้อของเขาทำให้สังเกตได้ง่าย....
ผมเดินหาตั้งนาน แล้วก็เจอเขาจนได้ เพียงแต่เขาไม่ได้อยู่คนเดียว
มีชาย 3 คน ยืนล้อมเข้าไว้ แต่เพราะสีเสื้อทำให้ผมเดินตรงเข้าไป
อารมณ์โกรธ กำลังพุ่ง เพราะภาพที่ผมเห็น มีชายคนหนึ่งกำลังจูบอลิซอย่างเมามัน
ส่วนชายอีก 2 คน คนหนึ่งกันควานอยู่แถวหน้าอก อีกคนกับคลำอยู่ตรงเป้ากางเกง
ซึ่งสภาพเจ้าตัวไม่ยินยอมแน่นอน
ผมเดินเข้าไปพร้อมท่อนไม้ ที่วางกองอยู่ในระแวกนั้น
“เห้ย....มึงทำอะไร...” ผมเข้าไปสะกิดพร้อมทั้งส่งหน้าไม้เข้าไปกระแทกที่หลังของไอหนุ่มที่กำลังประกบปากจูบอลิซอยู่
แอ๊ก เสียงกระแทกที่ผมฟาดไม่ที่หน้าท้องของชายอีก 2 คน ที่เหลือ ซึ่งพวกมันก็ไม่ยอม กับมาลุ่มผมอีกครั้ง
แต่เพราะมีไม้ถือไว้ผมเลยได้เปรียบไม่น้อย
จนมันคนหนึ่งเตะเข้าที่ข้อมือทำให้ไม้ที่ถืออยู่กระเด็น ผมสู้พวกมันซะพักก่อนที่ผู้จัดการบาร์จะออกมาช่วยเหลือ
ดังนั้นผมจึงรอดจากจากไอพวกนั้น.....ซึ่งถ้าไม่มีใครมาผมก็คิดจะสู้หยิบตาเช่นกัน
“คุณเป็นอะไรไหมครับ...” ผู้จัดการบาร์สอบถาม
“อือ...ไม่เป็นไร........” ผมตอบกลับไป
“เดี๋ยวผมจะแจ้งความให้เรื่องทำร้ายร่างกายนะครับ...”
ผมมองหน้าอลิซ...ซึ่งเขาทำหน้าเหมือนปฏิเสธ.... “ไม่ต้องหรอกครับ....เพราะพวกมันก็เจ็บไม่ใช่น้อยเหมือนกัน..”
.....ก็ผมเล่นไม้ฟาดไปหลายที...”
“ครับ...คุณเข้าไปทำแผลก่อนไหม....”
“อ้อ..ไม่ต้องหรอกครับ......เดี่ยวผมจะกลับแล้ว ...ส่วนเพื่อนผมที่อยู่ข้างในก็บอกให้ผมด้วยความผมกลับแล้ว
ส่วนค้าเสียหายต่างๆ เรียกบิลไม่เก็บกับผมได้...” พร้อมพูดเสร็จพร้อมส่งนามบัตรให้ ซึ่งผู้จัดการบาร์รับพร้อมกลับขอตัว
“คุณเน็ต....เจ็บมากไหม...” เขามาพยุงผมเพื่อเดินไปที่รถ
“อลิซแล้วคุณอ่ะ...” ผมเห็นปากที่เจ่อๆ และรอยเลือดที่แตกอยู่ตรงริมฝีปากเขา
“ไม่เป็นไรครับ....” แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่เห็นไร แต่น้ำตาเขาเหมือนจะพยายามกลั้นไม่ให้ผมกังวลอยู่
ไอผมมันเจ็บใจตัวเองที่ปล่อยให้เขามาคนเดียว ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาก็ไม่เหมือนคนอื่น.....
