yaoi บุรุษ(พยาบาล)...ที่รัก

ลำดับตอนที่ #7 : ตอน7

 ตอน7

ตอนนี้ผมได้กลับมาพักรักษาตัวที่บ้านแล้ว......สายตาของผมค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อย

แต่เรื่องที่ลำบากใจของผมที่สุดคือการโกหก คนในครอบครัวรอบทั้งมิคด้วย

ซึ่งผมยอมรับว่า ......ถ้าเค้ารู้ว่าผมเห็นแล้ว เขาอาจอยากจากผมไปก็ได้ซึ่งนั้นทำให้ผมกังวลมาก



แม่ และป้าโรส  เวลามานั่งคุยกับผม พวกเธอมักทำน้ำเสียงให้สดใสร่าเริง

แต่สีหน้าและแววตาเธอเศร้ามาก  อาจเป็นเพราะการผ่าตัดของผมไม่ประสบความสำเร็จ

และมิคนั้น เขาไม่ได้พูดอะไร แม้สีหน้าจะดูผิดหวัง  แต่เขาก็ยังดูแลผมเหมือนเคย



วันนี้มิคชวนผมออกมาปิกนิก ...โดยที่ป้าโรสจัดตระกร้าอาหารไว้ให้....

มิคอย่าให้ผมเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง  เพราะเวลาอยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ....เขาเลยเอ่ยปากชวนผม

เราขับรถออกมาไม่ไกลนักจะมีภูเขาตั้งอยู่ใกล้ๆ  ซึ่งเป็นที่ร่มรื่น เหมาะสำหรับการพักผ่อนเป็นอย่างยิ่ง

ต้นไม้ใหญ่น้อย.....ปกคลุมไปทั่วบริเวณ...มีลานหญ้ากว้างๆ ทำหรับทำกิจกรรม.....

เรียกว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำหรับพักผ่อนอย่างแท้จริง...ซึ่งผมเคยมากับแฟนเก่า

แต่ดูเธอจะไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่...มีแต่จะชวนผมไปช้อปปิงมากกว่า

ซึ่งต่างกับมิคมาก เพราะตอนนี้หน้าเขาสดใสเหมือนเด็กๆ ที่ได้ไปเที่ยว



“คุณคริสรู้ไหม ที่เมืองหลวงอ่ะ ไม่มีหรอก  ถึงมีก็เป็นสวนสาธารณะเล็กๆ และวุ่นวายด้วย”  เขาพูดด้วยอาการดีใจ

“คุณคริส...ยืนรอตรงนี้แป๊ปนะครับเดี๋ยวผมปูผ้าก่อน....”  เขาพูดพร้อมกันกางผ้าผืนใหญ่ออก แล้วปูลงที่ต้นไม้ใหญ่

ที่มีใบแผ่ออกมา  เพื่อเป็นร่มเงาให้สัตว์น้อยใหญ่ได้มาพักพิง .......

“อากาศดีจริงนะ...ไม่ได้มานานแล้ว....”  ผมพูดเปรยๆ ขึ้น

“ครับที่ดีอากาศดี..และยังไม่ค่อยวุ่นวายด้วย....”

“ เรานะชอบบรรยากาศตามท้องทุ่ง ท้องนาหรอ มิค...ผมนึกว่าคนเมืองกรุงจะชอบแสง สี เสียง ซะอีก”

“...อ้อ  ผมชอบธรรมชาติมากกว่า...แล้วชีวิตผมก็อยู่ที่ในเมืองกรุงตลอด ผมเลยอยากออกมาอยู่ที่แบบนี้บ้าง...ผมเคยคิดว่าถ้า
เก็บเงินได้..ผมอยากจะซื้อบ้านและมาอยู่ต่างจังหวัดนะ..ตอนผมอายุเยอะแล้ว...”

“เหอะๆๆ  นายนี้..ก็ตอนนี้นายก็อยู่แล้วนิ  ก็อยู่ต่อไปสิ..”  ผมพูดเพื่อเข้าจะตอบอะไรกลับมา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

“คุณคริส  ผมปูเสร็จแล้ว....มานั่งลงตรงนี้เถอะ...”  เขาเข้ามาพาผมไปนั่งใกล้กับต้นไม้ เพื่อให้ผมได้พิงต้นไม้ได้



เราขน อาหารมาซะเต็มตระกร้า แถมด้วยหนังสืออีกหลายเล่ม.....ซึ่งเป็นแนวที่มิคชอบมาก  เขาชอบอ่านเรื่องการผจนภัย นักสืบ  
และเรื่องความรัก...