เขาหันหลังให้ผมพร้อมทั้งรูดซิบกางเกงที่ถูกไอพวกนั้นมันรูดลง.........แม่งเอ้ย ถ้ามีปืนนี้ ยิงกระจุยให้หมดเลย
เขาพยายามพยุงผมเดิน แต่ผมก็ต้องทำอะไรซักอย่างก่อนที่จะเดินจากไป
“อลิซ หลับตา.....” ผมบอกเขา ซึ่งเขายอมรับตาโดยดี
“เน็ต....” ผมให้ลิ้นเลียไปที่ริมผีปากที่เหมือนโดนถึงกัดอยู่ “อย่า....” เสียงปฏิเสธเพื่อให้ผมหยุด
“อลิซผมจะล้างให้ ...อ้างปากหน่อย” ผมหยุดเพื่อบอกเขาพร้อมทั้งก้มลงไปจูบอีกครั้ง
ผมล้างคราบน้ำลายและฝังรอยให้ “เจ็บ...” มีเสียงอู้อี้ตามมา ซึ่งก็ไม่ช่วยให้ผมหยุดได้
ตอนนี้ผมหื่นกระหายจูบของอลิซมากกว่าครั้งไหนๆ อาจเป็นเพราะภาพที่ผมเห็น
ทำให้ผมอยากจะลบภาพให้ความคิดของอลิซออก แล้วใส่ของผมเข้าไปแทนทีก็ได้
มือผมเริกเสื้อของเขาขึ้น และใช้สองมือบดขยี้หัวนมนั้น ซึ่งขึ้นเป็นไตก่อนที่มือผมจะสัมผัสซะอีก
“เน็ต ผมจะไม่ไหวนะครับ...” เสียงประท้วงเมื่ออารมณ์เขาเริ่มกระเจิดกระเจิง
“อืม อ่า....” น้ำลายของผมละของอลิซรวมกันและล้นออกมานอกริมฝีปากของเรา
ซึ่งผมก็ไม่คิดจะเช็ดให้ซะด้วย....... “อลิซ อีกนึด....ใกล้เสร็จแล้ว...” ผมบอกออกไป
เราพลัดกันเป็นฝ่ายรุก ฝ่ายรับ ภายในช่องปากของห้วงเสน่ห์นั้นเป็นเวลานาน
จนร่างกายของอลิซตื่นตัวภายใต้เข่าของผมที่แทรกเข้าไปตรงหว่างขาคู่งาม....
ผมหยุดความวาบหวามนั้น ก่อนที่ทั้งผมและเขาจะอยู่ไม่อยู่ แต่สายตาเหมือนประท้วงอะไรบ้างอยู่...
ผมพาเขาและตัวเองขึ้นรถ และขับออกไป ไม่มีการพูดจาเกิดขึ้นในรถ
เพราะตอนนี้หน้าตาของอลิซแดงก่ำ เพราะกำลังพยายามสกัดกั้นอารมณ์อยู่
เขามักจะส่งสายตามองมาที่ผม ซึ่งผมก็ตื่นตัวเต็มที่แล้วเหมือนกัน ผมอยากจะแวะโรงแรมแถวนี้ด้วยซ้ำ
แต่ก็ต้องทนไว้
ก่อนที่ผมจะขับรถเข้าบ้าน ดูเหมือนอารมณ์ของอลิซจะสิ้นสุดลง เขารูดซิปกางเกงตัวเองลง
พร้อมทั้งเอามือทาบลงที่ของตัวเอง (เห้ย...มาทำอะไรตรงนี้ ขับรถอยู่...) ส่วนมือข้างที่เหลือก็เอามาดูดอมเล่น เหมือนเป็นชอคโกแลตว่างั้น (ขอบอกว่าแว่นยังอยู่ครบนะครับ) “อ....อลิซซซซซ” เสียงที่เรียกพร้อมกลืนน้ำลายหลายอึก
“อ่า....อ่า...” เสียงของอลิซเมื่อเขาเริ่มลูบไล้ของส่วนตัวของตัวเอง....
ตอนนี้ถ้าเกิดอุบัติเหตุ ผมจะโทษอลิซคนเดียว.....เพราะตอนนี้ผมเหยียบคันเร่ง เกินกำหนดไปได้ร้อยกว่าแล้ว
“เน็ต.......เน็ต อืม....” เสียงเรียกร้องของอลิซทำให้ผมไม่มีสมาธิจริงเลยครับ แต่อีกนึดก็จะถึงแล้ว
“อลิซ ไม่ไหวแล้วอ่ะเน็ต...” ตอนนี้เขากำลังเล่นกับน้องนมของตัวเอง ซึ่งเขาเริกเสื้อขึ้นมาพร้อมทั้งเอนเบาะให้นอนลง
(กะจะเสร็จในรถเลยใช้ไหมอ่ะ) “อลิซ...หยุดเลยนะ..ถ้าผมถึงเมื่อไหร่คุณได้เจ็บตัวแน่นๆ “
“เหอะๆๆ คุณจะทำอะไรได้....ขนาดตอนนี้ผมยังปลอดภัยอยู่เลย...” ผมรู้ว่าเขายั่วอารมณ์ผมเล่นอยู่
ตอนนี้รถเลี้ยวเขามาที่ลานจอดรถแล้วครับ เหลือเพียงแต่ขึ้นลิฟท์ เปิดประตูห้องและ............
รถจอดแล้ว แต่ดูเหมือนอลิซจะไม่ยอมลุกจริงๆ ซึ่งตอนนี้กางเกงยีนส์ที่ผมใส่ มันดันเจ้าน้องชายผมซะเจ็บเลยก็ว่าได้
ผมเลยเดินมาเปิดประตูฝั่งอลิซและอุ้มเขา........ แขนของอลิซข้างหนึ่งคล้องคอผมไว้ แต่อีกข้างกำลังเล่นซนอยู่ที่หน้าอกผมซะงั้น “อืม...อลิซ...” ผมครางออกไปเมื่อเขาถูกไถ่ที่หัวนมผม “อลิซ หยุด...ผม อืม...” ตอนนี้เส้นเลือดเต้นตุ๊บๆๆๆ
เสียงหัวเราะชอบใจ เมื่อเห็นผมทำอะไรไม่ได้ แม้อาการเจ็บไม่ยังอยู่แต่ขอบอกผมไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย
เพราะภาพตรงหน้ามันดึงความเจ็บของผมไปหมดแล้วครับ ผมเปิดประตูเข้าไปพร้อมทั้งวางเขาลงบนที่นอน
อยากแรกที่ผมทำคือต้องปลดกางเกงตัวเองออกเลย เพราะมังกรน้อยผมมันผงาดจะทะลุกางเกงได้แล้ว
ส่วนเสื้อผมเพียงแค่ปลดกระดุมเท่านั้น ตอนนี้น้องผมตั้งโด่นเด่นเป็นสง่า เหมือนต้นเสาโรมันก็ว่าได้
อลิซนั่งมอง และอมยิ้ม... “อลิซคุณไม่คิดจะช่วยผมหน่อยหรอ...” ผมยืนจังก้างอยู่ตรงหน้าของเขา
“คุณยั่วผมได้เยี่ยมมากเลยนะ อลิซ..” รอยยิ้มเยี้ยมๆ ที่เหมือนจะดูโกรธแต่ไม่ใช่ พุดออกมาจากใบหน้าผม
“เน็ต ผมต้องทำไงอ่ะ...” คำพูดพาซื่อ แต่หน้าตาไม่บอกอย่างนั้นเลย
ผมได้เพียงแต่อ้อนวอนเขา ก่อนที่เขาจะดีดนิ้วเบาๆ ไม่ที่ปลายน้องผม ซึ่งเป็นผมทำให้มีน้ำตาซึมออกมาเล็กน้อย
“อืม...อลิซ....” เขาใช้ปลายลิ้นเช็ดน้ำตาที่ซึมออกมา ก่อนที่จะค่อยๆ ดันปากเข้าไปในตัวผม ฟันและปากที่รูดไปตามแท่งทำให้ผมแทบคลั่ง “อืม...........” ก่อนที่เขาจะค่อยๆ เร่งจังหวะรูดปากของตัวเอง “อ้า.....อลิซ เร็วอีก......เร็วอีก...”