เมื่อก่อนผมก็บอกให้เขาอ่านหนังสือพิมพ์ หรือไม่ก็เรื่องเกี่ยวกับ การเมือง สังคมและเศรษฐกิจ ซะมากกว่า  หลังๆ มานี่ไม่รู้ว่าผม
ชอบฟังมิคอ่านหนังสือนิยายให้ฟังเมื่อไหร่  แต่เสียงของเขาเวลาอ่านฟังรื่นหูดีจริงๆ 

เป็นเสียงที่จัดได้ว่าน่าฟัง  ผมได้ยินเขาอ่านแล้วจิตใจผมก็สงบตามไปด้วย..

หลังๆ มากนี้เลยไม่ได้ให้อ่านหนังสือพิมพ์ให้ฟังเท่าไหร่



ตอนนี้เขานั่งอ่านหนังสือให้ผมฟังอยู่ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งรักกันมาก แต่อยู่คนละที่   ดังนี้เขาจึงเขียนจดหมายหา
กัน  เขารู้จักกันและกันผ่านทางจดหมาย......... ซึ่งถ้าเป็นในสมัยนี้คงไม่มีใครเรียนจดหมายกันแล้ว   เพราะเทคโนโลยีการ
สื่อสารมันกว้างไกล ซะขนาดนี้  

แต่เป็นเรื่องที่ดีนะครับ ผมฟังแล้วยังอยากลองเขียนหามิคดูมั่งเลย



“เอ๊ะๆๆ เสียงมิคหายไปไหน....เหอะๆๆ ..” อยู่ผมก็ไม่ได้ยินเสียงเขาอ่านอีก  

พอลองหันไปดู ดันหลับคาหนังสือซะได้  เด็กจริงๆๆ  ใบหน้าตอนหลับเขานี้ดูเด็กมากเลย ซึ่งไม่เหมาะสมกับอายุเขาเท่าไหร่   

พูดถึงเรื่องอายุนี่ก็ได้วันเกิดเขาแล้ว.....เดือนหน้านะครับเขาก็จะอายุครบ 23 ปี  ..........ซึ่งผมนั้นอายุแก่กว่าเขาตั้ง 7 ปี 

จะเรียกว่าผมกินเด็กได้ไหม  แต่ผมก็ยอมนะถ้าได้กินมิคแล้วชีวิตผมคงมีแต่ความสุขแน่นๆๆ 

นิ้วมือผมที่กำลังสัมผัสเส้นผมที่ตกลงบนใบหน้าเขา.......ผมพยายามปัดออกจากใบหน้าเบาๆ เพื่อไม่ให้เขาตื่น 

ช่วงที่ผมเพิ่งกลับมาพักที่บ้านใหม่ เขาก็เขามานอนเป็นเพื่อนผม...แต่ตอนนี้เขาก็ย้ายออกไปนอนห้องเดิมแล้ว...ซึ่งผมเสียใจ
มากแต่ก็พูดอะไรไม่ได้...

ที่จริงผมอยากจะกอด จะสัมผัสเขาจนแทบทนไม่ไหว แต่ก็กลัวว่าเขาจะตกใจและไม่ยอมรับผม ซึ่งผมเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้
เอง....... แต่ยามที่เขานอนเช่นนี้เห็นแล้วก็อดใจไม่ไหวจริงๆ....



ผมก้มลงไปจูบเขาเบาๆ ที่ริมฝีปากที่เผยอเหมือนจะรออะไรบ้างอย่าง  แล้วเลื่อนไปจูบที่หน้าผาก  

เอ๊ะ...เขาขยับได้นิดหน่อย....ตอนที่ผมกำลังจูบเขาพอดี  ...........ดีนะที่ยังไม่ตื่น   

มือผมก็คลอเคลียอยู่กับเส้นผมเค้า  ตอนที่ผมปัดเส้นผมเขา  

ตอนนี้ท่าทางของผมกำลังคร่อมเขา โดยที่แขนผมทาบบนผ้าปู บริเวณไหล่ของมิค 

อ่า....มันไม่พอจริงๆ สำหรับจูบนี้  ถ้าผมจะขออีกรอบเขาจะตื่นไหมครับ....แต่ความคิดมันก็ไม่ทันกับการกระทำ

เพราะผมเริ่มก้มรอบที่สองแล้ว......ผมเริ่มจูบตรงบริเวณริมฝีปากอีกครั้ง

และพยายามจดจำสัมผัสครั้งนี้เอาไว้ 

ซึ่งผมก็ตกใจ เพราะเจ้าตัวดันลืมตาขึ้นมาซะนี้ ดีที่ผมใส่แว่น .....
เขาลืมตาขึ้นมาแล้ว แล้วใช้แขนทั้งสองข้างประสานรอบคอผมไว้  แล้วก็หลับตาลงอีกครั้ง.