ใช้เวลาเพียงไม่นานก่อนนี้น้ำก๊อกแรกของผมจะถูกปลดปล่อยด้วยริมฝีปากของอลิซ....ซึ่งมันยังคงตั้งอยู่ เพียงแต่ทำให้อาการกระหายของผมนั้นผ่อนคลายลงเท่านั้น
ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำขุ่นๆ ที่พวยพุ่งออกมา
ผมจับเขาถอดแว่น เสื้อผ้า และกางเกงจนร่างกายเปล่าเปลื้อย
น้องชายของอลิซก็โดดเด่นเช่นกัน ซึ่งก็ไม่ได้แพ้ผมเท่าไหร่ แท่งแดงๆ ที่โดนเด่นด้วยเส้นเลือดเหล่านั้นดูเหมือนจะเต้นตุ๊บๆๆ อยู่
“เน็ต........” เสียงยั่วยวนที่อลิซส่งมาให้ผม ผมตอบสนองเขาเช่นเดียวกับที่เขาใช้กับผม
“อืม...เน็ต ผม...ขอโทษ อ่ะ อ่ะ อย่าแกล้ง...” นั้นเป็นเสียงที่เขาร้องบอก เมื่อผมทำได้จนถึงจุดหนึ่งแล้วรูดปากออกมา
“อ่า อ่า อ่า อ่า” เสียงที่ดังไม่หยุดของเขา เมื่อผมให้มือถูกไปตามแท่งนั้นของเขา
ผมยกขาของอลิซขึ้นและใช้นิ้วช่วยให้การขยายประตู........... “โอะ อืม โอะ อืม “ เสียงที่ครางเมื่อผมใช้นิ้วมือขยับเข้าออก และเพิ่มขึ้นจนประตูเปิดกว้างเพียงพอให้น้องชายผมใส่เข้าไปได้...
ตอนนี้เจ้าน้องชายผมจ่อที่ประตูของอลิซแล้ว ผมค่อยดันเข้าไป พร้อมโน้มตัวลงไปขบหัวนมของเขาเล่น
มือของอลิซที่ช่วยพยุงอยู่ที่หน้าท้องของผม “อะ อะ อ่ะ “ เสียงของเราทั้งคู่เมื่อเราโลดเล่นเขาสู่ห้วงหฤหรรษ์
“เน็ต อะ อ่ะ อะ ผมๆๆ” เสียงที่ไร้การอดกลั้นปล่อยออกมาก่อนที่ น้ำของผมจะแตกให้ตัวของอลิซอีกครั้ง
ซึ่งของอลิซก็แตกให้มือผมเช่นกัน เราทั้งคู่เล้าโลมกันอยู่กันอีกหลายรอบก่อนที่จะหมดแรง ซึ่งผมก็ฝากรอยไว้ตามตัวของเขาไม่น้อยเช่นกัน..........
หลังเสร็จกิจผมชวนเขาไปอาบน้ำ ซึ่งก็ไม่วายเล่นบทพิศวาสนอกเตียง.....คืนนั้นเราร่วมรักกันจนผมกับเขาแทบไม่มีแรงลุกเลย.........
++++++++++++++
เช้า.......
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมทั้งยังเห็นอลิซหลับอยู่ในอ้อมกอด........
“อลิซ.....” ผมเรียกเขาเบา
“อืม ผมขออีกแป๊ปนะ....” เสียงร้องประท้วงเมื่อผมปลุกเขา
ซึ่งยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งมากขึ้น ผมเลยเป่าหูเขาเล่น พร้อมทั้งซบที่ใบหูเขา “อืม..เน็ตอย่า...” นั้นเป็นเสียงร้องห้าม
แต่ยิ่งเขาไม่สนใจผม ยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งเขามากขึ้น ผมไล้ริมมาที่ต้นคอ จะซบที่ให้ปลาร้า ซึ่งเขานอนหงายอยู่ (อย่างงี้ก็เสร็จผมสิ)
“อลิซ ตื่นสิ ผมมีเรื่องจะคุย...” ผมกระซิบบอกที่ข้างหู
“อืมก็บอกมาสิ....” แม้จะหลับตาอยู่ แล้วเหมือนเขาจะยอมคุยด้วย...
“ก็เรื่องเมื่อวานอ่ะ ที่ผมบอกว่าจะคุยนะ...”
“อือ....เรื่องไรอ่ะ ขอฟังอยู่....”
“เออ....ผมว่า....ผมถ้าจะรักคุณ จนทนไม่ไหวแล้วอ่ะ...อลิซ...”
“อืม.....” “ผมบอกให้ตื่นไง ไม่งั้นผมจะจับคุณกดจริงๆ นะเออ...”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น พร้อมทั้งลุกนั่ง ควานหาแว่นแล้วหันมาทางผม
“เน็ต ถ้าผมไม่ยอมให้คุณ เมื่อคืนคุณไม่ได้เห็นขาอ่อนผมหรอก....”
“อลิซ....คุณชอบ ผม ผม ผม หรอ...”
“เน็ตผมก็ยังไม่รู้หรอกว่ารักคุณหรือเปล่า แต่ร่างกายผม มันยอมให้คุณคนเดียว....”
เขาพูดเสร็จพร้อมยิ้มแบบกวนๆ ก่อนที่จะกดผมแล้วใช้ลิ้นเลียที่หัวนม.......ทำให้ผมขนลุกเชียวแหละ
(ตกลงอลิซคนนี้เป็นใครกันแน่นะ........แต่ผมจะไม่สงสัยหรอกเพราะไม่ว่าจะเป็นแบบไหม ผมก็รักทั้งนั้นแหละ
ผมว่าจะปล่อยเสน่ห์ตัวเองให้อลิซหลงจนไม่กล้าแกล้งผมแบบเมื่อคืนอีกเลย)
บทส่งท้าย
“อลิซ..ผมว่าจะย้ายออกจะบ้านนี้จริงๆ แล้วแหละ...” ผมพูดเมื่อวันทำงานต้นสัปดาห์มาถึง
“คุณหาได้แล้วหรอ...”
“อืม....เป็นบ้านนะ ไม่ใช่คอนโดนเหมือนอย่างพี่คริส”
“ก็ดีสิ เป็นส่วนตัวดี..”
“อืม....ตอนนี้ผมเลยว่าจะเปิดรับสมัครคนดูแลบ้านนะ .....อยู่กินฟรี...มีที่นอนอาหารครบ เลี้ยงดูอย่างดี..” ผมพูดพร้อมกับส่งตายตาให้
“อืม...นั้นเดียวผมช่วยประกาศทางเน็ต”
“โธ่........อลิซอ่ะ........” สายตาอ้อนวอนเหมือนผมยังสู้เขาไม่ได้
“55555 น่าๆๆ เดี๋ยวก็มีคนมาสมัคร สบายแบบนี้ใครไม่อยากอ่ะ....” พร้อมทั้งเดินเข้ามาหอมแก้มผมก่อนที่จะกลับไปนั่งทำงาน...................
ผมเพียงแต่ได้อมยิ้มเท่านั้น เมื่อก่อนผมอาจจะเหมือนลูกเสือ ที่ซ่าและเที่ยวไปวันๆ
แต่ตอนนี้เหมือนตัวเองกลายเป็นลูกแมวได้ไงไม่รู้ ต้องคอยอ้อนเจ้าของ เพื่อขอความรักตลอด...(สู้ไม่ได้จริงๆ)
“””””””””””””””””””End””””””””””””””
ปล. ถ้าใครอ่านแล้วชอบ ก็คอมเม้นท์ให้หน่อยนะจีะ ส่งท้ายเรื่องนี้
เตรียมคลอดเรื่องใหม่ จร้า...
ความคิดเห็น