....เห่ย....มิคละเมอใช่ไหม....แต่ตอนนี้ผมก็ยับยั้งใจไม่อยู่แล้วเช่นกัน 

ผมกำลังใช้ลิ้นดัน เพื่อเปิดริมฝีปากฝ่ายตรงข้ามซึ่งกำลังปิดอยู่   ลิ้นผมกำลังเปิดปากและพยายามค้นหาบางสิ่ง

ที่ซ่อนอยู่  ซึ่งดวงตาเขาก็ยังปิดอยู่  ผมเจอสิ่งที่ค้นหาแล้ว  ผมตวัดสิ้นนั้นด้วยลิ้นของผม

แต่จู่ๆ เขาจะรู้ตัวตื่นจริงๆ ซะแล้ว แปลว่าเมื่อกี้ละเมอซินะ  

ตอนนี้ดวงตาเขาเปิดออก และมีสีหน้างุนงง  ซึ่งผมก็พยายามจูบแล้วดึงดูดริมฝีปากงามๆๆ ไว้ 

ในตอนแรกเหมือนเขาเริ่มจะขืนนิดๆ  แต่เป็นเพราะความเชี่ยวของผม  เขาเริ่มโอนอ่อนผ่อนตาม 

ซึ่งในที่สุดเขาก็จูบตอบรับผมด้วยดี  เราแลกจูบกันซึ่งเหมือนความฝันเลยก็ว่าได้  

เราลืมเรื่องต่างๆ  และปล่อยให้ร่างกายเราพาไป โดยที่ผมได้ต้องคิดอะไรมากนัก

ผมรู้สึกเหมือนมิคจะชอบรสจูบผมจริงๆ นะ ....ผมเอาลิ้นกลับมาแต่มิคก็ตามเข้ามาเช่นกัน 

เราผลัดกันรุก กันรับ “อืม.....” นั้นเป็นเสียงของมิคซึ่งทำให้ผมดีใจ   

ฝ่ามือผมเข้าไปอยู่ในใต้เสื้อของมิค และสัมผัสหน้าอกของเขา นิ้วมือทั้งสองข้าง  วนอยู่ที่หน้าอกและบริเวณหัวนม

ซึ่งกำลังเต็งอยู่ภายใต้นิ้วมือของผม  “อ่า...คุณ..”  หน้าเขาแดงเหมือนลูกแอบเปิ้ลสุข  ที่จะมีกลิ่นที่หอมหวนเมื่อเข้าใกล้

ผมไล้จูบลงมาที่คอของเขา ซอกคอเป็นอีกหนึ่งจุดที่ทำให้มิครู้สึกได้เร็ว โดยเฉพาะบริเวณแผลเป็น



ตอนนี้สีหน้ามิค ไม่เหมือนมิคคนเดิม แต่สีหน้าเขาเร่าร้อนมาก จนผมอยากที่จะสำเร็จความใคร่ของตัวเอง

แต่ผมก็ยังไม่กล้าพอที่จะทำตอนนี้  เพียงเท่านี้ผมก็พอใจแล้วที่เห็นเขาตอบรับและไม่กลัวที่ผมได้ลักจูบเขา

แถมเขายังตอบรับมาด้วยความยินดี....เราจูบกันนานพอแล้ว    ผมก็ต้องผละจากเขาได้..ก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว

จับเขากดตรงนี้...ซึ่งคงไม่เป็นการดีแน่ ...แต่ผมก็จะไม่ทิ้งไว้นาน....ผมว่าอีกไม่นานผมคงได้บอกรักมิคได้แน่ๆ ........ 

++++++++++

เรากลับมาถึงบ้าน   โดยที่สีหน้าเขายังดูสับสน  หลังจากที่เราได้จูบกันแล้ว.........และเขาก็ไม่ถาม หรือพูดอะไรเลย......

แต่สีหน้าเขาบ่งบอกว่าคาใจสุดๆ  ประมาณว่าอยากถามแต่ก็ไม่กล้า.....



แต่ความคาใจของมิคทำให้เรา.............

“ราตรีสวัสดิ์ครับคุณคริส..”เขามาส่งผมเข้าห้อง แต่สีหน้าอยากจะถามอะไรซักอย่าง แต่ก็ต้องหยุดแล้วเดินกลับห้องตัวเองไป

ผมถอดแว่นวางไว้บนโต๊ะที่อยู่ข้างหัวเตียง แล้วหลับตาเพื่อจะพักผ่อนเอาแรง....เพราะวันนี้เราออกไปข้างนอกกันทั้งวัน

กว่าจะกลับก็เล่นเอาเกือบเย็น......ผมมีความสุขมากสำหรับวันนี้ที่เราสองคนพัฒนาไปได้ด้วยดี

ผมเริ่มง่วง สติของผมเริ่มเข้าสู่ภวังค์......แล้วผมก็ไม่ได้ยิน หรือรู้สึกอะไรอีก...........



+++++++++++



ปล.เดี๋ยวมาต่อภาคมิคจร้า.....